Επιβλέπων: Ψυχούλης Αλέξανδρος
Αριθμός Αναφοράς: 580
Επιβλέπων: - do not delete
Αριθμός Αναφοράς: 575
Μπορεί τα περισσότερα νησιά να έχουν σχηματιστεί με τη βοήθεια της Μητέρας Φύσης και να είναι γνωστά για την αξεπέραστη ομορφιά τους, αλλά υπάρχουν και αυτά που έχουν δημιουργηθεί από τον άνθρωπο.
Τα τεχνητά νησιά δεν είναι μια πρωτοπόρα ιδέα του σήμερα. Έχουν μεγάλη ιστορία και παγκόσμια απήχηση. Κατά το παρελθόν χρησίμευαν κυρίως ως χώροι απομόνωσης ή προστασίας από εχθρούς. Η κατασκευή των πρώτων τεχνητών νησιών, ξεκίνησε πάνω σε υφάλους, που προϋπήρχαν σε λίμνες ή θαλάσσιες περιοχές. Σήμερα, η τεχνολογία κάνει πιο εύκολη τη δημιουργία τους και τα πιο τρελά σενάρια είναι πραγματοποιήσιμα, κάνοντας τα τεχνητά νησιά εξαπλώνονται πλέον σε κάθε γωνιά του πλανήτη.
Ο άνθρωπος έψαχνε στις 7 θάλασσες να βρει μέρος να εγκατασταθεί. Πλέον, μένει κοντά στη στεριά, δημιουργώντας απλά νέο χώρο στην ήδη υπάρχουσα ακτογραμμή.
Το όραμα της ιδανικής πατρίδας, χάρη στις νέες τεχνολογίες φαίνεται ότι δεν αποτελεί άπιαστο όνειρο, αλλά ούτε και ιδιαίτερα χρονοβόρα διαδικασία. Σε ορισμένες περιπτώσεις τα τεχνητά νησιά αποτελούν την πιο προσοδοφόρα επιλογή σε πόλεις, που αντιμετωπίζουν πρόβλημα έλλειψης χώρου. Επίσης, υπάρχουν νησιά, που εξυπηρετούν σημαντικές λειτουργίες, όπως αντιπλημμυρικά έργα, χώροι τουριστικής ανάπτυξης ενώ μπορούν ακόμη να αποτελέσουν και καταφύγιο άγριων ζώων.
Το μέγεθός τους ποικίλλει, το σχήμα τους βασίζεται στην αστείρευτη φαντασία των κατασκευαστών τους, ενώ η αίσθηση του να στέκεται κάποιος σε μια επιφάνεια που προηγουμένως ήταν νερό είναι μοναδική εμπειρία.
Στην εργασία αυτή προσδιορίζονται και περιγράφονται παραδείγματα τεχνητών νησιών ως προς την αιτία, τον τρόπο κατασκευής και την πολιτική αναγνώρισή τους. Τέλος, γίνεται ανάλυση των κινδύνων, που διατρέχουν, καθώς και τις επιπτώσεις, που προκαλούν στο περιβάλλον.
Επιβλέπουσα: Τροβά Βάσω
Αριθμός Αναφοράς: 564
Το ερευνητικό θέµα "Autopia | συνεπιβάτες σε µία νταλίκα" προκύπτει µέσα από ερεθίσµατα και θεµατικές που βρέθηκαν στην πορεία µας, χωρίς να έχουν προγραµµατιστεί ή διαµορφωθεί από την αρχή. Η αλληλουχία και σύνδεση των εννοιών και των αναγνώσεων, ξεκινούν και σχετίζονται µε το όχηµα της νταλίκας. Μέσα από το πρακτικό κοµµάτι της έρευνας, δηλαδή έναµιση ταξίδι (ένα ολοκληρωµένο και ένα ανολοκλήρωτο) µε τη νταλίκα, παρατηρούµε, αναλύουµε, συγκεντρώνουµε και αναζητούµε όλα αυτά τα θεωρητικά στοιχεία που συγκροτούν τη µεταβατική και εφήµερη κατάσταση που βιώνει ο οδηγός µέσα στο όχηµά του. Βασικά συστατικά της έρευνας αποτελούν οι έννοιες του µη-τόπου, του ανθρώπου-µηχανή, της κάψουλας, του κατοικείν, του νοµαδισµού, του ταξιδιού.
Ως βιβλίο, ως αντικείµενο, έχει ένα χαρακτήρα συλλογής ένθετων στοιχείων (φωτογραφίες, κείµενα, αφηγήσεις) και ανάµειξης των εννοιών που πραγµατεύεται. Τα κεφάλαια αποτελούν, ουσιαστικά, αυτοτελή µικρά τεύχη· ο αναγνώστης έχει τη δυνατότητα να τα διαβάσει µε τη σειρά που επιθυµεί. Αυτά, είναι τα εξής:
Εισαγωγή-Βιβλιογραφία
Μη-τόποι
V for Voyage
Humachine
Freeways
Κάψουλα
Νταλίκα
Φιλµς
Αφηγήσεις
Η επιλογή της νταλίκας ως το µέσο και το παράδειγµά µας, έγινε λόγω της υπεροχής της σε σχέση µε όλα τα υπόλοιπα οχήµατα, και της ιδαίτερης σχέσης του οδηγού µε το χώρο της. Στο δρόµο, στη µετα-κίνηση, αλλάζουµε θέση στο χάρτη, ταξιδεύουµε, αλλά και δεν ταξιδεύουµε όπως µας λέει ο Deleuze. Χωρίς καµία σταθερότητα, στη ρευστότητα, στο ενδιάµεσο, συµβαίνουν όλα,µαζί και αυτή η ερευνητική εργασία.
Επιβλέποντες: Παπαδόπουλος Λόης-Θεολόγος, Τζιρτζιλάκης Γιώργος
Αριθμός Αναφοράς: 582
Ως Dencity ορίζουμε μια σειρά από διαπιστώσεις που εξάγουμε από την μελέτη σύγχρονων αστικών πυκνοτήτων αλλά κυρίως τις οργιαστικές φαντασιώσεις, που δεν μπορούμε να μην κάνουμε, για την σύγχρονη αδυναμία της μητρόπολης να εκφράσει τις πλέον διευρυμένες αστικές κλίμακες που αναδύονται. Η έρευνα αναπτύσσεται σε τρία κομμάτια: τον κορμό ανάλυσης της αστικής πυκνότητας σε διάφορες αστικές κλίμακες, τα τρία παραρτήματα που προσεγγίζουν ορισμένες πτυχές της αστικής πυκνότητας και τα συμπεράσματα με την μορφή φαντασιώσεων γύρω από την παγκόσμια εικόνα των πόλεων σε σχέση με την πυκνότητα τους.
Ο κορμός της έρευνας αναζητά την γενεαλογία της έννοιας ‘πυκνότητα’ και το πλαίσιο μέσα στο οποίο αποκτά αστικές διαστάσεις. Σε αυτό το κομμάτι ορίζονται τα μεθοδολογικά εργαλεία που θα αναπτυχθούν στην συνέχεια, όπως είναι οι ‘εννοιολογικές εξισώσεις’ που συσχετίζουν τα ποσοτικά με τα ποιοτικά χαρακτηριστικά των αστικών πυκνοτήτων, η αναζήτηση των χωρικών μοτίβων (patterns) που σχηματίζουν οι αστικές πυκνότητες και η μέτρηση των αστικών πυκνοτήτων με βάση την πληθυσμιακή πυκνότητα, την πυκνότητα κατοικιών ανά εκτάριο και τον συντελεστή δόμησης μιας περιοχής της πόλης.
Στην συνέχεια μελετώνται οι μετασχηματισμοί των αστικών πυκνοτήτων και δίνεται έμφαση στο πως η αστικοποίηση μεταβάλλει τους συσχετισμούς πυκνότητας σε συγκεκριμένες περιοχές των πόλεων. Οι τρείς βασικές καταστάσεις που αναγνωρίζονται είναι η αστική πύκνωση, η αστική αραίωση και η αστική υπερ-πύκνωση. Μια άλλη κλίμακα, αυτή της μητρόπολης, επιχειρεί να προσδιορίσει μια πιο συνολική εικόνα των ποιοτικών σχέσεων των αστικών πυκνοτήτων και τα πλαίσια της αλληλεπίδρασής τους.
Τέλος, και με τη συμβολή των πληροφοριών που εξάγονται από τα παραρτήματα, επιχειρείται η διατύπωση μιας συνολικής εικόνας (statement) που θέτει τις παγκόσμιες αστικές πυκνότητες στον χάρτη της γης και σκιαγραφεί τους τρόπους με τους οποίους επικοινωνούν στα πλαίσια ενός διευρυμένου ‘παγκόσμιου αστικού χωριού’ σε πύκνωση, το dencity.
Επιβλέπων: Κοτιώνης Ζήσης
Αριθμός Αναφοράς: 542
Ξεκινώντας από τον τομέα της αρχιτεκτονικής και τον πλέον διαδεδομένο ψηφιακό σχεδιασμό στις τρεις διαστάσεις, η μεταφορά του προβλήματος σε ένα ψηφιακό κόσμο, άπειρο σε διαστάσεις προς όλες τις κατευθύνσεις και ανεξάρτητο από τον πραγματικό χωροχρόνο, τις συνθήκες και τους περιορισμούς του, έγινε η αρχή για μια καινούργια εποχή. Από τη στιγμή όμως, που τα μοντέλα δεν βρίσκονται στο φυσικό κόσμο με τον οποίο και σχετίζονται, είναι δύσκολο να γίνει κατανοητή πλήρως η τεράστια ποσότητα των δεδομένων που μεταφέρουν και πως οι αντίστοιχες εικόνες των μοντέλων θα υλοποιούνταν στο φυσικό κόσμο. Το συγκεκριμένο πρόβλημα δεν εμφανίζεται μόνο στον τομέα της αρχιτεκτονικής, αλλά και σε άλλους τομείς, όπως η διαφήμιση, η διακόσμηση, η ένδυση, ακόμα και σε τομείς άσχετους από τον σχεδιασμό, όπως η ιατρική.
Το Mapping Projection προσφέρει μια λύση σε αυτό το πρόβλημα. Εξελίσσει ακόμα περισσότερο αυτή την δυνατότητα των ψηφιακών μέσων μεταφέροντας αυτό το ιδιωτικό σύμπαν ξανά στην πραγματικότητα. Προσφέρει έτσι στο χρήστη την έννοια της διάδρασης και της βιωματικής εμπειρίας κατά την διάρκεια της παρουσίασης. Το όνομά του προδίδει την διαδικασία της τεχνικής, η οποία χωρίζεται στα στάδια του Mapping δηλαδή στην αναλυτική χαρτογράφηση επιφανειών και του Projection δηλαδή της προβολής της επιθυμητής εικόνας πάνω στην προηγουμένως χαρτογραφημένη επιφάνεια. Ο χρήστης μπορεί να χειριστεί τα δυο αυτά στάδια, είτε με την τεχνοτροπία που περιγράφεται, είτε με οποιοδήποτε άλλο τεχνολογικό και μη μέσο επιθυμεί. Δημιουργείται έτσι μια καινούργια 4η διάσταση στην πραγματικότητά μας, όπου ο οπτικός χάρτης των τριών διαστάσεων, ο οποίος αποτελείται από τις όψεις των κτιρίων και το γύρω περιβάλλον, μέχρι την επιφάνεια και τις λεπτομέρειες και του πιο μικρού αντικειμένου, υποχωρεί δίνοντας τη θέση του σε αυτό το παράλληλο layer οπτικής πραγματικότητας.
Επιβλέπων: Φλώρος Άγγελος
Αριθμός Αναφοράς: 549
Η ερευνητική αυτή εργασία αποτελεί μία μελέτη της αρχής και της εξέλιξης της έννοιας και του μοντέλου του πάρκου στην Αμερική όπως αυτή συντελέστηκε κατά την περίοδο 1850-1930 με το κίνημα των δημόσιων πάρκων ή parkmovement. Παρουσιάζονται οι καταβολές της έννοιας του πάρκου οι οποίες αναζητούνται στην Ευρώπη και την αρχαία ιστορία, οι αστικοί και κοινωνικοί παράγοντες που ισχύουν σε κάθε περίοδο μελέτης και ώθησαν το κίνημα όπως και η ιδεολογία και τα πρόσωπα που το στήριξαν, με βασικό εκπρόσωπο τον FrederickLawOlmsted. Γίνεται αναφορά στο κίνημα των παιδότοπων, το κίνημα σωτηρίας των παιδιών και το κίνημα της συντήρησης ως βασικούς παράγοντες της αρχής του κινήματος.
Στη συνέχεια παρουσιάζονται στοιχεία που αφορούν την φυσική μορφή των πάρκων. Αρχικά αναλύεται η σχέση πάρκου και αναψυχής και παρουσιάζονται οι βασικές κατηγοριοποιήσεις των τύπων των πάρκων με κεντρική σε αυτό το κείμενο την κατηγοριοποίηση της Cranz, η οποία ορίζει το pleasuregroundκαι το reformparkη -οι 2 τύποι/χρονικές περίοδοι που μελετώνται- αλλά και τις επόμενες δεκαετίες τη recreationfacilityκαι το open-spacesystem. Έπειτα δίνονται στοιχεία για την επιλογή της τοποθεσίας του pleasureground, και τις δραστηριότητες που λαμβάνουν χώρο σε αυτό. Σημειώνεται η μετάβαση από την πρώτη χρονική περίοδο του pleasureground1850-1900 στην δεύτερη χρονική περίοδο του reformpark1900-1930.
Ξεχωριστό κεφάλαιο αποτελεί ο σχεδιασμός και η αρχιτεκτονική των δυο χρονικών περιόδων το οποίο ολοκληρώνεται μέσα από το παράδειγμα του CentralPark.
Τέλος γίνεται αναφορά στην εξέλιξη του πάρκου τις επόμενες δεκαετίες τις περιόδους 1930-1965 και 1965 και μετά και ακολουθούν κάποια ανακεφαλαιωτικά θα λέγαμε συμπεράσματα.
Επιβλέπουσα: Τροβά Βάσω
Αριθμός Αναφοράς: 538
Το ερευνητικό θέμα αναπτύσσεται σε έξι κεφάλαια:
Έχοντας πάντα στο μυαλό μας τον προβληματισμό της σύνδεσης και της αλληλεπίδρασης του ήχου με τον αρχιτεκτονικό χώρο, δηλαδή πόσο αναγκαία είναι η ύπαρξη οπτικών εμποδίων ώστε ο ήχος να δημιουργήσει χώρο, ξεκινάει η συγγραφή του ερευνητικού. Αρχικά, αριθμούνται κάποιοι βασικοί ορισμοί, όπως η έννοια του αρχιτεκτονικού χώρου, αλλά κυρίως τεχνικές έννοιες του ήχου και πως αυτός αναπτύσσεται. Στη συνέχεια αναφέρονται οι ορισμοί των ηχητικών φαινομένων και πως αυτοί επιδρούν μέσα στον κάθε αρχιτεκτονικό χώρο, με στόχο να σκεφτούμε τι σημαίνει πραγματικά “soundspace”.
Στο δεύτερο κεφάλαιο του ερευνητικού θέματος γίνεται παράθεση σχετικής βιβλιογραφίας και αρθρογραφίας, η οποία αναφέρεται πάνω στο θέμα του χώρου του ήχου. Γίνεται ανάλυση της οπτικής γωνίας απέναντι στο συγκεκριμένο θέμα του κάθε συγγραφέα ξεχωριστά και καταλήγουμε αναφέροντας κατά πόσο τα συμπεράσματα αποτελούν βοηθητικό λίθο στην έρευνα μας.
Στο τρίτο κεφάλαιο, παρουσιάζονται εκτενώς τα συμπεράσματα της έρευνάς μας σχετικά με την ανάγνωση της παραπάνω βιβλιογραφίας και γίνεται η τοποθέτηση της προσωπικής μας άποψης γύρω από την έννοια του χώρου του ήχου. Στο τέταρτο κεφάλαιο, γίνεται η ανάλυση της μεθοδολογίας, την οποία ακολουθήσαμε σχετικά με την εύρεση και ταξινόμηση των ηχητικών εφαρμογών και εγκαταστάσεων που παραθέτονται στο επόμενο κεφάλαιο.
Στο πέμπτο κεφάλαιο του ερευνητικού, παρουσιάζονται σχετικά παραδείγματα ως πρακτικές της εφαρμογής των συμπερασμάτων των παραπάνω αποσπασμάτων, ώστε να γίνει πιο κατανοητή η δημιουργία χώρων με τη βοήθεια του ήχου με ή χωρίς την παρουσία οπτικών εμποδίων, ενώ στο έκτο και τελευταίο κεφάλαιο, παραθέτονται τα γενικά συμπεράσματα της παραπάνω έρευνας.
Επιβλέπων: Remy Nicolas
Αριθμός Αναφοράς: 556