Το ερευνητικό θέμα αναφέρεται στο FallingwaterHouse, σχεδιασμένο από τον αρχιτέκτονα FrankLloydWrightγια την οικογένεια Kauffmannστο ρέμα BearRunστην Pennsylvaniaτο 1936. Παρουσιάζονται βιογραφικά στοιχεία του αρχιτέκτονα και σχολιάζονται οι μαθητείες και τα πρώτα έργα του, όπως έργα που αποτέλεσαν τον πρόδρομο του PrairieStyleκαι τα UsonianHouses, μέχρι και οι σημαντικότερες επιρροές που είχε δεχτεί ως την εποχή που του ανατέθηκε ο σχεδιασμός του Fallingwater. OSullivanως καθηγητής του, τα ταξίδια του στην Ιαπωνία, η σχέση του με την Ιαπωνική τέχνη και αρχιτεκτονική, η οργανική αρχιτεκτονική και κινήματα όπως ο Ρωσικός Κονστρουκτιβισμός και Σουπρεματισμός αποτέλεσαν έναν ανυπέρβλητο παράγοντα στο σχεδιασμό της κατοικίας. Εμφανώς επηρεασμένος από τον Neutraως αρχιτέκτονα και τον Malevichως καλλιτέχνη καταλήγει στο ολοκληρωμένο conceptτου κτιρίου.
Παρατίθενται αρχιτεκτονικά σχέδια, σχέδια και φωτογραφίες από κατασκευαστικές λεπτομέρειες και καινοτομίες του κτιρίου, παράλληλα όμως σχολιάζονται τα κατασκευαστικά λάθη και οι αστοχίες που καταπονούν τη δομή του μέχρι σήμερα. Γεγονός που αναγκάζει την υπηρεσία συντήρησης της Pennsylvaniaνα βάζει το Fallingwaterστις προτεραιότητές της. Η οικογένεια Kauffmannχρησιμοποιούσε το σπίτι όλο το χρόνο ως εξοχική κατοικία μέχρι τη δεκαετία του 1950, όταν ο γιος της οικογένειας, Edgar Kauffmannjr., δώρισε το κτίριο στο μουσείο μοντέρνας τέχνης της Νέας Υόρκης, με σκοπό τη δημόσια έκθεση του.
Η παρουσίαση είναι εμπλουτισμένη με φωτογραφικό υλικό και συνοδεύεται από ένα βίντεο μικρού μήκους όπου φαίνονται ξεκάθαρα οι κατασκευαστικές φάσεις του κτιρίου και από μια μακέτα που μας δίνει τη δυνατότητα συναρμολόγησης των επιπέδων του FallingwaterHouse.
Επιβλέπων: Τριανταφυλλίδης Γεώργιος
Αριθμός Αναφοράς: 303
μια πορεία ευθύγραμμη.
Κυκλικότητα 1,2,3,4,5 και πάλι 1
A KING WHO DREAMED TO BE A BUTTERFLY WHO DREAMED TO BE A KING
1,2,3,4,5 και πάλι 1και όλα να τελειώνουν και να ξεκινούν πάλι από την αρχή, αρχή και τέλος να είναι ένα, ένα 1,2,3,4,5 και πάλι 1, εισπνοή εκπνοή και πάλι εισπνοή, ανατολή και δύση, κοιμάμαι για να ξυπνήσω και αφού ξυπνήσω κοιμάμαι και πάλι, επανάληψη φυσικών φαινομένων, το σύμπαν να επαναλαμβάνεται αέναα, το φίδι να τρώει την ουρά του. Ο Πλάτωνας πίστευε ότι ο κόσμος είναι μια αέναη μετεμψύχωση, ο Νίτσε διατύπωσε την θεωρία της αιώνιας επιστροφής και μίλησε για ένα ατέλειωτο σύστημα όπου κάθε συνδυασμός μπορεί να επαναλαμβάνεται επ΄άπειρον..
1,2,3,4,5 και πάλι 1 και η καρδιά μου συνεχίζει να χτυπάει, επ’ άπειρον επανάληψη, μια απλή μονοτονία, ή ένα σύστημα σύμφωνα με το οποίο λειτουργούν πολλά, η μνήμη, η μουσική, η τεχνολογία, 1,2,3,4,5 και πάλι 1και το γυαλί μπορεί να ξαναγίνει γυαλί και το χαρτί να ξαναγίνει χαρτί και όλα επαναλαμβάνονται και όλα ανακυκλώνονται.
Το Τέλος μου είναι η Αρχή μου
Επιβλέπων: Ψυχούλης Αλέξανδρος
Αριθμός Αναφοράς: 281
Η παρούσα ερευνητική εργασία είναι κατ’ αρχήν μια απόπειρα κατανόησης και εννοιολόγησης της κατασκευής - βιβλίου, με τίτλο «6ν Ιστορίες και Παράρτημα», που ήταν το αποτέλεσμα μαθήματος επιλογής τέχνης στο 7ο εξάμηνο του ακαδημαϊκού έτους 2006-07. Σε αυτήν την απόπειρα κατανόησης και εννοιολόγησης, η μεθοδολογία που ακολούθησα συμπίπτει με αυτή που είχα ακολουθήσει και στην αρχική κατασκευή, όπως θα φανεί και παρακάτω. Έτσι, η στρατηγική της συλλογής και της καταγραφής που ανιχνεύεται στην αρχική κατασκευή, χρησίμευσε σαν μοντέλο εργασίας και στην θεωρητική έρευνα και την συγγραφή του κειμένου. Προσπαθώντας να κατανοήσω τις διαδικασίες που ακολούθησα στη δουλειά μου, τα ίχνη των οποίων εγγράφονται στο χώρο της πόλης, στο χώρο του κτιρίου του πανεπιστημίου και στο βιβλίο, έφτασα να ασχοληθώ θεωρητικά με τις έννοιες του χάρτη, της ψυχογεωγραφίας, της παραπομπής και του υπερκειμένου. Από την άλλη προσπαθώντας να δω το βιβλίο αυτό σαν χειροποίητο, μοναδικό αντικείμενο που τοποθετείται σ’ ένα ευρύτερο πλαίσιο παραγωγής και που έχει ιστορικές συνισταμένες στην ιστορία και θεωρία της τέχνης, οδηγήθηκα σε μια έρευνα πάνω στα βιβλία καλλιτεχνών, από τις αρχές του 20 αι. μέχρι σήμερα. Το υλικό της θεωρητικής έρευνας, συγκεντρώνεται σε ένα βιβλίο με τίτλο «ΜΕΜΕΧ».
Κατά δεύτερο λόγο, η παρούσα εργασία είναι ένας εμπλουτισμός και διεύρυνση της πρώτης κατασκευής - βιβλίου. Στοιχεία από το αρχικό βιβλίο αποτελούν την αφετηρία για νέα παράγωγα, πειράματα, καταστάσεις, τα οποία τελικώς οργανώνονται σε δύο μέρη: 1. Δημιουργία μιας δεύτερης κατασκευής επί του αρχικού Βιβλίου, με τη μορφή χαρτογράφησης παραπομπών πάνω στην πρώτη σε διαφάνειες. 2. Δημιουργία ενός νέου Βιβλίου, με τίτλο « Άλλες 5 ιστορίες », εμπλουτίζοντας το περιεχόμενο του βιβλίου «6ν Ιστορίες και Παράρτημα», συγκεντρώνοντας όλα αυτά τα παράγωγα σε τυπωμένη μορφή.
Επιβλέπουσα: Καλαρά Κωνσταντίνα
Αριθμός Αναφοράς: 272
Η εισαγωγή των τεχνολογιών εγγραφής και αναπαραγωγής του ήχου, από τον 20ο αιώνα και έπειτα, δημιούργησε νέες αντιλήψεις για το μουσικό έργο και τον ήχο γενικότερα. Το ενδιαφέρον του ακροατή αλλά και του δημιουργού μετατοπίστηκε από την αυθεντική πηγή του ήχου στην αναπαραγωγή και αναπόφευκτα στην πιστότητα της αναπαραγωγής αυτής. Η μετατόπιση αυτή αποτελεί ουσιαστικά το έναυσμα για το νέο μουσικό ρεύμα του ρεμίξ το οποίο στηρίζεται στην επιλογή και την επανανοηματοδότηση ήδη κατασκευασμένων μορφών και την ένταξή τους σε νέα περιβάλλοντα και αφηγήσεις. Το σάμπλινγκ, το βασικό εργαλείο του ρεμίξ, έχει τις ρίζες του στα πειράματα των Ιταλών φουτουριστών και της Γαλλικής “musiqueconcréte” και αποτελεί, πέρα από μία διαφορετική συνθετική στρατηγική, μία νέα στάση απέναντι στην καλλιτεχνική δημιουργία και τον τρόπο με τον οποίο χειρίζεται κανείς τα προϊόντα της δημιουργίας αυτής, μέσα από την αποδυνάμωση της έννοιας του πρωτότυπου έργου, την αντικατάσταση της επανάληψης με την επανερμηνεία και την ανάγνωση του κόσμου τελικά ως βάση δεδομένων. Αυτή είναι η στρατηγική του Djο οποίος λειτουργεί φιλτράροντας την πληροφορία και διασκευάζοντας ήδη υπάρχουσες μορφές. Το μοντέλο του Djβρίσκει έτσι εφαρμογή σε πεδία πέρα από αυτό της μουσικής. Μέσα από παραδείγματα που αφορούν εικονικούς και φυσικούς χώρους εισάγεται η έννοια του ρεμίξ στην αρχιτεκτονική και το κτήριο ορίζεται ως μία «εγγραφή» (record) του αρχιτέκτονα μέσα στον χρόνο, ένα μεταβλητό προϊόν ενός πολιτισμού, που επιτρέπει όχι μόνο την ανάγνωση (read) αλλά και την εγγραφή (write).
Επιβλέπων: Παπαδόπουλος Σπύρος
Αριθμός Αναφοράς: 269
Τα road moviesστο σύνολό τους διατηρούν έναν κοινό πυρήνα: το ταξίδι ως εξερεύνηση της κοινωνίας και του εαυτού. Ο ρόλος της κίνησης στην εκάστοτε κοινωνία εκφράζει την σχέση του ανθρώπου με το εφήμερο και την μονιμότητα. Στο σύνολο των ταινιών που συμπεριλαμβάνονται στην έρευνα αναζητείται η σχέση του ανθρώπου με το εφήμερο μέσα από τις έννοιες του χρόνου και χώρου κίνησης.
Ο χρόνος της κίνησης διαμορφώνει την ταυτότητα του υποκειμένου και την σχέση του με τον χώρο που διασχίζει. Η μετάβαση εξερευνά την παράλληλη χωρική και υπαρξιακή πορεία της ταυτότητας. Η συνέχεια καθιστά αμελητέο τον χώρο που διασχίζεται. Η ταυτότητα του νομά ή του vagabondπαραμένει στο ενδιάμεσο των χώρων στάσης. Η επαναληπτικότητα συνδέει τον κινούμενο άνθρωπο με τον χώρο μέσω της οικειοποίησης του εφήμερου και του φαινομένου της εδαφικότητας. Η προβλεψιμότητα στην κίνηση επιτρέπει στο υποκείμενο μια νοερή χαρτογράφηση του χώρου και του χρόνου.
Η σχέση του κινούμενου ανθρώπου με τον χώρο του εφήμερου είναι αμφίδρομη. Ο χώρος του οχήματος βιώνεται ως μετασχηματιστής της ανθρώπινης κινητικότητας και μέρος της ενδιάμεσης (liminal) ύπαρξης του αυτοκινητοποιημένου ανθρώπου ή αλλιώς του οδηγού, που αποτελεί την εξέλιξη του ανθρώπινου σώματος. Το τοπίο του δρόμου/ Roadscape δομεί χώρους (μοτέλ βενζινάδικα diner) που εν κινήσει συνθέτουν οπτικά κολάζ του επιβάτη. Χώροι όπου τα κινούμενα σώματα απρόβλεπτα συγκρούονται και αλληλεπιδρούν με το άγνωστο, επανατροφοδοτώντας την πορεία. Πέρα από το οργανωμένο δομημένο σύστημα του δρόμου, η κίνηση σε χώρους δίχως ταυτότητα επιφέρει απιδινισμό του σώματος και τον εκ νέου προσδιορισμό του εαυτού.
Στην εποχή της νέας κινητικότητας το μεταμοντέρνο πρόβλημα ταυτότητας είναι η αποφυγή της μονιμότητας και η επιδίωξη του εφήμερου.
Επιβλέπων: Παπαδόπουλος Σπύρος
Αριθμός Αναφοράς: 268
Η παρούσα ερευνητική εργασία μελετά την αρχιτεκτονική του ελάχιστου χώρου στις διάφορες εκφράσεις της. Αρχικά, ως προϊόν εξειδικευμένου αρχιτεκτονικού σχεδιασμού, στις συνθήκες της νεωτερικότητας, αλλά προπάντων, ως αποτέλεσμα κοινωνικοοικονομικών συνθηκών μέσα από την αυτοκατασκευή. Διερευνά ορισμένες αρχιτεκτονικές και καλλιτεχνικές απόπειρες, οριακές καταστάσεις κατοίκησης, την επιρροή από πολιτισμούς που αποδέχονται το “ελάχιστο” ως αναπόσπαστο κομμάτι του πολιτισμού τους και την αυτοσχέδια μικροκατασκευή ως ένα είδος αρχιτεκτονικής της επιβίωσης από ασθενέστερες κοινωνικές ομάδες.
Στόχος της εργασίας είναι η δημιουργία ενός καταλόγου-οδηγού με τις αυτοσχέδιες ή μη, μικροκατασκευές που “κρύβονται” στο αστικό περιβάλλον της πόλης του Βόλου. Επιλέξαμε 23 από αυτές, τις καταγράψαμε, τις μελετήσαμε, τις κατηγοριοποιήσαμε και τις παρουσιάζουμε.
Τη μικροαρχιτεκτονική μπορούμε να τη συναντήσουμε παντού γύρω μας, ακόμα και στα πιο περίεργα μέρη. Υπάρχει στο δρόμο που διασχίζουμε καθημερινά, στη γειτονιά μας, ή πιθανόν δίπλα απ’ το σπίτι μας, την οποία όμως συχνά περιφρονούμε σαν κάτι ασήμαντο, αδιάφορο ή κακόγουστο. Το μόνο που μένει είναι να εκδηλώσουμε το ενδιαφέρον μας, να την παρατηρήσουμε, να την μελετήσουμε, ακόμη και να μάθουμε από αυτήν.
Επιβλέπων: Τζιρτζιλάκης Γιώργος
Αριθμός Αναφοράς: 240
Στόχος αυτής της έρευνας είναι η διπλή γυάλινη πρόσοψη, μια διάταξη που εξασφαλίζει διαφάνεια και λειτουργικότητα στα κτήρια καθιστώντας τα ικανά να προσαρμόζεται στις κλιματικές συνθήκες της κάθε εποχής. Σήμερα που η αρχιτεκτονική παρουσιάζεται πιο οικολογικά συνειδητοποιημένη από ποτέ, η παλιά αυτή ιδέα βρίσκεται ξανά στο προσκήνιο από μια μερίδα αρχιτεκτόνων.
Από τη στιγμή που η έννοια της διπλής γυάλινης πρόσοψης είναι περίπλοκη στη χρήση και στη λειτουργία της επιχειρείται ανάλυση των βασικών αρχών που τις διέπουν και μελετώνται σε διάφορους τομείς. Διαπιστώνουμε πως η απόδοση αυτών των συστημάτων επηρεάζεται από πλήθος διαφορετικών στοιχείων. Ακολουθεί η κατηγοριοποίηση τους, μια διαδικασία σημαντικότατη καθώς ο κάθε τύπος που παρουσιάζεται επηρεάζει το τελικό σχεδιαστικό αποτέλεσμα του κτιρίου και επιπλέον γιατί οι μορφές που υπάρχουν είναι αρκετές και είναι χρήσιμη η συγκέντρωση αλλά και η σύγκρισή των χαρακτηριστικών τους. Επίσης αναφέρονται τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα των διπλών γυάλινων προσόψεων.
Η έρευνα καταλήγει στην ανάλυση και πρόταση ενός πρότυπου συστήματος διπλής γυάλινης πρόσοψης που χρησιμοποιεί ως εξωτερικό πέτασμα γυάλινες περσίδες οι οποίες μπορούν να κλείσουν αεροστεγώς. Στη συνέχεια γίνεται συνοπτική παρουσίαση της στρατηγικής που πρέπει να ακολουθείται για επιτυχή έλεγχο των περιβαλλοντικών συνθηκών.
Τέλος, παρατίθενται συμπεράσματα που προκύπτουν από τη συνολική μελέτη.
Επιβλέποντες: Φιλιππιτζής Δημήτρης, Τσαγκρασούλης Aριστείδης
Αριθμός Αναφοράς: 253
Ο ThomasBernhard, Αυστριακός συγγραφέας, γεννήθηκε στις 9 Φεβρουαρίου του 1931 Το 1943 μπήκε εσωτερικός σε οικοτροφείο του Ζάλτσμπουργκ της Αυστρίας. Η εθνικοσοσιαλιστική του διεύθυνση στην αρχή και αργότερα η καθολική που τη διαδέχτηκε του προκαλούσε αηδία και προβλήματα. Έρχεται σε επαφή με τη μουσική και παρακολουθεί ιδιαίτερα μαθήματα. Το 1947 αφήνει το σχολείο και το 1949, η χρονιά που προσβλήθηκε από φυματίωση. Ως και το 1950 ήταν σε σανατόριο και τότε αρχίζει να γράφει. Τα χρόνια εκείνα χάνει δύο πρόσωπα που αγάπησε περισσότερο, τον παππού τ και τη μητέρα του. Από το 1965 ζει αποτραβηγμένος στο αγρόκτημά του στο Όλσντορφ της Αυστρίας. Η μεγάλη πορεία της λογοτεχνικής του δημιουργίας αρχίζει τότε. Πεθαίνει εκεί από συγκοπή καρδιάς. Στη διαθήκη του απαγορεύει στο αυστριακό κράτος να εκμεταλλευτεί με οποιοδήποτε τρόπο το έργο του.
Ο ThomasBernhardθεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους συγγραφείς της εποχής μας, ανήκει στη γενιά της λογοτεχνίας που αρχίζει να δημοσιεύει μετά τον πόλεμο και με την ιδιόρρυθμη γραφή του προσδιορίζει κατά ένα μεγάλο μέρος και τις κατευθύνσεις της νεότερης γενιάς των Αυστριακών συγγραφέων. Ο Bernhardέγραψε ποιήματα, μυθιστορήματα και θεατρικά έργα, ο θεατρολόγος Μάρτιν Έσσλινγκ τον παραλληλίζει με τον Σάμουελ Μπέκετ. Επίσης ασχολήθηκε με τη μουσική και εργάστηκε ως δημοσιογράφος. Στα έργα του παρουσιάζεται αμέτοχος αλλά εξασκημένος παρατηρητής.
Η ΔΙΟΡΘΩΣΗ είναι το μυθιστόρημα του ΤhomasBernhardσε μετάφραση του Βασίλη Τομανά από τις εκδόσεις Εξάντας, 1998. Γράφτηκε το 1975 έχοντας κλείσει μια δεκαετία αποτραβηγμένος στο αγρόκτημά του. Η διόρθωση πραγματεύεται τις ανθρώπινες σχέσεις, τη συμπεριφορά ορισμένων ανθρώπων σε κάποιες καταστάσεις, αδυναμίες κατανόησης και επικοινωνίας αλλά και την πραγματική φιλία μεταξύ τριών ατόμων που καταφέρνει να υπερπηδήσει τα στερεότυπα της συγκεκριμένης εποχής. Μια σχέση ζωής που τελειώνει με το θάνατο.
Η Διόρθωση είναι μια συρραφή των χειρογράφων του Ρόιτχαμερ ( ήρωας του μυθιστορήματος ). Στα χειρόγραφα πέρα από τις διαπροσωπικές σχέσεις και τα δίπολα αρχής-τέλους, θανάτου-ζωής φαίνεται να απασχολούν το συγγραφέα και οι έννοιες της ουτοπίας, των ορίων ανάμεσα στην αρχιτεκτονική και την οικοδομική καθώς και τις σχέσεις ανάμεσα στο τόπο και στην κατοίκηση.
Επιβλέπων: Κοτιώνης Ζήσης
Αριθμός Αναφοράς: 297