Η ερευνητική αυτή εργασία ξεκίνησε με την αφορμή ενός τυχαίου συμβάντος. Το τυχαίο αυτό συμβάν έλαβε χώρα, στην περιοχή της λίμνης Κερκίνης, στο νομό Σερρών στα πλαίσια ενός εργαστηρίου, τον Μάιο του 2012. Το θέμα του εργαστηρίου αφορούσε τον σχεδιασμό παρατηρητήριων για την λίμνη Κερκίνη. Η ανακάλυψη μιας κόκκινης βελούδινης καρέκλας στο ανάχωμα της λίμνης, εύρημα περίεργο και αινιγματικό σε σχέση με το τοπίο της λίμνης, αποκομμένο από το γενικό της πλαίσιο συμφραζομένων, προκάλεσε ερεθίσματα και ερωτήματα.
Καθισμένη στην καρέκλα αυτή και ατενίζοντας το τοπίο, διερωτήθηκα πως ο θεατής μπορεί να κατοικήσει μια χωρική οργάνωση (τοπίο) με την βοήθεια κάποιων χωρικών δεδομένων (έπιπλο). Αυτό στη συνέχεια, σα συμβολική εντύπωση, να λειτουργήσει σαν υλικό για επιτελεστικές διαδικασίες και συνθετικές πράξεις. Η συνειδητοποίηση, ότι η κατασκευή - έπιπλο καλλιεργεί γνώριμα συναισθήματα σε έναν τόπο ξένο, προκαλώντας την οικειοποίηση του τοπίου, οδήγησε στην προσπάθεια ανάλυσης και δημιουργίας ενός μηχανισμού . Αυτός ο μηχανισμός χρησιμοποιώντας γνώριμα αντικείμενα, όπως αυτό του επίπλου, και στη συνέχεια επαναδιαμορφωνοντάς τα, θα συντελεί στην βιωματική κατοίκηση ενός τοπίου. Το μετασχηματισμένο έπιπλο λειτουργεί ως τοπόσημο οικειότητας.
Αρχικά έγινε μια μελέτη για την εξέλιξη του επίπλου τόσο μορφολογικά όσο και κατασκευαστικά στο χρόνο. Στην συνέχεια, η εργασία επικεντρώθηκε στην ικανότητα του επίπλου, μέσα από την μορφή του, να φέρει συμβολισμούς, να κατασκευάζει ποιητικές εικόνες και συνεπώς και ποιητικό κατοικείν, και να δημιουργεί προϋποθέσεις για το την κατασκευή ενός μικρό-(ευ)τοπίου. Ένας τρίτος άξονας μελέτης, είναι η προσπάθεια επινόησης ενός «συνθετικού εργαλείου». Για την επίτευξη του σκοπού αυτού χρησιμοποιήθηκαν τα εξής μέσα: η κλίμακα, το τοπίο και γενικότερα η τοποφιλική έρευνα, η μορφοποίηση του σωματικού ενεργήματος κάθεσθαι, το δίπολο μέσα - έξω και η συμπύκνωση εικόνων. Τα μέσα αυτά δεν αφορούν μόνο μια προσωπική βιωματική εμπειρία, αλλά ένα σημείο συνάντησης και επικοινωνίας με τον χρήστη. Και όλα αυτά ίσως μπορούν να πραγματωθούν, με την επαναφορά του υποκειμένου τεχνίτη-bricoleur.
Επιβλέπουσα: Λυκουριώτη Ίρις
Αριθμός Αναφοράς: 487
Η αμφισβήτηση των συμβατικών μεθόδων μουσικής σύνθεσης και η προσπάθεια εγκατάληψης του ιεραρχικού μοντέλου σχέσεων μέσα σε αυτήν, από τους πειραματισμούς του Cage, οδήγησαν σε μία αποδόμησή της και σε μια επαναδιαπραγμάτευση των ρόλων που ορίζονται στην παραγωγική της διαδικασία. Ο συνθέτης καθαιρείται, ο εκτελεστής απαιτείται να πάρει πρωτοβουλίες και ο ακροατής αποκτά ζωτική έννοια στην σύνθεση. Η γραμμική διαδικασία που καταλήγει σε ένα παθητικό δέκτη παύει να ισχύει, και αντικαθίσταται με μια δυναμική και συμμετοχική αλληλεπίδραση.
Παρουσιάζεται μία νέα μορφή σχέσεων, η οποία χωρίς εξουσιαστικές σχέσεις και χωρίς κανόνες που να την περιορίζουν, καταφέρνει να δημιουργήσει νέες δομές εξ ίσου σταθερές με τις ήδη υπάρχουσες. Αναλύονται οι φιλοσοφικές, πολιτικές, κοινωνικές μεταβλητές που συντέλεσαν στην διαμόρφωση της σκέψης του Cage, όπως η τυχαιότητα, η σιωπή και η απροσδιοριστία, παράλληλα με την παρακολούθηση των έργων του. Η έρευνα σε θεωρητικό επίπεδο ολοκληρώνεται στην πράξη υπό την μορφή μιας σειράς πειραμάτων - παραλλαγών. Τα πειράματα αυτά επιδιώκουν μια βαθύτερη κατανόηση των δομών των πειραματικών προσπαθειών και θέτουν σε εφαρμογή τις έννοιες του δημιουργικού – συμμετοχικού χρήστη και του μειωμένου ελέγχου του συνθέτη ως προς το αποτέλεσμα.
Επιβλέποντες: Λυκουριώτη Ίρις, Τζιρτζιλάκης Γιώργος
Αριθμός Αναφοράς: 517
Η επίλυση προβλημάτων ακουστικής και έλλειψης ιδιωτικότητας σε ενιαίους χώρους ελεύθερης κάτοψης (openplan) είναι το αντικείμενο έρευνας και η βασική επιδίωξη της συγκεκριμένης εργασίας. Ο στόχος αυτός επιτυγχάνεται μέσω της μελέτης των κατάλληλων αρχιτεκτονικών υποδιαιρέσεων/πετασμάτων μικρής κλίμακας, στα πλαίσια των πτυχώσεων (origami) και της παραμετρικής σχεδίασης.
Όσον αφορά την ερευνητική διαδικασία, οι θεματικές επεξεργασίας περιλαμβάνουν τη θεωρητική επισκόπηση των επιστημονικών αντικειμένων (openplanχώροι, ακουστική κλειστών χώρων, πτυχώσεις/origami, παραμετρικός σχεδιασμός), την εύρεση σχετικών αναφορικών έργων (dividers, paneling, halls, installations), την ανάλυση της μεθοδολογίας παραγωγής δομικών μοντέλων και την αξιολόγηση των παραπάνω μορφολογικών προτύπων. Με τον τρόπο αυτό, γίνεται μια εκτενής μελέτη των φαινομένων και των μορφών που συμβάλλουν στην επίλυση των προβλημάτων που προαναφέρθηκαν και στην ανάπτυξη ενός εργαλείου σχεδίασης χωρικών υποδιαιρέσεων, αξιολογικά τεκμηριωμένου και καθοδη-γούμενου, χρησιμοποιώντας τα κατάλληλα λογισμικά προγράμματα (Rhinoceros, Grasshopper κ.α.).
Με μια εξελικτική διαδικασία που κινείται διαρκώς ανάμεσα στη φυσική και στη ψηφιακή σχεδίαση, γίνεται δυνατή η συγγραφή και υλοποίηση ενός ψηφιακού εργαλείου παραγωγής αντικειμένων, τα οποία με το υπόβαθρο των θεωρητικών γνώσεων, που αποκτήθηκαν από τις σχετικές πηγές, κατηγοριοποιούνται και ελέγχονται βάσει ποιοτικών και ποσοτικών κριτηρίων (ακουστική απόδοση, βαθμός ιδιωτικότητας, χωρική διάρθρωση, αισθητική τεκμηρίωση κ.α.).
Η δυνατότητα πλήρους σχεδίασης και κατασκευής ενός πετάσματος ή μιας σειράς τέτοιων δομών μικρής κλίμακας, που θα ανταποκρίνονται αποκλειστικά στις απαιτήσεις του εκάστοτε χώρου για ηχοπροστασία και χωρική εσωστρέφεια, χωρίς να στερείται παράλληλα η συνθετική διάθεση και η κριτική ικανότητα του σχεδιαστή, είναι μια επιθυμητή και επιδιωκόμενη προοπτική αυτής της εργασίας. Τέλος, η εμβάθυνση στην ανάλυση της ερευνητικής μεθόδου για την εξεύρεση μιας πτυχωτής μονάδας-profile, η οποία χρησιμοποιείται ως βάση των υποδιαιρέσεων αυτών, καθώς και των καμπυλών που λειτουργούν ως μορφογενετικές παράμετροί τους (powercurves, elevationcurves, topandbackcurves), είναι δυνατόν να αποτελέσει πηγή πληροφόρησης και συμβουλευτικής καθοδήγησης για την περαιτέρω μελέτη και δημιουργία παρόμοιων έργων μεγαλύτερης ή ίσης κλίμακας με αυτή που εξετάζεται.
Επιβλέποντες: Βυζοβίτη Σοφία, Remy Nicolas
Αριθμός Αναφοράς: 533
Αν πάψουμε να θυμόμαστε παύουμε και να υπάρχουμε, η μνήμη μας είναι ότι πολυτιμότερο έχουμε.Μνήμες από όλη μας τη ζωή,μνήμες από κάθε χώρο που ζήσαμε ή βρεθήκαμε έχουν διαμορφώσει και την αντίληψή μας για το χώρο, προσωπικό και μη, για το οικείο και το ανοίκειο. Μνήμες και συνήθειες, βιώματα, εμπειρίες μας ολοκληρώνουν ως άτομα, ως προσωπικότητες, ως μοναδικά όντα.
Κάθε μνήμη και κάθε εμπειρία ακόμη και για τον ίδιο χώρο κάθε άνθρωπος την αντιλαμβάνεται και την αποτυπώνει διαφορετικά.
Το παρόν ερευνητικό είναι μια φαινομενολογική έρευνα πάνω στην αναζήτηση προσωπικού χώρου στο πατρικό μετά την επιστροφή από τη φοιτητική κατοικία για οικονομικούς λόγους(γενιά boomerang). Είναι μια προσπάθεια αναζήτησης και επαναπροσδιορισμού του προσωπικού χώρου επανατοποθετώντας αντικείμενα και αναδιαμορφώνοντας την πατρική κατοικία.
Επιστροφή στο πατρικό.
Διαφορετικοί χώροι κατοίκησης το φοιτητικό και το πατρικό σπίτι. Διαφορετικές χρήσεις ίδιων χώρων. Το πατρικό προϋπήρχε, οι φοιτητικές μου κατοικίες επιλέχθηκαν από εμένα για να ξεκινήσω να κατοικώ εκεί από την αρχή. Mεταφέροντας έπιπλα από το πατρικό στο φοιτητικό σπίτι, αποκτώντας και δημιουργώντας καινούρια έπιπλα και αντικείμενα, κάποια από τα οποία επιστρέφοντας ξανά στο πατρικό επανατοποθετήθηκαν εκεί, έρχονται να γίνουν ένα.
Παλιός και νέος χώρος, παλιά και νέα αντικείμενα, επανατοποθετούνται, επαναπροσδιορίζονται, το ένα μέσα στο άλλο. Κάποια ταυτίζονται, κάποια άλλα βρίσκουν τη νέα τους θέση και συνεχίζουν να αλλάζουν, κάποια θεωρούνται περιττά και μένουν αποθηκευμένα αναμένοντας την επανάχρησή τους.
Η καθημερινή εμπειρία, η καθημερινή παρατήρηση και μελέτη θέσεων αντικειμένων, δράσεων και αντιδράσεων μεταξύ των μελών της οικογένειας διαμορφώνουν ένα νέο «προσωρινό» περιβάλλον κατοίκησης σε διαρκή αναζήτηση προσωπικού χώρου.
Χώρος ο οποίος τελικά δεν είναι δυνατό να βρεθεί και ως αποτέλεσμα «αναγκάζομαι» να μετακομίσω ξανά στην πόλη του Βόλου, φιλοξενούμενη σε άλλες φοιτητικές κατοικίες, έχοντας πια μαζί μου μόνο προσωπικά αντικείμενα και ρούχα.
Δεν έχω πλέον εδραίο προσωπικό χώρο, αλλά δημιουργώ προσωπικό χώρο εκεί όπου κατοικώ κάθε φορά σε με μεγαλύτερη ευκολία από ότι στο πατρικό, γιατί η σχέση με τα άτομα με τα οποία κάθε φορά συγκατοικώ δεν είναι συγγενική, αλλά φιλική. Είναι άτομα ίδιας ή κοντινή ηλικίας συνεπώς έχουμε ίδια ενδιαφέροντα και σχεδόν ίδιο τρόπο ζωής.
Επιβλέπων: Ψυχούλης Αλέξανδρος
Αριθμός Αναφοράς: 499
Η CasaMalaparteβρίσκεται στην άκρη ενός βραχώδους ακρωτηρίου, στην πλέον απρόσιτη πλευρά του Capri. Κτισμένη τη δεκαετία του ΄30 από έναν τοπικό οικοδόμο και ένα συγγραφέα αμφιβόλου πολιτικής, χωρίς καμία τεχνική γνώση αρχιτεκτονικής με μοναδικά ερεθίσματα τις προσωπικές του εμπειρίες και επιλογές, αποτελεί ένα κτίριο πέραν του συμβατικού χώρου και χρόνου.
Απαρτίζει ένα σπίτι παραδόξων. Στέκεται στο άγριο αυτό τοπίο ως μια ορθολογική και ταυτόχρονα ατίθαση, σύγχρονη αλλά και εκτός πραγματικότητος κόκκινη κηλίδα. Οι μονομερείς ιστορίες που συγκροτούν την κατοικία ξεδιπλώνουν, την ίδια στιγμή, τις διαφορετικές ερμηνείες της ανάλογα με την οπτική και την ποιητική θεματική. Συνιστά μια ενότητα αποτελούμενη από ένα σύνολο αντιθέσεων καθιστώντας σαφή την επιλογή του ιδιοκτήτη να μην ενταχθεί ούτε ο ίδιος αλλά ούτε η κατοικία του σε μεμονωμένο πλαίσιο. Επί της ουσίας, δίνει μορφή στο όραμα ενός ανθρώπου, χωρίς απόλυτα εμφανείς επιρροές, ο οποίος επιθυμεί να κατασκευάσει το πορτραίτο του εαυτού του, την απτή εικόνα ενός μοναχικού, ρομαντικού, επαναστάτη διανοούμενου, ένα ζωντανό λογοτεχνικό έργο. Ίσως να αποτελεί το τελευταίο παράδοξο του συγγραφέα, τη μονιμότερη μνήμη που αφορά τον ίδιο και ίσως την ακριβέστερη.
Η έρευνα πραγματεύεται το σχεδιασμό ενός χρονολογίου ταυτόχρονα της ζωής του Curzio Malaparte και του χρονικού μελέτης και κατασκευής της CazaMalaparte, εστιάζοντας κυρίως σε αυτήν. Μια βιογραφία ανθρώπου και κτίσματος σε παράλληλη τροχιά. Ακριβώς λόγω του ότι πρωτίστως ανεγείρεται μια κατοικία υπό τις συγκεκριμένες οδηγίες ενός ατόμου, μόνο μέσα από τη συνολική πορεία του ιδίου αλλά και της επικρατούσας κατάστασης της εκάστοτε περιόδου δύναται να αναλυθεί και να κατανοηθεί σε ένα βαθμό. Η αρχιτεκτονική της στο απομακρυσμένο ακρωτήρι εν τοις πράγμασι δε θα ολοκληρωθεί ποτέ. Το κτίσμα συσχετίζει ύπαρξη και αρχιτεκτονική, άνθρωπο και φύση, παρελθόν και παρόν, ισορροπώντας ανάμεσα στον κόσμο του φανταστικού και του πραγματικού, όπως και ο ιδιοκτήτης της.
CasaMalap-arte. Μια βιογραφική κατοικία, με την τέχνη του δημιουργού εμποτισμένη στο εσωτερικό της.
Επιβλέπων: Πανηγύρης Κωστής
Αριθμός Αναφοράς: 523
Η σχέση λιμανιού - πόλης έχει μετασχηματιστεί πολλάκις και συνεχίζει να μετασχηματίζεται σε συνάρτηση με τις πολιτικές κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες. Ξεχωριστό στοιχείο του λιμανιού αποτελεί η αποβάθρα, ως τεχνητός όγκος που εισχωρεί στη θάλασσα. Λόγω θέσης, μορφής και σημασίας, αποτελούν προνομιακό αντικείμενο διχογνωμιών ενώ αξίζει να διερευνηθούν οι δυνατότητες μετασχηματισμού τους σε ενεργό στοιχείο της πόλης.
Ανέκαθεν αποτελούσε δίοδο επικοινωνίας των πόλεων με τον υπόλοιπο κόσμο. Η λειτουργία της αναβαθμίστηκε με την τεχνολογική εξέλιξη και τη βιομηχανική επανάσταση. Έτσι, κατασκευάστηκαν σύγχρονες αποβάθρες σε αρκετές μεγαλουπόλεις. Η χρήση των κοντέινερ για τη θαλάσσια μεταφορά εμπορευμάτων μετά το 1950, έφερε την απομάκρυνση των παλιών εμπορικών λιμανιών και την εγκατάλειψη των αποβάθρων τους. Γύρω στο '80 εμφανίστηκε η τάση ανάπλασης αυτών των περιοχών. Οι στρατηγικές που χρησιμοποιήθηκαν ποικίλουν ανάλογα με τους στόχους που ήταν η οικονομική ανάπτυξη (LondonDocklands), η επίλυση του προβλήματος της κατοικίας (EasternDocklands), ο τουρισμός, η δημιουργία δημόσιων χώρων, η εμπορική ανάπτυξη, η περιβαλλοντική αναβάθμιση. Σε κάποιες περιπτώσεις δεν επιτεύχθηκε η επιθυμητή σύνδεση με την πόλη (MelbourneDocklands). Στην Ελλάδα, τα παραδείγματα αναπλάσεων είναι μικρής κλίμακας και συχνά χωρίς κεντρικό στόχο. Παρ' όλα αυτά η σημασία του λιμανιού για την ελληνική πόλη είναι αιτία έρευνας γύρω από το ζήτημα. Υπάρχουν προτάσεις για το λιμάνι του Πειραιά, της Θεσσαλονίκης, του Βόλου, της Πάτρας.
Κρίσιμοι παράγοντες για την ανάπλαση μίας αποβάθρας που στοχεύει να γίνει κομμάτι της πόλης, είναι η μείξη χρήσεων, η εξασφάλιση οικονομικής και κοινωνικής επάρκειας, η αποκατάσταση της σχέσης ανθρώπου - θάλασσας, η υπερτοπικότητα, αποφυγή ωραιοποιημένων, ανώδυνων και εξευγενισμένων προτάσεων , η προτεραιότητα στα προβλήματα της κάθε περιοχής και τις ανάγκες των κατοίκων. Με βάση τα παραπάνω και διερευνώντας τις προτιμήσεις και τις απόψεις των κατοίκων του Βόλου, προτείνεται η απομάκρυνση του εμπορικού λιμανιού και η αναδιαμόρφωση της προβλήτας του Σιλό σε δημόσιο χώρο πρασίνου και αναψυχής.
Επιβλέπων: Τριανταφυλλίδης Γεώργιος
Αριθμός Αναφοράς: 504
Το παιχνίδι αποτελεί μια από τις βασικές δημιουργίες του ανθρώπινου πολιτισμού. Αποτελεί ένα σημαντικό μέσο απελευθέρωσης της δημιουργικότητας των παιδιών αλλά και των ενηλίκων, ενώ ταυτόχρονα μπορεί να αποτελέσει τρόπο διαπαιδαγώγησης και μάθησης. Τα παιχνίδια μπορούν να χωριστούν σε διαφορετικές κατηγορίες χρησιμοποιώντας πληθώρα παραγόντων. Μια μεγάλη κατηγορία παιχνιδιών που έχει δημιουργηθεί τον 20ο αιώνα, τα ηλεκτρονικά παιχνίδια, λόγω της συνεχής τεχνολογικής εξέλιξης και της αποδοχής τους από αρκετά παιδιά και ενήλικες αποτελούν πλέον συνηθισμένο τρόπο διασκέδασης. Ξεκινώντας από πολύ απλές εφαρμογές σήμερα έχουν γίνει σύνθετα, συμπεριλαμβάνοντας στοιχεία τεχνών και επιστημών, με σκοπό την προσφορά μιας ολοκληρωμένης εμπειρίας. Η αρχιτεκτονική αποτελεί πολύ συχνά βασικό παράγοντα στη σύλληψη και την κατασκευή των ηλεκτρονικών παιχνιδιών. Από τις αναπαραστάσεις κτιρίων και μορφών μέχρι τη δημιουργία νέων κόσμων, με δική τους δομή και κανόνες. Είναι λογικό λοιπόν, μια τέτοια επιρροή να προκαλέσει το ενδιαφέρον και την επιθυμία αναζήτησης των συσχετισμών μεταξύ των δυο προαναφερθέντων δημιουργικών διαδικασιών. Μπορεί κανείς να αναρωτηθεί ποια είναι τα κοινά τους στοιχεία και ποιες είναι οι διαφορές τους στις βασικές αρχές κατασκευής. Μια τέτοια προσέγγιση μπορεί να φανερώσει κοινά εργαλεία, μεθόδους αλλά και λόγους που καθιστούν τη μελέτη των ηλεκτρονικών παιχνιδιών από έναν αρχιτέκτονα σημαντική. Όπως ήδη συμβαίνει, ο τομέας της κατασκευής ηλεκτρονικών παιχνιδιών μπορεί να προσελκύσει αρχιτέκτονες που βρίσκουν ενδιαφέρον σε διάφορα στάδια της δημιουργικής διαδικασίας. Το σύνολο των διαδικασιών μέχρι την τελική μορφή του παιχνιδιού, αποκτά ενδιαφέρον που αξίζει να μελετηθεί, και αν είναι δυνατόν να οδηγήσει στη δημιουργία ενός εγχειριδίου που θα έχει τη δυνατότητα να βοηθήσει τους αρχιτέκτονες να αποκτήσουν τις βασικές γνώσεις για τη συμμετοχή στη δημιουργία ενός ηλεκτρονικού παιχνιδιού.
Επιβλέπων: Μπουρδάκης Βασίλης
Αριθμός Αναφοράς: 481
Οι αρχιτέκτονες σήμερα προσεγγίζουν και σχεδιάζουν κτίρια με δυναμική και οργανική διάσταση, που έχουν ως κύρια χαρακτηριστικά την προσαρμοστικότητα και την ευελιξία. Με το ενδιαφέρον της έρευνας να εστιάζεται στην μελέτη των όψεων που αποτελούν το εξωτερικό κέλυφος ενός κτιρίου, ελέγχουν τις εσωτερικές συνθήκες ηλιασμού, φυσικού φωτισμού και αερισμού με σκοπό την επίτευξη ισορροπίας μεταξύ εξωτερικού και εσωτερικού περιβάλλοντος, συμβάλλοντας στη δημιουργία άνετων και ευχάριστων χώρων για τον άνθρωπο . Το κέλυφος λειτουργεί ως “διαμεσολαβητής” μεταξύ του εσωτερικού και εξωτερικού περιβάλλοντος. H κατάσταση που διαμορφώνεται αρχιτεκτονικά σε διεθνές επίπεδο επιβάλει έναν πιο ευέλικτο και ευμετάβλητο αρχιτεκτονικό σχεδιασμό που θα ανταποκρίνεται άμεσα στις μεταβαλλόμενες ανάγκες των χρηστών και τις συνθήκες του εξωτερικού περιβάλλοντος. Οι εξελίξεις στην τεχνολογία και η εμφάνιση των κινητικών συστημάτων μπορούν να συμβάλουν ακόμη περισσότερο στη δημιουργία μιας αρχιτεκτονικής βασισμένης στην προσαρμοστικότητα, τη μεταβλητότητα ,τη διάδραση με το περιβάλλον και την ευελιξία. Η έρευνα μας εστιάζει το ενδιαφέρον της στην ανάλυση κινητικών και διαδραστικών αρχιτεκτονικών συστημάτων. Διερευνά την έννοια της μεταβολής μιας αρχιτεκτονικής μορφής και τη διάδραση της με το περιβάλλον και τους χρήστες της. Aκόμη γίνεται μια προσπάθεια μελέτης των κινητικών συστημάτων, βασιζόμενη στην κατασκευαστική και διαδραστική τους λειτουργία μέσα από αντιπροσωπευτικά παραδείγματα και αναφορές. Σ’αυτό έρχεται να προστεθεί και η δική μας σχεδιαστική πρόταση που εστιάζει στη δημιουργία μια κινητικής όψης ,η μορφή της οποίας θα επηρεάζεται από διάφορους παράγοντες όπως είναι οι κλιματολογικές συνθήκες, οι ώρες λειτουργίας ,η θερμοκρασία και η κίνηση των χρηστών. Η σχεδιαστική μας προσέγγιση εστιάζει στις σχέσεις αλληλεπίδρασης της κινητικής κατασκευής , του χρήστη και του περιβάλλοντος. Αναζητά μηχανισμούς, υλικά και τεχνολογίες, που θα το βοηθήσουν να προσαρμόζεται στις ιδιαίτερες απαιτήσεις του κλίματος μιας περιοχής, αποκτώντας μια σχέση συνεργασίας με το περιβάλλον του .
Επιβλέπων: Τσαγκρασούλης Aριστείδης
Αριθμός Αναφοράς: 505