Η διπλωματική εργασία αφορά την αποκατάσταση του Μύλου Βαλτσάνη, που βρίσκεται στην είσοδο της δυτικής Θεσσαλονίκης. Διαπραγματεύεται την επανάχρηση ενός ιστορικού βιομηχανικού κτιρίου της πόλης με στόχο την επανένταξη του και την αναβάθμιση της περιοχής. Η νέα χρήση που θα δοθεί είναι ένα κέντρο νεότητας και δημιουργικής απασχόλησης.
Το κτιριολογικό πρόγραμμα του κέντρου νεότητας χωρίζεται σε τρεις ζώνες. Η πρώτη ζώνη αφορά το υφιστάμενο πέτρινο κτίριο και διαθέτει αίθουσες χορού, αίθουσες γλυπτικής και ζωγραφικής, τριώροφη βιβλιοθήκη, χώρο εκθέσεων. Η δεύτερη ζώνη αφορά την γυάλινη προσθήκη, δίπλα στο υφιστάμενο πέτρινο κτίριο. Το κτίριο αυτό κατά βάση χρησιμοποιείται ως κλιμακοστάσιο, το οποίο φιλοξενεί χώρους αναμονής, αλλά και επιμέρους χώρους περιοδικών εκθέσεων. Τέλος η τρίτη ζώνη αφορά μια δεύτερη προσθήκη δίπλα από το γυάλινο κτίριο. Το συγκριμένο κτίριο στεγάζει ένα αμφιθέατρο με το φουαγιέ - καφέ του. Το αμφιθέατρο μπορεί να φιλοξενήσει από παραστάσεις καλλιτεχνικού περιεχομένου μέχρι και συνέδρια.
Όσο αφορά τις υλικότητες της σύνθεσης, συνδυάζονται οι πέτρινες όψεις του ήδη υπάρχοντος κτιρίου με το μέταλλο το μπετό και το γυαλί.
Έμφαση δόθηκε στον περιβάλλοντα χώρο του κτιρίου. Σχεδιάστηκε ένα διαδραστικό πάρκο, που εναλλάσσονται το πράσινο, με διαδρομές και πλακοστρώσεις, καθώς και με υπαίθριες δραστηριότητες. Ο υπαίθριος χώρος περιλαμβάνει θερινό κινηματογράφο και σκάκι, υπαίθριο παιχνίδι μουσικής καθώς και γήπεδο μπάσκετ. Καθ’ όλη την έκταση του εξωτερικού χώρου τοποθετούνται παγκάκια και δέντρα με στόχο την σκίαση, αλλά και την δημιουργία ευχάριστου μικροκλίματος, στο οποίο συμβάλει και η ύπαρξη του στοιχείου του νερού με την μορφή μικρής λίμνης.
Στο νοτιοανατολικό τμήμα του οικοπέδου τοποθετούνται (58) θέσεις στάθμευσης αυτοκινήτων με στόχο την διευκόλυνση των επισκεπτών και των εργαζομένων του κτιρίου.
Επιβλέποντες: Μανωλίδης Κωνσταντίνος, Αδαμάκης Kώστας
Αριθμός Αναφοράς: 928
Τι είναι το εγκαταλελειμμένα; Γιατί υπάρχουν και πως μπορούν να αξιοποιηθούν;
Τόσο το παράδειγμα του Βόλου, όσο και της Αθήνας, σημειώνουν ένα μεγάλο απόθεμα εγκαταλελειμμένων κτιρίων, υπενθυμίζοντας μας την ανάγκη για εφικτές κι εφαρμοσιμες πρακτικές επανάχρησης τους. Μαζί με μια μεθοδολογία ως προς την αξιοποίηση και καταγραφή τους, στην συγκεκριμένη διπλωματικη διατριβη παρουσιάζεται η ιδιοκατασκευή ξύλινου παταριού (1:1) στα πλαίσια συλλογικής κατοίκησης σε κατοικία στο Βόλο. Τέλος, με πεδίο αναφοράς τα εγκαταλελειμμένα στην Αθήνα και συγκεκριμένα στην περιοχή του Μεταξουργείου, παρουσιάζεται σχεδιαστική πρόταση επανάχρησης ενός κτιρίου, σε αρτοποιείου-καφέ.
Επιβλέπων: Κοτιώνης Ζήσης
Αριθμός Αναφοράς: 950
Η παρούσα διπλωματική εργασία διαπραγματεύεται τον ανασχεδιασμό των λουτρικών εγκαταστάσεων στην περιοχή της Πικρολίμνης Κιλκίς. Η Πικρολίμνη είναι μια ιδιαίτερης φυσικής ομορφιάς περιοχή, με ξακουστά νερά πλούσια σε φυσικά ιζήματα και υψηλή περιεκτικότητα σε αλάτι. Τα λουτρά έχουν όλα εκείνα τα φυσικά χαρακτηριστικά που θα μπορούσαν να μετατρέψουν την περιοχή σε πόλο έλξης και ανάπτυξης εφόσον υπάρξουν οι κατάλληλες υποδομές. Η εργασία έρχεται να προτείνει μια σχεδιαστική λύση για σύγχρονές κτιριακές εγκαταστάσεις λουτρών στα οποία οι επισκέπτες θα μπορούν να βιώσουν μια ολιστική εμπειρία λουτροθεραπείας. Παράλληλα και πέρα από το λουτρό τους μπορούν να απολαύσουν εκλεκτές τοπικές γεύσεις στο εστιατόριο, ενώ ακόμα αν το επιθυμούνε μπορούν να συνδυάσουν την λουτροθεραπεία τους με διαμονή στους ξενώνες των εγκαταστάσεων. Στην σχεδιαστική πρόταση γίνεται λόγος για τον σεβασμό του φυσικού τοπιού της περιοχής και τους τρόπους που αυτό έρχεται να προβληθεί μέσα από στον σχεδιασμό των λουτρών. Ακόμα, γίνεται αναφορά και σε ενεργειακές λύσεις μέσα από τις οποίες οι κτιριακές εγκαταστάσεις θα δύναται να είναι ενεργειακά αυτόνομες μειώνοντας δραστικά το περιβαλλοντικό τους αποτύπωμα και την εξάρτησή τους από το δίκτυο ενέργειας. Συμπερασματικά, η εργασία προσπαθεί να αναλύσει τους λόγους για τους οποίους κρίνεται ότι χρειάζεται να γίνει ο επανασχεδιασμός των λουτρικών εγκαταστάσεων της Πικρολίμνης και πως αυτές μπορούν να εξελιχθούν σε σημείο αναφοράς και περιφερειακής ανάπτυξης.
Επιβλέπων: Στυλίδης Ιορδάνης
Αριθμός Αναφοράς: 976
Επιβλέπουσα: Γαβρήλου Έβελυν
Αριθμός Αναφοράς: 946
Η περιοχή της Δυτικής Μακεδονίας βιώνει άμεσα της επιπτώσεις μιας ταχείας απολιγνιτοποίησης με την οριστική παύση λειτουργίας όλων των λιγνιτικών Μονάδων ηλεκτροπαραγωγής. Κρίνεται λοιπόν επιτακτική ανάγκη η προσπάθεια αλλαγής του παραγωγικού μοντέλου της περιοχής και της άμβλυνσης των επιπτώσεων αυτής μέσω ενός στρατηγικού σχεδιασμού που περιλαμβάνει προσέλκυση επενδύσεων με συγκεκριμένα και ενισχυμένα κίνητρα για αυτές.
Έμφαση δίνεται στον πρωτογενή τομέα της περιοχής με την παραγωγή και διακίνηση των τοπικών προϊόντων, στον δευτερογενή τομέα με θεμελιώδη πυλώνα την ανάπτυξη των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας και τέλος στον τριτογενή τομέα, ο οποίος βασίζεται στην ανάπτυξη του τουρισμού, με έμφαση στον βιομηχανικό τουρισμό και τον οικοτουρισμό, καθώς και στην έρευνα σε ακαδημαϊκά ιδρύματα και ερευνητικά κέντρα.
Μέσω μιας νέου τύπου εξόρυξης, αυτής των ιδεών, της γνώσης, της ενέργειας, μεταβαίνουμε σε μια εποχή που αποτελεί «Κόμβο Ανάπτυξης» της Δυτικής Μακεδονίας. Γραμμή Μνήμης, Παραγωγής και Ανάπτυξης αποτελούν στρώσεις της δικής μας εξόρυξης με αντίστοιχες ζώνες εκπαίδευσης, εργασίας, αναψυχής, ενημέρωσης, έρευνας και παράδοσης. Οργανικές διαδρομές συντρέχουν το οικόπεδο συναντώντας τον «βαρύ» βιομηχανικό σχεδιασμό δημιουργώντας διαφορετικές εμπειρίες ενισχύοντας την τομή της πρώην βιομηχανίας με την νέα εποχή.
Επιβλέπων: Παπαδόπουλος Σπύρος
Αριθμός Αναφοράς: 957
Η αρχιτεκτονική πρόταση της παρούσας διπλωματικής εργασίας, αφορά την διαχείριση της εγκαταλελειμμένης καπναποθήκης του Εθνικού Οργανισμού Καπνού, η οποία βρίσκεται στο κέντρο του Βόλου. Το θεωρητικό μας πλαίσιο βασίζεται αρχικά στις καταγραφές και στις ερμηνείες που παράξαμε μέσω της ομάδας Κέντρο Αρχιτεκτονικής Υστερίας και Λοιπών Άλλων (2020). Για τον σχεδιασμό του, αντλούμε ερεθίσματα περί επανάχρησης υλικών από εγκαταλελειμμένα κτήρια και από το απόθεμα της πόλης και βασιζόμαστε στις κατασκευαστικές τεχνικές που κατακτήσαμε από την εμπειρία μας ανά τα χρόνια στο Εργαστήριο Επεξεργασίας Ξύλων και Μετάλλων, της Αρχιτεκτονικής Σχολής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας. Ως σχεδιαστές, αισθανόμαστε την ανάγκη να καταναλώνουμε (οικοδομώντας) ελεγχόμενα και με ευαισθησία. Κατά την γνώμη μας, οι αρχιτεκτονικές ποιότητες, που μας ενδιαφέρει να εξετάσουμε στην παρούσα διπλωματική εργασία, βασίζονται στην μεταποίηση και την επανάχρηση των υλικών, με τρόπο που να ελαχιστοποιεί το οικολογικό μας αποτύπωμα, στον βαθμό που η -για την ώρα- τεχνογνωσία μας το επιτρέπει. Ως σχεδιαστική αρχή, θέτουμε τις δομές ενδιάμεσης κλίμακας, οι οποίες φροντίζουμε να τοποθετούνται με τέτοιο τρόπο σε κάθε όροφο, ούτως ώστε πάντοτε να βρίσκονται σε απόσταση από τους περιμετρικούς τοίχους και τον σκελετό της καπναποθήκης. Κατ’ επέκταση, προτείνουμε την διαχείριση του κτηρίου από μια οργανωμένη αρχιτεκτονική κολεκτίβα, η οποία ενδιαφέρεται να καταπιαστεί τόσο με την αυτό-παραγωγή του εργαστηριακού της χώρου, όσο και με τα άτομα της πόλης που ενδεχομένως να ενδιαφέρονται να εκπαιδευτούν και να καταπιαστούν με τις κατασκευές μικρής κλίμακας. Επιπλέον, για να ενσωματώσει ο χώρος περισσότερες ανάγκες, πέρα από τις κατασκευές, προτείνουμε το κτήριο να αποτελεί πέρα από εργαστήριο έναν ανοιχτό πολιτιστικό χώρο στον οποίο μπορεί να απολαμβάνει και να εκφράζεται ελεύθερα. Έτσι, η ανοιχτή δομή που προτείνουμε εμπεριέχει συμπληρωματικά προγράμματα όπως θεατρική σκηνή, χώρους χορού, εκθέσεων και σεμιναρίων, χώρους απλών συζητήσεων και συμποσίων, καθώς επίσης και προσβάσιμα αναγνωστήρια, που αναφέρονται σε όσα άτομα ενδιαφέρονται για να γνωρίσουν ένα συμμετοχικό περιβάλλον.
Επιβλέποντες: Γαβρήλου Έβελυν, Μητρούλιας Γεώργιος
Αριθμός Αναφοράς: 961
Το «Μετόχι» της Ιεράς Μονής Ξενιάς βρίσκεται στην περιοχή Νηές του Νομού Μαγνησίας και απέχει λίγα χιλιόμετρα από τον Αλμυρό. Είναι τοποθετημένο πάνω σε μικρή χαρακτηριστική χερσόνησο, εντός του Παγασητικού Κόλπου. Εξαιτίας της πυκνής φύτευσης ελαιόδεντρων η Ιερά Μονή, στην προσπάθειά της να τα εκμεταλλευτεί, έκτισε κάποιους βοηθητικούς χώρους δίπλα στην θάλασσα, προκειμένου να συλλέγει, να επεξεργάζεται και να αποθηκεύει τα προϊόντα. Το Μετόχι λειτουργούσε για πολλά χρόνια ως ελαιοτριβείο από τους ίδιους τους μοναχούς αλλά στην πορεία εγκαταλείφθηκε.
Η πρόταση στοχεύει στην διασύνδεση του ανθρώπου με την φύση. Η μικροκοινότητα που χαρακτηρίζει την ζωή στο Μετόχι ήταν η αφορμή η αποκατάσταση και η επανάχρηση των υφιστάμενων κτιρίων να αναδείξουν πτυχές του ελαιοτουρισμού, με στόχο να προσελκύσουν, να μυήσουν και να εκπαιδεύσουν τους επισκέπτες στον κόσμο του λαδιού. Εμπνευσμένη από το ανάγλυφο της περιοχής προτείνονται, επίσης, κάποιες νέες κατασκευές για σκοπούς προσωρινής διαμονής που επιδιώκουν να αναδημιουργήσουν ένα φυσικό περιβάλλον. Η παρούσα διπλωματική εργασία στοχεύει, μέσα από την ιδιαίτερη και αυτοματοποιημένη γλώσσα σχεδιασμού, να αποτελέσει πόλο έλξης για τους ντόπιους της περιοχής αλλά και για τους επισκέπτες ή τουρίστες που επιθυμούν να βιώσουν την εμπειρία.
Επιβλέπων: Ψυχογυιός Δημήτρης
Αριθμός Αναφοράς: 944
Αντικείμενο μελέτης της παρούσας εργασίας αποτελεί ο σχεδιασμός ενός μουσείου θεάτρου και ενός κλειστού, εσωτερικού θεάτρου, στο δήμο της Ηλιούπολης, στο νομό Αττικής.
Ο δήμος της Ηλιούπολης διαθέτει ένα μεγάλο εξωτερικό θέατρο, το θέατρο Άλσους “Δημήτρης Κιντής”, στο οποίο διοργανώνονται πλήθος εκδηλώσεων κατά τη διάρκεια της θερινής περιόδου.
Μέχρι στιγμής, δεν υπάρχει πρόβλεψη για το σχεδιασμό ενός αντίστοιχου, εσωτερικού θεάτρου, που να λειτουργεί κατά τη διάρκεια της χειμερινής περιόδου. Η ιδέα για τη συγκεκριμένη διπλωματική εργασία προέκυψε από την ανάγκη αυτή.
Προκειμένου να μελετηθεί σωστά και πολύπλευρα ο σχεδιασμός του απαιτούμενου κτηριολογικού προγράμματος, πραγματοποιήθηκαν επισκέψεις σε μουσεία και σε θέατρα της Αθήνας.
Επίσης, η συλλογή των απαραίτητων στοιχείων προέκυψε από την έρευνα στο δημαρχείο της Ηλιούπολης, καθώς και στην τεχνική υπηρεσία του δήμου Ηλιούπολης. Από το αρχείο του δήμου συλλέχτηκαν αρκετές ιστορικές πληροφορίες και πλούσιο φωτογραφικό υλικό, που απεικονίζει πώς ήταν η πόλη στο παρελθόν.
Από την τεχνική υπηρεσία του δήμου προσκομίσθηκε ακριβές τοπογραφικό αντίγραφο και επιπλέον τεχνικά- νομοθετικά στοιχεία που αφορούν την περιοχή μελέτης.
Χάρις στις συνεντεύξεις που παραχωρήθηκαν από κάτοικους της Ηλιούπολης, έγιναν αντιληπτές οι ανάγκες τους και το πώς οραματίζονται ένα δημόσιο χώρο, ικανό να στεγάσει τις δραστηριότητες ψυχαγωγίας τους.
Ειδικότερα, η διπλωματική εργασία περιλαμβάνει:
α) Ιστορικά στοιχεία για την Ηλιούπολη και φωτογραφικό υλικό από την πόλη.
β) Στοιχεία για το σχεδιασμό της πόλης, που απεικονίζονται με τη βοήθεια χαρτών.
γ) Αρχικές ιδέες για το σχεδιασμό του κτηρίου.
δ) Τα τελικά σχέδια του κτηρίου.
Στόχος της εργασίας είναι ο σχεδιασμός ενός μουσείου-εσωτερικού θεάτρου, το οποίο θα αποτελεί σημείο συγκέντρωσης, πολιτισμού και εκτόνωσης. Ένα κτήριο ενταγμένο στον αστικό ιστό, με εύκολη πρόσβαση από όλα τα σημεία της Ηλιούπολης, που να ανταποκρίνεται και να εξυπηρετεί τις ανάγκες των κατοίκων της.
Επιβλέπων: Καναρέλης Θεοκλής
Αριθμός Αναφοράς: 942