Η παρούσα διπλωματική καταπιάστηκε με μια από τις συνοικίες του κέντρου του Ηρακλείου, τον Λάκκο. Η επί δεκαετίες ξεχασμένη από τους κατοίκους περιοχή έμεινε σε ένα καθεστώς ακινησίας στην σκιά του κέντρου του Ηρακλείου. Εκείνο μεταλλάχτηκε με ραγδαίο τρόπο, αλλά ο Λάκκος παρέμεινε μονάχα με το στίγμα και την ανάμνηση των αρνητικών δραστηριοτήτων του παρελθόντος. Αποτέλεσε ένα από τα τμήματα της Παλιάς Πόλης σε κατάσταση ερείπωσης και περιθωριοποίησης, δίχως να υπάρχει κάποια μέριμνα ή ξεκάθαρες προθέσεις για το μέλλον.
Ωστόσο η κατάσταση φάνηκε να αλλάζει πριν 15 χρόνια, όταν επιλέχθηκε ως ο τόπος όπου θα κατασκευαζόταν το νέο πολιτιστικό κέντρο της πόλης. Η παράλληλη αναζήτηση μιας χωρικής και σχεδιαστικής πολιτικής και οι προσπάθειες αναβάθμισης και τιθάσευσης των γύρω δρόμων, των οικοδομικών και των ανθρώπων που αποτελούσαν την συνοικία του Λάκκου σε αυτήν την πρόσφατη φάση της ιστορίας του, προκάλεσε αντιδράσεις και προβληματισμούς.
Με έναυσμα, τις διενέξεις της προηγούμενης δεκαετίας ξεκινά η μελέτη και ανάλυση της εν λόγω συνοικίας και οι προσπάθειες για κατανόηση και καθορισμό όλων εκείνων των παραγόντων που δημιούργησαν, επηρεάζουν και διαμορφώνουν την σημερινή εικόνα του Λάκκου. Ο κατακερματισμένος πληθυσμός της περιοχής που μετά βίας συνιστά κοινότητα· οι προσπάθειες ποικίλων φορέων να κάνουν και πάλι ορατή την περιοχή και να γνωστοποιήσουν το παρελθόν και το παρόν της· οι δράσεις και δραστηριότητες, κυρίως πολιτιστικού χαρακτήρα, που προσελκύουν ξανά κατοίκους του Ηρακλείου· οι μικρές επιχειρήσεις και οι πρώτες επιστροφές ή εγκαταστάσεις κατοίκων στα στενά γύρω από την πλατεία του Λάκκου· όμως, οι παλαιότεροι ήδη έχουν φύγει στο μεγαλύτερο μέρος τους.
Στο κενό σχεδιαστικών πολιτικών και επίσημων εργαλείων πρόθεση είναι η δημιουργία, ή καλύτερα, ο σχεδιασμός μιας διαδικασίας που θα επιτρέψει την πρόκληση δημιουργικών αντιπαραθέσεων με επίκεντρο τον χώρο. Συγκεκριμένα, τον δημόσιο - και ιδανικά κοινό - χώρο, τον οποίο νέοι και παλαιότεροι κάτοικοι θα κληθούν να θέσουν σε διαβούλευση και διαπραγμάτευση, με στόχο τόσο τη δημιουργία ενός κοινού τόπου όσο και ενός κοινού αγαθού που προκύπτει από την κοινότητα και την διαμορφώνει.
Επιβλέπουσα: Λυκουριώτη Ίρις
Αριθμός Αναφοράς: 709
Η παρούσα εργασία πραγματεύεται τον σχεδιασμό μιας μικρής ξενοδοχειακής μονάδα, που να προσφέρει υπηρεσίες όχι μόνο σε αυτούς που χρησιμοποιούν το κατάλυμα, αλλά και στους επισκέπτες που έρχονται για λίγες ώρες και είτε θέλουν να χρησιμοποιήσουν τις υπηρεσίες που προσφέρονται στο κτίριο του υδροθεραπευτηρίου, είτε να απολαύσουν τη φυσική πηγή και τη φύση. Από τους περιορισμούς του εδάφους προέκυψε η βασική συνθετική ιδέα, δηλαδή από τον προσανατολισμό του οικοπέδου, την κλίση του βουνού, τη θέα, τα φυσικά στοιχεία και τη χρήση του κτιρίου. Σχεδιάστηκαν δύο βασικοί ημιυπόσκαφοι όγκοι, ένας για την ξενοδοχειακή μονάδα κι ένας για την υδροθεραπεία, ακολουθώντας την κλίση του εδάφους. Το δώμα του υδροθεραπευτηρίου λειτουργεί ως αυλή για τους χώρους εστίασης του ξενοδοχείου και φιλοξενεί τη μοναδική πισίνα με κανονικό νερό. Η σύνδεση του συγκροτήματος με την πηγή του ιαματικού νερού στη χαράδρα έγινε με το σχεδιασμό ενός μονοπατιού με τρόπο που να μην παρεμβαίνει σε μεγάλο βαθμό στο τοπίο. Τα υλικά που χρησιμοποιήθηκαν είναι φυσικά, και σχεδιάστηκαν επίσης κάποιες εγκαταστάσεις σε αρμονία με τη φύση για χαλάρωση και παρατήρησης του φυσικού περιβάλλοντος.
Στο επίπεδο της υποδοχής βρίσκεται το κτίριο του υδροθεραπευτηρίου. Από κει οι επισκέπτες μπορούν να κατευθυνθούν προς το ξενοδοχείο ή προς τους χώρους του υδροθεραπευτηρίου από ξεχωριστές διαδρομές. Στο υδροθεραπευτήριο υπάρχουν ιδιωτικές πισίνες με ιαματικό νερό, αλλά και μία μεγάλη κοινή, υδρμαλλάξεις, καταιονητήρες, όπως επίσης σάουνα και χαμάμ. Σχεδιάστηκαν και αίθουσες αρωματοθεραπείας και μασάζ, όπως επίσης και γυμναστήριο. Ο όγκος του ξενοδοχείου χωρίστηκε σε δύο κτίρια, το βασικό κτίριο κι ένα μικρότερο που φιλοξενεί τις σουίτες. Στο βασικό κτίριο στον κάτω όροφο βρίσκονται οι χώροι εστίασης και οι βοηθητικοί χώροι, ενώ στον επάνω όροφο τα δωμάτια με τις φυτεμένες αυλές.
Επιβλέποντες: Φιλιππιτζής Δημήτρης, Μανωλίδης Κωνσταντίνος
Αριθμός Αναφοράς: 717
Η εκπαίδευση είναι το όπλο της νέας γενιάς.
Τα βιβλία και οι αίθουσες δεν ήταν ποτέ από μόνα τους αρκετά. Η συντροφιά, ή συζήτηση, η σκέψη, η αντιπαράθεση, είναι εκείνες που μπορούν να γεννήσουν τις μεγαλύτερες ιδέες. Η νέα εστία, που δημιούργησε το ΙΚΕΑ επιχειρεί να φέρει τους φοιτητές πιο κοντά στην πραγματική εκπαίδευση και να δώσει εφόδια και χώρο, κυριολεκτικά και μεταφορικά, στη γενιά των ‘μιλένιαλς’ να ανθίσει. Μακριά από τις τυπικές αίθουσες και τα απρόσωπα δωμάτια διαμονής, χτίζεται μια φοιτητική εστία εκπαίδευσης, εμποτισμένη από τα χαρακτηριστικά τις ζωής των νέων σήμερα. Με οδηγό την αγάπη τους να δημιουργούν και να καταγράφουν τις εμπειρίες τους, ταξιδεύουν, νοικιάζοντας κάθε βράδυ και ένα άλλο δωμάτιο και μοιράζονται τη ζωή τους με όλους. Ο καρπός των ενεργειών της ΙΚΕΑ είναι τόσο το συγκρότημα του «ΙΚΕΑ, Η νέα γενιά», όπου περιλαμβάνονται εργαστήρια, δύο ειδών φοιτητικές εστίες και ένα ‘κατακόρυφο’ ξενοδοχείο, όσο και οι ταλαντούχοι μαθητές τους οποίους θα φιλοξενήσει.
Τι κάνει την ΙΚΕΑ τόσο προσιτή αλλά ταυτόχρονα και τόσο ιδιαίτερη; Στήνοντας, τα τόσο χαρακτηριστικά κίτρινα και μπλε ‘μεγα’-κτίρια της σχεδόν σε κάθε γωνιά της γης έχει εισβάλει στην καθημερινότητα μας. Μας ‘μιλά’ για της Σουιδία, μας διαφημίζει τους σκληρά εργαζόμενους και καθολικά αλτρουιστές σχεδιαστές της και καταφέρει να μας κρατάει εντώς του χώρου της πάντοτε, πολύ περισσότερο από όσο είχαμε υπολογίσει. Αυτές οι τόσο χαρακτηριστικές πρακτικές της μελετήθηκαν και αναλύθηκαν, για να αποδώσουν το άτυπο αλλά επώδυνα ειλικρινές ‘Μανιφέστο της ΙΚΕΑ’.
Επιβλέπων: Μητρούλιας Γεώργιος
Αριθμός Αναφοράς: 659
Ο οικισμός της Άνω Κερασιάς βρίσκεται στις δυτικές πλαγιές του βορείου Πηλίου και εγκαταλείφθηκε από τους κατοίκους της όταν καταστράφηκε ολοσχερώς από τις γερμανικές δυνάμεις κατοχής το 1944. Εκτός από ελάχιστες παρεμβάσεις, τα περισσότερα κτίσματα του οικισμού διατηρούνται σε ερειπιώδη κατάσταση. Από το 2015 ο οικισμός της Άνω Κερασιάς είναι χαρακτηρισμένος ιστορικός τόπος και προστατεύεται με Υπουργική Απόφαση του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού. Στο πλαίσιο της διπλωματικής εργασίας, επιλεγμένος αριθμός ερειπίων αντιμετωπίζεται με ένα κοινό λεξιλόγιο ως προς την σύνθεση των όγκων και την χρήση των υλικών. Οι παρεμβάσεις στον οικισμό αποκτούν σημειακό και γραμμικό χαρακτήρα, ανιχνεύουν την ιστορική μνήμη του τόπου και διεισδύουν στο φυσικό τοπίο. Σε πέντε διαφορετικά ερείπια, αντιπροσωπευτικά των διαφόρων βαθμών κατάστασης διατήρησης που συναντώνται στον οικισμό, προστίθενται συμπαγείς όγκοι σκυροδέματος που τηρούν την αρχική γεωμετρία που επιβάλλει το ίχνος του κτίσματος και καταλήγουν σε κεκλιμένες επιφάνειες εν είδει στέγης. Έτσι, τα τέσσερα νέα κελύφη γίνονται καταφύγια περιπατητών και το ένα φυλάσσει τα ιστορικά αρχεία της Άνω Κερασιάς. Ένα νέο μονοπάτι χαράσσεται για να συνδέσει τέσσερα σημαίνοντα για την ιστορία του οικισμού ερείπια, αγνοώντας στο μεγαλύτερο μέρος του τις διαδρομές των υφιστάμενων μονοπατιών. Το Κουκέικο, η Αγγλική Αποστολή, η Επιμελητεία του Αντάρτη και το Σχολείο υπήρξαν τοπόσημα και σημεία αναφοράς κατά την διάρκεια της Αντίστασης αλλά και τα χρόνια πριν τη γερμανική κατοχή. Όπως και στην περίπτωση των καταφυγίων, το ιστορικό μονοπάτι συνθέτουν συμπαγή τεμάχια σκυροδέματος που πλαισιώνουν επιφάνειες με λίθους τοποθετημένους κάθετα. Η παρέμβαση στα τέσσερα τοπόσημα γίνεται με τα υλικά που επιλέχθηκαν και για τα υπόλοιπα ερείπια, αλλά με λιγότερο ισχυρό τρόπο αφού σκοπό έχει να σταματήσει τη φθορά και να υπομνήσει.
Επιβλέπων: Μανωλίδης Κωνσταντίνος
Αριθμός Αναφοράς: 716
Τα άτομα με προβλήματα όρασης αποτελούν μια ευπαθή κοινωνική ομάδα και ένα πολύ μεγάλο μέρος του πληθυσμού. Τα άτομα αυτά αντιμετωπίζουν πολλές δυσκολίες στην καθημερινότητα τους με αποτέλεσμα οι επιλογές τους να είναι περιορισμένες. Έχουν διαφορετικές ανάγκες κάτι που προβάλλεται στον τρόπο ζωής τους. Γι’ αυτό ο σχεδιασμός του χώρου γι’ αυτά τα άτομα απαντάει σε λειτουργικά και πρακτικά ζητήματα διατηρώντας την προσωπική αντίληψη του κάθε ατόμου.
Η παρούσα διπλωματική εργασία αφορά τον σχεδιασμό ενός κέντρου απασχόλησης για άτομα με οπτική αναπηρία στο κέντρο του Βόλου. Η κεντρική ιδέα του κτιριακού προγράμματος βασίστηκε στα αποτελέσματα της έρευνας που διεξάχθηκε και η δομή του κτιρίου βασίστηκε στην έννοια της ένταξης. Αρχικά, πραγματοποιήθηκε θεωρητική έρευνα στα πλαίσια της οποίας έγινε επίσκεψη στον τοπικό σύλλογο τυφλών του Βόλου και έπειτα στο Κέντρο Εκπαίδευσης και Αποκατάστασης Τυφλών στην Αθήνα. Στους χώρους αυτούς πραγματοποιήθηκαν συνεντεύξεις με τους υπευθύνους και δόθηκαν ερωτηματολόγια στα παιδιά. Με βάσει τις απαντήσεις δομήθηκε το κτιριακό πρόγραμμα και κατ’ επέκταση η δομή του κτιρίου. Οι βασικοί χώροι που θα φιλοξενούν τις διάφορες δραστηριότητες περιτριγυρίζονται από ένα σύστημα με ράμπες και σκάλες. Ο σκοπός της δημιουργίας αυτής της διαδρομής είναι για να αποτελεί το κτίριο μια ενιαία μονάδα και όχι ένα σύνολο μικρότερων μονάδων. Εφόσον τα προγράμματα συνδέονται μεταξύ τους σε εννοιολογικό επίπεδο είναι σημαντικό να υπάρχει επαφή και κατά την διεξαγωγή τους. Αυτό πραγματοποιείται μέσω της διαδρομής καθώς προσφέρει οπτική επαφή μέσα στους χώρους των προγραμμάτων δίνοντας ταυτόχρονα την δυνατότητα στον χρήστη να εξερευνήσει το κτίριο. Με αυτόν τον τρόπο η δομή του αποτελεί ένα περιβάλλον μάθησης και δημιουργικής απασχόλησης. Αυτός ο σχεδιασμός πλαισιώνεται από την έννοια της ένταξης όπου βασίζεται το εκπαιδευτικό σύστημα. Οι ανοιχτοί χώροι των προγραμμάτων σε συνδυασμό με την διαδρομή μετατρέπουν το κτίριο ως έναν βαθμό δημόσιο απαντώντας στις ανάγκες των ατόμων με οπτική αναπηρία χωρίς να τους απομονώνει από το αστικό περιβάλλον και κατ’ επέκταση από την κοινωνία. Ο κύριος στόχος, λοιπόν, της πρότασης είναι η παροχής ενός χώρου απασχόλησης για τα εν λόγω άτομα αλλά ταυτόχρονα και η δημιουργία ενός χώρους που απευθύνεται σε όλους και συνδέεται με τις δραστηριότητες της πόλης.
Επιβλέπουσα: Γαβρήλου Έβελυν
Αριθμός Αναφοράς: 712
Η Ελλάδα είναι μια χώρα με ιδιαίτερο αρχαιολογικό ενδιαφέρον. Στην έρευνα μου επικεντρώθηκα στο νησί Θήρα (Σαντορίνη) και πιο συγκεκριμένα στην περιοχή του Ακρωτηρίου. Ευρήματα αποδεικνύουν οτι η οίκηση στην περιοχή του Ακρωτηρίου ξεκινά στα μέσα περίπου της τρίτης χιλιετίας π.χ Στην επόμενη χιλιετία, ο αρχικός κυκλαδικός πυρήνας αναπτύσσεται σε σημαντικό οικισμό, ο οποίος δέχεται σημαντική επίδραση από τον Κρητικό πολιτισμό. Στην νεονακτορική περίοδο που ακολουθεί- εποχή μεγάλης ακμής για το μινωικό πολιτισμό- ο οικισμός παρουσιάζει ιδιαίτερη άνθιση, βασισμένη στο εμπόριο και τη ναυτιλία. Γύρω στα 1500 π.χ η πόλη του Ακρωτηρίου βρίσκει αιφνίδιο θάνατο και τραγικό τέλος λόγω του ηφαιστείου κώνος του ηφαιστείου κατακρημνίζεται αφανίζοντας έκταση 83 τ.χλμ. περίπου. Στη θέση της εισχωρεί το νερό της θάλασσας, σχηματίζοντας την καλντέρα γύρω από την οποία εκτίνονται τα νησία Θήρα, Θηρασιά και Ασπρονήσι απομεινάρια της κατακερματισμένης νήσου Στρογγύλης. Στο κέντρο της καλντέρας βρίσκονται τα νησιά Παλαιά και Νέα Καμένη προϊόντα της υποθαλάσσιας δραστηριότητας του ηφαιστείου.
Εγώ από την μεριά μου θέλω να σχεδιάσω ένα κέντρο ερευνών και μαθητείας για την συγκεκριμένη περιοχή. Στόχος μου είναι να προστατευτούν όλα τα ευρήματα και να συνεχιστεί η έρευνα με επιμέλεια και προσοχή. Μια οργανωμένη ομάδα επιστημόνων, ερευνητών, συντηρητών κρίνεται απαραίτητη για την έρευνα. Στα μέλη θα εξασφαλίζεται και η διαμονή. Υπάρχει και η δυνατότητα φιλοξενίας και άλλων ερευνητικών ομάδων - φοιτητών που σχετίζονται με το αντικείμενο.
Λόγω του έντονου αρχαιολογικού ενδιαφέροντος και του μεγάλου όγκου ευρημάτων καλό είναι να υπάρξει οργανωμένη έρευνα και ιδιαίτερη προσοχή. Να μην γίνουν καταστροφές αλλά αντιθέτως να αναδειχτούν να ευρήματα και η περιοχή για να γίνει ένα φημισμένο αρχαιολογικό τοπόσημο. Αυτή η θαμμένη πολιτεία ,να επανέλθει στο φως με μεθοδολογική ακρίβεια και υπομονή.
Επιβλέπων: Στυλίδης Ιορδάνης
Αριθμός Αναφοράς: 677
Το θέμα της παρούσης διπλωματικής εργασίας αφορά στη δημιουργία ενός Κέντρου Περιβάλλοντος στην περιοχή του Ασπροποτάμου Τρικάλων, κοντά στο ορεινόχωριό Χαλίκι.
Πρόκειται για ένα κέντρο μελέτης και φιλοξενίας που απευθύνεται σε ανθρώπους που επιζητούν την επαφή με τη φύση και ενδιαφέρονται να συμμετέχουνσε σχετικές ημερίδες, διαλέξεις και εξορμήσεις. Το κτίριο ως προς τη συνθετική του διάταξη διακρίνεται σε τέσσερα επίπεδα, το πρώτο με ένα μικρό χώρο υποδοχής για τηνκαλύτερη εξυπηρέτηση των επισκεπτών, ένα χώρο πολλαπλών χρήσεων και το εστιατόριο-καφέ. Το δεύτερο επίπεδο φιλοξενεί τον χώρο του αμφιθεάτρου και οδηγεί στο τρίτο επίπεδο, σε αίθουσα προβολής μέσω κλιμακοστασίου. Στο τέταρτο επίπεδο βρίσκονται τα 6 δωμάτια φιλοξενίας των επισκεπτών με ανεξάρτητους χώρους υγιεινήςκαι κουζίνα. Η μετακίνηση στους χώρους του κτιρίου γίνεται μέσω κλιμακοστασίων και ασανσέρ που διατρέχουν και τα τέσσερα επίπεδα, ενώ στους χώρους υγιεινής έχειπροηγηθεί μελέτη για Α.Μ.Ε.Α.. Χαρακτηριστικό του κτιρίου αποτελεί η δυνατότητα <<διαφυγής>> από και προς αυτό, δημιουργώντας τόσο στο εσωτερικό όσο και
στο εξωτερικό διαδρομές που συνδέουν τους διαφορετικούς χώρους. Ταυτόχρονα μέσω των καδραρισμάτων που δημιουργούν τα ανοίγματα του κτιρίου επιτυγχάνεται ησυνέχης επαφή με το εξωτερικό περιβάλλον, στοιχείο που εντείνεται με την κατάληξη του κτιρίου σε μεγάλου μήκους άνοιγμα ενοποιώντας έτσι τα διαφορετικά επίπεδα του.
Όσον αφορά το σύνολο των δράσεων που φιλοξενεί το Κέντρο Περιβάλλοντος Ασπροποτάμου , ο επισκέπτης μπορεί να συμμετέχει σε ημερίδες και διαλέξειςμε θέμα το περιβάλλον και την προστασία αυτού ή και να εισαχθεί σε πιο συγκεκριμένα ζητήματα που αφορούν τη φύση, όπως τη μελέτη των τοπικών βοτάνων καιτον αντίκτυπό τους στον ανθρώπινο οργανισμό, θέματα σχετικά με τη διατροφή εμπλέκοντας και την τοπική κοινωνία, καθώς και την εξερεύνηση του φυσικού αυτούπλούτου που περιβάλλει το κτίριο ανάλογα με τη δυναμικότητα της κάθε ομάδας. Οι δράσεις αφορούν και τους εκπαιδευτικούς φορείς όπως τα σχολεία και πιο συγκεκριμέναόμαδες μαθητών που παρακολουθούν το μάθημα Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης και επιθυμούν να εμπλουτίζουν τις γνώσεις τους τόσο θεωρητικά όσο και πρακτικά.
Απώτερος σκοπός είναι να δημιουργήθεί ένα πυρήνας μέσα στο αχανές της φύσης, ενημερώνοντας και ευαισθητοποιώντας τον άνθρωπο.
Επιβλέπων: Καναρέλης Θεοκλής
Αριθμός Αναφοράς: 697
Η παρούσα μελέτη ξεκίνησε τον Αύγουστο του 2017 στα πλαίσια της διπλωματικής εργασίας με τίτλο «Κίτρινη Αποθήκη – Πρόταση Αποκατάστασης και Επανάχρησης του Διατηρητέου Κτιρίου» και έχει ως κύριο θέμα το ιστορικής σημασίας για το Βόλο κτίριο γνωστό ως Κίτρινη Αποθήκη, λόγω του χρώματός του. Στόχος της μελέτης είναιη αξιοποίηση με νέες χρήσεις του υφιστάμενου εγκαταλελειμένου κτιρίου, καθώς και η κατασκευαστική και ενεργειακή του αναβάθμιση. Η υλοποίηση του σχεδιασμού βασίστηκε στην επίσκεψη στο κτίριο, στην αναλυτική ιστορική τεκμηρίωση και διαπίστωση των φάσεων κατασκευής του κτιρίου, στην ανάλυση της παθολογίας του, στη μελέτη της αποτύπωσης της και σχετικών τεκμηρίων, καθώς και στην αξιολόγηση της υπάρχουσας κατάστασης.
Η Κίτρινη Αποθήκη, μαζί με τον περιβάλλοντα ακάλυπτο χώρο, ανήκει στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας και βρίσκεται στο κέντρο του πολεοδομικού ιστού της πόλης του Βόλου. Το κτίριο έχει χαρακτηριστεί διατηρητέο μνημείο από το 1993 και αποτελεί σημείο αναφοράς για την τοπική κοινωνία. Κατά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο χρησιμοποιήθηκε ως χώρος φυλάκισης και βασανιστηρίων. Το μέγεθός του (6.250τ.μ.), σε συνδυασμό με την τοποθεσία και την σχετικά καλή του σημερινή κατάσταση επιτρέπει την εφαρμογή πολλαπλών δραστηριοτήτων στο κέλυφός του.
Ως εκ τούτου, προτείνεται η επανάχρηση του συγκροτήματος και η μετατροπή του σε χώρο που απευθύνεται στις δημιουργικές και καλλιτεχνικές ανάγκες των φοιτητών, συγχρόνως ανοιχτό και προς το κοινό του Βόλου σε μία πιο ζωντανή και διαλλακτική σχέση πανεπιστημίου και πόλης.Η πρόταση αποκατάστασης και επανάχρησης στηρίζεται στα συμπεράσματα της τεκμηρίωσης και ανάλυσης, σεβόμενη τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του (αρχιτεκτονικά, δομικά κλπ). Οι χρήσεις που προτείνονται είναι συμβατές με το ύφος και την αρχιτεκτονική και κατασκευαστική λογική του βιομηχανικού κτιρίου. Το κτιριολογικό πρόγραμμα περιλαμβάνει μουσειακούς χώρους, χώρους εργασίας, εργαστηρίων, εκθέσεων και εκδηλώσεων, χώρους εστίασης, αλλά και χώρους καλλιτεχνικών δραστηριοτήτων, μετατρέποντας το κτίριο της Κίτρινης Αποθήκης σε ενεργό, ισχυρό πόλο έλξης.
Tοκτιριακό
Επιβλέποντες: Μανωλίδης Κωνσταντίνος, Φιλιππιτζής Δημήτρης
Αριθμός Αναφοράς: 699