Το 1962 η λίμνη Κάρλα αποξηράθηκε, η χλωρίδα και πανίδα του τοπιού της εξαλείφθηκε και μαζί της θάφτηκε ο πολιτισμός που έκρυβε. Από το 2010 έως σήμερα γίνονται προσπάθειες για την αναδημιουργία του σημαντικού αυτού υγροτόπου καθώς οι επιπτώσεις στο οικοσύστημα της περιοχής ήταν μεγαλύτερες από το όφελος αποξήρανσής της.
Η ανάγκη για επιφύλαξη και διαφύλαξη της πολιτιστικής κληρονομιάς και της ορνιθοπανίδας που φιλοξενεί ο υγρότοπος της λίμνης Κάρλα, που είναι και ο λόγος ένταξής της σε προστατευόμενη περιοχή (Natura), δημιούργησε τον σκοπό της παρούσας διπλωματικής εργασίας, το project B.I.R.D. (Birds In Row Disappearing).
Αντικείμενο της διπλωματικής εργασίας αποτελεί η δημιουργία ενός ερευνητικού κέντρου για την ερευνά και προστασία της ιδιαίτερης ορνιθοπανίδας της λίμνης και την διαφύλαξη του πολιτισμού της. Ο χώρος της κατασκευής διαθέτει κατοικίες για την διαμονή μονίμων και εποχιακών ερευνητών αλλά και εθελοντών. Αλλά και τις απαραίτητες κατασκευές για την καλύτερη λειτουργία του έργου. Τοποθετημένο στις όχθες της λίμνης Κάρλα συνάπτοντας της διαγώνιες διχοτόμους της θέας προς την λίμνη αλλά και του βουνού. Εστιάζοντας στις οικοδομικές λεπτομέρειες χρησιμοποιώντας υλικά τις περιοχής και φύτευση δώματος ώστε το κτήριο να προσαρμόζεται στο περιβάλλον με συνδυασμό την ιχνογράφηση του σχεδίου να επιτρέπει τον επισκέπτη να εμβυθιστεί και να βιώσει τις πολιτιστικές αξίες της λίμνης, την προσπάθεια υπεράσπισης ορνιθοπανίδας και την σημαντικότητα του υγροτόπου στο πέρασμα του χρόνου, ώστε να αποτελέσει ξανά ένα κόσμημα της Θεσσαλίας. Να ξεθάψει τον πολιτισμό, να σεβαστεί το παρών και υποδεχθεί το μέλλον.
Επιβλέπων: Καναρέλης Θεοκλής
Αριθμός Αναφοράς: 1014
Ο νέος τρόπος ζωής και η ανάπτυξη της τεχνολογίας έχουν οδηγήσει τους ανθρώπους στην εφεύρεση νέων καινοτόμων διαδικασιών για την επίτευξη ενός σκοπού. Μέρος της καινοτομίας αυτής είναι και τα Μη Επανδρωμένα Αεροσκάφη (UAV). Η χρήση τους δεν περιορίζεται σε μηχανές φωτογραφίας, η οποία είναι και η πιο συνήθης αλλά πλέον επεκτείνεται και στην μεταφορά δεμάτων.
Στόχος της μελέτης είναι ο σχεδιασμός ενός δικτύου κατασκευών υποστήριξης της εφοδιαστικής αλυσίδας με αποκλειστική χρήση Μη Επανδρωμένων Αεροσκαφών. Οι κατασκευές είναι δύο τύπων. Ο πρώτος αφορά το κεντρικό κτίριο από το οποίο ξεκινούν τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη και βρίσκεται στην βιομηχανική περιοχή του Βόλου. Ο δεύτερος τύπος κατασκευών είναι μικρής κλίμακας, εξυπηρετεί επιμέρους λειτουργίες διανομής και βρίσκεται σε στρατηγικά σημεία, εντός του αστικού ιστού της πόλης.
Η ιδέα, πάνω στην οποία βασίζεται το έργο είναι ο νέος τρόπο ζωής μας και πως τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη σε συνδυασμό με την αρχιτεκτονική είναι μέρος αυτού του νέο μοντέλου. Λαμβάνοντας υπόψη ότι ο μεγαλύτερος όγκος των παραδόσεων από μεταφορικές δεν ξεπερνάνε τα 5 κιλά και ο όγκος τους είναι διαχερίσιμος από μια μικρή συσκευή, ήτοι τα UAV, αποφασίστηκε να προταθεί η χρήση τους ως οχήματα μεταφοράς, γεγονός που επιτρέπει την επίτευξη μεγάλων οφελών από άποψη χρόνου και κόστους. Επιπλέον, αυτή η νέα υποδομή επιτρέπει την ανάπτυξη και άλλων δικτύων εκτός από την παράδοση πακέτων για εμπορικούς σκοπούς, όπως ένα δίκτυο υγείας έκτακτης ανάγκης μεταξύ κέντρων υγείας και νοσοκομείων ή δικτύων ασφάλειας πολιτών.
Ζητήματα που μελετήθηκαν είναι οι νέοι παράμετροι παραλαβής δεμάτων και μεταφοράς τους προς το σημείο παράδοσης και η σύνδεση με την πόλη του Βόλου. Η τοποθεσία του κεντρικού κτιρίου είναι τέτοια ώστε, ταυτόχρονα, να είναι μακριά από τον αστικό ιστό αλλά μέσω του δικτύου διανομής που πραγματοποιήθηκε είναι άμεσα συνδεδεμένο με αυτόν, επιτρέποντας έτσι την κάλυψη με όλη την πόλη.
Οι ποικίλες δυνατότητές τους τα καθιστούν κάποια από τα πιο σύγχρονα τεχνολογικά εργαλεία έτοιμα να εξυπηρετούν τους πολίτες με κάθε δυνατό τρόπο.
Επιβλέπων: Ψυχογυιός Δημήτρης
Αριθμός Αναφοράς: 1023
Η μελέτη της διπλωματικής εργασίας με τίτλο “Ενεργοποίηση του Πρώην Στρατοπέδου Κόδρα – Δημιουργία πολιτιστικού Κέντρου” των φοιτητών Βησσαράκου Αριστοτέλη και Ντουράκη Ευαγγελίας και επιβλέπων καθηγητή τον κ. Μητρούλια Γεώργιο επικεντρώνεται στο πρώην στρατόπεδο Κόδρα, στη Θεσσαλονίκη πιο συγκεκριμένα στην άκρη της περιοχής “Καραμπουρνάκι” Καλαμαριάς που “απλώνεται” σε μια έκταση που ξεπερνά τα 350 στρέμματα και αποτελεί έναν από τους ελάχιστους αδόμητους χώρους, οι οποίοι διατηρούνται ακόμη εντός του πολεοδομικού συγκροτήματος τόσο της Καλαμαριάς όσο και της ευρύτερης περιοχής της Θεσσαλονίκης. Χαρακτηριστικό του συγκεκριμένου οικοπέδου είναι η προνομιακή του θέση, καθώς συνδυάζει την άμεση επαφή με τη θάλασσα αλλά ταυτόχρονα και την κεντρική αγορά γεγονός που το καθιστά ως ένα από τους πιο προσβάσιμους τόπους αναψυχής. Κατά καιρούς το πρώην στρατόπεδο είχε απασχολήσει την τοπική κοινότητα με θέματα που αφορούσαν την ανάπλασή του και την επαναχρησιμοποίηση των όγκων που περιλαμβάνει καθώς επίσης και την ανέγερση νέων κτιρίων που θα εξυπηρετούσαν κοινωφελείς δράσεις. Παρόλα αυτά ελάχιστες ενέργειες έχουν πραγματοποιηθεί με αποτέλεσμα οι όγκοι που προϋπήρχαν να μη διατηρούνται και πολλοί από αυτούς έχουν καταρρεύσει εντελώς. Η διπλωματική εργασία λοιπόν προτείνει τη δημιουργία μιας πολιτιστικής εγκατάστασης υπερτοπικού χαρακτήρα που θα περιλαμβάνει δυο μουσεία, κινηματογράφο, θέατρο και δυο αίθουσες εκδηλώσεων. Σκοπός της μελέτης είναι να διατηρηθεί και να αναδειχθεί ο νέος πολιτιστικός χώρος και να αποτελέσει πόλο έλξης τόσο για τους κατοίκους της περιοχής, όσο και για τους επισκέπτες. Επιπλέον, με την ανέγερση των μουσείων θα γίνει γνωστή η ιστορία του πρώην στρατοπέδου αλλά και γενικότερα της περιοχής της Καλαμαριάς καθώς για πολλά χρόνια αποτελούσε προσφυγότοπο ανθρώπων που έφταναν από τη Μικρά Ασία και τον Πόντο, ενώ σήμερα έχει μετατραπεί σε ένα από τα πιο σημαντικά προάστια της πόλης.
Λέξεις Κλειδιά: Καλαμαριά, πρώην στρατόπεδα, πολιτιστικά κέντρα, μουσεία, κέντρα πολιτισμού
Επιβλέπων: Μητρούλιας Γεώργιος
Αριθμός Αναφοράς: 1026
Η παρούσα διπλωματική εργασία αφορά την επανάχρηση του λοιμοκαθαρτηρίου της Σύρου σε μια σύγχρονη δομή εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Αιγαίου και του Δήμου Ερμούπολης. Οι λόγοι επιλογής του λοιμοκαθαρτηρίου ως θέμα διπλωματικής αποτελούν η ιστορική σημασία του για το νησί, η θέση του, καθώς βρίσκεται απέναντι από το παραλιακό μέτωπο της πόλης και η ανησυχητικά κακή κατάσταση που έχει καταλήξει.
Πρόθεσή μας είναι να επαναφέρουμε τη ζωή σε αυτό το μνημείο και υπό το πρίσμα της εκπαίδευσης να αναδείξουμε τη δυναμική του νησιού. Δηλαδή, το σύνολο των μόνιμων κατοίκων και φοιτητών του νησιού που παρά τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν με το να ζουν στην επαρχία, δραστηριοποιούνται, εκπαιδεύονται και εξελίσσονται ως άτομα και ως σύνολο. Για αυτόν τον λόγο, στοχεύουμε στη δημιουργία μιας κοινότητας από μέλη όλων των ιδιοτήτων και ηλικιών, που έχοντας ως κοινό παρανομαστή την εκπαίδευση, θα αναδεικνύουν το μνημείο και το αντίστροφο. Η προτεραιότητα που δίνουμε στην εκπαίδευση ως προτεινόμενη χρήση του κτιρίου έρχεται ως αντίδραση στην καλλιέργεια της νοοτροπίας που θέλει τα νησιά έναν τόπο διακοπών, ένα μέρος προς εκμετάλλευση και με αυτόν τον τρόπο προσπαθούμε να επισημάνουμε τις δυνατότητες και προοπτικές των τοπικών κοινοτήτων όταν αυτοί δραστηριοποιούνται συλλογικά.
Κύριο στοιχείο της αρχιτεκτονικής που επιχειρούμε να εφαρμόσουμε αποτελεί η ισορροπημένη συνύπαρξη του μνημείου με τη δομή. Δηλαδή, το καινούριο κτίριο να σέβεται και να αναδεικνύει το μνημείο χωρίς όμως να στερείται δυναμικής.
Καταλήγοντας, οραματιζόμαστε την αξιοποίηση του μνημείου με ευαισθησία και ευθύνη. Οραματιζόμαστε τη δημιουργία δομών για εκπαίδευση, πολιτιστική δραστηριότητα και δημιουργία. Επιθυμούμε οι άνθρωποι να έρχονται πιο κοντά και να δραστηριοποιούνται για τους εαυτούς τους και για το σύνολο. Τέλος, η πρόταση που παρουσιάζουμε ελπίζουμε να ενσαρκώνει αυτές τις φιλοδοξίες.
Επιβλέποντες: Micocci Fabiano, Κοσμά Ανθή
Αριθμός Αναφοράς: 1033
Η παρούσα Διπλωματική εργασία αφορά τη διαμόρφωση των εγκαταστάσεων για τη στέγαση του αγροτικού συνεταιρισμού ενός ιστορικού χωριού της Δυτικής Μακεδονίας, το Μαυρονόρος, το οποίο βρίσκεται 13 χιλιόμετρα από την πόλη των Γρεβενών. Το κεντρικό αντικείμενο της μελέτης και του κτηριολογικού προγράμματος αφορά την απόσταξη του τσίπουρου, η οποία ιστορικά αποτελεί για τη χώρα μας ένα κατ’εξοχήν κοινωνικό γεγονός. Ο γενικότερος στόχος είναι η ανάδειξη της παραγωγικής διαδικασίας ως μέσον κοινωνικοποίησης, ενώ τα εννοιολογικά ζητήματα που θίγονται στην μελέτη αυτή είναι ο ρόλος της εργασίας στην κοινωνικοποίηση του ατόμου, τα όρια μεταξύ οικιακού και εργασιακού χώρου, η ενσωμάτωση του παραδοσιακού στοιχείου στα σημερινά δεδομένα και η σημασία της στήριξης και κατάρτισης των παραγωγών της ελληνικής επικράτειας.
Στη μελέτη συμπεριλαμβάνεται επίσης η εκ νέου διαμόρφωση της ευρύτερης περιοχής, η οποία αποτελεί την «καρδιά» του οικισμού και ένα μεγάλο κομμάτι της τοπικής ιστορίας. Στην περιοχή της μελέτης υπάρχει ο χώρος που βρισκόταν το παλιό αποστακτήριο, η κεντρική πλατεία του χωριού, το παλιό σχολείο που προορίζεται να λειτουργήσει ως λαογραφικό μουσείο, καθώς και μία εκκλησία του 15ου αιώνα.
Στο νέο κτήριο στεγάζονται εγκαταστάσεις απόσταξης και οινοποίησης, εργαστήρια οικοτεχνίας, εστιατόριο και εκθετήριο για τα προϊόντα του συνεταιρισμού, αμφιθέατρο για σεμινάρια σχετικά με την παραγωγή και βιβλιοθήκη. Υπάρχουν επίσης και χώροι που ανήκουν σε μία συμβατική κατοικία, όπως είναι η κουζίνα, η τραπεζαρία και το καθιστικό, σε άμεση σχέση όμως με την παραγωγική διαδικασία. Πρόκειται για μία διώροφη κατασκευή με πατάρι, η οποία αντλεί θεματικές από την κατανόηση της Μακεδονικής αρχιτεκτονικής, χωρίς όμως να αρκείται στην απλή αντιγραφή της μορφολογίας της.
Επιβλέπων: Micocci Fabiano
Αριθμός Αναφοράς: 1025
Τα τελευταία χρόνια, στην πόλη του Βόλου, άδεια καταστήματα μετατρέπονται σε ισόγειες κατοικίες. Τζαμένιες όψεις καταστημάτων αντικαθίστανται από τοίχους, με πόρτα και παράθυρο. Στην Ερευνητική εργασία που προηγήθηκε εξετάστηκε – μεταξύ άλλων – ποια είναι τα υποκείμενα που πρώτα δοκιμάζουν την κατοίκηση σε ισόγεια, που συνήθως είναι φοιτητές ή νέοι. Αυτό, σε συνδυασμό με το στεγαστικό πρόβλημα λόγω της ανόδου της αγοράς ακινήτων και της έλλειψης επαρκούς στέγασης, στις φοιτητικές εστίες του Βόλου, μας οδήγησε στη σκέψη για σχεδιασμό εστιών σε ισόγεια, πρώην καταστήματα.
Η πρότασή μας αφορά ένα εναλλακτικό μοντέλο φοιτητικών εστιών, διασκορπισμένων μέσα στην πόλη, δοκιμάζοντας μια διαφορετική εκδοχή της επανάχρησης αυτού του κτηριακού αποθέματος. Συγκεκριμένα, προτείνεται η μετατροπή ισογείων σε εστίες στο σταυροδρόμι επί των οδών 28ης Οκτωβρίου και Σέφελ. Ξεκινώντας από εκεί, και εξετάζοντας τις διαφορετικές τυπολογίες καταστημάτων, η πρόταση θα μπορούσε να αποτελεί ένα εφαρμοσμένο παράδειγμα που εξαπλώνεται μέσα στην πόλη.
Προτείνεται η δημιουργία εστιών με κύριους άξονες τη συγκατοίκηση, το μοίρασμα χώρου και χρόνου. Με τον σχεδιασμό ενός δικτύου χώρων, εντός της πόλης, κατασκευάζεται, ταυτόχρονα, ένα πυκνό δίκτυο ανθρώπινων σχέσεων. Όσον αφορά τον σχεδιασμό, διπλανά ισόγεια δημιουργούν ένα, ενιαίο. Στο πίσω μέρος συναντώνται τα υπνοδωμάτια και τα λουτρά, ενώ στο μπροστά, υπάρχουν αυλές που λειτουργούν ως ενδιάμεσοι, ημιυπαίθριοι, κοινόχρηστοι χώροι συνάντησης που γεφυρώνουν το ιδιωτικό των υπνοδωματίων με το δημοσίου του δρόμου. Τοποθετώντας τους φοιτητές στο επίπεδο του ισογείου φανταζόμαστε αυτό να ενεργοποιείται και πάλι και να ενισχύεται το αίσθημα της γειτονιάς.
Σε μία προσπάθεια εξέτασης της συνθήκης φοιτητικών εστιών που προτείνεται ξεκινήσαμε την αναζήτηση για ένα χρόνια ανενεργό ισόγειο. Αυτό βρέθηκε, και με όρους φροντίδας μας παραχωρήθηκε για τρεις μήνες. Το Ισόγειο αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της παρούσας Διπλωματικής, καθώς εκεί προσπαθήσαμε να μεταφέρουμε σε πραγματική συνθήκη, κατά κάποιο τρόπο, έναν από τους χώρους που προτείνονται, μέσω του σχεδιασμού.
Το Ισόγειο έγινε τόπος συνάντησης για εμάς, τις φίλες και τους φίλους μας. Ο χώρος μετατράπηκε από παρατημένος σε ενεργός, πάντα ανοιχτός, φιλοξενώντας πολλές δραστηριότητες, πλήθος αντικειμένων και ατόμων.
Επιβλέπων: Μητρούλιας Γεώργιος
Αριθμός Αναφοράς: 1017
Σκοπός της εργασίας είναι η τακτική θεωρητική και σχεδιαστική διερεύνηση και απάντηση στο ερώτημα «Πώς μπορεί να σχεδιαστεί μια ολοκληρωμένη-λειτουργική μικρο-κατοικία ώστε να παραχθεί με βιομηχανική μέθοδο εν-σειρά».
Κάθε κατοικία είναι συνήθως προσαρμοσμένη ή χρειάζεται να ακολουθεί ακριβώς τις ανάγκες ή επιθυμίες του/της κατοίκου της. Η προτεινόμενη κατασκευή, αποτέλεσμα μελέτης, τεχνικής διαπραγμάτευσης και σχεδιαστικών οικονομικών-οικολογικών επιλογών μπορεί να παραχθεί μαζικά, σε επιμέρους διακριτά τμήματα και στη συνέχεια να συναρμολογηθεί με απλή τεχνική εν σειρά διαδικασία. Η αυξομείωση του ύψους της, οι εναλλακτικοί τρόποι παροχής και αποθήκευσης νερού και ενέργειας (αέριο, ηλεκτρισμός) όπως μελετήθηκαν και σχεδιάστηκαν παρέχουν αυτονομία για ένα διάστημα 8-10 ημερών και επιτρέπουν την τοποθέτησή της σε ήπιες κλίσεις εδάφους, διαφορετικά τοπία-τόπους, προστατεύοντας τον/την κάτοικο από υπερβολικές συνθήκες καιρού. Η πλήρης και ακριβής σχεδιαστική πρόταση-τοποθέτηση συσκευών, συστημάτων, αποθηκευτικών χώρων, μηχανισμών, επιτρέπουν την πρόσκαιρη άνετη διαμονή πρόσθετων ατόμων.
Η μελέτη απέδωσε ως αποτέλεσμα την ολοκληρωμένη κριτική περιγραφή της ιδέας για την δυνατή σύνθεση ολοκληρωμένων άρτιων μορφών όπου συνδυάζονται οι επινοήσεις του σύγχρονου τεχνικού πολιτισμού στην βιομηχανική παραγωγή μονάδων κατοίκησης, με περιορισμένο, οικολογικά επαρκές, κόστος και προτυπο-ποιημένη, ευέλικτη σε παραλλαγές κατασκευή. Εξετάστηκαν και περιεγράφηκαν οι τεχνικές-αισθητικές τακτικές σύνθεσης όλων των επιμέρους στοιχείων που συναπαρτίζουν την ολοκληρωμένη μονάδα κατοίκησης.
Επιβλέπων: Στυλίδης Ιορδάνης
Αριθμός Αναφοράς: 998
Το θέμα της διπλωματικής εργασίας έχει ως έμπνευση το έργο της σπουδαίας καλλιτεχνικής προσωπικότητας του μουσικοσυνθέτη Βαγγέλη Παπαθανασίου, με το διεθνώς αναγνωρισμένο όνομα “Vangelis”, με καταγωγή από την Αγριά του Βόλου. Η πολιτιστική προσφορά του Παπαθανασίου είναι τεράστια, με παγκόσμια εμβέλεια και με μουσικοσυνθετική πρωτοπορία μοναδική στο χώρο αυτό. Ιδιαίτερη επιτυχία παρουσίασαν οι μουσικές του εμπνεύσεις που συνόδευσαν κινηματογραφικές ταινίες αλλά και διαστημικές αποστολές της N.A.S.A. και E.S.A. Σκοπός της διπλωματικής εργασίας είναι ο σχεδιασμός ενός κτιρίου ανάδειξης του έργου του Vangelis στην ευρύτερη περιοχή της γενέτειράς του το οποίο θα προσφέρει τη δυνατότητα στους επισκέπτες να γνωρίσουν το έργο του, καθώς και σε νέους καλλιτέχνες να εμπνευστούν και να δημιουργήσουν στον τόπο καταγωγής του.
Η δομή της εργασίας περιλαμβάνει πέντε κεφάλαια. Το πρώτο αφορά σε μια σύντομη έρευνα της μουσικής προσωπικότητας του Vangelis. Το δεύτερο κεφάλαιο επιχειρεί να συνδέσει την αρχιτεκτονική με τη μουσική σύνθεση, να ανακαλύψει τα κοινά τους σημεία και μέσα από αυτά να προκύψουν αλληλένδετες αρχές και χαρακτηριστικά στοιχεία. Στο τρίτο κεφάλαιο παρουσιάζεται το αρχιτεκτονικό πρόγραμμα και η σύνθεση του κτιρίου με τίτλο Κέντρο Μουσικής Εμπειρίας και Δημιουργίας. Στο κεφάλαιο αυτό αναπτύσσεται η επιλογή της τοποθεσίας, οι παραδοχές της σύνθεσης και η ανάλυση των αρχιτεκτονικών σχεδίων. Το επόμενο τέταρτο κεφάλαιο αναφέρεται στα υλικά της σύνθεσης ενώ στο επόμενο πέμπτο στις κατασκευαστικές λεπτομέρειες και ειδικές κατασκευές του κτιρίου. Το τελευταίο έκτο κεφάλαιο είναι η βιβλιογραφία της διπλωματικής ενώ στο τέλος παρουσιάζεται ένα παράρτημα με συμπληρωματικό υλικό εξέλιξης της αρχιτεκτονικής σύνθεσης.
Επιβλέπων: Μανωλίδης Κωνσταντίνος
Αριθμός Αναφοράς: 1012