Η επαναδημιουργία της Λίμνης Κάρλας, μια διαδικασία που βρίσκεται σε εξέλιξη τα τελευταία 10 χρόνια και αναμένεται να ολοκληρωθεί το 2013, είναι μια σημαντική περιβαλλοντική παρέμβαση στην περιοχή της ΝΑ Θεσσαλίας. Η καινούρια λίμνη θα επαναφέρει ένα οικοσύστημα υδροβίων πτηνών και ψαριών, κάποια από τα οποία είναι σπάνια και απειλούμενα. Θα προσφέρει έτσι κίνητρα για δραστηριότητες που σχετίζονται με την έννοια του οικοτουρισμού, και σε πρώτη φάση αναμένεται να προσελκύσει περίπου 5,000 επισκέπτες ετησίως. Αυτοί θα έχουν την ευκαιρία να περιπλανηθούν σε 7 μονοπάτια και ποδηλατόδρομους, συνολικού μήκους 85 χιλιομέτρων, περιμετρικά της λίμνης, και να επισκεφθούν το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας στα Κανάλια και το Κέντρο Περιβαλλοντικής Πληροφόρησης στο Στεφανοβίκειο.
Το προτεινόμενο Δίκτυο Κατασκευών προς χρήση των επισκεπτών της Λίμνης Κάρλας προσφέρει ένα τρίτο επισκέψιμο σημείο, αυτή την φορά εντός της λίμνης, το οποίο συνδυάζει την παρουσίαση της ιστορίας της λίμνης και της υφιστάμενης ορνιθοπανίδας και ειδών ψαριών με ευκαιρίες περιπλάνησης και παρατήρησης του τοπίου, ενδιαίτησης, και συνέχισης της γνωριμίας και εξερεύνησης φέρνοντας τους επισκέπτες κοντά στην επιφάνεια. Το κτίριο γίνεται μια πλατφόρμα επέκτασης των μονοπατιών του αναχώματος, και δίνει την δυνατότητα της συγκέντρωσης των δραστηριοτήτων που θα θελήσουν να επιλέξουν οι επισκέπτες. Τέλος, το κτίριο τους προσφέρει την ευκαιρία να έρθουν σε επαφή με την τοπική κοινωνία μέσα από δραστηριότητες ξενάγησης πάνω στην υδάτινη επιφάνεια με βάρκα –λειτουργώντας έτσι ως αποβάθρα-, ιχθυαγοράς σε συγκεκριμένες μέρες και ώρες της εβδομάδας, και δημιουργίας θέσεων εργασίας που θα πληρωθούν από τους κατοίκους των γύρω περιοχών.
Επιβλέποντες: Κουζούπη Ασπασία, Μανωλίδης Κωνσταντίνος
Αριθμός Αναφοράς: 296
Το θέμα της διπλωματικής εργασίας αφορά την κατασκευή δίχωρων παραθεριστικών κατοικιών στον Άγιο Ρωμανό Τήνου. Το σημείο στο οποίο βρίσκονται οι δίχωρες κατοικίες είναι παραθαλάσσιο. Το έδαφος της Τήνου χαρακτηρίζεται από την έντονη μορφολογία του και την παρουσία χαρακτηριστικών αναλληματικών τοιχίων – «σκαλιά», που ο κατασκευαστικός τους ρόλος είναι τόσο η συγκράτηση του εδάφους κατά την περίοδο του χειμώνα λόγω των ισχυρών βροχοπτώσεων ώστε να υπάρξει περισσότερο σε έκταση καλλιεργήσιμο έδαφος, όσο και των υδάτων ώστε να επιταχύνεται η ανάπτυξη των καλλιεργειών.
Οι κατοικίες αποτελούν μια ιδιαίτερη παρουσία στο νησί, τόσο διάσπαρτες όσο και οργανωμένες σε μικρούς οικισμούς και σε μεγάλα χωριά. Η αρχιτεκτονική των Κυκλάδων χαρακτηρίζεται από σοφία οικονομίας μεγεθών καθώς και υλικών «δένοντας» την αρχιτεκτονική με το τοπίο, ενσωματώνοντας το αρχιτεκτονικό στοιχείο με το φυσικό περιβάλλον δίνοντας μια ενιαία εικόνα.
Η ανάπτυξη των δίχωρων κατοικιών του παραθεριστικού συγκροτήματος που ερεύνησα στην διπλωματική αυτή εργασία, είναι γραμμική ανεπτυγμένη σε δύο επίπεδα, προσαρμοσμένη στην μορφολογία της κλίσεως του βουνού. Η αξιοποίηση αυτού του στοιχείου σε συνδυασμό με τον νοτιοδυτικό προσανατολισμό των κτιρίων σε μια προσπάθεια μείωσης των θερμικών απωλειών, οδήγησε στην τοποθέτηση ενός τμήματος του κτίσματος μέσα στο έδαφος. Σεβόμενος αυτή την ιδιαιτερότητα προσπάθησα να διατηρήσω αυτά τα χαρακτηριστικά σε συνδυασμό με τις μικρές φόρμες σε κυβική μορφή διατηρώντας τη λιτότητα και τη γεωμετρικότητα της τοπικής αρχιτεκτονικής. Είναι ένας χώρος όπου ελήφθη υπόψη η αναλογία χώρου – ανθρώπου έχοντας ως σκοπό και στόχο την αρμονική συνύπαρξη ανθρώπου – τοπίου καθώς και της λειτουργικότητας με την αισθητική.
Η είσοδος στο συγκρότημα γίνεται από τον δημόσιο δρόμο με το κτίσμα της Reception να δεσπόζει. Από εκεί οδηγείται ο πελάτης στην οικία που έχει ενοικιάσει μέσω του ιδιωτικού δρόμου που παίζει και ρόλο άξονα ανάπτυξης. Στο κέντρο της σύνθεσης του συγκροτήματος βρίσκεται ο ένας από τους δυο βασικούς και προϋπάρχοντες χώρους που έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη της ιδέας, το κτίριο Α (Καφετέρια), ενώ κοντά στο χώρο της Reception είναι η δεύτερος χώρος της σύνθεσης κτίριο Β, ο χώρος στάθμευσης των αυτοκινήτων (Parking).
Όσον αναφορά τις δίχωρες κατοικίες, πρόκειται για ισόγεια κτίσματα με την ύπαρξη αυλής στο ενδιάμεσο των δύο συνεχόμενων κτιριακών όγκων δημιουργώντας μια σχέση πλήρους – κενού – πλήρους. Τα υλικά είναι τοπικά, παραδοσιακά και αποτελούν φυσική εξέλιξη του ίδιου του τοπίου με την πέτρα να παίζει κυρίαρχο ρόλο στο διάλογο με το παραδοσιακό λευκό των Κυκλάδων. Τα μικρά ανοίγματα είναι σχετικά λιγοστά, με μια μπαλκονόπορτα με λευκό πλαίσιο να δεσπόζει σε κάθε κυβικό όγκο. Η ανάπτυξη του κοινόχρηστου χώρου με τους διαδρόμους για περίπατο, ξεκούραση, στάση αλλά και ψυχαγωγία, συνδέει τις παραθεριστικές κατοικίες με τη θάλασσα.
Επιβλέποντες: Φιλιππιτζής Δημήτρης, Καναρέλης Θεοκλής
Αριθμός Αναφοράς: 287
Η διπλωματική αυτή εργασία αποτελεί συνέχεια του ερευνητικού μου θέματος κι εστιάζει στο ερειπωμένο χωριό «Παλιός Πλάτανος» που αντιμετωπίζεται ως ένα τοπίο που μετασχηματίζεται συνεχώς με την πάροδο του χρόνου. Έτσι μέσω εντοπισμού ήδη υπάρχοντων δυναμικών συστημάτων- περιοχών (ερείπια, ελαιώνες), επιχειρείται η προσαρμογή σε αυτά νέων χρήσεων γης, η διαχείρηση των σχέσεων αλληλεπίδρασής τους, καθώς και η αξιολόγηση του βαθμού επεμβατικότητας.
Η τελική πρόταση προτείνει έναν εναλλακτικό τρόπο επιστροφής στο ερειπωμένο τοπίο και επαφής με τη φύση. Μέσα σε ένα τοπίο που συνεχώς μετασχηματίζεται με την πάροδο του χρόνου ο προτεινόμενος τρόπος διαχείρισης και οι βαθμοί επεμβατικότητας κρίνονται αποτελεσματικότεροι από τους συμβατικούς τρόπους συντήρησης και ανακαίνισης, μέθοδοι που ακολουθούνται σε αντίστοιχες περιπτώσεις. Οι συμβατικοί αυτοί τρόποι προτείνουνε το πάγωμα του χρόνου και κατ’ επέκταση της μνήμη με μία ‘παρελθοντολαγνεία’ ξεπερασμένου τρόπου σκέψης αγνοώντας τις υπάρχουσες ποιότητες του τοπίου και της δυνατότητάς του να ανταπεξέλθει σε μεγάλες και απότομες αλλαγές.
Απώτερος σκοπός της πρότασης αυτής είναι ο επαναπροσδιορισμός της σχέσης του ανθρώπου με ένα ερειπωμένο τοπίο και της επαφής με τη φύση. Επεμβαίνοντας πάνω σε στοιχεία του τοπίου που μετασχηματίζονται και τροφοδοτώντας τα με νέες χρήσεις αποκαλύπτεται τελικά ένα δυναμικό σύστημα που ισορροπεί ανάμεσα στην τάξη και την αταξία. Με αυτόν τον τρόπο ο χώρος και ο χρόνος αποτελούν αναπόσπαστο σύνολο ενώ αποκαλύπτεται ότι ένα τέτοιο ερειπωμένο τοπίο λειτουργεί ως υπόβαθρο που όχι μόνο φιλοξενεί συμβάντα, αλλά και τα προκαλεί.
Επιβλέπουσα: Κουζούπη Ασπασία
Αριθμός Αναφοράς: 280
Κατά τη διάρκεια θερινών διακοπών στην Πάρο, ένα νησί με πολύ τουρισμό, η επίσκεψη μας στην μαγευτική, μη όμως αξιοποιημένη περιοχή Μώλος και η επαφή μας με τους κατοίκους των γειτονικών χωριών, μας παρακίνησε να ασχοληθούμε συστηματικά στη διπλωματική μας, με την περιοχή αυτή.
Η ύπαρξη βουνού από άργιλο στην περιοχή Μώλος σε συνδυασμό με το γεγονός ότι η άργιλος ήδη χρησιμοποιείται, από τους κατοίκους του νησιού αλλά και από επισκέπτες, για τις θεραπευτικές ιδιότητες της, σε μία μη οργανωμένη παραλία, καθιστούν χρήσιμη τη δημιουργία ενός κτιρίου που θα περιλαμβάνει λουτρά και εγκαταστάσεις φιλοξενίας αλλά και απαραίτητη τη διαμόρφωση της παραλίας ούτως ώστε να γίνει πιο εύκολη η πρόσβαση σε αυτή καθώς και η χρήση της. Επιπλέον, η ύπαρξη των τριών χωριών (Μάρμαρα, Μάρπισσα, Πρόδρομος) κοντά στο Μώλο, με μεγάλο φυσικό πλούτο και αρχιτεκτονική ομορφιά μας έκανε να θέλουμε να τα συμπεριλάβουμε στην επέμβαση μας, δημιουργώντας εγκαταστάσεις αναψυχής σε επίπεδο master plan (Μάρμαρα - καλλιτεχνικό εργαστήρι, Μάρπησσα - υπαίθρια αγορά, Πρόδρομος - κήπος διοργάνωσης βραδιών ποίησης). Επιθυμώντας να συνδέσουμε τα επιμέρους τμήματα της μελέτης μας προτείνουμε ένα νέο δίκτυο μονοπατιών με διαπλατύνσεις για χώρους στάσης των επισκεπτών.
Η σχεδιαστική πρόταση προσπαθεί να ενσωματώσει απόλυτα τις υψομετρικές διαφορές, ξεκινώντας από το εσωτερικό του συγκροτήματος και τους απαραίτητους χώρους σε αυτό, καθώς και τη σύνθεση αυτών αποσκοπώντας στην καλύτερη και ομαλότερη λειτουργία τους. Στόχος είναι το κτίριο να εντάσσεται πλήρως στην τοπογραφία και να φαίνεται σα φυσική συνέχεια του εδάφους.
Το κτίριο διαθέτει χώρο υποδοχής - Lobby, πτέρυγα δωματίων (21 δωμάτια), πτέρυγα λουτρών (χώροι μασάζ, υδρομασάζ, πισίνα, λασπόλουτρο) και εμπλουτίζεται με χώρους αναψυχής (καφέ - εστιατόριο, χώρος μουσικής και αναγνωστήρια).
Το κτίριο είναι από μπετονένιο σκελετό και πέτρα Πάρου και διαθέτει εσωτερικούς τοίχους ελαφριάς κατασκευής. Εκτός από την πέτρα στο κτίριο γίνεται χρήση ξύλου, καλαμωτής, εμφανές μπετόν και μαρμάρου Νάξου.
Επιβλέποντες: Κοτιώνης Ζήσης, Φύγκα Δήμητρα
Αριθμός Αναφοράς: 274
Η επαναδημιουργία της λίμνης Κάρλας των 38.000 στρεμμάτων αναμένεται να αλλάξει σταδιακά τον χαρακτήρα της θεσσαλικής πεδιάδας. Το έργο αυτό χαρακτηρίζεται ως έργο πολλαπλής σκοπιμότητας με κύρια διάστασή του την περιβαλλοντική, με σημαντικές θετικές αναπτυξιακές, παραγωγικές και κοινωνικές προεκτάσεις. Παρουσιάζεται μια μοναδική ευκαιρία για τη μερική αποκατάσταση του προϋπάρχοντος υγροτοπικού οικοσυστήματος και των ενεργειών του παρελθόντος. Η δημιουργία της λίμνης φιλοδοξεί να είναι ένα σημαντικό βήμα για την διαχείριση του φυσικού και ανθρωπογενούς περιβάλλοντος της περιοχής με βάση τις αρχές και τις κατευθύνσεις της αειφόρου ανάπτυξης.
Η διπλωματική αυτή εργασία αποτελεί μια πρόταση του μεγάλου αυτού αναπτυξιακού έργου με εγκαταστάσεις που έχουν σαν κύριο σκοπό την αναβάθμιση της περιοχής, την ευαισθητοποίηση των πολιτών για την προστασία του περιβάλλοντος και την δημιουργία ενός πόλου έλξης τόσο από επισκέπτες όσο και από περιβαλλοντικούς μελετητές.
Η περιοχή επέμβασης βρίσκεται στο βορειανατολικό σημείο της λίμνης, σε ένα σημείο στο οποίο το νερό συναντά το έδαφος χωρίς να διακόπτεται από τα αναχώματα. Στην συγκεκριμένη περιοχή προβλέπονται παράχθιες εμφυτεύσεις για την δημιουργία ενός νέου και πιο πλούσιου φυσικού περιβάλλοντος καθώς και για την προσέλκυση της πανίδας η οποία έχει μειωθεί αρκετά τα τελευταία χρόνια.
Οι πρώτες συνθετικές προσεγγίσεις βασίστηκαν πάνω σε προϋπάρχοντες χαράξεις και άξονες των αρδευτικών καναλιών, των αγροτεμαχίων, των καννάβεων που δημιουργούνται από την ύπαρξη των περιβολιών καθώς και των νέων έργων και αναχωμάτων που έχουν κατασκευαστεί για την αναδημιουργία της λίμνης. Το τελικό αποτέλεσμα ήταν η δημιουργία τριών αξόνων που απόκτησαν έναν νοηματικό χαρακτήρα καθώς σε κάθε από αυτούς υπάρχουν και διαφορετικές χρήσεις, ψυχαγωγία, ενημέρωση και μελέτη-έρευνα. Η σύνδεση των αξόνων αυτών γίνεται μέσω διαδρομών που έχουν την μορφή αποβάθρων. Ένας από τους στόχους ήταν η επέμβαση να μπορεί να είναι πλήρως ανατάξιμη και για αυτό τον λόγο γίνεται χρήση υλικών όπως το ξύλο, τα καλάμια και η πέτρα τα οποία γερνάνε φυσικά με το περιβάλλον και έχουνε ελάχιστο αντίκτυπο πάνω σε αυτό.
Οι προτεινόμενες εγκαταστάσεις είναι οι εξής. Κέντρο ενημέρωσης,
ερευνητικό κέντρο, λεμβαρχείο, ξενώνες και αναψυκτήριο. Στο συγκρότημα επίσης περιλαμβάνονται χώροι στάθμευσης, χώροι ανάπαυσης, φυτώρια, ιχθυοτροφεία και παρατηρητήρια.
Επιβλέπων: Τριανταφυλλίδης Γεώργιος
Αριθμός Αναφοράς: 264
H εργασία αυτή ξεκινά με την μελέτη της προστατευόμενης παραλίας του Γέρακα στη Ζάκυνθο, ως παραλία ωοτοκίας της θαλάσσιας χελώνας Caretta - Caretta, και της δράσης του Εθνικού Θαλάσσιου Πάρκου Ζακύνθου. Αρχικά διερευνούνται οι περιορισμοί και οι κανόνες που θέτονται από το Ε.Θ.Π.Ζ. και ποιά είναι τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του περιβάλλοντος του Γέρακα. Η ανθρώπινη δραστηριότητα καταγράφεται και διαχωρίζεται σε αυτή των υπευθύνων και των μελετητών του Πάρκου, και σε αυτή των επισκεπτών – λουόμενων, ενώ ταυτόχρονα οι κινήσεις αυτές αντιπαραβάλλονται με τις κινήσεις της θαλάσσιας χελώνας. Παράλληλα το τοπίο και η φυσικότητα της περιοχής αναλύονται με βάση την ανθρώπινη κλίμακα και την σωματική εμπειρία του επισκέπτη. Η εγκατάσταση που τελικά σχεδιάζεται καθοδηγεί τον λουόμενο μέσα στο τοπίο ενημερώνοντάς τον για την ιδιαιτερότητα του Γέρακα, αφήνοντάς τον να διαβάσει τα στοιχεία του χώρου και της φυσικότητας του περιβάλλοντος κατά την κατάβασή του στην παραλία, προσφέροντάς του διαφορετικές θεάσεις είτε αποκαλύπτοντας του το σύνολο του τοπίου, είτε περιορίζοντάς τον στις υφές και τα στοιχεία του χώρου γύρω του. Επίσης λειτουργεί ως διαχωριστικός παράγοντας ανάμεσα στην θαλάσσια χελώνα και τον άνθρωπο, οδηγώντας τους λουόμενους σε περιοχή της ακτής που δεν παρατηρούνται συνήθως φωλιές της Caretta-Caretta, ενώ ταυτόχρονα μεταφέρει την κολυμβητική δραστηριότητα από την παραλία εξ ολοκλήρου μέσα στο νερό - πάνω ή κάτω από αυτό. Ο επισκέπτης καθοδηγείται σε ξύλινες εξέδρες πάνω από το νερό ακολουθώντας ίχνη στην πορεία του ενώ του προσφέρεται η ελευθερία να διαλέξει το σημείο που θα παραμείνει στην περιοχή και την σχέση που επιθυμεί να έχει με το νερό. Οι λειτουργίες που ενσωματώνονται στην εγκατάσταση εξυπηρετούν τις βασικές ανάγκες του επισκέπτη ώστε να μην αλλοιώνεται ο χαρακτήρας της περιοχής ως προστατευόμενης ζώνης. Η εγκαταστάσεις πατάνε πάνω στο τοπίο και χρησιμοποιείται η έμπηξη πασσάλων ως στήριξη των επιμέρους κατασκευών ώστε να επιτευχθεί η ελάχιστη επέμβαση στο τοπίο, ενώ το ξύλο προτιμάται ως κύριο υλικό ων επεμβάσεων ως φυσικό υλικό και λόγω της καλύτερης σχέσης που μπορεί να έχει με το τοπίο.
Επιβλέπουσα: Γαβρήλου Έβελυν
Αριθμός Αναφοράς: 313
Πρόκειται για μια μελέτη επέκτασης και αναδιαμόρφωσης των πολυτεχνικών σχολών του πανεπιστημίου Θεσσαλίας. Ως περιοχή σχεδιασμού ορίζεται το υπάρχον οικόπεδο του πανεπιστημιακού συγκροτήματος, το νοτιοδυτικό τμήμα των Παλαιών, και το τρίγωνο μεταξύ των οδών Σέκερη, Αλαμάνας και λεωφόρου Αθηνών.
Εν μέσω παρατήρησης συλλέχθηκαν στοιχεία για την καθοδήγηση της πορείας του σχεδιασμού και της σύνθεσης. Η πληθυσμιακή ομάδα των φοιτητών που δραστηριοποιείται στον αστικό ιστό , η μορφολογία και γεωγραφία της πόλης, τα όρια της περιοχής μελέτης καθώς και η σχέση με το άμεσο γειτονικό περιβάλλον, τα όρια της περιοχής, αποτέλεσαν σημαντικές παρατηρήσεις.
Οι κοινές δραστηριότητες της πολυπληθούς, ομοιογενούς , πληθυσμιακής ομάδας των φοιτητων, οι συγκεντρωμένες αφετηρίες-κατοικίες τους, σε συνδυασμό με τον συμπαγές χαρακτήρα του κέντρου της πόλης του Βόλου μορφοποιούν ένα ελεύθερο, ασχεδίαστο, αυθόρμητα σχηματιζόμενο campus στον αστικό ιστό το οποίο ταυτόχρονα αποτελεί ένα βασικό τροφοδοτικό σύστημα για την πόλη στον οικονομικό ,πολιτισμικό, ψυχαγωγικό και κοινωνικό τομέα.
Στόχος είναι ο σχεδιασμός ενός πυρήνα στον πανεπιστημιακό χώρο , ικανού να συνδιαλλαγεί με τον ήδη υπάρχον στην πόλη καθώς και η σύνδεση αυτών. Νέες προσθήκες στο πανεπιστημιακό συγκρότημα αποτελουν το κτίριο των ηλεκτρολόγων μηχανικών, μια βιβλιοθήκη, αθλητικές εγκαταστάσεις, φοιτητική λέσχη, εργαστήρια αρχιτεκτόνων μηχανικών και καμαρίνια διπλωματικών, κοινό αμφιθέατρο, γραφεία κοσμητείας, και φοιτητικές εστίες.
Ως συνδετικός άξονας του αστικού ιστού και του πανεπιστημιακού συγκροτήματος, αλλά και ως κεντρικός άξονας για τον σχεδιασμό,χαράχθηκε ένας ποδηλατόδρομος που διέρχεται απο το παραλιακό μέτωπο, ενώ τροφοδοτεί και διασχίζει τον πανεπιστημιακό χώρο.
Επιβλέποντες: Γαβρήλου Έβελυν, Δασκαλάκης Κωνσταντίνος
Αριθμός Αναφοράς: 284
Η μελέτη αυτή σκοπό έχει να επαναπροσδιορίσει τη σχέση της πόλης με το Πανεπιστήμιο. Η αρχική ιδέα βασίζεται στη δημιουργία ενός χώρου που θα φέρει σε επαφή το κοινό της πόλης με την πανεπιστημιακή κοινότητα. Επί της οδού Αθηνών, επιλέγεται το οικόπεδο ΟΤ.1204 που θα φιλοξενήσει νέες χρήσεις εκπαίδευσης για τα τμήματα της Πολυτεχνικής Σχολής του Πανεπιστημίου Θεσσσαλίας σε συνδυασμό με χρήσεις πολιτισμού και εμπορίου ανοιχτές στους πολίτες. Στόχος είναι ο χώρος αυτός να λειτουργήσει ως πυκνωτής κοινωνικών σχέσεων και εκπαιδευτικών δραστηριοτήτων. Μία τέτοια κατασκευή οφείλει να ενσωματωθεί ανώδυνα στην κλίμακα της γειτονιάς, λειτουργώντας ταυτόχρονα ως προστατευτικό φράγμα για την εκπαιδευτική διαδικασία, αλλά αφήνοντας διόδους για τους πολίτες. Η έρευνα πάνω στο οικόπεδο γίνεται με βάση τον τρόπο που η πόλη διαχειρίζεται τον κόσμο της, τις λειτουργικές ανάγκες και το κτιριολογικό πρόγραμμα του Πανεπιστημίου, την τοποθεσία και τον προσανατολισμό του οικοπέδου, τις αρχιτεκτονικές αρχές που θέλουμε να εισάγουμε. Η επιλογή του οικοπέδου, η θέση του στην πόλη και ο προσανατολισμός του, η μελέτη ηλιασμού και αερισμού, καθώς και η επιλογή οικολογικών υλικών οδηγούν στη συγκρότηση ενός πράσινου κτιρίου, με την πιστοποίηση LEED 2009.
Επιβλέπων: Κοτιώνης Ζήσης
Αριθμός Αναφοράς: 298