Η παρούσα διπλωματική εργασία αφορά στο σχεδιασμό χώρων θεάματος και πολιτιστικών δραστηριοτήτων σε οικόπεδο στην πλατεία Κρονίου στις Σέρρες, ένα κεντρικό σημείο με ιδιαίτερη ιστορική αξία που περιβάλλεται από τους διοικητικούς, εμπορικούς και ψυχαγωγικούς πυρήνες της πόλης και σήμερα έχει ανάγκη από ανάπλαση. Κύριος στόχος της πρότασης είναι το νέο κτίριο-που σχεδιάζεται στη θέση του παλιού κινηματογράφου ‘Κρόνιο’-μαζί με το περιβάλλοντα χώρο του να ενταχθεί στον αστικό ιστό αποτελώντας συνέχεια του ούτως ώστε να αποτελέσει ένα ενεργό σημείο συγκέντρωσης των κατοίκων. Ταυτόχρονα με τις χρήσεις που δίνονται στο κτίριο στόχος είναι η περιοχή αυτή να αποτελεί ένα πολιτιστικού ενδιαφέροντος σημείο αναφοράς στην πόλη των Σερρών.
  Σχεδιάζοντας με αφετηρία την έννοια της λέξης πλατεία, δηλαδή την ‘πλατεία οδό’ όπου συντελούνται πολιτιστικά και κοινωνικά δρώμενα, έγινε προσπάθεια τόσο το κτιριολογικό πρόγραμμα όσο και ο περιβάλλων χώρος να οργανωθούν με τέτοιο τρόπο ώστε να επιτυγχάνεται μια συνεχόμενη ελεύθερη κίνηση του πεζού από την ‘πλατεία του κινηματογράφου’ στην ‘αστική πλατεία’ και αντίστροφα. Αυτό επιτυγχάνεται μέσω τριών συνεχόμενων ‘πτυχωτών’ επιφανειών που αναδιπλώνονται και ενώνονται οργανώνοντας και οριοθετώντας τους απαιτούμενους χώρους. Έτσι, το τελικό κτίριο περιλαμβάνει διαρθρωμένα σε επιμέρους επίπεδα αίθουσα κινηματογράφου-χωρητικότητας 280 θέσεων-με δυνατότητα να φιλοξενεί θεατρικές παραστάσεις και άλλες εκδηλώσεις- αίθουσα εκθέσεων, αίθουσα σεμιναρίου, καφέ- bar, χώρους υγιεινής ,γραφειακούς και βοηθητικούς χώρους.

Επιβλέπων: Τριανταφυλλίδης Γεώργιος

Αριθμός Αναφοράς: 269

Επιβλέποντες: Καναρέλης Θεοκλής, Δασκαλάκης Κωνσταντίνος

Αριθμός Αναφοράς: 286

 Η διπλωματική μας εργασία αφορά μια διαδικασία σχεδιασμού η οποία βασίζεται στην επανάληψη και την παραλλαγή. Η διαδικασία που ακολουθήσαμε έχει ως αφετηρία μια επιφάνεια χαρτιού μεγέθους Α4. Το χαρτί είναι ένα εύκαμπτο υλικό το οποίο προσφέρει τις δυνατότητες πέρα από το να τσακιστεί και να διπλωθεί, να καμπυλωθεί χωρίς να αλλοιωθεί και να εγκοπεί παραμένοντας μια ενιαία επιφάνεια.
 Σχεδιάσαμε ένα μοτίβο επάνω στο χαρτί και στη συνέχεια, κόψαμε πάνω στις γραμμές του μοτίβου με τέτοιον τρόπο ώστε η επιφάνεια να παραμένει ενιαία. Η επιφάνεια χωρίζεται σε οριζόντιες λωρίδες, οι οποίες παραμένουν ενωμένες σε κάποια μικρά τμήματα. Η μορφή της επιφάνειας διαφοροποιείται μετακινώντας, με μετατόπιση ή περιστροφή τα μικρά τμήματα της κάθε λωρίδας. Με κάθε μετακίνηση, επηρεάζεται το σύνολο της επιφάνειας, καθώς όλες οι οριζόντιες λωρίδες είναι ενωμένες μεταξύ τους σε κάποια τμήματα και αλληλεπιδρούν. Η επιφάνεια σταθεροποιείται σε διαφορετικές μορφές συνδέοντας τα μικρά τμήματα των λωρίδων μεταξύ τους. Αναλόγως ποια τμήματα συνδέονται μεταξύ τους, προκύπτουν διαφορετικές μορφές από το σύστημα.
 Οι κανόνες που ακολουθεί αυτό το σύστημα δεν είναι περιοριστικοί. Έχουν μια εμβέλεια ευελιξίας. Γι’ αυτό το λόγο, κάθε νέα εφαρμογή των κανόνων αυτών, μπορεί να παράγει ένα διαφορετικό αποτέλεσμα. Αναλόγως που κόβονται και πως μετατοπίζονται οι λωρίδες, διαφοροποιείται και η μορφή που προκύπτει. Αυτό συμβαίνει λόγω της ευκαμψίας του χαρτιού, το οποίο εμφανίζει στη μορφή του κάθε διαφορετική κίνηση και επιρροή, υπό μορφή καμπυλότητας. Με κάθε μετατόπιση, η επιφάνεια του χαρτιού αποκτά μία εξ ολοκλήρου νέα μορφή.
  Χαρακτηριστικό είναι ότι το σύστημα που έχουμε δημιουργήσει δεν έχει συγκεκριμένη κλίμακα. Αποκτάει κλίμακα ανάλογα με τον εκάστοτε χώρο στον οποίο τοποθετείται και τη λειτουργία του. Αναζητώντας τους περιορισμούς που θα εφαρμόσουμε στο σύστημα, εστιάσαμε στην πόλη του Βόλου. Επιλέξαμε ενδεικτικά, δύο διαφορετικές τοποθεσίες· την πλατεία Ελευθερίας και την προβλήτα. Διαλέξαμε αυτές τις δύο τοποθεσίες, για να εξετάσουμε τη διαφορά της προσαρμογής του συστήματος σε διαφορετικές κλίμακες και προγράμματα. Η κάθε τοποθεσία σχετίζεται με διαφορετικές ανάγκες και λειτουργίες. Αυτό καθιστά απαραίτητο, το σύστημά μας να μπορεί να προσαρμόζεται σε κλίμακες και χρήσεις, ώστε να ανταποκρίνεται στην παραλαβή διαφορετικών αναγκών. Για να γίνει το σύστημά μας πιο προσαρμοστικό, επαναπροσδιορίσαμε κάποιους κανόνες. Αρχικά, αξιολογήσαμε τις αναλογίες και το ρυθμό του μοτίβου. Για να προσαρμόζεται το μέγεθος της επιφάνειας του Α4, πέρα από την δυνατότητα αλλαγής της κλίμακας, θέτουμε σε δυνατότητα αλλαγής και τις αναλογίες της επιφάνειας του Α4. Μέσα από την αλλαγή της κλίμακας (scale) και των αναλογιών (stretch) της επιφάνειας, το σύστημα γίνεται πιο ευέλικτο, ώστε να παραλαμβάνει διαφορετικές χρήσεις και να προσαρμόζεται στο χώρο.
 Στην προβλήτα επιλέξαμε να αναδιαμορφώσουμε το χώρο στάθμευσης. Επιλέγουμε, ωστόσο, να επικεντρωθούμε στην πλατεία Ελευθερίας και στη συνέχεια εστιάζουμε σε μικρότερη κλίμακα, καταλήγοντας στην κατασκευή αντικειμένων αστικού εξοπλισμού.
 Για τον επανασχεδιασμό της πλατείας Ελευθερίας λάβαμε υπόψη μας την θέση του οικοπέδου και τις χρήσεις που φιλοξενεί. ενέργειες που σχετίζονται με την κίνηση και τη στάση του ανθρώπου στην πόλη. Επιδίωξη μας ήταν η πλατεία να μπορεί να προσφέρει εναλλακτικές επιλογές σε σχέση με την ανθρώπινη δραστηριότητα. Καταγράψαμε, επομένως, κάποιες ενέργειες που σχετίζονται με την κίνηση και τη στάση του ανθρώπου στην πόλη. Συσχετίσαμε αυτές τις ενέργειες με περιορισμούς που αφορούν το χώρο, ώστε να μπορεί ο άνθρωπος να τις εκτελέσει. Τους περιορισμούς αυτούς, τους εντάξαμε ως παράμετρο στο σχεδιασμό των αντικειμένων. Εξετάζουμε, με βάση αυτούς τους περιορισμούς, πώς μπορούν να λειτουργήσουν οι καμπύλες μορφές, που προκύπτουν από την επεξεργασία του Α4, στην κλίμακα του ανθρώπου και να εξυπηρετήσουν την ανθρώπινη δραστηριότητα. Σκοπός μας ήταν να δημιουργηθούν μορφές, οι οποίες ενσωματώνουν τις απαραίτητες λειτουργίες και, ταυτόχρονα, επιτρέπουν εναλλακτικές χρήσεις από τον άνθρωπο. Εστιάζοντας όλο και περισσότερο στα αντικείμενα της πλατείας, η εργασία μας καταλήγει στην κατασκευή δύο αντικειμένων σε μεγάλη κλίμακα με πραγματικά υλικά.

Επιβλέπουσα: Γαβρήλου Έβελυν

Αριθμός Αναφοράς: 305

Το έργο χωρίζεται σε δύο μέρη. Το πρώτο μέρος αποτελεί το εγχειρίδιο, στο οποίο εξηγείται η αρχή κατασκευής συστημάτων που βοηθούν στην εξοικονόμηση ενέργειας και την εξασφάλιση αυτονομίας στη λειτουργία μιας κατοικίας. Πραγματοποιήθηκε συρραφή των συστημάτων σε ένα ενιαίο σύστημα. Το σετ απαρτίζουν ένα σύστημα συλλογής βρόχινου νερού, ηλιακός φούρνος , ηλιακό καλοριφέρ, καυστήρας βιομάζας, υδροπονικό σύστημα, φωτο-βιοαντιδραστήρας φυκιών, πρέσσα λαδιού και επεξεργαστής βιοντίζελ. Πρόκειται για ένα συναρμολόγημα μεταχειρισμένων αντικειμένων, σκουπιδιών, καλωδίων, σωληνώσεων και υγρών μεταβαλλόμενης καθαρότητας, διαφάνειας και πηκτικότητας που παρεμβαίνουν ή συνεργάζονται με το κτίσμα. Θα μπορούσε κανείς να το περιγράψει ως μια συγκεντρωμένη εκδοχή της πολυπλοκότητας της εξασφάλισης των αγαθών της σύγχρονης διαβίωσης. Μπορεί να προσαρμοστεί στην εκάστοτε κάτοψη οικοδομήματος, ακόμα και διαμερίσματος σε μια πιο συμμαζεμένη μορφή του.
Το Greenwasher, είναι το δεύτερο μέρος και αποτελεί παράδειγμα εφαρμογής του σετ στην ελάχιστη κατοικία ενός ατόμου. Σημαντικά αρχιτεκτονικά στοιχεία αποτελούν ο περιστρεφόμενος θάλαμος, η σκαλωσιά, το τρισδιάστατο πλεκτό φωτο-αντιδραστήρα φυκιών, οι μπανιέρες υδροπονικής καλλιέργειας και οι φυτεμένες μπανιέρες συλλογής.

Επιβλέποντες: Αντονάς Αριστείδης, Βυζοβίτη Σοφία

Αριθμός Αναφοράς: 306

 Αντικείμενο της διπλωματικής εργασίας αποτελεί η κατασκευή κτιρίου Mediatheque – Πολυμεσικής βιβλιοθήκης στην πόλη του Βόλου. Ο όρος mediatheque χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά τη δεκαετία του 1980, ώστε να εκφράζει καλύτερα τη διαφορετικότητα των μέσων που είχαν αρχίσει να συγκεντρώνουν οι βιβλιοθήκες (κυρίως οπτικοακουστικό υλικό). Η διάδοση του διαδικτύου τα επόμενα χρόνια παρόλα αυτά, περιόρισε αρκετά τη χρησιμότητα τους. Με την κατασκευή μιας mediatheque λοιπόν προκύπτει και το εύλογο ερώτημα κατά πόσο θα είναι ωφέλιμο και λειτουργικό το κτίριο για την πόλη και τι είδους δραστηριότητες θα πρέπει να περιλαμβάνει για την επιτυχή λειτουργία του.

  Η mediatheque της συγκεκριμένης διπλωματικής εργασίας, αποτελεί μέρος ενός μεγαλύτερου δικτύου mediatheques, που κατασκευάζονται αντίστοιχα σε μεγάλες ελληνικές πόλεις. Κάθε τέτοιο κτίριο παρέχει πρόσβαση τόσο σε φυσικά μέσα όσο και σε ψηφιακές μορφές γραπτού και οπτικοακουστικού υλικού. Παράλληλα λειτουργεί ως τόπος δημιουργίας, παρέχοντας τα απαραίτητα τεχνολογικά μέσα και χώρο, με τη μορφή workshops, για τη δημιουργία κάθε είδους ψηφιακών έργων τέχνης και αλληλεπιδραστικών installations. Τα έργα αυτά μετέπειτα προβάλλονται στον χώρο εκθέσεως του ίδιου του κτιρίου ή κάποιου άλλου του δικτύου. Απώτερος στόχος είναι η mediatheque να λειτουργήσει ως «ψηφιακό κέντρο της πόλης» και ο ρόλος του χρήστη να μετατραπεί από απλό δέκτη ή θεατή της πληροφορίας σε δημιουργό νέου υλικού.

  Ο χώρος που επιλέχθηκε για την κατασκευή του κτιρίου βρίσκεται στο κέντρο του Βόλου. Το οικόπεδο έκτασης 500μ2 βρίσκεται επί της οδού Δημητριάδος και συνορεύει με τη οδό Σπυρίδη, τον πεζόδρομο Σκενδεράνη και 2 διπλανά κτίσματα. Το κτιριολογικό πρόγραμμα του κτιρίου καθορίστηκε μετά από μελέτη ανάλογων κτιρίων στο εξωτερικό και προσθέτοντας ή αφαιρώντας χώρους, ανάλογα με τις ανάγκες της συγκεκριμένης mediatheque για τα δεδομένα του Βόλου και φυσικά τη δυνατότητα κατασκευής τους στο οικόπεδο αυτό. Το κτίριο περιλαμβάνει workshops στο υπόγειο, μεγάλο χώρο εκθέσεως στο εσωτερικό, βιβλιοθήκη στον Α’ όροφο, mediatheque στο Β’ όροφο, αμφιθέατρο στον Γ’ όροφο και γραφεία και αίθουσα Virtual Reality στον Δ’ όροφο.

  Η μορφή του κτιρίου διαμορφώθηκε έχοντας υπόψιν το ψηφιακό χαρακτήρα της πληροφορίας που θα φιλοξενούνταν στο κτίριο σε συνδυασμό με τη φιλοδοξία ενεργοποίησης του κοινού, για την παραγωγή νέου υλικού. Η «διαδρομή» που ακολουθεί ο χρήστης στο διαδίκτυο για την εύρεση πληροφοριών έρχεται σε αντίθεση με την απλή και ξεκάθαρη μορφή της ίδιας της πληροφορίας ως έννοια. Αυτή η πορεία αναζήτησης είναι που συνειρμικά οδήγησε στη σχεδίαση των κλειστών όγκων από μπετόν στους χώρους κίνησης του κτιρίου, που αναπτύσσονται περιμετρικά του οικοπέδου και καθ’ ύψος αυτού. Στους χώρους αυτούς κυκλοφορεί ο χρήστης, ώσπου να φτάσει στους οπτικά ανοιχτούς προς το εξωτερικό χώρους, που του παρέχουν την πληροφορία που αναζητά. Οι όγκοι αυτοί από μπετόν αποτελούν και τον κύριο στατικό φορέα του κτιρίου, ενώ οι πλάκες των υπόλοιπων χώρων είναι ελαφριές κατασκευές που στηρίζονται ή αναρτώνται από αυτούς.

Επιβλέπων: Πανηγύρης Κωστής

Αριθμός Αναφοράς: 309

Τι θα γινόταν αν καταργούταν ο συμβατικός τρόπος μνημόνευσης και εισάγονταν ένας νέος, ο οποίος θα μεταφέρει ενεργά τις αναμνήσεις στον αστικό ιστό, περιέχοντας τη μνήμη του τόπου και αλληλεπιδρώντας με το κοινό;

Η προτεινόμενη εκδοχή διαχείρισης της μνήμης βασίζεται σε τρία σημεία: στην προσφορά μνήμης, προβάλλοντας στο κοινό όλα τα έγκυρα ντοκουμέντα που σχετίζονται με το γνήσιο περιβάλλον και φανερώνουν την ιστορία του, στο διαφορετικό επίπεδο θέασης του τόπου, ανυψώνοντας το οπτικό πεδίο του θεατή και στη συλλογή μνήμης μέσω φωτογραφικής μηχανής.

Σε αντίθεση με την αδιαβάθμητη πληροφορία της εποχής, το memo20 αντιπροσωπεύει τη διαβαθμισμένη ανύψωση προς τη μνήμη. Πρόκειται για μία φορητή κατασκευή που μετακινείται στον αστικό ιστό και τοποθετείται στα γνήσια περιβάλλοντα μνήμης. Μια κλίμακα είκοσι βαθμίδων αποτελεί τον πυρήνα της. Η δράση του χρήστη εξελίσσεται κάτω, πάνω και γύρω από αυτήν. Η χωρική ιδιαιτερότητα της κλίμακας, προσφέρεται για νέες χρήσεις και δημόσιες δράσεις. Φιλοξενεί προβολές και μαρτυρίες από τον εκάστοτε τόπο μνήμης και συγκεντρώνει πληροφορίες έρευνας, επεξεργασμένες από οπτικοακουστικά συστήματα.

Η προτεινόμενη κατασκευή- κλίμακα memo20 υποκαθιστά το μνημείο και λειτουργεί ως μήτρα πληροφοριών και ψηφιακού υλικού. Τηρεί ορισμένες προδιαγραφές όσον αφορά τα μορφολογικά χαρακτηριστικά και τις δυνατότητες της, οι οποίες καθορίζουν και τη ριζική αντίθεση της με τα υπάρχοντα μνημεία.

Επιβλέπων: Ψυχούλης Αλέξανδρος

Αριθμός Αναφοράς: 262

Η παρούσα διπλωματική έχει θέμα την μετασκευή της σιταποθήκης – σιλό, στην εμπορική προβλήτα του λιμανιού του βόλου, και ανάδειξης του σε κέντρο νερού, διεθνή πόλο έλξης, αέναο τοπόσημο, με την ονομασία nerosilo.
Η εργασία, επικεντρώνεται σε θέματα μορφοπλασίας, αντιμετώπισης κτιριολογικού προγράμματος και συνδέσεων λειτουργιών σε μια ήδη υπάρχουσα κυψελωτή στενόμακρη δομή με κατακορυφοτητα και μικρές διαστάσεις. επίσης πραγματεύεται την οργάνωση ανοιγμάτων σε ένα κέλυφος όπου στην υπάρχουσα κατάσταση του ήταν τυφλό, διατηρώντας τη διακριτική και εμβληματική λιτότητα του. Επιπλέον, επιχειρείται η διαχείριση κατακόρυφων χώρων που έχουν να κάνουν με το νερό, το σώμα, τη βαρύτητα και τη διαδραστική σχέση τους σε ποικίλες θεματικές ενότητες, οργανωμένο σύμφωνα με τις αρχές σωματομετρίας καθώς και γενικής αρχής οικονομίας (χώρου, υλικού, χρόνου, χρήσης) η οποία θέτει το στοιχείο της πολυμορφικότητας και του νεροσιλο – μηχανής, έντονο σε όλη τη κατασκευή. Τέλος προτείνονται κατασκευές μικρής κλίμακας εντός του σιλό που εξυπηρετούν τις προτεινόμενες χρήσεις.
Το παρόν τεύχος ακολουθεί δειγματοληπτική λογική. Αποτελεί σύνολο αποσπασμάτων που κινούνται σε ποικιλία θεμάτων και κλιμάκων για μια σφαιρική κατανόηση και κάλυψη ενός πολύπλοκου και μεγάλου θέματος.

Επιβλέπων: Κοτιώνης Ζήσης

Αριθμός Αναφοράς: 259

 Η περιοχή επέμβασης βρίσκεται στο Γκάζι σε πολύ κεντρικό σημείο κάθετα στην πλατεία Κεραμεικού. Σκοπός της διπλωματικής εργασίας είναι η δημιουργία των εγκαταστάσεων της εταιρείας Re_ Inspiration η οποία μπορεί να οριστεί με συντομία ως εταιρεία ανακυκλωμένης τέχνης. Η εταιρεία συγκεντρώνει στις αποθήκες της ένα μεγάλο μέρος «άχρηστων» για τους χρήστες τους αντικείμενα μικρά ή μεγαλύτερα (που υπό διαφορετικές συνθήκες θα κατέληγαν στις χωματερές) και τα ανασυνθέτει μέσω μιας ομάδας συνεργαζόμενων σχεδιαστών.
 Στόχος μας στη σύνθεση αυτή είναι η ανάδειξη της γραμμής παραγωγής της εταιρείας και η προβολή της στο κοινό. Απαραίτητη συνθήκη για την επίτευξη αυτού του στόχου αποτέλεσε η δημιουργία μιας φυσικής προέκτασης της πλατείας Κεραμεικού μέσα στα όρια του οικοπέδου.
 Το κτιριακό συγκρότημα αρθρώνεται γύρω από τον κήπο που διαμορφώνει τον δημόσιο χώρο και περιλαμβάνει: ένα κτίριο που στεγάζει τα γραφεία διοίκησης και τους ξενώνες των καλλιτεχνών και ένα κτίριο που στεγάζει την καφετέρια, το τμήμα καταλογογράφησης, το χώρο των κοινών εργαστηρίων και τα προσωπικά εργαστήρια των καλλιτεχνών. Σημαντική ενότητα της σύνθεσης αποτελεί η σχέση των αποθηκών, του κήπου και του εκθεσιακού χώρου της εταιρείας. Οι αποθήκες τοποθετούνται στον δεύτερο όροφο συμμετρικά, ως προς το επίπεδο που ορίζει ο κήπος, με τον εκθεσιακό χώρο στο υπόγειο. Με την αντιστροφή της αναμενόμενης θέσης των χώρων αυτών, την προβολή δηλαδή του εκθεσιακού χώρου και την απόκρυψη των αποθηκών, τονίζεται η σημασία της διαδικασίας παραγωγής σε σχέση με το αποτέλεσμά της.

Επιβλέποντες: Τζιρτζιλάκης Γιώργος, Δασκαλάκης Κωνσταντίνος

Αριθμός Αναφοράς: 302