Το χωριό Κάλλιο και η τεχνητή λίμνη του Μόρνου, συνιστούν την βάση του θέματος αυτής της διπλωματικής εργασίας. Προσεγγίζεται ο τόπος στον οποίο αυτά συνυπάρχουν, μέσα στο ευρύτερο πλαίσιο ενός υδάτινου οικοσυστήματος - με αυτό να σημαίνει, λαμβάνοντας υπόψη τις ανάγκες του, τα δυναμικά του στοιχεία και τις μεταβολές που αυτά επιφέρουν στο τοπίο, σε βάθος χρόνου. Το χωριό Κάλλιο, μέσα στα νερά του ταμιευτήρα, αποδομείται στον δικό του φυσικό χρόνο, συνιστά την μορφολογία του βυθού και υπενθυμίζει τον ανθρωπογενή χαρακτήρα του τοπίου. Κατά την μελέτη του τόπου, γίνεται η προσπάθεια κατανόησης των εμφανών στο τοπίο στοιχείων - των ιζηματικών αυτών αφηγήσεων - που εξιστορούν τί συνέβη αλλά και τί συμβαίνει σε αυτό το συνεχώς μεταβαλλόμενο πεδίο.
Oι πρακτικές που προτείνονται για την υποστήριξη του υδάτινου βιοτικού κι αβιοτικού κόσμου, σε συνδυασμό με την διάθεση μιας διαδρομής στον επισκέπτη της λίμνης, επιχειρούν την ανάπτυξη συμβιωτικών σχέσεων, προβάλλουν ένα ξεκίνημα συνύπαρξης, μέσα από τον σχεδιασμό, κι ίσως ένα διάλογο μεταξύ των humanκαι non-humanοργανισμών της περιοχής.
Επιβλέποντες: Κοτιώνης Ζήσης, Κουζούπη Ασπασία
Αριθμός Αναφοράς: 813
Η παρούσα διπλωματική εργασιά αφορά το σχεδιασμό πολιτιστικού κέντρου στο χωριό των Συβότων στη Θεσπρωτία, ενός δημοφιλούς τουριστικού προορισμού.Η πληθώρα ξενοδοχείων και κέντρων εστίασης, χωρίς την ύπαρξη άλλωνδιαθέσιμων επιλογών,σημαίνει πως τα Σύβοτα υστερούν όσον αφορά το πλήθος των επιλογών ενός παραθεριστή, αλλά και ενός μόνιμου κατοίκου.Σκοπός είναι η δημιουργία χώρου συνάθροισης, πολιτισμού, εκπαίδευσης και τέρψης στο χωριό, τόσο για τους παραθεριστές το καλοκαίρι όσο και για τους μόνιμους κατοίκους το χειμώνα.Η θέση επιλέχθηκε με βάση τον χάρτη κίνησης του κόσμου· το λιμάνι αποτελεί για όλους χώρο συνάντησης και βόλτας. Έτσι, αξιοποιώντας την ύπαρξη της κίνησης, το κτίριο τοποθετήθηκε στο βόρειο πέρας του λιμανού – μια ιδανική θέση όσον αφορά την ορατότητα (και θέα), καθώς και την προσβασιμότητα. Αρχικά δημιουργήθηκε ένας όγκος παράλληλος με το λιμάνι, δημιουργώντας έτσι ένα ενιαίο μέτωπο. Πειραματιζόμενος με αυτόν τον όγκο, έγινε φανερό πως πρέπει να χωριστεί σε μικρότερα κομμάτια. Η ανάγκη για αερισμό και φωτισμό στους πρόποδες του λόφου υπέδειξε, κατά κάποιο τρόπο, την ύπαρξη αιθρίου. Ομοίως, ο λόφος υπέδειξε τη συγκάλυψη ορισμένων λειτουργιών.
Επιβλέπων: Καναρέλης Θεοκλής
Αριθμός Αναφοράς: 815
Το θέμα της παρούσας διπλωματικής εργασίας αφορά το σχεδιασμό ενός μουσείου, στο οποίο συμπεριλαμβάνονται πολλαπλοί χώροι με ποικίλες λειτουργίες. Χωροθετημένο σε ένα οικόπεδο 18.900 τμ σε προάστιο της πόλης του Αργυροκάστρου, σε κοντινή απόσταση από το κέντρο της πόλης, η πρόταση επεμβαίνει σε αυτό το συγκεκριμένο σημείο ώστε να ενταχθεί στην αστική σφαίρα της πόλης. Η κεντρική ιδέα είναι η ύπαρξη ενός πρωτοποριακού κτιρίου, το πρόγραμμά του οποίου συνδυάζει διαφορετικές λειτουργίες, λαμβάνοντας υπόψη και τις καθημερινές ανάγκες των κατοίκων. Η φήμη της πόλης για την εικαστική τέχνη, τη ξυλογλυπτική και τη λάξευση της πέτρας αποτέλεσε έμπνευση και από τους κυριότερους άξονες, στους οποίους βασίστηκε η συγκεκριμένη ιδέα.
Το Αργυρόκαστρο αποτελεί μια μικρή πόλη τοποθετημένη στο νότιο τμήμα της χώρας, εγγεγραμμένη στον Κατάλογο Παγκόσμιας Κληρονομιάς «ως σπάνιο παράδειγμα καλά διατηρημένης Οθωμανικής πόλης», η οποία χαρακτηρίζεται από μεγάλη ανάπτυξη του τουρισμού, προσελκύοντας το ενδιαφέρον αρκετών ξένων και εγχώριων επισκεπτών. Στα πλαίσια αυτά καθίσταται αναγκαία η ύπαρξη ενός μουσείου που θα μπορούσε να συνδέει την παραμονή των ξένων τουριστών με την καλύτερη γνωριμία τους με την κουλτούρα και τον πολιτισμό της περιοχής, μέσω της επίσκεψης τους στο μουσείο, αλλά, έχοντας παράλληλα και σαν κύριο σκοπό τη δημιουργία μιας αναπόσπαστης σχέσης της τέχνης με τους ντόπιους κατοίκους κάθε ηλικίας. Αν και η πόλη έχει το δικό της ξεχωριστό τοπικό στυλ, η ανέγερση ενός μουσείου με στοιχεία μπρουταλισμού αποτελεί μία καινοτόμο αρχιτεκτονική πρόταση, καθιστώντας το ίδιο το κτίριο ένα «αντικείμενο τέχνης» που προβάλεται στους επισκέπτες του.
Εκτός από την ύπαρξη των βασικών χώρων, όπως τη γκαλερί, καφετέρια/εστιατόριο, γραφεία, στον 9000 τμ όγκο συμπεριλαμβάνονται, επίσης, και χώροι, που αφορούν άλλες δραστηριότητες, όπως βιβλιοθήκη, χώροι επεξεργασίας υλικών (πέτρας και ξύλου), κατάστημα και χώρος εκμάθησης τέχνης στα παιδιά. Ένα ακόμα στοιχείο προσέλκυσης και αλληλεπίδρασης των ανθρώπων, θα μπορούσε να αποτελεί και η δυναμική σύνδεσηεσωτερικών και εξωτερικών χώρων, επιτρέποντας την επαφή των επισκεπτών με τη φύση. Συνολικά, η υλοποίηση της πρότασης θα μπορούσε να θεωρηθεί ως ένας μοντέρνος πυλώνας που θα προσθέσει σημαντικά στην αναβάθμιση και προώθηση της τοπικής κουλτούρας και τέχνης της περιοχής.
Επιβλέπων: Καναρέλης Θεοκλής
Αριθμός Αναφοράς: 825
Για τον σχεδιασμό δημόσιου πανεπιστημίου, αναζητούμε τη σημασία του δικτύου στην καθημερινότητα και κατ’ επέκταση στην εκπαίδευση και την καλλιτεχνική παραγωγή. Στο δίκτυο θεωρούμε εξίσου σημαντικές και τις δυο του εκφάνσεις: την αναλογική και την ψηφιακή. Αναλογική με την έννοια της εγγύτητας, των σχέσεων και της τυχαίας συνάντησης, και την ψηφιακή - το διευρυμένο «εδώ», τον (ακόμα μπορούμε να αναφερόμαστε σ’ αυτόν ως) "νέο" κοινό τόπο. Θεωρούμε τη διπλή εμφάνιση αναγκαία και την διατήρηση του δημόσιου χώρου ζωτική. Όχι μόνο ως ενδιάμεσο χώρο μεταξύ προορισμών αλλά ως χώρο επιτέλεσης της δημόσιας ζωής. Το πανεπιστήμιο ήταν και πιστεύουμε ότι θα πρέπει να παραμείνει (ή να γίνει) ένας τέτοιος χώρος.
Επιβλέποντες: Γαβρήλου Έβελυν, Κοτιώνης Ζήσης
Αριθμός Αναφοράς: 846
Με αφορµή την ειδυλλιακότητα του ελληνικού καλοκαιριού, γίνεται µια προσπάθεια επαναπροσδιορισµού και ανασυγκρότησης όλων αυτών των αναµνήσεων που µας έχουν προσφέρει οι Κυκλάδες, µέσα από την παραγωγή δοµών προσωρινής κατοίκησης (συµπυκνώµατα της Κυκλαδικής νησιωτικότητας). Το όνοµα αυτών επιλέχθηκε να είναι το ΣΟΥΒΕΝΙΡ γιατί εµπεριέχει τις έννοιες της ανάµνησης και του ταξιδιού. Ένα διαφορετικό ΣΟΥΒΕΝΙΡ, βιωµατικό και επηρεασµένο από την λαϊκή κυκλαδική αρχιτεκτονική του Αιγαίου. Ξεκινώντας τη διαδικασία της έρευνας έγινε µια προσπάθεια συλλογής καλοκαιρινών αναµνήσεων µέσω της διεξαγωγής ενός ερωτηµατολογίου και της δηµιουργίας ενός λευκώµατος φωτογραφιών. Ακολούθησε η θεωρητική προσέγγιση των εννοιών του Αρχιπελάγους, της Θάλασσας και του Νησιού, η οποία οδήγησε στη χαρτογραφική µελέτη των νησιών του Αιγαίου. Πιο συγκεκριµένα εξετάστηκε η περιοχή των Κυκλάδων και ειδικότερα αυτή των Μικρών Κυκλάδων. Η επιλογή των δεύτερων ήταν καθοριστική, διότι παρουσιάζουν πολιτισµικό και γεωµορφολογικό ενδιαφέρον, µιας και αποτελούν µια περιοχή η οποία δεν έχει δεχθεί, σε µεγάλο βαθµό αλλοίωση από την έλευση του µαζικού τουρισµού. Τα νησιά που την αποτελούν, χαρακτηρίζονται από το αγνό παρθένο τοπίο τους, σε συνδυασµό µε µικρές κτηριακές επεµβάσεις. Για το λόγο αυτό δηµιουργήθηκαν προσωρινές πλωτές δοµές, προκειµένου να µη διαταραχθεί το φυσικό τοπίο. Η σύνθεση των δοµών αυτών, προέκυψε από την αποδόµηση των βασικών ογκοπλαστικών µορφών που επαναλαµβάνονται στη λαϊκή κυκλαδική αρχιτεκτονική και την αναδόµησή τους µε τελικό προϊόν το ΣΟΥΒΕΝΙΡ. ∆ιαφορετικής ταυτότητας κτήρια έχουν παρόµοια εικόνα. Κατοικίες, δηµόσιες υπηρεσίες, µπαρ, εκκλησίες, µοιάζουν όλα µεταξύ τους. Ένα λευκό γλυπτό απλώνεται αθόρυβα πάνω στο αδρό τοπίο των νησιών του αιγαίου, χαράσσοντας µια ανεξίτηλη εικόνα στο µυαλό του ταξιδευτή. Με την ίδια λογική λοιπόν φέρουµε πάλι στην επιφάνεια όλες αυτές τις δοµές του λαϊκού αρχιτέκτονα ανασυνθέτοντάς τες µε κοινή κατεύθυνση, αφήνοντας τον άνθρωπο ελεύθερα να επέµβει σε αυτές και να προσδιορίσει την ταυτότητά τους. Η παρέµβαση πραγµατοποιείται ευγενικά στο τοπίο µε χαρακτήρα προσωρινό/εφήµερο όπως και το καλοκαίρι. Το σύνολό τους, χαράσσει µια νέα διαδροµή στον αιγαιακό χάρτη, αυτή των Μικροσκοπικών Κυκλάδων. Στόχος είναι ο ταξιδευτής να “ταξιδέψει” σε µία νέα διαδροµή, παράγοντας νέες µνήµες µέσα από γνώριµα ερεθίσµατα.
Επιβλέπουσα: Γαβρήλου Έβελυν
Αριθμός Αναφοράς: 820
Η επιδίωξη υλοποίησης της ατμόσφαιρας του "μένω", και πιο συγκεκριμένα του "μένω στο Βόλο", είναι το έναυσμα για τη χωρική διερεύνηση που αποτέλεσε τη διπλωματική μας. Το "μένω στο Βόλο" για μας είναι μια οικεία διαδικασία που επιτελείται στα όρια του αυτόματου και ασυνείδητου. Θέλοντας να αποκτήσουμε μια επαυξημένη συνείδηση αυτής, στρεφόμαστε σε αφηγήσεις κατοίκησης άλλων. Οδηγούμαστε έτσι στη διαμόρφωση κάποιων προσωπικοτήτων και σε δραματοποιημένες πρακτικές κατοίκησής τους. Αυτά αποτέλεσαν τη πρώτη ύλη για τη χωρική διερεύνηση. Χρησιμοποιώντας το αντιληπτικό φορτίο του ρήματος ως προς την ενέργεια και την εμπειρία του σώματος να κάνει τα πράγματα μορφοποιούμε τις πρακτικές. Θέτουμε τις βασικές μας αρχές σύνθεσης και από τα συστήματα μορφών εξάγουμε χωρικές ενότητες των προσωπικοτήτων. Η ενορχήστρωση των πρακτικών σε μια πλοκή, μας προκαλεί να συναρμόσουμε τις προσωπικότητες σε μια ενιαία δομή. Ουσιαστικά, αποσκοπούμε σε ένα assemblage στιγμιότυπων κατοίκησης. Προκαλούμε έτσι τη σύγκρουση των οικειοτήτων και για την επίτευξη μιας νέας ισορροπίας συνύπαρξης οδηγούμαστε σε μια συνθετική διαδικασία που αποτέλεσμά της είναι ο ογκόλιθος. Η συναρμογή των πρακτικών σε μια υλοποιημένη ιστορία. Βασικά εργαλεία όλης της συνθετικής διαδικασίας αποτέλεσαν η αμφίδρομη σχέση γραφής-παραγωγής χώρου και η χειροπιαστή επεξεργασία. Η τριβή με υλικά και αντικείμενα συντελεί σε μια συνειρμική μεταφορά στο πραγματικό χώρο. Η ανάγνωση των υλοποιημένων μορφών οδηγεί στη γραφή των πρακτικών. Αντίστοιχα, η ανάγνωση των πρακτικών κατευθύνει τη χωρική σύνθεση. Αυτή η αμφίδρομη διαδικασία μπορεί δυνητικά να παράγει συνεχώς νέες πρακτικές και χώρο. Ο ογκόλιθος είναι η παύση στο στάδιο που έχει προκύψει μια ενιαία δομή και ο ορισμός αυτού του τελευταίου χωρικού συμπλέγματος.
Επιβλέπων: Κοτιώνης Ζήσης
Αριθμός Αναφοράς: 822
Ο προσκοπισμός είναι μια εθελοντική, μη πολιτική, μη κομματική, παιδαγωγική και παγκόσμια κίνηση, για νέους και μεγάλους ανθρώπους, ανοικτή σε όλους, χωρίς διάκριση καταγωγής, φυλής ή πίστης, με σκοπό να συμβάλλει στην ανάπτυξη των νέων σωματικά, διανοητικά, κοινωνικά και πνευματικά μέσω της αλληλεκπαίδευσης με έμφαση στην υπαίθρια ζωή. Ως αποτέλεσμα η κοινωνία αποκτά άξιους, χρήσιμους, ηθικούς και υπεύθυνους πολίτες.
Συνολικά στην Ελλάδα υπάρχουν 18 προσκοπικά κατασκηνωτικά κέντρα. Η επιλογή της περιοχής κατασκευής των κέντρων γίνεται με βάση την ευελιξία πρόσβασης σε δασικά μονοπάτια, την κοντινή απόσταση από ιατρικό κέντρο και το χαρακτήρα επιβίωσης στη φύση στον οποίο βασίζεται η προσκοπική κίνηση.
Η χρήση αυτών των καταφυγίων μπορεί να γίνει εξίσου από πρόσκοπους και μη πρόσκοπους καθ’όλη τη διάρκεια του χρόνου. Τα κατασκηνωτικά - εκπαιδευτικά κέντρα πρέπει να είναι τα ορμητήρια από όπου θα πρέπει να παίζεται και να ξεκινάει το Προσκοπικό παιχνίδι στο φυσικό του χώρο, την ύπαιθρο.
Στα Χάνια Πηλίου βρίσκεται το παραδοσιακό Προσκοπικό κατασκηνωτικό και εκπαιδευτικό κέντρο «Κένταυρος».Το κατασκηνωτικό κέντρο χτίστηκε και διαμορφώθηκε με την φροντίδα πολλών Προσκόπων της Περιφέρειας Μαγνησίας μέχρι σήμερα.
Έχει την δυνατότητα να στεγάσει άνετα δύο κατασκηνώσεις τμημάτων. Μια στον υπαίθριο χώρο με όλα τα απαραίτητα κτίσματα, τουαλέτες, τραπεζαρία, κουζίνα, χώρος πυράς, υπαίθριος βατός χώρος σκηνών και μια στο στεγασμένο χώρο του κεντρικού κτιρίου εξοπλισμένο επίσης και αυτό με όλους τους απαραίτητους χώρους για κατασκήνωση, τουαλέτες, ντουζ, τραπεζαρία, κουζίνα και 2 χώρους ύπνου. Το κέντρο αυτό, την περίοδο του χειμώνα είναι ικανό να φιλοξενήσει 30 άτομα ενώ το καλοκαίρι με τη χρήση και του εξωτερικού χώρου έχει τη δυνατότητα να φιλοξενήσει μέχρι 70 άτομα.
Τα παρόντα κτίρια του κατασκηνωτικού κέντρου παρ’όλες τις ανέσεις τους, αντιμετωπίζουν σοβαρά οικοδομικά προβλήματα.
Η παρούσα διπλωματική εργασία παραθέτει την πρόταση ανάπλασης του Προσκοπικού Κατασκηνωτικού Κέντρου «Κένταυρος» στα Χάνια Πηλίου, με σκοπό τη βελτιστοποίηση των λειτουργιών του. Μετά από προσωπική επιτόπια έρευνα στο χώρο αλλά και μελέτη, αποφασίστηκε η αναδιαμόρφωση του Κέντρου για την καλύτερη εξυπηρέτηση των αναγκών των φιλοξενούμενων.
Επιβλέπων: Καναρέλης Θεοκλής
Αριθμός Αναφοράς: 810
Ο Τυρφώνας των Φιλίππων είναι μια παραγωγική καλλιεργούμενη έκταση γης, φυσικού κάλλους, μεγάλης πολιτιστικής και ιστορικής σημασίας. Βρίσκεται στην καρδιά των νομών Καβάλας, Δράμας και Σερρών, στην βόρεια Ελλάδα, και αποτελεί ένα σπάνιο περιβαλλοντικό φαινόμενο.
Για τον σχεδιασμό αυτού του αγροτο-πολιτιστικού περιβάλλοντος χρησιμοποίησα όρους αρχιτεκτονικού σχεδιασμού τοπίου με βάση πετυχημένα παραδείγματα από την διεθνή βιβλιογραφία, χαρτογράφηση του τοπίου, επισκέψεις στο πεδίο και διαβουλεύσεις με ειδικούς. Εξήγαγα ουσιώδη συμπεράσματα με κυρίαρχα αυτά της κοινωνικής απομόνωσης του τοπίου και της επιβάρυνσης του από την ανθρωπογενή δραστηριότητα που με οδήγησαν στην δημιουργία προτάσεων ανάπλασης της περιοχής και των καναλιών της. Με κυρίαρχα στοιχεία το νερό, την χλωρίδα και πανίδα της περιοχής και στόχο να δημιουργήσω ένα τρίπτυχο ψυχαγωγίας, εκπαίδευσης και εργασίας στα Τενάγη Φιλίππων πρότεινα λύσεις για την δημιουργία μιας αρμονικής σχέσης της τοπικής κοινωνίας και του φυσικού περιβάλλοντος.
Επέλεξα τρεις περιοχές παρέμβασης, στο βορειοανατολικό τμήμα του Τυρφώνα, με στόχο την αλληλεπίδραση και πληροφόρηση των κατοίκων και των επισκεπτών, την δημιουργία δράσεων αναψυχής και άθλησης, εναλλακτικού τουρισμού και γευσιγνωσίας. Πρότεινα τον εμπλουτισμό της ήδη υπάρχουσας αυτοφυούς βλάστησης, την επέκταση και τη χρήση των καναλιών ως εναλλακτικό τρόπο μετακίνησης, διαδρομές ποδηλασίας, πεζοπορίας, κωπηλασίας και στάσεις ανάπαυσης, στοιχεία που παρέχουν οφέλη στην ψυχοσωματική υγεία και την ενθάρρυνση της θετικής ανάπτυξης του ανθρώπου. Τέλος, φαντάστηκα το φυσικό τοπίο του Τυρφώνα Φιλίππων, την καρδιά του πολιτιστικού τοπίου των Φιλίππων σαν ένα τόπο που θα συνδυάζει την παραγωγή προϊόντων υψηλής αγροδιατροφικής αξίας, την ψυχαγωγία των κατοίκων και των επισκεπτών, την εκπαίδευση των νέων, την άθληση ανθρώπων όλων των ηλικιών. Ονειρεύτηκα ένα τόπο γεμάτο ζωή, με την αρμονική συμβίωση ανθρώπων και φύσης.
Επιβλέποντες: Μανωλίδης Κωνσταντίνος, Κουζούπη Ασπασία
Αριθμός Αναφοράς: 787