Επιβλέποντες: Τριανταφυλλίδης Γεώργιος, Γαβρήλου Έβελυν, Βροντίση Μαρία

Αριθμός Αναφοράς: 195

Στην Ελλάδα συναντώνται αρκετά βιομηχανικά κτίρια, εκ των οποίων πολλές καπναποθήκες σε διάφορες πόλεις της ελληνικής επικράτειας. Αυτά τα ιστορικά κτίρια των καπναποθηκών έχουν χάσει το ενδιαφέρον που είχαν στο παρελθόν, από τους κατοίκους των πόλεων, και έχουν περάσει κυριολεκτικά σε αχρηστία. Αυτό το φαινόμενο συναντάτε πολύ έντονα στο Αγρίνιο, το οποίο υπήρξε πόλη που αποτέλεσε σταθμό για την ιστορία του καπνού. Εκεί ορισμένα κτίρια καπναποθηκών έχουν γκρεμιστεί, ενώ τα υπόλοιπα παραμένουν αναξιοποίητα, περιμένοντας μια πιθανή μελλοντική χρήση. Η καπναποθήκη Παπαπέτρου είναι ένα από τα μεγαλύτερα σωζόμενα κτίρια της περιοχής και ιδιαίτερα ξεχωριστό για την ιδιόρρυθμη τεχνική του. Παλαιότερα το κτίριο αποτελούσε μέρος της ζωής της πόλης με λειτουργίες συσχετιζόμενες με τον καπνό, οι οποίες ήταν απόλυτα εξαρτημένες από το κτίριο και την δομή του. Σήμερα το κτίριο αποτελεί από μόνο του μνημείο, όπου μέσα του είναι κλεισμένα τα βιώματα των εργατών και καπνεμπόρων της παλιάς εποχής και ζητά να ενσωματωθεί με νέες χρήσεις στην λειτουργία της πόλης ώστε να αποκτήσει μια ταυτότητα, αλλά και την κίνηση και την ζωντάνια που του έχουν στερηθεί όλα αυτά τα χρόνια. Θα πρέπει να προστεθεί ότι στο Αγρίνιο αυτή την περίοδο τίθεται το ζήτημα της απουσίας ενός σύγχρονου Αρχαιολογικού μουσείο και της έλλειψης κτιριακών υποδομών για τις ανάγκες αυτού. Συγκεκριμένα σε ανασκαφές που έχουν γίνει, έχουν βρεθεί τοιχογραφίες από την περιοχή της Πρέβεζας, αετώματα και τμήματα κεραμικών, ένα αρχαίο τσουκάλι και πολλά άλλα ευρήματα. Ορισμένα από αυτά, στεγάζονται στον ήδη υπάρχοντα αρχαιολογικό χώρο ενώ πολλά είναι προσωρινά αποθηκευμένα στο παλιό μουσείο με κίνδυνο να καταστραφούν. Αυτό το πρόβλημα δεν συναντάτε μόνο στο Αγρίνιο αλλά είναι γενικότερο για την ευρύτερη περιοχή της Αιτωλοακαρνανίας, αφού δεν υπάρχει ένα αρχαιολογικό μουσείο. Προσπαθώντας να επιλυθούν τα παραπάνω προτείνεται η δημιουργία ενός Αρχαιολογικού Μουσείου σε συνδυασμό με ένα Πολιτιστικό Κέντρο στον χώρο της καπναποθήκης Παπαπέτρου, τα οποία θα καλύψουν την ανάγκη της περιοχής για ένα μουσειακό χώρο, δίνοντας στέγη στα διάφορα ευρήματα, ταυτόχρονα όμως θα δώσουν ξανά ζωή σε αυτό το ιδιαίτερο κτίριο στο κέντρο της πόλης. Η πρόταση βασίζεται σε μια εκτεταμένη ερευνητική εργασία σχετικά με την αρχιτεκτονική των καπναποθηκών στον Ελλαδικό χώρο όπου είχε μελετηθεί η ιστορία του καπνού από την στιγμή της εισαγωγής του στην Ελλάδα. Ταυτόχρονα ήταν προϊόν της επιτόπιας εμπειρικής έρευνας των ιστορικών κτιρίων των καπναποθηκών με επίκεντρο τα προπολεμικά κτίρια που παρουσιάζουν αρχιτεκτονικό ενδιαφέρον. Στόχος της παραπάνω έρευνας ήταν η καταγραφή των σημαντικότερων από τα κτίρια αυτά και η διερεύνηση της αρχιτεκτονικής τους καταγωγής. Επιπλέον έχοντας αυτά ως υπόβαθρο έγιναν αρκετές επισκέψεις στην περιοχή και στην καπναποθήκη καθώς επίσης και συζητήσεις με κατοίκους και αρμόδιους φορείς.

Αναλυτικότερα, το πρώτο κεφάλαιο αποτελεί το θεωρητικό υπόβαθρο της εργασίας. Μελετάται η ιστορία των καπναποθηκών και της πόλης του Αγρινίου και γίνεται μια γενική περιγραφή της λειτουργίας, μορφολογίας και κατασκευής των κτιρίων. Στο δεύτερο κεφάλαιο γίνεται εκτεταμένη περιγραφή της καπναποθήκης Παπαπέτρου. Περιγράφεται η θέση, χρονολογία ανέγερσης καθώς και η λειτουργία, μορφολογία και κατασκευή του κτιρίου. Στο τρίτο κεφάλαιο παρατίθενται οι ιδέες για την αντιμετώπιση του κτιρίου και διατυπώνεται η πορεία της ιδέας με σκίτσα, φωτομοντάζ και γραπτό λόγο. Ολοκληρώνοντας παρατίθενται σχέδια (κατόψεις, όψεις, τομές) και φωτορεαλιστικά για την πληρέστερη εικόνα της πρότασης. Με την παρούσα έρευνα προσδοκάτε η ανάδειξη της ιστορικής κληρονομιάς, η ανάδειξη της καπναποθήκης και της ιστορίας της σε συνδυασμό με την αναζωπύρωση του χαμένου ενδιαφέροντος γι’ αυτή και τελικά η δημιουργία ενός σύγχρονου μουσείου για την πόλη του Αγρινίου και την ευρύτερη περιοχή.

Επιβλέποντες: Αδαμάκης Kώστας, Γαβρήλου Έβελυν

Αριθμός Αναφοράς: 190

Επιβλέπων: Αδαμάκης Kώστας

Αριθμός Αναφοράς: 172

  Μελετώντας όλα τα στάδια των εργασιών από την εξόρυξη μέχρι την τελική χρήση του μαρμάρου αποφάσισα να πειραματιστώ με το πώς θα μπορούσε το μάρμαρο να χρησιμοποιηθεί για την δόμηση τοίχων κατοικίας με τη ταυτόχρονη δημιουργία σταθερής επίπλωσης. Χρησιμοποιώντας ορθογώνιους μαρμάρινους όγκους σε συνδυασμό με πλάκες μαρμάρου έκανα δοκιμές σε τέτοιου είδους κατασκευές. Η πορεία του σχεδιασμού αυτών των κατασκευών με οδήγησε στον καθορισμό συγκεκριμένων διαστάσεων των μαρμάρινων πλίνθων. Στην συνέχεια, σχεδίασα δοκιμαστικές μονάδες κατοίκησης από μάρμαρο. Η εφαρμογή συγκεκριμένης μονάδας κατοίκησης γίνεται σε ένα μη ενεργό λατομείου μαρμάρου στον Τρανόβαλτο Κοζάνης. Σκοπός της πρότασης είναι να δοθεί ζωή στο μη ενεργό λατομείο με μια νέα δραστηριότητα σχετική με το μάρμαρο. Σκέφτηκα ότι ο μεγάλος αριθμός των μαρμάρινων όγκων που παρέμεναν εκεί ανεκμετάλλευτοι θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για την κατασκευή μονάδων κατοίκησης. Εκεί θα μπορούν να μένουν για ένα μικρό χρονικό διάστημα κατά την θερινή περίοδο καλλιτέχνες για να δημιουργούν χρησιμοποιώντας το μάρμαρο της περιοχής. Για την υλοποίηση αυτού του σκοπού γίνεται διαμόρφωση της υπάρχουσας κατάστασης του λατομείου και δημιουργείται η υποδομή για την εγκατάσταση των μονάδων κατοίκησης και την αξιοποίηση του περιβάλλοντος χώρου.

Επιβλέπουσα: Γιαννίση Φοίβη

Αριθμός Αναφοράς: 157

     Η επιλογή της πόλης των Φαρσάλων για την δημιουργία ενός συγκροτήματος - μουσείου έγινε για τον λόγο ότι η πόλη αυτή με την μακρά ιστορία της ,από την αρχαιότητα μέχρι τους νεότερους χρόνους, παρουσιάζει ιδιαίτερο αρχαιολογικό ενδιαφέρον. Αυτό αποδεικνύουν τα ευρήματα που εντοπίστηκαν στις ανασκαφές που έχουν γίνει κατά καιρούς. Η ύπαρξη ακρόπολης και θολωτού τάφου πιστοποιεί την ιδιαιτερότητα της περιοχής. Ακόμη ένα σημαντικό στοιχείο που εντείνει αυτό το αρχαιολογικό ενδιαφέρον είναι ότι τα Φάρσαλα θεωρούνται η πόλη που γεννήθηκε και μεγάλωσε ο Αχιλλέας. Επιπλέον η πόλη των Φαρσάλων αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα κέντρα καθώς βρίσκεται στην καρδιά της Θεσσαλίας και είναι εύκολα προσβάσιμη από τις τέσσερεις μεγάλες πόλεις της (Λάρισα – Βόλος – Τρίκαλα – Καρδίτσα).
   Με βάση τα δεδομένα της περιοχής στην οποία βρίσκεται το οικόπεδο, που έχουν σχέση με την ύπαρξη των πηγών του Απιδανού ποταμού (συμφωνά με την ιστορία ήταν η τοποθεσία οπού βαφτίστηκε ο Αχιλλέας), με την έντονη εμπορική, μορφωτική δραστηριότητα καθώς επίσης και με την ύπαρξη του ΚΤΕΛ Φαρσάλων προτείνεται η δημιουργία ενός συγκροτήματος που θα καλύπτει αρκετές ανάγκες της περιοχής. Ένα επίσης σημαντικό κίνητρο για την δημιουργία του είναι η μη ύπαρξη αντίστοιχου συγκροτήματος στην περιοχή των Φαρσάλων.
   Με το προτεινόμενο κτιριακό συγκρότημα, με κύρια επιμέρους τμήματα ένα μουσείο, μια βιβλιοθήκη, μια μονάδα φιλοξενίας, χώροι ψυχαγωγίας, μαζί με τις λοιπές μονάδες του συγκροτήματος και σε συνδυασμό με την δημιουργία πλατείας, καλύπτονται μια σειρά από πολιτιστικές, μορφωτικές, και ψυχαγωγικές ανάγκες.

Επιβλέπων: Παπαδόπουλος Σπύρος

Αριθμός Αναφοράς: 187

   Στο Μικρολίμανο σε απόληξη του λόφου της Καστέλας, σχεδιάζεται ιστιοπλοϊκός όμιλος με χώρους υποδομής και εξοπλισμού, χώρους εκπαίδευσης και ψυχαγωγίας. Πρόκειται για κίνηση υπερτοπικού χαρακτήρα όπου τίθενται ζητήματα διαχειρισμού του ορίου της στεριάς και της θάλασσας. Μέσα από μια ανάλυση των δυνάμεων που ασκούνται στην περιοχή, διερευνάται η θέση πού μπορεί να έχει ο χρήστης ως προς το εκάστοτε τοπίο.
   Ο τόπος της επέμβασης αποτελεί σημαντικό σημείο της ακτογραμμής καθώς ‘στέκεται’ απέναντι απο μια ισχυρή τοπογραφία. Το σημείο βρίσκεται στην άκρη της στεριάς κάτω απο τον όγκο του λόφου της Καστέλας και αποτελεί ανεμπόδιστο άνοιγμα ως προς τον Σαρωνικό κόλπο. Χαρακτηριστηκά του τόπου όπως το όριο του αιγιαλού, το ύψος του τοίχου αντιστήριξης, η φυγόκεντρος δύναμη της στροφής αναλύθηκαν και ερμηνεύτηκαν ως η δύναμη του τόπου. Στοιχεία του χώρου λαμβάνονται ως σταθερές τα οποία αναλύονται σε βασικές –φυσικές αρχές και ορίζουν ζητήματα χειρισμού. Η στάθμη της επιφάνειας της θάλασσας λαμβάνεται ως μια σταθερά αναφοράς. Η ζώνη του αιγιαλού ως ακανόνιστο όριο, ορίζει ένα ζήτημα χειρισμού του ορίου στεριάς-θάλασσας. Ο σχεδιασμός του χώρου αντιμετοπίζεται ως συνέχεια της ερμηνείας του τόπου.
   Σχεδιάζεται πλατεία και η κατασκευή των εγκαταστάσεων ναυτικού ιστιοπλοικού ομίλου. Η πλατεία ως δημόσιος χώρος αποτελεί ένα πέρασμα προς τον επόμενο κόλπο-ένα κομμάτι της γραμμικής πορείας του αιγιαλού. Η κατασκευή του ομίλου αποτελεί ένα ‘τελείωμα’ στο όριο στεριάς-θάλασσας. Ο όμιλος απευθύνεται σε ευρεία ομάδα ανθρώπων, στόχος είναι η εκμάθηση της ιστιοπλοίας και η εξοικείωση με τους όρους της θάλασσας. Στην κατασκευή εμπλέκονται 3 πορείες-κινήσεις, η κίνηση των αθλητών όπου είναι οι μόνημοι χρηστες των αθλητικών εγκαταστάσεων, η κίνηση μαθητών όπου είναι οι εποχιακοί χρήστες των εγκαταστάσεων και η κίνηση των επισκεπτών-περιηγητών όπου έχουν πρόσβαση σε επίπεδα πάνω απο την επιφάνεια της θάλασσας και όπου δίνεται η δυνατότητα παρατήρισης φυσικών φαινομένων του υγρού στίβου, αλλά και εποπτείας των λειτουργικών διαδικασιών της ιστιοπλοίας. Οι εγκαταστάσεις περιλαμβάνουν χώρο στάθμευσης και αρματώματος των σκαφών,αποθήκη υλικών, w.c., αποδυτήρια , γυμναστήριο, χώρο συνάθροισης αθλητών, αίθουσες διδασκαλίας, γραματεία, αναψυκτήριο και ημιυπαίθριο αμφιθέατρο. Οι εγκαταστάσεις είναι κυρίως ημιυπαίθριες και καταλαμβάνουν το 30% του όγκου του κελύφους. Οι γενικές διαστάσεις της κατασκευής είναι 130 μ. Χ 20 μ. και ύψος 18 μ. απο την επιφάνεια της θάλασσας. Βασικό δομικό στοιχείο αποτελεί το κέλυφος της κατασκευής το οποίο φέρει τις εγκαταστάσεις του ομίλου. Το κέλυφος είναι ατρακτοειδούς μορφής και αποτελείται απο δύο συμετρικά καμπύλα στοιχεία απο προεντεταμένο οπλισμένο σκυρόδεμα. Η κατασκευή είναι εν μέρη βυθισμένη κάτω απο την επιφάνεια της θάλασσας και εδράζεται στο υπέδαφος καθ’όλο το μήκος του κάτω μέρους. Οι εγκαταστέσεις, ορθοκανονικής λογικής και με βάση της λειτουργικές ανάγκες, είται αναρτώνται απο το πάνω μέρος του κελύφούς, είται απεδράζονται στο κάτω μέρος και αποτελούνται απο μέταλλο, ξύλο και γυαλί.
   Μέσα απο την κατασκευή, την θέαση προς το τοπίο, την εποπτεία, την οπτική επάφή των των χώρων βιώνεται η σχέση του ανθρώπου με το τοπίο. Κατα επέκταση επαναπροσδιορίζεται η θέση του ατόμου ώς προς τα όρια του τόπου.

Επιβλέπων: Πανηγύρης Κωστής

Αριθμός Αναφοράς: 192

Επιβλέπων: Τριανταφυλλίδης Γεώργιος

Αριθμός Αναφοράς: 170

  Η διπλωματική εργασία περιλαμβάνει μελέτη της ιστορίας του νησιού, της φυσιογνωμίας, των φυσικών του στοιχείων και κυρίως των αξιών του. Όλα αυτά βοήθησαν στη μορφοποίηση και επεξεργασία ενός μονοπατιού που συνδέει τα βασικότερα σημεία του νησιού με σκοπό την ανάδειξή τους και την εύκολη πρόσβαση σε αυτά. Παράλληλα έγινε η προσπάθεια ώστε μέσα από το μετασχηματισμό της πορείας αυτής να αποτυπωθεί σε αυτή, επί του εδάφους, η πολύπαθη ιστορία του νησιού και να δημιουργήσει στον επισκέπτη πληθώρα συναισθημάτων συνδυάζοντας την τέρψη του περιπάτου και τη γνώση για το χώρο που επισκέπτεται.

  Πρώτη επαφή με το νησί, ο οικισμός στο μικρό λιμάνι του. Εκεί όπου μετά τον εμφύλιο, άραζε το πλοίο που μετέφερε από το Βόλο στις εξόριστες, ξυλεία και τρόφιμα. Η περιοχή ερευνάται με τα μάτια του επισκέπτη και ακολουθείται η πορεία προς το μοναστήρι. Η ανάβαση προς το προσκύνημα δημιουργεί συναισθήματα, απορίες, ανάγκη για μετασχηματισμό. Η ανάγκη αυτή πηγάζει από τη δίψα για δικαίωση και κάθαρση. Στο μονοπάτι παρατηρείται έντονο το φυσικό στοιχείο, με απότομες κλίσεις και διαμορφώσεις στο έδαφος που προετοιμάζουν για το τι θα ακολουθήσει. Οι ελαιώνες σε αφθονία, συμμετέχουν στη συναισθηματική έξαρση και οριοθετούν την πορεία προς το μοναστήρι.

  Εκεί στην κορυφή πια του νησιού, οι εικόνες και τα βιώματα από την ανάβαση ολοκληρώνονται και αρχίζει η αντίστροφη πορεία (κατάβαση) στο χώρο ανάμνησης. Το έδαφος γίνεται τραχύ και μαρτυρά την πολύπαθη ιστορία που κρύβει χρόνια. Τα υπολείμματα των ατομικών κατοικιών των εξόριστων γυναικών αναλαμβάνουν το δύσκολο έργο της ανάμνησης. Ο επισκέπτης αισθάνεται χρέος για την αναβίωση του χώρου και δέος για την ιστορία που περικλείει. Η πορεία καταλήγει στην παραλία του Παρδαλού όπου τα συναισθήματα εκτονώνονται και επέρχεται η κάθαρση.

Επιβλέπων: Κοτιώνης Ζήσης

Αριθμός Αναφοράς: 158