Arch.Uth Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα Arch.Uth UTH.gr English

   Στην πρόταση της αστικής πολυκατοικίας προσπαθούμε να επιλύσουμε θέματα που προέκυψαν από βιωματική εμπειρία και αναλυτική έρευνα, τόσο για το ιστορικό κέντρο της Θεσσαλονίκης, όσο και για την κατάσταση που επικρατεί μέσα στα οικοδομικά τετράγωνα αυτού. Λαμβάνοντας υπ’ όψη τους περιοριστικούς παράγοντες (οικοδομικούς κανονισμούς, ισχύουσα νομοθεσία), η πρόταση κινείται σε δυο άξονες.
   Ο ακάλυπτος χώρος του επιλεγμένου Οικ. Τετ. 122 της Π.Ζ.Θ. διαμορφώνεται σε χώρο δραστηριοτήτων και πρασίνου, ώστε να αποδοθεί πίσω στους κατοίκους του οικοδομικού τετραγώνου, σε μια προσπάθεια να ευνοηθούν οι κοινωνικές επαφές των κατοίκων και να επιτευχθεί η αλλαγή του μικροκλίματος της περιοχής.
    Στον σχεδιασμό του κτιρίου επικρατεί η ίδια αντίληψη, της δημιουργίας χώρων που αναπτύσσουν την κοινωνικότητα των ενοίκων. Το κτίριο στρέφεται προς το εσωτερικό του, και αναπτύσσονται εκεί όλοι οι κοινόχρηστοι χώροι, καθώς και τα μπαλκόνια των διαμερισμάτων. Στο ισόγειο και στην ταράτσα τοποθετούνται κοινόχρηστοι χώροι, όπως αίθουσα συγκεντρώσεων και χώροι πρασίνου. Τα διαμερίσματα αντιμετωπίζονται ως ανεξάρτητες κατοικίες καθ’ ύψος, και αυτό προβάλλεται στις όψεις και στον όγκο της πολυκατοικίας. Προωθείται η αστική αντίληψη, ώστε το αίσθημα της ιδιοκτησίας να μην περιορίζεται στο διαμέρισμα, αλλά να εξαπλωθεί με την έκφραση σεβασμού και φροντίδας σε όλο το κτίριο, και κατ’ επέκταση σε όλο το οικοδομικό τετράγωνο.

Επιβλέπουσα: Φύγκα Δήμητρα

Αριθμός Αναφοράς: 193

 

  Η ανάπτυξη της σύγχρονης ελληνικής πόλης παρουσιάζεται με επέκτασή της προς την περιφέρεια, προσαρτώντας την στην οντότητα της πόλης. Με καταλληλότερο παράδειγμα την Αθήνα, παρατηρούμε πως εκφράζεται με τη δημιουργία κύριων οδικών συνδέσεων (επέκταση της Αττικής οδού προς κοντινές πόλεις όπως η Ελευσίνα) και με τον προαστιακό σιδηρόδρομο. Η επέκταση αυτή δημιουργεί κατάλληλες συνθήκες για την παράλληλη ανάπτυξη της πόλης.
  Στην διπλωματική αυτή εργασία παρουσιάζεται η μελέτη μιας βιβλιοθήκης στην Ελευσίνα., σημείο κομβικό, γεωγραφικό και κυκλοφοριακό, πάνω στην ζώνη ένωσης της Αττικής με την Πελοπόνησσο.
   Βρισκόμαστε στη χρονική στιγμή όπου η αποβιομηχάνιση της περιοχής είναι γεγονός. Η μελέτη τοποθετείται στο τελευταίο οικόπεδο της βιομηχανικής ζώνης της Ελευσίνας, μια ερειπωμένη σκάλα φόρτωσης βωξίτη, όπου το βιομηχανικό αποτύπωμα της προηγουμένης χρήσης του είναι εμφανές.

Επιβλέπων: Πανηγύρης Κωστής

Αριθμός Αναφοράς: 165

 

1. Η διπλωματική αποτελεί έρευνα σχετικά με την δυνατότητα συνύπαρξης χώρου γηπέδου και αστικού χώρου.
2. Η έρευνα αφορά την μετάλλαξη ενός “κλειστού” γηπέδου σε ανοιχτό δημόσιο χώρο.
3. Γίνεται απόπειρα να απαντηθεί το ζήτημα της μη απομάκρυνσης των γηπέδων από το κέντρο που θεωρείται σήμερα η μόνη βιώσιμη λύση.
4. Η διπλωματική προσπαθεί να λύσει την αντίφαση μεταξύ ενός κλειστού γηπέδου που φράζει την πρόσβαση και την θέα προς τον Λυκαβηττό και να συγκροτήσει γήπεδο – δημόσιο χώρο – πύλη προς τον Λυκαβηττό.
5. Βασικές κινήσεις.
5.1 Στο επίπεδο του εδάφους συγκροτούνται ισχυρές διαμπερείς προσβάσεις που σχετίζονται με χρήσεις πόλης και λειτουργίες που αφορούν την υγεία του σώματος και του πνεύματος.
5.2 Ο στίβος υψώνεται και λειτουργεί σαν στέγαστρο.
5.3 O χώρος συνδέεται με τον σταθμό του μετρό.
5.4 Από την πλευρά του Λυκαβηττού οι κερκίδες διακόπτονται από την τοπογραφία που φτάνει στο επίπεδο του αγωνιστικού χώρου.
5.5 Παράλληλα με την λεωφόρο Αλεξάνδρας και σε ύψος 35μ. διαμορφώνονται χώροι δημοσίων χρήσεων (βιβλιοθήκη, εστιατόριο, καφέ) και vip χώροι με πανοραμική θέα της πόλης.
5.6 Η τομή των κερκίδων σχεδιάζεται με τρόπο που επιτρέπει την άμεση πρόσβαση και την μέγιστη οπτική διείσδυση από τα γύρω όρια.

Επιβλέποντες: Πανηγύρης Κωστής, Βροντίση Μαρία

Αριθμός Αναφοράς: 194

 

  Στην πόλη της Κοζάνης, προτείνεται ένα κτιριακό συγκρότημα για να στεγάσει την δημοτική βιβλιοθήκη και το μουσείο των ιστορικών εκδόσεων και χειρογράφων από το αρχείο της παλιάς βιβλιοθήκης. Παράλληλα δημιουργείται ένα πολιτισμικό και πολυδραστικό κέντρο, για τους κατοίκους και τους επισκέπτες της.
  Η θέση του είναι ιδιαίτερα προνομιακή. Σε ένα οικόπεδο νότια του κέντρου, στον άξονα που συνδέει το ιστορικό κέντρο με τους πόλους πολιτισμού, αθλητισμού και αναψυχής της πόλης (ξύλινο θέατρο, δημοτικό ωδείο, αθλητικές
εγκαταστάσεις, πάρκο, κ.λ.π.).
  Το οικόπεδο αποτελεί ένα ολόκληρο οικοδομικό τετράγωνο σε σχήμα τραπεζίου.
  Η μη κανονικότητα του σχήματος του, οδήγησε στην πρόταση ενός κτιρίου που δεν ακολουθεί τις συμβατικές κατασκευαστικές και μορφολογικές λύσεις. Αλλά, ακολουθεί τις τάσεις της σύγχρονης αρχιτεκτονικής και τεχνολογίας των ειδικών κτιρίων. Η δυναμική του μορφή, δηλώνει την σπουδαιότητα ενός τέτοιου πολυδραστικού χώρου για την κοινωνία της Κοζάνης.
Το κτιριακό συγκρότημα έχει την ενιαία μορφή ενός τριγωνικού πρίσματος, καλυμμένου με μία γυάλινη μεμβράνη που λειτουργεί ως δεύτερη επιδερμίδα με στόχο την βιοκλιματική συμπεριφορά του. Έτσι, αποκτά την μορφή ενός διάφανου κρυστάλλου που δείχνει να μην στηρίζεται στο έδαφος αλλά απλώς να εφάπτεται σ΄ αυτό.
  Το πρίσμα αυτό χωρίζεται σε τρεις κτιριακές ζώνες, οι οποίες είναι διακριτές εσωτερικά και εξωτερικά με εξαίρεση την ενιαία στάθμη του β΄ υπογείου και το ενιαίο κεκλιμένο δώμα. Το κτίριο της βιβλιοθήκης με τρεις ορόφους πάνω από την τελική στάθμη εδάφους και με μία στάθμη υπογείου. Το κτίριο του μουσείου, αποτελούμενο από δύο ορόφους και ένα υπόγειο. Τέλος το εσωτερικό αίθριο με πατάρι μεταλλικής κατασκευής, δέχεται φυσικό φως από την κεκλιμένη γυάλινη οροφή και έχει χρήση πολυχώρου και χώρου εκδηλώσεων και πολιτισμικών γεγονότων , αποτελεί την μεσαία ζώνη που διαχωρίζει αλλά και ενώνει λειτουργίες των δύο κτιριακών όγκων και μπορεί να λειτουργήσει ανεξάρτητα από αυτούς.
Είναι σαφής η παρουσία του άξονα που διαπερνά τις τρεις ζώνες σε όλα τα επίπεδα των υπέργειων ορόφων. Αποτελεί την συνέχεια της διαδρομής από το πάρκο στο εσωτερικό του κτιρίου, θέλοντας έτσι να το εντάξει στον ευρύτερο
δημόσιο χώρο τονίζοντας περισσότερο τον πολυδραστικό χαρακτήρα του κτιρίου.
  Τέλος, πρόθεση είναι η δημιουργία ενός κτιριακού συγκροτήματος – μικροπεριβάλλοντος που θα διακόπτει την κουραστική συνέχεια των αστικών όψεων ενώ παράλληλα εκμεταλλεύεται τον προσανατολισμό και τις σημαντικές οπτικές φυγές, ‘αδιαφορώντας’ για τους περιορισμούς που θέτει το συγκεκριμένο αστικό οικόπεδο. Έτσι, το κτίριο πέρα από την χρηστική του
υπόσταση έχει πλέον και συμβολική ως προς την σχέση του με το αστικό μέτωπο και το δημόσιο χώρο μιας επαρχιακής πόλης όπως η Κοζάνη.

Επιβλέπων: Τριανταφυλλίδης Γεώργιος

Αριθμός Αναφοράς: 163

 

  Η φύση είναι ένας ζωντανός οργανισμός που λειτουργεί σε αρμονία με τα έμβια όντα, ανάμεσα σε αυτά και ο άνθρωπος , παρέχοντας τους και υλικά αγαθά (όπως τροφή και νερό) αλλά πάνω από όλα ιδανικές συνθήκες διαβίωσης. Παρ’ όλα αυτά ο άνθρωπος με τη συνεχή εκμετάλλευση και σπάταλη των αγαθών και των πηγών ενέργειας που του προσφέρει η φύση. Έχει καταφέρει να διαταράξει τις ισορροπίες και να χαλάσει αυτή την αρμονική σχέση εκατοντάδων χρόνων. Ως αποτέλεσμα η ανεκτική ως τώρα φύση αρχίζει να εκδικείται την λαιμαργία του ανθρώπου.
Φυσικές καταστροφές πλήττουν αναπτυγμένες χώρες ανά τον κόσμο χωρίς οι άνθρωποι να μπορούν να αντιδράσουν για να σώσουν ακόμα και την ίδια τους την ζωή. Παραδείγματα της εκδικητικής μανίας της φύσης τσουναμι στην Ινδία, ο τυφώνας Κατρινα στην Αμερική, σεισμός στη Τουρκία και οι πυρκαγιές στη νότια Ελλάδα, το περασμένο καλοκαίρι είναι μερικά από τα πρόσφατα και τρανταχτά παραδείγματα της εκδικητικής μανίας της φύσης, στα οποία εκτός από τις ολικές καταστροφές, προκλήθηκε και ο θάνατος πολλών ανθρώπων.
Η πολιτεία πολλές φορές είναι ανίκανη να αντίδραση μπροστά στον αιφνιδιασμό των φυσικών καταστροφών λόγω κακής οργάνωσης, με αποτέλεσμα πολλοί άνθρωποι που έχουν χάσει τα υπάρχοντα τους να είναι άστεγοι η να επιβιώνουν άθλια σε containers.
Όλα αυτά μου κίνησαν το ενδιαφέρον και ιδιαίτερα με τα τελευταία συμβάντα στην Ελλάδα το καλοκαίρι, ευαισθητοποιήθηκα περισσότερο ψάχνοντας να βρω μια εναλλακτική πρόταση στέγασης των παθόντων από φυσικές καταστροφές.


Το τελικό αποτέλεσμα όλων των παραπάνω είναι η δημιουργία μιας βάσης όπου ακουμπάει και προσαρμόζεται στο έδαφος φέροντας πάνω του - μέσα του, όλους τους χώρους.
Υφασμάτινο κέλυφος ανοίγει από μέσα του καλύπτοντας και προστατεύοντας το εσωτερικό του πτυσσόμενες ράμπες ανοίγουν δημιουργώντας εσωτερικούς χώρους κάτω από τις οποίες βρίσκονται τα καταλύματα..
Η πτύχωση των υφασμάτων που είναι και ένα από τα κυριότερα χαρακτηριστικά του, γίνονται χώροι κατοίκησης και προστασίας.

Επιβλέποντες: Γαβρήλου Έβελυν, Πανηγύρης Κωστής

Αριθμός Αναφοράς: 161

 

Επιβλέποντες: Τσαγκρασούλης Aριστείδης, Παπαδόπουλος Λόης-Θεολόγος

Αριθμός Αναφοράς: 169

 

Επιβλέπουσα: Λυκουριώτη Ίρις

Αριθμός Αναφοράς: 174

 

  Η εργασία αναφέρεται σε τρία εν σειρά κτήρια στην περιοχή των Ταμπακαριών στην πόλη των Χανίων. Ένας τόπος επεξεργασίας δερμάτων, με τα βυρσοδεψεία τοποθετημένα εν σειρά και προσαρμοσμένα στις φυσικές κλίσεις της περιοχής (ισόγεια στο επίπεδο του δρόμου και τρίπατα στο επίπεδο της θάλασσα).

  Οι χώροι μας, εμπεριέχοντας στοιχεία δημόσιου και ιδιωτικού χαρακτήρα αποτελούν στο σύνολό τους ένα υβρίδιο φιλοξενίας, με ξενώνες και χώρους συγκέντρωσης ανθρώπινης κοινωνικότητας. Η διαμονή συμπληρώνεται από τις δημόσιες χρήσεις-μονάδες. Η διαδικασία του πλυσίματος των δερμάτων που συναντάται στα βυρσοδεψία μεταφράστηκε σε μία μονάδα νερού με όλες τις διαδικασίες που απαιτούνται μέχρι την επαφή του ανθρώπινου δέρματος με το νερό. Επίσης διατηρείται η κατακόρυφη κίνηση των εργασιών της επεξεργασίας του δέρματος με την περιήγηση που ξεκινάει από κάτω και καταλήγει πάνω. Η έννοια της φιλοξενίας, επεκτείνεται στους δημόσιους χώρους, στο χώρο του νερού, τα εργαστήρια, τη βιβλιοθήκη, το καφέ και τον εκθεσιακό.

  Στοιχεία της περιοχής, η έντονη υψομετρική διαφορά δρόμου και παραλίας αλλά και η αίσθηση αποπροσανατολισμού του επισκέπτη από το επίπεδο του δρόμου εντείνονται. Οι μονάδες-λειτουργίες δεν ακουμπάνε στο έδαφος και η πορεία του επισκέπτη ξεκινάει από το επίπεδο του δρόμου με τις ελεγχόμενες οπτικές στον εκθεσιακό χώρο, τη θάλασσα, το ¨γκρεμό¨ του κεντρικού αίθριου και το νερό. Από τη μεγάλη σκάλα που υπάρχει μεταξύ των κτηρίων στόχος μας είναι ο επισκέπτης να βρεθεί στο κεντρικό αίθριο και από εκεί να προσεγγίσει διαισθητικά όλες τις μονάδες-λειτουργίες. Τα κενά που επισημαίνουν είτε μια κίνηση είτε μια οπτική, τα ίχνη του φωτός που ορίζουν μια πορεία, οι χαραμάδες σε διάφορα σημεία, λειτουργούν προσανατολιστικά και βοηθούν στην πλοήγηση του επισκέπτη στους χώρους. Στο επίπεδο της παραλίας οι μονάδες αναφέρονται τόσο στο μόνιμο κάτοικο όσο και τον επισκέπτη, με τα δωμάτια που στρέφονται μπροστά, το χώρο του νερού δίπλα στο έδαφος, καθώς και τους χώρους εργασίας οι οποίοι συμπληρώνουν τη διαμονή ή λειτουργούν αυτόνομα. Ο επισκέπτης συναντά επίσης τη μονάδα μετάβασης η οποία οδηγεί στο δεύτερο επίπεδο, στους πιο ιδιωτικούς χώρους. Από το επίπεδο της παραλίας ξεκινά και η δημόσια διαδρομή η οποία επεκτείνεται σταδιακά στον τελευταίο όροφο. Σε όλες τις πορείες του επισκέπτη, οι χώροι εναλλάσσονται από τη διαμονή στις δημόσιες μονάδες, οι εντάσεις του φωτός μεταβάλλονται και οι χώροι χάνουν και ξαναβρίσκουν την επαφή τους με το εξωτερικό περιβάλλον.

Επιβλέπουσα: Γαβρήλου Έβελυν

Αριθμός Αναφοράς: 191