Η εργασία αυτή επιχειρεί να σχολιάσει κάποιες βασικές παραμέτρους που σχετίζονται με το βιομηχανικό σχεδιασμό- έτσι όπως αυτός αναπτύχθηκε μέσα στον 20ο αιώνα-με συγκεκριμένη αναφορά στο σχεδιασμό και την κατασκευή των επίπλων.
Ξεκινώντας από το κομμάτι του σχεδιασμού, γίνεται μια εκτενής αναφορά στη σχολή του Bauhaus, στην οποία- πέραν των άλλων- λειτούργησε το ιδιαίτερα παραγωγικό εργαστήριο επίπλων. Σε αυτό παρήχθησαν έργα σπουδαίων δασκάλων- σχεδιαστών, αλλά ακόμη και μαθητευομένων, πολλά από τα οποία ξεχώρισαν για την πρωτοποριακή τους φόρμα και λειτουργικότητα και αποτέλεσαν ορόσημο για το σχεδιασμό του επίπλου τον 20ο αιώνα. Στο πλαίσιο αυτό, παρουσιάζεται η λογική της λειτουργίας της σχολής του Bauhaus, και πιο συγκεκριμένα ιστορικά στοιχεία για τη λειτουργία του εργαστηρίου των επίπλων, σημαντικοί σχεδιαστές που εργάστηκαν σε αυτό, καθώς και ορισμένα αντιπροσωπευτικά έργα που παρήχθησαν εκεί.
Στη συνέχεια εξετάζονται κάποιες εκφάνσεις της σχέσης του σχεδιασμού και της παραγωγής των επίπλων με την αγορά. Πιο συγκεκριμένα η έρευνα επικεντρώνεται στα προϊόντα και τον τρόπο λειτουργίας της παγκόσμιας αλυσίδας πολυκαταστημάτων ΙΚΕΑ, τα οποία αποτελούν- κατ’ ομολογία- ένα σύγχρονο φαινόμενο στον τομέα της αγοράς και της κατανάλωσης. Επιπλέον, επιχειρούνται κάποια σχόλια για το «δημοκρατικό design» που τα ίδια τα ΙΚΕΑ θεωρούν ότι παράγουν και παρέχουν στους καταναλωτές, καθώς και για τη σύνδεση του μαζικού σχεδιασμού με τις καταναλωτικές τάσεις που παρατηρούνται στη σύγχρονη εποχή.
Επιβλέπων: Στυλίδης Ιορδάνης
Αριθμός Αναφοράς: 192
Τα πρώτα υπαίθρια μνημεία του δήμου Βόλου κατασκευάστηκαν στα τέλη του 19ου αιώνα, ενώ κατά την τελευταία εικοσαετία παρατηρείται αύξηση του αριθμού τους. Το σύνολό τους μπορεί να διαχωριστεί σε τέσσερεις γενικές κατηγορίες: ηρώα, πλακέτες, στήλες και γλυπτά, ωστόσο, τα περισσότερα αναπαριστούν επιφανή άτομα του τόπου. Μέσα από πέντε μνημόνια, επιχειρείται η ανατροπή της παραδοσιακής ερμηνείας των μνημειακών μορφών, μελετάται η σχέση τους με τον αστικό ιστό και τους πολίτες και γίνεται προσπάθεια επαναπροσδιορισμού τους, μέσω προσωπικών συνειρμών και συσχετισμών. Η επιλογή των υπό μελέτη μνημείων γίνεται με βάση τη θεματολογία και τη μορφή τους. Εντοπίζονται μνημεία ιστορικού περιεχομένου, εις μνήμην θυμάτων πολέμου, εις μνήμην συγκεκριμένου ατόμου, μνημεία πολιτικής προβολής και τάφοι. Η έρευνα επικεντρώνεται στις παραδοξότητες που αποκαλύπτονται, έπειτα από παρατήρηση της μορφής και του χώρου εγκατάστασης.
Επιβλέπων: Ψυχούλης Αλέξανδρος
Αριθμός Αναφοράς: 224
Το κτίριο της TATEModernστο Λονδίνο έργο των αρχιτεκτόνων Herzog& DeMeuronως μουσειακός χώρος σύγχρονης τέχνης, χρησιμοποιείται σαν βάση για τη διερεύνηση του δομημένου χώρου και της εμπειρίας που αποκτάται μέσα σ΄ αυτόν.
Η εσωτερική όψη της ΤΑΤΕ Modern, ο ‘’screenwall’’ με τα baywindows, αποτέλεσε το έναυσμα για μια νέα ερμηνεία της έννοιας του ‘’βάθους της επιδερμίδας’’ και τον επαναπροσδιορισμό της έννοιας της εσωτερικής όψης. Η εσωτερική αυτή όψη είναι ένα ‘’ζωντανό’’ στοιχείο που προκαλεί διαρκώς ‘’ανακατασκευή’’ των εικόνων του κτιρίου. Υποστηρίζουμε ότι το βάθος της επιδερμίδας γίνεται αντιληπτό μέσα από τη σταδιακή μετατροπή του δυσδιάστατου σε τρισδιάστατο χώρο, δηλαδή από την μετατροπή της μετωπικής θέασης σε διαγώνιο βλέμμα. Αυτή η μετατροπή συνδυάζεται με βαθμούς ιδιωτικότητας των χώρων που την περικλείουν και αλλαγή της αίσθησης της κλίμακας.
Εντοπίζονται κρίσιμα όρια που οριοθετούνται από κατακόρυφα επίπεδα. Ανάμεσα στα όρια αυτά μεσολαβούν ενδιάμεσοι χώροι, ‘’διευρυμένα κατώφλια’’. Ο χρόνος μετάβασης από το ένα όριο στο άλλο συνδέεται με συλλογή χωρικών πληροφοριών αλλά και με ένα σφίξιμο και μια εκτόνωση, αφού η αποσπασματική χωρική αντίληψη αντικαθίσταται με την ξαφνική αποκάλυψη του ΄΄όλου΄΄.
Εστιάζοντας στον ‘’screenwall’’ με τα baywindowsκαι τον υβριδικό χαρακτήρα τους,βλέπουμε πώς ένα αρχιτεκτονικό στοιχείο συμβάλει στο σχεδιασμό ολόκληρου του κτιρίου, αλλά και πώς ο γενικότερος σχεδιασμός προσδίδει χαρακτηριστικά και ποιότητες στα επιμέρους στοιχεία του.
Τα baywindowsλειτουργούν σαν μετασχηματιστές του δυσδιάστατου σε τρισδιάστατο χώροδίνοντας βάθος στην επιφάνεια του ‘’screenwall’’, ανάλογα με την κίνηση ή την θέση του ανθρώπινου σώματος και βλέμματος.
Γενικεύοντας, η διαχείριση ενός ορίου και το βάθος της επιφάνειας του ορίου αυτού, μπορεί να λειτουργήσει ως συνθετικό εργαλείο και παράγοντας δημιουργίας πολύπλοκων και σύνθετων σχέσεων μεταξύ των επιμέρους χώρων ενός κτιρίου, αλλά και του συνολικού κτιριακού όγκου με τον περιβάλλοντα χώρο του. Τα επιμέρους στοιχεία που απαρτίζουν την επιφάνεια μπορούν να αποδώσουν πληροφορίες για το ίδιο το κτίριο, να επαναπροσδιορίσουν και να επανανοηματοδοτήσουν τους ίδιους τους χώρους του, εμπλουτίζοντας ακόμη περισσότερο την εμπειρία του επισκέπτη που βρίσκεται μέσα σ΄ αυτό.
Σε κάθε περίπτωση, το ανθρώπινο σώμα, μέσα από την κίνηση και την συμπεριφορά του, είναι ο φορέας ενεργοποίησης των νοημάτων του αρχιτεκτονημένου χώρου.
Επιβλέποντες: Λυκουριώτη Ίρις, Γαβρήλου Έβελυν
Αριθμός Αναφοράς: 202
575 μ.Χ.
Η ανακάλυψη του καρπού του καφέ.
Το ονομάζουν, ‘αυτό που εμποδίζει τον ύπνο’ και η κατανάλωση του, συνδέεται με την καθημερινότητα των ανθρώπων.
Παράγεται στα πιο φτωχά μέρη και καταναλώνεται στις μεγαλύτερες ποσότητες από χώρες αναπτυγμένες.
Η συντροφιά του καφέ, άλλοτε είναι το θέμα και άλλοτε η αφορμή.
Οι τόποι στους οποίους προσφέρεται χαρακτηρίζονται πια, ως αστικοί.
δημιουργήθηκε ο κόσμος του καφέ_
Ο καφές δεν είναι απλά ένα διάλειμμα, έχει αξία συμβολική,
μία κοινωνική δραστηριότητα που έχει λόγο στην καθημερινότητα.
σ’ αυτό το μοναδικό γεωγραφικό σημείο, στο τοπικό σύνορο,
στο καφενείο,
πίνω, σημαίνει συμποσιάζομαι, κατά συνέπεια συσχετίζομαι.
στο εσωτερικό του συγκροτούνται ομάδες , οι οποίες συνεργάζονται και αλληλοβοηθούνται.
Ιστορία μοναδική ακόμα και αν διαδραματίζεται στον ίδιο χώρο, στο ίδιο τραπέζι.
_μαθαίνεις τα νέα, συναντάς φίλους_
Το άτομο γύρω από το τραπέζι, με αφορμή τον καφέ, ξεδιπλώνει τη διαφορετικότητά του.
Τα παρισινά φιλολογικά καφενεία έγιναν οι συσσωρευτές του αστικού δημόσιου χώρου των πόλεων.
Η ζωή του καλλιτέχνη ταυτίζεται με τη ζωή του café.
Η ζωή του νεοέλληνα συνδέεται με το καφενείο.
Μυρωδιές καφέ, τσιγάρου και κουβέντας. Γεύσεις επιλογής και ανάγκης.
Ο καφές, είτε ως συνήθεια είτε ως ανάγκη, κοινωνικότητας και γεύσης.
Επιβλέποντες: Κοτιώνης Ζήσης, Γιαννίση Φοίβη
Αριθμός Αναφοράς: 196
Η συγκεκριμένη εργασία μελετά το σημερινό ρόλο της βιβλιοθήκης, τη θέση της στο χώρο καθώς και τις πορείες που ανιχνεύονται μέσα στο κτήριο της μέχρι την προσέγγιση της γνώσης. Παράλληλα, παρακολουθείται η εξέλιξή της μέχρι σήμερα, όπου συνεχίζει να ανανεώνεται εφόσον η ανάγκη της λειτουργίας της υπάρχει και διαρκεί. Μέσα από την προσέγγιση ποικίλων παραδειγμάτων, σύγχρονων αλλά και παλιότερων, διαφαίνεται ότι ο θεσμός της βιβλιοθήκης, είτε εμφανίζεται ως χώρος δημόσιας ζωής μίας πόλης, είτε μιας μικρότερης κοινότητας (π.χ. ενός πανεπιστημίου), ανταποκρίνεται κάθε φορά στις ανάγκες της κοινωνίας και εξελίσσεται. Αναφέρονται οι νέες μορφές ύπαρξης που υιοθετούνται, περιέχοντας τα νέα μέσα πληροφόρησης. Όπως αποδεικνύεται η τεχνολογία δεν αποτελεί απειλή, αντίθετα ενισχύει την αξία του βιβλίου και ενδυνμώνει το ρόλο της βιβλιοθήκης ως ¨Ναού της γνώσης¨. Επιπλέον, προσεγγίζονται οι διαφορετικές ερμηνείες στην έννοια της βιβλιοθήκης αλλά και στην εικόνα της ως δημόσιο κτήριο, όπως προτείνεται κάθε φορά από τον αρχιτέκτονα. Ένα δημόσιο κτήριο στο οποίο οι χρήστες είτε κοινωνικοποιούνται στους χώρους αναψυχής είτε επικεντρώνονται στην ανάγνωση και την απόκτηση της γνώσης. Αναφέρθηκαν σύγχρονα παραδείγματα, τα οποία περικλείουν απομονωμένους χώρους ανάγνωσης με στόχο τη συγκέντρωση, αλλά και βιβλιοθήκες με συλλογικούς χώρους οι οποίες ενθαρρύνουν την επικοινωνία και τη συναναστροφή μεταξύ των επισκεπτών. Μέσα στους χώρους της βιβλιοθήκης ανιχνεύονται οι πορείες των επισκεπτών, καθώς ενδιαφέρει η σχέση του χρήστη με το βιβλίο και τα νέα μέσα. Τέλος, μελετώνται οι αισθητηριακές αξίες του χώρου και ο τρόπος που ενισχύουν τη συγκέντρωση του αναγνώστη και την απόκτηση της ιδανικής σχέσης με το βιβλίο.
Επιβλέπουσα: Φατσέα Ειρήνη
Αριθμός Αναφοράς: 230
Επιβλέποντες: Ψυχούλης Αλέξανδρος, Παπαδημητρίου Μαρία
Αριθμός Αναφοράς: 223
Η παρούσα έρευνα επιδιώκει την ανάγνωση και ανακατασκευή μεταβαλλόμενων σχημάτων κίνησης μέσα από διάφορα συμβολικά μέσα(τέχνη, χορός, αρχιτεκτονική).
Αφορμή υπήρξε η καταγραφή της κίνησης του σώματος με φωτογραφική μηχανή και κάμερα στην χορευτική παράσταση «UnderCinderella’sskirt» της ομάδας smackdancecompany.
Μέσα από την διαδικασία ανα-σύνθεσης και ανα-περιγραφής της κίνησης του σώματος (πεδίο τέχνης) και ανάλυσης του τρόπου με τον οποίο διαχειρίζεται ο χορευτής το σώμα του σε σχέση με τη βαρύτητα στο χώρο (πεδίο χορού) προέκυψαν επιμέρους διαγράμματα τα οποία και κατασκευάσαμε επί τούτου. Είναι γεγονός ότι τα στοιχεία που προέκυψαν μέσα από την έρευνα, ομολογουμένως, συνόδεψαν και επηρέασαν τη σκέψη μας καθ’ όλη τη διάρκεια της παρούσης μελέτης και μας οδήγησαν, κατά τρόπο αναπόδραστο σε μιαμη – γραμμική πορεία κατά την ανάλυση του θέματος.Τα νέα στοιχεία που αναδύθηκαν από τη διαδικασία αυτή διεύρυναν την αντίληψη που έχουμε για τον τρόπο που δρα το σώμα στον τρισδιάστατο χώρο, αποκαλύπτοντας εκ παραλλήλου νέες σχέσεις σώματος – χώρου (γλώσσα Forsythe) και καθορίζοντας τον τρόπο ανάγνωσης επιλεγμένων χωρικών παραδειγμάτων (κατακόρυφα πανέλα-StorefrontGalleryN.Y., οριζόντιες πλατφόρμες-StageSetOperaBonn).
Επιβλέπουσα: Λυκουριώτη Ίρις
Αριθμός Αναφοράς: 212
Στην παρούσα ερευνητική εργασία καταβάλλω μια προσπάθεια να κατανοήσω ο ίδιος και στη συνέχεια να παρουσιάσω αναλυτικά ένα θέμα που από πρώτη άποψη φαίνεται ξένο και απρόσιτο από τη σκοπιά της μεταμοντέρνας εποχής μας, το θέμα των επίσημων γευμάτων των ανώτερων κοινωνικών τάξεων, της Αγγλίας και της Γαλλίας, με κύριο χρονικό άξονα τον 17ο αιώνα. Εξετάζω ζητήματα που αφορούν τα ειδικά χωρικά περιβάλλοντα και τις μόνιμες ή τις εφήμερες κατασκευές που παράχθηκαν, ώστε να φιλοξενήσουν τις δράσεις αυτές. Ιδιαίτερα ενδιαφέρει εδώ η εξεύρεση πιθανών συσχετισμών μεταξύ της παραγωγής χώρου για την τέλεση ενός επίσημου γεύματος, και του συμβολισμού που αυτό μπορεί να κατείχε για την εποχή του.
Επιβλέπουσα: Φατσέα Ειρήνη
Αριθμός Αναφοράς: 197