Το Λεκανοπέδιο των Αθηνών εμφανίζεται ως ένας ενιαίος και πυκνά δομημένος χώρος, μεταξύ των αττικών βουνών και το θαλάσσιο μέτωπο. Οι εκτάσεις του πρασίνου και της αναψυχής είναι περιορισμένες σε μεγάλο βαθμό, ενώ σημειακά ξεχωρίζουν οι σημαντικοί αρχαιολογικοί χώροι του ιστορικού κέντρου της πόλης και κάποια ακόμη αστικά κενά. Ειδικά τα τελευταία εξήντα χρόνια το αστικό τοπίο επεκτάθηκε γύρω από τα κέντρα της Αθήνας και του Πειραιά, είτε με άναρχη δόμηση, είτε με την επανάληψη ενός κάνναβου χαραγμένου, χωρίς καμία μέριμνα για τη συνολική εικόνα και λειτουργικότητα της πόλης. Αποτέλεσμα αυτής της ανεξέλεγκτης επέκτασης είναι να καλυφθεί όλο το λεκανοπέδιο από πολυκατοικίες κακής αρχιτεκτονικής ποιότητας και ελάχιστα στοιχεία διαφοροποίησης της συνολικής εικόνας.
Η Γλυφάδα αποτελεί ένα παραθαλάσσιο προάστιο της Αθήνας. Μορφολογικά διαφέρει σημαντικά απο τις περισσότερες περιοχές της Αττικής, είτε πολεοδομικά, είτε ως προς την εκμετάλλευση του ελεύθερου χώρου, είτε ως προς τα χαρακτηριστικά του δομημένου χώρου. Ωστόσο, ακόμα και υπο αυτές τις συνθήκες, εντοπίζονται εκτάσεις γης που δεν χρησιμοποιούνται με τον βέλτιστο τρόπο και ακολουθούν το πρότυπο της υπόλοιπης Αθήνας που παραμελεί τους χώρους πρασίνου, τους χώρους φυσικού κάλους, ψυχαγωγίας και κοινωνικοποίησης για τους πολίτες.
Στόχος της παρούσας εργασίας αποτελεί, η επέμβαση σε περιοχή της Γλυφάδας, προκειμένου να υπηρετεί τις μεταβαλλόμενες ανάγκες των κατοίκων της, να προσελκύσει επισκέπτες στην περιοχή, να βελτιωθεί η λειτουργικότητα του αστικού χώρου, να αυξηθεί η δυνατότητα επιχειρηματικότητας και παραμονής των μονίμων κατοίκων και συνεπώς να αναβαθμιστεί η περιοχή ως προς τα μορφολογικά και αισθητικά στοιχεία και χαρακτηριστικά της. Πέρα από αυτό, η εργασία θα εστιάσει στην αναζωογόνηση των κοινωνικών σχέσεων και συναναστροφών και στην δημιουργία ενός πυρήνα ψυχαγωγίας και διασκέδασης που έχει αντίκτυπο σε όλο το εύρος των ηλικιών.
Επιβλέπων: Αδαμάκης Kώστας
Αριθμός Αναφοράς: 779
Αντικείμενο αυτής της διπλωματικής εργασίας αποτελεί ο σχεδιασμός αρχιτεκτονικών επεμβάσεων στο σχολικό χώρο του 3ου Γενικού Λυκείου Ιλίου, μέσω συμμετοχικών διαδικασιών. Στόχος είναι η δημιουργία μιας πειραματικής εργασίας η οποία υποστηρίζει μια νέα συνθήκη (εκπαιδευτική, προγραμματική, μορφολογική) για τους μεταβατικούς χώρους του 3ου Γενικού Λυκείου Ιλίου.
Η παρούσα εργασία αποτελεί τη συνέχεια του ερευνητικού θέματος με τίτλο Περιβάλλοντα μάθησης – μια πρόταση εργασίας σε 3 μέρη, το οποίο πραγματεύεται ένα σύμπλεγμα πηγών έμπνευσης και θεωρητικής υποστήριξης για το σχεδιασμό. Η σύνταξη ενός συστήματος πρωτογενών παρατηρήσεων, η επινόηση των κατάλληλων εργαλείων για την ανίχνευση των αφηγήσεων των καθημερινών χρηστών του χώρου και η άρθρωση σχεδιαστικών προτάσεων για την εφαρμογή των παρεμβάσεων είναι οι τρεις άξονες της παρούσας μελέτης. Η μελέτη αρθρώνεται σε τρεις κύκλους εργασίας, με σκοπό την σαφή παρουσίαση των μηχανισμών παραγωγής του χώρου.
Ο πρώτος κύκλος αποτελείται από τις αρχικές καταγραφές χωρικών εκφράσεων και σχέσεων που παρατηρήθηκαν. Η προσέγγιση γίνεται μέσω της έρευνας πεδίου στο σχολείο που αποτελεί το κέντρο γύρω από το οποίο διεξάγεται η παρούσα εργασία, το 3ο Γενικό Λύκειο Ιλίου. Ο δεύτερος κύκλος αφορά ένα σύνολο γνώσεων που συμπυκνώνει τη συλλογή διαφορετικών αφηγήσεων για το σχολείο, μέσα από τρεις δράσεις που έλαβαν χώρα στο 3ο Γενικό Λύκειο Ιλίου. Τα εργαστήρια παρουσιάζονται σε τρία επίπεδα: σχεδιασμός, υλοποίηση και ανάλυση. Ο τρίτος κύκλος συγκεντρώνει τον αρχιτεκτονικό σχεδιασμό παρεμβάσεων για το 3ο Γενικό Λύκειο Ιλίου. Από τις διαγραμματικές αναλύσεις των ενδιάμεσων χώρων, μέχρι την μελέτη εφαρμογής των προτάσεων, στο κεφάλαιο αυτό συμπυκνώνεται η αρχιτεκτονική παραγωγή που προέκυψε μέσα από τα φίλτρα επεξεργασίας των δύο προηγούμενων κύκλων που παρουσιάστηκαν.
Επιβλέπων: Μητρούλιας Γεώργιος
Αριθμός Αναφοράς: 747
Ο τομέας του τουρισμού αποτελεί βασικό πυλώνα οικονομικής ανάπτυξης στην Ελλάδα. Η καλλιέργεια της γης συμβάλλει επίσης καταλυτικά στην οικονομία της χώρας. Στην παρούσα διπλωματική εργασία, οι δύο αυτοί παράγοντες συνδυάζονται, συνεργάζονται και συνομιλούν στο AGRIHoT (Agricultural Hotel of Thessaloniki).
To AGRIHoT θα χαρακτηριστεί ως το πρώτο ξενοδοχείο Αγροτουρισμού σε πανεπιστημιακές εγκαταστάσεις. Τοποθετείται στο Αγρόκτημα της Γεωπονικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (περιοχή αεροδρομίου) και συγκεκριμένα δίπλα στους «Κήπους-Λαχανόκηπους» των πολιτών της Θεσσαλονίκης. Το γεγονός αυτό σηματοδοτεί την άμεση συνεργασία της ξενοδοχειακής μονάδας με το Αγρόκτημα, βάσει αμφότερα επικερδών όρων.
Η εναλλαγή μονάδων κατοίκησης, κτιριακών μονώροφων κατασκευών, και καλλιεργήσιμων εκτάσεων, κάτω από τη «σκιά-κάλυψη» μεγάλων σκέπαστρων, θεωρείται το κύριο χαρακτηριστικό σχεδιασμού του ξενοδοχείου. Κεντρικός ιδεολογικός άξονας θα μπορούσε να χαρακτηριστεί η φράση «καταναλώνεις ό,τι υπάρχει», ό,τι παράγεται στον χώρο του ξενοδοχείου και κατ’ επέκταση στον χώρο που καταλαμβάνει το Αγρόκτημα.
Το συγκεκριμένο ξενοδοχείο απευθύνεται σε όλους τους τουρίστες, οι οποίοι αποζητούν έναν φυσικό τρόπο ζωής σε ένα ευχάριστο περιβάλλον. Καλύπτει, επίσης, τις ανάγκες τόσο της φιλοξενίας ακαδημαϊκών στελεχών του Γεωπονικού κλάδου, όσο και της παροχής χώρων υλοποίησης Ευρωπαϊκών Προγραμμάτων και διεξαγωγής Συνεδρίων. Επιπλέον, παρέχει τη δυνατότητα σύντομης διαμονής ή ολιγόωρης παραμονής-στάσης ταξιδιωτών από και προς το αεροδρόμιο. Τέλος, προσφέρει χώρους διαμονής σε φοιτητές Γεωπονίας οι οποίοι τελούν πρακτική άσκηση στον χώρο του Αγροκτήματος Α.Π.Θ.
Το AGRIHoT αποτελεί ένα πλήρως εξοπλισμένο, όσον αφορά τον μηχανικό αλλά κυρίως τον γνωστικό τομέα, ξενοδοχείο Αγροτουρισμού, όπου απλοί πολίτες, ταξιδιώτες, γεωπόνοι και φοιτητές «συγκατοικούν», συνδιαλέγονται και συνυπάρχουν «φυσικά» κάτω από «ένα μεγάλο σκέπαστρο».
Επιβλέπων: Μητρούλιας Γεώργιος
Αριθμός Αναφοράς: 769
Η πλατεία Αμερικής είναι μια από τις συνοικίες της Αθήνας που έχει αλλάξει ριζικά τις τελευταίες δεκαετίες, μέσα στα πλαίσια ενός συνόλου κοινωνικών και χωρικών μετασχηματισμών. Η μετακίνηση των παλαιών της κατοίκων και η συνεπαγόμενη εγκατάλειψη και αδρανοποίηση μεγάλου κτιριακού αποθέματος, η συνεχιζόμενη απαξίωση του δημόσιου χώρου της εξ αιτίας της κρίσης, η μετατροπή της σε γειτονιά μεταναστών/τριών και η επανενεργοποίηση των άδειων διαμερισμάτων και καταστημάτων της είναι μερικά από τα στοιχεία που συνθέτουν την εικόνα μιας γειτονιάς με προβλήματα αλλά και δυναμικές. Μιας γειτονιάς υποβαθμισμένης αλλά ταυτόχρονα ζωντανής, πολυεθνικής και πολυσυλλεκτικής.
Η δική μας προσέγγιση εστιάζει σε αυτές ακριβώς τις δυναμικές που προκύπτουν μέσα από την συνύπαρξη εθνοτήτων και πολιτισμών και την έκφραση τους στο δημόσιο χώρο. Για τον σκοπό αυτό, αρχικά εντοπίσαμε στην περιοχή κοινότητες μεταναστών, ομάδες, αλλά και μεμονωμένους κατοίκους, που μέσα από τις καθημερινές τους πρακτικές διαμορφώνουν την ταυτότητα της. Με κεντρικό άξονα τις ανάγκες και τις επιθυμίες των παραπάνω, προχωρήσαμε στη διαμόρφωση της δικής μας πρότασης.
Η πρόταση μας αφορά το σχεδιασμό ενός χώρου πολλαπλών χρήσεων (κοινοτικό κέντρο) που θα στεγάζει τις δραστηριότητες των υφιστάμενων μεταναστευτικών κοινοτήτων και πολιτιστικών ομάδων της περιοχής και θα δημιουργεί τις συνθήκες για την ανάπτυξη νέων. Στο χώρο θα φιλοξενούνται συναντήσεις των ομάδων, συλλογικά γεύματα, γιορτές και πολιτιστικές εκδηλώσεις, μαθήματα και συλλογικά εργαστήρια. Παράλληλα, για να μπορέσουν οι παραπάνω δράσεις να ενισχυθούν και να διαχυθούν στη γειτονιά, προτείνουμε για τους καλοκαιρινούς μήνες να βγαίνουν από τα όρια του συγκεκριμένου χώρου και να πραγματοποιούνται σε άλλους τρεις υπαίθριους χώρους, παίρνοντας την μορφή ενός Φεστιβάλ Κοινότητας. Οι τέσσερις χώροι που παρεμβαίνουμε/ ενεργοποιούμε βρίσκονται κατά μήκος της Οδού Μηθύμνης, από το ύψος της πλατείας Αμερικής έως την Οδό Αχαρνών.
Θεωρούμε πως ένα σύνθετο πρόγραμμα σαν το παραπάνω, το οποίο περιλαμβάνει ταυτόχρονα μια σταθερή δομή για τους κατοίκους και ένα σύνολο εφήμερων δραστηριοτήτων για όλη την πόλη, μπορεί να συμβάλει ώστε οι κάτοικοι της γειτονιάς να αισθανθούν μέρος μιας κοινότητας και οι υφιστάμενες πολυεθνικές ομάδες να αποκτήσουν ορατότητα στο δημόσιο χώρο.
Επιβλέπων: Μητρούλιας Γεώργιος
Αριθμός Αναφοράς: 724
Φανταστείτε ένα μοναδικό φυσικό τοπίο, όπως αυτό μιας λίμνης με νούφαρα. Τι θα συνέβαινε αν πέρα από σημείο περιήγησης και παρατήρησης, αξιοποιείται και ως χώρος έρευνας, εκπαίδευσης και ενημέρωσης;
Σε μικρή απόσταση από την Αθήνα, στον Νομό Βοιωτίας, συναντάει κανείς έναν προς το παρόν άγνωστο επίγειο παράδεισο. Η λίμνη Παραλίμνη διαθέτει όλα τα χαρακτηριστικά ενός πλούσιου οικοσυστήματος και επάξια έχει ενταχθεί στο NATURA 2000. Η σπουδαιότητα της βιοποικιλότητας της λίμνης αποδεικνύεται, εκτός των άλλων, με την παρουσία νούφαρων και το φώλιασμα των πελαργών, διαμορφώνοντας ένα γοητευτικό τοπίο ικανό να υποστηρίξει πλήθος δραστηριοτήτων. Παρόλα αυτά, η περιστασιακή άντληση νερού για τροφοδοσία της Αθήνας και της Χαλκίδας, οι ολοένα αυξανόμενες καλλιέργειες και το ερασιτεχνικό ψάρεμα, οδηγούν στην σταδιακή υποβάθμιση της Παραλίμνης. Εστιάζοντας στους κινδύνους και στοχεύοντας στην επίλυση αυτών, προτείνουμε την κατασκευή μονάδων, οι εγκαταστάσεις των οποίων δρουν βοηθητικά για την τόνωση των τοπικών ιχθυοπληθυσμών και συνδυαστικά εξυπηρετούν σε εκπαιδευτικές δράσεις και ψυχαγωγικές εκδηλώσεις. Διατηρώντας φυσική την πορεία μετακίνησης στο περιβάλλοντα χώρο, το Κέντρο είναι επισκέψιμο τόσο τις καθημερινές όσο και τα Σαββατοκύριακα, ενώ ταυτόχρονα το κτιριολογικό πρόγραμμα καταφέρνει να ανταποκρίνεται σε πλήθος ενδιαφερόντων και ηλικιών καθώς εθελοντές, επιστήμονες, μαθητές, φοιτητές θα μπορούν να προσεγγίσουν τη λίμνη, να γνωρίσουν τις ομορφιές της και ταυτόχρονα να ζήσουν την εμπειρία του οικοτουρισμού. Η υψομετρική διασπορά των όγκων, μετατρέπουν τις κτιριολογικές υποδομές σε μέσο αναρρίχησης στο τοπίο και αφήνεται στη διάθεση των επισκεπτών να εκμεταλλευτούν κάθε σπιθαμή ομορφιάς του τόπου, πάντα με σύνεση και σεβασμό προς αυτό.
Η διαχείριση του σχεδιασμού ολοκληρώθηκε με γνώμονα την επέμβαση “ΣΤΟ ΤΟΠΙΟ ΓΙΑ ΤΟ ΤΟΠΙΟ”.
Επιβλέπουσα: Γαβρήλου Έβελυν
Αριθμός Αναφοράς: 751
Η παρούσα εργασία παρουσιάζει μία κοινότητα δίπλα στην θάλασσα, κοντά στον οικισμό των Καλών Νερών Μαγνησίας. Η κοινότητα αυτή απευθύνεται σε όλους τους ανθρώπους, ανεξαρτήτου ηλικίας, καταγωγής εξωτερικών γνωρισμάτων και αναγκών. Σκοπός του εν λόγω συγκροτήματος είναι η προσβασιμότητα των χώρων από όλους και η ικανοποίηση των προσδοκιών των πελατών του. Η ίση μεταχείριση και η ικανότητα συμμετοχής όλων σε όλες τις δραστηριότητες είναι ο βασικός άξονας υλοποίησης του σχεδιασμού.
Το συγκρότημα διαθέτει εικοσιεπτά (27) σπίτια, τα οποία έχουν θέα προς την θάλασσα και το βουνό του Πηλίου, κατάλληλα ακόμα και για εμποδιζόμενα άτομα. Τα δωμάτια διαθέτουν μεγάλη πόρτα εισόδου, ευρύχωρα δωμάτια για την εύκολη κίνηση και διέλευση όλων των ενοίκων τους, καθώς και μπάνια με ντουζιέρες και λεκάνες που χρησιμοποιούνται από άτομα με αναπηρία. Υπάρχει η δυνατότητα εγκατάστασης προσωρινής κουζίνας ανάγκης μετά την απαίτηση από τους ενοίκους.
Όλα τα σπίτια είναι ισόγεια και έχουν εξωτερική αυλή με χώρο σκίασης από πέργκολα. Περιμετρικά των κατοικιών υπάρχουν εγκαταστάσεις τρεχούμενου νερού, το οποίο πηγάζει από το ρέμα που βρίσκεται στα νοτιοανατολικά του οικοπέδου, με σκοπό τον δροσισμό των κατοικιών και την δημιουργία μικροκλίματος μειωμένο κατά έως και 2°C.
Στο συγκρότημα μπορεί να βρει κανείς χώρους άθλησης και αναψυχής, όπως το αμφιθέατρο, χώροι δημιουργικής απασχόλησης και εργαστήρια, χώρους εστίασης, μπαρ και εστιατόριο, χώρο σπα και γυμναστηρίου, καθώς και εγκαταστάσεις πρώτων βοηθειών με ιατρείο και φαρμακείο. Το κτίριο, όπου στεγάζεται η εσωτερική πισίνα, το σπα και το γυμναστήριο, διαθέτει ειδικούς χώρους περιποίησης και φροντίδας, όπως χώροι μασάζ, υδροθεραπείας και χαμάμ που διέπονται από τους κανόνες σχεδίασης για όλους. Επιπλέον, υπάρχει φυλαγμένος χώρος στάθμευσης για τους ενοίκους και τους επισκέπτες των εγκαταστάσεων.
Όλοι οι χώροι είναι προσβάσιμοι από όλους. Μάλιστα, στο χώρο της πισίνας μπορούν να εισέλθουν όλοι οι ένοικοι από την ειδικά σχεδιασμένη ράμπα για εμποδιζόμενα άτομα και Α.με.Α, που διαθέτει και σύστημα βάδισης για άτομα με οπτική αναπηρία.
Επιβλέπων: Καναρέλης Θεοκλής
Αριθμός Αναφοράς: 761
Με εναρκτήριο ερευνητικό πεδίο την μεταβολή που έχει υποστεί η συγχρονη καθημερινότητα λόγω των νέων τεχνολογιων, ξεκινώ μια σκιαγράφηση του προφίλ του
ατόμου, ως πολίτη που κινείται και δρα στη δημόσια σφαίρα. Πάντα συνδεδεμένος με τις παράλληλες εικονικές του ταυτότητες, διαγράφει διαδρομές στον αστικό ιστό, λαμβάνοντας και στέλνοντας πληροφορία, χρησιμοποιώντας εφαρμογές με ποικίλες προεκτάσεις και χαρακτηριστικά, γνωστοποιώντας δεδομένα και πτυχές που παύουν πλέον να έχουν χαρακτήρα ιδιωτικό, και αξιολογούνται από τους άλλους, “συνδεδεμένους” χρήστες διαρκώς, με κριτήρια που ποικίλουν.
Την αδιάκοπη αυτή κίνηση και τον συνεχή διαμοιρασμό, έρχονται συχνά να διακόψουν εικαστικά έργα και ατμόσφαιρες που τοποθετούνται διάσπαρτα στον αστικό ιστό. Η τέχνη στον δημόσιο χώρο παρέχει στο σύγχρονο υποκείμενο “σημεία αποσυμπίεσης”, όπου για λίγο ο χρόνος αποκτά διαφορετική χροιά και ο συνδυασμός εικόνων, ήχου, φωτός παράγει συναισθήματα και σκέψεις που τοποθετούν το άτομο, για λίγο, σε μια παράλληλη, ίσως πιο αργή και πράα πραγματικότητα.
Δημιούργησα λοιπόν τη δική μου οπτικοακουστική εγκατάσταση/περφόρμανς (Fuga A Tre Voci), στο Studio 58, στο Νόικιολν του Βερολίνου. Συνέθεσα ένα ηχητικό κομμάτι, βασισμένο αρχικά στη μορφή του πρώτου μέρους μιας φούγκας, το οποίο και συγχρονίστηκε με προβολείς που ενίσχυαν την ατμόσφαιρα με χρώμα και εφέ, ενώ πραγματοποιούσα κατά τη διάρκεια του έργου έναν φωνητικό αυτοσχεδιασμό εναρμονισμένο με το ηχητικό αποτέλεσμα.
Δεύτερο στάδιο της διπλωματικής μου εργασίας αποτελεί ο σχεδιασμός της τοποθέτησης της ατμόσφαιρας αυτής σε δύο σημεία στον αστικό ιστό του Βερολίνου.
Το πρώτο είναι ο υπόγειος διάδρομος του πρώην κτιρίου παλαιάς ζυθοποιίας, επίσης στο Νόικιολν, όπου και το έργο αναπαράγεται σε παρόμοια κλίμακα με αυτή του στούντιο, διατηρώντας τα στοιχεία που θεώρησα πως λειτούργησαν ιδανικά, και προσαρμόζοντάς τα στο νέο χώρο. Το δεύτερο εγχείρημα αφορά τον επαναπροσδιορισμό της ατμόσφαιρας της Φούγκας στην κεντρική πτέρυγα του πρώην αεροδρομίου Τέμπελχοφ, σε κλίμακα σαφώς μεγαλύτερη, με το έργο να αποκτά εντελώς διαφορετικές διαστάσεις, χροιά, και οπτικοακουστικό χαρακτήρα.
Επιβλέποντες: Ψυχούλης Αλέξανδρος, Remy Nicolas
Αριθμός Αναφοράς: 768
Η παρούσα διπλωματική εργασία αφορά σε πρόταση για την εγκατάσταση Κέντρου Αποκατάστασης και Λουτρών, στους χώρους του 401 Π.Σ.Ν.
Στην πλαγιά του Λυκαβηττού, στην συμβολή των οδών Δεινοκράτους και Ιατρίδου, λειτούργησε από το 1897 μέχρι το 1971 το 401 Γενικό Στρατιωτικό Νοσοκομείο. To1971 το οικόπεδο και τα δεκατέσσερα επ’ αυτού κτίσματα, πέρασαν στην ιδιοκτησία της Εκκλησίας της Ελλάδος, και σήμερα, τα κτίρια έχουν πλέον εγκαταληφθεί και οι υπαίθριοι χώροι του έχουν μετατραπεί σε χώρους στάθμευσης αυτοκινήτων.
Αναγνωρίζοντας την αξία του χώρου, τόσο από ιστορικής, όσο και από αρχιτεκτονικής άποψης, προτείνεται η αποκατάσταση και επανενεργοποίησή του. Συγκεκριμένα, λαμβάνοντας υπόψιν την ιστορία του χώρου και τον χαρακτήρα της περιοχής - εντοπίζονται μια σειρά από γειτνιάζουσες νοσοκομειακές εγκαταστάσεις - προτείνεται η μετατροπή του σε Κέντρο Αποκατάστασης και Φυσικοθεραπείας, χρήση που μπορεί να ενταχθεί στα υφιστάμενα διατηρητέα κτίσματα, χωρίς να απαιτεί ισχυρές παρεμβάσεις που να αλλοιώνουν τον χαρακτήρα τους. Συμπληρωματικά, στο κτιριολογικό πρόγραμμα εντάσσονται και λουτρικές εγκαταστάσεις, στο κατώτατο όριο του οικοπέδου, με ξεχωριστή είσοδο από τον πεζόδρομο της Ιατρίδου, καθώς και μικρή ανεξάρτητη μονάδα Hostel, για την εξυπηρέτηση του ιατρικού τουρισμού.
Προκειμένου να καλυφθούν οι απαιτήσεις του κτιριολογικού προγράμματος, προέκυψε η ανάγκη για ανέγερση περαιτέρω κτισμάτων (προσθήκες). Αυτά υπακούουν στον αυστηρό κάναβο και τις βασικές γεωμετρικές φόρμες που υπαγορεύουν τα υφιστάμενα κτίσματα. Σε επίπεδο όψεων, ωστόσο, παραμένουν λιτά, σε αντιδιαστολή προς τις διακοσμημένες όψεις των νεογοτθικών και νεοκλασσικών κτισμάτων του οικοπέδου. Οι προσθήκες διακρίνονται σε δύο βασικές κατηγορίες, τα «γυάλινα», κτίσματα με μεταλλικό σκελέτο και πλήρωση από τζαμαρίες, που τοποθετούνται εν επαφή με κάποιο υφιστάμενο κτίριο και τα μονολιθικά κτίσματα που περιβάλλονται από ένα εξωτερικό κέλυφος corten.
Τέλος, η παρούσα μελέτη περιλαμβάνει πρόταση για την διαμόρφωση του υπαίθριου χώρου. Βασική ιδέα είναι η επέκταση του λόφου του Λυκαβηττού εντός του οικοπέδου και η μετατροπή του σε περίκλειστο κήπο – Hortus Conclusus.
Επιβλέπων: Μητρούλιας Γεώργιος
Αριθμός Αναφοράς: 770