Αφορμή αυτής της διπλωματικής εργασίας αποτέλεσε το Μέτρο 6.1.10 της Ε.Ε. για την οριστική παύση των αλιευτικών δραστηριοτήτων και τη διάλυση των αλιευτικών σκαφών. Βασικός στόχος είναι η αναγνώριση της σημασίας της διατήρησης των ξύλινων σκαφών στα θαλάσσια ύδατα της χώρας, καθώς και του αντίκτυπου που έχει η παρουσία τους στην εκάστοτε τοπική κοινωνία. Παράλληλα, βασικό ζήτημα αποτελεί και η διατήρηση του καρνάγιου του Κουφονησίου, το οποίο λειτουργεί με πρωτοβουλία των ψαράδων, λόγω έλλειψης καραβομαραγκού. Για την επίτευξη αυτών των στόχων προτείνεται η φιλοξενία εργαστηρίων, που θα βασίζονται στις μαστορικές ικανότητες που έχουν αναπτύξει τα τελευταία χρόνια οι αλιείς του νησιού, με βάση τα οποία θα διαμορφώνεται και η χρήση της βάρκας ανάλογα με τις εκάστοτε ανάγκες. Ως μελέτη περίπτωσης προτείνεται η συλλογή πλαστικών απορριμμάτων από τα νησιά του Δήμου Νάξου και Μικρών Κυκλάδων, με σκοπό την ανακύκλωσή τους στα κατάλληλα διαμορφωμένα εργαστήρια που θα δημιουργηθούν στο οικόπεδο μελέτης. Έτσι, μέσα από αυτήν την διαδικασία, δεν αλλάζει χρήση μόνο το καΐκι, αλλά και ο ψαράς. Αυτό, όμως, που παραμένει ως έχει και μάλιστα αναδεικνύεται η σημαντικότητά του είναι το καρνάγιο και η διατήρηση του θαλάσσιου δικτύου.
Επιβλέπουσα: Λυκουριώτη Ίρις
Αριθμός Αναφοράς: 823
Στην παρούσα διπλωματική εργασία, μελετώνται οι πρακτικές του τρώγειν, ως επιτελέσεις του καθημερινού, αλλά και ως πηγές πρόκλησης μια σύνθετης ηδονής που υπερβαίνει την απλή κάλυψη μιας βιολογικής ανάγκης και γίνεται πεδίο ατομικής και συλλογικής αναζήτησης. Στο πλαίσιο αυτής της προσέγγισης, εντοπίζω παράλληλα, τα σημεία που φθείρουν και στρεβλώνουν αυτή τη σύνθετη ηδονή, που μπορεί να προκύψει από ένα γεύμα. Από την ανία λόγω της επαναληψιμότητας, μέχρι και το υπέρ-ενδιάφερον μιας γενιάς που δημιουργεί παγκόσμιες τάσεις, όπως αυτή του #foodporn, το φαγητό και το γεύμα μοιάζουν τελικά να χάνουν όλο και περισσότερο σε ουσία και καταλήγουν να γίνονται παράπλευρες ενέργειες που απλά συνοδεύουν άλλες δραστηριότητες.
Επιδιώκοντας να απαντήσω σε αυτή την εξέλιξη, παίρνω έμπνευση από τις τελετουργίες των αρχαιοελληνικών συμποσίων, και των βολιώτικων τσιπουράδικων, ως πρακτικές ιδιότυπων γευμάτων, που εξελίσσονται σε διαδικασίες εκκοινωνικεύσεως και υπενθυμίζουν με τον πιο προφανή τρόπο την σχέση που έχει το φαγητό με την ηδονή και την αναζήτηση της ευδαιμονίας. Αποφασίζω τελικά να στήσω και γω το δικό μου συλλογικό γεύμα, στο οποίο θέλω να προσδώσω παρόμοιες ποιότητες. Στο γεύμα αυτό, όπως συμβαίνει και στα περισσότερα γεύματα εξ’ άλλου, τόπος και βασικός άξονας γύρο από τον οποίο συμβαίνουν όλες οι σχετικές με το φαγητό δράσεις, είναι το τραπέζι, που γίνεται και το κεντρικό σχεδιαστικό, και στη συνέχεια κατασκευαστικό, στοιχείο της εργασίας. Το τραπέζι ως αρχικά (και αρχετυπικά) τόπος εκπλήρωσης της ανάγκης και της επιθυμίας, θέλω να γίνει τώρα τόπος της υπέρβασης.
Έχοντας σαν αφετηρία την απλή λογική ενός κοινού τραπεζιού, εισάγω σε αυτήν παράσιτα που θα “μολύνουν” την αρχικά “αγνή” όψη του αντικειμένου. Τα παράσιτα αυτά εμπνέονται από τις έννοιες της συν-τροφικότητας, του μοιράσματος, της φροντίδας και της αισθητηριακής αφύπνισης και δημιουργούν τελικά μια συνθήκη συμφαγίας κατά την οποία, ο τρόπος που τρώει κανείς, το μέσο με το οποίο τρώει, ακόμα και το ίδιο το σώμα και ο τρόπος που υπάρχει γύρω από το τραπέζι και απέναντι ή δίπλα από τον άλλον, επανεξετάζονται.
Το αντικείμενο που σχεδιάζω και καταλήγω πράγματι να κατασκευάζω, ολοκληρώνεται μόνο με τα επιμέρους στοιχεία του, τα παράσιτα, και θυμίζει περισσότερο σκηνογραφικό στοιχείο, παρά επιτελεστικό εργαλείο της καθημερινότητας. Ονομάζω το αντικείμενο αυτό sofrá - όνομα δανεισμένο από παραδοσιακό τραπέζι που βρίσκει τις ρίζες του στην ανατολή - και πρόθεσή μου είναι να γίνει αυτό, τόπος συμβολικών πράξεων και θεωριών που επιζητούν την ατομική ελευθερία και τη συλλογική ευτυχία· τόπος γευμάτων όπου η τροφή και το ποτό θρέφουν πρώτα από όλα την πεινασμένη για ευδαιμονία ανθρώπινη ψυχή.
Επιβλέποντες: Γαβρήλου Έβελυν, Κοτιώνης Ζήσης
Αριθμός Αναφοράς: 819
Επιβλέπων: - do not delete
Αριθμός Αναφοράς: 842
Στην παρούσα διπλωματική εργασία βασιζόμαστε στο λογοτεχνικό έργο του Ιταλού Καλβίνο, ‘Αόρατες πόλεις’, επιχειρώντας μια μετάφραση του κόσμου του από τη δίκη μας σκοπιά, μέσω ενός video game. Στόχος μας είναι τόσο η απεικόνιση του κόσμου αυτού, όσο και η περιπλάνηση και διάδραση μέσα σ’ αυτόν.
Η αυτοκρατορία των πόλεων του Καλβίνο μεταφέρεται μέσα σε ένα ανθρώπινο οργανισμό που χαρτογραφείται. Τα όργανα που τον αποτελούν σχηματίζουν τα αστικά κέντρα. Οι ανατομίες τους δημιουργούν το σχεδιασμό τους, οι αρτηρίες μετατρέπονται σε ποτάμια και θάλασσες, οι φλέβες σε δρόμους ,τα κύτταρα σε κτίρια. Ενώ τα ορατά στοιχεία μιας πόλης είναι εύκολα εντοπίσιμα, τα αόρατα τα ανακαλύπτει κανείς μόνο ως «πλάνητας». Το σχεδιασμό των πόλεων της δικιάς μας αυτοκρατορίας, ακολουθεί η διάθεση μας να εισάγουμε αυτό τον περιπλανώμενο σ’ αυτές έτσι ώστε να της εξερευνήσει, να τις βιώσει και να αλληλοεπιδράσει με το περιβάλλον τους. Στο παιχνίδι που δημιουργούμε, ο οργανισμός που φιλοξενεί τις αόρατες πόλεις νοσεί από έναν ιό που τις προσβάλει, εξαλείφοντας τα κτίρια της. Η πλήρης εξαφάνιση τους συνεπάγεται τη νέκρωση της κάθε πόλης-οργάνου και συνεπώς του οργανισμού. Ένα nanobot [ ELECTRA ] εισάγεται στο σώμα που νοσεί με σκοπό να καταστρέψει τον ιό και να σώσει τον οργανισμό. Παίρνει τον ρόλο του Μ. Πόλο ως εξερευνητή, αυτή τη φορά όμως με γυναικεία μορφή, προς τιμήν όλων των αναφορών που έχουν γίνει από τον Καλβίνο στο γυναικείο φύλο.
Ο άνθρωπος είναι εξόριστος στην αυτοκρατορία του σώματος στο οποίο κατοικεί. Ως αυτοκράτορας παρότι δεν πρόλαβε να την εξερευνήσει, γνωρίζει πως αυτή θα καταστραφεί. Ο μεγαλύτερος φόβος του είναι ο χρόνος, που σαν ασθένεια προσβάλει μία μία τις πολιτείες του κορμιού του.
Επιβλέπων: Παπαδόπουλος Σπύρος
Αριθμός Αναφοράς: 844
Η παρούσα διπλωματική εργασία ασχολείται με το σχεδιασμό ευέλικτων πολυμορφικών αντικειμένων τα οποία, στο πλαίσιο ενός συστήματος, μπορούν κατά τη μεταξύ τους σύνθεση να παράγουν χρηστικές δομές. Στόχος είναι να καλυφθούν κάποιες από τις ανάγκες για υπαίθριες (αλλά και όχι μόνο) εγκαταστάσεις που αφορούν δραστηριότητες οι οποίες λαμβάνουν χώρα κυρίως κατά τους θερινούς μήνες. Ξεκινώντας από τα βασικά στοιχεία που αποτελούν το σύστημα αυτό, η εργασία θα κατευθυνθεί σε ολοένα και πιο περίπλοκα συνθετικά αποτελέσματα που μπορούν να παραχθούν, παραθέτοντας παράλληλα τα αντίστοιχα σχέδια.
Επιβλέπων: Ψυχούλης Αλέξανδρος
Αριθμός Αναφοράς: 838
Έναυσμα για την παρούσα διπλωματική εργασία υπήρξε η ερευνητική μου εργασία «Έχιδνες του πεζό-δρόμου: η γυναικεία περιπλάνηση Flâneries». Αντικείμενο της εργασίας ήταν η περιπλανώμενη φιγούρα γυναικείου φύλου, η flâneuse*, και οι κίνδυνοι-ερεθίσματα (εξού ο όρος έχιδνα) που παρουσιάζει η περιπλάνησή της. Η φιγούρα flâneuse, σύμφωνα με ένα από τα συμπεράσματα της εργασίας, ενσαρκώνει το πρότυπο της περιπλανώμενης γυναίκας, η οποία πραγματοποιεί μια σειρά από περιπλανήσεις που λειτουργούν ως δημιουργικά ερεθίσματα για αυτή. Ενσαρκώνοντας η ίδια το ρόλο της flâneuse, πραγματοποίησα μια σειρά περιπλανήσεων στον ιστό των πόλεων της Θεσσαλονίκης και του Βόλου, όπου τα ερεθίσματα των περιπλανήσεων αυτών καταγράφηκαν μέσω της φωτογραφίας. Το φωτογραφικό υλικό, αν και προερχόταν από διαφορετικές γεωγραφικές περιοχές, παρουσίαζε ορισμένες ομοιότητες ως προς το περιεχόμενο του, τα «νεκροταφεία». Αυτός ο ιδιότυπος τύπος νεκροταφείου συνδέει την προηγούμενη με την παρούσα εργασία, η οποία εστιάζει στα νεκροταφεία τραίνων.
Τα νεκροταφεία αυτά, ακαθόριστα σε μέγεθος και έκταση, βρίσκονται διάσπαρτα καθόλη τη γεωγραφική έκταση της Ελλάδας, δημιουργούν αστικά κενά, ασυνέχειες, παγωμένα κελύφη και αφήνουν ένα μεγάλο κεφάλαιο της ελληνικής βιομηχανικής ιστορίας στο έλεος του χρόνου και των περιστασιακών επισκεπτών τους. Κατά την έρευνα, το σιδηροδρομικό δίκτυο εξετάσθηκε ως άθροισμα υποδικτύων που αποτελούνται από σημεία–στάσεις συνδέοντας διαφορετικούς τόπους μεταξύ τους μέσω μιας διαδρομής, όπου τα μεμονωμένα τμήματα φέρουν χαρακτηριστικά της περιοχής που ανήκουν. Γι’ αυτό, το σιδηροδρομικό δίκτυο εξετάσθηκε ως σύστημα που έρχεται σε επαφή με διαφορετικούς τόπους, ήθη και έθιμα, και δόθηκε έμφαση στη διατήρηση της ταυτότητας του δικτύου και στην ανίχνευση των παραδοσιακών ορίων της αρχιτεκτονικής των σιδηροδρόμων (αφορά τόσο στην αρχιτεκτονική δομή του ίδιου του δικτύου όσο και το σύστημα των υποδομών και τροχαίου υλικού που το υποστηρίζει).
Το δίπολο ενεργό και ανενεργό δίκτυο, η χρήση και η μη χρήση, πυροδότησαν τη σκέψη και όρισαν τους στόχους. Πιο συγκεκριμένα, στόχος τέθηκε η αναζήτηση των στοιχείων που καθιστούν το σιδηροδρομικό δίκτυο προβληματικό και δυσλειτουργικό, η παρουσίαση των ισχυρών σημείων του που μπορούν να αξιοποιηθούν και τέλος η κατάθεση πρότασης που θα αναβιώσει την σιδηροδρομική κληρονομιά παρέχοντας νέες προοπτικές ανάπτυξης και μια στρατηγική επαναλειτουργίας του.
*Flâneuse = Όρος που προέρχεται από την αντίστοιχη φιγούρα ανδρικού φύλου flâneur, που εισήγαγε ο Γάλλος διανοούμενος Charles Baudelaire.
Επιβλέποντες: Γαβρήλου Έβελυν, Ψυχούλης Αλέξανδρος
Αριθμός Αναφοράς: 814
Η Διεθνής Ένωση για την Προστασία της Φύσης (ΙUCN) έχει χαρακτηρίσει 6 από τα 7 είδη θαλάσσιων χελωνών ως κινδυνεύοντα. Από αυτά, 3 απαντώνται τακτικά στα νερά της Μεσογείου με τη χελώνα Caretta Caretta να αποτελεί ένα από τα πιο εμβληματικά είδη των ελληνικών θαλασσών, καθώς στην Ελλάδα βρίσκονται κάποιες από τις σημαντικότερες παραλίες για την αναπαραγωγή της (ΑΡΧΕΛΩΝ, 2020). Οι κυριότερες απειλές που αντιμετωπίζει στην Ελλάδα, είναι η οικολογική υποβάθμιση των οικοσυστημάτων της, η παγίδευση σε αλιευτικά εργαλεία, οι τραυματισμοί από ταχύπλοα αλλά και η ηθελημένη θανάτωση από ψαράδες (WWF, 2020).
Το Κέντρο Διάσωσης Θαλάσσιας Χελώναςλειτουργεί από το 1994 στην Γλυφάδα Αττικής και ιδρύθηκε από το μη κερδοσκοπικό σωματείο για την Προστασία της Θαλάσσιας Χελώνας «ΑΡΧΕΛΩΝ», με την υποστήριξη του Δήμου Γλυφάδας και του Υπουργείου Περιβάλλοντος. Το μεγαλύτερο μέρος των υποδομών του Κέντρου, στεγάζεται σε παλιά βαγόνια τρένου που παραχωρήθηκαν από τον Οργανισμό Σιδηροδρόμων Ελλάδος (ΟΣΕ) και σε υπαίθριες ή ημιυπαίθριες κατασκευές, με αποτέλεσμα οι υπάρχουσες εγκαταστάσεις να μην εξυπηρετούν ολοκληρωτικά τις ανάγκες του. Οι δυσκολίεςαφορούν κυρίως σε λειτουργικά ζητήματα με σπουδαιότερη την έλλειψη πλήρους στέγασης σε έναν κλειστό και προστατευμένο από εξωτερικούς παράγοντες χώρο. Παράλληλα, το διαφορετικό υψομετρικά επίπεδο των βαγονιών σε σχέση με το έδαφος όπως και η ανάγκη για δημιουργία κάποιων επιπλέον αξιοποιήσιμων χώρων είναι κάποιες ακόμα από τις δυσκολίες.
Η παρούσα διπλωματική εργασία, πραγματεύεται την παρουσίαση μιας πρότασης ανασχεδιασμού των εγκαταστάσεων του «ΑΡΧΕΛΩΝ». Η πρόταση αφορά στον σχεδιασμό ενός κτιρίου το οποίο θα υπογραμμίζει τον ρόλο του ως το μοναδικό Κέντρο Διάσωσης Θαλασσίων Χελωνών στην Ελλάδα και παράλληλα ένα από τα σημαντικότερα στη Μεσόγειο. Ταυτόχρονα, οι νέες αυτές εγκαταστάσεις ανασχεδιασμένες με βάση τις ανάγκες και τις δυσκολίες των υφιστάμενων, έχει ως στόχο την αναβάθμιση των παροχών φροντίδας και περίθαλψης των θαλάσσιων χελωνών, τη διευκόλυνση του έργου των εθελοντώνκαι την ενίσχυση της ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης του κοινού, μέσα από περιηγήσεις σε διαδραστικούς χώρους που βοηθούν στην κατανόηση του έργου του Κέντρου, αλλά και τονίζουν την σημασία της προσφοράς του κοινού σε αυτό.
Επιβλέπουσα: Συμεωνίδου Ιωάννα
Αριθμός Αναφοράς: 821
Η παρούσα διπλωματική εργασία αφορά στο σχεδιασμό ενός εκπαιδευτικού Κέντρου Αστρονομίας και Πολιτισμού στην περιοχή του Αγίου Στεφάνου Βόλου.
Η Αστρονομία από αρχαιοτάτων χρόνων έπαιξε σημαντικό ρόλο στη ζωή των ανθρώπων και στην εξέλιξη του πολιτισμού του. Η δημιουργία ενός αστρονομικού κέντρου εκπαίδευσης είναι μία ανάγκη της εποχής μας.
Στόχος είναι η δημιουργία ενός κτιρίου, που θα μπορεί να φιλοξενήσει τα μαθήματα και τις δράσεις ομάδων Αστρονομίας και οποιασδήποτε άλλης δραστηριότητας αυτού του τομέα (συνέδρια, μαθητικοί διαγωνισμοί κλπ.), που θα αποσκοπούν στην εισαγωγή των μαθητών αλλά και του ευρύτερου κοινού, στις επιστήμες της Αστρονομίας, της Αστροφυσικής και της Διαστημικής.
Πέραν όμως από την πλευρά της Αστρονομίας, το κτίριο θα μπορεί να χρησιμοποιείται για πολιτιστικούς σκοπούς από τους κατοίκους της περιοχής του Αγίου Στεφάνου, η οποία είναι πιο αποκομμένη από την πόλη του Βόλου. Στους χώρους θα μπορούν να οργανώνονται μαθήματα πάσης φύσεως για παιδιά όλων των ηλικιών, αλλά και να συγκεντρώνονται είτε στις ελεύθερες ώρες τους στους χώρους κοινού του κέντρου, είτε για μελέτη στους χώρους ανάγνωσης της βιβλιοθήκης.
Η τοποθεσία έχει επιλεγεί γιατί προσφέρει άριστες συνθήκες παρατήρησης και ταυτόχρονα βρίσκεται κοντά στην πόλη του Βόλου και στην εθνική οδό. Ταυτόχρονα εξαιτίας της φυσικής της ομορφιάς προσελκύει επισκέπτες για λόγους αναψυχής.
Επιβλέπων: Μανωλίδης Κωνσταντίνος
Αριθμός Αναφοράς: 802