Επιβλέπουσα: Λυκουριώτη Ίρις

Αριθμός Αναφοράς: 676

Στόχος της διπλωματικής εργασίας είναι η δημιουργία μιας πειραματικής δομής συλλογικής κατοίκησης στο κέντρο της Αθήνας, χρησιμοποιοώντας το υπάρχον κτιριακό απόθεμα της πόλης, με σκοπό τον επαναπροσδιορισμό της συνθήκης της κατοίκησης όπως τη γνωρίζουμε μέχρι σήμερα.

Αφετηρία της έρευνας αποτέλεσε η μελέτη της ταυτότητας του κατοίκου της σημερινής μετανεωτερικής πόλης, καθώς και των μεταβαλλόμενων συνθηκών και σχέσεων που επηρεάζουν την αστική ζωή. Σε επόμενο στάδιο έγινε η ανάλυση παλαιότερων και σύγχρονων παραδειγμάτων κατοικιών, με σκοπό την αναζήτηση των μικρών στοιχείων εστιότητας που συνδέουν τον κάτοικο, την κατοικία και την πόλη. Χρησιμοποιοώντας σαν μονάδα το μετανεωτερικό αστικό υποκείμενο γίνεται η προσπάθεια ένταξης του σε μια νέα συνθήκη κατοίκησης με κύρια χαρακτηριστικά στοιχεία την εντονη σχέση της δομής με το «έξω», δηλαδή την πόλη και το δημόσιο χώρο και το «άνοιγμα» της μικρότερης ιδιωτικής μονάδας προς το «κοινό» και τη συλλογική ζωή. Επιχειρείται επιπρόσθετα η κατασκευή μιας νέας δομής στον ενδιάμεσο χώρο που δημιουργείται από το ανάγλυφο των δωμάτων των ήδη υπάρχοντων κτιριακών μονάδων, στην οποία η ζωή γίνεται υπαίθρια, το κοινό συγχέεται με το δημόσιο και η πόλη αναδημιουργείται σε ένα νέο επίπεδο στο οποίο οι συνθήκες είναι ρευστές και μη ορισμένες. Δημιουργείται ένας χώρος, δηλαδή, γύρω και ανάμεσα από τις αυστηρά ορισμένες ταυτότητες - τις οποίες επιτάσσει το δομημένο περιβάλλον - αλλά διαφέρει από αυτές ριζικά. Ο συγκεκριμένος χώρος επιλέχθηκε να πλαισιώνεται από μια ξύλινη κατασκευή με πανέλα πλήρωσης, άλλα πλήρη και άλλα διάτρητα, εντείνοντας την αντίθεση της ενδιάμεσης αυτής υβριδικής κατάστασης με το πυκνά δομημένο περιβάλλον της ελληνικής πρωτεύουσας.

Σκοπός του συνολικού εγχειρήματος είναι ο πειραματισμός με τα στοιχεία αυτά που παραδοσιακά συνθέτουν μια κατοικία, και η αποδόμησή τους έτσι ώστε να προκύψει πηγαία ένας νέος τύπος οικειότητας μέσα από μια προσπάθεια διανυσματικής επέκτασης της κατοίκησης με πυρήνα την πόλη και όχι την οικιστική μονάδα.

Επιβλέπων: Πανηγύρης Κωστής

Αριθμός Αναφοράς: 703

Στη παρούσα διπλωματική εργασία  διερευνήσαμε και σχεδιάσαμε, την κατασκευή ενός κέντρου έρευνας και εκπαίδευσης στην περιοχή Νεραϊδοράχη του όρους Χελμός, κοντά στην πόλη Καλάβρυτα, στην Πελοπόννησο. Εκεί, σήμερα, βρίσκεται ο σταθμός παρατήρησης που στεγάζει το μεγαλύτερο κατοπτρικό τηλεσκόπιο των Βαλκανίων «Αρίσταρχος». Επισκεφτήκαμε και διαμείναμε στις υπάρχουσες εγκαταστάσεις ώστε να συλλέξουμε  οπτικό υλικό της γεωγραφίας της περιοχής αλλά και των επιστημονικών δραστηριοτήτων και αναγκών ενισχύοντας, ταυτόχρονα, την απόφασή μας να ασχοληθούμε με τον σχεδιασμό του κέντρου. Το ενδεδειγμένο σενάριο ζωής που προβλήθηκε άμεσα στο κτιριολογικό πρόγραμμα έχει ως υπόβαθρό του την επιλογή της ενίσχυσης της επαφής των επιστημόνων ερευνητών αστροφυσικών, ακαδημαϊκών και ερασιτεχνών αστρονόμων, με, κυρίως, τους μαθητές-μαθήτριες, στις εκπαιδευτικές πειθαρχίες και τις τεχνικές αναγκαιότητες υποστήριξής τους τόσο σε σχέση με την αστρονομία, τις μεθόδους παρατηρήσεων και καταγραφών, όσο και την διαρκή εκπαιδευτική στρατηγική, τη διάχυση των ευρημάτων, των ιδεών και των σκέψεών τους σε νέους και νέες.

Η πρότασή μας περιγράφει αναλυτικά, σχεδιαστικά και θεωρητικά, ένα κτιριακό κέλυφος, βυθισμένο στο έδαφος, στεγασμένο με μεταλλική-ξύλινη πρισματοειδή στέγη που επιτρέπει την εγκατάσταση συρόμενων επιφανειών που καλύπτουν ανοίγματα και εσωτερικές αυλές, σημεία από όπου μπορεί να επιχειρηθεί ακόμη και σε ακραίες συνθήκες καιρού η αστροπαρατήρηση και η ενατένιση του νυχτερινού ουρανού. Κρίσιμοι παράγοντες της επίλυσης που απασχόλησαν την σκέψη μας και εκφράστηκαν στην πρόταση είναι η συμπεριφορά του κτιρίου στις ακραίες συνθήκες καιρού, η εκπαιδευτική και ξενοδοχειακή δυνατότητά του, τόσο σε φοιτητές/τριες και μαθήτριες/ές όσο και σε ενθουσιώδεις πολίτες που ενδιαφέρονται για το επιστημονικό τεχνικό υπόβαθρο της σημαντικής λειτουργίας του, η πλήρης προστασία μηχανών και οχημάτων από τον καιρό, σε συνθήκη αυτόνομης λειτουργίας για μεγάλο χρονικό διάστημα.

Επιβλέποντες: Στυλίδης Ιορδάνης, Φιλιππιτζής Δημήτρης

Αριθμός Αναφοράς: 664

Η φύση, όταν παραμείνει ανέγγιχτη στην διάρκεια του χρόνου, θα αφομοιώσει οποιοδήποτε ανθρώπινο δημιούργημα… Υπό την επιρροή της σχέσης αυτής και των ναυαγίων, το πρότζεκτ προσπαθεί να αποδώσει την σχέση, της  συνάρτησης αλλά και άρνησης των ανθρωπογενών στοιχείων να εναρμονιστούν με την φύση χωρίς να την διαταράσσουν, παραμένοντας εκεί.

Το πρότζεκτ λαμβάνει χώρα στην Κέα ή αλλιώς Τζια, παράδεισο του καταδυτικού και περιπατητικού τουρισμού, στον βυθό της οποίας  βρίσκονται τα κουφάρια των άλλοτε μεγαλειωδών  πλοίων του Βρεττανικόυ και του Μπουρντιγκαλα.  Σημείο τοποθέτησης, η χερσόνησος που φιλοξένει το πρώτο φάρο που άναψε στις Κυκλάδες, έχοντας  νοητή οπτική επαφή και με τα δύο ναυάγια. Η παρέμβαση σε αυτή  ακολούθησε την μορφή μονοπατιού με τις βασικές χαράξεις της συνολικής επέμβασης να προκύπτουν από τα νοητά διανύσματα προς αυτά και τον Φάρο, την κατάληξη του μονοπατιού, σε μια προσπάθεια να τον αναδείξει  και να προσδώσει αισιοδοξία.

Ένα μονοπάτι, μια εμπειρία, ένα έργο το οποίο, η προσπάθεια της φύσης να εναρμονιστεί με τα ανθρωπογενή στοιχεία και η αντίθεση αυτή  του αποτελέσματος αποδίδεται μέσο του υποσκάφου της παρέμβασης. Εμπνέεται σαφώς και από την έννοια τον πλοίων (σκάφος < αρχαία ελληνική σκάφος < σκάπτω) όσο και από την κατάληξη τους (θαμμένα στον βυθό της θάλασσας).  Ακολουθεί την μορφή τους (ναυς < αγνυμι < σπάζω, θρυμματίζω, κομματιάζω)  μέσω της διασπάρτικότητας των δομών και της σύνδεσης αυτών μέσω της διαδρομής του μονοπατίου. Προσπαθεί να εναρμονιστεί σε ασυνήθιστο περιβάλλον και σε αυτό, να δημιουργήσει νέες εντάσεις, νέες χρήσεις και μια διαφορετική αντίληψη για το τι την περιβάλλει, από μέσα και έξω.

Οι φυσικές συνθήκες που επικρατούν ήρεμες από την νότια ενώ άγριες από την βόρεια πλευρά, μεταμορφώνουν τους χώρους μέσω των  μεταβαλλόμενων διαδικασιών της θάλασσας, του ανέμου και του φυσικού φωτός θέτωντας τους σε ένα συνεχή διάλογο με αυτά.

Επιβλέπων: Μανωλίδης Κωνσταντίνος

Αριθμός Αναφοράς: 682

Η Αθήνα,  μια σύγχρονη ευρωπαϊκή πρωτεύουσα που επιδιώκει να είναι μια αναβαθμισμένη και ανταγωνιστική πόλη. Ωστόσο μια απλή βόλτα στο κέντρο της αρκεί για να διαπιστώσει κανείς την έντονη υποβάθμιση και παρακμή στις κτιριακές εγκαταστάσεις της πόλης. Τα στοιχεία που κατά την παρατήρηση μας χαρακτηρίζουν το κέντρο της Αθήνας σήμερα είναι αυτή η κατάσταση στις κτιριακές εγκαταστάσεις σε συνδυασμό με τον μεγάλο αριθμό αντικειμένων χωρίς χρήση και τη σκαλωσιά που συναντάται συχνά να καλύπτει τις όψεις κτιριακών κελυφών. Στοιχεία τα οποία παραπέμπουν σε μηχανισμούς της μνήμης και σε καταστάσεις αναμονής που πιθανόν να οδηγήσουν σε μια ολοκληρωτική απώλεια μνήμης. Ως φορείς μνήμης αναγνωρίζονται για μας όχι μόνο τα ερειπωμένα και εγκαταλελειμμένα κτίρια αλλά και τα παραιτημένα και ίσως για κάποιους χωρίς χρήση αντικείμενα στους δρόμους του κέντρου. Αντικείμενα όπως έπιπλα, οικιακές συσκευές, προσωπικά αντικείμενα, είδη υγιεινής, τα οποία έφυγαν από την ιδιωτική χρήση περνώντας στη δημόσια σφαίρα, αναζητώντας ίσως μια νέα μορφή χρήσης. Η νέα μορφή χρήσης συχνά δίνεται μέσα από τα παλαιοπωλεία της πόλης. Η περιοχή αυτή των παλαιοπωλείων κατέκτησε το ενδιαφέρον της παρούσας εργασίας, επηρεασμένη από την επιθυμία διατήρησης αυτών των δημοσίων δραστηριοτήτων και της περιοχής που τα φιλοξενεί.

Τα παλαιοπωλεία αφορούν ένα παλαιό κλάδο ή επάγγελμα που πραγματεύεται τα αντικείμενα τα οποία έχασαν την αρχική τους χρήση ή  τον αρχικό τους χρήστη - που από επιλογή ή ανάγκη τα εγκατέλειψε - και αναζητούν ένα νέο χρήστη που είτε τα χρειάζεται λόγω της λειτουργίας τους, είτε τα συλλέγει λόγω της παλαιότητάς τους ή άλλων αξιών που αναγνωρίζει σε αυτά. Τα παλαιοπωλεία στο κέντρο της πόλης συναντώνται μαζεμένα στο Μοναστηράκι, με κέντρο την πλατεία Αβησσυνίας ή αλλιώς το αθηναϊκό Γιουσουρούμ. Η αξιολόγηση και συντήρηση των αντικειμένων που πραγματεύεται ο παλαιοπώλης απαιτεί μεγάλη εμπειρία και πολλές γνώσεις. Για δεκαετίες τα μαγαζιά αυτά προσέφεραν με το δικό τους τρόπο στις εμπορικές δραστηριότητες της πόλης, είτε καλύπτοντας χρηστικές ανάγκες των πολιτών είτε ικανοποιώντας τα διάφορα ενδιαφέροντα των αγοραστών και συλλεκτών των αντικειμένων. Δυστυχώς όμως σήμερα ο κλάδος αυτός αντιμετωπίζει με τη σειρά του έντονα προβλήματα επιβίωσης που οδήγησαν και στε κλείσιμο μεγάλου αριθμού μαγαζιών. Η οικονομική κρίση, τα υπερκαταστήματα καθώς και οι παράνομοι πλανόδιοι πωλητές είναι οι κύριες αιτίες αυτών των προβλημάτων. Οι ίδιοι οι επαγγελματίες του χώρου εκφράζουν φόβους ότι οι παράνομοι πωλητές που εκμεταλλεύονται τους χώρους γύρω από τα μαγαζιά τους δεν συμβάλλουν μόνο στη μείωση του κύκλου εργασιών τους αλλά μπορούν να οδηγήσουν και σε αλλαγή στον χαρακτήρα των δραστηριοτήτων, που ενδεχομένως να σημάνει το τέλος του ιστορικού χώρου εμπορευμάτων όπως τον γνωρίζουμε σήμερα.

Το ΑΙRHUB φαντάζεται στην πλατεία Αβησσυνίας ένα τεράστιο εργαστήριο – workshop, με παλιούς τεχνίτες και νέους επαγγελματίες, που θα αγκαλιάσει τις χρήσεις που έχουν παρακμάσει και που θα τονώσει την περιοχή των παλαιοπωλείων καθιστώντας την ένα θεματικό κέντρο. Στοχεύει στη σύνδεση παρελθόντος και παρόντος, στην αφύπνιση της συνείδησης αστικού πολιτισμού, στη διάσωση μιας ιστορικής απασχόλησης ενισχύοντάς την ενάντια στην οικονομική κρίση και στη γενικότερη βελτίωση του επιχειρηματικού, διοικητικού και τουριστικού κέντρου. Οι χρήσεις αυτές στεγάζονται σε μια μεταλλική κατασκευή διαστάσεων 106x12 μέτρα η οποία συνδέεται με τρία υφιστάμενα κτίρια, εκ των οποίων το ένα αφορά αποκατεστημένο κτίριο. Η σύνδεση της νέας κατασκευής με τα υφιστάμενα κτίρια γίνεται μέσω των κλιμακοστασίων, χρησιμοποιώντας τα υφιστάμενα κελύφη ως εισόδους για την πρόσβαση στο νέο κέλυφος, ενώ τα βασικά στοιχεία που χρησιμοποιούνται στη νέα κατασκευή είναι ο μεταλλικός φέροντας οργανισμός, η μπετονένια συμπαγής τοιχοποιία και η διαφάνεια μέσω των ανοιγμάτων και του μεταλλικού πλέγματος.

Επιβλέπων: Παπαδόπουλος Σπύρος

Αριθμός Αναφοράς: 704

Επιβλέπων: Στυλίδης Ιορδάνης

Αριθμός Αναφοράς: 680

Επιβλέπων: - do not delete

Αριθμός Αναφοράς: 707

 Πώς μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τη θάλασσα ως μία νέα τοπογραφία; Η διπλωματική αυτή εργασία, μέσα από τη διερεύνηση της τωρινής κατάστασης του κόλπου της Ελευσίνας, επιχειρεί, μέσα από υποθέσεις, αναιρέσεις και ενεργήματα, να επανενεργοποιήσει μέρος της συνολικής δραστηριότητας και της παραγωγικότητας της του κόλπου, μέσα από την εγκατάσταση πολλαπλών δράσεων πάνω στη θάλασσα. Αυτές έχουν στόχο, τόσο να κάνουν τους κατοίκους να επιστρέψουν στο εδώ και πολλά χρόνια επιβαρυμένο θαλάσσιο οικόπεδο της περιοχής, όσο και να εκμεταλλευτούν τη θάλασσα προς όφελός τους, μέσα από εναλλακτικούς τρόπους παραγωγής τροφής, ενέργειας και τουρισμού. Οι κατασκευές αυτές, σχεδιάστηκαν με τη λογική της μονάδας που πολλαπλασιάζεται, έτσι ώστε να έχουν μεταβλητή χρήση αλλά και να παραλαμβάνουν διαφορετικά τεχνητά εδάφη, ανάλογα με την εκάστοτε ανάγκη της περιοχής. Αυτές τοποθετούνται είτε σε σημεία στα οποία εντοπίζονται πολλών ειδών προβλήματα, σε μία προσπάθεια αναίρεσής τους, είτε σε σημεία ιστορικού, αρχιτεκτονικού και ναυτικού ενδιαφέροντος ή κοντά σε περιοχές στις οποίες εκτιμάται ότι θα πλημμυρίσουν εξαιτίας της ανόδου της στάθμης της θάλασσας τα επόμενα χρόνια. Η συνολική προσέγγιση, εστιάζει στην όσο πιο άμεση επαφή του χρήστη με το νερό, κατά την παραμονή του στις κατασκευές, προκειμένου να έρθει αντιμέτωπος με την αίσθηση που απορρεέι από την ισχυρή επιβολή του νερού, όταν αυτό περικυκλώνει μία αστική χρήση από όλες τις πλευρές και τη διαχωρίζει από τη στέρεη γη.

Επιβλέπων: Κοτιώνης Ζήσης

Αριθμός Αναφοράς: 683