Το λατομείο της ΑΓΕΤ Ηρακλής είναι ο χώρος που επιλέχθηκε μετά από μία έρευνα χώρων ιδιαίτερου μορφολογικού χαρακτήρα. Στα πλαίσια του ιδιαίτερου αναζητήσαμε τόπους με έντονες αντιθέσεις: υψομετρικές εναλλαγές, εναλλαγές φυσικών στοιχείων (γη, νερό), εναλλαγή του μέσα με το έξω και συνύπαρξη τεχνητού φυσικού εδάφους.
  Η λειτουργία του εργοστασίου της ΑΓΕΤ πρόκειται να διακοπεί λόγω της περιβαλλοντικής επιβάρυνσης που προκαλεί στη γύρω περιοχή. Το λατομείο και οι εγκαταστάσεις του αναζητούν μια νέα λειτουργία και σύνδεση με το τοπίο. Στο πλαίσιο αυτής της επανάχρησης του χώρου και στον αντίποδα των αρνητικών περιβαλλοντικών επιπτώσεων που προκάλεσε το εργοστάσιο προτείνουμε τη δημιουργία ενός τοπικού δικτύου ανταλλαγής κ διατήρησης παραδοσιακών ποικιλιών φυτών με στόχο τη διατήρηση της βιοποικιλότητας του θεσσαλικού κάμπου. Το δίκτυο αυτό συγκροτείται από μονάδες καλλιεργειών που αναπτύσσονται κατά μήκος των βαθμίδων του λατομείου και από ένα κτηριακό συγκρότημα – τράπεζα σπόρων που αποτελείται από ένα κτήριο ενημέρωσης των επισκεπτών, ερευνητικό κέντρο και μονάδες κατοίκησης των ερευνητών.
  Η λειτουργία της τράπεζας σπόρων βασίζεται στην προστασία και διατήρηση του γενετικού υλικού και στην ελεύθερη ανταλλαγή σπόρων μεταξύ των αγροτών.
  Το σύστημα διαχείρισης των σπόρων ακολουθεί την εξής διαδικασία:
-Συλλογή των σπόρων
-Τοποθέτηση στο drying room (χώρος ξήρανσης των σπόρων με θερμοκρασία στους 15-18 βαθμούς Κελσίου και 15% υγρασία).
-Διαχωρισμός σε σπόρους που μπορούν να ξηρανθούν κ σε αυτούς που κρίνονται ακατάλληλοι.
-Επιλογή ενός αριθμού σπόρων από κάθε είδος προκειμένου να μελετηθούν και να εξεταστεί η ικανότητα τους για αναπαραγωγή.
-Τοποθέτηση των σπόρων στο drying room για την τελική διαδικασία ξήρανσης πριν από την αποθήκευσή τους στο cold room
(-20 βαθμούς Κελσίου) όπου - διατηρούνται έως ότου χρησιμοποιηθούν.
-Πειραματική καλλιέργεια των σπόρων για μορφολογική παρατήρηση έτσι ώστε να εξεταστεί ο τυχόν βαθμός επιμόλυνσής τους, και έπειτα καλλιέργεια με στόχο τον πολλαπλασιασμό σπόρων και τη διανομή τους επιλεγμένους αγρότες.
  Το κτηριακό συγκρότημα αναπτύσσεται σε τρεις βαθμίδες του λατομείου. Στη πρώτη βαθμίδα βρίσκεται το κτήριο των επισκεπτών που αποτελείται από χώρους έκθεσης και ενημέρωσης σχετικά με τη λειτουργία της τράπεζας σπόρων. Η σύνδεση με τη δεύτερη βαθμίδα πραγματοποιείται με μια ράμπα που οδηγεί στο κτήριο των εργαστηρίων. Εδώ βρίσκονται οι χώροι ανάλυσης και μελέτης των σπόρων και ειδικά διαμορφωμένοι χώροι για τη συντήρηση τους. Η κίνηση εσωτερικά των κτηρίων γίνεται με ράμπες που αναπτύσσονται γύρω από ένα τοιχίο που ορίζει την ανάπτυξη των χώρων εντός και εκτός του εδάφους. Στη τρίτη βαθμίδα βρίσκονται οι ξενώνες για τους ερευνητές. Στο πρώτο επίπεδο αναπτύσσονται οι κοινόχρηστοι χώροι ενώ στα επόμενα επίπεδα διαμορφώνονται οι χώροι κατοίκησης.
  Η κίνηση στο λατομείο και η σύνδεση των βαθμίδων πραγματοποιείται με τη διαμόρφωση δρόμου και τη χρήση ραμπών. Ο δρόμος διασχίζει ένα μέρος των καλλιεργειών και καταλήγει σε ένα τοιχίο που ορίζει δυο πλατώματα με δεξάμενες νερού ενώ μια τρίτη δεξαμενή εμφανίζεται σε χαμηλότερη βαθμίδα του λατομείου.

Επιβλέπων: Κοτιώνης Ζήσης

Αριθμός Αναφοράς: 173

Επιβλέπουσα: Γαβρήλου Έβελυν

Αριθμός Αναφοράς: 189

   Μέσα από μια σειρά ερευνών και διαφορετικών τρόπων προσέγγισης επιχειρήθηκε να γίνει μια νέα ανάγνωση της περιοχής των παλιών σφαγείων όχι σαν ένας τόπος εγκαταλελειμμένος αλλά σαν μια σχεδόν αναξιοποίητη περιοχή του Βόλου η οποία μελλοντικά μπορεί να επαναχρησιμοποιηθεί. Πάνω σε αυτή την προβληματική ηγέρθηκαν αρκετά ερωτήματα με ποιο σημαντικά το πώς μπορεί μια τέτοια περιοχή να επανενταχθεί στον ιστό της πόλης χωρίς να αλλοιωθεί η ταυτότητά της και χωρίς τo αναδιαμορφωμένο τοπίο να στερηθεί εκείνες τις ποιότητες της υφιστάμενης κατάστασής της που την κάνουν ξεχωριστή.
   Η απάντηση σε αυτά τα ερωτήματα δεν αναζητήθηκε μόνο στην τωρινή ταυτότητα της περιοχής. Ο συγκεκριμένος τόπος αντιμετωπίστηκε σαν ένα τμήμα της πόλης που έχει ένα δικό του παρελθόν (μια δική του μνήμη), και το οποίο έχει είτε λίγο είτε πολύ συμβάλλει στο τρόπο με τον οποίο διαμορφώνεται σήμερα η ίδια. Ωστόσο σε αντίθεση με τα περισσότερα τμήματα της πόλης το συγκεκριμένο έχει και μια ακόμα ιδιαιτερότητα κάτι ακόμα που το κάνει άξιο ενδιαφέροντος. Υπάρχουν σε αυτό ορισμένα κομμάτια τα οποία δεν είναι προσβάσιμα. Το εσωτερικό των σφαγείων καθώς και το μεγαλύτερο τμήμα του Μπουρμπουλήθρα είναι τέτοιες περιοχές. Είναι κομμάτια αθέατα που μόνο η φαντασία του ανθρώπου μπορεί να τους δώσει υπόσταση. Η μορφή τους βέβαια δεν μπορεί να είναι συγκεκριμένη. Παραμένουν αφαιρετικές προσεγγίσεις οι οποίες οικειοποιούνται υπάρχουσες δομές από τις ήδη κατεκτημένες γνώσεις για να εκμαιεύσουν από αυτές τα στοιχεία εκείνα που θα αποτελέσουν το βασικό λεξιλόγιο τους, μέσω του οποίου θα εκφραστούν.
   Αρχικά δημιουργούνται δυο οικόπεδα τα οποία μιλάνε για τον ίδιο τόπο σε διαφορετικές χρονικές στιγμές. Ο συνδυασμός τους παράγει έναν νέο χώρο ο οποίος συμπυκνώνει τα βασικά χαρακτηριστικά και των δύο σε μια νέα μορφή απελευθερωμένη από κάθε έννοια χρόνου. Η νέα αυτή χωρική κατάσταση, που ονομάζεται «φανταστικός κόσμος», κρίνεται ικανή να κατασκευάζει, να ανακατασκευάζει και πάντα να αναπαράγει αυτή την τόσο οικεία όσο και ανοίκεια βιωματική εμπειρία του οικοπέδου
   Ωστόσο τα παλιά Σφαγεία δεν έχουν μόνο «φανταστικούς χώρους». Υπάρχει και ένα μεγάλο κομμάτι το οποίο βιώνεται ή βιώθηκε στο παρελθόν και το οποίο έχει τις δικές του ξεχωριστές ποιότητες. Έτσι δημιουργείται μια νέα χωρική κατάσταση με τη μορφή επέμβασης στο τοπίο η οποία μέσω διαδρομών και εγκαταστάσεων επιχειρεί να αναμεταδώσει αυτό το πιο «απτό τμήμα» της εμπειρία και τελικά να εντάξει σε μια πρόταση τόσο το πραγματικό όσο και το φανταστικό κομμάτι.

Επιβλέπουσα: Γαβρήλου Έβελυν

Αριθμός Αναφοράς: 181

   Σε έναν τόπο όπου οι θεοί διάλεξαν για την πραγματοποίηση γαμήλιων τελετών και πανυγηρικών, από την πόλη του Βόλου ως τα νοτιοανατολικά του Πηλίου, μελετάμε την αναγκαιότητα της ύπαρξης συστήματος τελεφερίκ. Με αφετηρία την πόλη του Βόλου, εκμεταλλευόμενοι την ομορφιά του Βουνού, υποστηρίζοντας την αρχιτεκτονική κληρονομιά και το αξιόλογο φυσικό περιβάλλον θέτουμε σταθμούς καίρια σημεία-θέσεις.
   Στοχεύουμε σε σημαντική αύξηση του τουρισμού, στο γενικότερο εκσυγχρονισμό της περιοχής, στην εξυπηρέτηση μετακινήσεων επιβατών και προϊόντων. Μελετάμε τα στάδια επέκτασης του έργου, αναλύουμε τα συγκριτικά πλεονεκτήματα εκπόνησης του και προδιαγράφουμε την βιωσιμότητά του. Θέτουμε όλα εκείνα τα επιχειρήματα και τα συγκριτικά πλεονεκτήματα προβάλλοντας την άμεση ανάγκη αποπεράτωσής του. Mε σεβασμό στο περιβάλλον, τους ανθρώπους, τη ζωή, το Πήλιο γίνεται πάλι ζωντανό, τόπος εξερεύνησης και επίσκεψης πρώτης επιλογής.

Επιβλέποντες: Φιλιππιτζής Δημήτρης, Στυλίδης Ιορδάνης

Αριθμός Αναφοράς: 184

   Η ολιστικη αντιμετωπιση του σχεδιασμου των κτιριων, σε συνδυασμο με την ολιστικη προσεγγιση για την υγεια και την ασθενεια που προτεινει η συγχρονη ψυχοσωματικη ιατρικη αποτελεσαν τη βαση της διπλωματικης μου εργασιας. Αντικείμενο μελετης αποτελεί ο ενεργειακός σχεδιασμός ενός κέντρου αποκατάστασης και αποθεραπείας στην πολη του Βολου. Το ενδιαφέρον μου εστιάζεται στον αρχιτεκτονικό σχεδιασμό των εγκαταστάσεων υγείας που έχει ως στόχο αφενός την ικανοποίηση των αναγκών των χρηστών και αφετέρου την εξοικονόμηση ενέργειας μέσω του βιοκλιματικού σχεδιασμού. Βασικη επιδιωξη είναι το περιβαλλον, ο χωρος του κτιριου, μεσω του σχεδιασμου του, να συμβαλλει στη «θεραπεια» των ασθενων και να αντανακλα μια υγιη κατασταση, τοσο στο εσωτερικο του, προσφεροντας συνθηκες θερμικης ανεσης στους ασθενεις και ποιοτικο φυσικο φωτισμο, οσο και στο εξωτερικο του, επιβαρρυνοντας οσο το δυνατον λιγοτερο το περιβαλλον.

Επιβλέποντες: Γαβρήλου Έβελυν, Τσαγκρασούλης Aριστείδης

Αριθμός Αναφοράς: 180

   Η παρούσα διπλωματική εργασία αφορά την κατασκευή του δημοσίου κτηρίου της Πολεοδομίας στην περιοχή του Αγ. Ιωάννη. Βασική επιδίωξη ήταν ο σχεδιασμός ενός κτηρίου, ο οποίος θα αναδείκνυε το δημόσιο χαρακτήρα του, τόσο στο εξωτερικό, όσο και στο εσωτερικό του. Η δημόσια, όμως, υπόστασή του, όφειλε να ενταχθεί ομαλά στο γύρω υπάρχον περιβάλλον. Επίσης ο σχεδιασμός του κτηρίου πρέπει να ανταποκρίνεται στις λειτουργικές του απαιτήσεις για την καλύτερη εξυπηρέτηση του κοινού και των υπαλλήλων της υπηρεσίας.

Επιβλέπων: Τριανταφυλλίδης Γεώργιος

Αριθμός Αναφοράς: 182

  Η «Τέχνη» ιδρύθηκε στις 5 Ιουλίου 1951 στη Θεσσαλονίκη σε μια περίοδο που η πόλη διέθετε υποτυπώδη πολιτιστική δομή και ανάπτυξη. Οι δραστηριότητες της εταιρίας καλύπτουν πολλούς καλλιτεχνικούς τομείς αλλά μέχρι σήμερα η «Τέχνη» είχε μόνιμη στέγη μόνο την περίοδο 1960-1978. Ο σημερινός ρόλος της «Τέχνης» έχει περιοριστεί, κυρίως λόγω της έλλειψης μόνιμης στέγης. Η εταιρία φιλοξενείται σε ένα μικρό κτίριο στην Άνω Πόλη στο οποίο στεγάζονται τα γραφεία της και κατά τα άλλα λειτουργεί σαν αποθηκευτικός χώρος για τους πίνακες, τα χαρακτικά και τη βιβλιοθήκη της.
  Η «ΤΕΧΝΗ» συνεργάζεται εδώ και πολλά χρόνια με σχολεία σε όλη τη βόρεια Ελλάδα, με περιοδεύουσες εκθέσεις και πολιτιστικά προγράμματα. Επιπλέον, ενδιαφέρεται να διευρύνει τις δράσεις της στον τομέα που σχετίζεται με τους νέους και τα παιδία. Για τους παραπάνω λόγους, αλλά και λόγω της θέσης και της κατάστασης του σχολικού κτιρίου, θεωρήσαμε ότι μπορεί να συμπεριληφθεί στο σχεδιασμό και έτσι να προκύψει ένα νέο σύνολο.
  Λόγω της ειδικής χρήσης του το σχολείο θέτει ορισμένους περιορισμούς σαν μέρος ενός συνόλου. Έτσι προκύπτουν χώροι που ανήκουν σε κάθε κτίριο ξεχωριστά, χωρίς κοινή λειτουργία, χώροι κοινοί και χώροι στο κάθε κτίριο που μπορούν να φιλοξενούν και δραστηριότητες του άλλου.
   Για το σχεδιασμό του κτιρίου στηριχτήκαμε στο γεγονός ότι η «ΤΕΧΝΗ» δραστηριοποιείται πάντα σε διάφορους τομείς καλλιτεχνικής έκφρασης. Πρόκειται για ταυτόχρονες δράσεις που δεν λειτουργούν ανεξάρτητα αλλά αλληλένδετα. Υπάρχουν τρία βασικά στοιχεία που χαρακτηρίζουν τις δράσεις του συλλόγου και περνάνε και στο σχεδιασμό του κτιρίου :
- η ένωση. Πολλές ταυτόχρονες δράσεις σε διάφορους καλλιτεχνικούς τομείς.
- η τομή. Δράσεις που αφορούν τον κοινό τόπο δυο ή περισσότερων τομέων της τέχνης.
- η αφαίρεση. Δράσεις που αφορούν συγκεκριμένες πλευρές ενός καλλιτεχνικού τομέα.

Στόχοι της εργασίας:
1. Στέγαση του συλλόγου.
2. Χωροθέτηση του κτιρίου που να ευνοεί την καλύτερη προβολή και λειτουργία της «Τέχνης».
3. Ανάπτυξη βασικών δραστηριοτήτων που έχουν διακοπεί (θεματικές εκθέσεις, εκδόσεις, συναυλίες).
4. Ενίσχυση των σημερινών δραστηριοτήτων και διεύρυνσή τους προς νέες κατευθύνσεις μέσω της συνεργασίας με το σχολείο.

Επιβλέπων: Παπαδόπουλος Σπύρος

Αριθμός Αναφοράς: 198

  Η Εργασία επικεντρώνεται στον σχεδιασμό ενός αρχιτεκτονικού συστήματος δόμησης και δημιουργίας με τίτλο ‘Μετά-σύστημα’. Πρόθεση της εργασίας είναι η δημιουργία ενός συστήματος όπου όλα τα στοιχεία της κατοίκησης μεταβάλλονται και διαμορφώνονται από τον εκάστοτε χρήστη. Στόχος είναι να επινοηθεί ένα σύστημα ατομικής δημιουργίας της κατοικίας όπου θα επιτευχθεί η μετάβαση της αρχιτεκτονικής σύνθεσης στον απλό άνθρωπο.
  Η μελέτη αποτελείται από τέσσερις ενότητες. Η πρώτη ενότητα αφορά στον σχεδιασμό του συστήματος και τις δομικές μονάδες που το αποτελούν. Η εφαρμογή του συστήματος σε συνθήκες έκτακτης ανάγκης αποτελεί την δεύτερη ενότητα. Ο σχεδιασμός μιας τυπικής κατοικίας όπου το μέγεθος, η ευκολία συναρμολόγησης και αποσυναρμολόγησης δίχως απορρίμματα (μπάζα) και τυχόν πολύ-χρηστικές δυνατότητες των κατοικιών, να αποτελούν κριτήρια του σχεδιασμού.
  Η εφαρμογή του συστήματος σε μικρής κλίμακας κατασκευές αποτελούν την τρίτη ενότητα. Η δημιουργία πολύ – χρηστικών όγκων, επίπλων και γενικών κατασκευών θα αξιολογηθεί με την μορφή πειράματος.
  Ζητείται από δέκα διαφορετικά άτομα να χρησιμοποιήσουν το σύστημα, με βάση τις πραγματικές τους ανάγκες. Ο σχεδιασμός των κατασκευών αποτελούμενες από σαράντα τεμάχια, τα οποία καταναλώνουν χώρο ενός κυβικού μέτρου με την μορφή πακέτου, αποδίδεται πλέον στον εκάστοτε χρήστη του συστήματος, δίχως καμία αρχιτεκτονική παρέμβαση.
  Η τελευταία ενότητα αφορά στην εφαρμογή του συστήματος σε μεγαλύτερη κλίμακα, με μια πρόταση για δυο προκατασκευασμένες κατοικίες με μία και δύο κρεβατοκάμαρες αντίστοιχα.

Επιβλέπουσα: Βυζοβίτη Σοφία

Αριθμός Αναφοράς: 159