Επιβλέπων: Φωκαΐδης Πέτρος

Αριθμός Αναφοράς: 1237

Το ζήτηµα της διαµόρφωσης των χώρων κατοίκησης είναι συνυφασµένο µε τα δύο φύλα από τις απαρχές της Αρχιτεκτονικής. Η παρούσα έρευνα αφορά την τοποθέτηση της γυναίκας στο χώρο του σπιτιού και τις εµπειρίες της στο χώρο της κατοικίας. Πιο συγκεκριµένα, θα ανατρέξουµε στη θέση του γυναικείου φύλου σε συγκεκριµένους χώρους του σπιτιού και θα ανακαλύψουµε πως αυτοί διαµορφώθηκαν ώστε να συντηρούν τον έµφυλο διαχωρισµό στην κατοικία. Τέλος, θα παραθέσουµε σύγχρονες εµπειρίες γυναικών από τον χώρο στον οποίο κατοικούν, και θα δούµε πως αυτή η σχέση φύλου και χώρου επαναπροσδιορίζεται.

Συµµετείχαν: ένα οµόφυλο ζευγάρι, οµόφυλες συγκάτοικοι, µονογονεϊκή οικογένεια (µητέρα-κόρη) και «εργένικη» (θηλυκή) κατοίκηση. Η έρευνα διεξήχθη µε τη µορφή ερωτηµατολογίου-συνέντευξης  και χαρτογράφησης βάσει της συχνότητας, του τρόπου χρήσης των οικιακών χώρων και των συναισθηµάτων σε αυτούς. Ανακαλύφθηκε ότι οι θηλυκότητες αναζητούν ιδιωτικότητα, χώρο για τα χόµπι τους, τους αρέσει να µοιράζονται όλο το σπίτι µε επισκέπτες, πέραν των υπνοδωµατίων τους συνήθως. Το µπουντουάρ πλέον είναι ο νιπτήρας του µπάνιου και το χολ ο χώρος ανασυγκρότησης και ίσως συνάντησης. Όλα τα ευρήµατα είναι αντιδιαµετρικά µε τη χρήση των χώρων από τις θηλυκότητες στο παρελθόν.

Επιβλέπουσα: Γιαννίση Φοίβη

Αριθμός Αναφοράς: 1183

Η εφεύρεση των οχημάτων, με τουλάχιστον τέσσερις τροχούς, έχει επηρεάσει δραματικά την ιστορική εξέλιξη του δυτικού πολιτισμού. Πολιτισμός χωρίς αυτοκίνητες μηχανές μεγάλης απόστασης θα απέδιδε διαφορετική αρχιτεκτονική και πολεοδομική έκφραση. Το σημαντικότερο φαινόμενο μετακίνησης στο εσωτερικό και την περιφέρεια των πόλεων που εξαρτάται αμέσως από την εντατική χρήση αυτοκινήτων, είναι η λειτουργία των εργοστασίων, των περιαστικών γενικών αποθηκών εμπορευμάτων, των υπερ-αστικών συνοικιών, χωριών, κοινοτήτων, των πόλεων δορυφόρων. Ο εφευρέτης βιομήχανος HenryT. Ford, εμπνεύστηκε την γραμμή παραγωγής, όπου κάθε υπάλληλος, μηχανικός και τεχνίτης, ήταν εξειδικευμένος σε μια λεπτομερή εργασία-πρόσθεση εξαρτήματος- στο διαμορφούμενο αυτοκίνητο, στην γραμμή μετακίνησης. Αυτή η καινοτόμος διαδικασία αποτέλεσε το βασικό τεχνικό παραγωγικό υπόβαθρο για την αναδυόμενη αυτοκινητο-βιομηχανία αλλά και -γενικότερα- την μαζική τυποποιημένη βέλτιστη παραγωγή σε πολλά άλλα εργοστάσια κατασκευής οικιακών μηχανών και εξαρτημάτων, την αεροναυπηγική βιομηχανία και την ναυπηγική. Με την καθημερινή χρήση χιλιάδων αυτοκινήτων, συμβαίνουν πολλά τροχαία ατυχήματα και δυστυχήματα. Η ανάγκη για ένα ασφαλέστερο περιβάλλον οδήγησης και η διερεύνηση-δοκιμή πολλαπλών τεχνικών νεοτερισμών για την ασφάλεια των οδηγών ήταν ο κύριος λόγος που άρχισαν να διοργανώνονται αγώνες δοκιμών εξαρτημάτων-συστημάτων στα φυσικά όρια της ταχύτητας. Η ανθρώπινη εμπειρία/άσκηση στα όρια της ταχύτητας περιοριζόταν από τις φυσικές δυνατότητες του ανθρώπου/ζώου. Μηχανικοί δημιούργησαν προοδευτικά μια σειρά από πρώιμα οχήματα που, όμως, δεν σχεδιάστηκαν με σκοπό να επιτυγχάνουν μεγάλες ταχύτητες. Η εξέλιξη του αυτοκινήτου βασίστηκε στην επίτευξη της μηχανικής αξιοπιστίας/ασφάλειας και όχι στην ταχύτητα. Επομένως οι πρώτοι αγώνες ήταν δοκιμές αντοχής. Η μηχανή έπρεπε να ανταποκρίνεται σωστά στην ταχύτατη ασφαλή μετακίνηση, ώστε να εξελιχθεί σε κοινόχρηστο, μαζικό, αξιόπιστο, νέο μέσο μεταφοράς. Η έλξη της νέας τεχνολογίας, και ο δημόσιος θαυμασμός, η αξιοπιστία και η αντοχή συνετέλεσαν στην προοδευτική διαμόρφωση κοινωνικών αντανακλαστικών συνδεδεμένων με την λατρεία της ταχύτητας. Μια από τις σημαντικότερες διοργανώσεις αυτοκινητιστικών αγώνων/τακτικών τεχνικών δοκιμών είναι οι αγώνες με την ονομασία Formula1. Ο λόγος που σημαντικός αριθμός ανθρώπων παρακολουθεί αγώνες F1 είναι όχι μόνο γιατί παρακολουθεί συστηματικά τις εργοστασιακές ομάδες να εξελίσσουν τεχνικά (ασφάλεια, μηχανισμοί) τα αυτοκίνητα για να κερδίζουν πλεονέκτημα ταχύτητας/ συμπεριφοράς στους αγώνες, αλλά και για να παρακολουθεί την εφαρμογή/δοκιμή των νέων τεχνολογιών/ καινοτομιών που αναπτύσσονται.

Επιβλέπων: Στυλίδης Ιορδάνης

Αριθμός Αναφοράς: 1179

Επιβλέπων: Καναρέλης Θεοκλής

Αριθμός Αναφοράς: 1182

Βρισκόμαστε δεκαετίες μετά την πρωτοκαθιέρωση του όρου για τον αστικό εξευγενισμό, να αναζητούμε τόσο τις ρίζες του, όσο και τους τρόπους που εξελίχθηκε και προσαρμόστηκε στα σύγχρονα δεδομένα. Πραγματοποιείται μια ιστορική αναδρομή στις βασικές εκφάνσεις και θεωρίες του, οι οποίες εφαρμόζονται αργότερα στα σύγχρονα δεδομένα. Σημαντική είναι η συμβολή και η ευρεία εξάπλωση της τουριστικής δραστηριότητας σε όλη την υφήλιο στις διαδικασίες εξευγενισμού ενός αστικού τοπίου.

Σε πολλά από τα μέρη που αναπτύσσεται ο τουρισμός, αποτελεί ένα κεντρικό στοιχείο για την ανάπτυξη και την εξέλιξή τους. Παρόλα αυτά, η εκτεταμένη και χρόνια ύπαρξή του σε αυτά, έχει οδηγήσει πολλές φορές στην τουριστικοποίηση και ξενοδοχειοποίησή τους.Σημαντικό ρόλο σε αυτό, έχουν παίξει και οι πλατφόρμες βραχυχρόνιας μίσθωσης, κυρίαρχη των οποίων είναι το Airbnb, οι οποίες έχουν αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο μετακινούμαστε και ταξιδεύουμε. Η επιλογής τους και η χρήση τους, έχει βρει εύφορο έδαφος, λόγω της ανάδυσης του νέου αστικού τουρίστα και των ψηφιακών νομάδων.

Μέσω της κριτικής μελέτης και αναζήτησης παραδειγμάτων σε παγκόσμιες μητροπόλεις, όσο και στον ελλαδικό χώρο, είναι εφικτή η προσωπική αξιολόγησή τους αλλά και η ανάπτυξη κριτικής σκέψης, όσον αφορά τον τρόπο που εφαρμόζονται πάνω σε αυτές οι θεωρίες που αναλύθηκαν. Εξετάζεται επιπλέον η επιρροή που είχαν οι βραχυχρόνιες μισθώσεις ακινήτων στην ποιότητα ζωής των παλαιών κατοίκων των γειτονιών αυτών, στις οικονομικές μεταβολές τους και στη μετατροπή του χαρακτήρα και της αυθεντικότητάς τους. Μέσω αυτών, είναι δυνατή η παρατήρηση του αστικού περιβάλλοντος και ο οραματισμός της ποιότητας και της μορφής του αστικού χώρου που επιθυμούμε να κατοικήσουμε στο μέλλον.

Στόχος της παρούσας ερευνητικής εργασίας δεν είναι να αποδείξει εάν το Airbnbαποτελεί απειλή ή μια νέα ευκαιρία για τους αστικούς χώρους, αλλά τροφή για σκέψη για την ορθή ενσωμάτωση αυτής της τεχνολογίας στα αστικά τοπία. 

Επιβλέπουσα: Λυκουριώτη Ίρις

Αριθμός Αναφοράς: 1195

Τα ελληνικά νησιά αποτελούν έναν από τους δημοφιλέστερους προορισμούς καλοκαιρινών διακοπών, όχι μόνο σε τοπικό, αλλά και παγκόσμιο επίπεδο. Συνεπώς, ο τουρισμός είναι μια οικονομική δραστηριότητα η οποίο ολοένα και αυξάνεται. Τι γίνεται, όμως όταν ο αριθμός των επισκεπτών υπερβαίνει τις δυνατότητες των νησιών; Η αυξανόμενη επισκεψιμότητα στα νησιά τα τελευταία χρόνια έχει πάρει τόσο μεγάλες διαστάσεις οι οποίες έχουν ως αποτέλεσμα να αλλοιώνεται τόσο το χρώμα και η ταυτότητα του κάθε νησιού, όσο και το ίδιο το προϊόν, δηλαδή η ποιότητα της παραμονής του επισκέπτη εκεί.

Παρατηρούμε πως σε μία προσπάθεια επαναπροσδιορισμού του τουριστικού προτύπου γίνεται μια στροφή σε άλλου τύπου διακοπές. Πλέον βλέπουμε νησιά λιγότερο δημοφιλή, να “λανσάρονται” ως τόποι “μη τουριστικοί” και “αυθεντικοί” όπου μπορεί ο επισκέπτης να ζήσει σαν ντόπιος και να απολαύσει το αναλλοίωτο τοπίο. Τι είναι όμως η αυθεντικότητα; Ποια τα χαρακτηριστικά της; Πως μπορεί κάποιος να βιώσει την πραγματική εμπειρία ενός τόπου; Και τι σημαίνει, για τον ίδιο τον τόπο και τους ανθρώπους του, όλα τα παραπάνω να γίνουν τα χαρακτηριστικά μιας νέας τουριστικής καμπάνιας;

Με βάση αυτά τα ερωτήματα, στη συγκεκριμένη ερευνητική εργασία, μελετάται η περίπτωση του νησιού της Σερίφου, η οποία έχει χαρακτηριστεί ως “εναλλακτικό .” προορισμό . διακοπών. Μέσω συνεντεύξεων, επιτόπιας και βιβλιογραφικής έρευνας και φωτογραφιών, αναζητείται αυτή η “αυθεντικότητα” στο συγκεκριμένο νησί. Είναι τελικά αυτή η αυθεντικότητα η απάντηση στον κορεσμό του τουρισμού σήμερα και τι συνέπειες θα επιφέρει αυτό;

Επιβλέπουσα: Γαβρήλου Έβελυν

Αριθμός Αναφοράς: 1187

Η εργασία με τίτλο «Thalassanté, αποτυπώσεις θαλασσοΰφαντων συνυπάρξεων» επιχειρεί να καταγράψει το κτίριο του Thalassanté, ενός αυτοδιαχειριζόμενου και συλλογικά κατασκευασμένου χώρου δίπλα στην θάλασσα, στο λιμάνι της Μασσαλίας. Μέσα του στεγάζει συνεργατικά εγχειρήματα που η δράση τους σχετίζεται με την κουλτούρα της θάλασσας, την κοινωνική αλληλεγγύη, τον πολιτισμό, την οικολογική μετάβαση και τη συμβίωση. Αποτελεί έναν τόπο διαμοιρασμού γνώσης και από κοινού δημιουργίας, που γίνονται εφικτά χάρη στις στιγμές που περνάνε τα άτομα εκεί μαζί. Επιθυμεί πάνω απ’ όλα να γίνεται σημείο συνύπαρξης των ανθρώπων της γειτονιάς και να αφήνει τις πρακτικές που συντελούνται μέσα του να επαναπροσδιορίζουν συνέχεια την ταυτότητά του. Μέσω της καταγραφής και μελέτης του μπορούμε να διακρίνουμε χαρακτηριστικά που παράγουν αληθινά ποιοτικό κοινό χώρο, ανοιχτό προς όλα τα σώματα της πόλης. Τα αποτελέσματα της έρευνας μας καλούν να επανεξετάσουμε τις μεθόδους παραγωγής χώρου και ευελπιστούν να εμπλουτίσουν τα αρχιτεκτονικά εργαλεία σχεδιασμού, παρατηρώντας πρακτικές που αναδύονται αυθόρμητα από υποκείμενα της πόλης που συνδιαλέγονται. Η επιτόπια καταγραφή ξεκίνησε κατά τη διάρκεια παραμονής στην Μασσαλία, μέσω του προγράμματος κινητικότητας Erasmus. Η οργάνωση του υλικού έγινε στα πλαίσια ερευνητικής εργασίας στο ΤΑΜ ΠΘ από την Παπαϊωάννου Στυλιανή-Λίγεια, υπό την επίβλεψη της Ίριδας Λυκουριώτη.

Επιβλέπουσα: Λυκουριώτη Ίρις

Αριθμός Αναφοράς: 1238

Η παρούσα ερευνητική εργασία εστιάζει το ενδιαφέρον της στο χορογραφικό έργο της Anne Teresa de Keersmaeker και ιδιαίτερα στον τρόπο με τον οποίο η ίδια διαχειρίζεται τον σκηνικό χώρο και στα χορογραφικά εργαλεία που χρησιμοποιεί για να κατασκευάσει μία χορογραφία. Αυτό γίνεται υπό το πρίσμα δύο έργων της χορογράφου.  Εξετάζονται οι βασικές αρχές της σχέσης χώρου-κίνησης που θέτει ο Rudolf von Laban μέσα από τη Labanotation, το σύστημα α ανάλυσης και καταγραφής της κίνησης.

Όπως έχει πει και η ίδια, η χορογραφία είναι η οργάνωση της κίνησης στον χώρο και τον χρόνο. Ο χώρος πλάθεται μαζί με την κίνηση καθ’ όλη τη διάρκεια κατασκευής μιας χορογραφίας. Επιπλέον, κύριο ενδιαφέρον αυτού του ερευνητικού αποτελεί το εύρημα ότι μία χορογραφία αποτελεί συνάρτηση δύο χωρικών σχέσεων, η μία σχέση είναι αυτή του χώρου που οργανώνεται με πορείες στο έδαφος και πάνω στον οποίο βασίζεται μία χορογραφία, και η δεύτερη είναι ο χώρος που παράγει η ίδια η χορογραφία ως μια τρισδιάσταση κίνηση στον χώρο και τον χρόνο.

Τέλος, ως απόρροια του ερευνητικού, παράγεται μία χορογραφία στον κεντρικό διάδρομο της σχολής του ΤΑΜ, εκεί όπου διασταυρώνονται οι πιο βασικές καθημερινές κινήσεις. Η χορογραφία προκύπτει από την δομή του χώρου του διαδρόμου, ενώ παράλληλα μπορεί να δημιουργήσει νέες χωρικές σχέσεις και δυνατότητες κίνησης. Ο χώρος είναι αυτός που δίνει την οδηγία σύμφωνα με την οποία τα σώματα κινούνται μέσα σε αυτόν. Η χορογραφία αυτή έρχεται αντιμέτωπη με 3 συστατικά στοιχεία : την ανάγνωση του χώρου σε κάτοψη, την χορογραφία που προκύπτει από τα χορογραφικά εργαλεία της Anne Teresa de Keersmaeker και το σεμινάριο με την Marta Coronado σε συνδυασμό με τις καθημερινές κινήσεις που συμβαίνουν στον διάδρομο και το ερώτημα του τί τελικά απομένει μετά το πέρας μίας χορογραφίας.

Επιβλέπουσα: Γαβρήλου Έβελυν

Αριθμός Αναφοράς: 1241