Επιβλέπων: Κοτιώνης Ζήσης

Αριθμός Αναφοράς: 804

 Οι ηλικιωμένοι είναι μια ομάδα ανθρώπων που θα λέγαμε ότι είναι κάπως περιθωριοποιημένοι από την κοινωνία. Θεωρούνται ότι είναι άτομα μη παραγωγικά που έχουν φτάσει στο τέλμα της ζωής τους και δεν μπορούν να προσφέρουν στο κοινωνικό σύνολο. Η απουσία επαρκών υποδομών για την διαμονή και την φροντίδα τους είναι ένας ακόμα παράγοντας που δημιουργεί στους ηλικιωμένους την αίσθηση ότι απομονώνονται από την ίδια την κοινωνία στην οποία ζουν.

 Σκοπός επομένως της εν λόγω διπλωματικής εργασίας είναι να δημιουργηθεί ένα συγκρότημα κατοικιών  για αυτοεξυπηρετούμενους ηλικιωμένους  μέσα στο αστικό ιστό του Βόλου, με στόχο την ενίσχυση της τριβής του ηλικιωμένου με την πόλη, την ενεργοποίηση του, την κοινωνικοποίηση του  και την προσφορά ενός ζεστού και οικείου χώρου διαμονής. Στο συγκρότημα εκτός από τις κατοικίες υπάρχουν και κοινόχρηστες λειτουργίες για τους ίδιους αλλά και για την πόλη, καθώς επίσης και ένα κτίριο που παρέχει υπηρεσίες ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, ευεξίας και εκγύμνασης.

 Ένα πρόγραμμα σαν το παραπάνω, το οποίο περιλαμβάνει μια σταθερή δομή κατοίκησης για τους ηλικιωμένους σε συνδυασμό με διάφορες λειτουργίες  με την  ίδια την πόλη μπορεί να συμβάλει στο να νιώσουν οι πρώτοι ενεργά μέλη της κοινωνίας και η πόλη να συνειδητοποιήσει ότι και οι ηλικιωμένοι έχουν ακόμα τις ίδιες ανάγκες με τους υπόλοιπους.

Επιβλέπουσα: Γαβρήλου Έβελυν

Αριθμός Αναφοράς: 782

 Ο άνθρωπος κατοικεί τόσο στον εξωτερικό, πραγματικό περιβάλλονταχώρο όσο και στον εσωτερικό υποκειμενικό κόσμο του μυαλού. Δεν είναι λίγες οι φορές που δυσκολεύεται να εστιάσει στον εξωτερικό χώρο, στον χώρο μέσα στον οποίο ζει, καθώς κατακλύζεται από επιμέρους προσωπικές σκέψεις. Με έναυσμα τις πρακτικές των καταστασιακών, την έννοια της ετεροτοπίας και τις φιλοσοφικές θέσεις γύρω από τη σχέση του εγώ με τον άλλο, δομείται ένα παιχνίδι εξερεύνησης. Μία κατάσταση που ακροβατεί ανάμεσα στο πραγματικό και το φαντασιακό. Μία ετεροτοπία. Μια γέφυρα ανάμεσα στο άτομο και την πόλη. Πρόκειται για τη δημιουργία ενός κελύφους, μίας μάσκας που καλείται να περιορίσει/οριοθετήσει τις αισθήσεις εμβυθίζοντας το χρήστη στο παρόν. Το υποκείμενο καλείται να φορέσει τη μάσκα, η οποία τον εντάσσει σε μία διαδικασία εγκλεισμού και αυτοσυγκέντρωσης. Η πράξη αυτή αποτελεί αφετηρία αναστοχασμού και ευκαιρία για αποστασιοποίηση και ενεργοποίηση του βλέμματος με έναν διαφορετικό τρόπο. Το κέλυφος της μάσκας διαθέτει ένα άνοιγμα το οποίο ορίζει οπτικές φυγές στον περιβάλλοντα χώρο. Παράλληλα, στο άνοιγμα τοποθετείται ένα επιπλέον εξάρτημα που είτε επιτρέπει τη σύνδεση δύο μασκών μεταξύ τους, είτε δίνει μεμονωμένα τη δυνατότητα ένταξης της τεχνολογίας, γεγονός που διαφοροποιεί την εμπειρία θέασης. Διευκολύνεται η μετάβαση από τη φυσική προοπτική στην τεχνητή. Ένας άλλος κόσμος γεννιέται, βασισμένος σε μία προγραμματική ψευδαίσθηση. Το κινητό που τοποθετείται στο άνοιγμα συλλαμβάνει στην ελάχιστη επιφάνεια της οθόνης του τη σχέση των πραγμάτων, τα απεικονίζει πάνω της, αλλάζοντας τους κλίμακα, παγιδεύοντας τα στο χώρο της. Ένας χώρος εντός της πραγματικότητας, εκείνος που ορίζεται από τη μάσκα, μία ουτοπία που γίνεται πράξη, μια ετεροτοπία. Επιθυμώντας την πειραματική εφαρμογή της πρότασης στο αστικό περιβάλλον, μελετάται τμήμα της Νέας Παραλίας Θεσσαλονίκης. Μάσκες προσβάσιμες στον περαστικό τοποθετούνται στα περίπτερα του κήπου των Γλυπτών, της Μεσογείου και των Εποχών. Ο περαστικός μετατρέπεται σε ενεργό εξερευνητή του τοπίου και στα πλαίσια μιάς νέας συνθήκης χώρου και χρόνου καλείται να ορίσει την πραγματικότητα στην οποία βρίσκεται.

Επιβλέπουσα: Παπαδημητρίου Μαρία

Αριθμός Αναφοράς: 790

 Η παρούσα διπλωματική εργασία εστιάζει στην μελέτη ενός εφήμερου, μεταφερόμενου καταστήματος που ονομάζεται “Cutcuutur Motiva | A pop-up store and laser-cut workspace” για το ομώνυμο brand ρούχων Cutcuutur, το οποίο δημιουργήθηκε το 2015 και χαρακτηρίζεται από τις laser-cutting τεχνικές που εφαρμόζει στα ρούχα του. Στην εκπόνηση της εργασίας  συνετέλεσε το ερευνητικό θέμα “Εφήμερες Αρχιτεκτονικές Κατασκευές στον χώρο της μόδας” που είχε προηγηθεί, το οποίο συνέβαλε στην αναγνώριση των χαρακτηριστικών, χρήσεων, αναγκών και περιορισμών που συνθέτουν αυτές τις δομές, με σκοπό την δημιουργία ενός χώρου που θα προσαρμόζεται στις συγκεκριμένες απαιτήσεις και στην ταυτότητα που πρεσβεύει η Cutcuutur. 

 Το Cutcuutur Motiva έχει σαφείς αναφορές στην ρευστή γεωμετρία υφασμάτων που αναδιπλώνονται, αλλά και στο minimal και σύγχρονο χαρακτήρα που αντιπροσωπεύει τα προϊόντα του brand. Ο όγκος του κτιρίου διαχωρίζεται σε δύο τμήματα που φιλοξενούν αντίστοιχα τις δύο βασικές λειτουργίες, δηλαδή το κατάστημα και το εργαστήριο κοπής laser, στο οποίο ρομποτικοί βραχίονες προσφέρουν υπηρεσίες εξατομικευμένης παραγωγής ενδυμάτων. Παράλληλα στο κατάστημα βρίσκεται o χωρος του showspace στον οποίο πραγματοποιούνται δειγματισμοί, συνεδριάσεις και workshop pattern cutting.

 Η κατασκευή του pop-up store απαρτίζεται από τρία βασικά τμήματα, τον σκελετό του κτιρίου που είναι υπεύθυνος για την στατική επάρκεια της κατασκευής και τα εσωτερικά και εξωτερικά του κελύφη τα οποία είναι υπεύθυνα για την απόδοση της ρευστής γεωμετρίας. Κάθε ένα από αυτά τα τμήματα διασπάται σε μικρότερα κομμάτια τα οποία συναρμολογούνται και αποσυναρμολογούνται καθιστώντας εύκολη την μεταφορά της εγκατάστασης σε διαφορετικές τοποθεσίες. Στο συγκεκριμένο project οι βασικές πόλεις στις οποίες τοποθετείται το Cutcuutur Motiva είναι μητροπόλεις της μόδας, όπως το Παρίσι, η Νέα Υόρκη, το Λονδίνο και το Μιλάνο.

Επιβλέπουσα: Συμεωνίδου Ιωάννα

Αριθμός Αναφοράς: 789

 Τι πιο ζωντανό για μια πόλη από κόσμο να περπατάει, να κάθεται, να παίζει, να ζει (σ)τον αστικό ιστό; Ακόμα κι όταν οι δραστηριότητες αυτές αφορούν τον παραθαλάσσιο ιστό, τα δεδομένα είναι παρόμοια. Όταν, όμως, αυτός είναι ακατάλληλος να προσφέρει τέτοιες δραστηριότητες, τα δεδομένα αυτά εκλείπουν και ο εκάστοτε χώρος μπορεί να οδηγηθεί στην παρακμή.

 Η παρούσα μελέτη έρχεται να παρουσιάσει τρόπους ενεργοποίησης ενός κομβικού τουριστικού τριγώνου με μεγάλο ιστορικό ενδιαφέρον. Σύνδεση, ένωση και ενεργοποίηση είναι οι λέξεις κλειδιά της σχεδιαστικής διαδικασίας. Προσδίδονται χρήσεις που αφορούν τόσο τους τουρίστες, όσο και τους κατοίκους του νησιού, δημιουργώντας μια υγιή και εποικοδομητική συνύπαρξη.

 Δίνεται έμφαση στην πορεία από το εμπορικό παραλιακό μέτωπο προς το πιο πολιτιστικό, που είναι ο αρχαιολογικός χώρος της Κολώνας, ενώ επανασχεδιάζεται και η πλατεία που βρίσκεται πλησίον. Τοποθετούνται εκ νέου τρία κτίρια. Δύο στο λιμάνι εκ των οποίων το ένα εξυπηρετεί την ακτοπλοΐα και παρέχει πληροφορίες τουριστικού ενδιαφέροντος, ενώ το άλλο αποτελεί έναν εκθεσιακό χώρο. Το τρίτο κτίριο βρίσκεται στην πλατεία και εξυπηρετεί τα ΚΤΕΛ Αίγινας.

 Ταυτόχρονα, λαμβάνονται υπόψιν περιβαλλοντικά στοιχεία και εφαρμόζονται βιοκλιματικά κριτήρια, βελτιώνοντας, έτσι, το μικροκλίμα της περιοχής και όχι μόνο.

 Μέσα από μια ανάλυση της ιστορίας της Αίγινας, της ιδιομορφίας της περιοχής, αλλά και προσωπικών βιωμάτων και εμπειριών, παρουσιάζεται μέσα από αυτήν την διπλωματική εργασία το αποτέλεσμα της μελέτης για την ενεργοποίηση και αναβάθμιση της περιοχής του παραλιακού μετώπου του λιμανιού της Αίγινας.

Επιβλέποντες: Micocci Fabiano, Τροβά Βάσω

Αριθμός Αναφοράς: 800

 Η πόλη του Poznan βρίσκεται στην δυτική πλευρά της Πολωνίας και αποτελεί έναν από τους πιο ελκυστικούς προορισμούς για φοιτητές καθώς διαθέτει 3 μεγάλα πανεπιστήμια. Οι πολυεθνικές βιομηχανίες που βρίσκονται στην πόλη αναζητούν συνεχώς να προσλάβουν καινούργια ταλέντα και να αυξήσουν το εργατικό δυναμικό τους. Σε μια τέτοια αγορά στην οποία οι επιχειρήσεις παρέχουν καλές και σταθερές δουλειές ο ρόλος των Πανεπιστημίων καθίσταται ολοένα και πιο σημαντικός. Η μετάδοση γνώσεων υψηλού επιπέδου, υποστηριζόμενη από μια άρτια κτιριακή δομή ικανή να υποστηρίξει αυτήν την διαδικασία γίνεται πλέον αναγκαιότητα. Η διπλωματική αυτή εργασία στοχεύει στον σχεδιασμό μιας νέας σχολής αρχιτεκτόνων μηχανικών η οποία θα είναι προσανατολισμένη στις πολλαπλές ανάγκες της αγοράς εργασίας και της σύγχρονης κοινωνίας.

 Για τον παραπάνω σκοπό, επιλέχθηκε μια νέα τοποθεσία ανέγερσης της σχολής αρχιτεκτονικής η οποία συνδέεται άμεσα με το campusαλλά και το κέντρο της πόλης. Λαμβάνοντας υπόψη την τοπογραφία του εδάφους οι κτιριακοί όγκοι σχεδιάστηκαν με βάση τα ίχνη των περαστικών, καδράροντας την θέα σε ένα από τα σημαντικότερα μνημεία της πόλης. Μ’ αυτόν τον τρόπο σχηματίστηκαν 2 συμπαγής μορφές οι οποίες αντιπροσωπεύουν διαφορετικές χρήσεις ενώ παράλληλα συνδέονται μεταξύ τους. 

 Τέλος, η ανανεωμένη τοπογραφική διάταξη προσφέρει πληθώρα δημοσίων δραστηριοτήτων και καλεί όλους τους κατοίκους της πόλης να συμμετέχουν.

Επιβλέπουσα: Συμεωνίδου Ιωάννα

Αριθμός Αναφοράς: 783

Αντικείμενο της παρούσας διπλωματικής εργασίας είναι τα αίτια, οι συνθήκες και οι ιδιότητες ενός προβλήματος που έχει αναπτυχθεί τα τελευταία χρόνια σχετικά με την εύρεση κατοικίας σε μεγάλους τουριστικούς προορισμούς. Ένα πρόβλημα, στο οποίο ο κρατικός μηχανισμός αδυνατεί να συμβάλει στο να βρεθούν κατοικίες όπου να απευθύνονται σε μόνιμους ή εποχιακούς εργαζόμενους με αποτέλεσμα να έχει διαμορφωθεί μια κατάσταση με αρνητικές επιπτώσεις στο κοινωνικό σύνολο της εκάστοτε περιοχής.

Αρχικά, διερευνώνται  παραδείγματα ξενοδοχειακών μονάδων αλλά και ολόκληροι οικισμοί − με αποκλειστικό τουριστικό προσανατολισμό όσον αφορά τη σχέση διαμονής των εργαζομένων με τους τουρίστες. Οι ευρύτερες κοινωνικές προεκτάσεις και ειδικότερα οι χωρικές, που αναπτύσσονται μέσα από την σχέση «τουρίστα – επισκέπτη» και «εργαζόμενου – κάτοικου» είναι η αφετηρία για την διαμόρφωση της εργασίας. Από την μια πλευρά, οι συνθήκες διαβίωσης του μεγαλύτερου τμήματος που άλλοτε απευθύνονται στην τουριστική απασχόληση και άλλοτε όχι( αναπληρωτές καθηγητές, γιατροί, νοσηλευτές κ.α) και από την άλλη πλευρά ένας «κόσμος» πολυτέλειας, παροχών και εκσυγχρονισμού που απευθύνεται στους επισκέπτες τουρίστες, πληρώνοντας πολύ μεγάλο αντίτιμο.

Στη συνέχεια, η εργασία εστιάζει στο νησί της Σαντορίνης, ως  τον μόνο ελληνικό προορισμό που χαρακτηρίζεται από το φαινόμενο του υπερτουρισμού. Ένα τόπο όπου οι τοπικές αρχές έχουν στραφεί αποκλειστικά στη μέριμνα να εξασφαλιστεί το επιχειρηματικό κέρδος και όχι να καλυφθούν οι κοινωνικές ανάγκες. Στην πληθώρα των παραδειγμάτων, ο σχεδιασμός του τουρισμού φέρει χαρακτηριστικά εξιδανίκευσης, στροφής στο εσωτερικό, υποβάθμιση του δημόσιου χώρου, θεάματος και απομόνωσης.

Έτσι, με διαφορετική προσέγγιση, μέσα από την εργασία προτείνεται ένα υβριδικό κτιριακό σύνολο με βασικό χαρακτηριστικό την συμβίωση μεταξύ των εργαζομένων και των επισκεπτών. Στόχος είναι να αναπτυχθούν σχέσεις φροντίδας, μοιράσματος και αμοιβαίου σεβασμού του χώρου παράλληλα με μια κατεύθυνση αυτοεξυπηρέτησης των αναγκών. Με εργαλείο τον σχεδιασμό του χώρου, γίνεται προσπάθεια να εστιάσουμε πέρα από την τυπολογική στην προσωπική αλληλεπίδραση﮲δημιουργώντας κοινές εστίες μοιράσματος. Αφορμές που επιδρούν γόνιμα και δυναμικά στην διεύρυνση της κοινωνικής σχέσης «τουρίστα – εργαζόμενου» που παράγεται μέσα από την διαμόρφωση του χώρου.

Επιβλέπων: Μητρούλιας Γεώργιος

Αριθμός Αναφοράς: 791

 Η αδυναμία της σύγχρονης πολιτικής διαχείρισης, της δύσης (χώρου ευμάρειας και ειρήνης, ονείρου και διεκδίκησης για τη ιδεώδη ζωή), να δώσει λύση στα πολύπλοκα συνδεδεμένα προβλήματα της προσφυγιάς αλλά και η ανυπαρξία κριτικής για τα αίτια που δημιουργούν την ανάγκη της φυγής εκατομμυρίων ανθρώπων από τις πατρίδες τους, οδηγεί συνεχώς χιλιάδες πρόσφυγες στην αγωνιώδη αναζήτηση τόπου σωτηρίας και ειρήνης.

 Η ιδέα μου ήταν και είναι να απαντήσω με πολιτικά-τεχνικά (αρχιτεκτονικά) μέσα-εργαλεία στις πραγματικές ανάγκες αυτής της έκφρασης βίας-υποτίμησης των ανθρώπων, εκθειάζοντας τεχνικά-ιδεολογικά την αρχιτεκτονική δυνατότητα μιας ουσιαστικής Κοινωνικής Πολιτικής με διεθνές εφαρμοστικό υπόβαθρο.

 Συνδυάζοντας τις ιδέες της οικονομίας της αποανάπτυξης (De Growth) παρακολούθησα, ερμήνευσα κριτικά και οργάνωσα την πρότασή μου κρίνοντας-αποτιμώντας-προτείνοντας μια σχεδιαστική-τεχνική μέθοδο για την πορεία, σε χώρο και χρόνο, και τις ζωτικές ανάγκες αξιοπρεπούς διαβίωσης του πληθυσμού σε αναγκαστική κίνηση αλλά και τα ανθρωπιστικά-πολιτικά επιτεύγματα των κοινωνικών ομάδων που ενεπλάκησαν άμεσα συνυφάνθηκαν με την απόπειρα θεραπείας αυτής και όλων των παρόμοιων ανθρωπιστικών καταρρεύσεων.

 Η αρχιτεκτονική πρότασή μου εφαρμόζεται σε μία περιθωριοποιημένη συνοικία-περιοχή, Λινοποτη Κω, κυρίως αγροτική. Στα εγκαταλελειμμένα ιταλικά κτίρια και τον χώρο μεταξύ τους, προτείνω μία σύνθεση χώρου, χρόνου και σχέσεων, βιώσιμη, περιβάλλοντικά ασφαλή/ισορροπημένη για τον/την άνθρωπο φυγά/πρόσφυγα, αντίδοτο/άσυλο στην πολιτική/ανθρώπινη ανασφάλεια/απόγνωσή του/της. Επιδιώκω να συμπεριλάβω/εντάξω στο πεδίο-τόπο υποδοχής και φιλοξενείας μεταναστών και προσφύγων, όλες εκείνες τις κοινοτικές, εκπαιδευτικές συλλογικές δράσεις ζωής, οι οποίες θεωρώ πως θα εξασφαλίσουν τόσο την διατροφική-ενεργειακή αυτονομία της όσο και τη σοφή σύνδεσή της με την τοπική κοινότητα.

 Η κοινότητα που προτείνω είναι αυτάρκης εκπαιδευτική-παραγωγική μονάδα, η οποία καθορίζει-σχεδιάζει-πραγματοποιεί τις πολιτικές-φιλοσοφικές λειτουργικές της ανάγκες. Μπορεί, έχει σχεδιαστεί έτσι, για να συνεργάζεται/συνδυάζεται με τις ομότυπες κοινότητες φιλοξενείας/εκπαίδευσης/συλλογικής ζωής.

Επιβλέπων: Στυλίδης Ιορδάνης

Αριθμός Αναφοράς: 780