Η εργασία μου έχει ως σκοπό την σχεδιαστική, την τεχνική και αισθητική διερεύνηση της δυνατότητας ολοκληρωμένης εγκατάστασης συγκροτήματος κτιρίων βυθισμένων στο έδαφος στο νότιο μέρος του νησιού Αίγινα. Το τεχνικό πρόγραμμα περιλαμβάνει μονάδες κάθετων καλλιεργειών βιομηχανικής κλίμακας, τμήματα συντήρησης και συσκευασίας φρέσκων τροφίμων και χώρους υποδοχής, διαμονής και εκπαίδευσης νέων που σκοπεύουν να εργαστούν και να εκπαιδευτούν στις νέες καλλιεργητικές τεχνικές και πρακτικές, ζητούμενα και επιτεύγματα της αναζήτησης του συστήματος θεωριών της Από-Ανάπτυξης και της πολιτικής Οικολογίας.
Η πρόταση στηρίζεται στην υπόθεση της ολοκληρωμένης τροφοδοσίας του νησιού με λαχανικά φρούτα και φυτά αλλά και την ειδίκευση με εκπαιδευτικές τακτικές νέων για την φύση, τις καλλιέργειες και την αυτονομία περιορισμένων χωρικών εμβαδών (νησιά, κοιλάδες, ορεινές κοινότητες) σε ενέργεια και τροφή.
Οι επισκέπτες θα παρακολουθούν την σύνθετη σειρά πρωτογενούς φύτευσης σε δοχεία και, στη συνέχεια, την εφαρμογή μεγάλης κλίμακας κάθετης καλλιέργειας. Την συγκομιδή, την συσκευασία, την συντήρηση αλλά και την γαστρονομία. Επιπροσθέτως μπορούν να συμμετέχουν σε εκπαιδευτικά προγράμματα απόκτησης ειδικών γνώσεων για τις πρακτικές που ακολουθούνται. Να κατανοήσουν το θεωρητικό/πολιτικό/στρατηγικό υπόβαθρο που πλέον αποτελεί ουσιώδες μέρος της παγκόσμιας συζήτησης για την Από-Ανάπτυξη και την αυτονομία. Διαμένοντας σε ένα συγκρότημα προστατευμένων από τον καιρό κτιρίων βυθισμένων στο έδαφος ενεργειακά αυτοτροφοδοτούμενων σε ισορροπία με το εγγύς και ευρύτερο περιβάλλον του νησιού.
Επιβλέπων: Στυλίδης Ιορδάνης
Αριθμός Αναφοράς: 965
Αντικείμενο της διπλωματικής μας εργασίας αποτελεί η προοπτική επέκτασης του Αγροτικού συνεταιρισμού «ΖΑΓΟΡΙΝ» που βρίσκεται στη Ζαγορά Πηλίου, η στέγαση των εποχιακών εργατών που επισκέπτονται το Πήλιο κατά την περίοδο της συγκομιδής, αλλά και η ενίσχυση του αγροτουρισμού στην περιοχή. Ο συνεταιρισμός «ΖΑΓΟΡΙΝ» βρίσκεται σε λειτουργία από το 1916 και φημίζεται για τα άριστης ποιότητας μήλα. Άλλοι καρποί που επεξεργάζεται ο συνεταιρισμός είναι το κάστανο, το κεράσι, το αχλάδι και το ακτινίδιο. Ο αριθμός των συνεταίρων που απαρτίζουν το «ΖΑΓΟΡΙΝ» φτάνει τους εφτακόσιους και ετησίως εξάγονται 13.000.000 κιλά μήλων. Παρά το μεγάλο μέγεθος της παραγωγής του, ο συνεταιρισμός υποφέρει από αρκετές ελλείψεις όπως διαπιστώθηκε κατά τη διεξαγωγή συνεντεύξεων με αρκετούς συνέταιρους.
Σκοπός της εργασίας μας είναι να προτείνει πιθανές λύσεις για τις ελλείψεις αυτές, με ένα κτίριο το οποίο λειτουργεί επικουρικά στον ήδη υπάρχον συνεταιρισμό και παράλληλα αποτελεί πολιτιστικό κέντρο για την περιοχή. Εκεί, μπορεί κανείς να ενημερωθεί για την διαδικασία επεξεργασίας και παραγωγής των μήλων και των κάστανων -καθώς και των παραγώγων τους-, να συμμετάσχει στην συγκομιδή αλλά και σε ψυχαγωγικές δραστηριότητες, όπως αυτές που φιλοξενούν οι γιορτές του μήλου και του κάστανου που λαμβάνουν χώρα ετησίως στα χωριά του Πηλίου.
Τοποθετημένο στις βουνοπλαγιές του Πηλίου το κτίριο μας προσκαλεί τον επισκέπτη να βυθιστεί βαθιά μέσα στο βουνό και διασχίζοντάς το, να απογειωθεί στην απέραντη θέα του Αιγαίου. Τα προγράμματα που έχουμε συμπεριλάβει στο έργο μας συμβάλλουν σε μια απόπειρα επανασύνδεσης του ατόμου με τη φύση, μέσω της συμμετοχής του σε διάφορες παραγωγικές διαδικασίες. Επιχειρούμε να απαντήσουμε στο ζήτημα της κατοίκισης των εργατικών νομάδων αλλά και να μετατρέψουμε μια «απλή» αγροτική διαδικασία σε γιορτινή εμπειρία.
Επιβλέπουσα: Γαβρήλου Έβελυν
Αριθμός Αναφοράς: 943
Η παρούσα εργασία αποτελεί μία προσπάθεια θεωρητικής και σχεδιαστικής προσέγγισης και αναζήτησης της έννοιας της οικειότητας στο δημόσιο χώρο. Η αφετηρία για την προσπάθεια αυτή ήταν η ανάλυση του αντικειμένου της αποσκευής. Η αποσκευή αποτελεί ένα μικρό κομμάτι του χώρου του σπιτιού το οποίο μεταφέρεται και ανοιγοκλείνει από τον χρήστη στα διάφορα σημεία του χώρου εκτός σπιτιού. Η αποσκευή με άλλα λόγια μπορούμε να πούμε πως είναι ένα φορητό κομμάτι οικειότητας.
Προσπαθώντας να απαντηθεί το κύριο ερώτημα που γεννάται: “Πώς βγαίνει το σπίτι στην πόλη;” οργανώνεται ένα πρακτικό πείραμα το οποίο καλεί τους συμμετέχοντες να κάνουν διάφορες δραστηριότητες σε διαφορετικούς δημόσιους χώρους, ενώ δίνεται εμφάνιση στην τσάντα-αποσκευή τους.
Για την εκτέλεση του πειράματος δημιουργείται ένα ερωτηματολόγιο για τους συμμετέχοντες το οποίο μοιράζεται και σε περισσότερα άτομα εκτός αυτών που συμμετείχαν στο πείραμα. Το ερωτηματολόγιο αυτό μέσω της ανάλυσης του γίνεται ένας μηχανισμός που γεννά σκέψεις και σχεδιαστικά αποτελέσματα για το χώρο και δημιουργούνται για μία πρώτη κατανόηση των απαντήσεων, εικαστικές και σχεδιαστικές προσεγγίσεις (μικρές μακέτες, σκίτσα, τρισδιάστατα και σχέδια).
Μέσα από την διερεύνηση και τα στοιχεία που αντλούνται από το πρώτο μέρος της εργασίας λαμβάνεται η απόφαση για μία σχεδιαστική απόπειρα σε πραγματικό επίπεδο. Επιλέγεται η πόλη των Ιωαννίνων για την σχεδιαστική πρόταση. Μέσω της επιτόπιας παρατήρησης γίνεται αντιληπτό πως σε σημεία του ιστορικού κέντρου υπάρχουν οικόπεδα που φέρουν θραύσματα της παλιάς πόλης και παραμένουν αναξιοποίητα λόγω του σύνθετου θεσμικού πλαισίου. Με βάση αυτό οργανώνεται μία πρόταση στρατηγικής για την ενεργοποίηση αυτών των παλιών στιγμών της πόλης και το άνοιγμα τους και την επαναοικιοποίηση τους ως δημόσιοι χώροι πίσω σε αυτή. Επιλέγονται τρία διαφορετικά οικόπεδα επί της οδού Ανεξαρτησίας και τη συνέχεια της, Παύλου Μελά. Τα οικόπεδα φέρουν στοιχεία της παλιάς ζωής τους και γίνεται προσπάθεια, με βάση τα υπολείμματα αυτά, την ανάγνωση των παλιών λειτουργιών στο οικόπεδο και την έρευνα που προηγήθηκε, να γίνει μία σχεδιαστική πρόταση για το κάθε ένα. Τα οικόπεδα είναι η Στοά Αλιέως, το Χάνι Μανέκα και το αρχοντικό Νούλη,για τα οποία σχεδιάζονται τρία διαφορετικά πάρκα.
Επιβλέπουσα: Γαβρήλου Έβελυν
Αριθμός Αναφοράς: 927
Η περιοχή παρέμβασης είναι το Πέραμα Αττικής, προάστιο του Πειραιά. Πρόκειται για ένα χρεωκοπημένο δήμο σε κατάσταση εγκατάλειψης με προβλήματα τόσο κοινωνικά όσο και περιβαλλοντολογικά. Το μέρος είναι φημισμένο για τους τεχνίτες τους μάστορες και τους εργάτες του, αφού υπολογίζονται σαν τα κύρια υποκείμενα, ενώ οι γυναίκες έρχονται αντιμέτωπες με ένα μεγάλο ποσοστό ανεργίας λόγω της έλλειψης θέσεων εργασίας και την τοποθέτησή τους στη αθέατη εργασία του νοικοκυριού και των παιδιών. Το αμαΦem έχει ως στόχο την ενσωμάτωση της διάστασης του φύλου στον πολεοδομικό σχεδιασμό και στην αποκατάσταση των δημόσιων χώρων λαμβάνοντας υπόψη και την εμπειρία των γυναικών, των παιδιών και των ηλικιωμένων. Ακολουθώντας μια στρατηγική ισότητας των φύλων δίνεται προτεραιότητα στην προσβασιμότητα, την κινητικότητα και τις ασφαλείς δημόσιες εγκαταστάσεις. Δίνεται έμφαση σε τομείς όπως η εκπαίδευση, η υγειονομική περίθαλψη και η παιδική φροντίδα.
Επιβλέπων: Micocci Fabiano
Αριθμός Αναφοράς: 977
Μέρος του προγράμματος τουριστικής ανάπτυξης της μεταπολεμικής Ελλάδας, αποτέλεσε η εντατική αξιοποίηση της ακτογραμμής του Σαρωνικού. Ο σχεδιασμός της ξεκίνησε στα μέσα του ‘50 και δύο δεκαετίες αργότερα, οι ελεύθερες ακτές είχαν πλέον δώσει τη θέση τους σε οργανωμένες πλαζ που προσέφεραν όλες τις σύγχρονες ανέσεις, όπως προέτρεπε το κίνημα του μοντερνισμού. Μια από τις πλαζ που κατασκευάστηκαν είναι αυτή του δεύτερου αλιπέδου της Βούλας. Η παραλία αυτή αποτέλεσε δημοφιλή προορισμό για λίγες δεκαετίες πριν εν τέλει εγκαταλειφθεί. Η παραλία σήμερα είναι ερειπωμένη. Γυμνοί τσιμεντένιοι όγκοι και ανεξέλεγκτη βλάστηση έχουν δημιουργήσει ένα ιδιόρρυθμο πάρκο. Η σημερινή εικόνα της ακτής, σε συνδυασμό με το ιδιαίτερο κτιριολογικό πρόγραμμα της «πλαζ του ‘60», αποτέλεσε την αφορμή αυτής της εργασίας, η οποία προτείνει την αξιοποίηση της ακτής και θέτει το ερώτημα:
Ποιο μπορεί να είναι το καλοκαιρινό όνειρο για τους Αθηναίους;
Επιβλέπων: Πανηγύρης Κωστής
Αριθμός Αναφοράς: 930
Το παραλιακό μέτωπο του κέντρου της Σαλαμίνας αποτελεί ένα κομβικό σημείο του νησιού, όπου παρατηρούνται περιορισμένοι και ελλιπείς δημόσιοι χώροι πρασίνου, ενώ τέτοιοι χώροι απουσιάζουν πλήρως από τη κεντρική πόλη του νησιού. Η περιοχή περιλαμβάνει διάφορες εγκαταστάσεις και χώρους (αθλητικές εγκαταστάσεις, ψαραγορά, πλατείες κ.α.), όμως η έλλειψη σχεδιασμού τους έχει ως αποτέλεσμα την παρακμή του παράκτιου μετώπου, με φτωχές εγκαταστάσεις που δεν πληρούν τις προδιαγραφές και με μικρούς χώρους πρασίνου που δεν χρησιμοποιούνται από τους κατοίκους.
Το νέο masterplan θα περιλαμβάνει νέες εγκαταστάσεις οι οποίες θα εντάσσονται σε έναν κατάλληλα σχεδιασμένο δημόσιο χώρο πρασίνου και εκτόνωσης. Η δημιουργία των χώρων αυτών αποσκοπεί στη δυνατότητα των χρηστών να αλληλεπιδρούν κατά τη διάρκεια της διαδρομής τους με όλες τις διαθέσιμες εγκαταστάσεις, προσελκύοντας παραπάνω άτομα στον αθλητισμό. Επίσης σκοπός είναι το παραλιακό μέτωπο να αποτελέσει ένα είδος φίλτρου, επανασυνδέοντας την σχέση της πόλης με την θάλασσα.
Επιβλέπων: Μητρούλιας Γεώργιος
Αριθμός Αναφοράς: 949
Ο Βόλος είναι μία πόλη άρρηκτα συνδεδεμένη με τη θάλασσα με το κέντρο του να αναπτύσσεται στο παραλιακό μέτωπο. Ακολουθώντας την ακτογραμμή και κοιτάζοντας προς τον Παγασητικό κόλπο αντικρίζεις ιστιοπλοϊκά, ψαρόβαρκες αλλά και αθλητές πού πραγματοποιούν την προπόνηση τους, σε διάφορα ναυταθλήματα. Αυτές οι εικόνες σε συνδυασμό με την παράδοση της πόλης στη ναυσιπλοΐα αλλά και με προσωπικές εμπειρίες και μνήμες από την θάλασσα, αποτέλεσαν βασικά στοιχεία για την επιλογή του θέματος της διπλωματικής μου εργασίας.
Η σύνθεση έχει ως βασικό θέμα τον επανασχεδιασμό του ναυτικού ομίλου Βόλου αλλά και του περιβάλλοντα χώρου, στην παραθαλάσσια περιοχή του Αγίου Κωνσταντίνου. Η νέα πρόταση περιλαμβάνει την δημιουργία λειτουργικών χώρων για τους αθλητές της ιστιοπλοΐας, της κωπηλασίας και του κανόε-καγιάκ και ανασχεδιασμό της περιοχής του Αγίου Κωνσταντίνου. Κύριος στόχος της μελέτης είναι η διερεύνηση των λειτουργιών του Ναυτικού Ομίλου Βόλου και Αργοναυτών και η σύνδεση της ζωής στην πόλη με την ζωή στη θάλασσα εντάσσοντας τις αθλητικές εγκαταστάσεις σε έναν ενιαίο δημόσιο διαμορφωμένο χώρο, που θα λειτουργεί καθόλη τη διάρκεια της ημέρας και θα συνυπάρχουν ποικίλες κοινωνικές δραστηριότητες, που θα συμβάλουν στην διάδοση της αθλητικής παιδείας.
Επιβλέπων: Στυλίδης Ιορδάνης
Αριθμός Αναφοράς: 926
Η παρούσα διπλωματική λειτουργεί σαν μια έρευνα σχετικά με την ανάκτηση του φυσικού τοπίου στην πόλη.
Η πρόθεση είναι να μετατρέψουμε μια αστική περιοχή σε ένα μονίμως εναλλασόμενο φυσικό τοπίο που θα λειτουργήσει σαν ένας ζωντανός οργανισμός στην πόλη μέσω της κατεδάφισης και ανακύκλωσης οικοδομικών υλικών.
Στόχος είναι η εναλλακτική διαχείριση οικοδομικών αποβλήτων ως μια διαδικασία που συνδέεται άρρηκτα με την έννοια της βιώσιμης ανάπτυξης. Προτείνεται ο σχεδιασμός μονάδας επεξεργασίας ΑΕΚΚ (ανακύκλωσης εκσκαφών κατασκευών & κατεδαφίσεων) σε ένα διαρκές κλίμα ευαισθητοποίησης και εκπαίδευσης των όρων ανακύκλωση, επαναχρησιμοποίηση και ανάκτηση.
Η μονάδα παύει να είναι μια αποκλεισμένη ζώνη και τοποθετείται στη περιοχή της Ριζούπολης στη πόλη της Αθήνας και συγκεκριμένα στο οικόπεδο που παλια στέγαζε το εμβληματικό εργοστάσιο Columbia.
Παράλληλα το ανακυκλωμένο υλικό παραλαμβάνεται από τα κόσκινα τα οποία είναι σε κοινή θέα από το οικόπεδο και από την πόλη.
Η μονάδα μέσω της τεχνικής του κοσκινίσματος, η οποία αποτελεί μέρος της διαδικασίας ανακύκλωσης οικοδομικών υλικών, διαμορφώνει τα νέα εδάφη.
Διατηρείται το κτίριο και η πύλη της Columbiaως αστικοί συντελεστές της πόλης (Fattiurbani- AldoRossi) για τη στέγαση εργαστηρίων σε άμεση επαφή με το νέο κτίριο και το νέο συνεχώς μεταβαλλόμενο έδαφος τριών επιπέδων.
Το φυσικό τοπίο, οι αστικές εγκαταστάσεις, η βλάστηση, τα έντομα, τα πουλιά, θεωρούνται στρώματα του τόπου.
Προσπαθούμε να ξεπεράσουμε τη διαίρεση μεταξύ του φυσικού και του τεχνητού, κατανοώντας τον αστικό χώρο ως ένα μοναδικό οικοσύστημα.
Επιβλέπων: Μητρούλιας Γεώργιος
Αριθμός Αναφοράς: 952