Η ec[h]o αποτελεί μια κοινότητα προσωρινής κατοίκησης και έρευνας. Η κοινότητα αυτή καλλιεργώντας και μελετώντας φυτά παράγει ερευνητικό έργο στους τομείς της υγείας, της τροφής και της ενέργειας, με κοινούς παρονομαστές την αειφορία και την αυτονομία. Οι κάτοικοί της είναι όλοι προσωρινοί, με διάρκεια παραμονής κάποιες ώρες – ως παραθεριστές – ή κάποιους μήνες – ως ερευνητές.
Η ec[h]ο σχεδιάστηκε πάνω στο παλιό δίκτυο (ρεύματος, ύδρευσης και αποχέτευσης) των εγκαταστάσεων camping του Ε.Ο.Τ. που λειτουργούσε πριν στο οικόπεδο, στην Επανομή Θεσσαλονίκης. Ο σχεδιασμός αυτό βασίστηκε σε μία πιο διευρυμένη (global) ιδέα, αυτή της ανακάλυψης, εμφάνισης και επαναχρησιμοποίησης των ήδη υπαρχόντων δικτύων, ως μόνο “κειμήλιο” μιας προηγούμενης κατοίκησης.
Η νέα κατοίκηση πραγματοποιείται μέσω μιας σειράς διαφορετικών θυλάκων οι οποίοι έχουν τη δυνατότητα να κάνουν plug-in στις υποδοχές του δικτύου. Ο χρήστης – ανάλογα με τον τρόπο που θέλει να εργαστεί, να κατοικήσει ή να συναναστραφεί κοινωνικά – επιλέγει πόσους, ποιους και με ποια χωροθέτηση θύλακες χρειάζεται. Οι θύλακες έχουν τη δυνατότητα να ρυμουλκούνται εντός και εκτός του οικοπέδου. Στο οικόπεδο όλοι οι χώροι είναι ισότροποι και ισοδύναμοι, ωστόσο δημιουργούνται κέντρα – μέσω της επιλογής χωροθέτησης θυλάκων – τα οποία όμως είναι εφήμερα και εξαρτώνται από τη βούληση των χρηστών.

Επιβλέποντες: Τζιρτζιλάκης Γιώργος, Πανηγύρης Κωστής

Αριθμός Αναφοράς: 235

 “Αειφόρος Αρχιτεκτονική” είναι η πρακτική σχεδιασμού, κατασκευής και συντήρησης κτηρίων με τέτοιο τρόπο, ώστε οι επιπτώσεις στο περιβάλλον να ελαχιστοποιούνται. Ένα από τα βασικά της θέματα είναι η ενεργειακή αποτελεσματικότητα με την προσπάθεια μείωσης του πόσου της ενέργειας που θα καταναλώσει συνολικά το κτήριο σε ολόκληρο τον κύκλο της ζωής του.
Κάθε ενεργειακά μη αποτελεσματική αρχιτεκτονική πρακτική κρίνεται ως ανήθικη. (1)

 Ο κίνδυνος της εξάντλησης των φυσικών πόρων του πλανήτη είναι πια ορατός και η υποβάθμιση του περιβάλλοντος το παγκόσμιο φλέγον πρόβλημα. Έτσι κάνεις δύσκολα θα διαφωνήσει με τα παραπάνω, παρ΄ ότι έχει συνδεθεί η ενεργειακά επαρκής αρχιτεκτονική με μια πλειάδα κανονισμών και ρυθμίσεων, ατελείωτες οικονομοτεχνικές θεωρίες, αναλύσεις και ποσοστιαίες συγκρίσεις που υποβαθμίζουν το ηθικό μέρος του θέματος. Είναι βεβαίως αναμενόμενες όλες αυτές οι αναλύσεις διότι από το προσανατολισμό της κάτοψης και τις βασικές αναλογίες, μέχρι και το τελευταίο υλικό που θα χρησιμοποιηθεί για την κατασκευή ενός κτηρίου, η κάθε απόφαση και ο παραμικρός χειρισμός αντανακλά στο οικολογικό αποτύπωμα του με πρώτιστο παράγοντα το πόσο της ενέργειας που δαπανήθηκε. Η παραγωγή των υλικών, η μεταφορά τους στο εργοτάξιο, η διαδικασία κατασκευής και η καθημερινή χρήση του κτηρίου επιβαρύνουν το περιβάλλον με ποικίλους τρόπους, καθιστώντας το “κτιστό”, το ανθρωπογενές περιβάλλον την πιο ενεργειοβόρα παράμετρο της σύγχρονης ζωής.
 Η επιστροφή στα βασικό ερώτημα για την ουσία του κατοικείν θα προσφέρει αποτελεσματικότερες μεθόδους αντιμετώπισης του προβλήματος. Η αρχιτεκτονική πρέπει να θέσει σωστά το ερώτημα και μπορεί να αναδείξει με τα δικά της εργαλεία και μέσα, τρόπους για την επίλυση των παγκόσμιων περιβαλλοντικών προβλημάτων.
 Η συγκεκριμένη μελέτη εκπονήθηκε στα πλαίσια της διπλωματικής εργασίας υπό τον τίτλο Form Follows Energy Efficiency. ‘Έχει σκοπό την συνολική αρχιτεκτονική διερεύνηση του θέματος της σχεδίασης ενεργειακά επαρκούς κατοικίας στο νότιο μεσογειακό κλίμα με έμφαση στους ζεστούς καλοκαιρινούς μήνες. Το θέμα της είναι ένα συγκρότημα τριών εξοχικών κατοικιών στην Κριθαριά Μαγνησίας.

1. Σύμφωνα με το Βασιλικό ινστιτούτο αρχιτεκτονικής της Αυστραλίας πηγή: http://www.graphisoft.com/products/archicad-solutions/analysis.html

Επιβλέποντες: Τσαγκρασούλης Aριστείδης, Φιλιππιτζής Δημήτρης

Αριθμός Αναφοράς: 215

   Το «Hospitium» αποτελεί ως πρόταση την σχεδιαστική εφαρμογή παραγωγής ενός χωρικού μοντέλου που έλκει την καταγωγή του και τις θεωρητικές του αναφορές στη δομή και τη συνθήκη των σύγχρονων μεγαλουπόλεων που αναπτύχθηκαν παραπάνω. Αντί για κτίριο θα μπορούσε να οριστεί καλύτερα ως ένα άθροισμα κατοίκησης πολλαπλών δραστηριοτήτων και χρήσεων βασισμένο δομικά σ’ ένα σύστημα το οποίο δεν έχει μια συγκεκριμένη και οριστική μορφή αλλά αποτελεί ένα διαρκές μεταβαλλόμενο χωρικό σύστημα κι ένα άθροισμα από ετερογενείς κι ασυνεχείς χώρους που ορίζεται από τις ταυτόχρονες σχέσεις μεταξύ κινήσεων, γεγονότων και βιωμάτων σε πολλαπλά επίπεδα δίνοντας έμφαση και πρακτική σημασία σε έννοιες όπως, πολύ-λειτουργικότητα ή ανάμειξη χρήσεων και ταυτοτήτων. Ένα κτηριακός μηχανισμός που παρά ότι βασίζεται σε μια διαδοχή χώρων στην οριζόντια και κάθετη διάσταση που δομείται με βάση μια συγκεκριμένη διαδοχή ενεργημάτων
   Κλειδί για την ανάγνωση του «Hospitium» αποτελεί η ευελιξία. Οι μορφές ελλιπείς, ανοικτές, μη ιεραρχικές, με το εσωτερικό του να συγχωνεύεται ή να συγχέεται με το εξωτερικό, αποσυναρμολογώντας τα εσωτερικά με τα εξωτερικά όρια. Η μορφή που θα προκύπτει κάθε φόρα θα είναι αποτέλεσμα, σύνθεσης και άρθρωσης παραγόντων, δεδομένων και συνθηκών που θα τροφοδοτούνται από τα ίδια τα κοινωνικά σχήματα με τη δυνατότητα να μην περιορίζεται, να μεταφράζει τα δεδομένα μέσα σε ευέλικτα προγράμματα που δεν περιορίζονται σε προγενέστερες λογικές, αλλά αντιθέτως επιδεικτικά τις απορρίπτουν ακόμα και αν στο τέλος καταλήγουν σε μια ολοκληρωτική άρνηση του κτιστού περιβάλλοντος. Η ίδια η δυνατότητα του συστήματος επιτρέπει τις αιφνίδιες μεταβολές τις κλίμακας τόσο σε micro όσο και σε macro καταστάσεις και χώρους.

Επιβλέπων: Τζιρτζιλάκης Γιώργος

Αριθμός Αναφοράς: 202

    Το motogp είναι το κορυφαίο πρωτάθλημα μοτοσικλετών. Oι μοτοσικλέτες που χρησιμοποιούνται κατασκευάζονται μόνο για τους αγώνες αυτούς και δεν είναι διαθέσιμες στο αγοραστικό κοινό.
   Aποτελείτε από 18 αγώνες που διεξάγονται σε 14 χώρες (Ισπανία, Ιταλία, Γερμανία, Γαλλία, Πορτογαλία, Αγγλία, Τσεχία, Ιαπωνία, Μαλαισία, Κίνα, Κατάρ, Αυστραλία, Η.Π.Α., Ολλανδία). Στους αγώνες συμμετέχουν οι μεγαλύτεροι κατασκευαστές παγκοσμίως όπως οι YAMAHA, DUCATI, HONDA, SUZUKI, KAWASAKI, APRILIA, KTM αλλά και οι καλύτεροι αναβάτες από όλο τον κόσμο. Στους αγώνες συμμετέχουν τρεις κατηγορίες μοτοσικλετών, των 125cc, των 250cc και η motogp που αποτελεί την ανώτερη κατηγορία με μηχανές 800cc.
   Οι αγώνες του πρωταθλήματος διεξάγονται σε πίστες ειδικών προδιαγραφών που ορίζονται από την Διεθνή Ομοσπονδία Μοτοσικλετών (F.I.M).
    Στην Ελλάδα η πιο μεγάλη πίστα αγώνων βρίσκεται στις Σέρρες. Έπειτα από μελέτη διαπιστώθηκε ότι αυτή η πίστα δεν πλήρει καμία από τις απαιτούμενες προδιαγραφές και αποφασίστηκε η σχεδίαση της εκ νέου.
    Διαμορφώθηκε μια χάραξη με το απαιτούμενο μήκος , η μορφή της οποίας προέκυψε έπειτα από την μελέτη της στάσης τους σώματος του αναβάτη κατά την κίνηση στις ευθείες. Στη εξωτερική πλευρά των στροφών διαμορφώθηκαν ειδικοί χώροι για την προστασία των αναβατών οι αμμοπαγίδες. Σαν στοιχεία πλήρωσης ανάμεσα τους τοποθετήθηκαν οι κερκίδες. Η μορφή τους επιχειρήθηκε να αποτελέσει μια ήπια παρέμβαση στον χώρο. Αποτελούνται από επάλληλες φέτες μπετόν σχηματίζοντας λόφους με πλατώματα στο πίσω μέρος τους και της θέσεις των θεατών μπροστά. Η κεντρική κερκίδα είναι τοποθετημένη παράλληλα με την ευθεία εκκίνησης της πίστας. Οι είσοδοι των επισκεπτών είναι βρίσκονται στην βόρεια πλευρά της και είναι διαμορφωμένες σαν πτυχώσεις. Ο επισκέπτης θα πρέπει να μπει στο εσωτερικό της κερκίδας να την διασχίσει για να βγει μπροστά στις θέσεις.
   Οι κτιριακές εγκαταστάσεις υιοθετούν ένα παρόμοιο τρόπο επίλυσης. Έχουν δημιουργηθεί 36 pit box ενώ στον Α όροφο βρίσκεται μια κτιριακή μονάδα με γυάλινες όψεις ,ώστε να μην εμποδίζεται η θέα ολόκληρης την πίστας, η οποία φιλοξενεί 30 δημοσιογραφικού θαλάμους καθώς και γραφεία απαραίτητα χρονομετρήσεις, αποτελεσμάτων και αγωνοδίκη. Μια φέτα εδάφους απογειώνεται για να στεγάσει τα pits και συνεχίζεται στο κύριο κτίριο στο ισόγειο του οποίου βρίσκονται τρεις κτιριακές μονάδες. Το ιατρικό κέντρο που στεγάζει θαλάμους ανάρωσης αλλά και ελέγχου αντιντοπινγκ , τα γραφεία των ομάδων και τα γραφεία της διεύθυνσης. Στο κτίριο των γραφείων των ομάδων υπάρχει μια γυάλινη εξωτερική όψη αλλά και μια δεύτερη εσωτερική σχηματίζοντας έναν εσωτερικό περιμετρικό διάδρομο και έναν πυρήνα στο εσωτερικό που φιλοξενεί τους γραφειακούς χώρους. Τα γραφεία της διεύθυνσης έχουν παρόμοια γυάλινη όψη αλλά ένα διάδρομο στην βορινή πλευρά που εξυπηρετεί τα γραφεία.
   Στον δεύτερο όροφο βρίσκεται το κέντρο τύπου που διαθέτει κι αυτό περιμετρικό διάδρομο αλλά και έναν που συνδέει τις δύο πλευρές του. Διαθέτει χώρους για την ενημέρωση των ομάδων, για συνέντευξη τύπου, ειδικό χώρο για τους φωτογράφους 50 θέσεων , χώρο για τους δημοσιογράφους με 200 θέσεις εργασία και ειδικό χώρο φωτοτυπικών. Στην ίδια στάθμη βρίσκεται και café-restaurant . Είναι ένας ενιαίος χώρος που προσφέρει την ελεύθερη όλης της πίστας. O Β όροφος είναι αποκλειστικής χρήσης V.I.P. Διαθέτει χώρους caféé-restaurant αλλά και σουίτες με θέα της πίστας και αποκλειστικά μπαλκόνια στην νότια πλευρά και με θέα την γραμμή εκκίνησης και τερματισμού στην βόρια πλευρά.

Επιβλέπουσα: Γαβρήλου Έβελυν

Αριθμός Αναφοράς: 203

 Το θέμα της διπλωματικής εργασίας αφορά τη διαμόρφωση του μετώπου της παραλιακής ζώνης, από την εκκλησία της Ζωοδόχου Πηγής έως την τσιμεντοβιομηχανία Ηρακλής (Α. Γ. Ε. Τ.), που ονομάζεται Πλάκες. Η περιοχή βρίσκεται δεξιά του παραλιακού δρόμου που πηγαίνει προς το Δυτικό Πήλιο, λίγο μετά τα όρια της πόλης του Βόλου. Το υπολειμματικό αυτό κομμάτι γης δημιουργείται από τον δρόμο που έχει διανοιχτεί κατά μήκος του αφήνοντας μικρά περιθώρια εκμετάλλευσης, κάτι που συμβαίνει σε πολλές παραθαλάσσιες περιοχές της Ελλάδας. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει το γεγονός, ότι, καθώς κάποιος διασχίζει την περιοχή, συναντά κάποιες μικροκαταστάσεις, άλλες τεχνητές και άλλες φυσικές, οι οποίες είναι απόλυτα ενταγμένες στην συνολική εικόνα του τοπίου.
 Σκοπός είναι η διαμόρφωση της παραλιακής αυτής ζώνης διατηρώντας τον χαρακτήρα της περιοχής. Διατηρούνται και χρησιμοποιούνται οι περισσότερες από τις ήδη υπάρχουσες μικροκατασκευές και όπου κρίνεται αναγκαίο επεκτείνονται ή σχεδιάζονται καινούριες. Αυτό γίνεται με τέτοιο τρόπο ώστε να μην διαταράζεται το φυσικό τοπίο και να διατηρείται η αρμονία. Στόχος δεν είναι η μετατροπή της περιοχής σε τουριστικό θέρετρο αλλά η παροχή μεγαλύτερης άνεσης στη διαμονή των επισκεπτών.

Επιβλέποντες: Φιλιππιτζής Δημήτρης, Γαβρήλου Έβελυν

Αριθμός Αναφοράς: 238

 Η διπλωματική εργασία πραγματεύεται τον ανασχεδιασμό του θαλάσσιου μετώπου της πόλης της Θεσσαλονίκης από το Μέγαρο Μουσικής έως το Ναυτικό Όμιλο Θεσσαλονίκης αποσκοπώντας στον επαναπροσδιορισμό και την αποκατάσταση της σχέσης μεταξύ θαλάσσιου και αστικού τοπίου.
Η περιοχή μελέτης περιλαμβάνει το Μέγαρο Μουσικής, το Συνεδριακό του Κέντρο, το Ποσειδώνιο Αθλητικό Κέντρο, το Ναυτικό Όμιλο Θεσσαλονίκης, μεμονωμένους χώρους αναψυχής και αδιαμόρφωτες εκτάσεις με χρήση parking. Επίσης γειτνιάζει με το συγκρότημα των παλαιών κτιρίων Μύλων Αλλατίνη που αποτελεί ιστορικό διατηρητέο μνημείο.
Κρίνεται απαραίτητη η αρχιτεκτονική ανάπλαση της περιοχής προκειμένου να εξομαλυνθούν οι ασύμβατές χρήσεις που εντοπίζονται σε αυτή, να εξαλειφτούν τα κενά της και να αναβαθμιστεί ώστε να ενταχθεί ομαλά στη γύρω οικιστική περιοχή. Οι χρήσεις γης που προτείνονται είναι σύμφωνες με αυτές που προβλέπει το Γενικό Πολεοδομικό Σχέδιο Θεσσαλονίκης και περιλαμβάνουν αθλητικές εγκαταστάσεις, αναψυχή, ψυχαγωγία και χώρους πρασίνου. Η πρόταση αποσκοπεί στη δημιουργία ενός πάρκου- πλατείας όπου οι χρήσεις εντάσσονται αρμονικά σε αυτό. Κατατέμνεται έτσι η περιοχή μελέτης σε θεματικές ζώνες με σαφή όρια. Η πρώτη ζώνη περιλαμβάνει το Μέγαρο Μουσικής, το Συνεδριακό του Κέντρο, τον Κήπο της Μουσικής και το τμήμα της περιοχής που βρίσκεται έμπροσθεν αυτών. Αυτό αποδίδεται εξολοκλήρου στα παραπάνω οικοδομήματα και προβλέπεται να λειτουργήσει ως ο κήπος τους. Το Γενικό Πολεοδομικό Σχέδιο Θεσσαλονίκης προβλέπει την ίδρυση αθλητικών εγκαταστάσεων σε επαφή με το Μέγαρο Μουσικής. Ωστόσο η άμεση γειτνίαση πολιτιστικών και αθλητικών χρήσεων κρίνεται ασύμβατη. Για την ομαλή μετάβαση από τη μία στην άλλη προτείνεται η δεύτερη ζώνη που προβλέπεται να φιλοξενήσει αποκλειστικά χώρους αναψυχής και ψυχαγωγίας. Ο σαφής διαχωρισμός τους εκφράζεται και χωρικά με τη παρεμβολή ανεξάρτητης νησίδας. Η τρίτη ζώνη περιλαμβάνει πρωτεύοντος αθλητικές εγκαταστάσεις και υποδομές σχετικές με αυτές και δευτερεύοντος χώρους αναψυχής και ψυχαγωγίας .Τέλος η τέταρτη ζώνη αποδίδεται κυρίως στα block των κατοικιών που γειτνιάζουν στα ανατολικά με τη περιοχή μελέτης και προβλέπεται να λειτουργήσει ως η ευρύτερη αυλή τους. Προκειμένου να συνδεθούν μεταξύ τους οι παραπάνω θεματικές ζώνες προτείνεται μία συνεχής γραμμική πορεία- promenade που τις διασχίζει εξασφαλίζοντας την ομαλή μετάβαση από τη μία στην άλλη. Ενοποιητικά λειτουργεί και ο προβλεπόμενος ποδηλατοδρόμος που διασχίζει τη περιοχή στο σύνολό της, ξεναγώντας σε αυτή τον εκάστοτε επισκέπτη. Ο ποδηλατόδρομος είναι και το μόνο στοιχείο της παρέμβασης που συνδέει χωρικά τη Νέα Παραλία της Θεσσαλονίκης με την περιοχή μελέτης. Το τοπίο της τελευταίας διαμορφώνεται από σκληρά και ξύλινα δάπεδα, εκτάσεις φυτεμένες με γρασίδι, οργανωμένο και δασώδες πράσινο, κήπους- παρτέρια λουλουδιών, λεκάνες νερού και εκτάσεις λιμναζόντων νερών. Η οριογραμμή δε της παρέμβασης προσδιορίζεται έτσι ώστε να εξασφαλίζεται η ομαλή μετάβαση από το αστικό στο θαλάσσιο μέτωπο της πόλης.
Οι ποικίλες - εναλλακτικές χρήσεις του προτεινόμενου σχεδιασμού δύνανται να καταστίσουν τη περιοχή μελέτης πολιτισμικό πόλο ισάξιο τόσο με αυτόν που βρίσκεται στο κέντρο της πόλης (Δ.Ε.Θ., αρχαιολογικό και βυζαντινό μουσείο, Λευκός Πύργος, θέατρο Κήπου), όσο και με αυτόν που βρίσκεται στο Λιμάνι όπου τα τελευταία χρόνια διεξάγεται και το Φεστιβάλ Κινηματογράφου. Κλείνει έτσι το τρίγωνο της θαλάσσιας πλατείας, δένοντας σημασιολογικά τη πόλη, και η περιοχή μελέτης μετατρέπεται σε ζωντανό οργανισμό.

Επιβλέπων: Τριανταφυλλίδης Γεώργιος

Αριθμός Αναφοράς: 231

Ο παλαιός σιδηροδρομικός σταθμός αποτελεί ένα σημαντικό αμφιλεγόμενο θέμα για την πόλη της Θεσσαλονίκης. Βρίσκεται στη δυτική είσοδο της πόλης και πλέον λειτουργεί ως εμπορευματικός σταθμός, καθώς ως επιβατικός λειτουργεί ο νέος σιδηροδρομικός σταθμός. Η επέκταση του ιστού της πόλης είχε ως αποτέλεσμα να αποτελεί σήμερα μια αστική ασυνέχεια και μια προβληματική για τους κατοίκους περιοχή.
Κατά διαστήματα έχουν γίνει προτάσεις για την απομάκρυνση του σταθμού και του εμπορικού λιμανιού από στο συγκεκριμένο σημείο ώστε η περιοχή αυτή να αποδοθεί στην πόλη. Να υπάρξουν νέες χρήσεις που θα αναβαθμίσουν τη δυτική είσοδο και θα αλλάξουν την ισχύουσα κατάσταση.

Στόχος λοιπόν της διπλωματικής εργασίας, είναι η ανάπλαση του παλαιού σιδηροδρομικού σταθμού και η ενσωμάτωσή του στον αστικό ιστό σε επίπεδο χαράξεων, κλίμακας, διαμόρφωσης του δημόσιου χώρου και επιλογής χρήσεων ανάκτησης πλούσιου δημόσιου χώρου από την πόλη και χώρους αναψυχής.
Επιχειρούνται χαράξεις για την άρθρωση της περιοχής μελέτης με τον ιστό με την επέκταση των οδών της ευρύτερης περιοχής εντός και προσαρμογή τους στην περιοχή διαμορφώνοντας έτσι τις σημαντικότερες διαδρομές. Οι σιδηροδρομικές γραμμές διατηρούνται για την οριοθέτηση των κτιριακών όγκων αλλά και για να σηματοδοτούν την προηγούμενη χρήση επαναφέροντας μνήμες αστικής αίγλης για την πόλη.
Η επιλογή των χρήσεων στηρίχτηκε τόσο στις υπάρχουσες χρήσεις της ευρύτερης περιοχής όσο και στην στόχευση να αποτελέσει η εν λόγω περιοχή πόλο έλξης οικονομικών-εμπορικών-επιχειρηματικών-ψυχαγωγικών δραστηριοτήτων αλλά και από τη μεριά των ίδιων των κατοίκων να ανακτηθεί μια συνείδηση αστικής-πολιτιστικής αίγλης.
Το ζήτημα της αρχιτεκτονικής επίλυσης των κτιρίων περιορίστηκε στην τυπολογική αντιμετώπισή τους. Αυτό γιατί στόχος ήταν η επανένταξη της περιοχής μελέτης σε επίπεδο διαμόρφωσης του δημόσιου χώρου και επιλογής χρήσεων με σκοπό κατά το δυνατόν την αυτόνομη πολιτιστική-οικονομική και πιθανόν καλλιτεχνική λειτουργία της εν λόγω περιοχής και όχι η οριστική μορφή των κτιρίων.

Η πρόταση ανάπλασης του παλαιού σιδηροδρομικού σταθμού έγινε με τη λογική να αποτελέσει έναν αστικό πόλο έλξης ανταγωνιστικό ως προς το κέντρο της πόλης. Μια πρόταση οριοθέτησης του κτιστού-άκτιστου, χρήσεων, διαμόρφωσης του δημόσιου χώρου, το οποίο μπορέσει να χρησιμοποιηθεί σε επόμενο στάδιο ως βάση για την πληρέστερη αρχιτεκτονική επίλυση, πιθανά, των κτιρίων, ώστε να αποτελέσει ένα πλήρες σχέδιο-πρόταση για την τελική ανάπλαση της περιοχής.

Επιβλέπων: Τριανταφυλλίδης Γεώργιος

Αριθμός Αναφοράς: 233

 Η ανάπλαση της περιοχής “Αλλατίνη”, ήταν ένα ζήτημα που έπρεπε να αντιμετωπιστεί συνολικά, σαν να είναι ο ίδιος ο χώρος ένας ενιαίος οργανισμός, που πρέπει να μετεξελιχθεί, για να προσαρμοστεί στην εποχή, καθώς και στις ανάγκες γύρω του. Έτσι δημιουργήσαμε ένα ενιαίο τοπίο ως συνέχεια, αλλά και ταυτόχρονα κατάληξη, της νέας παραλίας, επιδιώκοντας την ανάδειξη της σχέσης της πόλης με τη θάλασσα.         

 Μετατοπίσαμε τον κτιριακό όγκο του Ποσειδωνείου στην ακτογραμμή, σε μια προσπάθεια δημιουργίας αντίβαρου στα ήδη υπάρχοντα κτίρια, με έναν σχεδιασμό που συνδιαλέγεται με το υδάτινο τοπίο. Ο χώρος μέχρι τη λεωφόρο Μ.Αλεξάνδρου, λειτουργεί ως φίλτρο για τη μετάβαση στο αστικό τοπίο και απευθύνεται αποκλειστικά σε πεζούς, με πορείες που ενώνουν τη νέα παραλία με την Καλαμαριά.           

Όλος ο σχεδιασμός βασίζεται στο διάλογο υγρού και στερεού στοιχείου, με υλικά που αναδεικνύουν αυτή τη σχέση.

Τέλος, δώσαμε στα όρια της θάλασσας αλλά και του δρόμου μια νέα υπόσταση, που επιτρέπει στην περιοχή να ενωθεί με τη θάλασσα με ουσιαστικότερο τρόπο, καθώς και να αποφορτιστεί από τους κτιριακούς όγκους του αστικού τοπίου.

Επιβλέπων: Τριανταφυλλίδης Γεώργιος

Αριθμός Αναφοράς: 247