Η παρούσα Διπλωματική Εργασία εστιάζει στο σχεδιασμό Κέντρου Φιλοξενίας Αθλητών, με έμφαση σ’ εκείνους που ασχολούνται με το Ναυταθλητισμό.
Σήμερα, οι αθλητές και οι προπονητές τους, συνήθως διαμένουν σε ξενοδοχεία ακόμα και πιο μακριά από το χώρο διεξαγωγής των αγώνων ή των προπονήσεων, εκτός και αν προτιμήσουν τη βραχυχρόνια μίσθωση.
Δεν έχουν δηλαδή την ευκαιρία να τύχουν εξειδικευμένης φροντίδας όπως: υπηρεσίες αθλίατρου, φυσικοθεραπευτή, μικρό κολυμβητήριο, χώρο συσκέψεων, εξειδικευμένη διατροφή σε διευρυμένο ωράριο εξυπηρέτησης και ευρύχωρα δίκλινα δωμάτια που να διασφαλίζουν συνθήκες θερμικής άνεσης.
Αυτό το "κενό" έρχεται να μελετήσει η συγκεκριμένη Διπλωματική εργασία, παρουσιάζοντας για την ώρα σε επίπεδο μικροκλίμακας τον τρόπο με τον οποίο 18 δωμάτια μπορούν να υποστηριχθούν από την παροχή εξειδικευμένων υπηρεσιών για αθλητές, όπως αναφέρονται πιο πάνω.
Επιβλέπων: Καναρέλης Θεοκλής
Αριθμός Αναφοράς: 1019
Η οικοδόμηση κοινωνικών κατοικιών αποτελεί μία κρίσιμη πτυχή της ανάπτυξης των πόλεων και της δημιουργίας ισότιμων κοινωνιών. Οι κοινωνικές κατοικίες παρέχουν στέγη σε άτομα και οικογένειες που δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν οικονομικά στην τιμή του ενοικίου ή να αγοράσουν από μόνοι τους μία κατοικία λόγω οικονομικών δυσκολιών. Παράλληλα, οι κοινωνικές κατοικίες παρέχουν υπηρεσίες υγείας, εκπαίδευσης και κοινωνικής υποστήριξης για τους κάτοικούς τους, βελτιώνοντας το επίπεδο διαβίωσης και κοινωνικής ένταξης. Για την δημιουργία βιώσιμων και κοινωνικά ισορροπημένων κατοικιών, απαιτείται μία ανθρωποκεντρική προσέγγιση η οποία θα βασίζεται και θα ικανοποιεί τις ανάγκες και τις επιθυμίες των κατοίκων. Μέσω του συμμετοχικού σχεδιασμού, οι κάτοικοι έχουν τη δυνατότητα να συμβάλουν στον σχεδιασμό και την ανάπτυξη των κατοικιών τους, καθώς και του περιβάλλοντα χώρου. Με την δημιουργία κοινωνικών κατοικιών και κοινών χώρων ενισχύεται η αλληλεπίδραση μεταξύ των κατοίκων, καλλιεργείται το αίσθημα αλληλεγγύης και δημιουργούνται χώροι όπου οι άνθρωποι ενισχύουν τους κοινωνικούς δεσμούς τους.
Το θέμα της παρούσας διπλωματικής έχει ως βασικό στόχο την μελέτη και τον σχεδιασμό ενός συγκροτήματος κοινωνικής κατοικίας σε συνδυασμό με κοινούς χώρους, καλύπτοντας παράλληλα τις ανάγκες της περιοχής. Στο πρώτο στάδιο ερευνήθηκε τα ζητήματα της κοινωνικής κατοίκησης, των κοινών χώρων και του συμμετοχικού σχεδιασμού. Στην συνέχεια, πραγματοποιήθηκε η αστική ανάλυση της επιλεγμένης περιοχής στην Πυλαία (Θεσσαλονίκης), η οποία ανάλυση βοήθησε στον σχεδιασμό του συνολικού προτεινόμενου προγράμματος. Λαμβάνοντας υπόψιν όλα τα παραπάνω δεδομένα, δημιουργήθηκε η προτεινόμενη ιδέα για την αστική διαμόρφωση του περιβάλλοντος και την οικοδόμηση του συγκροτήματος των κοινωνικών κατοικιών και κοινών χώρων.
Επιβλέπων: Micocci Fabiano
Αριθμός Αναφοράς: 1024
Η Βιβλιοθήκη είναι ένας τόπος μελέτης και ανακάλυψης. Αποτελεί επίσης πολύ σημαντικό κομμάτι στην εκπαιδευτική διαδικασία αφού πολλοί μαθητές και φοιτητές την επισκέπτονται ανά τακτά χρονικά διαστήματα για να διαβάσουν η για αναζήτηση γνωσιακού υλικού. Είναι ακόμη ένας τόπος ανταλλαγής ιδεών και διεύρυνσης των πνευματικών οριζόντων.
Στην πόλη του Βόλου λειτουργούν 5 βιβλιοθήκες. Για την καλύτερη εξυπηρέτηση των αναγνωστών όμως και λόγω της δημιουργίας του νέου κτιρίου των ηλεκτρολόγων μηχανικών και μηχανικών υπολογιστών θεωρείται σκόπιμο η ανέγερση και άλλου κτιρίου που θα στεγάζει την πανεπιστημιακή βιβλιοθήκη.
Το νέο αυτό κτίριο θα βρίσκεται λίγο έξω από την πόλη του Βόλου σε μία ήσυχη γειτονιά και κοντά στα πανεπιστημιακά ιδρύματα για την διευκόλυνση των φοιτητών. Το κτίριο θα είναι διώροφο με δύο εισόδους. Το κεντρικό αρχιτεκτονικό στοιχείο του κτιρίου μπορεί να θεωρηθεί η μεγάλη σκάλα, η οποία βρίσκεται κοντά στην είσοδο. Αυτή πέρα από τον ρόλο την ένωσης των δύο επιπέδων του κτιρίου προσφέρεται, χάρη του μεγάλου πλάτους της, ως χώρος συνάντησης - συνάθροισης των φοιτητών (σαν άτυπο στέκι) οποίοι μπορεί να κάθονται να συνομιλούν η να διαβάζουν. Επίσης το κτίριο θα διαθέτει στο ισόγειο, χώρο έκθεσης, αναγνωστήρια, κυλικείο και καταστήματα. Τέλος αξίζει να σημειωθεί πως το κτίριο έχει έντονη επιρροή από το κτίριο ζυθοποιίας ΦΙΞ των Αθηνών που σχεδίασε και υλοποίησε ο αρχιτέκτονας Τάκης Ζενέτος.
Επιβλέπων: Καναρέλης Θεοκλής
Αριθμός Αναφοράς: 994
Η ραγδαία αστικοποίηση των περασμένων δεκαετιών και η αύξηση του δομημένου περιβάλλοντος άλλαξαν τη σχέση της πόλης με το φυσικό περιβάλλον. Η οικονομική κρίση των τελευταίων χρόνων υποβάθμισε τον ρόλο των ελεύθερων δημόσιων χώρων, με αποτέλεσμα η ζωή στις πόλεις να είναι πλέον αποκομμένη από αυτό. Το γεγονός αυτό έγινε ακόμα πιο αντιληπτό με την επέλαση της πανδημίας του covid-19, όπου ο περιορισμένος χρόνος εκτός κατοικίας ανέδειξε την σημασία τέτοιων χώρων και ποσοτικά και ποιοτικά.
Παρόλο που η δημιουργία πράσινων χώρων στον πυκνά δομημένο αστικό ιστό παρουσιάζεται δύσκολη, δεν είναι λίγα τα σημεία και τα κτίρια που ρημάζουν αναξιοποίητα, στερώντας τη δυνατότητα να καλύψουν χρήσεις και λειτουργίες που ικανοποιούν τις ανάγκες της σύγχρονης κοινωνίας. Στη παρούσα κατάσταση, εκμεταλλευόμαστε την ευκαιρία να αξιοποιήσουμε το παραμελημένο και φθαρμένο από το χρόνο οικόπεδο του βιομηχανικού συγκροτήματος της Α.Θ.Ο.Ε. στο Βόλο.
Συνεπώς, η πρότασή μας απορρέει από την ανάγκη δημιουργίας ενός πράσινου, δημόσιου χώρου στον αστικό ιστό ο οποίος να ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις των σύγχρονων ρυθμών ζωής. Η επέμβαση που προτείνεται, θέτει ως στόχο τη δημιουργία ενός σύγχρονου αστικού πάρκου, ανοιχτού προς την πόλη, αναβαθμίζοντας τόσο την ίδια την πόλη όσο και τις ζωές των κατοίκων της. Επιδιώκει να αναπαράγει μια ενεργό φύση, ένα ενεργό έδαφος που θα αναγεννήσει έναν ερημωμένο χώρο, με πρωταγωνιστή την περιοδικότητα της φύσης σε διάλογο με τα ίχνη του παρελθόντος που οδήγησαν στην παρακμή της.
Επιβλέπων: Μητρούλιας Γεώργιος
Αριθμός Αναφοράς: 996
Η συγκεκριμένη διπλωματική εργασία λαμβάνει χώρα στο χωριό «Παναγιά» του νησιού της Σερίφου, ενός νησιού το οποίο ανήκει στο δυτικό τμήμα του συμπλέγματος των Κυκλάδων. Έχοντας λάβει υπ’ όψη την επίδραση του τουρισμού, τόσο στο κομμάτι της αλλοίωσης της γειτονίας με την ύπαρξη πολλών καταλυμάτων βραχυχρόνιας μίσθωσης τύπου Airbnb, όσο και στο πρόβλημα του ολοένα και αυξανόμενου αποθεματικού όγκου άχρηστων αντικειμένων, καταλήγουμε σε μια συνθετική πρόταση η οποία αφορά την επανοικειοποιήση του κοινού χώρου της «έρημης» πλατείας της Παναγιάς μέσω της αξιοποίησης των κενών κελυφών σε αυτή. Τίθεται ως προτεραιότητα η ερμηνεία των μεθόδων που συγκεντρώνουν κόσμο στην πλατεία μέσω του προγράμματος του σχεδιασμού, ο όσο το δυνατόν βιώσιμος σχεδιασμός σε ότι αφορά τη χρήση υλικών και αντικειμένων και τέλος η αρμονική συνύπαρξη κατοίκων και επισκεπτών.
Προτείνεται, λοιπόν, ένα σύμπλεγμα το οποίο αποτελείται από ένα καφενείο, ένα εργαστήριο επεξεργασίας ξύλου και μετάλλου και δύο χώρους φιλοξενίας στο χώρο της πλατείας. Η λειτουργεία του καφενείου παρέχει μία συνεχή εξωστρέφεια αλλά και την υπηρεσία της εστίασης, όλες τις μέρες του χρόνου. Το εργαστήριο συμβάλει τόσο στην αντιμετώπισης του προβλήματος του αυξανόμενου όγκου του αποθέματος επίπλων που δεν χρησιμοποιούνται και δίνει λύση στο πρόβλημα της έλλειψης τεχνιτών από το νησί. Τέλος οι δύο ατομικοί χώροι φιλοξενίας, είναι επικουρικοί και μπορούν να δίνονται είτε σε εποχιακά εργαζόμενους των δύο παραπάνω δομών είτε σε καλεσμένους οι οποίοι έχουν έρθει για κάποια εξωστρεφή δράση. Στο σχεδιασμό όλων τον παραπάνω αξιοποιούνται έπιπλα και αντικείμενα τα οποία βρέθηκαν στο χωρίο και γενικά στο νησί, μέσω μίας απόπειρας προτάσεων κάποιων επίπλων ειδικά διαμορφωμένων για τις ανάγκες τις σύνθεσης.
Με την παραπάνω πρόταση τα αποτελέσματα που αναμένονται είναι η αύξηση της κινητικότητας στην πλατεία και η αλλαγή της συλλογικής ταυτότητας του χώρου. Η πλατεία μετατρέπεται από μία άδεια πλατεία «πέρασμα» σε μία μόνιμα ενεργή πλατεία στην οποία δεν υπάρχουν κενά κελύφη με παραμελημένες όψεις, αλλά κτήρια με εξωστρεφές πρόγραμμα το οποίο προσκαλεί ντόπιους και ξένους να συναθροιστούν για διάφορα συμβάντα, χωρίς να αλλάζει τις ισορροπίες της υπάρχουσας κοινωνικής ζωής.
Επιβλέπουσα: Γαβρήλου Έβελυν
Αριθμός Αναφοράς: 1037
Στα τέλη του 20ού αιώνα, μια νέα τάση εμφανίζεται στην αυτοκινητοβιομηχανία, επαναπροσδιορίζοντας τα κέντρα διανομής αυτοκινήτων σε ελκυστικούς χώρους. Ο πρωτοπόρος σχεδιασμός του Norman Foster για το Renault Distribution Centre στο Swindon αποτέλεσε την επιτομή αυτής της αλλαγής, συνδυάζοντας την τεχνολογική υπεροχή με ανέσεις φιλικές προς τον επισκέπτη. Στον 21ο αιώνα η αρχιτεκτονικής αυτοκινητοβιομηχανίας διευρύνεται, περιλαμβάνοντας αυτοκινητόδρομους, μουσεία και πολλά άλλα. Τα μουσεία αυτοκινήτων, ειδικότερα, εξελίχθηκαν ώστε να ασχολούνται με τις κοινότητες, τον τουρισμό, την εκπαίδευση και τον πολιτισμό, διοργανώνοντας φεστιβάλ και εκδηλώσεις.
Με βάση αυτές τις πληροφορίες, το θέμα της διπλωματικής είναι ο σχεδιασμός ενός μουσείου του 21ου αιώνα. Οι στόχοι της διπλωματικής περιλαμβάνουν τη διατήρηση της αυτοκινητιστικής κληρονομιάς, την προώθηση της πολυχρηστικότητας, τη διεκδίκηση της κυριαρχίας στο περιβάλλον, τη διασφάλιση της προσβασιμότητας μέσω των δημόσιων συγκοινωνιών και την ενίσχυση της τοπικής οικονομίας. Ο σχεδιασμός αποσκοπεί στην αναζωογόνηση του χώρου σε έναν ζωντανό πολιτιστικό και οικονομικό πυρήνα, προκαλώντας το περιβάλλον και επηρεάζοντας θετικά την τοπική κοινότητα και την ευρύτερη περιφερειακή ανάπτυξη.
Επιβλέπων: Καναρέλης Θεοκλής
Αριθμός Αναφοράς: 1035
Η «Νεροχώρα» αναφέρεται στη αναζήτηση και διαμόρφωση μιας πιθανής εναλλακτικής λύσης για το χωριό της Μεσοχώρας Τρικάλων, το οποίο απειλείται με εν μέρει ή ακόμα και πλήρη αφανισμό εξαιτίας της πλήρωσης του ταμιευτήρα του ομώνυμου φράγματος της περιοχής.
Το φαραωνικών διαστάσεων λιθόριπτο φράγμα, στέκει εγκαταλελειμμένο από το 2001 στην καρδιά της Νότιας Πίνδου αναμένοντας την έμφραξη του, άγνωστο αν και πότε θα συμβεί. Αποτελεί μέρος ενός σχεδιασμένου συμπλέγματος αντίστοιχων παρεμβάσεων στο ρου του Αχελώου με δηλωμένο στόχο την παραγωγή υδροηλεκτρικής ενέργειας αλλά και την μερική εκτροπή του ποταμού προς κάλυψη των αρδευτικών αναγκών της αγροτικής παραγωγής της Θεσσαλίας. Παραμένει αντικείμενο έντονης αντιπαράθεσης ανάμεσα σε κατοίκους της ευρύτερης περιοχής της Μεσοχώρας, περιβαλλοντικούς φορείς, την πολιτεία και τον αγροτικό κόσμο του κάμπου που περιμένει την ολοκλήρωση του ως μάννα εξ ουρανού. Ταυτόχρονα αποτελεί ένα ανοιχτό τραύμα στο φυσικό τοπίο με τεράστιο οικολογικό αντίκτυπο και με τη μελλοντική τεχνητή λίμνη να καταπνίγει ένα ιστορικό κεφαλοχώρι της περιοχής, για τους κατοίκους του οποίου μέχρι τώρα έχει προταθεί ένα ασαφές συνονθύλευμα απαλλοτριώσεων, αόριστης μετεγκατάστασης, ξεριζωμού και αποζημιώσεων που διαδέχτηκε τις αρχικές υποσχέσεις ότι το χωριό θα παραμείνει άθικτο.
Η παρούσα εργασία επιχειρεί να προσεγγίσει μια δύσκολη εξίσωση πιθανής συνύπαρξης του οικισμού με το έργο, μέσα από την ανασκευή της διαβίωσης στις νέες συνθήκες ενός υδάτινου κόσμου. Αξιοποιώντας και την κεντρική ιδέα υφιστάμενων μελετών ενίσχυσης της ευστάθειας των εδαφών μέσω κατασκευής πασσαλοσυστοιχειών, εξετάζει το ενδεχόμενο ανύψωσης ενός τμήματος του οικισμού με παράλληλο μικρό και ελεγχόμενο περιορισμό της ανώτατης στάθμης. Ταυτόχρονα αναδιαμορφώνει τη «νεκρή» ζώνη που δημιουργεί το μεγάλο εύρος διακύμανσης της στάθμης, μέσω υποστηρικτικών βατών εδαφικών διαμορφώσεων, δημιουργώντας προβλήτες, παραλίμνιους περιπάτους και εποχιακές χρήσεις. Μετατρέπει την προβλεπόμενη αποψίλωση εκατοντάδων στρεμμάτων δασών σε βασική υλικότητα ενός πορώδους χωροδικτυώματος που θα φιλοξενήσει μια νέα κατοίκιση και μια de facto νέα σχέση με το υγρό στοιχείο. Διασκευάζει τμήμα των προσχεδιαζόμενων κατεδαφίσεων κατοικιών, σε λιθόκτιστα ίχνη μνήμης του προϋφιστάμενου χώρου που μπορούν αξιοποιηθούν ως βάσεις εφήμερης θερινής ζωής. Προβλέπει νέες παραγωγικές δραστηριότητες όπως οι υδατοκαλλιέργειες και ο τουρισμός αποσκοπώντας στην επανεργοποίηση μιας υπαίθρου που αργοσβήνει. Πάνω από όλα όμως φιλοδοξεί να αποτελέσει μια αφορμή για ένα νέο δημιουργικό κύκλο δημοσίας διαβούλευσης και ριζικής επανεξέτασης των πεπατημένων απέναντι σε αντίστοιχα ζητήματα δημόσιου συμφέροντος.
Επιβλέπουσα: Γαβρήλου Έβελυν
Αριθμός Αναφοράς: 1032
Κατά την διάρκεια της διπλωματικής μελέτης, μελετήθηκαν και σχεδιάστηκαν δυο ξενοδοχειακές μονάδες μακράς διαμονής για μεταπτυχιακούς και διδακτορικούς φοιτητές και ερευνητές. Επιλέχθηκαν 2 οικόπεδα στην Κηφισιά, όπου το οικόπεδο 01 έχει εμβαδόν 10.893 m2 ενώ το οικόπεδο 02 εκτείνεται σε 21.314 m2 και έχει ομαλή κλίση 4m. Βρίσκονται κοντά στην Εθνική Οδό Αθηνών-Λαμίας, στο σταθμό ΗΣΑΠ Κηφισιάς και δίπλα σε στάση λεωφορείου. Στόχος ήταν να δημιουργηθούν ενεργειακά αυτόνομες μονάδες με καλλιέργειες στον περιβάλλοντα χώρο.
Στο σχεδιαστικό κομμάτι, το μισό κτίριο είναι βυθισμένο για προστασία από τις καιρικές συνθήκες και εξοικονόμηση χώρου για εξωτερικές διαμορφώσεις. Σε βάθος 3mυπάρχει μια υπόγεια γέφυρα που ενώνει τα οικόπεδα, ενώ στο ίδιο επίπεδο τοποθετήθηκαν οι εμπορικές και ψυχαγωγικές λειτουργίες. Το υπέργειο μέρος του κτιρίου αποτελείται από 2 πύργους μικρού ύψους, ευάρμοστους με τον αστικό σχεδιασμό της περιοχής. Από το κέντρο τους αφαιρέθηκε όγκος πλάτους 10 μέτρων καθ’ όλο το μήκος και ύψος τους, δημιουργώντας ένα αίθριο στο επίπεδο του υπογείου.
Η σχεδιαστική ιδέα στηρίχτηκε στη μέθοδο κενό και πλήρες, και στο τελικό αποτέλεσμα βοήθησε η κατακόρυφη μετακίνηση στους ορόφους που γίνεται με τρεις τρόπους. Ο πρώτος είναι το κλιμακοστάσιο προσωπικού στο εξωτερικό όριο του κτιρίου, το κύριο κλιμακοστάσιο επισκεπτών στο εσωτερικό όριο των κτιρίων και μια σκάλα που ενώνει το ισόγειο με το υπόγειο και την αυλή. Έτσι τα διαμερίσματα των ενοίκων τοποθετήθηκαν στο εξωτερικό όριο με θέα στον περιβάλλοντα χώρο ενώ οι διάδρομοι μετακίνησης έχουν θέα στην υπόγεια αυλή.
Ο σχεδιασμός των καλλιεργειών είναι χωράφια χωρισμένα από διαδρόμους που καταλήγουν σε εξέδρες με πυκνή φυσική σκιά. Επίσης στο οικόπεδο 02 τοποθετήθηκαν κοινόχρηστα γήπεδα, για την γύρω περιοχή. Η μείωση του περιβαλλοντολογικού αποτυπώματος επιτυγχάνεται με την χρήση κατασκευαστικών υλικών από τοπικές αγορές, και με εφαρμογή κυκλικής οικονομίας με την επανάχρηση της περίσσειας σοδειάς ως λίπασμα, ενώ η ενεργειακή επάρκεια με χρήση φωτοβολταϊκών στα δώματα.
Επιβλέπων: Στυλίδης Ιορδάνης
Αριθμός Αναφοράς: 1007