Η παρούσα διπλωματική εργασία πραγματεύεται την ανέγερση ενός Κέντρου Αποτέφρωσης Νεκρών (ΚΑΝ) σε παραθαλάσσια αδόμητη περιοχή μεταξύ του Δήμου Θερμαϊκού και του Αεροδρομίου Θεσσαλονίκης. Ένας χωματόδρομος και μια στενή λωρίδα παραλίας χωρίζουν το ακίνητο από το θαλάσσιο μέτωπο. Στην περιοχή κυριαρχούν οι οριζόντιες γραμμές, η αίσθηση της ερημιάς και η σιωπηλή κίνηση των αεροπλάνων με τον ήχο της απογείωσης και της προσγείωσης να χάνεται μακριά.
Το κτιριολογικό πρόγραμμα περιλαμβάνει αίθουσες νεκρώσιμων τελετών, εγκαταστάσεις αποτέφρωσης, χώρους συνάθροισης και χώρο εναπόθεσης των τεφροδόχων (κολουμβάριο). Σκοπός της αρχιτεκτονικής μελέτης είναι η δημιουργία ενός συμβολικού τόπου μνήμης και απόδοσης τιμής σ’ εκείνους που επιλέγουν την αποτέφρωση, όπως και η ήπια παρέμβαση στο τοπίο για την όσο το δυνατόν πιο ανώδυνη και γαλήνια εμπειρία των οικείων τους.
Κεντρική ιδέα της σύνθεσης είναι η διάρθρωση τριών ξεχωριστών κτιριακών όγκων κατά μήκος μιας γραμμικής πορείας νερού που καταλήγει στο θαλάσσιο ορίζοντα. Επιλέγεται καθαρή μορφολογία με λιτά περιγράμματα, χωρίς περιττά διακοσμητικά στοιχεία. Μια σειρά μονών ή διπλών κιονοστοιχιών οργανώνουν τις όψεις και παίζουν με τις φωτοσκιάσεις και τις αντανακλάσεις στο νερό. Ο υπαίθριος χώρος οργανώνεται με κεκλιμένες επιφάνειες πρασίνου αλλά και με μια ήρεμη λίμνη, ενώ περιμετρικά από το συγκρότημα αναπτύσσεται η αυτοφυής βλάστηση της περιοχής.
Επιβλέπων: Μανωλίδης Κωνσταντίνος
Αριθμός Αναφοράς: 830
Η Αθήνα είναι μια πόλη πού δεν έχει προκύψει από κάποιο γενικότερο σχεδιασμό, αλλά από τις ανάγκες των κατοίκων της, με εντατική οικιστική ανάπτυξη, αλλά με ελλιπείς διεξόδους στο φυσικό τοπίο και την επαφή με την φύση. Το λεκανοπέδιο της Αττικής μοιάζει με μια θάλασσα κτισμένου, μέσα από το οποίο ξεπροβάλλουν νησίδες, ως εξαιρέσεις. Οι νησίδες αυτές αναφέρονται στα τέσσερα βασικά βουνά που χαρακτηρίζουν το αττικό τοπίο. Ένα από αυτά, ο Υμηττός, μας δίνει το έναυσμα προκειμένου να ξαναφέρουμε κοντά τους κατοίκους της πόλης στη φύση.
Η πρόταση έχει σκοπό να ευαισθητοποιήσει τους κατοίκους της, δίνοντας μια διαφυγή σε απόσταση αναπνοής από τους κύριους άξονες της. Έρχεται να ενώσει ευθύγραμμα τη πόλη με τη κορυφή του βουνού και να δώσει δυνατότητα πρόσβασης σε όλους. Ταυτόχρονα φιλοδοξεί να αλλάξει τις συνήθειες και την αντιμετώπιση των κατοίκων ως προς τη φύση και τα προβλήματα που έχουν πια αναδειχθεί μέσα από την εκτεταμένη χρήση και σπατάλη του φυσικού τοπίου. Πυρκαγιές, πλημύρες, αφανισμός πανίδας είναι μερικά από αυτά.
Ένα εγκαταλειμμένο λατομείο από τα πολλά που υπάρχουν στα περιμετρικά βουνά που φέρει σημαντικά ιστορικά και πολιτισμικά στοιχειά αιώνων αποτέλεσε την αφορμή για την επέμβαση αυτή. Προτείνεται έτσι μια πολυχρηστική κλίμακα που συνδέει τους πρόποδες του βουνού και την πόλη με το φυσικό ανάγλυφο και την κορυφή. Μια ακόμα διαδρομή με ποδήλατο ανάμεσα στα σημεία εξόρυξης, βασισμένη στα υπάρχοντα μονοπάτια , μια πλατεία συγκέντρωσης ,ένα φράγμα και υποδομές για διαφόρων ειδών χρήσης τόσο πολιτισμικές όσο και περιβαλλοντολογικές.
Η πρόταση αυτή αποσκοπεί στην επαφή και ευαισθητοποίηση των κατοίκων με το πολύτιμο φυσικό απόθεμα της πόλης και στη δημιουργία μιας υποδομής που πιθανά να αποτελέσει την αφετηρία για ένα νέο είδος συνύπαρξης του ανθρώπου με την χλωρίδα και την πανίδα της περιοχής.
Επιβλέπουσα: Γαβρήλου Έβελυν
Αριθμός Αναφοράς: 785
Η πόλη, ως ένα πολυσύνθετο και πολυδιάστατο σύστημα, βρίσκεται σε μια συνεχή αλληλεπίδραση με τους παράγοντες που την διαμορφώνουν, καθώς και με τα δεδομένα της εκάστοτε εποχής που την επηρεάζουν. Ο έντονος ρυθμός ανάπτυξης, των τελευταίων ετών, υπέδειξε θεμελιώδεις παθογένειες στην λειτουργία της, οι οποίες ανάγονται σε πολλαπλά επίπεδα. Το εν λόγω χωρικό επίπεδο αναφοράς αποτελεί το Δυτικό τμήμα της πόλης Θεσσαλονίκη, στο οποίο έχει διαμορφωθεί ένα αξιόλογο απόθεμα υπαίθριων εγκαταλελειμμένων χώρων και κτιρίων. Η εξέλιξη του αστικού χώρου, είτε ως προϊόν σωστού πολεοδομικού σχεδιασμού, είτε ως αυθαίρετη δόμηση, είχε ως αποτέλεσμα την δέσμευση μεγάλων εκτάσεων γης στον ιστό τηςπόληςμε σκοπό τον στρατωνισμό, οι οποίες, πλέον, αποτελούν, εν δυνάμει, ελεύθερους ανενεργούς χώρους για επανάχρηση. Καίριο ζήτημα για τον πολεοδομικό και, εν γένει, χωρικό σχεδιασμό αποτελούσε, ανέκαθεν, η διαχείριση αυτού του εγκαταλελειμμένου αστικού αποθέματος και η λειτουργική επαναφορά του στην πόλη.Η παρούσα διπλωματική εργασία προτείνει την αξιοποίηση του πρώην στρατοπέδου "Μέγας Αλέξανδρος" που χωροθετείται στην Δυτική Θεσσαλονίκη και την διαμόρφωση αστικού πάρκου καλλιεργειών, με περιβαλλοντικό γνώμονα την τοπική αειφόρο ανάπτυξη και βιωσιμότητα, μέσω της χρήσης των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας και της αξιοποίηση των φυσικών αποδόσεων. Η ζωτική συνθετική ιδέα για το σχεδιασμό του στρατοπέδου είναι η οργάνωση ενός "μωσαϊκού" συλλογικών δραστηριοτήτων που θα αλληλοσυμπληρώνονται και θα λειτουργούν συνδυασμένα, στον υπαίθριο και τον κτισμένο χώρο, δημιουργώντας ένα λειτουργικό- αισθητικό υπόβαθρο "επικοινωνίας" του αγροτικού μοντέλου ζωής με τον αστικό πολιτικό-οικονομικό χώρο.
Επιβλέπων: Στυλίδης Ιορδάνης
Αριθμός Αναφοράς: 818
Η μετάβαση από την χωρικότητα του περίκλειστου οθωμανικού κάστρου της πόλης του Βόλου προς το ανοιχτά αστικό εμπεριέχει ένα σύνολο μετασχηματισμών και ρήξεων που εκδηλώθηκαν ύστερα από κοινωνικές ανακατατάξεις, οικονομικές μεταβολές, πληθυσμιακές διακυμάνσεις και φυσικές καταστροφές. Η παρούσα διπλωματική εργασία επιχειρεί να προτείνει συνέχεια στην ασυνέχεια, να αποκαλύψει μία νέα εξελικτική πορεία που θα δυναμιτίσει τον αστικό ιστό της πόλης του Βόλου και ίσως κατορθώσει να αποτελέσει τακτική επαναδιατύπωσης του. Για τον σκοπό αυτό ερευνάται η σύνθεση του δημόσιου προγράμματος της πόλης, μέσω της καταγραφής του συνόλου των δημόσιων κτιρίων του, ως κατεξοχήν πυρήνες αστικότητας. Το δημόσιο πρόγραμμα της πόλης αντιμετωπίζεται ως μία μονάδα που δωμάτια αυτού, μικρές ογκοπλασίες, καταλαμβάνουν μερικές δεκάδες και χιλιάδες τετραγωνικά μέτρα. Στην έρευνα αυτή εντοπίζονται ζώνες συγκέντρωσης του, ενώ αξιολογείται και σχεδιάζεται η κενότητα της πόλης, μέσω του σχήματος της και των όρων δόμησης της. Τα κενά αυτά, είτε σχεδιασμένα είτε προκύπτοντα έπειτα από αφαίρεση δομημένου χώρου, δημιουργούν ένα είδος ασυνέχειας του πολεοδομικού ιστού, επηρεάζουν τη ροή της πόλης και αποτελούν τόπους εν δυνάμει κοινωνικής δράσης.
Ο άξονας της οδού Ελ. Βενιζέλου, με την εκατέρωθεν αυτού συγκέντρωση δημόσιου προγράμματος και την άρθρωση τμημάτων κενού, καθίσταται η περιοχή μελέτης της εργασίας. Με κύρια πρόθεση την εντατικοποίηση του δημόσιου χαρακτήρα του, επιλέγεται το τμήμα κενού που εμπεριέχεται των οδών 28η Οκτωβρίου – Δημητριάδος και Π. Μελλά – Ελ. Βενιζέλου για την δημιουργία πολυπρογραμματικού κτιρίου που θα εκμεταλλευτεί τις ευκαιρίες του κενού της πόλης και θα δεχτεί χρήσεις που αφορούν τη φοιτητική κοινότητα. Ο σχεδιασμός πάλλεται ανάμεσα σε διάφορες κλίμακες χώρων και προγραμμάτων αναφερόμενος στον τρόπο άρθρωσης και στα μεγέθη των δημόσιων κτιρίων σε μία μεσαίου μεγέθους ελληνική πόλη, ορίζοντας ένα αστικό συνεχές.
Επιβλέποντες: Γαβρήλου Έβελυν, Μητρούλιας Γεώργιος
Αριθμός Αναφοράς: 788
Η παρούσα διπλωματική εργασία επικεντρώνεται στο έργο του Ρωμαίου Αυτοκράτορα Αδριανού για την υδροδότηση της τότε ρωμαϊκής πόλης της Αθήνας, τοΑδριάνειο Υδραγωγείο. Πρόκειται για μια υπόγεια σήραγγα μήκους περίπου 20 χλμ., η οποία πηγάζει από την Πάρνηθα, και διασχίζει τους δήμους Αχαρνών, Μεταμόρφωσης, Ηρακλείου, Αμαρουσίου, Χαλανδρίου, Φιλοθέης - Ψυχικού και Αθηναίων. Το Αδριάνειο υδροδοτούσε την πόλη της Αθήνας για περίπου 2000 χρόνια και τα νερά κατέληγαν στην πλατεία Κολωνακίου.
Σήμερα, γίνονται έργα αναστήλωσης και αποκατάστασης για την προστασία του ως αρχαιολογικό μνημείο και για την επανάχρησή του ως υδραγωγείο.
Πέρα, όμως, από την αρχαιολογική του αξία και την αξιοποίηση της αρχικής του λειτουργίας, πως μπορεί να συμβάλει ένα τόσο σπουδαίο έργο του παρελθόντος στη σημερινή πόλη της Αθήνας; Τι αξία έχει για το σήμερα και πως μπορεί να ενταχθεί στη δική μας πραγματικότητα; Σε αυτά τα ερωτήματα έρχονται να απαντήσουν οι παρεμβάσεις που σχεδιάστηκαν για τις περιοχές, από τις οποίες περνάει υπογείως η γραμμή των υδάτων του Υδραγωγείου. Ερμηνεύοντας ένα αρχιτεκτονικό του στοιχείο γίνεται μια προσπάθεια σύνδεσης του παρελθόντος με το παρόν.
Επιβλέπων: Παπαδόπουλος Σπύρος
Αριθμός Αναφοράς: 841
Η Αμάλθεια τοποθετείται στο Ηλιόκαστρο Αργολίδας στη Πελοπόννησο. Η πρόθεση αυτής της διπλωματικής εργασίας είναι η δημιουργία τέτοιου περιβάλλοντος ώστε με αφορμή τα διάφορα σεμινάρια που θα διεξάγονται στο χώρο, οι επισκέπτες που θα φιλοξενηθούν να έχουν την ευκαιρία να βιώσουν, εντός ενός χρονικού θραύσματος, την ύπαιθρο και να εναρμονιστούν με τον τρόπο ζωής των κατοίκων της περιοχής. Κατά τη διάρκεια της διαμονής τους θα έχουν τη δυνατότητα να συμμετέχουν σε γεωργικές και κτηνοτροφικές δραστηριότητες, να τραφούν από τα εξαιρετικά τοπικά προϊόντα τα οποία οι ίδιοι συνέλεξαν και να ξεκουραστούν σε μέρος ασφαλές και ήρεμο σε σχέση με τη "γρήγορη" και αγχώδη ζωή στη πόλη, λειτουργώντας έτσι συνεργατικά όχι μόνο μεταξύ τους αλλά και σε συσχετισμό με τη γη. Ευσεβής στόχος αυτής της προσέγγισης είναι ο επαναπροσδιορισμός ορισμένων παγιωμένων συνθηκών που ορίζουν τον τρόπο ζωής του σύγχρονου ανθρώπου.
Επιβλέπων: Μανωλίδης Κωνσταντίνος
Αριθμός Αναφοράς: 803
Στην περιοχή των Θερμοπυλών, στις παρυφές του όρους Καλλίδρομο, εντοπίζονται οι ιαματικές πηγές των Θερμοπυλών. Εκεί, το 1935, δημιουργήθηκαν για πρώτη φορά τα λουτρά των Θερμοπυλών. Πρόκειται για ένα σύνολο έξι υπαρχόντων κύριων κτηριακών όγκων, οι οποίοι χτίστηκαν σταδιακά μεταξύ του 1958 και του 1990 και περιλαμβάνουν δύο ξενοδοχειακές μονάδες, ένα κτήριο υδροθεραπευτηρίου και τις δευτερεύοντες λειτουργίες τους. Η σημερινή κατάσταση των κτηρίων στο χώρο είναι παραμελημένη και οι εγκαταστάσεις δεν προσφέρονται για γενική χρήση. Κάποια κτήρια είναι εγκαταλελειμμένα, ενώ όσα παραμένουν σε λειτουργία έχουν λάβει διαφορετική χρήση από την αρχική τους.
Οι ιαματικές πηγές των Θερμοπυλών δέχονται καθημερινά επισκέπτες που έρχονται να λουστούν στα νερά της πήγης, όμως η υπάρχουσα κτηριακή κατάσταση δεν είναι σε θέση να δεχθεί κανέναν. Η παρούσα διπλωματική καλείται να φανταστεί εκ νέου τα λουτρά των Θερμοπυλών. Καταργώντας τους υφιστάμενους κτηριακούς όγκους σχεδιάζεται ένα νέο συγκρότημα λουτρών στο χώρο, καθώς και μια νέα ξενοδοχειακή μονάδα και ένα αναψυκτήριο. Η κίνηση στο χώρο διατηρεί στοιχεία και γεγονότα από την υφιστάμενη κατάσταση, ενώ παράλληλα επαναπροσδιορίζονται οι ανάγκες και προσφέρονται νέοι χώροι και εμπειρίες.
Επιβλέπων: Καναρέλης Θεοκλής
Αριθμός Αναφοράς: 828
Η δημιουργία ενός καταδυτικού κέντρου στο συγκεκριμένο σημείο συνιστά ένα σημείο αναφοράς για την πόλη της Κύμης. Η περιοχή αυτή είναι ορατή από μεγάλη απόσταση οπότε για το λόγο αυτό, το σημείο αποτελεί την καλύτερη επιλογή ώστε να δημιουργηθεί όχι απλά ένα κέντρο εκμάθησης καταδύσεων, αλλά ένα συγκρότημα για το σύνολο των δραστηριοτήτων που σχετίζονται με το υδάτινο στοιχείο. Εκτός από την εκπαίδευση ζωτικό κομμάτι του κέντρου αποτελεί και η διαμονή τόσο ως προορισμός, όσο και ως χώρος για προσωρινή παραμονή. Οι νοητές ζώνες που δημιουργούνται συμβάλλουν στην ιδιωτικότητα που απαιτεί η διαμονή σε σχέση με τις υπόλοιπες δραστηριότητες. Γίνεται προφανές πως το κέντρο δεν έχει μόνο το χαρακτήρα ενός εκπαιδευτικού χώρου ή ενός σημείου τουριστικού ενδιαφέροντος. Η ΑΠΝΟΙΑ αναπτύσσεται με βάση τη σύνδεση με τη θάλασσα καθώς και την εξερεύνηση του βυθού, με σκοπό να απευθυνθεί σε μια κοινωνική ομάδα αλλά και να προάγει δραστηριότητες συσχετιζόμενες με την ακτογραμμή. Αντίστοιχο συγκρότημα δεν υπάρχει στην Νότια και Ανατολική Εύβοια, οπότε η έναρξή του δύναται να δημιουργήσει μια σειρά εγκαταστάσεων παρόμοιας λογικής. Η διάθρωση του συγκροτήματος βασίζεται στο γεγονός πως η αφετηρία σχεδιασμού υπήρξε ένα ιδιαίτερο ανάγλυφο το οποίο όμως έχει διαμορφωθεί από την παλαιότερη επέμβαση ώστε να γίνει η επέκταση του λιμανιού της Κύμης. Τα απομεινάρια αυτής της παρέμβασης αποτέλεσαν το εναρκτήριο έναυσμα ώστε να δημιουργηθεί ένα τεχνητό περιβάλλον που εκμεταλλευόταν την ύπαρξη αυτών των πετρωμάτων. Τα στοιχεία αυτά που ονομάστηκαν στα πλαίσια αυτής της διπλωματικής οχυρωματικοί τοίχοι, έγιναν η βάση της συνθετικής εξέλιξης. Οι κτιριακοί όγκοι τοποθετήθηκαν με γνώμονα την ύπαρξή τους.
Επιβλέπων: Μανωλίδης Κωνσταντίνος
Αριθμός Αναφοράς: 807