Πρόκειται για μια πολυκατοικία στο κέντρο της πόλης του Βόλου, στη συμβολή των οδών Δημητριάδος και Σόλωνος. Η επιλογή χρηστών, αλλά και η κατανομή των χρήσεων στο κτίριο αυτό, είναι μη συμβατική: το κτίριο σχεδιάστηκε για να στεγάσει τις ζωές τεσσάρων νέων γυναικών.
Στην παρούσα εργασία επιχειρειται να ξανασυζητηθεί το ζήτημα της πολυκατοικίας, μέσω της επαναδιαπραγμάτευσης του τρόπου κατοίκησης καθώς και του χρόνου των κατοίκων. Το κτίριο που προκύπτει δεν στεγάζει/εξυπηρετεί μόνο τους 4 χρήστες, αλλά και όλους τους ανθρώπους που εκείνοι φέρνουν μαζί τους (φίλους, συντρόφους, οικογένεια), καθώς και το σύνολο των αναγκών των χρηστών αυτών.
Είναι μια απόπειρα σχεδιασμού για μια κοινωνική οργάνωση σύγχρονη, τελικά προτείνεται ένα μοντέλο διευρυμένης κατοίκησης: οι χρήστες του κτιρίου δεν είναι αυστηρά 4 άτομα, αλλά ο αριθμός τους ποικίλλει. Οι χρήστες είναι εν δυνάμει δεκάδες, διαχέονται στο κτίριο χρησιμοποιώντας χώρους και διασπώντας το χρόνο τους μέσα σε αυτό.
Το κτιριολογικό πρόγραμμα ενισχύει την κατάσταση αυτή: χώροι εργασίας, χώροι διασκέδασης, χώροι γυμναστικής κ.α. αποτελούν ανοιχτή πρόσκληση σε μεγάλο αριθμό ατόμων ανά πάσα στιγμή.
Επιπρόσθετα, κατοίκηση και εργασία είναι δύο καταστάσεις που διαχέονται και αλληλοδιαπλέκονται μέσα στο κτίριο, σε μια προσπάθεια αναδιαπραγμάτευσης τόσο του τρόπου κατοίκησης όσο και της διάχυσης του χώρου και του χρόνου των χρηστών.
Η μορφή προκύπτει ύστερα από διάφορους πειραματισμούς. Μέσα από χο(ω)ρογραφίες του κενού και του πλήρους, προκύπτουν όγκοι διαμπερείς, πορώδεις, αυτάρκεις στην αρχή, ανεπηρέαστοι από το περιβάλλον τους˙ ύστερα ο αστικός ιστός τους σμιλεύει, τους εντάσσει… Αστικός ιστός και κτίριο δένονται με κοινές ιδέες και έννοιες: το κενό και το πλήρες ως δύο αναπόσπαστα στοιχεία χώρου, το πορώδες, που μιλά για χώρο και για χρόνο.
Η ιδέα του storyboard εμπλέκεται στον αρχιτεκτονικό σχεδιασμό από νωρίς: το κτίριο σχεδιάζεται εξ αρχής για τη Μάρω, την Έφη, τη Μαριάνθη και την Αλεξάνδρα, οι μορφοπλαστικοί πειραματισμοί βασίζονται σε στιγμιότυπα από τις ζωές των τεσσάρων γυναικών. Το τελικό αποτέλεσμα είναι το αποτύπωμα των στιγμιότυπων αυτών και αποτελεί μια πολύποκη μορφή/κέλυφος ανοιχτό σε πολύ περισσότερους ανθρώπους.
Επιβλέπων: Πανηγύρης Κωστής
Αριθμός Αναφοράς: 229
Η περιοχή μελέτης βρίσκεται στην περιοχή Καραγάτς της πόλης του Βόλου και οριοθετείται από τον χειμάρρο Άναυρο - την οδό Γ. Δήμου – τη οδό Νικοτσάρα και τον μείζονος σημασίας Περιφερειακό δρόμο. Η εν λόγω περιοχή θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί ως κομβικό σημείο της πόλης δεδομένου ότι ο Άναυρος συνδέει τον ορεινό όγκο του Πηλίου με την πόλη και η Γ. Δήμου είναι δρόμος υπερτοπικής σημασίας, αφού οριοθετεί στο βορρά το ευρύτερο κέντρο της πόλης του Βόλου και συνδέει τους δύο χείμαρρους Άναυρο – Κραυσίδονα, δηλαδή το δυτικό με το Ανατολικό άκρο του κέντρου της πόλης.
Εκ πρώτης, παρατηρήσαμε ότι η περιοχή μελέτης χαρακτηρίζεται ως περιοχή αμιγούς κατοικίας. Εξαίρεση αποτελεί η Γ. Δήμου η οποία λόγω των εμπορικών – δημόσιων χρήσεων που φιλοξενεί είναι ένα εν δυνάμει τοπικό κέντρο. Επίσης, οι κεντρικές λειτουργίες της πόλης του Βόλου είναι συγκεντρωμένες στο Νότο και η διανομή των χρήσεων γης είναι ανισοβαρής επιβαρύνοντας με πολλαπλές λειτουργίες την παραλιακή ζώνη και τους παράλληλους σε αυτήν δρόμους.
Η πρόταση αποσκοπεί στην μετατροπή της περιοχής μελέτης σε ενεργό αστικό τοπίο αποτελούμενο από κατοικία, χώρους δημόσιας αρχιτεκτονικής, χώρους πρασίνου και αναψυχής επιδιώκοντας την αποφόρτιση του ήδη υπάρχοντος κέντρου πόλης με τη δημιουργία νέου. Προτείνεται η δημιουργία κατοικιών – κτιρίων γραφείων – δημοτικού σχολείου - καταστημάτων – χώρων στάθμευσης και χώρων αναψυχής όπως καφετέριες, εστιατόρια, χώροι προβολών, αθλητικές εγκαταστάσεις – γήπεδα και γυμναστήριο. Αξίζει να σημειωθεί ότι τα προτεινόμενα οικοδομικά τετράγωνα περιλαμβάνουν εκτός από κατοικία εμπορικά καταστήματα και αποδίδουν μεγάλο μέρος σε δημόσια χρήση. Βασική επιδίωξη μεταξύ άλλων είναι η ανάπλαση του Αναύρου και η ανάδειξη του φυσικού του χαρακτήρα. Προτείνεται η δημιουργία γραμμικής πλατείας – πάρκου, παράλληλα του χειμάρρου, που σε συνδυασμό με τις συμπεριλαμβανόμενες χρήσεις αναψυχής θα λειτουργεί ως ευχάριστη εσπλανάδα για κατοίκους και επισκέπτες.
Ο χαρακτήρας και η μορφή κάθε ενέργειας σχεδιασμού, προέκυψαν από την ανάλυση και αξιοποίηση των χαρακτηριστικών της περιοχής μελέτης. Στόχο αποτέλεσε η δημιουργία ενός πόλου έλξης με εμβέλεια τοπικής και υπερτοπικής κλίμακας μέσω ενός δικτύου κτιρίων – τοποσήμων, τοποθετημένων στα όρια της περιοχής ανάπλασης. Καθ’ όλη την πορεία εξέλιξης της συνθετικής ιδέας, υπήρχε η επιθυμία παράγωγης ενός βελτιωμένου μοντέλου κέντρου πόλης που αποποιείται το «προαστιακό ύφος και ήθος».
Επιβλέπων: Τριανταφυλλίδης Γεώργιος
Αριθμός Αναφοράς: 228
Η παρούσα διπλωματική εργασία πραγματεύεται την αναζήτηση, την επανερμηνεία και την ανακατασκευή αστικών απορριμμάτων, συνθέτοντας ένα εναλλακτικό σενάριο κατοίκησης.
Το σενάριο αυτό αντλεί από την επινόηση ενός φανταστικού προσώπου/κατοίκου το οποίο ζει στην πόλη του Βόλου, συλλέγει και ταξινομεί σε ένα εν εξελίξει κατοικήσιμο αρχείο απορριμάτων οτιδήποτε βρίσκει εγκαταλελειμμένο στους δρόμους της πόλης και πιστεύει ότι μπορεί να επαναχρησιμοποιηθεί, -από πλαστικά μπουκάλια, μέχρι στρώματα και καναπέδες.
Επεξεργάζεται τα αντικείμενα και τα υπολείμματα που βρίσκει, αρχικά για να καλύψει τις δικές του ανάγκες κατασκευάζοντας το χώρο κατοικίας του, το εργαστήρι του και στη συνέχεια τα εκθέτει και τα διαθέτει προς πώληση έχοντας μεταποιήσει την αρχική τους μορφή και ίσως ιδιότητα.
Σε μία προσπάθεια ταύτισης με τον ήρωα του σεναρίου αυτού, παρουσιάζουμε τη δική μας εκδοχή για το πώς θα μπορούσε να κατοικηθεί ένας τέτοιου είδους χώρος με αυτοσχέδιες χειροποίητες κατασκευές βασισμένες στα ευρήματα-απορρίμματα της ημερολογιακής περιπλάνησης και αναζήτησής μας στην πόλη του Βόλου.
Η πρόταση έχει πειραματικό και ερευνητικό χαρακτήρα και δεν μπορεί να εκτιμηθεί με τα καθιερωμένα συμβατικά κριτήρια του αρχιτεκτονικού σχεδιασμού. Αυτό που διερευνούμε δεν είναι τόσο η “αρχιτεκτονική σύνθεση”, ή οι “ανέσεις” (comfort) που μπορεί να προσφέρει ένα αντικείμενο, αλλά οι εναλλακτικοί τρόποι κατοίκησης και μια σειρά συστήματα συναρμογής που μπορούν να συμβάλουν στον περιορισμό της αλόγιστης διόγκωσης των απορριμμάτων και στη βελτίωση της ζωής ορισμένων τμημάτων του πληθυσμού των σύγχρονων μεγαλουπόλεων.
Επιβλέπων: Τζιρτζιλάκης Γιώργος
Αριθμός Αναφοράς: 244
Η Biennale Σύγχρονης Τέχνης της Θεσσαλονίκης φιλοξενείται σε διάφορους διάσπαρτους χώρους – κυρίως μνημειακού ή εκθεσιακού χαρακτήρα – του ιστορικού κέντρου της πόλης. Η κεντρική ιδέα της συγκεκριμένης πρότασης στηρίζεται σε δύο βασικούς άξονες, οι οποίοι βρίσκονται σε κατάσταση διαρκούς αλληλεπίδρασης, την χωρική μετάθεση και την ταυτότητα της κτιριακής εγκατάστασης. Η μεν χωρική μετάθεση συνδυάζει την διάθεση απομάκρυνσης από το κέντρο της πόλης με την ταυτόχρονη εκδήλωση μίας εσωστρέφειας αναδυόμενης αφενός από την συγκέντρωση πολλαπλών δραστηριοτήτων σε έναν και μόνο τόπο και αφετέρου από τον κύριο τρόπο επικοινωνίας του όλου εγχειρήματος μέσω της πλωτής οδού. Όσον αφορά το ζήτημα της ταυτότητας, αυτή στοιχειοθετείται από την μεταφορά του ταυτόχρονου προγράμματος της Biennale στον νέο τόπο υπό τη μορφή της ενοικίασης ορισμένων χώρων της κτιριακής εγκατάστασης από τις εκάστοτε συμμετέχουσες gallery. Οι υπόλοιποι χώροι θα αξιοποιούνται από τους διοργανωτές της Biennale φιλοξενώντας μόνιμες ή εναλλασσόμενες εκθέσεις προκειμένου η κτιριακή εγκατάσταση να είναι επισκέψιμη όλο το χρονικό διάστημα μέχρι την έναρξη της επόμενης διοργάνωσης.
Η επέμβαση αναπτύσσεται κατά μήκος τεσσάρων αξόνων οι οποίοι προκύπτουν αφενός από μία προσπάθεια ανάγνωσης των γραμμών του τοπίου και αφετέρου από τις τέσσερις κατευθύνσεις που αντιστοιχούν, κατά προσέγγιση, στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα. Το σημείο τομής θεωρείται κομβικής σημασίας καθώς κατανέμει την επιμερισμένη κίνηση στους άξονες. Επιπλέον, οι σχεδιασμένες πορείες κατά μήκος των αξόνων μας μεταφέρουν από λειτουργία σε λειτουργία με αποτέλεσμα επιστρέφοντας κάθε φορά στο σημείο αναφοράς να έχουμε περιηγηθεί στο σύνολο των λειτουργιών του εκάστοτε άξονα.
Η επιλογή των υλικών δεν στηρίζεται στην τυχαιότητα αλλά στον σεβασμό του φυσικού τοπίου. Η κατασκευή δεν αποκαλύπτει τον μεταλλικό φέροντα οργανισμό της καθώς με τις συνεχείς ξύλινες επενδύσεις δίνει την εντύπωση ενός ξύλινου συνονθυλεύματος όγκων. Σημειακά και μόνο, έχουμε ορισμένες γυάλινες επιφάνειες και κάποια τοιχία οπλισμένου σκυροδέματος τα οποία ξεπροβάλουν με την μορφή πύργων και αποδίδονται στους ανελκυστήρες.
Επιβλέπων: Αντονάς Αριστείδης
Αριθμός Αναφοράς: 237
Τίποτα δεν συμβαίνει στην φύση, το οποίο να μην εμφανίζει κάποια σχέση με το όλον
Johamm Wolfgang von Goethe, 1792
Το project “In between: Flows and events / Στο μεσοδιάστημα: Ροές και συμβάντα“ θέτει το πρόβλημα της συνέχειας στο παραλιακό μέτωπο του Δήμου Βόλου. Κινούμενοι με βάση μία «συλλογική νοημοσύνη»1 και την καθοριστική φράση του Goethe, η συνθετική διαδικασία εμπλουτίζεται συνεχώς από την ερευνητική πορεία, η οποίο συλλέγει και συνδυάζει δεδομένα από πολλαπλά διαφορετικά πεδία, όπως είναι η βιολογία, η ανατομία, τα μαθηματικά, η γεωπονία, αλλά και η τοπική παράδοση της περιοχής. Έτσι η παρέμβασή μας διαμορφώνεται, βασισμένη σε δεσμούς μεταξύ ασύνδετων φαινομενικά πραγμάτων. Η ιδέα συνεχώς εμπλουτίζεται ξεκινώντας απλά, από την παρατήρηση του χάρτη , όπου διαφαίνεται η έντονη συμπύκνωση του αστικού ιστού γύρω από ένα τοπικό κέντρο, με χαλαρές συνδέσεις με τις γειτονικές περιοχές, μέσω του παραλιακού τους μετώπου. Παράλληλα επικεντρώνοντας τοπικά, ανάμεσα στον εμπορικό λιμένα και τον βιότοπο, δηλαδή στην Δυτική ακτή του Δήμου Βόλου, προβάλλεται έντονα πλέον η χασματική και ελλιπής σύνδεση με τον κύριο αστικό ιστό από την μία και με την περιοχή των Πευκακίων και των αρχαίων ευρημάτων από την άλλη. Έτσι μεταβαίνοντας στο τελειότερο ρυθμιστικό κέντρο του πιο πολύπλοκου δικτύου επικοινωνίας του κόσμου, τον εγκέφαλο και επικεντρώνοντας στο τμήμα αυτού, που συντονίζει το ανθρώπινο σώμα, λαμβάνονται καθοριστικά δεδομένα για την συνέχεια του project. Έπειτα, η ύπαρξη του βιοτόπου στην περιοχή αλλά και η διαφορετική ανάγνωση της πόλης, καθώς και η αντιμετώπιση του site ως μία τρύπα στην αστική ύφανση που θέλουμε να ξανα-υφάνουμε, αποτελούν κομβικούς παράγοντες για την τελική πρόταση. Εν συνεχεία η τοπική παραδοσιακή τέχνη της ύφανσης, η παρελθοντική χρήση του χώρου, αλλά και η τοπική φύση, προβάλλουν στοιχεία και δίνουν διαγραμματικές αναπαραστάσεις, οι οποίες μεταβάλλουν και μορφοποιούν το αποτέλεσμα. Έτσι, μιλάμε, για μία τοπιακή παρέμβαση στον χώρο, η οποία αποτελεί έναν κήπο, στον οποίο εκτονώνονται και γειτνιάζουν οι γειτονικές περιοχές, ικανοποιώντας τόσο το Πανεπιστήμιο από την μία πλευρά, όσο και την περιοχή της Νεάπολης αλλά και τον τουριστικό πληθυσμό που καταφθάνει στον κοντινό προβλήτα. Τέλος, η πρόταση υιοθετεί έναν έντονα τοπιακό χαρακτήρα, συμβάλλοντας στην ιδέα της επέκτασης του βιοτόπου σαν μία επίθεση του τοπίου στο κτιστό περιβάλλον.
1 Παραπέμπουμε στο ερευνητικό μας θέμα, «Συλλογική νοημοσύνη», Φεβρουάριος 2009
Επιβλέπων: Κοτιώνης Ζήσης
Αριθμός Αναφοράς: 221
Για την εργασία αυτή χρησιμοποιήθηκε ένα υπαρκτό οικόπεδο της πόλης του Βόλου για την κατασκευή συγκροτήματος αστικών κατοικιών.
Για την υλοποίηση αυτής της μελέτης έχουν τηρηθεί όλες οι διατάξεις του ΓΟΚ σχετικά με την περιοχή.
Επίσης εξετάστηκε το πώς επηρεάζουν οι συνθήκες της περιοχής το σχεδιασμό, όπως ζητήματα υπαίθριου χώρου και τυπολογιών.
Τέλος, μελετήθηκαν σε λεπτομέρεια κάποια κατασκευαστικά και διακοσμητικά στοιχεία του σχεδίου.
Επιβλέπων: Κοτιώνης Ζήσης
Αριθμός Αναφοράς: 243
Ο Συνεδριακός Τουρισμός συνδέεται με την παρακολούθηση συνεδρίων και εκθέσεων και αντιπροσωπεύει μια σημαντική αγορά σε διεθνές επίπεδο.
Ένα κτιριακό συγκρότημα με ξενοδοχείο προδιαγραφών, θα αποτελέσει πόλο έλξης του Τουρισμού. Το συγκρότημα περιλαμβάνει αμφιθέατρο (940 θέσεις), πολυχρηστική αίθουσα (288 θέσεις) για τις ανάγκες των συνεδρίων καθώς και για την διοργάνωση ποικίλων πολιτιστικών εκδηλώσεων. Ακόμη, το spa, οι πισίνες του ξενοδοχείου, τα εστιατόρια, οι καφετέριες, το bar – ενυδρείο, το internet café, ο στεγασμένος χώρος στάθμευσης, το εμπορικό κέντρο, το γυμναστήριο συμπληρώνουν την άρτια υποδομή του συγκροτήματος.
Βασικές αρχές του σχεδιασμού αποτέλεσαν 1) ο σεβασμός προς το περιβάλλον, 2) η αρμονική ένταξη της δομής, 3) η επούλωση της πληγής που προξένησε η λειτουργία του λατομείου στο παρελθόν. Καθαρά σχήματα και λιτές φόρμες, ακολουθούν τη γεωγραφία του εδάφους δίνοντας την εντύπωση του ανάλαφρου πατήματος. Η ακατάπαυστη οριζοντιότητα, η σοβαρότητα, η αντίθεση του λευκού με το μαύρο, οι φόρμες που ρέουν, καθώς και η αίσθηση της αιώρησης που προκαλεί βασικά το μπούμερανγκ, ολοκληρώνουν την συνθετική διαδικασία.
Λέξεις κλειδιά: Συνεδριακός Τουρισμός, Συνεδριακό Συγκρότημα, Λιτές φόρμες, Οριζοντιότητα, Μπούμερανγκ
Επιβλέπων: Τριανταφυλλίδης Γεώργιος
Αριθμός Αναφοράς: 219
Ο Βόλος είναι μια πόλη με πληθυσμό 125.000 περίπου κατοίκους και αποτελεί έδρα 12 τμημάτων του πανεπιστημίου Θεσσαλίας, έχοντας έτσι χιλιάδες φοιτητές διαφορετικών επιστημονικών κλάδων. Παρόλα αυτά στην πόλη δεν υπάρχει ένα μεγάλο συνεδριακό κέντρο για την πραγματοποίηση επιστημονικών συνεδρίων, διαλέξεων και παρουσιάσεων. Τέτοιες εκδηλώσεις φιλοξενούνται σε αίθουσες ξενοδοχείων, στα μικρής χωρητικότητας αμφιθέατρα των πανεπιστημίων, ή στο κτίριο Σπίρερ. Το Δημοτικό Θέατρο, το οποίο διαθέτει μια αίθουσα κατάλληλη για τέτοια γεγονότα, χρησιμοποιείται συχνά από τον Καλλιτεχνικό Οργανισμό Δήμου Βόλου (Κ.Ο.Δ.Β.) για την πραγματοποίηση συναυλιών, θεατρικών παραστάσεων και άλλων καλλιτεχνικών εκδηλώσεων.
Για τον λόγο αυτό κρίνεται απαραίτητη η δημιουργία ενός μεγάλου και σύγχρονου συνεδριακού κέντρου στην πόλη του Βόλου, το οποίο θα μπορεί να φιλοξενήσει επιστημονικά συνέδρια, παρουσιάσεις και εκθέσεις, καλύπτοντας τις ανάγκες όχι μόνο της πόλης αλλά και της ευρύτερης περιοχής.
Το οικόπεδο μελέτης βρίσκεται στους πρόποδες του λόφου της Γορίτσας, στα όρια της πόλης. Είναι πάνω στην κεντρική οδική αρτηρία Βόλου-Αργαλαστής (προέκταση της οδού Πολυμέρη) που αποτελεί μια από τις εισόδους της πόλης και ενώνει το Βόλο με την περιοχή της Αγριάς και τα χωριά του Πηλίου. Ανήκει στο παραλιακό μέτωπο της πόλης και έχει θέα προς τη θάλασσα. Μέχρι πριν από μερικά χρόνια στην περιοχή λειτουργούσε λατομείο, γεγονός που εξηγεί και τη σημερινή όψη της τοποθεσίας.
Ο σχεδιασμός του κτιρίου βασίστηκε μορφολογικά στην εικόνα του λατομείου σε μια προσπάθεια αλληλεπίδρασης της κατασκευής με το τοπίο μέσα από την αναφορά στην προηγούμενη χρήση της συγκεκριμένης περιοχής.
Κάτω από το κυρίως κτίριο σχεδιάστηκε χώρος στάθμευσης με υπόγειο και ισόγειο τμήμα, ο οποίος λειτουργεί ως βάθρο δημιουργώντας στην οροφή του μια υπερυψωμένη πλατεία. Ανάμεσα τους έχει τοποθετηθεί σε εσοχή ο μηχανολογικός όροφος για το διαχωρισμό των δύο όγκων. Ο όροφος αυτός διακόπτεται σε κάποιο τμήμα του, επιτρέποντας έτσι την επικοινωνία της πλατείας με έναν υπαίθριο χώρο που δημιουργείται ανάμεσα στο κτίριο και το λόφο.
Η είσοδος των οχημάτων γίνεται είτε από το υπόγειο είτε από το ισόγειο τμήμα του χώρου στάθμευσης, τα οποία επικοινωνούν μεταξύ τους με μία ράμπα, ενώ η είσοδος των πεζών γίνεται μέσω σκάλας από τον πρώτο όροφο. Ο επισκέπτης κατευθύνεται έτσι στο foyer του αμφιθεάτρου και στη συνέχεια συναντάει τα εσωτερικά κλιμακοστάσια και τις αίθουσες συνεδριάσεων, τα οποία έχουν σχεδιαστεί σαν «αιωρούμενοι» πυρήνες μέσα στο χώρο. Σε ορισμένες περιπτώσεις οι πυρήνες αυτοί εφάπτονται στο εξωτερικό κέλυφος, ώστε να εξασφαλίζεται ο απαραίτητος φυσικός φωτισμός. Ανάμεσα τους δημιουργούνται χώροι στους οποίους μπορούν να φιλοξενηθούν μόνιμες ή περιοδικές εκθέσεις. Στον τελευταίο όροφο έχουν τοποθετηθεί τα γραφεία διοίκησης, μια αίθουσα με ηλεκτρονικούς υπολογιστές και το εστιατόριο, με τρόπο ώστε να εκμεταλλεύονται τη θέα προς τη θάλασσα και την πόλη.
Το εμφανές σκυρόδεμα επιλέχθηκε ως κύριο υλικό για το σύνολο της κατασκευής, με στόχο να δοθεί η αίσθηση της αστάθειας και της μεταβλητότητας που χαρακτηρίζει ένα λατομείο. Ο διαχωρισμός των όγκων τονίζεται με τα διαφορετικά μοτίβα που δημιουργούνται από το εκάστοτε καλούπι. Η μπρουταλιστική αυτή αισθητική εντείνεται ακόμα περισσότερο με τη χρήση γκρίζων μεταλλικών κουφωμάτων και περσίδων στην μπροστινή όψη της κατασκευής. Στο δάπεδο της πλατείας εκτός από σκυρόδεμα, που σε ορισμένα τμήματα είναι χρωματισμένο λευκό, συνυπάρχουν χαλίκια καθώς και κόκκινη και άσπρη πέτρα από την περιοχή. Ο κατακερματισμός της επιφάνειας γίνεται τέλος εντονότερος με την παρουσία του νερού. Στον πίσω υπαίθριο χώρο συνυπάρχουν γρασίδι, πέτρα, μπετόν και νερό.
Επιβλέπων: Μανωλίδης Κωνσταντίνος
Αριθμός Αναφοράς: 240