Arch.Uth Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα Arch.Uth UTH.gr English

 Η παρούσα διπλωματική εργασία στηρίζεται στην υπόθεση και σχεδιαστική απεικόνιση ενός πρότυπου αστικού καλλιεργητικού πάρκου με ενεργειακές καλλιέργειες στην πόλη του Βόλου. Η πρόταση στηρίχθηκε στα προβλήματα της λειψυδρίας και ξηρασίας που αντιμετωπίζει ο θεσσαλικός κάμπος τις τελευταίες δεκαετίες, σε συνδυασμό με την προσπάθεια πολλών αγροτών να υποστηρίξουν το νέο αυτό είδος καλλιέργειας. Στις ενεργειακές καλλιέργειες περιλαμβάνονται φυτά παραδοσιακά ή βιομηχανικά που χρησιμοποιούνται κυρίως για την παραγωγή βιοκαυσίμων.

 Το πάρκο οργανώνεται στα όρια της πόλης του Βόλου, μεταξύ αστικού και καλλιεργητικού τοπίου, με όριο την περιφερειακή οδό Βόλου. Τα βασικά προγράμματα του είναι τέσσερα. Αναλυτικά, οι ενεργειακές καλλιέργειες που καλύπτουν το μεγαλύτερο μέρος του πάρκου και προτείνεται να χρησιμοποιηθούν και ως μέσο παραγωγής βιοκαυσίμων. Τα γραφεία διοίκησης για την σωστή διαχείριση των εργασιών του πάρκου. Το εκπαιδευτικό κέντρο και τις αποθήκες σπόρων, που δίνουν την δυνατότητα στον επισκέπτη μέσω της περιήγησής του να ενημερωθεί και να εκπαιδευτεί σχετικά με τις ενεργειακές καλλιέργειες και να παρατηρήσει από κοντά όλες τις γεωργικές διαδικασίες. Και τέλος, την αναψυχή που περιλαμβάνει λειτουργίες όπως την υπαίθρια αγορά, την διαμονή, τον χώρο εστίασης και όλες τις διαδρομές που αναπτύσσονται μεταξύ των καλλιεργειών.

 Σκοπός του πάρκου, είναι η δημιουργία ενός πνεύμονα για την πόλη, που θα βοηθήσει τον επισκέπτη να γνωρίσει από κοντά το νέο αυτό είδος καλλιεργειών, θα συμβάλει στην ποιότητα ζωής των κατοίκων, θα εξυπηρετήσει την παραγωγή βιοκαυσίμων  και θα αποτελέσει πρότυπο για την δημιουργία παρόμοιων χώρων.

Επιβλέπουσα: Γαβρήλου Έβελυν

Αριθμός Αναφοράς: 865

 

 Οι χωρικοί μετασχηματισμοί στις πόλεις συνιστούν εκφράσεις πολιτισμού. Ένα μέσο που φωτίζει τις ιστορικές αιτίες-αφορμές τους είναι η πολιτική-αισθητική επιρροή του κινηματογράφου (ολοκληρωμένη εκπομπή συστημάτων ιδεών για τον χώρο και τις σχέσεις στον χρόνο) σε κάθε τοπική η ευρύτερη κοινωνική οργάνωση. Ο κινηματογράφος είναι ο δημιουργικός εκφραστικός τρόπος που προκαλεί και επηρεάζει τις ιδέες-συμπεριφορές για την αρχιτεκτονική στον χώρο και τον χρόνο.

 Στην εργασία επέλεξα την διερεύνηση και την σχεδιαστική πρόταση του μετασχηματισμού - επανάχρησης του κινηματογράφου Καλιφόρνια. Το κτίριο βρίσκεται στην συμβολή των οδών Αντιπλοίαρχου Βλαχάκου και Παλαμηδίου, στην συνοικία Αγία Σοφία του Πειραιά. Η κατασκευή του πραγματοποιήθηκε στα τέλη του 1930 και η λειτουργία του ως χώρου κινηματογράφου ξεκίνησε την 25η Ιανουαρίου, του 1931. Εκτός από την σημαντική ιστορία του ως φορέα αισθητικής σημασίας εδραιωμένης στα ιδιαίτερα μορφολογικά στοιχεία του - νεοκλασικό ύφος - αποτελεί, επιπροσθέτως, τοπόσημο- της ευρύτερης περιοχής, πράγμα που είναι εμφανές και σήμερα παρά την εγκατάλειψή του τα τελευταία 40 χρόνια.

 Η επανάχρηση παλιών κτιρίων - με γνώμονα τις σύγχρονες ανάγκες στοχαστικής-πολιτικής εγρήγορσης των πολιτών συνιστά ζωτικό στοιχείο για την ομαλή διατήρηση-διάρκεια των αστικών λειτουργιών τους. Σκοπός μου είναι να αναδείξω κάθε και όλες τις αισθητικές - λειτουργικές υποχρεώσεις στην πρόταση επαναχρησιμοποίησης, ώστε να καλυφθούν - απαντηθούν οι σύγχρονες λειτουργικές δυνατότητες αναβάθμισης τόσο στο κτίριο όσο και στην περιοχή όπου υπάρχει.

Επιβλέπων: Στυλίδης Ιορδάνης

Αριθμός Αναφοράς: 913

 

 H διπλωματική αυτή εργασία αφορά την επανεξέταση και τον ανασχεδιασμό των κτιριακών υπολειμμάτων του εργοστασίου οινοπνεύματος, στην περιοχή των Αγ. Αναργύρων στο Βόλο, γνωστό και ως Οινόπνευμα, καθώς και τη δημιουργία μίας νέας μονάδας απόσταξης στο χώρο αυτό. Στο οικόπεδο προτείνεται ένα σύνολο νέων χρήσεων με στόχο τη προώθηση και ανάδειξη τοπικού παραδοσιακού προϊόντος.

 Πυρήνα λοιπόν της νέας πρότασης αποτελεί η δημιουργία αποσταγματοποιείου τσίπουρου, ενώ παράλληλα συστεγάζονται στις υπάρχουσες εγκαταστάσεις χώροι φιλοξενίας, μνήμης, εκπαίδευσης και αναψυχής.

 Στον περιβάλλοντα χώρο και στο υπόλοιπο οικόπεδο, χωροθετείται έκταση αστικού αμπελώνα και ένα αμφιθέατρο, που αποτελεί παράλληλα και την είσοδο για το νέο κτίριο.

 Η πρόταση έχει στόχο να τονίσει την αρχιτεκτονική των κτιρίων που προϋπάρχουν, όπως και την καμινάδα, που αποτελεί το σήμα κατατεθέν του οικοπέδου αλλά και ολόκληρης της περιοχής.

 Ο χώρος αυτός συνολικά, θα απευθύνεται σε ένα ευρύ κοινό. Σε παραγωγούς που θέλουν να ενημερωθούν σχετικά με την παραγωγή αποσταγμάτων, σε μαθητές και σχολεία που θέλουν να μάθουν τη διαδικασία παραγωγής τσίπουρου, όπως και την ιστορία του χώρου, αλλά και σε απλούς επισκέπτες που θέλουν να γνωρίσουν και να συμμετέχουν στην παραγωγική διαδικασία.

 Επίσης θα αποτελεί το πρώτο μουσείο τσίπουρου στο Βόλο κάτι που θεωρούμε αναγκαίο λόγω της σύνδεσης της πόλης με το συγκεκριμένο απόσταγμα. Ακόμη μπορούν να πραγματοποιούνται πολλές διαφορετικές εκδηλώσεις στο χώρο αυτό και το πιο βασικό απ’ όλα να μπορεί ο καθένας να απολαμβάνει το προϊόν στο χώρο παραγωγής του.

 Η πρόκληση έγκειται στο γεγονός ότι οι νέες επεμβάσεις, καλούνται να συνδιαλλαγούν με ένα τόπο μνήμης, με ιδιαίτερη ιστορική και συμβολική αξία, ως μνημείο της νεότερης ιστορίας και πολιτιστικής κληρονομιάς της χώρας. Ο ανασχεδιασμός του οικοπέδου, το μετατρέπει σε ένα δυναμικό τουριστικό προορισμό, έχοντας ως πρόθεση, να παρέχει στους επισκέπτες πολλαπλές δραστηριότητες.

Επιβλέπων: Αδαμάκης Kώστας

Αριθμός Αναφοράς: 869

 

 Στο παρελθόν το συγκρότημα “Κάρολος Φιξ” λειτούργησε ως ζυθοποιεία. Σε συνδυασμό με τις υπόλοιπες βιομηχανίες της Δυτικής Θεσσαλονίκης, αλλά και με τα δίκτυα μεταφορών, συντέλεσαν στην ανάπτυξη της περιοχής. Για το λόγο αυτό, τα παλαιά σφαγεία αποτέλεσαν πόλο έλξης, επεκτείνοντας και το υπάρχον κέντρο προς τα δυτικά.

 Ωστόσο, με την πάροδο του χρόνου πολλές βιομηχανίες εγκαταλείφθηκαν με αποτέλεσμα η περιοχή να υποτιμηθεί. Με την κήρυξη πολλών κτιρίων ως διατηρητέα ιστορικά μνημεία στο τέλος του 20ου αιώνα και την επανάχρησή τους, κυρίως ως κέντρα πολιτισμού, παρατηρήθηκε μία σταδιακή επιστροφή στο Μπεχτσινάρι (παλαιά σφαγεία).

 Παρόλα αυτά, το συγκρότημα της ζυθοποιίας Φιξ από όταν έπαυσε τη λειτουργία του το 1983, παραμένει μέχρι και σήμερα εγκαταλελειμμένο. Η κήρυξη του ως διατηρητέο ιστορικό μνημείο το 1994 δε συνέβαλλε στην αποκατάσταση των επιμέρους κτιρίων του. Τα νεότερα χρησιμοποιούνται ως χώροι διασκέδασης, ενώ τα ιστορικά κτίρια παραμένουν κενά.

 Η περίπτωση του συγκροτήματος δεν αποτελεί μεμονωμένο παράδειγμα, μιας και παγκοσμίως αλλά ιδιαίτερα στον Ελλαδικό χώρο υπάρχει πληθώρα εγκαταλελειμμένων και κενών κτιριακών κελύφων. Σε μια προσπάθεια επανένταξής τους στον αστικό ιστό, η παρούσα διπλωματική εργασία αποτελεί πρόταση αποκατάστασης και επανάχρησης. Συγκεκριμένα, προτείνεται η δημιουργία μουσείου βιομηχανικής ιστορίας, σχολή σχεδιασμού και κτιρίου γραφείων. Η ροή των λειτουργιών αυτών συνδέεται με την ιστορία του χώρου, την κάλυψη των αναγκών που παρατηρήθηκαν στην πόλη της Θεσσαλονίκης, αλλά και του συσχετισμού των λειτουργιών μεταξύ τους.

 Η έλλειψη σε κρατικές σχολές σχεδιασμού και διαθέσιμου χώρου των υπαρχόντων πανεπιστημίων για τη στέγαση μηχανημάτων και εξοπλισμού κοπής και προτυποποίησης δικαιολογεί τη δημιουργία της σχολής. Περιλαμβάνει τμήματα σχεδίου μόδας, επίπλου/ αντικειμένου, κεραμικής, κοσμήματος και webdesign. Το κτίριο γραφείων, δέχεται απόφοιτους της σχολής και του χώρου των τεχνών και της αρχιτεκτονικής, προσφέροντας οικονομικές λύσεις στέγασης της εργασίας τους, ώστε να ξεκινήσουν την καριέρα τους. Τέλος, η σημαντική έκταση του υπαίθριου αποτελεί την επόμενη λειτουργία, η οποία συνδέει τις προηγούμενες μεταξύ τους, ενώνει ξανά την πόλη με το ΦΙΞ, και λειτουργεί ως δημόσιο πάρκο.

Επιβλέπουσα: Τροβά Βάσω

Αριθμός Αναφοράς: 890

 

 Σε μια περίοδο που βασικές ελευθερίες, όπως η απεριόριστη μετακίνηση σε ποικίλους προορισμούς, σταμάτησαν να θεωρούνται δεδομένες λόγω πανδημίας της ασθένειας COVID-19, τα ήδη υπάρχοντα προβλήματα, που αντιμετώπιζαν οι πόλεις, εντάθηκαν. Η εύρεση λύσης, λοιπόν, στα προβλήματα αυτά είναι επιβεβλημένη και επείγουσα. Στρέφοντας το ενδιαφέρον στην πρώτη πληγείσα πόλη, την Αθήνα, διαπιστώθηκε ότι άμεσοι προορισμοί για διέξοδο από τον εγκλεισμό είναι μακρινοί και λόγω απαγορεύσεων μετακίνησης μη προσβάσιμοι. Παρόλο που η Αθήνα περιβάλλεται από νερό, έχει αποκοπεί η επαφή της με αυτό και δεν μπορεί να το αξιοποιήσει ως μέσο εκτόνωσης. Η Λεωφόρος Ποσειδώνος συντελεί σε αυτό το σχίσμα μεταξύ Αθήνας και θάλασσας, μιας και αποτελεί την αιτία αποκοπής της πρόσβασης στην Φαληρική Ακτή. Μοναδικό υλοποιημένο έργο σύνδεσης των δύο πλευρών του σχίσματος, μέχρι σήμερα, αποτελεί η πεζογέφυρα  Εσπλανάδα. Με φιλοδοξία την αναίρεση της διχοτόμησης και την ενίσχυση της προαναφερθείσας σύνδεσης, στην παρούσα διπλωματική εργασία, η Εσπλανάδα επεκτείνεται προς τον Σαρωνικό Κόλπο. Δημιουργείται γραμμική κίνηση από την πόλη με κατεύθυνση την θάλασσα, εκτονώνοντας  την πόλη στο νερό. Το έδαφος λαμβάνεται ως ρευστό και μπορεί να θεωρηθεί εν δυνάμει νερό, όπως ακριβώς συμβαίνει και σε μία προβλήτα, όπου σταθερή παραμένει μόνο εκείνη και το μόνο μεταβαλλόμενο στοιχείο, ανάλογα τις συνθήκες, είναι το νερό κάτω από αυτήν. Ο χώρος που δημιουργείται υπό της προβλήτας μπορεί να φιλοξενήσει ποικίλα συμβάντα κοινού βιώματος και εμπειρίας. Έτσι, δημιουργούνται δυνητικοί χώροι που αφορούν την ψυχαγωγία και την αναψυχή, με επίκεντρο το ανθρώπινο σώμα. Η γραμμική παράταξη των  χώρων- οποιουδήποτε όγκου, μορφής και χρήσης -  συνθέτουν ένα εξίσου γραμμικό κτήριο με δώμα την προβλήτα.

Επιβλέπων: Πανηγύρης Κωστής

Αριθμός Αναφοράς: 891

 

Η παρούσα διπλωματική εργασία εκπονείται με σκοπό τη δημιουργία ενός θερμαλιστικού κέντρου στο χωριό  Ρίζωμα του νομού Τρικάλων.

Παρόλο που η πηγή είναι γνωστή από το 146π.Χ. περίπου, οι ιαματικές της  ιδιότητες αναγνωρίστηκαν επίσημα το 2018.

Στόχος της παρούσας μελέτης είναι η αξιοποίηση και ανάδειξη των ιαματικών νερών της  «Λούτζιας» καθώς και η προβολή τους  με απώτερο σκοπό να γίνει πόλος έλξης θερμαλιστικού τουρισμού.

Οι χώροι των λουτρών είχαν διττή χρήση και σημασία από τα αρχαία χρόνια. Ήταν χώροι συνάθροισης και επικοινωνίας, παράλληλα όμως πνευματικής ανάτασης  και περισυλλογής.

Στο διάστημα της παραμονής του λουόμενου στο θερμαλιστικό κέντρο ενεργοποιείται και εφαρμόζεται ένα είδος άτυπης ψυχοθεραπείας και διαφυγής  από τους κοπιαστικούς ρυθμούς της καθημερινότητας του σύγχρονου ανθρώπου που τον γεμίζουν άγχος και στρες. Σε αυτό συμβάλλει το ήπιο και χαλαρωτικό περιβάλλον στο οποίο κινείται που βοηθά στην ευεξία και την αναζωογόνηση του ανθρώπινου οργανισμού. Απευθύνεται σε άτομα όλων των ηλικιών και μπορεί να λειτουργήσει με σκοπό την πρόληψη, τη διατήρηση και την αποκατάσταση της υγείας, καθώς και την ξεκούραση και ευρύτερα αποσκοπεί στην καλύτερη ποιότητα ζωής. Προκειμένου ο επισκέπτης να ζήσει την εμπειρία των λουτρών στο βέλτιστο, το υδροθεραπευτήριο έχει σχεδιαστεί ακολουθώντας τα τρία στάδια για μια ολοκληρωμένη λουτροθεραπεία:

 Εισαγωγή στα Λουτρά

Λουτρά

Χαλάρωση

Το θερμαλιστικό κέντρο αυτό θα αποτελέσει πόλο έλξης ιαματικού τουρισμού και θα συμβάλλει στην τοπική οικονομική άνθηση και ανάδειξη της περιοχής του Ριζώματος.

Η καταγωγή μου, ο διακαής πόθος του αείμνηστου παππού μου για ανάδειξη της πηγής, καθώς και οι προσωπικές επαφές και συνεντεύξεις με ανθρώπους της περιοχής συνέβαλαν καταλυτικά στην απόφασή  μου για το πόνημα αυτό με σεβασμό στην παράδοση και την τοπική κουλτούρα.

Επιβλέπουσα: Λυκουριώτη Ίρις

Αριθμός Αναφοράς: 860

 

 Η παρούσα διπλωματική εργασία πραγματεύεται τη δημιουργία προκατασκευασμένων μονάδων, με τη βοήθεια ψηφιακών μέσων παραγωγής, για την προβολή ψηφιακού εκθεσιακού υλικού. Σκοπός είναι μέσω της έρευνας και της κληρονομιας που άφησε η ιστορία της προκατασκευής να σχεδιαστούν μονάδες ελαφριάς κατασκευής, οι οποίες θα μπορούν μέσω της επαναληψής τους να καλύψουν τις απαιτήσεις ενός εκθεσιακού χώρου.

 Η φιλοσοφία του σχεδιασμού βασίζεται στις ανοιχτού τύπου κατασκευές, οι οποίες διατείθενται δημόσια για επεξεργασία και τροποποίηση στο κοινό, μέσω διαδυκτιακών πλατφόρμων (forum). Βασικός στόχος του σχεδιασμού των μονάδων αυτών είναι να μπορούν να υλοποιηθούν οπουδήποτε στον κόσμο, χωρίς μεγάλο κόστος παραγωγής ή μεταφοράς καθώς και με τις λιγότερες δυνατές εξειδικευμένες γνώσεις.

 Προυπόθεση του σχεδιασμού της συγκεκριμένης κατασκευής είναι η τοποθέτησή τους σε ανοιχτό χώρο, οποιουδήποτε  ανάφλυφου καθώς και η χρήση ψηφιακών μέσων παραγωγής (CNC) και ελαφριών δομικών υλικών (δομική ξυλεία, κόντρα πλακέ θαλάσσης).

 Στο πρώτο μέρος της διπλωματικής μου εργασίας, θα αναφερθεί η έρευνα που έγινε για να καταλήξω τελικά στη δημιουργία των μονάδων αυτών. Αρχικά, παραθέτονται ορισμοί για τον προσδιορισμό των εννοιών - κλειδιά που θα βοηθήσουν στην καλύτερη κατανόηση του θέματος.

 Στη συνέχεια, θα ακολουθήσει μία σύντομη αναφορά στην ιστορία της προκατασκευής και έπειτα μέσω προυπάρχοντων παραδειγμάτων προκατασκευής θα γίνει προσπάθεια να καταστεί κατανοητή η έννοια και η ουσία του θέματος. Επίσης θα κατηγοροποιηθούν οι τύποι και οι μορφές που θα μπορούσε να πάρει η προκατασκευή.

 Στο δεύτερο μέρος, θα παρουσιαστεί η πρότασή μου για τον σχεδιασμό των προκατασκευασμένων μονάδων που εξυπηρετούν το θέμα της διπλωματικής μου εργασίας.

 Στο τρίτο μέρος, θα γίνει μία λεπτομερής παρουσίαση των δοκιμών που έγιναν για να υλοποιηθεί μία μικρογραφία των μονάδων αυτών καθώς και της πορείας που ακολουθήθηκε για να καταλήξω στη τελική τους μορφή.

Επιβλέπων: Ψυχογυιός Δημήτρης

Αριθμός Αναφοράς: 912

 

 Η παρούσα διπλωματική εργασία εκπονήθηκε το ακαδημαϊκό έτος 2020 - 2021 κατά το 10o Εξάμηνο του τμήματος Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας. Η εργασία αυτή αναζητά τη σύσταση του νέου ορίου μεταξύ του «μέσα» και του «έξω» στα ίχνη των εργατικών κατοικιών της Σερίφου, με απώτερο σκοπό την επανάχρηση, και τελικώς, την επανακατοίκησή τους. Μια χειρονομία, μια γραμμή με τη μορφή υφάσματος, έρχεται σαν ρούχο σε γυμνό σώμα για να αγκαλιάσει το νέο εύθραυστο όριο• ένα τόσο λεπτό όριο, σχεδόν μεταβαλλόμενο, όσο η κουρτίνα που το περιβάλλει.

 Μέσω αυτού του ορίου δημιουργείται ένα είδος θερινής κατοικίας με στοιχεία τόσο τυπικής κατοίκησης όσο και κατασκηνωτικής. Κύριο χαρακτηριστικό αυτής της κατοίκισης αποτελεί η άμεση σωματική εμπλοκή του παραθεριστή/κάτοικου του ερειπίου, καθώς καλείται να διαχειρίζεται το δίχτυ ανάλογα με τα μποφόρ. Διπλώνει, ανοίγει, μαζεύει, ξεκρεμάει δημιουργώντας τους δικούς του προσωπικούς χώρους.

 Η προσέγγιση του σχεδιασμού της ανωτέρω επέμβασης προκύπτει από ένα συνονθύλευμα στοιχείων ικανά να καλύψουν τις βασικές ανάγκες του παραθεριστή. H λιτή αρχιτεκτονική προσφέρει στον παραθεριστή, κατά την παραμονή του, την παράλληλη επαφή με το ερείπιο και τη φύση.

 Σκοπός του νέου αυτού είδους τουρισμού αποτελεί η αναζωογόνηση των εγκαταλελειμμένων κτισμάτων της περιόδου ανάπτυξης των μεταλλωρυχείων της περιοχής, αξιοποιώντας τα στοιχεία της φύσεως, και κυρίως του αέρα.

Επιβλέπουσα: Γαβρήλου Έβελυν

Αριθμός Αναφοράς: 852