Η παρούσα διπλωματική εργασία αποτελεί κατ’ ουσίαν ένα σενάριο κίνησης βασισμένο στη βιωματική εμπειρική καταγραφή της. Αφετηρία της πορείας σκέψης που ακολουθούμε (η οποία αποτελεί κατ’ ουσίαν συνέχεια της έρευνάς μας πάνω στην κίνηση του σώματος και της χορογραφίας) συνιστά το παράδειγμα ενός συγκεκριμένου ξυλότυπου, τον οποίον καταγράφουμε ως μία πρωτόλια μορφή καλουπιού. Ακολούθως, επι τη βάσει διαφορετικού κάθε φορά πρωτογενούς υλικού, πειραματιζόμαστε με το καλούπι, ως μέσο καταγραφής μεταβαλλόμενων σχέσεων. Εν συνεχεία, λαμβάνουμε ως παράδειγμα καλουπιού στερεότυπης κίνησης τον ίδιο τον βιωματικό χώρο της κατοικίας, όπου διαμένουμε. Επεξεργάζομαστε το υλικό που προκύπτει και καταλήγουμε στην κατασκευή νέων μορφών και σχέσεων κίνησης στο χώρο. Το τελικό αρχιτεκτονικό παράδειγμα, που προκύπτει μέσα από την προηγηθείσα θεωρητική και πειραματική επεξεργασία, αποτυπώνει την ροή της κίνησης στον χώρο και τον χρόνο.
Επιβλέπουσα: Λυκουριώτη Ίρις
Αριθμός Αναφοράς: 227
Η διπλωματική εργασία αφορά τη μελέτη αποκατάστασης και επανάχρησης του βιομηχανικού συγκροτήματος της χαρτοποιίας «Οροβίαι», η οποία βρίσκεται στον οικισμό των Ροβιών στη Βόρεια Εύβοια. Η χαρτοποιία κατασκευάστηκε το 1908 και μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1980 προστίθενται νέα κτίρια. Το βιομηχανικό συγκρότημα περιλαμβάνει: το κτίριο παραγωγής χαρτιού, γραφεία, εργατικές κατοικίες, κατοικία του διευθυντή της επιχείρησης, αποθηκευτικούς χώρους, εγκαταστάσεις βιολογικού καθαρισμού λυμάτων, προβλήτα φορτοεκφόρτωσης πρώτων υλών και προϊόντων, καμινάδα. Το συνολικό εμβαδό των κτιρίων του συγκροτήματος είναι 4.270 m2, σε οικόπεδο 30 στρεμμάτων.
Οι οικοδομικές φάσεις του συγκροτήματος είναι έξι: 1908 κτίζεται ο κύριος χώρος παραγωγής, οι εργατικές κατοικίες και η κατοικία του διευθυντή, 1908-1912 κατασκευάζονται δύο μικρά κτίρια εφαπτόμενα στο κεντρικό (λεβητοστάσιο και αποδυτήρια εργατών), 1912 ανέγερση δευτέρου ορόφου, κατασκευή παταριού καμινάδας και προβλήτας, 1937 κτίριο γραφείων, το 1970 έχουμε υπερύψωση ορόφων και κατασκευή μιας αποθήκης, τέλη δεκαετίας ’80 εγκαταστάσεις βιολογικού καθαρισμού λυμάτων.
Τα κτίρια του εργοστασίου καθώς και ο μηχανολογικός εξοπλισμός σώζονται σε πολύ καλή κατάσταση και σχεδόν ακέραια . Το κτίριο των εργατικών κατοικιών έχει καταστραφεί και σώζεται τμήμα του βόρειου τοίχου. Σε κακή κατάσταση σώζεται το κτίριο κατοικίας του διευθυντή της επιχείρησης.
Η μελέτη περιλαμβάνει αποτύπωση του συγκροτήματος, πρόταση διατήρησης της πρώτης οικοδομικής του φάσης και επανάχρησης του.
Το νέο κτιριακό συγκρότημα θα περιλαμβάνει εργαστήριο χειροτεχνίας χαρτιού, μουσειακό χώρο, χώρο διαλέξεων, θέατρο με βοηθητικό χώρο, αποθηκευτικό χώρο, καφετέρια και ξενώνες συνολικού εμβαδού 4.715 m2.
Στην πρώτη ενότητα παρουσιάζονται γενικά στοιχεία που αφορούν τον οικισμό των Ροβιών, στοιχεία για την γεωγραφική θέση, τις κλιματολογικές και γεωμορφολογικές συνθήκες της περιοχής και πληροφορίες για τον πληθυσμό.
Στην δεύτερη ενότητα, παρουσιάζεται μία σύντομη αναφορά για την ίδρυση και τη λειτουργία της χαρτοποιίας.
Η τρίτη ενότητα ασχολείται με τη θέση, την αναγνώριση και την περιγραφή των κτιρίων του συγκροτήματος καθώς και τις οικοδομικές φάσεις του συγκροτήματος, οι οποίες προήλθαν από επιτόπια παρατήρηση, γραπτές και προφορικές μαρτυρίες, φωτογραφικό υλικό και ένθετες χρονολογίες ανέγερσης. Παρουσιάζεται η υφιστάμενη κατάσταση των κτιρίων.
Η τέταρτη ενότητα περιλαμβάνει την αποκατάσταση του υφιστάμενου συγκροτήματος και την προσαρμογή του στις νέες χρήσεις καθώς και την προσθήκη νέων κτιρίων για τις ανάγκες των επισκεπτών.
Επιβλέπων: Παπαδόπουλος Σπύρος
Αριθμός Αναφοράς: 208
Στη διάρκεια της ιστορίας οι άνθρωποι κατασκεύαζαν σπίτια, χρησιμοποιώντας τη θερμική αδράνεια, τη μόνωση και τον ηλιακό προσανατολισμό προς όφελός τους. Από το τελευταίο μισό του εικοστού αιώνα και ύστερα αυτή η τεχνική ικανότητα υποχώρησε με αποτέλεσμα τον εγκλωβισμό των κατασκευαστικών τεχνικών στην υπηρεσία της οικονομικής αναγκαιότητας .
Σήμερα, καθώς το <<περιβαλλοντικό μέλλον>> φαίνεται αβέβαιο λόγω της οριακής εκμετάλλευσης των μειούμενων φυσικών πόρων και του ενεργειακού αδιέξοδου, επιχειρούμε την επιστροφή στις βασικές κατασκευαστικές βιοκλιματικές αρχές με τη δημιουργία νέων οικοδομημάτων στηριζόμενων στις βιοκλιματικές αρχές.
Οι συνέπειες του σχεδιασμού εκτός των αρχών της βιοκλιματικής και ενεργειακής ισορροπίας προσθέτουν και επιταχύνουν την αρνητική εξέλιξη των μεταβλητών. Οι κατασκευαστικές εταιρίες, οι αρχιτέκτονες και οι ιδιοκτήτες ελάχιστη σημασία δίνουν στο σχεδιασμό σπιτιών που ενσωματώνουν συστατικές αρχές και τεχνολογία για τη σωστή διαχείριση των φυσικών πόρων και την εξοικονόμηση ενέργειας.
Μια διαφορετική προσέγγιση, αυτή της <βιοκλιματικής κατοικίας>, μπορεί να διαφοροποιήσει ριζικά το συμμετοχικό βάρος της <θεσμικής> κατασκευαστικής τεχνολογίας στο περιβαλλοντικό αρνητικό ισοζύγιο.
Αφού προηγηθεί η σωστή μελέτη του χώρου για τη κατασκευή της κατοικίας θα πρέπει να δοθεί ιδιαίτερη προσοχή σε τρία βασικά σημεία:
- το χειρισμό της ενσωμάτωσης της κατοικίας στον περιβάλλοντα χώρο
- το χειρισμό και την τεχνική-αισθητική επίλυση των παραμέτρων της θερμικής άνεσης σε κάθε χρονική περίοδο
- ορθή και τεχνικά λογική επιλογή των υλικών.
Οι δευτερεύουσες, πρόσθετες παράμετροι του σχεδιασμού, όπως η οπτική άνεση, ο έλεγχος των αποβλήτων και ο κύκλος του νερού, διαφοροποιούνται ανάλογα με τη γεωγραφική θέση, το κοινωνικό επίπεδο και την οικονομική δυνατότητα των ιδιοκτητών.
Το κόστος κατασκευής, εν’ τέλει, της βιοκλιματικής κατοικίας είναι αρκετά υψηλότερο από το αντίστοιχο της συμβατικής, με δεδομένη απόσβεση της επένδυσης στη διάρκεια 5 – 20 ετών.
Διαρρύθμιση χώρων κατοικίας
Ειδικότερα, η σχεδιαστική πρόταση περιγράφει μια βιοκλιματική – ενεργειακά αυτόνομη κατοικία χωροθετημένη στο κέντρο της πόλης της Λάρισας, σε γωνιακό οικόπεδο με κύριο βορειοδυτικό προσανατολισμό. Η κατοικία εφάπτεται στη ανατολική και νότια πλευρά της, σε γειτονικές μονοκατοικίες. Το κτίριο είναι διώροφο με ημιυπόγειο και δώμα στην ταράτσα και το συνολικό εμβαδόν του είναι 450 m². Πρόκειται να στεγάσει μια τετραμελή οικογένεια με καλλιτεχνικά και οικολογικά ενδιαφέροντα. Καταλαμβάνει το μεγαλύτερο τμήμα του εμβαδού του οικοπέδου ενώ στο υπόλοιπο έχουν φυτευτεί δέντρα κατάλληλα για σκιασμό και ανεμοπροστασία.
Στο σχεδιασμό έχουν υιοθετηθεί οι αρχές της βιοκλιματικής αρχιτεκτονικής περιλαμβάνοντας νότια παράθυρα και φεγγίτες άμεσου θερμικού κέρδους καθώς και ηλιακό χώρο (εσωτερικό αίθριο) που επικοινωνεί με όλα τα επίπεδα του σπιτιού.
Στόχος της σχεδίασης είναι να ελαχιστοποιηθούν οι επιπτώσεις του τοπικού κλίματος, τόσο τους καλοκαιρινούς όσο και τους χειμερινούς μήνες. Η κατοικία στο κέντρο μιας αστικής μεγαλούπολης παρουσιάζει ιδιαίτερα χαμηλές καταναλώσεις την περίοδο υψηλών αναγκών θέρμανσης, εξ’αιτίας του σχεδιασμού και των ενσωματωμένων παθητικών συστημάτων, και της συμπεριφοράς των χρηστών. Χαρακτηριστικό δείγμα της σχεδιαστικής πρότασης είναι ότι το μόνο βοηθητικό σύστημα θέρμανσης είναι το ενεργειακό τζάκι (στο καθιστικό χώρο ισογείου και ημιυπόγειου).
Η διάταξη των χωρών έγινε με κανόνα τις ιδιαίτερες λεπτομέρειες της χρήσης τους. Έτσι είναι προγραμματικά εμφανής ο διαχωρισμός του κτηρίου σε ζώνες στα διαφορετικά επίπεδα:
Ημιυπόγειο – ζώνη παιχνιδιού και χώρος εργαστηρίου
Ισόγειο – ζώνη φαγητού κ χαλάρωσης
Όροφος – ζώνη ανάπαυσης
Ταράτσα – ζώνη πράσινου
Με αυτό το τρόπο επιχειρείται να επιτευχθούν υψηλές στάθμες οικονομίας στη θέρμανση, την ψύξη και τον άμεσο φυσικό φωτισμού.
Κατασκευή κατοικίας
Η κατασκευή του κελύφους είναι με συμπαγείς τοίχους, πάχους 50εκ. ώστε να περιορίζεται τόσο η εσωτερική κυκλοφορία κρύου αέρα όσο και οι γυάλινες επιφάνειες των όψεων που αποτελούν πήγες θερμικών απωλειών κυρίως στον Βορρά.
Η σχεδιαστική πρόταση περιλαμβάνει μια κατασκευή που υιοθετεί τη χρήση οικολογικών υλικών με σημαντικά ενεργειακά οφέλη και οικονομία στην κατασκευή. Ο τσιμεντένιος σκελετός του κτηρίου καλύπτεται στα κενά του από ειδική κατασκευή με τη χρήση δεσμίδων συσκευασμένου άχυρου, ενωμένων μεταξύ τους και στερεωμένων σε ξύλινο σκελετό.
Στις τεχνικές που χρησιμοποιούνται στην κατασκευή περιλαμβάνεται ο διαμπερής και κατακόρυφος αερισμός όλων των χωρών του σπιτιού καθώς και ο αερισμός του αίθριου.
Οι ιδιοκτήτες και μελλοντικοί ένοικοι αναφέρουν ότι στο κτίριο πρέπει να επιτευχθεί θερμοκρασία άνεσης 19˚C. Επίσης ανέφεραν ότι στα υπνοδωμάτια της τρέχουσας κατοικίας τους θα παρατηρούνται το χειμώνα υψηλές θερμοκρασίες (26-27˚C), γεγονός που αποδίδεται στη συσσώρευση του θερμού αέρα, λόγω διαστρωμάτωσης.
Επιβλέποντες: Στυλίδης Ιορδάνης, Τσαγκρασούλης Aριστείδης
Αριθμός Αναφοράς: 210
Η διπλωματική εστιάζει στη δημιουργία δημόσιου αστικού χώρου και υποδομών ψυχαγωγίας σ’ επαφή με ιστορικά μνημεία. Χωρικά, τοποθετείται στο τμήμα της τάφρου δίπλα από τον προμαχώνα D’ Avila στην πόλη της Λευκωσίας.
Πραγματοποιείται μια σύντομη μελέτη του σύγχρονου αστικού περιβάλλοντος σε συνάρτηση με την πόλη-μνημείο και γίνεται μια προσπάθεια σύνδεσης των δυο καταστάσεων στο «πορώδες όριο», την τάφρο δηλαδή, που αποτελεί το σημείο όπου ανέκαθεν εφάπτονταν και διαχωρίζονταν τα δυο σε επίπεδο χωροταξικό, εννοιολογικό, κοινωνικό.
Η πρόταση στηρίζεται στη νοητική και σχεδιαστική επεξεργασία του υφιστάμενου αστικού τοπίου, στις υπάρχουσες καταστάσεις που ορίζουν δραστηριότητες και χρήσεις και στην εννοιολογική προσέγγιση του αστικού χώρου ως «δημόσιου», δηλαδή ως ένα χώρο τον οποίο οι πολίτες οικειοποιούνται και κατακτούν μέσω της διαδραστικότητας τους με αυτόν.
Στο σχεδιασμό του δημόσιου χώρου που προτείνεται εμπεριέχονται στοιχεία από τον νέο αστικό ιστό, το όριο των τειχών που περικλείουν τον παλιό πυρήνα της πόλης και την χλωρίδα της περιοχής, δημιουργώντας καθ’ αυτό τον τρόπο ενώσεις μεταξύ των τριών επιπέδων που απαρτίζουν τον χώρο της παρέμβασης, ενισχύοντας την έννοια του εύκολα προσβάσιμου δημόσιου τόπου.
Η αναγνώριση της μνήμης του τόπου, η όσμωση ανάμεσα στο παρελθόν, το παρόν και το μέλλον, η ανάγνωση της πολλαπλότητας μιας χωρικής δομής και ενός δημόσιου χώρου που ανήκει στους πολίτες ενός τόπου με πορώδη φύση και στοιχεία πολυδιάστατα και μεταβλητά, χώρου κτισμένου από επιφάνειες, ύλη, φως, σκιές και ήχους, μνήμη και ιστορία και αποτελεί αναδίπλωση ύλης, χώρου, χρόνου, δημιουργεί ένα ζωντανό οργανισμό που είναι τμήμα του ευρύτερου αστικού περιβάλλοντος.
Επιβλέπων: Μανωλίδης Κωνσταντίνος
Αριθμός Αναφοράς: 226
Το θέμα της διπλωματικής εργασίας προέρχεται από παλαιότερο αρχιτεκτονικό διαγωνισμό στην Κύπρο για την ανέγερση του Δημοτικού Μεγάρου στο Στρόβολο.
Οι ιδιαιτερότητες της περιοχής, όπως η κοίτη του ποταμού, η παρουσία πρασίνου καθώς και το ιστορικό παλαιό κέντρο της περιοχής, διαδραμάτισαν σημαντικό ρόλο στον προσανατολισμό της κεντρικής ιδέας του θέματος.
Η τελική διαμόρφωση του θέματος προήλθε από τον διαχωρισμό των παρεχώμενων υπηρεσιών και λειτουργιών του Δημοτικού Μεγάρου καθώς και την παράμετρο του βιοκλιματικού σχεδιασμού.
Ο διαχωρισμός των υπηρεσιών του Μεγάρου έγινε εντός της ενιαίας οντότητας που παρέχει το εξωτερικό περίβλημα. Η υποδοχή αποτελεί τον πυρήνα του όλου κτιρίου και διαφοροποιείται από τον φεγγίτη στην οροφή και την απουσία του περιβλήματος στις εισόδους της.
Στους χώρους των γραφείων εφαρμόστηκαν οι κυριότεροι βιοκλιματικοί παράμετροι που αφορούν κυρίως τη θέρμανση, τη ψύξη, το φωτισμό και τον αερισμό, έτσι ώστε να εξασφαλιστούν οι αποδεκτές εσωκλιματικές συνθήκες χειμώνα-καλοκαίρι και να περιοριστεί η ενεργειακή κατανάλωση. Άλλα βιοκλιματικά συστήματα που υιοθετηθήκαν είναι τα αίθρια, οι φεγγίτες και οι υπόγειοι σωλήνες δροσισμού στο Δημοτικό Θέατρο.
Επιβλέποντες: Τριανταφυλλίδης Γεώργιος, Τσαγκρασούλης Aριστείδης
Αριθμός Αναφοράς: 206
Σε μια εποχή όπου η αρχιτεκτονική, η τέχνη και η διαφήμιση ανακαλύπτουν νέες αμφίδρομες σχέσεις, καθίσταται απαραίτητη η συνεργασία δημιουργών μέσα από ένα ευρύ φάσμα ειδικοτήτων. Η διπλωματική εργασία αυτή προτείνει ένα κτίριο-υβρίδιο που προκύπτει από την σύζευξη των προγραμμάτων μιας διαφημιστικής εταιρείας, ενός εκθεσιακού χώρου, design workshops και χώρου διαλέξεων και προβολών.Τα σχεδιαστικά και λειτουργικά ζητήματα που τέθηκαν από την σύζευξη των προγραμμάτων οδήγησαν σε μια ενιαία αντιμετώπιση του χώρου εσωτερικά αλλά και σε σχέση με τα γειτονικά κτίρια και τον ακάλυπτο χώρο.Οι διαδρομές που μορφώνονται και δημιουργουν την ενιαία δομή του κτιρίου, προτείνουν μια συνεχή κίνηση στο κτίριο με σκοπό την παράλληλη εργασία και διάδραση των δημιουργικών ομάδων με τους επισκέπτες του χώρου.
Στην προσπάθεια ένταξης του κτιρίου στον πυκνοδομημένο αστικό ιστό αλλά και στον μικρόκοσμο των ακάλυπτων και φωταγωγών των γειτονικών κτιρίων, προτείνεται η τοποθέτηση του κτιρίου σε απόσταση 3 μέτρων εσωτερικά από τα όρια του οικοπέδου, ενώ ως ένα άλλο δίκτυο φωταγωγών τα κενά που προκύπτουν από την μόρφωση των διαδρομών δημιουργούν την διάτρητη δομή του κτιρίου δημιουργώντας αμφίδρομες θεάσεις ανάμεσα στον δρόμο, το κτίριο και τον ακάλυπτο χώρο.
Η πρόταση για την δημιουργία κτιρίου στέγασης εγκαταστάσεων για αυτόνομες δημιουργικές ομάδες τοποθετείται σε ένα κενό οικόπεδο 700τμ. περίπου στην οδό Κριεζώτου στο κέντρο της Αθήνας.Στο ισόγειο έχουμε την υποδοχή και την αρχή της ράμπας που λειτουργεί ως εκθεσιακός χώρος. Στο υπόγειο που είναι επισκέψιμο από το κεντρικό κλιμακοστάσιο και τον ανελκυστήρα τοποθετείται το αμφιθέατρο, η καφετέρια και βοηθητικοί χωροι.Στον πρώτο όροφο και ημιόροφο οι ράμπες οδηγουν στον βασικό εκθεσιακό χώρο, ενώ επίσης υπάρχει καφετέρια και βοηθητικός χώρος.Στον δεύτερο όροφο και ημιόροφο τοποθετείται το πρώτο workshop, ένας χώρος ξεκούρασης, ένας εσωτερικός κήπος και ένας βοηθητικός χώρος,ενώ στο τρίτο επίπεδο έχουμε την γραμματεία, το δεύτερο workshop και ένα χώρο ξεκούρασης όπως και ένα βοηθητικό χώρο.Στο τέταρτο και τελευταίο επίπεδο είναι το brainstorming room και βοηθητικοί χώροι.
Τα κάθετα φέροντα στοιχεία αποτελούν κομμάτια των διαδρομών του κτιρίου,αφού ώντας διάτρητα σαν «πηγάδια» ενώνουν σε επίπεδο θέασης ,στηρίζουν τα επίπεδα μεταξύ τους και συγχρόνως παρέχουν φυσικό φωτισμό στο χώρο.
Ο ρόλος ενός τέτοιου υβριδικού κτιρίου στη πόλη είναι να παρέχει την υποδομή για την λειτουργία δημιουργικών ομάδων που προέρχονται από ένα ευρύ φάσμα ειδικοτήτων όπως αρχιτέκτονες, καλλιτέχνες, διαφημιστές, γραφίστες, σχεδιαστές ενδυμάτων και άλλους που θα μπορούν να εργαστούν συλλογικά.Συγχρόνως ο επισκέπτης μπορεί να περάσει σταδιακά στα ενδότερα της λειτουργίας του προγράμματος ξεκινώντας από τον εκθεσιακό χώρο , συνεχίζοντας στα workshops των δημιουργών και καταλήγωντας στο brainstorming room, τον χώρο σύλληψης ιδεών.Η λειτουργία του προγράμματος συνιστά και την εθελοντική συμμετοχή του επισκέπτη προσδίδοντας έτσι το στοιχείο της διάδρασης και συμμετοχής.
Επιβλέπων: Παπαδόπουλος Σπύρος
Αριθμός Αναφοράς: 212
Στη σύγχρονη εποχή είναι σημαντική η ήπια ανάπτυξη και η προστασία των παράκτιων περιοχών που βάλλονται από την ανθρώπινη παρουσία.
Επέλεξα την περιοχή του Αγίου Νικολάου, Αναβύσσου που είναι υψίστου φυσικό κάλλους και όπου εξαιτίας της θέσης της στην Αττική, απειλείται από την άναρχη δόμηση και την τουριστικοποίηση.
Η πρότασή μου αφορά την προστασία, την ανάδειξη και την ήπια αξιοποίηση της περιοχής. Ένας στενός λαιμός άμμου ενώνει το νησί του Αγίου Νικολάου με τη στεριά της Αττικής. Ανατολικά του στα λιμνάζοντα νερά του απάνεμου κόλπου, με χρήση φυσικού λιμανιού, συναντούμε έναν σπάνιο βιότοπο.
Αρχικά χαράσσεται ένα μονοπάτι που εισέρχεται στον πευκόφυτο λόφο και ενώνει το τελευταίο όριο της Αναβύσσου με τον Άγιο Νικόλα. Η κίνηση του μονοπατιού δεν είναι συνεχής. Παύσεις και μικροί τοίχοι αντιστήριξης υποδεικνύουν την κατεύθυνση του περιπατητή. Ένα υπαίθριο αναψυκτήριο ελαφριάς κατασκευής βρίσκεται στο σημείο συνάντησης του μονοπατιού με το νερό, ενώ στάσεις με την μορφή κήπων με τοπική βλάστηση συναντώνται σε όλη την πορεία του.
Όταν το μονοπάτι φτάνει στο νερό, αλλάζει μορφή και συνεχίζει ως προβλήτα που το συνδέει με το νησί του Αγίου Νικολάου. Το μονοπάτι συνεχίζει δίπλα από το εκκλησάκι με τους μικρούς κήπους και επιστρέφει πάλι σε αυτό, κινούμενο περιμετρικά του λόφου και διασχίζοντας την κορυφή του.
Πέραν όμως των υπαίθριων μονάδων διημέρευσης, το κίνηση του μονοπατιού διακόπτεται από ένα μικρό κέντρο θαλάσσιων ερευνών στην κορυφή ενός λόφου, που ασχολείται με τοπικού ενδιαφέροντος ζητήματα και κυρίως με την προστασία του θαλάσσιου βιοτόπου.
Στόχος της επέμβασής μου στην περιοχή είναι να αναδείξω τις αναξιοποίητες μέχρι σήμερα πτυχές και εικόνες αυτού του τόπου. Τα ήπια εγχειρήματα στην τοπογραφία μεταφέρουν δράσεις και ανθρώπους πιο κοντά στην φύση.
Επιβλέπων: Κοτιώνης Ζήσης
Αριθμός Αναφοράς: 222
Η επιλογή του θέματος προήλθε από τον προβληματισμό για τη δομή του σχολικού κτιρίου στον ελλαδικό χώρο, το οποίο αποτελεί αρχικά κοινωνικό και στην συνέχεια αρχιτεκτονικό ζήτημα. Το οικόπεδο στο οποίο τοποθετούμε το συγκρότημα βρίσκεται στο Δήμο Κορωπίου του νομού Αττικής. Το επικλινές του έδαφος, μας έδωσε την ευκαιρία να επεξεργαστούμε παράλληλα με τον σχεδιασμό του σχολείου, τον σχεδιασμό του εδάφους και το πώς αυτό συνδιαλέγεται με το κτίριο. Μέσα από αυτή τη διαδικασία οι σχέσεις εσωτερικού και υπαίθριου χώρου, έγιναν στη συνέχεια, πιο συγκεκριμένα σχέσεις σχολικού κτιρίου και αύλειου - περιβάλλοντα χώρου, από τις οποίες προέκυψαν όρια, έννοιες και ζητήματα που απασχόλησαν ιδιαίτερα τον σχεδιασμό μας. Το κτιριολογικό πρόγραμμα, περιλαμβάνει πέρα από το συγκρότημα Γυμνασίου Λυκείου, που στεγάζονται σε ένα κτίριο, ειδικά εργαστήρια θετικών επιστημών, ένα κλειστό γυμναστήριο, έναν χώρο φιλοξενίας και έναν εκθεσιακό χώρο, τα οποία είναι ανοιχτά για χρήση από την κοινότητα.
Επιβλέποντες: Παπαδόπουλος Σπύρος, Τζιρτζιλάκης Γιώργος
Αριθμός Αναφοράς: 234