Στις αρχές του 4ου αι. π. Χ. και για πέντε αιώνες λειτούργησε στην Αθήνα, ο Κήπος του φιλοσόφου Επίκουρου, χώρος συγκέντρωσης, διαμονής ανθρώπων και των δύο φύλων όλων των ηλικιών, ελεύθερων και μη, όπου στους εσωτερικούς χώρους και στους κήπους του φιλοσοφούσαν περί ηδονής, ψυχολογίας, αστρονομίας και κοσμολογίας.

 Από το 1992 με τη συνδιάσκεψη για το περιβάλλον στο Ρίο και την agenda 21 μπήκε στην κορυφή των Ανθρώπινων Δικαιωμάτων Τρίτης Γενιάς η Αειφορία (sustainability-durable), ως εναλλακτικός τρόπος ζωής που επιδιώκει την επιστροφή και την αρμονική επανένταξη του ανθρώπου στο περιβάλλον που τον δημιούργησε και την αναζήτηση καθαρών τεχνολογικά λύσεων για βιώσιμες πόλεις. Τα δύο παραπάνω γεγονότα -αν και απέχουν χρονικά, κινούνται όμως στον ίδιο άξονα Αξιακών Αρχών- αποτέλεσαν το έναυσμα για την παρούσα διπλωματική εργασία.

 Το θέμα της διπλωματικής εργασίας είναι η δημιουργία ενός βιώσιμου-βιοκλιματικού κτιριακού συγκροτήματος στο χώρο της Πολυτεχνικής Σχολής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας στο Πεδίον του Άρεως στο Βόλο (Ν. Μαγνησίας) ως χώρο καλλιέργειας και ψυχαγωγίας και ο στόχος της είναι όχι μόνο η ποιοτική αναβάθμιση του αστικού περιβάλλοντος χώρου αλλά και η προστασία της αστικής κληρονομιάς, των ελεύθερων χώρων, των δικτύων των περιοχών πρασίνου και των πολιτιστικών χώρων μέσα και γύρω από την πόλη του Βόλου, καθώς και η ανάγκη για ποιότητα ζωής των επερχόμενων γενεών. Ο σχεδιασμός του στηρίζεται στις αρχές του βιοκλιματικού σχεδιασμού που αντιμετωπίζει τον ελεύθερο χώρο, τα κτίρια, τα οικιστικά σύνολα ως μια ενότητα αλληλοεξαρτώμενη που σχετίζεται άμεσα, επηρεάζει και επηρεάζεται από το κλίμα του τόπου.

 Παράλληλα, με αυτό το αρχιτεκτονικό εγχείρημα δηλώνεται πως η Οικολογική ∆όμηση και η Βιοκλιματική Αρχιτεκτονική σε συνέργειες με πολλούς κλάδους των Φυσικών Επιστημών, της Γεωπονίας, της Μηχανικής των Κατασκευών, της Οικολογίας μπορεί να λειτουργήσει ως ένας μηχανισμός φιλικής δράσης προς το περιβάλλον. Γι’ αυτό στον πολυχώρο ενσωματώθηκαν χώροι με κάθετες καλλιέργειες και χώροι υπαίθριων αστικών καλλιεργειών, καθώς η Αστική Γεωργία και ειδικότερα το τεχνικό-πολεοδομικό μοντέλο της Κάθετης Καλλιέργειας εντός κτιρίων, αποτελεί μια πραγματικότητα ανά τον κόσμο που επιδρά στο αστικό οικοσύστημα ποικιλόμορφα με άμεσα οφέλη για την κοινωνία, την οικονομία, τον πολιτισμό, το περιβάλλον και την ευημερία των πολιτών.

Επιβλέπων: Μητρούλιας Γεώργιος

Αριθμός Αναφοράς: 745

Το Maison Ensemble είναι ο παράδεισος που ψάχνατε στην πόλη. Σας προτρέπουμε να έρθετε χωρίς παρέα. Στο Maison Ensemble άλλωστε πολλοί φεύγουν με ταίρι.

 Η εργασία αφορμάται από μια σειρά κειμένων που αναφέρονται στην στενή σχέση Ιατρικής και Αρχιτεκτονικής και εστιάζει στην μελέτη ορισμένων αρχιτεκτονικών χειρισμών οι οποίοι μέσα από ένα θεραπευτικό πρίσμα, στόχευσαν στην εξυγίανση των περιβαλλόντων κατοίκησης. Επιπλέον, εξετάζεται πως οι παραπάνω τακτικές σταδιακά όρισαν ένα πρότυπο μοντέλο κατοίκησης αλλά και το ιδανικό για να τα κατοικήσει, υποκείμενο. Ο ισχυρισμός αυτός επιβεβαιώνεται από το σύνολο των εγχειριδίων και αρχιτεκτονικών εργαλειοθηκών, που εμφανίστηκαν κυρίως κατά τον Μοντερνισμό, τα οποία ουσιαστικά δημιούργησαν μια σειρά από τυπολόγια με τα «ιδανικά» χαρακτηριστικά. Αυτή η κωδικοποίηση των υποκειμένων, όρισε εκτός των άλλων μια σειρά από περιβάλλοντα κατοίκησης αυστηρά εξατομικευμένα και πάντα βασισμένα στην μονάδα.

 Η μελέτη μας επιχείρησε να επανεξετάσει με τρόπο σκωπτικό αυτές τις αρχιτεκτονικές τακτικές, αλλά και να ξανασκεφτεί τα περιβάλλοντα στα οποία κατοικούμε με όρους ομάδας και όχι μονάδας, αναθεωρώντας παράλληλα το σύνολο των οικιακών τακτικών. Ως εκ τούτου σχεδιάσαμε μια μικρή μονοκατοικία καθώς και το σύνολο των δωματίων - οικοσκευών που την απαρτίζουν, ειδικά διαμορφωμένα ώστε να μπορούν να χρησιμοποιηθούν ταυτόχρονα από μια μικρή ομάδα ατόμων. Η κατοικία λειτουργεί υπό το καθεστώς βραχυχρόνιας μίσθωσης.

 Χωροθετείται συμβολικά εντός της Ελληνικής πόλης, η οποία μας ενδιέφερε σημασιολογικά, τόσο για την πολυμορφία που εμφανίζει, αλλά και για τον τρόπο με τον οποίο υιοθέτησε ορισμένα αρχιτεκτονικά στοιχεία του Μοντερνισμού. Επιπλέον, ξεχωριστά μας απασχόλησε πως διαμορφώνεται η κατοίκηση στην Ελληνική πόλη, στον βαθμό που επηρεάζει τα περιβάλλοντα στα οποία κατοικούμε.

 Η πρόταση μας αξιοποίησε όλα τα παραπάνω,  πολυμορφεξετάζοντας τα κριτικά, μορφολογικά και εννοιολογικά, ενώ τα μετουσίωσε στον σχεδιασμό του Maison Ensemble και σε ένα αναθεωρημένο μοντέλο συγκατοίκησης.

Επιβλέποντες: Μητρούλιας Γεώργιος, Τζιρτζιλάκης Γιώργος

Αριθμός Αναφοράς: 755

 Ο Υμηττός είναι το  βουνό της Αττικής που απέχει τη μικρότερη απόσταση από το κέντρο της πόλης της Αθήνας. Ως ορεινός όγκος, έχει αδιαμφισβήτητα μεγάλη οικολογική σημασία, καθώς αποτελεί ένα βιότοπο όπου συμβιούν αρμονικά πολλά είδη χλωρίδας και πανίδας. Ο πλούτος του όμως δέχθηκε σωρεία ανθρωπογενών δραστηριοτήτων, που επέφεραν  αρνητικές επιπτώσεις. Ο Υμηττός είναι η «αυλή του Αθηναϊκού σπιτιού μας»  και πρέπει να τον προστατεύουμε.  

 Στην περιοχή του δήμου της Αγίας Παρασκευής, που εκτείνεται στο ανατολικό άκρο του αθηναϊκού λεκανοπεδίου έως τον ορεινό όγκο του Υμηττού, υφίστανται προβλήματα σύνδεσης του αστικού ιστού με το φυσικό περιβάλλον του βουνού. Ένα δομημένο όριο από ιδιωτικές κυρίως εγκαταστάσεις στην περιαστική ζώνη του Υμηττού καθιστά αδύνατη την προσέγγισή του από τους κατοίκους. 

 Παράλληλα, οι ελάχιστοι δημόσιοι υπαίθριοι χώροι ή χώροι πρασίνου, αλλά και οι λιγοστοί χώροι πολιτιστικών χρήσεων που διαθέτει η Αγία Παρασκευή φαίνεται να επιτείνουν την ανάγκη ύπαρξης ενός χώρου που θα καλύπτει συνδυαστικά τις ανάγκες των κατοίκων, έχοντας ταυτόχρονα και υπερτοπικό χαρακτήρα.

 Λύση στο πρόβλημα θα μπορούσε να είναι η δημιουργία ενός μουσείου και του δημόσιου υπαίθριου χώρου του. Το μουσείο αναφέρεται στην ιστορία του Υμηττού, στη συνύπαρξή του με τους ανθρώπους, στους μύθους αλλά και στις επιστήμες που σχετίζεται. Είναι ένας χώρος πολιτισμού που προσφέρει στους επισκέπτες του μια μοναδική εμπειρία διασύνδεσης με τη φύση και τον πολιτισμό, σε ένα τόπο όπου τα υποκείμενα μαθαίνουν τι πραγματικά σημαίνουν το ΄αστικό΄ βουνό για τον άνθρωπο. Ένα μουσείο, που η γνωριμία του με τον επισκέπτη δεν θα περιορίζεται σε μια επίσκεψη, αλλά θα δημιουργεί την ευχαρίστηση της επανάληψης, γιατί κάθε νέα επίσκεψη και ανάλογα με την χρονική εποχή θα φέρνει νέες εικόνες  και νέες εμπειρίες, μια αίσθηση φιλικότητας και την δυνατότητα της συνάντησης και της συναναστροφής.

Επιβλέπων: Παπαδόπουλος Σπύρος

Αριθμός Αναφοράς: 753

 Η παρούσα διπλωματική εργασία αφορά τον σχεδιασμό ενός προγράμματος, με τίτλο Mount Escape, που προωθεί την ενασχόληση με τα extreme sports, περιλαμβάνοντας ταυτόχρονα την κατασκευή 3 καταφυγίων – σταθμών δραστηριοτήτων που εξυπηρετούν το πρόγραμμα. Ως τόπος επέμβασης, επιλέχθηκαν τα Ζαγοροχώρια και πιο συγκεκριμένα η πορεία της ορειβατικής διαδρομής με εκκίνηση το γεφύρι της Κόνιτσας, μέχρι την Δρακόλιμνη της Τύμφης.

 Διασχίζοντας κανείς την διαδρομή αυτή, συναντάει μία μεγάλη και εντυπωσιακή εναλλαγή τοπίων, καθώς η εκκίνηση γίνεται από τις όχθες του Αώου, σε ένα περιβάλλον που κυριαρχεί το νερό, συνεχίζει μέσα στο πυκνό δάσος και καταλήγει σε μία σκληρή βραχώδη περιοχή χωρίς βλάστηση μέχρι να συναντήσει την Δρακόλιμνη και να καταλήξει στην Κορυφή της Τύμφης. Αυτή η εναλλαγή των τοπίων προσφέρει ταυτόχρονα τις ιδανικές συνθήκες για την διεκπεραίωση μιας μεγάλης ποικιλίας extreme και μη αθλημάτων. Εκμεταλλευόμενοι την συνθήκη αυτή, τα καταφύγια τοποθετούνται σε κομβικά σημεία, χωρίζοντας ταυτόχρονα τις διάφορες αθλητικές δραστηριότητες σε θεματικές ενότητες και σπάζοντας την διαδρομή στρατηγικά σε μικρότερα κομμάτια, ώστε να μπορεί να γίνει η ανάβαση με έναν ευχάριστο τρόπο. Κατά συνέπεια, κάθε καταφύγιο είναι διαφορετικό από τα άλλα, καθώς γίνεται η προσπάθεια εναρμόνισης και ένταξης του στο φυσικό τοπίο, η οποία εκφράζεται σχεδιαστικά μέσω μιας προσωπικής ερμηνείας του περιβάλλοντος στο οποίο τοποθετείται το καθένα από αυτά. 

 Όσον αφορά το πρόγραμμα, πέρα από την προώθηση της ενασχόλησης με τα extreme sports αποσκοπεί στο να ενισχύσει την περιοχή, την επαφή και την σχέση των ανθρώπων με την φύση, να αναδείξει και να συμβάλει στην ανάπτυξη των αθλημάτων σε αυτή καθώς και να εκπαιδεύσει. Τέλος, έχει δοθεί ιδιαίτερη προσοχή στην οργάνωσή του, ώστε να συμβαδίζει με την νομοθεσία για την περιβαλλοντικά προστατευόμενη περιοχή, τόσο ως προς τον σκοπό της δημιουργίας και ύπαρξης του, όσο και ως προς τους κανονισμούς που αφορούν την κατασκευή των καταφυγίων.

Επιβλέπων: Πανηγύρης Κωστής

Αριθμός Αναφοράς: 764

Η συγκεκριμένη διπλωματική εργασία αποτελεί συνέχεια της ερευνητικής εργασίας με τίτλο « NERVOUSYSTEMS: Οικολογίες του fashion show από τη μοντέρνα στη σύγχρονη εποχή. Εισαγωγή στο Guerrilla Show». Πρόκειται για έναν προσωπικό πειραματισμό πάνω στο θεσμό του fashion show, προσεγγίζοντάς τον με μια εξωθεσμική πρόθεση, και προτείνοντας, εν τέλει, μια καλλιτεχνική και πολιτική αντιμετώπιση. Ο θεσμός του fashion show διατηρείται εδώ και περίπου έναν αιώνα ίδιος, με μερικές μικρές εξαιρέσεις τις δεκαείες 1980 και 1990 με την ανάδυση του conceptual fashion designer, όμως ο πυρήνας του παραμένει αναλλοίωτος, καθώς και η θέση του στο ετήσιο ημερολόγιο και η λογική σχεδιασμού του χώρου του.

Στο πλαίσιο αυτής της εργασίας, καταγράφεται η σύνθεση μιας εξωθεσμικής ιδέας η οποία αναλύεται τόσο θεωρητικά, όσο και πρακτικά μέσα από διαδικασίες έρευνας, πειραματισμού, δοκιμών σχεδιασμού και εκτέλεσης. Πρόκειται για την παρουσίαση της πρότασης ενός fashion show που τοποθετείται μεταξύ των ορίων του conceptual fashion show και της performance και ονομάζεται Guerrilla Show. Το Guerrilla Show πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα, στον πολυχώρο Ρομάντσο σε συνεργασία με τη σχεδιάστρια μόδας Maida Ghide, από τον Καναδά και το brand της Annafora καθώς και με τον καλλιτέχνη Φώτιο Μπάλα. Είναι σημαντικό να σημειωθεί πως δεν ακολουθήθηκαν οι τυπολογίες ενός επίσημου fashion show αλλά ούτε και οι κανόνες που ορίζουν χώρο, χρόνο, ημερομηνίες, εσωτερικές ιεραρχίες, σειρές και σκοπό. Δόθηκε σημασία τόσο στον σχεδιασμό του χώρου όσο και σε αυτόν της κίνησης των σωμάτων, συμπεριλαμβάνοντας σε αυτήν την καθολική χορογραφία τα μοντέλα, το προσωπικό, καθώς και το κοινό.

Δίνεται έμφαση στο στοιχείο του αιφνιδιασμού, το οποίο συνοδεύει και χαρακτηρίζει την έννοια guerrilla, και με τον τρόπο αυτόν, το τελικό αποτέλεσμα του show παραμένει εν μέρει άγνωστο σίγουρα στο κοινό, αλλά ακόμα και στην ίδια τη σχεδιάστρια και παραγωγό. Οι τελικές παρατηρήσεις που πραγματοποιούνται, ύστερα από τον σχεδιασμό και την υλοποίηση κρίνονται εξίσου σημαντικές για την ανάλυση, την κατανόηση και την παρουσίαση μιας τέτοιας ιδέας σε κάποιον τρίτο. Σε αυτές ακριβώς τις τελικές παρατηρήσεις κρύβεται η δύναμη μιας πειραματικής δράσης που καθορίζεται και εξαρτάται από τη συνεχή διάδραση, θέτωντας έμμεσα προβληματισμούς για τα όρια μεταξύ θεατή και θεάματος στη σύγχρονη καλλιτεχνική και πολιτιστική σκηνή, έχοντας ως βάση ένα από τα πιο οργανωμένα και καθιερωμένα συστήματα θεάματος του αιώνα.

Επιβλέποντες: Γαβρήλου Έβελυν, Ψυχούλης Αλέξανδρος

Αριθμός Αναφοράς: 731

 Η παρούσα Διπλωματική Εργασία βασίζεται στην δημόσια διαβούλευση που τίθεται στην κοινωνία της Κύπρου για δημιουργία ενός χώρου για αξιοποίηση του από τις οργανώσεις νεολαίας του νησιού. Η κεντρική ιδέα αποτελεί επιθυμία του Οργανισμού Νεολαίας Κύπρου (Ο.Ν.Ε.Κ.), του Συμβουλίου Νεολαίας Κύπρου (Συ.Ν.Κ.) και των Κυπριακού Οργανισμού Κέντρων Νεότητας (Κ.Ο.ΚΕ.Ν.) για δημιουργία ενός χώρου που θα στεγαστούν μεταξύ τους κάτω από την ίδια στέγη. Οι λόγοι που οδήγησαν προς την συγκεκριμένη πρόταση είναι καταρχάς η επιθυμία των οργανώσεων για δημιουργία ενός youth center στην Λευκωσία για αξιοποίηση από όλους τους νέους ανεξαρτήτως ηλικίας, κοινωνικής ομάδας, γλώσσας ή θρησκείας για πρόσβαση σε μια σειρά από δραστηριότητες που δεν είναι εύκολα προσβάσιμες για όλους. Επίσης το πρόγραμμα ενισχύεται από εκθέσεις του Υπουργείου Οικονομικών της Κύπρου που προτείνουν την σύμπτυξη των οργανισμών στο ίδιο χώρο. 

 Κατόπιν συνάντησης που έγινε με ανώτερους εκπροσώπους των οργανισμών τέθηκαν οι ιδέες σχετικά με τις χρήσεις που θα πρέπει να έχει το πολύ-λειτουργικό κτίριο και καταρτίστηκε από κοινού το κτιριολογικό πρόγραμμα. Επίσης η έρευνα αφού αναγνωρίζει τις διάφορες επιλογές για δημιουργία του χώρου μέσα στην πόλη εν τέλει προτείνει τον χώρο που θα μπορούσε να στεγαστεί το πρόγραμμα με επιτυχία. Σκοπός του συνολικού σχεδιασμού είναι το πρόγραμμα να τεθεί πάνω σε ρεαλιστικές βάσεις ώστε να υιοθετηθεί από τους οργανισμούς για αξιοποίηση.      

 Το Nicosia Youth Center (N.Y.C.) ενισχύετε με προσθήκη επιπλέον χώρων για χρήση  από τους νέους για προγράμματα που αφορούν τους προαναφερθέν οργανισμούς όπως προγράμματα κατάρτισης νέων, προγράμματα ενίσχυσης των δεξιοτήτων τους, γραφεία επαγγελματικού προσανατολισμού και γραφεία ψυχολόγων για βοήθειας τους. των νέων. Ο χώρος όμως, θα μπορεί να χρησιμοποιηθεί από όποιο νέο θέλει για μια σειρά από δραστηριότητες που θα γίνονται στο κτίριο όπως αναγνωστήρια, βιβλιοθήκη, χώροι συλλογικής εργασίας και διάφορα εργαστήρια. Το κτιριολογικό πρόγραμμα του N.Y.C ολοκληρώνεται με χώρους ψυχαγωγίας και χαλάρωσης των νέων όπως καφετέριες, γυμναστήριο, τοίχους αναρρίχησης, αίθουσα χορού και καταστήματα (τύπου popup).

Επιβλέπουσα: Τροβά Βάσω

Αριθμός Αναφοράς: 748

Η παρούσα διπλωματική ασχολείται με το σχεδιασμό ενός κέντρου θεραπείας διατροφικών διαταραχών στο πάρκο Τρίτση. Η έλλειψη εξειδικευμένων δομών στην Ελλάδα και το ποσοστό των ασθενών που συνεχώς αυξάνεται, υπήρξε αφορμή δημιουργίας ενός τέτοιου πειραματικού κέντρου. Ο επαναπροσδιορισμός του χώρου σίτισης, η απόδοση του βαθμού κοινωνικοποίησης που επιθυμεί ο ασθενής όταν τρώει και η σταδιακή επανένταξη του στην κοινωνία αποτέλεσαν το κεντρικό άξονα σχεδιασμού. Μετά από έρευνα και μία σειρά συνεντεύξεων με εξειδικευμένους θεραπευτές και ασθενείς στο Ελληνικό Κέντρο Διατροφικών Διαταραχών, επιλέξαμε την μέθοδο Maudsley ως μοντέλο θεραπείας του κέντρου μας. Η προσέγγιση αυτή σκιαγραφεί τη μορφολογία του κτιρίου, μεταφράζοντας τις τρεις φάσεις θεραπείας της σε αντίστοιχο αριθμό σταδίων φιλοξενίας, ανάλογα με το βαθμό ανάρρωσης του ασθενή. Οι μεγάλες καλλιεργήσιμες εκτάσεις, η θέση του εντός του αστικού ιστού και η ιστορική βαρύτητά του την περίοδο της κατοχής, σιτίζοντας μεγάλο μέρος των Αθηναίων, αποτέλεσαν τους λόγους επιλογής του πάρκου Τρίτση. H χωρική απόδοση των σταδίων θεραπείας εκφράζεται σε τρία επίπεδα, τα οποία ακολουθούν το ανάγλυφο του οικοπέδου. Στη σημερινή κοινωνία και σε ένα διαφορετικό πλαίσιο επανασίτισης, υποστηρίζουμε ότι η εμπλοκή του θεραπευόμενου με την πρώτη ύλη μπορεί να αποτελέσει μέρος της θεραπείας. Ενισχύεται λοιπόν η αστική γεωργία εντός του κέντρου και η συνεργασία με εξωτερικούς φορείς προκειμένου να προωθηθεί η ενημέρωση, η εκπαίδευση του κοινού για την διατροφή και μακροπρόθεσμα να αναδειχθεί και η ταυτότητα του πάρκου ως κέντρο γεωργίας.

Επιβλέπων: Πανηγύρης Κωστής

Αριθμός Αναφοράς: 728

Η εργασία μας είναι αποτέλεσμα παρατήρησης των ανθρώπων γύρω μας, που έρχονται και φεύγουν, διαμένουν σε πολλά μέρη, μετακινούνται συχνά, γνωρίζουν σαν την παλάμη τους πάνω από τρεις πόλεις, σε διαφορετική χώρα η καθεμία. Με βάση αυτό σκιαγραφήθηκε το σύγχρονο υποκείμενο που αποτελεί το κέντρο του ενδιαφέροντος μας. Επιλέξαμε τα ενδύματα ως κατεξοχήν αντικείμενα αυθαίρετων αλλά και αναγκαίων νοηματοδοτήσεων, ως πυρήνες προστασίας αλλά και συνομιλίας και φυσικά για την ιδιότητα τους ως τα πλέον κοινωνικά αντικείμενα. Τα αντιμετωπίσαμε ως καταλύματα αυτού του σύγχρονου υποκειμένου θέλοντας να σχολιάσουμε την έννοια της κατοίκησης, η οποία μπορεί να λαμβάνει χώρα πλέον στο σύνολο των υλικών και πνευματικών αγαθών που το συγκεκριμένο σύγχρονο υποκείμενο σε κίνηση φέρει ανά πάσα στιγμή. Επομένως, η έννοια της κατοίκησης παύει να προϋποθέτει το οίκημα ως αναγκαίο χαρακτηριστικό της.

Το project “ODYSSACK” αποτελείται από το ομώνυμο προϊόν που δημιουργήσαμε και παράλληλα από την “Οδύσσεια” κατασκευής και σχεδιασμού του συγκεκριμένου συστήματος αντικειμένων / ενδυμάτων. Πιο συγκεκριμένα το προϊόν αυτό είναι ένα ένδυμα - φορέας πραγμάτων, που από τη μια πλευρά αποτελεί ωδή στον σύγχρονο νομαδισμό και από την άλλη προωθεί έναν τρόπο ζωής, στον οποίο τα υποκείμενα είναι σε θέση να επιλέγουν τα paraphernalia τους με γνώμονα την επιθυμία - και όχι μόνο τη χρησιμότητα-, με αποτέλεσμα να προσαρμόζονται στο να πορεύονται με έναν μικρό αριθμό πραγμάτων και να αφήνουν πίσω τους οτιδήποτε περιττό. Το αποτέλεσμα της έρευνας και του σχεδιασμού μας χαρακτηρίζεται από τα στοιχεία της μεταβλητότητας και της προσαρμοστικότητας, βασιζόμενο στην πεποίθηση πως οι χρήσεις των αντικειμένων δίνουν περισσότερες δυνατότητες όταν είναι διττές ή μη συγκεκριμένες, ενώ παράλληλα η χρήση τους προκύπτει από μια δημιουργική διαδικασία συνδιαλλαγής με το υποκείμενο, αποκτώντας πιο εύκολα προσωπικό χαρακτήρα. Τέλος, σημαντικό στοιχείο για την διεκπεραίωση αυτής της εργασίας αποτέλεσαν οι παγιωμένες μορφές ενδύματος που κυκλοφορούν στην αγορά οι οποίες δεν έχουν τη δυνατότητα να συμπεριλάβουν την διαφορετικότητα των σωμάτων. Όταν τα προϊόντα καταφέρνουν να ικανοποιούν τα ακρότατα ενός φάσματος υποκειμένων, τότε σίγουρα με αυτά ο μέσος όρος μπορεί να φροντίσει μόνος του τον εαυτό του.
 

Επιβλέποντες: Γαβρήλου Έβελυν, Κοτιώνης Ζήσης

Αριθμός Αναφοράς: 732