Η συγκεκριμένη πρόταση επεξεργάζεται την σύγχρονη, εργολαβική, λογική φτηνής κατασκευής στην Ελλάδα και την επαναχρησιμοποιεί στην ίδια χώρα και για τον ίδιο σκοπό, την κατοίκηση.
Στο ερευνητικό που προηγήθηκε της διπλωματικής εργασίας με τίτλο: Γιαπί: Το δοχείο του ατελείωτου μελετήθηκε το γιαπί ως ένας ημιτελής κατασκευαστικά χώρος που όταν εγκαταλείπεται σε αυτήν την κατάσταση, προκαλεί μια αμήχανη χωρική κατάσταση τόσο ανοιχτή στον τρόπο χρήσης της, όσο και στον τρόπο κατανόησής της.
Ο σχεδιασμός ξεκινά τώρα από την πτώση του γιαπιού που μελετήθηκε μέσα στον γειτονικό του χείμαρρο, τον Κραυσίδωνα.
Η θέση της ημιτελής πολυκατοικίας μέσα στον χείμαρρο είναι εκεί που τελειώνει η πόλη του Βόλου και ξεκινά η πόλη του Άνω Βόλου, σχετικά κοντά στο σημείο που πηγάζει ο χείμαρρος. Δηλαδή πρόκειται για μια αμήχανη περιοχή σαν αυτές που συχνά συναντά κάποιος στις άκρες των ελληνικών πόλεων. Μόνο που σε αυτήν την περιοχή οι αντιθέσεις είναι ακόμα μεγαλύτερες γιατί ένας τσιγγάνικος φτωχικός οικισμός γειτονεύει με τις πολυτελείς εξώδικες κατοικίες του Άνω Βόλου. Επίσης στην περιοχή παρατηρείται έντονη χρήση του εδάφους του χειμάρρου με παροδικές επεμβάσεις ή και μόνιμες από τους γύρω κατοίκους.
Με αυτήν την πτώση δημιουργείται ένας καινούριος οριζόντιος σκελετός μέσα στον χείμαρρο, ο οποίος γεφυρώνει τις δύο ακτές του χειμάρρου τόσες φορές όσοι και οι όροφοι του γιαπιού μελέτης. Αυτές οι γέφυρες διαμορφώνουν τον πρωτεύοντα σκελετό του θέματος ο οποίος περικλείει μικρότερους (δευτερεύοντες) σκελετούς ιδιοκτησιών οι οποίοι φέρουν δωμάτια και βρίσκονται σε διαφορετικό στάδιο ολοκλήρωσης ανάλογα με την θέση τους μέσα στον μεγάλο σκελετό.
Έτσι ο μεγάλος σκελετός περικλείει 37 ιδιοκτησίες που προκύπτουν από την επανάληψη τριών τυπολογιών.
Οι τρεις τυπολογίες προκύπτουν από την μελέτη και το μετασχηματισμό μιας εργολαβικής κάτοψης ενός τυπικού ορόφου πολυκατοικίας ο οποίος περιέχει 3 διαμερίσματα.
Από τις 37 ιδιοκτησίες του πρωτεύοντα σκελετού, οι 6 είναι ολοκληρωμένες σε βαθμό που μπορούν να κατοικηθούν (δηλαδή κλείνουν ως κελύφη) οι υπόλοιπες τείνουν να φτάσουν σε αυτόν τον βαθμό με την καθεμία από αυτές να βρίσκεται σε διαφορετικό κατασκευαστικό και κατ επέκταση σχεδιαστικό στάδιο. Αυτό που παραμένει πάντα ίδιο στις ιδιοκτησίες ανάλογα με την τυπολογία είναι ο χώρος ο οποίος πρόκειται να καλύψουν και η πρόσβαση σε αυτές.
Η αγορά των ιδιοκτησιών αυτών δεν θα αφορά την αγορά του εδάφους του χειμάρρου ούτε την αγορά του μεγάλου σκελετού από γέφυρες, αλλά θα αφορά την αγορά των επιμέρους σκελετών και η τιμή θα εξαρτάται από τον βαθμό ολοκλήρωσης της κάθε ιδιοκτησίας. Ο χείμαρρος μαζί με τις γέφυρες του θα συνεχίσει να είναι δημόσιος με ελεύθερη πρόσβαση, όπως τώρα. Στην περίπτωση που δεν αγοραστούν οι δευτερεύοντες σκελετοί και δεν χρησιμοποιηθούν ως κατοικίες (με την δόκιμη έννοια του όρου) αφήνονται σε μια ελεύθερη χρήση όπως ακριβώς αφήνεται και κάθε δημόσια κατασκευή μόνο που αυτήν την φορά δεν υπάρχει σαφής κατεύθυνση ως προς την χρήση αλλά οι ημιτελείς σκελετοί αναμένουν την χρήση ή μη που θα τους δοθεί από τους ανθρώπους.
Σημαντικό σημείο της εργασίας είναι και η διαμόρφωση του εδάφους της κοίτης στην οποία οι έξι λεκάνες- θέατρα που τοποθετούνται ανά 3 κάθετες γέφυρες, κάθετα και αυτές στην ροή του χειμάρρου, ανακόπτουν την ταχύτητα του νερού του χειμάρρου δημιουργώντας εσωτερικές δίνες καθώς επίσης αποθηκεύουν μεγάλη ποσότητα νερού, πράγμα ζωτικό για το έδαφος την περίοδο που ο χείμαρρος στερεύει.
Το έργο ορίζει μια ιδιοκτησία με χτυπημένη ιδιοτικότητα λόγω της ενοποίησης των χρήσεων σε ορόφους ,την εξωτερίκευση των προσβάσεων και των ανοιχτών κελυφών της. Επίσης ορίζει μια νέα λογική κατασκευής βασισμένη στην μετατόπιση της περιόδου κατασκευής και εν μέρει σχεδιασμού μέσα στον χρόνο κατοίκησης. Έναν χώρο δηλαδή που εξελίσσεται μέσα στον χρόνο και η επέμβαση ή μη του ανθρώπου είναι αυτή που του προσδίδει νόημα. Αφήνετε στις αλλαγές των φυσικών και αστικών συμβάντων λειτουργώντας ως ένα φίλτρο ελέγχου του χειμάρρου και τέλος καλεί τους κατοίκους του¬¬¬¬ σε σχέσεις συνεργασίας ή σύγκρουσης μεταξύ τους αλλά και με τις καταστάσεις της πόλης εκεί.
Επιβλέπων: Πανηγύρης Κωστής
Αρχείο: Anna.Vasof.UnderConstruction.pdf
Αρχείο: Anna.Vasof.UnderConstruction.pdf
Αριθμός Αναφοράς: 268
Η διπλωματική εργασία βασίζεται στο βιβλίο του George Bataille ¨η ιστορία του ματιού ¨.
Στο βιβλίο παρουσιάζεται ένα ερωτικό ζευγάρι. Πιο συγκεκριμένα, δύο έφηβοι, οι οποίοι μέσω μιας σειράς πράξεων μπαίνουν στη διαδικασία εντόπισης της ερωτικής έξαρσης. Μια σειρά από ερωτικά παιχνίδια - τα οποία θα περιγράψω αναλυτικότερα παρακάτω - με συμμετέχοντες τους ίδιους ή προσκαλώντας και άλλους σε αυτό, τα οποία αποτελούν ένα κέντημα ξέφρενης συμπεριφοράς με κορύφωση την τελική σκηνή του βιβλίου που στιγματίζεται από το θάνατο ενός παπά. Ο Bataille εμπλέκει τη δεσπόζουσα θέση του ερωτισμού με τη θνητότητα της ανθρώπινης ύπαρξης, και κατά συνέπεια το θάνατο. Μιλάει για έναν ερωτισμό της μοναξιάς, της σιωπής, της αγωνίας, της αντιμετώπισης της ακρότητας, δηλαδή του ίδιου του θανάτου. Ο συγγραφέας γράφει στο πρώτο πρόσωπο, θέτοντας τον εαυτό του ως συμπρωταγωνιστή ή αλλιώς συμπαίκτη αυτής της διαδικασίας.
Επιβλέποντες: Αντονάς Αριστείδης, Ψυχούλης Αλέξανδρος
Αριθμός Αναφοράς: 263
Η αστικοποίηση της υπαίθρου και η αστική διασπορά δημιουργούν ένα νέο τοπίο ανθρώπινης εγκατάστασης σε σχέση με το τοπίο, ένα τοπίο συνεχώς μεταβαλλόμενο και εξελισσόμενο. Τα μέσα μεταφοράς, μεταβάλλουν τις αποστάσεις ώστε να σχετίζονται περισσότερο με χρονικές μετρήσεις(hours) παρά με αποστάσεις(km). Η εξοχική εγκατάσταση είναι μια περιοδική εγκατάσταση με κύριο δεδομένο πλέον την κατανάλωση της εξοχικότητας, εξοχικότητας εξημερωμένης και φερόμενης στα μέτρα και τα σταθμά ενός "πολιτισμένου" ανθρώπου. Το τοπίο όμως έχει μεταλλαχτεί, σε τέτοιο βαθμό που η ανθρώπινη παρουσία εντοπίζεται παντού στο τοπίο, η "παρθένα" φύση όπως προβάλλεται από τα ντοκιμαντέρ δεν υφίσταται πια. Η παρουσία καλωδίων Δεη, μπάζων, δρόμων και γενικότερα δομημένων χώρων, είναι μέρος πλέον αυτής της εξοχικότητας. Η εξοχικότητα εντοπίζεται πλέον στην παραποιημένη φύση, μια φύση με αναπόσπαστο κομμάτι την παρουσία του ανθρώπινου στοιχείου.
Η διπλωματική εργασία δημιουργεί νέους όρους εξοχικής πολύ-κατοίκησης μέσα σε παραποιημένα τοπία. Οι χώροι εγκατάστασης της εξοχικής κατοίκησης που προτείνονται στην διπλωματική είναι τα παραποιημένα τοπία και πιο συγκεκριμένα, τα τοπία ανάμεσα στο οδικό δίκτυο και την θάλασσα με έντονο το στοιχείο της κλίσης του εδάφους, τα πρανή. Τα πρανή που εντοπίζονται παράταιρα των εθνικών οδών. Το έντονο επικλινές του εδάφους, αποτέλεσμα ανθρώπινης παρέμβασης στο τοπίο, "οπλισμένες γαίες", ο τρόπος κατοίκησης της κλίσης (9˚) και η φράση του Π. Γιαννόπουλου «Ο βίος εν Ελλάδι υπαίθριος εστί», εκφράζουν την γενικότερη γραμμή κατεύθυνσης της διπλωματικής εργασίας. Εναποθέτει τις προϋποθέσεις να επανεξεταστεί η σχέση πολυκατοικίας-πόλη, με μία υπαίθρια πολυκατοίκηση-εξοχή. Ο ήλιος, ο αέρας, η γη, το υδάτινο στοιχείο και η εναρμόνιση του δομημένου χώρου με το περιβάλλον, γίνονται εκφραστής ενός νέου υπαίθριου κατοικείν.
Επιβλέπων: Πανηγύρης Κωστής
Αριθμός Αναφοράς: 275
Στόχος της διπλωματικής μας εργασίας είναι ο σχεδιασμός ενός σύγχρονου τουριστικού καταλύματος, με κατασκευές που εντάσσονται στο περιβάλλον αρχιτεκτονικά και είναι φιλικές ως προς αυτό κατασκευαστικά. Ανάμεσα στις προθέσεις μας είναι η δημιουργία ενός μωσαϊκού φιλοξενίας με διαφορετικού χαρακτήρα κατασκευές που «αφουγκράζονται» την εκάστοτε τοπ(ι)ογραφία, καθώς επίσης και η διαμόρφωση ενός τουριστικού λιμένα , μικρής δυναμικότητας, με τις απαραίτητες εγκαταστάσεις. Η επέμβασή μας στο σύνολό της επιχειρεί την συνδιαλλαγή με το υπάρχον Ξενία Παλιουρίου (Α.Κωνσταντινίδης, 1962) και την εν δυνάμει λειτουργία τους ως μία ενότητα φιλοξενίας.
Η σύγχρονη «Ξενία» φιλοδοξεί να παραμείνει ένας ζωντανός πυκνωτής ανθρώπινης δραστηριότητας σε έναν τόπο που, ειδικά τους καλοκαιρινούς μήνες, φιλοξενεί χιλιάδες λουόμενους και παραθεριστές. Φιλοδοξεί να αποτελέσει μια άρθρωση ανάμεσα στο παλιό «Ξενία» και σε μια σύγχρονη μονάδα φιλοξενίας, ένα ενιαίο σύνολο ικανό να καλύψει την πλειάδα των απαραίτητων ανέσεων χωρίς να επιβαρύνει σε μεγάλο βαθμό την περιοχή. Οι νέες μονάδες σχεδιάστηκαν με στόχο την ένταξή τους στο φυσικό τοπίο και βασισμένες στην συνεχή ανάγκη μείωσης του οικολογικού αποτυπώματος των νέων κατασκευών. Επίσης στοχεύει να αποτελέσει ένα ερέθισμα και μια αφορμή για τον επαναπροσδιορισμό της σύγχρονης φιλοξενίας και των παροχών της, τον τρόπο που αυτή μορφώνει το χώρο ενός ξενοδοχείου τόσο εσωτερικά όσο και εξωτερικά. Μια εφήμερη κατοίκηση που διαπραγματεύεται τους όρους του οικείου και του ανοίκειου δημιουργώντας ένα υβρίδιο που μεσολαβεί ανάμεσα στο δομημένο περιβάλλον και το φυσικό τοπίο.
Επιβλέποντες: Μανωλίδης Κωνσταντίνος, Φιλιππιτζής Δημήτρης
Αριθμός Αναφοράς: 290
Ξεκινώντας τη διπλωματική μου εργασία, η επιλογή του οικοπέδου έγινε μετά από μία περιπλάνηση στην ευρύτερη περιοχή όπου εντοπίζεται η περιοχή μελέτης του ερευνητικού μου θέματος, η Μακρινίτσα. Ο βράχος με την δραματική του όψη αποτελεί ένα σημαντικό γνώρισμα της περιοχής ενώ είναι εμφανής από όλα τα γειτονικά χωριά του Πηλίου. Στη συνέχεια, έγινε αναγνώριση της περιοχής ώστε να βρεθούν οι πιο κατάλληλες λύσεις προκειμένου η νέα επέμβαση να ενταχθεί μορφολογικά, εννοιολογικά και κατασκευαστικά στο υπάρχον φυσικό και κτιστό περιβάλλον. Τα γενικά, βασικά χαρακτηριστικά γνωρίσματα της αρχιτεκτονικής και πολεοδομικής παράδοσης της Μακρινίτσας, το τοπίο που σε προδιαθέτει για εγκαταστάσεις εναλλακτικού τουρισμού, με το Ρέμα, τις υπάρχουσες πεζοπορικές διαδρομές, το υπάρχον αναρριχητικό πεδίο, οι λιτές κατασκευές(μαντριά) που βρίσκονται διάσπαρτες καθώς και ο ίδιος ο βράχος(ένα μέρος του οποίου ενδείκνυται για αναρρίχηση), ο οποίος παραπέμπει και στις διάφορες μοναστηριακές εγκαταστάσεις τοποθετημένες σε ανάλογο απότομο έδαφος είναι ορισμένα από τα στοιχεία που επηρέασαν άλλα λιγότερο και άλλα περισσότερο την πορεία και το τελικό αποτέλεσμα του συγκεκριμένου project.
Το βασικό κτιριολογικό πρόγραμμα μοιράζεται σε τέσσερις βασικές λειτουργίες, συνεδριακό και αθλητικό κέντρο, χώρος εστιατορίου και καταλύματα. Ο βασικός χώρος τις καθεμιάς από αυτές τις λειτουργίες είναι διακριτές τόσο μέσα από τη διαφορετικότητα των υλικών σε σχέση με το υπόλοιπο κτίριο όσο και μορφολογικά με τους όγκους τους να ξεχωρίζουν εξωτερικά. Όλες οι λειτουργίες εκτός των καταλυμάτων έχουν τοποθετηθεί στη ράχη του βράχου ενώ τα καταλύματα είναι τοποθετημένα σε έναν μεταλλικό σκελετό αγκυρωμένο σε μία από τις αγκαλιές που δημιουργεί η όψη του ίδιου του βράχου. Τα δύο αυτά βασικά μέρη των εγκαταστάσεων έχουν ως συνδετικό κρίκο μία πλατεία λειτουργώντας ως σημείο αναφοράς. Οι μεταλλικές κατασκευές, προβάλλοντας την αίσθηση του εφήμερου, οι όγκοι που δίνουν την εντύπωση ότι στα σημεία αυτά ο βράχος ξεφλουδίζεται στη ράχη του αποτελώντας συνέχειά του, το συγκρότημα των καταλυμάτων που φαντάζει απλά να ακουμπά τον βράχο καθώς αναρριχάται πάνω σε αυτόν, το παιχνίδι των προβόλων και των εναλλαγών υπαίθριων, ημιυπαίθριων και κλειστών χώρων, είναι μερικά από τα επιμέρους χαρακτηριστικά, σαν αποτέλεσμα της μελέτης των προηγούμενων στοιχείων που αναφέρθησαν.
Τέλος, ένα βασικό ζήτημα που με απασχόλησε από την αρχή σχετικά με την ταυτότητα της νέας επέμβασης είναι η στάση που θα έπρεπε να κρατηθεί απέναντι στο βάρος της αρχιτεκτονικής παράδοσης που φέρουν οι παραδοσιακοί οικισμοί του Πηλίου και πιο συγκεκριμένα η Μακρινίτσα. Όπως έχει ήδη αναφερθεί μερικά γενικά χαρακτηριστικά γνωρίσματα έχουν μεταφερθεί μετουσιωμένα σημερινή αρχιτεκτονική σε μία άλλη δηλαδή παράδοση του σήμερα. Αυτή θεωρήθηκε ως η καλύτερη λύση καθώς η Μακρινίτσα υπάρχει και στέκεται εκεί αποτελώντας έναν πόλο έλξης για αυτό που φέρει και για αυτό που ο καθένας θέλει να γνωρίσει. Η νέα επέμβαση επομένως έπρεπε να δημιουργεί ένα διαφορετικό γεγονός και μέσα από αυτή τη διαφορετικότητα να αναδειχθεί περισσότερο τόσο και η ίδια όσο και η παραδοσιακή Μακρινίτσα.
Επιβλέποντες: Φιλιππιτζής Δημήτρης, Τριανταφυλλίδης Γεώργιος
Αριθμός Αναφοράς: 277
Στην παρούσα διπλωματική εργασία η συνθετική διαδικασία βασίζεται στην κίνηση του ανθρώπινου σώματος. Πιο συγκεκριμένα, παρατηρείται το περπάτημα, ο τρόπος μετακίνησης του σώματος στον χώρο και επιχειρείται η παραλλαγή του σταθερού ρυθμού του μέσω της δημιουργίας μιας τοπογραφίας ποικίλλων διαδοχικών κλίσεων.
Η μορφολογία διερευνάται σε μακέτες, τρισδιάστατα και σε κλίμακα 1:1, λαμβάνοντας υπ’ όψιν τα χαρακτηριστικά του περπατήματος και την δυνατότητα παραγωγής χώρου μέσω της κίνησης και του ίχνους της. Η διερεύνηση οδηγεί στην σύνθεση ενός χώρου που αποτελείται από αλλεπάλληλες διαδοχικές τομές που τοποθετούνται η μια δίπλα στην άλλη.
Στον χώρο μιας υπάρχουσας παιδικής χαράς στην περιοχή της Ανάληψης Θεσσαλονίκης επανασχεδιάζεται ένα πάρκο κινητικής αναψυχής. Μέσω των σχεδιαστικών κινήσεων, η υπάρχουσα κατάσταση του πάρκου συνδυάζεται με την επιθυμητή λαμβάνοντας υπ’ όψιν και επανασυνδέοντας τις κινήσεις των πεζών στην γύρω περιοχή. Τέλος, οι κινήσεις των κλασικών παιχνιδιών της παιδικής χαράς απομονώνονται ως προς τα χαρακτηριστικά τους και προσαρμόζονται στην προτεινόμενη κατασκευή.
Επιβλέπουσα: Γαβρήλου Έβελυν
Αριθμός Αναφοράς: 301
Αντικείμενο της συγκεκριμένης διπλωματικής εργασίας είναι να σχεδιαστεί σε τοποθεσία του Λαγονησίου μία κοινότητα, η οποία να μπορεί να φιλοξενήσει καλλιτέχνες-στοχαστές. Η κοινότητα αποτελείται από τρεις περιοχές. Η πρώτη περιοχή είναι η εμπορική ζώνη και περιλαμβάνει καταστήματα, χώρους που στεγάζουν σημαντικές υπηρεσίες, ένα υπόγειο parkingαυτοκινήτων και μία μεταλλική διαμορφωμένη επιφάνεια. Η εμπορική ζώνη ουσιαστικά συνδέει τη κοινότητα με την υπόλοιπη περιοχή καθώς οι χρήστες της είναι τόσο οι εκάστοτε κάτοικοι της κοινότητας όσο και κάτοικοι της ευρύτερης περιοχής.
Η δεύτερη περιοχή είναι μία ζώνη πλάτους 45 μέτρων η οποία βρίσκεται στο κεντρικό τμήμα του οικοπέδου και ακολουθεί το φυσικό σχήμα του οικοπέδου, σε αυτή τη ζώνη είναι τοποθετημενες όλες οι μονάδες κατοικίας και οι μονάδες εργασίας. Ένας πεζόδρομος που περνάει από το μέσο αυτής της ζώνης τη διαχωρίζει σε 2 τμήματα. Λόγω της έντονης κλίσης του εδάφους τοποθετήθηκαν πεζούλες πλάτους 1 μ. οι οποίες παραλαμβάνουν τις κλίσεις και με τη χρήση σκαλών που διακόπτουν τις πεζούλες στο σημείο του πεζοδρόμου επιτυγχάνεται η ανάβαση σε υψηλότερο επίπεδο. Το οικόπεδο που ανήκει σε κάθε κατοικία περιλαμβάνει μία κατοικήσιμη μονάδα, μία ή δύο πέργκολες με καθίσματα, δέντρα και θάμνους που διασφαλίζουν την σχετική απομόνωση της κάθε κατοικίας. Σχεδιάστηκαν 6 διαφορετικοί τύποι κατοικήσιμων μονάδων, που αν και το σχήμα τους διαφέρει, είναι όλοι δυώροφοι και περιλαμβάνουν τους ίδιους ακριβώς χώρους.
Στη βόρεια πλευρά του οικοπέδου δίπλα στον δρόμο σχεδιάστηκαν υπαίθριες θέσεις στάθμευσης, οι θεσεις αυτές μπορούν να καλύψουν τις ανάγκες τόσο των κατοίκων όσο και των επισκεπτών τους. Με τον δρόμο που υπάρχει στη βόρεια πλευρά που οικοπέδου συνδέονται εσωτερικοί δρόμοι οι οποίοι φτάνουν και μπαίνουν μέσα στη κατοικήσιμη ζώνη προκειμένου να εξυπηρετήσουν τις ανάγκες των κατοίκων. Στη βόρεια πλευρά του οικοπέδου έχει σχεδιαστεί και ένας χώρος άθλησης διαστάσεων 61,90 μ. × 28 μ. που περιλαμβάνει 4 γήπεδα τέννις για την άθληση των κατοίκων της κοινότητας. Στη νότια πλευρά του οικοπέδου δίπλα στη ζώνη κατοίκησης έχουν σχεδιαστεί δεξαμενές νερού. Οι δεξαμενές αυτές είναι κατασκευές που περιλαμβάνουν μία δεξαμενη νερού και γραμμική πέργκολα που ανάλογα με το μήκος της προκύπτουν τρεις τύποι δεξαμενών νερού.
Η τρίτη περιοχή βρίσκεται στο ανατολικό τμήμα του οικοπέδου, ουσιαστικά, αποτελεί προέκταση της ζώνης της δεύτερης περιοχής και περιλαμβάνει μία διαμόρφωση με καμπύλους αναβαθμούς τόσο σε κάτοψη όσο και σε όψη. Η κύρια χρήση αυτής της διαμόρφωσης είναι η αναψυχή και η ξεκούραση των κατοίκων της κοινότητας.
Επιβλέπων: Στυλίδης Ιορδάνης
Αριθμός Αναφοράς: 291
Η παρούσα διπλωματική εργασία έχει θέμα το σχεδιασμό ενός σύγχρονου εργοστασίου ανακύκλωσης και παρασκευής χαρτιού, στη βιομηχανική περιοχή του Βόλου. Στόχος αυτής της διπλωματικής εργασίας είναι η οικολογική προσέγγιση της διαδικασίας ανακύκλωσης και παραγωγής του χαρτιού, και η ανάδειξη του εργοστασίου σε πόλο έλξης διαφόρων επισκεπτών και κατ’ επέκταση η προώθηση της ανακύκλωσης στο νομό Μαγνησίας. Στα πλαίσια της χωροθέτησης του εργοστασίου, ιδιαίτερο βάρος δόθηκε στη ρεματιά και στις γραμμές του παλιού τρένου που διασχίζουν το οικόπεδο σε όλο του το μήκος. Το κτίριο είναι γραμμικό, με διαστάσεις 400 x 50 μέτρα. Το κύριο μέρος αποτελείται από το κέλυφος που στεγάζει τη γραμμή παραγωγής, ενώ οι γραφειακοί χώροι συγκεντρώνονται σε ένα ανεξάρτητο κτίριο που συνδέεται με το κέλυφος. Η πρόσβαση στο οικόπεδο γίνεται από δύο γέφυρες, και η είσοδος στο εργοστάσιο από το κτίριο των γραφείων και από τα δύο άκρα του εργοστασίου. Ιδιαίτερη σημασία δίνεται στην διαμόρφωση του τοπίου που περιβάλλει το εργοστάσιο, και στην αρμονική ένταξή του στο φυσικό περιβάλλον. Αυτό επιτυγχάνεται με τη διαμόρφωση της ήδη υπάρχουσας ρεματιάς και τη δενδροφύτευση των δυο οχθών που θα αποτελέσουν τόπο περιπάτου και χαλάρωσης για τους εργαζόμενους αλλά και για τους επισκέπτες.
Επιβλέπων: Τριανταφυλλίδης Γεώργιος
Αριθμός Αναφοράς: 276