Οι φυσικές καταστροφές είναι ένα φαινόμενο με το οποίο έρχονται συχνά αντιμέτωπα πολλά μέρη του πλανήτη, και τα οποία έχουν καταστρέψει κατά καιρούς ολόκληρες κατοικήσιμες εκτάσεις, αφήνοντας πίσω τους και εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς, τραυματίες και άστεγους.
   Η στέγαση όλων αυτών των πληθυσμών είναι το βασικότερο πρόβλημα που καλείται το κράτος να επιλύσει, μετά το πέρας της καταστροφής. Εκατομμύρια κόσμου ανά τον πλανήτη έχουν στεγαστεί προσωρινά σε πρόχειρα καταλύματα, συχνά κάτω από απαράδεκτες συνθήκες διαβίωσης.
   Η συνεχής βελτίωση των κατασκευαστικών υλικών σε συνδυασμό με την εξάπλωση και βελτίωση της τεχνολογίας, μας δίνουν πλέον τη δυνατότητα να σχεδιάσουμε για τους πληθυσμούς αυτούς προσωρινά καταλύματα που θα παρέχουν άνεση και ποιότητα διαβίωσης, με χαμηλό κόστος παραγωγής.
   Στόχος της διπλωματικής εργασίας ήταν ο σχεδιασμός μίας τέτοιας αυτόνομης και λειτουργικής οικιστικής μονάδας, η οποία να μπορεί να αναπτυχθεί ταχύτατα σε απεριόριστους αριθμούς σε κάθε έκταση και γεωγραφική ιδιαιτερότητα, δημιουργώντας σύνολα μικρής, μέτριας ή απεριόριστης έκτασης.
   Ως κέλυφος της μονάδας επιλέχθηκε το συμβατικό κιβώτιο μεταφορών (κοντέινερ), το οποίο χρησιμοποιείται παγκοσμίως για την αποθήκευση και μεταφορά εμπορευμάτων. Αφετηρία του σχεδιασμού δεν ήταν η δημιουργία μιας στοιχειώδους μονάδας κατοίκησης- παρά το γεγονός ότι πρόκειται για προσωρινό κατάλυμα- αλλά ο σχεδιασμός ενός πλήρους και λειτουργικού καταλύματος.
   Η μονάδα αυτή επαναλαμβάνεται σε διάφορες διατάξεις, ανάλογα με τη γεωγραφία της περιοχής, δημιουργώντας έτσι πυρήνες κατοίκησης. H επανάληψή του πυρήνα δημιουργεί έναν οικισμό. H επανάληψη του οικισμού μια κοινότητα, η επανάληψη της κοινότητας μια μικρή πόλη (1, 10, 100, 1000) .
   Η δομή της μονάδας και το μέγεθός της, είναι οι ιδανικές παράμετροι για τη ταχεία δημιουργία οικισμών, χαμηλού κόστους, και ιδιαίτερα άνετης διαβίωσης. Με την επέκταση του σχεδιασμού, οι μονάδες μπορούν να υποστηρίξουν και άλλες εγκαταστάσεις παροχής υπηρεσιών στους κατοίκους, κάτι που ενισχύει την ιδέα της μόνιμης διαμονής στον οικισμό.
   Έτσι, παρά την αρχική πρόθεση της εργασίας για δημιουργία προσωρινών μονάδων κατοίκησης, κατά την πορεία του σχεδιασμού προκύπτει ένα ουσιώδες ερώτημα: αν, δηλαδή, θα μπορούσε ένας τέτοιου είδους εκτεινόμενος οικισμός να χρησιμοποιηθεί για μόνιμη στέγαση πληθυσμών - κι όχι μόνο για προσωρινή κατοικία.
   Η δυνατότητα ταχείας μεταφοράς και εγκατάστασης των εμπορευματοκιβωτίων θα έδινε τη δυνατότητα σε μία τέτοια πόλη να δημιουργηθεί μέσα σε λίγες ημέρες, αλλά ακόμη και να μεταφερθεί από ένα σημείο σε ένα άλλο.
   Σε μια τέτοια περίπτωση μας δίνεται η αφορμή να αντιμετωπίσουμε τις πόλεις διαφορετικά από ότι συνηθίζουμε: όχι σαν ένα στοιχείο σταθερό και αμετάβλητο, αλλά σαν ζωντανούς οργανισμούς που μεταβάλλονται μέσα στο χρόνο και επηρεάζονται από τα ποικίλα ερεθίσματα που δέχονται από το εξωτερικό και εσωτερικό τους περιβάλλον.

Επιβλέπων: Στυλίδης Ιορδάνης

Αριθμός Αναφοράς: 185

  Το Τεχνολογικό Πάρκο Λαυρίου (Τ.Π.Π.Λ.) διαθέτει ένα σημαντικό απόθεμα κτιριακών χώρων προς άμεση αξιοποίηση για την εγκατάσταση νέων δραστηριοτήτων. Το συγκρότημα της Επίπλευσης υψώνεται στο κέντρο του παλαιότερου πυρήνα των βιομηχανικών εγκαταστάσεων της Γαλλικής Εταιρείας στον Κυπριανό του Λαυρίου. Εδώ, στεγαζόταν ο εμπλουτισμός των φτωχών μεταλλευμάτων με την ομώνυμη μέθοδο. Το συγκρότημα της Επίπλευσης σώζεται σχεδόν στο σύνολό του με τον εξοπλισμό στη θέση του ενώ οι αλλοιώσεις είναι προφανείς από το πέρασμα του χρόνου.
   Γενική αρχή για την αποκατάσταση και ένταξη νέων χρήσεων στα ιστορικά κτίρια είναι ότι κάθε νέα επέμβαση θα πρέπει να σέβεται και να αναδεικνύει τα τυπολογικά και μορφολογικά χαρακτηριστικά του κτιρίου λαμβάνοντας υπόψη τη δομοστατική του οργάνωση. Έτσι, εκτιμήθηκε ότι το διατηρητέο κτίριο της Επίπλευσης αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα της αρχιτεκτονικής μιας περιόδου και μιας οικοδομικής πρακτικής και κρίθηκε αναγκαίο να διατηρηθούν εκτός από τα ιδιαίτερα αρχιτεκτονικά του στοιχεία, οι τρόποι και τα υλικά κατασκευής του, όσο αυτό ήταν εφικτό από την κατάσταση διατήρησής του.
   Οι αναγκαίες επεμβάσεις για τη στατική του επάρκεια και για την ανταπόκρισή του στις νέες λειτουργίες αντιμετωπίστηκαν με τρόπο ώστε να μην αλλοιώνεται η αρχική δομή και μορφή του κτιρίου αλλά παράλληλα να μην υποτιμάται και υποβιβάζεται η νέα χειρονομία και επέμβαση. Βασική αρχή οργάνωση των νέων αυτών στοιχείων ήταν η χρήση σύγχρονων υλικών και μορφών ώστε να εντάσσονται αρμονικά και να διακρίνονται με σαφήνεια στο ιστορικό κτίριο.
  Το Τεχνολογικό Πολιτιστικό Πάρκο Λαυρίου αποφάσισε να εντάξει στο κτίριο αυτό γενικά πολιτιστικές χρήσεις (εκθεσιακούς-μουσειακούς χώρους με αντίστοιχα γραφεία και βοηθητικές εγκαταστάσεις). Η χρήση αυτή δεν απαιτεί ιδιαίτερα δεσμευτικές διατάξεις, με αποτέλεσμα οι νέες λειτουργικές ανάγκες να μπορούν να προσαρμοσθούν στην τυπολογία του ιστορικού κτιρίου χωρίς την ανάγκη σημαντικών μετατροπών. Ακόμη, η αρχιτεκτονική πρόταση για τον επανασχεδιασμό του κτιρίου στηρίχτηκε στην κίνηση του υλικού που, κατά την επεξεργασία του έρεε από τα υψηλότερα επίπεδα στα χαμηλότερα, γεγονός που καθόρισε τη μορφή και την οργάνωσή του.
  Η επανάχρηση και η μετατροπή του ιστορικού κτιρίου της Επίπλευσης σε Συνεδριακό Κέντρο επιτυγχάνει τους στόχους του Τ.Π.Π.Λ κι έτσι, κτίριο και χώρος θα αποκτήσουν ζωή και θα αποτελέσουν πόλο έλξης και σημείο αναφοράς στο συγκρότημα και στην ευρύτερη περιοχή.

Επιβλέπων: Τριανταφυλλίδης Γεώργιος

Αριθμός Αναφοράς: 196

  Η μονάδα, loop c01, σχεδιάστηκε για την παρασκευή και κατανάλωση καφέ. Το όνομα εμπεριέχει το σύνολο των ενεργειών που λαμβάνουν χώρα με κυκλική επανάληψη στην εν λόγω μονάδα. Μια αέναη ακολουθία πρακτικών μεταφράζεται σε ακολουθία επιπέδων καθ’ ύψος. Ανά επιφάνεια και ενέργεια. Οι εγκοπές δηλώνουν τον εξοπλισμό. Οι τροχιές των σωμάτων χαράσσουν τις επιφάνειες, τις θέτουν σε περιστροφή. Η κίνηση εντείνεται.

  Η μονάδα είναι πτυσσόμενη και τροχήλατη. Αποθηκεύεται, με διαστάσεις 0.60 χ 0.60 χ 0.30 [μ.], σε συσκευασία ανθεκτική και αδιάβροχη.
  Κατά τη χρήση της, συναρμολογείται, έχοντας μία βάση [τροχήλατη], με δύο άξονες, των οποίων η λειτουργία είναι να δεχτούν κ να σταθεροποιήσουν, στα επιθυμητά ύψη, τις ξύλινες [με πλεξιγκλάς] επιφάνειες, στις οποίες λαμβάνουν χώρα οι δράσεις, για την επίτευξη της παραγωγής και της κατανάλωσης του καφέ.
  Την στήριξη των επιφανειών εξυπηρετούν ξύλινοι αποστάτες, οι οποίοι τοποθετούνται στους άξονες και εκατέρωθεν των επιφανειών, ώστε να προκύψουν τα επιθυμητά ύψη. Η μονάδα εμπεριέχει τέσσερα καθίσματα και υλικά και εξοπλισμό για την παρασκευή και κατανάλωση καφέ, τεσσάρων ατόμων.

  Από την στιγμή που συναρμολογείται, οι επιφάνειες λειτουργιών-δράσεων, είναι διακριτές. Αχρηστοποιώ. Κάθομαι. Αποθηκεύω κούπες. Αποθηκεύω ποτήρια. Αποθηκεύω νερό και υλικά καφέ. Παράγω καφέ. Διαβάζω. Καταναλώνω καφέ.

  Δύο καθίσματα είναι πτυσσόμενα και ανεξάρτητα. Απομακρυσμένα από τους δύο βασικούς άξονες, ξεδιπλώνουν και σταθεροποιούνται κατά τη διάρκεια της χρήσης τους. Στην περίπτωση της αποθήκευσής τους, τοποθετούνται επάνω στη βάση της κατασκευής, έχοντας μία εγκοπή για να περνά ο άξονας. Καταλαμβάνουν λιγότερο όγκο και εξυπηρετούν την τοποθέτηση και των υπόλοιπων επιφανειών.

  Ένα τέτοιο αντικείμενο αστικής χρήσης, μπορεί να συναντηθεί τόσο σε χώρους με ανάγκη εξοικονόμησης αυτών, όσο και σε ανάγκη εφήμερης μετακίνησης.

  Η συναρμολόγηση γίνεται από τον χρήστη.
  Τα υλικά που προτείνονται είναι ξύλο με πλεξιγκλάς, και υπάρχει και η δυνατότητα αυτόνομου φωτισμού, για καλύτερο αισθητικό αποτέλεσμα καθώς και χρήση του αντικειμένου, καθ’ όλη τη διάρκεια της μέρας.

Επιβλέποντες: Κοτιώνης Ζήσης, Γιαννίση Φοίβη

Αριθμός Αναφοράς: 166

Το τοπίο

Ένας, σαν από πάντα να ήταν εκεί, κοκκινωπός ορθογώνιος όγκος, τεμαχίζεται από τον ελαιώνα που τον περιβάλλει.
Εκμεταλλευόμενο την κλίση του ελαιώνα, αναδύεται ένα μονοπάτι χωρίς κλίμακα. Με το άνω επίπεδο ισουψή, αγκυρώνει κάθετα στον κοκκινωπό όγκο αφήνοντας μακριά τα αυτοκίνητα να μην χαλάσουν το ξόρκι.
Ο επισκέπτης πάνω στο μονοπάτι εκτιμά τον ”άπειρο“ ελαιώνα, πριν φτάσει στην σχισμή του κοκκινωπού όγκου. Εκεί είναι η είσοδος για έναν άλλο κόσμο.
Με το πέρασμα της σχισμής η εμπειρία εκτίμησης του “άπειρου” ελαιώνα μετατρέπεται σε εμπειρία κατανόησης της πεπερασμένης πλευράς του, της πλευράς που διακόπτεται απότομα από έναν τοίχο σχηματισμένο από φυτά. Το τοίχος διακόπτεται ανά διαστήματα από κάποια ”μυστικά περάσματα”.
Αναπαραγωγή του φυσικού τοίχους είναι ένα γλυπτό από παράλληλους τοίχους τοποθετημένοι σε απόλυτη αντιπαράθεση με το κοκκινωπό ορθογώνιο. Το γλυπτό αυτό σαν μια περσίδα αποκαλύπτει την πάλι “άπειρη θάλασσα”.

Επιβλέποντες: Φιλιππιτζής Δημήτρης, Πανηγύρης Κωστής

Αριθμός Αναφοράς: 167

  Η παρούσα μελέτη πραγματοποιείται στην πόλη της Έδεσσας και συγκεκριμένα τοποθετείται στο εμπορικό της κέντρο. Η παρουσία γηπέδου αθλητικών δραστηριοτήτων καταλαμβάνει μεγάλο τμήμα της περιοχής εδώ και αρκετά χρόνια και πρόσφατα πάρθηκε απόφαση για μεταφορά του εκτός της πόλης. Η έκταση που ελευθερώνεται προκαλεί για νέες σχεδιαστικές προτάσεις και λύσεις που θα επιτρέψουν στην πόλη να ανακτήσει την ταυτότητα του κέντρου και να αναδημιουργήσει την εικόνα της. Η περιοχή γειτνιάζει με τον παλαιό οικιστικό πυρήνα Βαρόσι, με ένα πάρκο πρασίνου καθώς και με το πάρκο των καταρρακτών όπου συμπυκνώνονται τα φυσικά χαρακτηριστικά της πόλης. Η απουσία Αρχαιολογικού μουσείου από την πόλη και η ανάγκη δημιουργίας του, αποτέλεσε ζήτημα προς αντιπαράθεση το τελευταίο διάστημα, ως προς την πρόταση που κατατέθηκε για την τοποθέτηση του μέσα στο ήδη διαμορφωμένο πάρκο πρασίνου και τελικά απορρίφθηκε από τους πολίτες. Η διαχείριση της σχεδιαστικής πρότασης εναποθέτεται σε 4 άξονες: δημιουργία μουσείου, συνεδριακού κέντρου, χώρου στάθμευσης και διαμόρφωση τοπίου-πλατείας. Τα φυσικά χαρακτηριστικά όπως το νερό και το έδαφος, καθώς και η μεταξύ τους σχέση, δρομολογούν την συνθετική διαδικασία, τονίζοντας τη φυσιογνωμία της πόλης.

Επιβλέπων: Τριανταφυλλίδης Γεώργιος

Αριθμός Αναφοράς: 168

  Η ΠΛΑΤΕΙΑ ΚΟΤΖΙΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΕΝΤΡΙΚΕΣ ΚΑΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΕΣ ΠΛΑΤΕΙΕΣ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ. ΔΕΥΤΕΡΗ ΣΕ ΜΕΓΕΘΟΣ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ, ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΟΥ ΕΜΠΟΡΙΚΟΥ ΤΡΙΓΩΝΟΥ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ, ΕΧΕΙ ΤΟΝ ΔΙΤΤΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ ΤΗΣ ΠΛΑΤΕΙΑΣ ΔΗΜΑΡΧΕΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟΥ ΧΩΡΟΥ, ΚΑΘΩΣ ΣΤΗΝ ΒΟΡΕΙΟΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΠΛΕΥΡΑ ΤΗΣ ΕΧΟΥΝ ΕΡΘΕΙ ΣΤΟ ΦΩΣ ΤΜΗΜΑ ΤΗΣ ΑΧΑΡΝΙΚΗΣ ΟΔΟΥ ΚΑΙ ΜΕΡΟΣ ΝΕΚΡΟΤΑΦΕΙΟΥ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΑΘΗΝΑΣ, ΧΡΟΝΟΛΟΓΟΥΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΟΝ 5ο ΑΙΩΝΑ Π.Χ. ΛΟΓΩ ΤΗΣ ΑΝΑΚΑΛΥΨΗΣ ΑΥΤΗΣ, ΕΧΟΥΝ ΠΑΓΩΣΕΙ ΜΕΧΡΙ ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΟΙ ΠΡΟΒΛΕΠΟΜΕΝΕΣ ΕΡΓΑΣΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΠΛΑΣΗ ΤΗΣ. ΣΚΟΠΟΣ ΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΑΥΤΗΣ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΠΡΟΤΕΙΝΕΙ ΜΙΑ ΛΥΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΩΣΤΗ ΑΝΑΔΕΙΞΗ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΩΝ ΕΥΡΗΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΠΟΔΟΣΗ ΤΟΥ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ ΤΗΣ ΠΛΑΤΕΙΑΣ ΔΗΜΑΡΧΕΙΟΥ ΣΕ ΑΥΤΗΝ.

Επιβλέποντες: Τριανταφυλλίδης Γεώργιος, Γαβρήλου Έβελυν

Αριθμός Αναφοράς: 160

  Στο Βόλο λειτούργησε μία από τις τέσσερις υποδιευθύνσεις του Εθνικού Οργανισμό Καπνού. Το κτίριο υπό μελέτη κτίστηκε την περίοδο 1959-1961. Βρίσκεται στο κέντρο του Βόλου μεταξύ των οδών Ογλ- Ανθίμου Γαζή- Γαμβέτα και περιλαμβάνει τρία κτίρια.

Το βασικό κτίριο χρησιμοποιήθηκε ως χώρος εναποθήκευσης καπνού. Λόγω της θέσης του κτιρίου στον ιστό της πόλης δεν γινόταν εκεί η επεξεργασία καπνού και δεν χρησιμοποιήθηκαν τα μηχανήματα που υπήρχαν. Ο σχεδιασμός του κτιρίου δεν βόλευε τόσο και έτσι το ξεδιάλεγμα των καπνών γινόταν στο μισό του πέμπτου και τέταρτου ορόφου απο όπου μετά τα κατέβαζαν.

Το 1992 το κτίριο σταμάτησε να λειτουργεί και το Υπουργείο Γεωργίας το παραχώρησε στη Νομαρχία Μαγνησίας. Προορίζεται για μικτή χρήση γραφείων.

Το κτίριο υπήρξε ένας χώρος παραγωγής και η θέση του στον ιστό της πόλης αποτελεί σημαντικό κριτίριο για την μετέπειτα χρήση του. Η δημιουργία μιας σχολής ντιζάιν σε συνδυασμό με τη στέγαση του μουσείου ντιζάιν και σε κοντινή απόσταση με τις πανεπιστημιακές σχολές στην πόλη του Βόλου δεν μπορεί παρά να αποτελέσει ένα δίκτυο εύκολης πρόσβασης και σημείου αναφοράς για την περιοχή.

Επιβλέποντες: Στυλίδης Ιορδάνης, Ψυχούλης Αλέξανδρος

Αριθμός Αναφοράς: 162

Επιβλέπων: Καναρέλης Θεοκλής

Αριθμός Αναφοράς: 171