Το συγκεκριμένο μουσείο κινηματογράφου έχει σχεδιαστεί σε ένα εγκαταλελημένο οικόπεδο στην παραλία της Γλυφάδας. Ο λόγος για τον οποίο επέλεξα το παραπάνω οικόπεδο στην παραλία της Γλυφάδας, ως πεδίο της αρχιτεκτονικής μελέτης δεν είναι τυχαίος. Όπως ο θεσμός του κινηματογράφου έζησε στιγμές δόξας και μεγάλης αποδοχής από το κοινό, το παραπάνω οικόπεδο αποτελούσε για πολλά χρόνια ένα πολυσύχναστο μέρος, καθώς εκεί υπήρξε ένα από τα μεγαλύτερα λούνα-παρκ της Αττικής και στη συνέχεια ένας πολύ φιλόξενος χώρος νυχτερινής διασκέδασης. Παρόλαυτα στη συνέχεια ο θεσμός του κινηματόγραφου πέρασε στην αφάνεια διότι, λόγω της τεχνολογικής ανάπτυξης ο θεατής βρίσκει διάφορους τρόπους προκειμένου να παρακολουθήσει μία ταινία. Τις περισσότερες φορές το ταμείο του σινεμά αντικαθίσταται από μια μηνιαία συνδρομή σε κάποια από τις πολλές ηλεκτρονικές πλατφόρμες που υπάρχουν, την θέση του κυλικείου παίρνει η οικιακή κουζίνα, η μεγάλη οθόνη της κινηματογραφικής αίθουσας απουσιάζει καθώς το μονο που υπάρχει σε μια κατοικία είναι μία οθόνη, είτε τηλεόρασης είτε υπολογιστή ,ενώ υπάρχει πλήρης έλεγχος για το ποιοι είναι οι θεατές αλλα και για ποια ταινία προβάλεται. Το ίδιο συνέβη και στο παραπάνω οικόπεδο, το οποίο έχει ερημωθεί εδώ και χρόνια. Με τον σχεδιασμό λοιπόν του παραπάνω κτιρίου, ευελπιστώ όχι μόνο στην ανανέωση του κινηματογράφου αλλά και του παραθαλάσσιου αυτού οικοπέδου. Το κτίριο αποτελείται από 4 ορόφους. Ο επισκέπτης εισερχόμενος στο εσωτερικό του κτιρίου αρχίζει σταδιακά να μεταβαίνει απο τον πραγματικό κόσμο, στον κόσμο του κινηματογράφου (δηλαδή, σε μια κινηματογραφική αίθουσα). Για να απολαύσουμε το οτιδήποτε χρειαζόμαστε συναισθηματικούς δεσμούς παρόλα αυτά, αυτό συμβαίνει μονάχα όταν αποτελούμε μέρος της δραστηριότητας στην οποία συμμετέχουμε. Το κτίριο προσπάθει να προσκαλέσει τους επισκέπτες να το ανακαλύψουν ώστε με αυτόν τον τρόπο να μην είναι μονάχα παρατηρητές, αλλά να αποτελέσουν μέλος του μουσείου. Πέρα λοιπόν από τις κεντρικές εκθέσεις στον πρώτο και δεύτερο όροφο, υπάρχουν και σε άλλα μέρη του οικοπέδου που περιμένουν να ερευνηθούν.
Επιβλέπων: Καναρέλης Θεοκλής
Αριθμός Αναφοράς: 971
Η παρούσα διπλωματική εργασία πραγματεύεται την κατασκευή μονάδας κατοίκησης σε ακραίες περιβαλλοντικές συνθήκες. Έτσι, επιλέγεται η περιοχή της Ανταρκτικής, όντας η ξηρότερη και ψυχρότερη έρημος. Βέβαια, πέρα από το αφιλόξενο περιβάλλον της όσον αφορά τα κλιματολογικά δεδομένα, το συγκεκριμένο μέρος αποτελεί και κύριο «ομοιοστατικό μηχανισμό» του παγκόσμιου κλιματικού συστήματος, συμβάλλοντας καίρια στην ισορροπία των οικοσυστημάτων. Ωστόσο, με την άνοδο εκπομπής του αερίου CO2 τις τελευταίες δεκαετίες, εμποδίζεται αυτός ο μηχανισμός της Ανταρκτικής, προξενώντας μια σειρά ζητημάτων στο περιβάλλον. Τη μελέτη των ρυθμιστικών παραγόντων, έχουν αναλάβει εδώ και χρόνια ερευνητικοί σταθμοί στη συγκεκριμένη περιοχή. Μετά από σχετική εξέταση αυτών, κυρίως ως προς τα δομικά χαρακτηριστικά και το κτιριολογικό πρόγραμμα, προέκυψαν στοιχεία, τα οποία χρησιμοποιώ ως εργαλεία για τη διπλωματική εργασία. Κύρια συνθετική αρχή αποτελεί το νερό και οι αλλαγές στη φυσική του κατάσταση. Έτσι, από το επίπεδο του ισογείου, στο οποίο πραγματοποιείται η αποθήκευση του πάγου, φτάνει κάποιος στον πρώτο όροφο, όπου είναι τοποθετημένη δεξαμενή νερού, προκύπτοντας έτσι το φαινομενο της τήξης. Στη συνέχεια, στον δεύτερο όροφο, ενσωνατώνεται στο κτιριολογικό πρόγραμμα της πρότασης η σάουνα. Μ’ αυτόν τον τρόπο, παρατηρείται το φαινόμενο της εξάτμισης. Επιπροσθέτως, λόγω της έλλειψης τόσο βλάστησης όσο και φρέσκων τροφίμων, επιλέγεται η υιοθέτηση κάθετων υδροπονικών καλλιεργειών, με χρήση των αποβλήτων της δεξαμενής του νερού, στο οποίο ευδοκιμούν ψάρια. Η κύρια κυκλική κυκλοφορία στο κτίριο καθιστά εύκολη την έξοδο από τον ερευνητικό σταθμό σε περίπτωση πυρκαγιάς. Επιπλέον, η χρήση μιας πληθώρας ενεργειακών συστημάτων και θερμομονωτικών υλικών, εξυπηρετεί στην περαιτέρω θωράκιση του κτιρίου από τις πολύ χαμηλές θερμοκρασίες. Τέτοιο παράδειγμα αποτελεί και η ειδική κατασκευή ανοιγμάτων, τα οποία απορροφούν CO2 για παραγωγή ενέργειας, λειτουργώντας έτσι με διττό ρόλο.
Επιβλέπουσα: Βροντίση Μαρία
Αριθμός Αναφοράς: 973
Η παρούσα διπλωματική εργασία με τίτλο «Campio 19 Αποκατάσταση παλαιού διατηρητέου οινοποιείου και επανάχρηση ως σχολή μαγειρικής τέχνης και οινοποιίας» της Στεφανίας Κέτση και επιβλέπουσα καθηγήτρια την κυρία Έβελυν Γαβρήλου, αφορά στην επανάχρηση παλαιού εργοστασίου οινοποιίας που έχει σταματήσει τη λειτουργία του από τη δεκαετία του 1990 και έχει χαρακτηρισθεί ως διατηρητέο. Η πρόταση επανάχρησης έχει ως στόχο την επαναλειτουργία του προσδίδοντας μια νέα χρήση που να μην έρχεται σε πλήρη αντιπαράθεση με την αρχική. Για να πραγματοποιηθεί αυτό, απαιτείται μελέτη της διάρθρωσης του διατηρητέου τμήματος του κτιριακού συγκροτήματος και καταγραφή των αρχιτεκτονικών και μορφολογικών στοιχείων των διατηρητέων κτιρίων, τον Φέροντα Οργανισμό τους, και την σημερινή τους κατάσταση (περιγραφή βλαβών) και τελικά να προτείνει τον τρόπο αποκατάστασής και επανάχρησης του. Οι εργασίες που προτείνονται στη παρούσα εργασία είναι σωστικού χαρακτήρα. Η πρόταση αφορά αρχικά την επανάχρηση του παλαιού εργοστασίου ως Σχολή μαγειρικής τέχνης και οινοποιίας διατηρώντας το ύφος και το χαρακτήρα του συγκροτήματος και με σεβασμό στην ιστορία του, αναδεικνύοντας έτσι τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του και να το εμπλουτίσει με νέες σύγχρονες λειτουργίες, όπως χρήσεις εστίασης. Δημιουργείται μια σύγχρονη σχολή και παράλληλα ένα all day café, ένα fine dinning καθώς και αίθουσες γευσιγνωσίας και εκδηλώσεων σχετικές με την οινοποιία. Επίσης στο campus δίνεται η δυνατότητα φιλοξενίας των σπουδαστών με τη δημιουργία ξενώνων και οι διαθέσιμες εκτάσεις του ακινήτου μπορούν να αξιοποιηθούν για καλλιέργειες αμπέλου.
Επιβλέπουσα: Γαβρήλου Έβελυν
Αριθμός Αναφοράς: 964
Η παρούσα διπλωματική εργασία έχει ως στόχο την ανάδειξη των παλαιών Δημοτικών Σφαγείων Βόλου και την προστατευόμενη περιοχή του χείμαρρου Ξηριά, προτείνοντας την επανάχρηση των υπαρχόντων κτιρίων και μετατροπή τους σε Κέντρο Πολιτισμού, καθώς και την «αναζωογόνηση» του ευρύτερου οικοπέδου.
Η κατασκευή των κτιρίων αυτών, επί της Λεωφόρου Αθηνών, αποφασίστηκε το 1954, καθώς λόγω σχεδόν τριπλάσιας αύξησης του πληθυσμού το παλιό κτίριο δεν κάλυπτε τις ανάγκες του κόσμου. Η κατασκευή του κτιρίου διήρκησε από το 1959 έως το 1961. Ωστόσο, ύστερα από αρκετά χρόνια, κρίθηκε υγειονομικά ακατάλληλο και εγκαταλήφθηκε.
Η προτεινόμενη παρέμβαση έχει ως στόχο, αρχικά την αποκατάσταση του οικοσυστήματος της προστατευόμενης περιοχής στο σημείο αυτό, και ύστερα την δημιουργία Κέντρου Πολιτισμού με κύριο χαρακτηριστικό την οικολογική αυτονομία του και την παραγωγή βρώσιμων υλικών, ώστε να φέρει τον κόσμο πιο κοντά στην παραγωγή.
Ο επισκέπτης θα μπορεί να λάβει μέρος στις αγροτικές διαδικασίες του συγκροτήματος, επαναδιατυπώνοντας την σχέση προϊόντος-καταναλωτή, καθώς, λόγω της «αλυσίδας» δραστηριοτήτων που προσφέρονται, θα έχει την ευκαιρία να καλλιεργήσει, να συλλέξει τα παραγόμενα προϊόντα και να μαγειρέψει με αυτά διάφορες θεσσαλικές συνταγές.
Παράλληλα, ο επισκέπτης έχει την δυνατότητα να μελετήσει, να παρακολουθήσει συνέδρια και παραστάσεις, να παρακολουθήσει εκθέσεις, καθώς και άλλες δραστηριότητες που προτείνονται στο νέο πρόγραμμα.
Επιβλέπων: Remy Nicolas
Αριθμός Αναφοράς: 956
Η παρούσα διπλωματική εργασία έχει ως στόχο τη μελέτη και τη δημιουργία ενός χώρου συνωμοτικού. Επιχειρείται ο επαναπροσδιορισμός του ερωτικού χώρου μέσω ενός πρίσματος horror στοιχείων. Μελετώνται οι έννοιες του κρυφού, του απαγορευμένου και του επικίνδυνου.
Ο Georges Bataille στο έργο του αναφέρει πως η ντροπή και η ενοχή είναι πολύ σημαντικό στοιχείο του ερωτισμού, συνεπώς η απαγόρευση και η παράβαση αποτελούν πρακτικές καθολικές για τις περισσότερες κοινωνίες. Οι χώροι στους οποίους απομονώνονται οι εκφάνσεις του σύγχρονου ερωτισμού αποτελούν ετεροτοπίες κατά τον Φουκώ. Οι ετεροτοπίες αυτές είναι όλο και πιο απαραίτητες στις σημερινές κοινωνίες.
Tο παρόν project πρόκειται για το σχεδιασμό ενός νυχτερινού club, ο οποίος προέκυψε μελετώντας το έργο του Edgar Allan Poe. Συνδυάζοντας τα horror στοιχεία των διηγημάτων του Poe με τις ερωτικές διαστάσεις που ενίοτε αποκαλύπτονται εάν κανείς μελετήσει ξεχωριστά την εκάστοτε συνθήκη, προέκυψε ένας πολύ ενδιαφέρον συνδυασμός λειτουργιών.
Το οικόπεδο το οποίο επιλέχθηκε έπαιξε πολύ σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη του project. Επιλέχθηκε μια μάντρα εγκαταλειμμένων λεωφορείων και container, η οποία βρίσκεται έξω από την πόλη της Λάρισας, στην οποία κανείς μπορεί να έχει πρόσβαση μόνο οδικώς. Πρόκειται λοιπόν για επανάχρηση υλικών και κελυφών ασυνήθιστων, καθώς δε χρησιμοποιείται καθόλου σκυρόδεμα και όλοι οι χώροι προκύπτουν από τη συναρμογή λεωφορείων και container. Μέσω της αισθητικής της παρακμής και της εγκατάλειψης ενισχύεται η εμπειρία της συνωμοσίας.
Επιβλέπων: Ψυχούλης Αλέξανδρος
Αριθμός Αναφοράς: 932
Καθ’ όλη τη διάρκεια της ιστορίας, οι άνθρωποι έχουν κατασκευάσει καταφύγια που ταιριάζουν στο περιβάλλον που ζουν. Με βάση ένα σύνολο κριτηρίων - συμπεριλαμβανομένης της πρόσβασης στα εργαλεία, της διαθεσιμότητας υλικών και του τύπου του κλίματος - άνθρωποι από όλο τον κόσμο συνεχώς ερμηνεύουν, ξαναφαντάζονται ,επαναπροσδιορίζουν την έννοια του σπιτιού και έτσι οι άνθρωποι δημιούργησαν ανά τους αιώνες τις κατοικίες τους. Για πολλούς από εμάς, ένα σπίτι είναι ένα τετράπλευρο κτίριο σε μόνιμο θεμέλιο. Αλλά για τους άλλους, είναι ένα ιγκλού, μια σπηλιά, ή ακόμα και μια βάρκα. Στην παρακάτω διπλωματική διερευνηθεί, θα οργανωθεί σε πρόγραμμα και σχεδιαστική αποτύπωση, η ιδέα ενός μουσείου για την παγκόσμια Αρχιτεκτονική Τέχνη, τον τρόπο και τα επιτεύγματα της ανθρώπινης επινοητικότητας στην κατασκευή κατοικιών σε διαφορετικά φυσικά περιβάλλοντα.
Στο μουσείο αυτό, περιλαμβάνεται ένα σύστημα χώρων προστατευμένο από τον καιρό, κάτω από το έδαφος με εκθεσιακό πυρήνα, λειτουργίες αναψυχής, γνώσης και συλλογικών εκδηλώσεων αλλά και ξενοδοχειακή μονάδα. Πιο συγκεκριμένα, υπάρχουν λειτουργείες όπως αποθήκες και γραφεία για να εξυπηρετούν τους εργαζόμενους του μουσείου αυτού. Ακόμη, στις μονάδες όπου συμβάλουν στην αναψυχή και άνεση των επισκεπτών υπάρχουν δύο (2) εστιατόρεια, δύο (2) μικροί κινηματογραφικοί χώροι, χώρος επεξήγησης και ανάλυσης των εκθεμάτων,κατάστημα αγορών σχετικών αναμνηστικών ειδών, και βιβλιοθήκη με κάποιους διαδραστικούς χώρους για τη καλύτερη ερμηνεία του «κατοικείν».
Σκοπός μας είναι η πρόταση να περιλαμβάνει επιπροσθέτως και τεχνικές-αισθητικές διαμορφώσεις για την ενεργειακή αυτονομία, την θερμική ισορροπία, την λειτουργική ατμοσφαιρική άνεση (θερμότητα, ηλιασμός, εξαερισμός, σκίαση) καθώς και πρόσθετα συστήματα παθητικής συμπεριφοράς και μειωμένου οικολογικού αποτυπώματος. Γι’αυτό, εκμεταλλευόμενοι την κάτοψη του δώματος του εκθεσιακού χώρου, όπου θα βρίσκεται στην επιφάνεια της γης, τοποθετήθηκαν φωτοβολταϊκά συστήματα και συστήματα τεχνιτού φωτός κάτω απο αυτά.
Επιβλέπων: Στυλίδης Ιορδάνης
Αριθμός Αναφοράς: 954
Η παρούσα διπλωματική εργασία αποσκοπεί στην δημιουργία ενός τοπίου ίασης υπό την μορφή ενός θεραπευτικού μουσικού κήπου στο ορφανοτροφείο του Βόλου. Η σύνθεση των μεσογειακών εκείνων δέντρων, φυτών και βοτάνων σε συνδυασμό με διάφορες μουσικές κατασκευές, είναι ο πυρήνας αυτής της ιδέας. Στους καιρούς που διανύουμε, μια μετα-πανδημική εποχή θα λέγαμε, όπου η ψυχική και σωματική υγεία του ανθρώπου όσο ποτέ άλλοτε, έχει πρωταρχική σημασία, παρατηρείται μια αύξουσα συνθήκη ενδιαφέροντος προς τους κήπους και την προσθήκη ολοένα και περισσότερου πρασίνου στο καθημερινό τοπίο διαβίωσης μας, αλλά και την δημιουργική και παιδαγωγική απασχόληση σε εξωτερικούς και ευάερους χώρους. Για τον σχεδιασμό ενός μουσικού θεραπευτικού κήπου στο ορφανοτροφείο του Βόλου ήταν απαραίτητη η διεξαγωγή έρευνας και επιτόπιας συνεργασίας με τους τροφίμους. Τα πορίσματα του πειράματος απέδειξαν ότι οι τρόφιμοι του ορφανοτροφείου στην καθημερινότητά τους λαμβάνουν ελάχιστα αισθητηριακά ερεθίσματα που ωφελούν την αναπτυξιακή τους φυσιολογία. Προκειμένου να επιτευχθεί αυτό απαιτείται μια ποικιλία ήχων, γευστικών και οσφρητικών εμπειριών, οπτικών και απτικών συνθηκών, σχεδιασμένων κατάλληλα ώστε να τους παρακινεί να εξερευνήσουν τον κόσμο γύρω τους ενώ ταυτόχρονα να παρέχουν και την απαιτούμενη ηρεμία των εγκεφαλικών νευρώνων. Το φανταστικό ηχοτοπίο του κήπου μέσω των κατασκευών όσο και των φυτεύσεων, στοχεύει στην βελτίωση της νοητικής και ψυχικής ανάπτυξης των παιδιών. Η ενασχόληση τους και το ελεύθερο παιχνίδι με αντικείμενα και ήχους μέσα σε ένα πράσινο περιβάλλον που τους παρέχει οξυγόνο δύναται να βοηθήσει και να θεραπεύσει εν τέλει τα παιδιά από το δύσκολο παρελθόν τους αλλά και να αποτελέσει σύμμαχο στο απαιτητικό παρόν τους.
Η συγκεκριμένη διπλωματική εργασία φέρει ως πεδία επιρροής και μελέτης τους παρακάτω επιστημονικούς κλάδους: Αρχιτεκτονική τοπίου, ακουστική οικολογία - ηχοτοπία, παιδική αναπτυξιολογία και ψυχολογία, βοτανολογία και ομοιοπαθητική ιατρική, μουσικοθεραπεία και ψυχογεωγραφία.
Όλοι αυτοί οι τομείς μελετήθηκαν και εφαρμόστηκαν για τον σχεδιασμό και την δημιουργία του κήπου στον προαύλιο χώρο του Ορφανοτροφείου του Βόλου.
Επιβλέποντες: Μανωλίδης Κωνσταντίνος, Μάρου Θάλεια
Αριθμός Αναφοράς: 985
Επιβλέπων: Μητρούλιας Γεώργιος
Αριθμός Αναφοράς: 962