Η παρούσα διπλωματική αφορά την επανάχρηση του κτηρίου του πρώην Ε.Ο.Κ.(Εθνικού Οργανισμού Καπνού) της πόλης του Αγρινίου σε κέντρο κλωστοϋφαντουργικών ερευνών με βασική ύλη επεξεργασίας την ίνα από κλωστική κάνναβη. Η πρόταση επιθυμεί να επανεξετάσει την συνήθη μετατροπή πρώην βιομηχανικών κελυφών σε κέντρα πόλεων κατά αποκλειστικότητα σε πολιτιστικά προγράμματα και να διερευνήσει τους τρόπους με τους οποίους η βιοτεχνική κλίμακα επεξεργασίας θα μπορούσε να ξαναβρεί κατάλυμα στην πόλη. Με δεδομένο το μέγεθος των επιβλαβών επιπτώσεων της βιομηχανίας του γρήγορου ενδύματος/μόδας σήμερα, σε περιβαλλοντικό και κοινωνικό επίπεδο, προτείνεται η δημιουργία μονάδας ερευνών και παραγωγής τεχνογνωσίας σε μια ξεχασμένη, και μέχρι πολύ πρόσφατα ποινικοποιημένη, πρώτη ύλη.
Με συνεχείς αναφορές στην ιστορία της πόλης του Αγρινίου και τη σχέση της με την καλλιέργεια και επεξεργασία του καπνού, προτείνεται μια νέα χρήση η οποία δεν επιθυμεί να διαγράψει το παρελθόν και όλο το άυλο κληρονομημένο απόθεμα, κάτι που αναπόφευκτα πραγματοποιείται σε κάθε περίπτωση επανάχρησης, αλλά να βρει τους τρόπους και τα μέσα με τα οποία το ένα έρχεται να βρει μια σύνδεση με το προηγούμενο. Hανάγκη, τόσο της θεωρητικής έρευνας και της έρευνας πεδίου, όσο και η συνεισφορά της διάχυσης πληροφοριών μέσω κοινωνικών δικτύων και νέων διαδικτυακών πηγών πληροφόρησης, υπήρξαν καταλυτικές. Ταυτόχρονα με μια προσέγγιση της βιωσιμότητας με μια διευρυμένη έννοια, ως προς το πως αυτή μεταφράζεται, όχι μόνο χωρικά και σχεδιαστικά, αλλά σχολιάζοντας την ανάγκη της ύπαρξής της στον πυρήνα των ίδιων των προγραμμάτων προς στέγαση, η επιλογή μιας υβριδικής προσέγγισης ως προς τα εργαλεία αναδεικνύεται σε πολύ βασικό κομμάτι για την αναζήτηση μιας χρήσης που δεν προκύπτει από εξωτερικές επιβολές μιας εγωκεντρικής αρχιτεκτονικής ματιάς. Απεναντίας η όλη έρευνα και η μέθοδος εργασίας, εκκινώντας μέσω εμπειρικών αναζητήσεων, κατέληξε να εναποθέσει κάτι πίσω σε μορφή ενός σχεδιαστικού αποτελέσματος, σε χώρο.
Επιβλέπων: Μητρούλιας Γεώργιος
Αριθμός Αναφοράς: 760
Ο λόφος της Καστέλας στον Πειραιά κατηφορίζει προς τη θάλασσα σε τοποθεσίες άκρως τουριστικές και αναψυχής, σαν το Μικρολίμανο και την ακτή Δηλαβέρη. Η ακτή του λόφου της Καστέλας έχει σαφώς υπερτοπικό χαρακτήρα. Είναι όμως ακόμα αναξιοποίητη και παραμελημένη.
Στο Μικρολίμανο και συγκεκριμένα στα δυτικά του ημιτελούς κτίσματος του Ιδρύματος Ζαχαρίου βρίσκεται το οικόπεδο που ασχολείται αυτή η μελέτη.
Η διαμόρφωση μιας θαλάσσιας παραλίας για όλο τον κόσμο, σε μια κατασκευή από μπετόν, είναι ο στόχος της.
Πρόκειται για μία πολυεπίπεδη κατασκευή που περιλαμβάνει καταστάσεις που συναντούμε συνήθως στις παραλίες. Πισίνες με θαλασσινό νερό, καταστήματα, καφετέρια, χώρους αναψυχής και υπαίθριο κινηματογράφο. Στο υπόγειο βρίσκονται τα μηχανοστάσια από τις πισίνες του επιπέδου αυτού. Στο ισόγειο υπάρχουν τρείς πισίνες με θαλασσινό νερό με τα αντίστοιχα λουτρά και τουαλέτες. Στον μπροστινό κλάδο βρίσκονται σε πέντε επίπεδα χώροι αναψυχής και πισίνες με απρόσκοπτη θέα στο Φάληρο. Στον πίσω κλάδο της κατασκευής που η πρόσβασή του στο ισόγειο γίνεται με ράμπα πολλαπλής χρήσης, βρίσκονται σε δύο επίπεδα υπαίθρια λουτρά και τουαλέτες και στο επόμενο επίπεδο πισίνα και καταστήματα με τα αναγκαία είδη εξυπηρέτησης των επισκεπτών καθώς και ένα καφέ. Η κατασκευή καταλήγει στην περιφερειακή οδό της Καστέλας με ράμπα ανάλογης κλίσης. Η καθ΄ ύψος επικοινωνία διασφαλίζεται με ανελκυστήρες και αναβατόριο.
Είναι μια “παραλία” που αναπτύσσεται καθ ύψος και μπορεί να φιλοξενήσει γεγονότα που μπορεί να συναντήσουμε σε οποιαδήποτε θαλάσσια ακτή, δίνοντας την ελευθερία στους επισκέπτες της να τα διαμορφώσουν οι ίδιοι.
Είναι μία προσπάθεια υλοποίησης μιας δημόσιας κίνησης που ενώνει την Καστέλα με το Μικρολίμανο και την ακτή Δηλαβέρη.
“ Εκεί που τελειώνουμε εμείς αρχίζει η θάλασσα…“ Κ. Δ.
Επιβλέπων: Πανηγύρης Κωστής
Αριθμός Αναφοράς: 730
Η παρούσα διπλωματική εργασία προτείνει την επανάχρηση των βιομηχανικών κελυφών της πρώην βιομηχανίας Βαμβακουργία στη Νέα Ιωνία Βόλου, και τη μετατροπή τους σε κτίρια φοιτητικής κατοικίας και πανεπιστημιακές εγκαταστάσεις, στο ευρύτερο πλαίσιο της ανάπλασης και αναζωογόνησης του συνολικού χώρου του πρώην εργοστασίου και της σύνδεσής του με τη γύρω αστική περιοχή. Η πρόταση, πέρα από το σχεδιασμό κτιριακών δομών, μέσα από την αξιοποίηση του υπάρχοντος κτιριακού αποθέματος και προστατεύοντας την ιστορική μνήμη του εργοστασίου, στοχεύει στο σχεδιασμό ενός πανεπιστημιακού campus που επικοινωνεί με την πόλη, τονώνει τον κοινωνικό ιστό της περιοχής, αναβαθμίζει τις τοπικές λειτουργίες, και την ποιότητα της καθημερινής ζωής.
Επιβλέπων: Μητρούλιας Γεώργιος
Αριθμός Αναφοράς: 754
Με αφορμή το νέο κέντρο απεξάρτησης από ναρκωτικά, για ανήλικους που δημιουργήθηκε στην Κύπρο, σε ένα ήδη υπάρχον κτήριο, επιλέξαμε να σχεδιάσουμε ένα νέο χώρο ο οποίος θα ανταποκρίνεται στις πραγματικές ανάγκες λειτουργίας αυτού του κέντρου.
Αρχικό κίνητρο για την επιλογή του θέματος απετέλεσε το γεγονός ότι γνωρίζαμε ήδη για την λειτουργία του κέντρου απεξάρτησης «Αγία Σκέπη» στα περίχωρα της Λευκωσίας και μας προκαλούσε εντύπωση και θαυμασμό ο ανθρωποκεντρικός τρόπος λειτουργίας του.
Η απόφαση μας για δημιουργία αντίστοιχου κέντρου θεραπείας συνέπεσε με το γεγονός της αναζήτησης πραγματικής στέγης, για την οποία ενημερωθήκαμε, για το κέντρο απεξάρτησης ανηλίκων το οποίο ξεκίνησε την λειτουργία του τον Μάρτιο του 2019.
Επιλέχτηκε οικόπεδο, 10 στρεμμάτων, στην περιοχή Λατσιά της επαρχίας Λευκωσίας στην Κύπρο, σε κοντινή απόσταση με την πρωτεύουσα αλλά και σε κοντινή απόσταση από τον αυτοκινητόδρομο Λευκωσίας – Λεμεσού ώστε να είναι εύκολη η πρόσβαση.
Το κτήριο προκειμένου να καλύψει τις ανάγκες του προγράμματος περιλαμβάνει κατάλληλα διαμορφωμένους χώρους για την διαμονή, ψυχαγωγία και ψυχοθεραπεία των παιδιών που θα φιλοξενεί. Συγκεκριμένα πρόκειται για σύμπλεγμα ημιανεξάρτητων κτηρίων, που ενώνονται μεταξύ τους με διαδρόμους σχηματίζοντας δύο αυλές ,δίνοντας έτσι την αίσθηση γειτονιάς. Όλα τα κτήρια είναι ισόγεια, εκτός από τις μονάδες κατοίκησης και το κτήριο εισόδου ώστε να αυξάνονται οι πιθανές διαδρομές ανάμεσα στους χώρους.
Προκειμένου να δημιουργήσουμε ένα αίσθημα οικειότητας, στις κτηριακές μονάδες έγινε χρήση ξύλου και πέτρας εξωτερικά, ως στοιχεία πλήρωσης εξωτερικά σε συνδυασμό με λευκές επιφάνειες. Ωστόσο, λόγο των μεγάλων σε διαστάσεις χώρων, επιλέχθηκε η μεταλλική ελαφριά κατασκευή ως στατικός φορέας.
Στόχος της παρούσας εργασίας ήταν η κάλυψη των πραγματικών αναγκών του κέντρου απεξάρτησης ανηλίκων με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Επιβλέπων: Καναρέλης Θεοκλής
Αριθμός Αναφοράς: 738
Στο λεκανοπέδιο Ιωαννίνων στις εγκαταλελειμμένες πρώην στρατιωτικές φυλακές αρθρώνεται η τρέχουσα πρόταση για τη δημιουργία ενός βιολογικού κέντρου πού αποσκοπεί στην μελέτη και τη διαφύλαξη των μορφών ζωής που φιλοξενεί η λίμνη Παμβώτιδα. Το κτιριολογικό πρόγραμμα περιλαμβάνει εργαστηριακό υπόσκαφο χώρο, βιβλιοθήκη χώρο γραφείων, εκθεσιακό χώρο και καφέ. Το ισόγειο του συγκροτήματος αποτελείται από τη ήδη υπάρχοντα διατηρητέα πέτρινα κτίρια τα οποία ενώνονται σε ένα ενιαίο σύνολο με την προσθήκη ενός από μπετόν στο βόρειο κομμάτι όπου και θα στεγαστεί η βιβλιοθήκη. Στο ανατολικό τμήμα αρθρώνονται οι χώροι αναψυχής. Η κατασκευή στοχεύει σε ένα μονολιθικό ενιαίο αποτέλεσμα, μια αρκετά στιβαρή και γραμμική κατασκευή, χαμηλή σχετικά σε ύψος σε σχέση με τα ήδη υπάρχοντα κτίρια να ξεπερνούν τα 12 μέτρα. Ο πρώτος όροφος κατασκευάζεται με την προσθήκη μπετόν πάνω στα ήδη υπάρχοντα. Η κάτοψη των ορόφων σχηματίζεται από τον ίδιο κανόνα εναλλαγή κολώνων δίνοντας έμφαση στη γραμμική δυναμικότητα του συνόλου Η διαμόρφωση του προαύλιου χώρου όπου αντλεί στοιχεία από την παραδοσιακή αρχιτεκτονική των μονοπατιών της περιοχής. Το τοπίο χαρακτηρίζεται από μονοπάτια διαφορετικών μεγεθών και υλικών που δίνουν τη δυνατότητα στον περιπατητή επισκέπτη μιας διαφορετικής εμπειρίας σε κάθε είδος διαδρομής που θα επιλέξει. Ταυτόχρονα, υπάρχουν στοές με φύτευση στην οροφής τους που προσφέρουν προστασία κατά τη διάρκεια μιας βροχόπτωσης ή κατά τους θερινούς μήνες προστασία από τον ήλιο.
Επιβλέπων: Καναρέλης Θεοκλής
Αριθμός Αναφοράς: 734
Το έναυσμα αυτής της διπλωματικής αποτέλεσε το ποικιλόμορφο αθηναϊκό ανάγλυφο που συντάσσει χωρικά υπό κλίση διαδρομές με την χρήση κλιμάκων. Ο επικλινής δημόσιος αυτός χώρος επανεξετάζεται ως μία υπαίθρια σκηνή σύγκρουσης δημόσιων και ιδιωτικών συμφερόντων. Η κλίμακα αποδομείται από το δίπολο στάσης κίνησης που την ορίζει και τεστάρεται ως γεννήτρια παραγωγής χώρου προσανατολισμένου γύρω από μία συλλογική αυτό-διαχείριση. Το αρχέτυπο του κήπου αναμοχλεύεται με στόχο την εκ νέου νοηματοδότηση των υπαίθριων κλιμακωτών δημόσιων χώρων. Στόχος μας αποτελεί η επανάκτηση του αστικού χώρου από τον άνθρωπο με την ανάπτυξη μίας παρεμβατικής πρακτικής, η οποία υποστηρίζεται από έναν κατάλογο εξοπλισμού. Όροι όπως γειτονιά και οικείο γίνονται πρωταρχικές έννοιες κατά τον σχεδιασμό μας. Τέλος η επιτελεστικότητα της σκάλας επαναπροσδιορίζεται, προσαρμοσμένη πλήρως πλέον στις συλλογικές η ατομικές ανάγκες της γειτονιάς.
Επιβλέπων: Κοτιώνης Ζήσης
Αριθμός Αναφοράς: 774
Θέμα της παρούσας διπλωματικής εργασίας είναι η μελέτη νέου κτιρίου για τον κεντρικό σιδηροδρομικό σταθμό της Αθήνας (σταθμός Λαρίσης). Βασικό λόγο για την επιλογή του θέματος αποτέλεσε η διαπίστωση της αναγκαιότητας ενός τέτοιου τύπου κτιρίου στην πόλη, ικανού να αποτελέσει την κύρια πύλη των ταξιδιωτών του σιδηροδρόμου. Επιπλέον, η μελέτη κτιρίου μεγάλης κλίμακας σε συνδυασμό με την παράμετρο του σχεδιασμού δημόσιου κτιρίου μέσα σε πυκνοδομημένο αστικό ιστό, αποτέλεσαν επίσης αποφασιστικές προκλήσεις της μελέτης.
Η ίδια η λειτουργία του σιδηροδρομικού σταθμού εμπεριέχει, εκτός από την ίδια τη συνθήκη της μεταφοράς και μετακίνησης πλήθους ανθρώπων, και μια ποιητική και κατ’ επέκταση γοητευτική έκφανση της ανθρώπινης συμπεριφοράς. Είναι σημείο συνάντησης και αποχωρισμού, αρχής και τέλους εμπειριών, σημείο αναφοράς της δημόσιας ζωής, αλλά και τοπόσημο για κάθε πόλη που βρίσκεται. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι πλήθος ταινιών, λογοτεχνικών κειμένων και άλλων εικαστικών δημιουργημάτων έχουν πραγματοποιηθεί με άμεση ή έμμεση αναφορά στον σιδηρόδρομο γενικά, αλλά και τους ίδιους τους σιδηροδρομικούς σταθμούς ειδικότερα.
Βασικό ζητούμενο της μελέτης (α) αποτελεί η ικανοποίηση των αυξημένων και πολύπλοκων λειτουργικών αναγκών μιας τέτοιας χρήσης, με ταυτόχρονη εύρεση της βέλτιστης αρχιτεκτονικής επίλυσης. Η χωροθέτηση του κτιρίου σε ένα νευραλγικό σημείο της Αθήνας και η επαφή του με τον ιστορικό πυρήνα της πόλης, θέτει ένα δεύτερο ζητούμενο, αυτό της φιλοξενίας μέσα του μιας σειράς αστικών λειτουργιών (β). Στόχος του παραπάνω είναι η δημιουργία ενός σταθμού τέτοιου, που να αποτελεί όχι μόνο αυτόνομο σημείο αναφοράς, αλλά και κομμάτι της πόλης που το περιβάλει. Επιπλέον, και μέσα από το σχεδιασμό, γίνεται προσπάθεια να επαναπροσδιοριστεί ο χαρακτήρας μιας υποβαθμισμένης περιοχής της Αθήνας. Διαμορφώνεται έτσι και το τρίτο ζητούμενο, η ανάγκη προσέγγισης της μελέτης ως αστικού σχεδιασμού (γ), παίρνοντας αφορμές από την πόλη, ώστε να διαμορφώσει την κτιριακή δομή και να επιστρέψει το νέο δομικό σύνολο και πάλι στην πόλη.
Επιβλέπουσα: Βυζοβίτη Σοφία
Αριθμός Αναφοράς: 752
Η παρούσα διπλωματική εργασία πραγματεύεται τη συνθετική επίλυση ενός κτιρίου γραφείων, καθώς και το σχεδιασμό και την εγκατάσταση σ’ αυτό, ενός δυναμικού συστήματος σκίασης, συμβάλλοντας στην ικανοποίηση των αναγκών των χρηστών του, για φυσικό φωτισμό και την επίτευξη καλύτερης αλληλεπίδρασης με το εξωτερικό περιβάλλον. Χωρικά το κτίριο τοποθετείται στο παραλιακό μέτωπο της πόλης του Βόλου, σημείο όπου δίνεται η ευκαιρία, για μέγιστη εκμετάλλευση της θέας καθώς και του μεγάλου ποσοστού ετήσιας ηλιοφάνειας που χαρακτηρίζει την περιοχή αυτή. Επίσης, έμφαση δόθηκε και στον περιβάλλοντα χώρο του κτιρίου, όπου και σχεδιάστηκε πλατεία, μεγάλο μέρος της οποίας έχει φυτευτεί, φέρνοντας έτσι μία εικόνα φυσικού τοπίου μέσα στην πυκνά χτισμένη εικόνα της παραλίας του Βόλου. Η μελέτη περιλαμβάνει ακόμη, τρία υπόγεια επίπεδα παρκινγκ, δίνοντας λύση στο πρόβλημα της έλλειψης χώρων στάθμευσης γύρω από την περιοχή εκείνη. Το ισόγειο του κτιρίου, συνδέεται άμεσα με την πλατεία, ενώ η τοιχοποιία στο επίπεδο αυτό έχει σχεδιαστεί έτσι ώστε να δημιουργούνται ελκυστικά προς τους πεζούς, περάσματα/είσοδοι από την πλατεία προς το κτίριο και αντίστροφα. Πάνω από το επίπεδο του ισογείου, το κτίριο εξελίσσεται σε 4 ορόφους, κατά την ανάβαση των οποίων ο βαθμός ιδιοτικώτητας αυξάνεται. Κρίσιμα σημεία της μελέτης αποτέλεσαν, η επίτευξη ενός λειτουργικού κτιρίου, η ομαλή ένταξη του κτιρίου με τα ήδη υπάρχοντα κτίρια της περιοχής, η μελέτη του δυναμικού συστήματος ώστε να ανταποκρίνεται με τον καλύτερο δυνατό τρόπο στις περιβαλλοντικές συνθήκες, της συγκεκριμένης περιοχής, κατά τη διάρκεια του έτους παρέχοντας επαρκή φυσικό φωτισμό. Κοινός παρονομαστής σε κάθε στάδιο της μελέτης υπήρξε ο σεβασμός προς τις ανάγκες του έμψυχου δυναμικού του και η ικανοποίηση αυτών.
Επιβλέποντες: Αδαμάκης Kώστας, Τσαγκρασούλης Aριστείδης
Αριθμός Αναφοράς: 741