Το θέμα βρίσκεται στο χώρο των υφιστάμενων εγκαταστάσεων του μουσικογυμναστικού συλλόγου του Παπάφειου, «Μελιτεύς» που γειτνιάζει με το Ορφανοτροφείο. Ο Σύλλογος έχει σαν βασικό σκοπό την ομαλή αποκατάσταση και ένταξη στο κοινωνικό σύνολο των ατόμων που αποφοιτούν από το ‘Ιδρυμα και στα πλαίσια αυτής της λειτουργίας, σχεδιάζεται ένας χώρος που παρέχει προσβάσιμες και οικονομικές κατοικίες, εμπορικές δραστηριότητες και επαγγελματικές ευκαιρίες, προάγει τις δράσεις κοινωνικοποίησης, εκπαίδευσης και ψυχαγωγίας ενώ προσφέρει έναν πυρήνα συνεύρεσης και επικοινωνίας σε μια περιοχή που πάρκα και πλατείες εκλείπουν.

 Το οικόπεδο βρίσκεται σε κεντρικό σημείου του Δήμου Θεσσαλονίκης, σε μια πυκνοκατοικημένη περιοχή χωρίς ιδιαίτερα  δημόσια ανοίγματα. ενώ περιβάλλεται από κεντρικές και πολυσύχναστες οδικές αρτηρίες της πόλης καθιστώντας τη θέση του κομβική. Επιπρόσθετα αναδεικνύεται το διατηρητέο και εμβληματικό κτίριο του Παπάφειου Ιδρύματος.

 Το θέμα είναι ένα ευέλικτο, βιώσιμο συγκρότημα μικτής χρήσης που απευθύνεται σε ένα φιλόδοξο κοινό. Το τολμηρό κτίριο έρχεται σε προγραμματική και αρχιτεκτονική αντίθεση, καθώς παντρεύει τον ιδιωτικό χώρο κατοίκησης με τον αστικό δημόσιο χώρο. Η αστική δυναμική του χώρου αποτυπώνεται στο σχεδιασμό με μια ισχυρή, χαρακτηριστική ταυτότητα που είναι αναγνωρίσιμη από όλες τις πλευρές χάρη στο τρισδιάστατο ανοιχτό πλέγμα του. Αυτό το έξυπνο πλαίσιο προσφέρει χωρική ευελιξία που επιτρέπει τον καινοτόμο προγραμματισμό των χώρων. Με αυτόν τον τρόπο φιλοξενεί διάφορες λειτουργίες που μπορούν να προσαρμοστούν και να εξελιχθούν με την πάροδο του χρόνου. Προσφέρει έναν ζωντανό συνδυασμό εμπορικών και κοινωνικών/πολιτιστικών λειτουργιών με τα ισόγεια, την στοά και τον εξωτερικό υπαίθριο χώρο ως την κοινωνική καρδιά του. Διαφορετικοί τύποι διαμερισμάτων συνδυάζονται με κοινόχρηστους χώρους. Οι κάτοικοι έχουν τη δυνατότητα να μοιράζονται χώρους και εμπειρίες.

 Στόχος της διπλωματικής εργασίας είναι η ανάδειξη και αναβάθμιση του έργου του συλλόγου και του μνημειακού κτιρίου, τη δημιουργία προσιτών χώρων κατοίκησης αλλά και την αναβάθμιση της ευρύτερης περιοχής στον αστικό ιστό της πόλης.

Επιβλέπων: Καναρέλης Θεοκλής

Αριθμός Αναφοράς: 972

 Στη παρούσα διπλωματική εργασία πρόθεση μου ήταν να διερευνήσω μεθόδους και προσεγγίσεις συμμετοχής των χρηστών σε ζητήματα παραγωγής δημόσιου χώρου. Παράλληλα με απασχολούσε κατά πόσο τα εγχειρήματα συμμετοχικότητας στις διαδικασίες παραγωγής χώρου δρουν απενεχοποιητικά για το τόσο εξουσιαστικό ρόλο του αρχιτέκτονα. Η στρατηγική διερεύνηση των παραπάνω ζητημάτων που ακολούθησα έγινε είτε έρευνα με συνεντεύξεις - συζητήσεις  είτε με επιτόπιες δράσεις στο πεδίο. Η περιοχή μελέτης που επιλέχτηκε ήταν τα «ευάλωτα εδάφη» του Ταύρου. Η περιοχή παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον διότι από τη μία αποτελεί ένα παλίμψηστο μνήμης και ιστορίας (Μακρά Τείχη, πρώην Φυλακές Συγγρού, Κοινωνικές κατοικίες) και από την άλλη διατηρεί στοιχεία γειτονιάς παρόλο που είναι αρκετά κοντά στο κέντρο της πόλης. Με αφορμή το εργαστήριο που πραγματοποιήθηκε «Σχεδιάζοντας τη Συνύπαρξη με τα Μακρά Τείχη στην επιφάνεια της πόλης», συγκροτήσαμε μια ομάδα Συμμετοχικού Σχεδιασμού ώστε αρχικά να εμβαθύνουμε στο τόπο και στους κατοίκους του και ταυτόχρονα να προσπαθήσουμε μαζί τους να ξανασκεφτούμε το δημόσιο χώρο ανάμεσα από τις πολυκατοικίες. Προς το παρόν, έχουμε καταφέρει το πρώτο βήμα συγκρότησης της ομάδας με τους κατοίκους και ανταλλαγή εμπειριών από το δημόσιο χώρο και τη μνήμη του μέσα από δράσεις που πραγματοποιήσαμε το προηγούμενο διάστημα. Ότι αφορά το δεύτερο βήμα, αποφασίσαμε με τους κατοίκους να κάνουμε ένα Κοινοτικό κήπο. Ως προπομπό του δεύτερου βήματος, σχεδίασα και κατασκεύασα σε φυσική κλίμακα αντικείμενα αστικής επίπλωσης (φωτιστικό, παγκάκι, πλάκες εδάφους, κάδο απορριμμάτων, γλάστρες) που στη μορφή τους παραπέμπουν συμβολικά στα Μακρά Τείχη και στις πρώην Φυλακές Συγγρού. Ο σκοπός των αντικειμένων ήταν οι προβληματισμοί που εγείρονται για το δημόσιο χώρο να παίρνουν υλική μορφή. Αυτό συνέβη μέσω δύο δράσεων που πραγματοποίησα, σε δύο διαφορετικούς δημόσιους χώρους στο συγκεκριμένο οικοδομικό τετράγωνο. Οι δράσεις είχαν στόχο την οικειοποίηση του δημόσιου χώρου και τη τοποθέτηση των αντικείμενων ανά κάτοικο είτε φυσικά είτε σε σχέδιο ώστε να δημιουργούνται εκδοχές δημόσιου χώρου.

Επιβλέποντες: Λυκουριώτη Ίρις, Κουζούπη Ασπασία

Αριθμός Αναφοράς: 966

 Ένα πρότυπο κέντρο αποκατάστασης ηλικιωμένων που προσφέρει, πέραν από την ιατρική φροντίδα και τη διαμονή των τρόφιμων, πολλαπλούς τρόπους διασκέδασης, ψυχαγωγίας, άθλησης και δημιουργικής απασχόλησης, ούτως ώστε οι χρήστες να έχουν την δυνατότητα να αναπτύξουν νέες ασχολίες, να κοινωνικοποιηθούν, και να νιώθουν πως ανήκουν σε ένα σύνολο/μια τοπική κοινωνία. Να μην αντιμετωπίζονται σαν ένα περιττό βάρος της κοινωνίας.

 Ο σχεδιασμός του κτιρίου έχει δύο βασικούς στόχους:

 Α) την αντιμετώπιση του κτιριολογικού προγράμματος με όσο το δυνατόν καλύτερη λειτουργική επίλυση, για την ευκολία κίνησης και διαβίωσης των ηλικιωμένων και

 Β)την δημιουργία ενός κτίσματος το οποίο θα αποτελεί ένα πόλο έλξης και πνεύμονα πρασίνου, τόσο για την πόλη όσο και για τους ένοικους του, χωρίς όμως να επιβαρύνει τον αστικό ιστό, παρά το μέγεθός του.

 Ένα πολύ σημαντικό σημείο που λήφθηκε υπόψη, είναι η προσβασιμότητα  από ανθρώπους με οποιασδήποτε είδους κινητικότητας. Γι’ αυτόν τον λόγο, το κτίριο αναπτύσσεται όσο το δυνατόν στο οριζόντιο επίπεδο, μειώνοντας στο απαραίτητο την κάθετη επικοινωνία, τοποθετώντας όμως σε πολλά σημεία ανελκυστήρες και κλιμακοστάσια.

 Το πράσινο και η φύτευση χρησιμοποιήθηκε ως ένα δεύτερο «δομικό» υλικό, δίνοντας τον χαρακτήρα της όασης στο κέντρο της πόλης. Το πράσινο βοηθάει στην βελτίωση του μικροκλίματος του κτιρίου, καθώς επίσης δημιουργεί έναν πολύ φιλικό προς τον χρήστη χώρο, άνετο και δροσερό.

Επιβλέπων: Καναρέλης Θεοκλής

Αριθμός Αναφοράς: 940

 Σύμφωνα με το μύθο του Πλάτωνα οι άνθρωποι ήταν σφαιροειδή ανδρόγυνα όντα με δυο πρόσωπα, δυο γεννητικά όργανα και οκτώ άκρα. Τα πλάσματα αυτά ήταν τόσο δυνατά που οι Θεοί τα φοβήθηκαν και ο Δίας αποφάσισε να τα χωρίσει στα δυο με κεραυνό. Από τότε, οι άνθρωποι είναι μισοί. Δηλαδή ημίτονα που προσπαθούν να ολοκληρωθούν στην αρχική τους ενότητα αναζητώντας το άλλο τους μισό. Ο πόθος μας για το ολόκληρο και η ορμή μας να επιστρέψουμε στην πρωταρχική μας φύση ενώνοντας τα δυο μας μισά, σε ένα ολόκληρο ονομάστηκε «έρωτας».

 Η διπλωματική αυτή αποτελεί μία χορογραφία – χωρογραφία, δηλαδή μία ποιητική εργονομία, που θα μπορούσε να θεωρηθεί μία χο-ωρευτική παράσταση, η οποία εξετάζει την κίνηση ενός υβριδίου στον χώρο. Το υβρίδιο αυτό αποτελείται από 2 σώματα τα οποία έχουν ως συνθήκη ν’ αγγίζονται έστω σε ένα τουλάχιστον σημείο του σώματός τους, το οποίο μεταβάλλεται δημιουργώντας μία συνεχόμενη ροή – κίνηση στον χώρο.

 Ξεκινώντας απ’ την πλατωνική υπέρβαση, ερευνάται μία νέου είδους εργονομία ανακατασκευάζοντας τον οικιακό εξοπλισμό με σκοπό την διευκόλυνση του υβριδίου. Δημιουργείται ένα σκηνικό περίοπτο, μέσω του οποίου θα σχηματιστεί η χω-ορογραφία του υπερβατικού υβριδίου. Το τελικό αποτέλεσμα δεν φιλοδοξεί να μελετήσει το κέλυφος, αλλά την «θεατρική σκηνή» που διαδραματίζεται η καθημερινότητα του πλάσματος.           

Στάδια μελέτης:

1.       Υποθετικά σενάρια χω-ορογραφίας, μέσω χρήσης υπαρκτών αντικειμένων βάση συνθήκης υβριδίου (σκίτσα, σημειώσεις)

2.       Απόπειρες εφαρμογής των παραπάνω υποθέσεων (παρατήρηση, χω-ορογράφηση, βίντεο)

3.       Εντοπισμός χωρικών – λειτουργικών προβλημάτων

4.       Μετατροπή ή αναδιοργάνωση αντικειμένων, διατηρώντας ή και όχι στοιχεία των αρχικών

5.       Σύνθεση του τελικού σκηνικού για την επιτέλεση της χω-ορογραφίας

 Κέντρο της διπλωματικής με λίγα λόγια είναι η εργονομία του έρωτα με τελικά παράγοντα μία χω-ορογραφία και έναν οικιακό εξοπλισμό που ακροβατεί στο μεταίχμιο του χρηστικού και του υπερβατικού.

Επιβλέπων: Ψυχούλης Αλέξανδρος

Αριθμός Αναφοράς: 947

 Το πρώην μηχανουργείο των Γκλαβάνη και Καζάζη, «η Σφύρα», βρίσκεται στο Βόλο στη οδό Παπαδιαμάντη 22 απέναντι από τα τρένα και σήμερα είναι περιμετρικά κλισμένο με λαμαρίνα. Γύρω από αυτό υπάρχει μια γειτονία η οποία είναι αναγκασμένη να ξυπνάει κάθε μέρα δίπλα από ένα ερείπιο των 6.540 τ.μ.. Ενώ η γειτονία θα ήθελε το κτίριο να γκρεμιστεί προτείνονται οι ελάχιστες δυνατές επεμβάσεις ώστε να αποκτήσει και πάλι ζωή και να προσφέρει στη γειτονιά όσα στερείτε τόσα χρόνια. Το πρώην μηχανουργείο ανήκει τώρα στην Εθνική Τράπεζα και ο μελλοντικός αγοραστής θα χάσει τα τετραγωνικά της οδού Θρακών καθώς το κτίριο την διακόπτει. Η τριχοτόμηση του οικοπέδου και η αγορά του από το Δήμο και το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας αποτελεί την αρχή τις πρότασης καθώς έτσι θα είναι δυνατόν το να αγοραστεί φθηνότερα ώστε να επαναχρησιμοποιηθεί το συντομότερο δυνατόν. Το πρόγραμμα περιλαμβάνει την παραγωγή και κατανάλωση , θεωρητικής και πρακτικής γνώσης, υλικών και τροφής. Ακόμα σχεδιάζονται χώροι  εστίασης και άθλησης ενώ το μεγαλύτερο μέρος του κτιρίου μετατρέπεται σε πάρκο.

Επιβλέποντες: Remy Nicolas, Κουζούπη Ασπασία

Αριθμός Αναφοράς: 948

 Ο Σπερχειός ποταμός διατρέχει την κοιλάδα της Φθιώτιδας και στις όχθες του εντοπίζονται περιοχές με σημαντική οικολογική σημασία. Τα παραμοτάμια δάση και το εντυπωσιακό δέλτα του ποταμού γίνονται συχνά αντικείμενο έρευνας και μελέτης όχι μόνο από αρμόδιες υπηρεσίες, αλλά και από ομάδες περιπατητών. Εκεί, καλούνται να παρατηρήσουν είτε τα ποικίλα πουλιά που κατοικούν την περιοχή, είτε το πυκνό πλατανόδασος που εκτείνεται παράλληλα με τη ροή του ποταμού.

 Ο τρόπος που μπορεί να καταγραφεί η περιοχή απαιτεί τη διαδικασία του περπατήματος. Με μία διαλογιστική μορφή, με μία ανάγκη για αναζήτηση. Το χαλίκι, η άμμος, τα κουφάρια των δέντρων, το πυκνό φύλλωμα, οι διαδρομές ανάμεσα στα αγριόχορτα, ξεδιπλώνονται καθώς περπατάς. Το τοπίο κατοικείται από τον παρατηρητή καθώς εκείνος το εξερευνά.

 Η παρούσα διπλωματική εργασία, περιλαμβάνει παρεμβάσεις στο πλατανόδασος των Μεξιατών, ένα τοπίο που μεταβάλλεται με τις υπερχειλίσεις του ποταμού κατά τις βροχερές περιόδους του έτους. Δημιουργούνται κατασκευές καταφυγής, ικανές να στεγάσουν τα σώματα όσων παρατηρούν, όσων περπατούν ή όσων αναζητούν να απομονωθούν. Αλλά και όταν εκείνοι λείπουν, να λειτουργήσουν ως φωλιά για τα ζώα και τα πουλιά. Η παρέμβαση δεν έχει τη μορφή απόλυτης επέμβασης, αλλά επιδιώκει την αρμονική συνύπαρξη με το περιβάλλον και το διάλογο μαζί του. Στόχος δεν είναι η ανάπτυξη της περιοχής, ούτε και η ανάδειξη της. Είναι μια ήπια χειρονομία που αφορά τις μονάδες και ομάδες που επέλεξαν να βρεθούν στην περιοχή.

 Η σχεδιαστική λογική εμπεριέχει την πιθανότητα της αλλοίωσης και της διάβρωσης. Οι κατασκευές είναι μέρη του τοπίου που τα υλικά τους λειτουργούν όπως η άμμος, το χώμα, η πέτρα και τα δέντρα του ποταμού που μεταμορφώνονται με το χρόνο, με τον καιρό, με τον άνεμο. Η μορφή των διάσπαρτων κατασκευών κατέληξε να μοιάζει περισσότερο με γλυπτά που τοποθετούνται στον χώρο. Περιλαμβάνουν την παρατήρηση και τη διαμονή, σε διαφορετικά τμήματα του δάσους και σε διαφορετικές κλίμακες, λειτουργίες δηλαδή που εξυπηρετούν τις δραστηριότητες που εξελίσσονται στην περιοχή.

Επιβλέπων: Στυλίδης Ιορδάνης

Αριθμός Αναφοράς: 935

 Η παρούσα διπλωματική εργασία ασχολείται με τη μελέτη ενός κέντρου ανάπτυξης στο οποίο δραστηριοποιούνται start up επιχειρήσεις, ερευνητές, φοιτητές και επιστήμονες. Πρόκειται για ένα κτίριο που αποτελείται κατά κύριο λόγο από ένα σύνολο γραφείων, ενώ διαθέτει και μια ποικιλία χώρων ανοικτών στο κοινό. Η τοποθεσία του βρίσκεται στην πόλη του Βόλου και, ειδικότερα, στην περιοχή της Νεάπολης, επί της Λεωφόρου Αθηνών. Στο σημείο αυτό το κτίριο καλείται να ανταποκριθεί στην πρόκληση να συνδέσει μια τοπική συνθήκη με έναν υπερτοπικό άξονα κυκλοφορίας. Ο βασικός όγκος λειτουργεί ως μέτωπο στον κεντρικό δρόμο, ενώ, παράλληλα, αφήνει χώρο για τη δημιουργία ενός λόφου-πάρκου προς τη γειτονιά. Παρέχει open-plan χώρους για συλλογική εργασία, όπως και χώρους απομόνωσης, με σκοπό τη βελτίωση των συνθηκών εργασίας και την αύξηση της παραγωγικότητας. Επιπλέον, η ανάγκη προσαρμογής του εργασιακού χώρου στο κλίμα της Ελλάδας οδηγεί στον σχεδιασμό όγκων που “αιωρούνται” πάνω από το πράσινο, οι οποίοι, αφενός συμπληρώνουν τις απαιτήσεις του κτιρίου και, αφετέρου προσδίδουν την κατάλληλη εξωστρεφή προσέγγιση. Λειτουργούν, δηλαδή, ως χώροι εκτόνωσης, με εξώστες που επιτρέπουν την κατακόρυφη συνέχεια του πράσινου λόφου, ενώ, ταυτόχρονα, προσθέτουν υπαίθριους χώρους εργασίας.

Επιβλέπων: Μητρούλιας Γεώργιος

Αριθμός Αναφοράς: 963

 Η εργασία μας έχει ως σκοπό την  διερεύνηση και το σχεδιασμό πρότασης για την δυνατότητα οργάνωσης υβριδικού συστήματος σχέσεων. Το συνδυασμό περιορισμένου τόπου διακοπών και ολοκληρωμένου ερευνητικού κέντρου για την μελέτη και την διαχείριση του οικοσυστήματος του Παγασητικό κόλπο, στον νομό Μαγνησίας. Συνέχεια της ερευνητικής εργασίας μας όπου σχολιάστηκε αναλυτικά η κατοίκηση στο νερό. Προτείνουμε και περιγράφουμε αναλυτικά την μορφή και την θέση της πλωτής κατασκευής απομακρυσμένης από τα δρομολόγια των επιβατικών πλοίων ή συνδεδεμένης με την στεριά. Κόμβος σύνθετων δραστηριοτήτων σε όλη την επιφάνειά της που συνδυάζεται (βυθίζεται-εξέχει) με την επιφάνεια της θάλασσας και υποστηρίζει το ερευνητικό κέντρο που ανυψώνεται επί της πλατφόρμας εξέδρας-αποβάθρας. Στην προβλήτα και στο κτίριο θα τακτοποιηθούν το κέντρο έρευνας και διαχείρισης, οι υδάτινοι κήποι, η πλωτή "αμμουδιά", οι ιχθυοκαλλιέργειες και η μονάδα υποστήριξης καταδύσεων με σκοπό την μελέτη του οικοσυστήματος, την εξυγίανση του κόλπου και την περιβαλλοντική-ενεργειακή αυτονομία. Τόπος περιορισμένων διακοπών, απόλαυσης του νερού και του τοπίου. Στάθμευση  μικρών πλοίων, δίκτυο μεταφοράς επισκεπτών  χώροι-επιφάνειες διαμονής στην σκιά και τον ήλιο, εστιατόρια, αναψυκτήριο και ανοικτό-κλειστό αμφιθέατρο. Με αυτόν τον τρόπο θεωρούμε πως δημιουργούμε ένα υβριδικό σύστημα ζωής στην προβλήτα. Ίσως σε περισσότερες τέτοιες κατασκευές που υποστηρίζουν την ανέμελη ζωή αλλά και την έρευνα, την προστασία των οικοσυστημάτων. Μια ποικιλία προγραμμάτων έκφρασης, θριάμβου της ειρηνικής ζωής στην θάλασσα.

Επιβλέπων: Στυλίδης Ιορδάνης

Αριθμός Αναφοράς: 980