Η επιθυμία μου να ασχοληθώ με κατοικίες διακοπών με οδήγησε στην αναζήτηση ενός τόπου. Όμως το βιβλίο «Ποιος θυμάται τον Αλφόνς;» αποτέλεσε το έναυσμα για να ξεκινήσει αυτή η διπλωματική. Στο πρώτο κομμάτι της διπλωματικής παρουσιάζεται η ιστορία του Αλφόνς, η σχέση του με το τοπίο και συγκεκριμένα την περιοχή του Κουλουριού στο Πήλιο. Η ιστορία του παρουσιάζεται μέσα από μαρτυρίες ανθρώπων που τον γνώρισαν καθώς και από φωτογραφίες που φανερώνουν τον τρόπο ζωής και κατοίκισης του στο τοπίο.
Μετά από επίσκεψη στο Κουλούρι φαίνεται ότι το σημάδι του Αλφόνς υπάρχει αποσπασματικά καθώς το μόνο πράγμα που έχει απομείνει είναι κάποια ερείπια. Η διπλωματική αυτή επιχειρεί τον επαναπροσδιορισμό της κατοίκισης του τοπίου του Κουλουριού σύμφωνα με τα δεδομένα της σύγχρονης εποχής. Η νέα αυτή κατοίκιση δεν μιμείται την εφήμερη αρχιτεκτονική που έκανε ο Αλφόνς αλλά χρησιμοποιεί σύγχρονο τρόπο κατασκευής για να παράξει μία αρχιτεκτονική αντίστοιχα ενταγμένη στο τοπίο.
Η κεντρική ιδέα του σχεδιασμού είναι η χάραξη ευθείων μονοπατιών-τοίχων που λειτουργούν συμπληρωματικά με τα ήδη υπάρχοντα μονοπάτια. Ανάμεσα από αυτά τοποθετούνται μπετονένιες πλάκες που ορίζουν άλλοτε την οροφή ενός από τα καταλύματα και άλλοτε το δάπεδό τους. Οι κατασκευές αυτές ακολουθούν τις κλίσεις του εδάφους δημιουργώντας εντάσσοντάς τες στο ανάγλυφο του Κουλουριού.
Συνολικά χαράσσονται 10 μονοπάτια ανάμεσα στα οποία τοποθετούνται 14 κατοικίες. Οι κατοικίες είναι διάφορων τύπων έτσι ώστε να μπορούν να εξυπηρετούν κατηγορίες επισκεπτών.
Επιβλέπων: Πανηγύρης Κωστής
Αριθμός Αναφοράς: 862
Επιβλέπων: Στυλίδης Ιορδάνης
Αριθμός Αναφοράς: 850
Η δημιουργία μιας μοναδικής τελετουργικής διαδικασίας λουτρού σε ένα περιβάλλον όπου η αρχιτεκτονική εναρμονίζεται με τις ιδιαιτερότητες του τοπίου, η κίνηση γεννάει συναισθήματα και οι αισθήσεις ευεξία και στοχασμό ήταν η αιτία αυτής της διπλωματικής εργασίας.
Η παρουσία ενός ερειπωμένου, αμφιθεατρικού, με θέα τη θάλασσα λουτροθεραπευτικού, ξενοδοχειακού συγκροτήματος, θηριώδους μεγέθους και ανοίκειας για τον τόπο αρχιτεκτονικής που στοιχειώνει στο νησί των καλοκαιρινών οικογενειακών διακοπών μου ήταν η αφορμή.
Η αναθεώρηση των υφιστάμενων όγκων, των αρχιτεκτονικών παρεμβάσεων, η εξομάλυνση των κτιριακών δομών, η οπτική συνέχεια και η αρμονία φυσικού και τεχνητού στοιχείου, η ομαλή ροή κι η ευχάριστη αλληλουχία δομών, ύφους κι αισθήσεων και τέλος οι εναλλαγές μεταξύ αέρα και υγρού στοιχείου ήταν η πρόκληση.
Η παρούσα διπλωματική εργασία αρχικά παρουσιάζει ένα μεγαλεπήβολο για την εποχή και τον τόπο που κατασκευάστηκε συγκρότημα, λουτροθεραπευτικών και ξενοδοχειακών υπηρεσιών, και στη συνέχεια τον επανασχεδιασμό του με όρους ήπιας και βιώσιμης ανάπτυξης και σεβασμού του περιβάλλοντος. Στην εργασία, εφαρμόζονται κλασσικές και σύγχρονες τεχνικές απεικόνισης του γεωγραφικού ανάγλυφου του οικοπέδου και της περιοχής και μέσα από δισδιάστατα και τρισδιάστατα σχεδιαστικά ρεαλιστικά μοντέλα μελετάται και παρουσιάζεται μια νέα αναθεωρητική πρόταση αναβίωσης του συγκροτήματος. Η προτεινόμενη εκδοχή μεταμορφώνει την αισθητική, τους όγκους και την οπτική των κτισμάτων, τους εσωτερικούς κι εξωτερικούς χώρους, ενώ εξυπηρετεί ανάλογες με τις αρχικές χρήσεις, μέσα όμως από φυσικότερες, φιλικότερες κι αισθητηριακές δομές και διαδικασίες.
Η υλοποίηση του έργου φιλοδοξεί να μεταμορφώσει τη παραμονή και τη περιπλάνηση στους εσωτερικούς κι εξωτερικούς χώρους, λουτρών και φιλοξενίας, σε ένα ιδιότυπο παιχνίδι ευχάριστων ανακαλύψεων κι εμπειριών.
Επιβλέποντες: Πανηγύρης Κωστής, Κουζούπη Ασπασία
Αριθμός Αναφοράς: 915
Το 2020 η εμφάνιση και η ταχεία εξάπλωση της ασθένειας του Covid 19, ήρθε να δοκιμάσει τη συνοχή των κοινωνικών δομών, φέρνοντας την ανθρωπότητα αντιμέτωπη με μία πανδημία, ικανή να λάβει ανεξέλεγκτες διαστάσεις. Για τον έλεγχο της μετάδοσης ως προτεραιότητα, τίθεται ο περιορισμός του συγχρωτισμού και κατ’ επέκταση της κοινωνικής επαφής. Έτσι, για την προστασία των πολιτών οι περισσότερες κυβερνήσεις στον πλανήτη, λαμβάνουν αυστηρά μέτρα για την μείωση των συναθροίσεων και των μετακινήσεων, υιοθετώντας μοντέλα ολικής καραντίνας. Η παρατεταμένη περίοδος εγκλεισμού, φέρνει το σύγχρονο άνθρωπο αντιμέτωπο με τις συνθήκες που έχει διαμορφώσει γύρω του, περιορίζοντας τις ανάγκες του εντός των, συνήθως στενών, ορίων της κατοικίας του. Η τηλεργασία, η άθληση και τα χόμπι στο σπίτι, οι αυξημένες ανάγκες καθαριότητας και υγιεινής, είναι ορισμένοι από τους συντελεστές που διαμορφώνουν τη νέα συνθήκη κατοίκησης. Πόσο εύκολα οι αυξημένες ανάγκες του σύγχρονου ανθρώπου μπορούν να “χωρέσουν” σε ένα σπίτι, όταν μάλιστα στις περισσότερες περιπτώσεις, πρόκειται για ένα διαμέρισμα σε πολυκατοικία με υψηλή πυκνοκατοίκηση και περιορισμένο υπαίθριο χώρο; Ποια είναι τα χαρακτηριστικά της μετά Covid κατοικίας, που διαρθρώνεται σε μία νέα κοινωνική πραγματικότητα;
Η παρούσα διπλωματική εργασία, αποτελεί το τελικό στάδιο μιας ετήσιας μελέτης γύρω από την επίδραση των ασθενειών στην αρχιτεκτονική σκέψη και εξέλιξη, συνέχεια της πολύτιμης έρευνας, που παρουσιάζεται αναλυτικά, στην ερευνητική μας εργασία με τίτλο “40 giorni | Δομώντας τη θεραπεία”. Μέσω ερωτηματολογίων που διενεργήθηκαν σε δύο φάσεις κατά τη διάρκεια της καραντίνας, η μελέτη προσδοκά, να δώσει μορφή στις ιδέες και τις σκέψεις μας, για το μέλλον της ζωής στο σπίτι. Το πρόγραμμα μας, μια πολυκατοικία στην καρδιά του Αθηναϊκού κέντρου, εναρμονισμένη στις συνθήκες της πανδημίας, καλείται να αναδιατυπώσει την κατοίκηση με σύγχρονους όρους, όπως αυτοί διαμορφώνονται από τη συγκυρία μιας ασθένειας, που επηρέασε μια ολόκληρη γενιά ανθρώπων.
Επιβλέποντες: Γαβρήλου Έβελυν, Τσαγκρασούλης Aριστείδης
Αριθμός Αναφοράς: 878
Η κατοικία με το πέρασμα των χρόνων διαμορφώθηκε και εξελίχθηκε προκειμένου να καλύψει τον τρόπο διαβίωσης ανάλογα με τις κλιματικές συνθήκες της εκάστοτε εποχής και περιοχής. Συνεπώς η κατοικία, μέσα από τους χώρους που περιλαμβάνει αλλά και την οργάνωσή τους, χαρακτηρίζουν τον τρόπο λειτουργίας του νοικοκυριού, τη θέση των μελών της σε αυτό και κατ’ επέκταση των τρόπο λειτουργίας της κοινωνίας.
Το οικόπεδο που επιλέχθηκε βρίσκεται στην περιοχή του Χολαργού και το εμβαδόν του είναι περίπου 490 τ.μ. Σήμερα στο οικόπεδο είναι υπό κατασκευή ένα νέο κτίριο. Το νέο κτίριο θα αποτελείται από πέντε όροφο-διαμερίσματα. Στη θέση του προϋπήρχε μία μονοκατοικία, χαρακτηριστική του τρόπου δόμησης της περιοχής.
Στόχος της παρούσας εργασίας είναι η διατήρηση του προαστιακού χαρακτήρα της περιοχής, χωρίς να απορρίπτεται η ταυτόχρονη πύκνωση του πληθυσμού. Στο σχεδιασμό δόθηκε επίσης σημασία στην εξασφάλιση της αυτονομίας των ενοίκων εντός της συνθήκης συνύπαρξης που απαιτεί το συγκρότημα κατοικιών. Κύριο αντικείμενο της μελέτης αποτέλεσε επίσης η παρατήρηση των δύο ακραίων καταστάσεων όπως έχουν διαμορφωθεί, από τη μία ο σύγχρονος τρόπος ζωής του διαρκώς μετακινούμενου κατοίκου και στον αντίποδα ο στατικός τρόπος ζωής που επιβάλλει η καραντίνα σε περίοδο πανδημίας. Ζητούμενο είναι η προσαρμοστικότητα της κατοικίας και η δυνατότητά της να μεταβληθεί τόσο ως προς τον χρόνο αλλά και ως προς την εναλλαγή των δύο ακραίων συνθηκών.
Στο πλαίσιο αυτής της εργασίας προτείνονται πέντε τυπολογίες συγκροτημάτων κατοικιών αποτελούμενες από πέντε διαμερίσματα η κάθε μία. Ο σχεδιασμός και το κτιριολογικό πρόγραμμα προέκυψαν από τη μελέτη της σύστασης των νοικοκυριών της περιοχής, του χαρακτήρα δόμησής της, την παρατήρηση του τρόπου ζωής των σύγχρονων κατοίκων καθώς και των νέων αναγκών που προέκυψαν από την κατάσταση καραντίνας λόγω του Covid-19.
Επιβλέπων: Μητρούλιας Γεώργιος
Αριθμός Αναφοράς: 876
Πρώτη σκέψη και απορία μας ήταν πώς ο όρος της διαμονής θα μπορούσε να αποτελέσει το κύριο μέρος της διπλωματικής μας εργασίας.
Τι είναι η διαμονή; Σε ποιες κατηγορίες διακρίνεται; Και τελικά τι την χαρακτηρίζει;
Έχοντας επιλέξει λοιπόν τη θεματική βάση και μελετώντας την αντίστοιχη θεωρητικό πλαίσιο δημιουργούνται ερωτήματα ως προς το σχεδιαστικό μας κομμάτι.
Θα είναι κατασκευή; Θα είναι ένδυμα ή μήπως κτίριο; Το μόνο σίγουρο στοιχείο ήταν το καλοκαίρι.
Και κάπου εδώ αρχίζουν να μας γοητεύουν εικόνες από βιωματικές μας εμπειρίες στο Πήλιο. Συλλέγεται και οργανώνεται λοιπόν προσωπικό αρχείο των θερινών μας εξορμήσεων, ενώ μέσα από την παρατήρηση του διακρίνεται η ιδιαίτερη συνθήκη της εφήμερης θερινής διαμονής. Τα διαφορετικά τους υποκείμενα, αντικείμενα και η εναρμόνισή τους με τον τόπο συγκροτούν κάθε φορά νέες συνθήκες κατοίκησης στην ύπαιθρο. Με βάση τη διαφορετική συνθήκη που εκφράζει η κάθε επίσκεψη καταφέρνουμε να οργανώσουμε 18 επιλεγμένα παραδείγματα σε υποκατηγορίες εφήμερης διαμονής. Συγκεκριμένα, το πιο γνώριμο η Γιαννιώτη, συγκροτεί το case study μας για να συνεχίσουμε στο σχεδιαστικό μας κομμάτι. Διακρίνοντας πλέον μέσα από τα βιώματά μας τον παραθερισμό, καταλήγουμε σε μια σχεδιαστική πρόταση εφήμερης παραθεριστικής διαμονής στην περιοχή Καλαμάκι-Λιμνιώνα. Η σχεδιαστική πρόταση εκτείνεται κατά μήκος ενός μονοπατιού και απαρτίζεται από 5 διαφορετικά προγράμματα που συμπληρώνουν και την ολότητα της διαμονής μας. Τον οικισμό, τα παρατηρητήρια, το εργαστήρι, τους κήπους και τις πισίνες. Λειτουργώντας ως αποσπάσματα στο τοπίο καταφέρνουν να εκφράσουν στιγμές του παραθεριστικό βίου, στιγμές που αποτελούν ανάγκη αλλά και στιγμές που αποτελούν απόλαυση.
Επιβλέπουσα: Γαβρήλου Έβελυν
Αριθμός Αναφοράς: 908
Οι όλο και αυξανόμενες ανάγκες της εποχής, χάρη στην αύξηση του μέσου όρου ηλικίας και συνεπώς τον αριθμό των ηλικιωμένων, καθιστούν απαραίτητο τον σχεδιασμό δομών φιλικών σε ασθενείς με άνοια. Η παρούσα διπλωματική αποτελεί μία μελέτη για τον σχεδιασμό ενός νέου κέντρου θεραπευτικής φροντίδας και στήριξης ατόμων με άνοια στην περιοχή του Βόλου.
Το συγκρότημα αποτελείται από το κέντρο ημέρας και τη μονάδα μακροπρόθεσμης νοσηλείας που απαρτίζεται από τρεις υπομονάδες. Το κέντρο παρέχει τη δυνατότητα συμμετοχής σε εργαστήρια και θεραπευτικά προγράμματα τόσο στους κατοίκους όσο και σε εξωτερικούς επισκέπτες, λειτουργώντας ως σημείο σύνδεσης των ατόμων με άνοια, των φροντιστών τους και άλλων εξωτερικών επισκεπτών. Επηρεάζοντας την αντίληψη που έχει ένα ευρύτερο κοινό για την ασθένεια, στόχος είναι μία επίδραση στη νοοτροπία της εποχής, για την μεταβολή της κοινωνίας μας σε μία κοινότητα που αποδέχεται όλα τα μέλη της και προσφέρει ισάξια αντιμετώπιση και ένα δίκτυο αναζήτησης βοήθειας.
Δεδομένου του γεγονότος ότι δεν υπάρχει θεραπεία για την πλειονότητα των μορφών της άνοιας, καθορίζεται ως στόχος της δομής η νοητική ενδυνάμωση και η διατήρηση των δεξιοτήτων των ατόμων, μέσα σε ένα περιβάλλον που συμμερίζεται τις ειδικές τους ανάγκες και τους αποδίδει τον κατάλληλο σεβασμό, σε μια προσπάθεια διαφύλαξης της ποιότητας ζωής τους.
Πρόθεση αυτής της διπλωματικής/δομής είναι η συμβολή στην αποστιγματοποίηση της ασθένειας, για τη διευκόλυνση τόσο των ατόμων που ζουν με αυτήν αλλά και των φροντιστών τους. Ωφέλιμη κρίνεται η ενημέρωση για τον σχεδιασμό χώρων φιλικών για τα άτομα με άνοια, για την έναρξη μιας συζήτησης και εμπλοκής στο θέμα των ανοϊκών ασθενειών.
Επιβλέπων: Μανωλίδης Κωνσταντίνος
Αριθμός Αναφοράς: 886
Το νέο Δημαρχείο Ιωαννίνων φαίνεται να είναι ένα ευθύ θέμα – ίσως και «βαρετό», ειδικά στα πλαίσια μια διπλωματικής εργασίας, όπου υπάρχει μεγάλη ελευθερία στην εύρεση και επιλογή θέματος. Παρόλα αυτά αποτέλεσε πρόκληση για εμάς.
Στο πρώτο κομμάτι της εργασίας, γίνεται μια ημερολογιακή παρουσίαση που ακολουθεί τη διαδρομή μέχρι την επιλογή του συγκεκριμένου θέματος. Τίθεται το ερώτημα του πως μπορούν ατελείς ιδέες και σκέψεις να επηρεάσουν κάτι φαινομενικά άσχετο: ποια μπορεί να είναι η σχέση του Exodus του Rem Koolhaasμε το νέο Δημαρχείο Ιωαννίνων;
Στο δεύτερο μέρος γίνεται αρχικά μια σύντομη αναφορά στην περιοχής μελέτης, που επικεντρώνεται στο να τονίσει τα προβλήματα αστικότητας που εμφανίζονται στο κέντρο των Ιωαννίνων.
Το νέο Δημαρχείο που τοποθετείται σε ένα προβληματικό οικόπεδο στο κέντρο της πόλης επιχειρεί να λύσει σύνθετα αστικά προβλήματα και να δημιουργήσει μια νέα συνθήκη αστικότητας. Οι βασικές ιδέες που διέπουν τον σχεδιασμό είναι τρείς:
1. Η ύπαρξη μιας κοινής κορυφογραμμής του Δημαρχείο με άλλα διοικητικά κτίρια που στοχεύει στη δημιουργία μιας «άνω πλατείας».
2. Η διαφάνεια: Το κτίριο, παρά τη μεγάλη του κλίμακα δεν εμποδίζει τη θέα προς τη λίμνη. Η διαφάνεια που χρησιμοποιείται τόσο εξωτερικά όσο και εσωτερικά μπορεί να αναγνωσθεί ως ένα σύμβολο δημοκρατίας.
3. H δημιουργία μιας τετραλογίας, εμπνευσμένη από την τριλογία της Αθήνας, μέσω ενός νέου υπερυψωμένου άξονα που ενώνει σημαντικά κτίρια και ελεύθερους χώρους.
Με αυτή τη χειρονομία το Δημαρχείο συρράπτει τα ασυντόνιστα τμήματα του ιστού και δίνει νέες συνθήκες αστικότητας στην πόλη. Πάνω στον νέο άξονα τοποθετούνται σημεία έντασης που βοηθούν την ένταξη του στον αστικό ιστό.
Επιβλέποντες: Πανηγύρης Κωστής, Παπαδόπουλος Λόης-Θεολόγος
Αριθμός Αναφοράς: 861