Το Smoke and Mirrors είναι ένα βιντεοπαιχνίδι αφήγησης point and click. Πρόκειται για την µεταφορά της νουβέλας του Ray Bradbury, Fahrenheit 451, του 1953, εµπλουτισµένη µε στοιχεία από τον κόσµο που δηµιούργησε ο George Orwell στον Μεγάλο Αδελφό, το 1949. Ο χρόνος του Smoke and Mirrors είναι κάποιο απροσδιόριστο µέλλον. Οι χαρακτήρες έχουν πλήρη άγνοια για το που βρίσκονται χρονολογικά καθώς πιστεύουν ότι η απαρχή του κόσµου τους συµπίπτει µε την ανάρρηση της κυβερνήσεως στην εξουσία. Ο κόσµος της ιστορίας είναι ένας φαινοµενικά ουτοπικός κόσµος, όπου οι κάτοικοι ζουν ευτυχισµένοι κάτω από την εποπτεία του καθεστώτος.
Η αφήγηση εκτυλίσσεται γύρο από την περιπλάνηση του πρωταγωνιστή, Montag, μέσα σε ένα αστικό σύνολο δημόσιων και ιδιωτικών χώρων. Ο Montag, ως μια σύγχρονη νουάρ φιγούρα, αναζητάει μέσα στο αστικό περιβάλλον του παιχνιδιού απαντήσεις στους προβληματισμούς που εμφανίζονται, και αλληλεπιδρά μαζί του αλλά και με άλλους χαρακτήρες. Η προσωπικότητά του εξελίσσεται παράλληλα με την αφήγηση, καθώς μεταμορφώνεται από παθητικός και τυπικός πυρονόμος σε «ζωντανό» και αγωνιώδη χαρακτήρα. Για δέκα χρόνια, το μοναδικό του ενδιαφέρον ήταν να καίει βιβλία έως ότου γνώρισε έναν γέρο συγγραφέα που του μίλησε για ένα παρελθόν όπου οι άνθρωποι δεν φοβόντουσαν και έναν καθηγητή που του έδειξε ένα μέλλον όπου οι άνθρωποι θα μπορούν να σκέφτονται.
Μέσα από την διαδραστική αφήγηση, ο χρήστης μπορεί να εξερευνήσει τον κόσμο του Smoke and Mirrors με τον τρόπο που ο ίδιος επιθυμεί, επιλέγοντας την σειρά με την οποία θα ανακαλύψει τους χώρους του παιχνιδιού ή θα εκτελέσει τις διάφορες αποστολές. Η ανάγνωση της ιστορίας και η γνώση για τον κόσμο του παιχνιδιού πραγματοποιείται παράλληλά με την εξέλιξη του χαρακτήρα του Montag δίνοντας στην αφήγηση χαρακτηριστικά θεατρικής παράστασης.
Επιβλέπων: Παπαδόπουλος Σπύρος
Αριθμός Αναφοράς: 656
Αφορμή για αυτήν τη διπλωματική αποτέλεσε η επιθυμία διερεύνησης της διαχείρισης του τοπίου αρχαιολογικών χώρων. Ύστερα από έρευνα, επιλέχθηκε το Βελεστίνο ως τόπος μελέτης λόγω της ύπαρξης αρχαιολογικών ευρημάτων μέσα στον αστικό ιστό. Γεγονός που ενίσχυσε τη διάθεση για περαιτέρω διερεύνηση ως προς τους τρόπους που μπορεί να συσχετιστεί το περιβάλλον μιας κωμόπολης, όπως είναι το Βελεστίνο, με τα απομεινάρια της ιστορίας του τόπου. Τα ευρήματα στα οποία γίνεται η παραπάνω αναφορά είναι η αρχαία Υπέρεια Κρήνη, που βρίσκεται στην τοποθεσία Κεφαλόβρυσο, όπου παλαιότερα ανάβλυζαν εκεί νερά και οι μυκηναϊκοί θαλαμοειδείς τάφοι, στην κατάληξη ανηφόρας βορειοδυτικά της Υπέρειας Κρήνης, σε απόσταση περίπου 70 μέτρων από αυτήν. Έχοντας ως αρχική πρόθεση την σύνδεση της πλατείας Υπέρειας Κρήνης και τον αρχαιολογικό χώρο των μυκηναϊκών τάφων, δόθηκε εν τέλει έμφαση στον επιμέρους σχεδιασμό των δύο σημείων με σκοπό τόσο την ανάδειξη των αρχαίων όσο και του περιβάλλοντος, που αποτελεί κομμάτι του δημόσιου χώρου.
Η πρόταση αφορά την αναδιαμόρφωση της πλατείας Υπέρειας Κρήνης και συνεπώς του περιβάλλοντος του αρχαιολογικού χώρου, μέσω της δημιουργίας επίπεδων, ζωνών χρήσεων και σχεδιασμό επιμέρους κατασκευών διαφόρων κλιμάκων. Δόθηκε έμφαση στον ενιαίο χαρακτήρα της πρότασης, μέσω των υλικών που χρησιμοποιήθηκαν στην πλατεία, στα αρχαία της Υπέρειας Κρήνης και στο ταφικό μνημείο. Επίσης, σημαντικό χαρακτηριστικό αποτέλεσε ο ορισμός κινήσεων και διαδρομών μέσω του σχεδιασμού και των κατασκευών.
Τέλος, η διπλωματική αντλεί στοιχεία από την ιστορική ανάλυση του τόπου μέσα από αρχαιολογικές έρευνες και παλαιότερες αναφορές και φωτογραφικό υλικό. Ταυτόχρονα, με βάση την υπάρχουσα κατάσταση της περιοχής μελέτης γίνεται προσπάθεια μέσω του σχεδιασμού ώστε το σημείο να αποκτήσει ξανά μία ξεχωριστή ταυτότητα και να επαναπροσδιοριστεί απέναντι στην ευρύτερη περιοχή.
Επιβλέπων: Καναρέλης Θεοκλής
Αριθμός Αναφοράς: 645
Με στόχο την άμυνά τους ενάντια στα στρατεύματα των Τούρκων κατακτητών κατά την διεξαγωγή του Κρητικού πολέμου (1645-1669) οι Ενετοί βασισμένοι στο αμυντικό σύστημα Fronte Bastionato (Οχύρωση με Προμαχώνες) κατασκεύασαν τα τείχη τους, που περιβάλαν και οριοθετούσαν την πόλη του Ηρακλείου, του Χάνδακα. Με τις αλλαγές που συντελέστηκαν στο Ηράκλειο αλλά και στην μορφή των τειχών, το τότε ενετικό φρούριο σήμερα διαπερνάει την πόλη και διαχωρίζεται από αυτήν πλέον μόνο καθ’ ύψος. Στα τείχη όπως και στη τάφρο τους έρχονται και προσαρμόζονται ποικίλες χρήσεις που όμως δεν εναρμονίζονται με αυτά. Δημιουργώ ένα κτήριο-σκαλωσιά που ωθεί τον επισκέπτη, τον κάτοικο ή τον περιπλανώμενο, ξεκινώντας από το χαμηλότερο επίπεδο της τάφρου να φτάσει στην κορυφή των τειχών και αντίστοιχα. Αυτό συμβαίνει μέσω ενός πλέγματος από σκάλες και πεζούλια διάβασης που στηρίζονται από ένα σιδερένιο πλέγμα το οποίο διαπερνάει το κτήριο. Όλο αυτό το σύστημα λειτουργεί σαν μία μεγάλη σκάλα, η οποία μηδενίζει την απόσταση ανάμεσα στο τείχος και την πόλη, ενώ ταυτόχρονα διατηρεί την ταυτότητά του φρουρίου. Το κτήριο αυτό θα φιλοξενεί καλλιτεχνικές σκηνές θεάτρου, χορού και ποικίλων άλλων εκδηλώσεων που θα προσελκύει τους κατοίκους του Ηρακλείου και τους επισκέπτες. Διαθέτει ακόμα δύο εργαστήρια και ένα σύστημα κατοικιών για να διαμένουν οι καλλιτέχνες που θα δημιουργούν τα δρώμενα. Θα φιλοξενεί καλλιτέχνες κυρίως για τους καλοκαιρινούς μήνες, ενώ ενδείκνυται και για χειμερινή χρήση. Διαθέτει δώματα ειδικά διαμορφωμένα ώστε να μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως μικρότερες σκηνές ή εκθεσιακοί χώροι. Η κίνηση του κτηρίου πραγματοποιείται από έναν διάδρομο-φαράγγι που εφάπτεται των τειχών, ενώ το κοινό θα προσέρχεται στο θέατρο από τις ήδη υπάρχουσες πύλες των τειχών στην χαμηλή πλατεία Παντοκράτορα, κατασκευασμένες από τους Ενετούς.
Επιβλέποντες: Γαβρήλου Έβελυν, Παπαδημητρίου Μαρία
Αριθμός Αναφοράς: 641
Αντικείμενο της διπλωματικής μου εργασίας είναι η δημιουργία Φοιτητικών Εστιών στην πόλη του Βόλου, εμπνευσμένων από την μελέτη, την προώθηση και την μετεξέλιξη του θεσμού της γειτονιάς και τον τρόπο που μπορεί να χρησιμοποιηθεί στο αστικό τοπίο.
Γειτονιά είναι μια αυτόνομη οντότητα, με ένα περιορισμένο σύνολο ανθρώπων που κατοικούν σε ένα συγκεκριμένο χώρο, συνεργάζονται και αλληλεπιδρούν. Λειτουργεί ως μεταβατικό στοιχείο μεταξύ κατοικίας- πόλης και έχει ρόλο ενοποιητικό, ενώ αποτελείται από τα εξής δίπολα: ιδιωτικό-δημόσιο, οικείο-ανοίκειο, εντοπισμένο-αφηρημένο, φυσικό-ανθρωπογενές. Όλα τα στοιχεία που αποτελούν την έννοια της γειτονιάς μπορούν να συγκεντρωθούν σε τρεις χαρακτηρισμούς που προκύπτουν από τις εξής ερωτήσεις: που ανήκει η γειτονιά; πως λειτουργεί; τι είναι; Μια γειτονιά «συν-ανήκει» στους χρήστες της, λειτουργεί ως «ενοποιητικό στοιχείο» και είναι ένας «ζωντανός οργανισμός».
Στους χαρακτηρισμούς αυτούς και στα επιμέρους στοιχεία που τους αποτελούν βασίστηκε ο σχεδιασμός τόσο των μονάδων-δωματίων, όσο και των κοινόχρηστων χώρων που συνθέτουν το συγκεκριμένο συγκρότημα φοιτητικών κατοικιών, το οποίο βασίζεται κυρίως σε έννοιες όπως είναι τα ασαφή όρια, οι πολλαπλές διαβαθμίσεις της ιδιωτικότητας και η ενίσχυση των σχέσεων των χρηστών μεταξύ τους και με τους χώρους γύρω τους.
Ο σχεδιασμός βασίστηκε στην ύπαρξη πέντε τύπων μονάδων - δωματίων που διαχωρίζονται κυρίως ανάλογα με τον χρόνο παραμονής στην εστία και οι οποίες μπορούν να τοποθετηθούν σε διάφορους δυνατούς συνδυασμούς σε μια σταθερή δομή, η οποία στην επανάληψή της και σε συνδυασμό με ένα σύνολο κοινόχρηστων χώρων που βρίσκονται στην βάση της κατασκευής μπορούν να δημιουργήσουν διαφορετικά συγκροτήματα, ανάλογα τις επικρατούσες ανάγκες και να τοποθετηθούν σε κάθε τοποθεσία.
Στην συγκεκριμένη περίπτωση, ως παράδειγμα, έχει γίνει η τοποθέτηση τεσσάρων συγκροτημάτων στην περιοχή των Παλαιών του Βόλου, καθεμία από τις οποίες φιλοξενεί χώρους κοινόχρηστου χαρακτήρα, τόσο για τους χρήστες της εστίας, όσο και για τους υπολοίπους φοιτητές της περιοχής. Με αυτό τον τρόπο, φοιτητική εστία και γειτονιά πλέκονται και η μία εισχωρεί στην άλλη.
Επιβλέπουσα: Γαβρήλου Έβελυν
Αριθμός Αναφοράς: 623
Η παρούσα διπλωματική εργασία πραγματεύεται την αποκατάσταση και την επανάχρηση της Δημοτικής Αγοράς Χαλκίδας και τον ανασχεδιασμό της γειτνιάζουσας πλατείας Αγοράς. Το συγκρότημα της Αγοράς είναι ένα από τα ελάχιστα εναπομείναντα ιστορικά μνημεία της πόλης. Καταλαμβάνει έκταση 5700τ.μ. και είναι χωροθετημένoστον πυρήνα της εμπορικής ζώνης και της Χαλκίδας γενικότερα. Το 2002 χαρακτηρίστηκε ως μνημείο η μετωπική πτέρυγα, ενώ τα υπόλοιπα κτίσματα κρίθηκαν διατηρητέα ως προς την ογκοπλασία. To αρχιτεκτονικό σύνολο αποτελείται από την αρχική σύνθεση του 1885 και τη μεταγενέστερη προσθήκη του μεσοπολέμου.
Σε αυτό το σύνολο η επέμβαση αποκατάστασης και επανάχρησης γίνεται ήπια. Διατηρείται η ιστορική ταυτότητα των κτισμάτων και η ανθρώπινη κλίμακα. Οι προσθήκες που γίνονται χαρακτηρίζονται από νέες δομές με σύγχρονη μορφή και υλικά, ώστε να διαχωρίζονται εμφανώς από τα υφιστάμενα κτίσματα. Επιπλέον, ενσωματώνονται βιοκλιματικά στοιχεία σχεδιασμού. Η λειτουργία της αγοράς επαναφέρεται στα περιμετρικά κτίσματα και συνδιαλέγεται με την πολιτιστική λειτουργία που συγκεντρώνεται στις εσωτερικές πτέρυγες. Συγκεκριμένα, τα κελύφη των κτιρίων του μεσοπολέμου διατηρούνται και το μεγαλύτερο μέρος της επέμβασης γίνεται στο εσωτερικό. Σημαντική είναι η σύνδεση των δύο κτιρίων στο επίπεδο του δώματος, δίνοντας έμφαση στην λειτουργική ενοποίησή τους. Από το βατό δώμα έως το υπόγειο οι χρήσεις οργανώνονται σε επίπεδα και αλληλοσυμπληρώνονται. Δημιουργούνται ελεύθεροι χώροι με εσωτερικά αίθρια που ευνοούν τη συνολική θέαση του χώρου. Άρρηκτα συνδεδεμένη με την αγορά είναι η γειτνιάζουσα πλατεία και για το λόγο αυτό αναπλάθεται ώστε να λειτουργήσει ως χώρος εκτόνωσης του νέου συγκροτήματος.
Σκοπός της πρότασης είναι πέρα από τη διατήρηση του αρχιτεκτονικού συνόλου ο επαρκής μετασχηματισμός των κτιρίων, ώστε να καλυφθούν οι ανάγκες της σύγχρονης πόλης. Οι χρήσεις αναμειγνύονται με στόχο η Αγορά να παραμένει συνεχώς ενεργή και να επαναπροσδιοριστεί ως τοπόσημο της σύγχρονης Χαλκίδας.
Επιβλέπων: Αδαμάκης Kώστας
Αριθμός Αναφοράς: 621
Στόχος της παρούσας διπλωματικής είναι η επανασύνδεση του συγκροτήματος της πρώην καπνοβιομηχανίας με την πόλη και η ουσιαστική αξιοποίηση του ιστορικού αυτού κτιρίου. Ο Ματσάγγος αποτελεί ένα σημαντικό κομμάτι της βιομηχανικής ιστορίας του νομού Μαγνησίας επηρεάζοντας σημαντικά την οικονομία και την κοινωνία της περιοχής. Το συγκρότημα του εργοστασίου αποτελείται από τρία κτίρια τα οποία κτιστήκαν σε τρείς διαφορετικές περιόδους. Κάθε ένα από αυτά ακολουθεί διαφορετική αρχιτεκτονική δομή και αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα της βιομηχανικής περιόδου κατά την οποία κατασκευάστηκε. Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο ένα μεγάλο τμήμα του έχει κηρυχθεί διατηρητέο.
Σήμερα το συγκρότημα ανήκει στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας. Ένα μεγάλο τμήμα του έχει διατηρηθεί και στεγάζει το Τμήμα Οικονομικών Επιστημών. Η παρούσα εργασία επικεντρώνεται στο υπόλοιπο κομμάτι το οποίο παραμένει μέχρι και σήμερα ανεκμετάλλευτο. Το κτίριο στο οποίο αναφερόμαστε άλλοτε έσφυζε από ζωή ενώ σήμερα βρίσκεται εγκαταλελειμμένο σε ένα από τα εμπορικότερα σημεία της πόλης αποτελώντας ιδανική τοποθεσία για πανεπιστημιακές εγκαταστάσεις. Κατόπιν έρευνας διαπιστώσαμε ότι η μεταστέγαση ενός τμήματος από το συγκρότημα Παπαστράτου θα βοηθούσε στην καλύτερη λειτουργεία όλων των συστεγαζόμενων τμημάτων, καθώς αντιμετωπίζουν σοβαρό πρόβλημα χώρου. Η σχολή που θεωρήσαμε καταλληλότερη γι’ αυτό είναι το ΙΑΚΑ, καθώς πρώτον διαφέρει από τις άλλες τρεις παιδαγωγικές σχολές και δεύτερον μπορεί κάνεις να παρατηρήσει μια έμμεση σύνδεση του ιστορικού αυτού κτιρίου με ένα τμήμα ιστορίας.
Κατά την συνθετική διαδικασία επιχειρήθηκε η προβολή όλων αυτών των στοιχείων που θυμίζουν την αίγλη και την ύπαρξη της επιτυχημένης καπνοβιομηχανίας, σεβόμενοι την πλούσια ιστορία της. Ένα τμήμα του συγκροτήματος διατηρήθηκε ενώ ένα άλλο κομμάτι κτίστηκε εκ νέου. Ταυτόχρονα δημιουργήθηκε ένα νέο πέρασμα που συνδέει την στοά Ματσάγγου με την Ερμού. Η σχεδιαστική πρόκληση ήταν το παλιό κτίριο να βρεθεί σε αρχιτεκτονική ισορροπία με τα νέα στοιχεία που προστέθηκαν αλλά και να μπορέσει το καινούργιο συγκρότημα να ενσωματωθεί και να ανανεώσει χωρικά την πόλη.
Επιβλέπων: Μανωλίδης Κωνσταντίνος
Αριθμός Αναφοράς: 639
Στις σημερινές πόλεις, η επικοινωνία μεταξύ των ανθρώπων γίνεται ολοένα και πιο σπάνια. Η ύπαρξη του διαδικτύου κυριαρχεί στην καθημερινότητα μας, μεταφέροντας μια από τις πιο σημαντικές λειτουργίες της πλατείας στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Ακόμη, ο ελεύθερος χρόνος μας δεσμεύεται από τα τεχνολογικά μέσα χωρίς να αφήνει περιθώριο άλλες δραστηριότητες και επαφή με τη φύση.
Οι στόχοι της μελέτης επικεντρώθηκαν κυρίως στην δημιουργία ενός σημείου ενδιαφέροντος μέσα στην πόλη, το οποίο θα συνδυάζει τα χαρακτηριστικά μιας πλατείας και ενός χώρου πρασίνου. Πιο συγκεκριμένα, μέσα από το σχεδιασμό υπάρχει η πρόθεση, οι κάτοικοι της πόλης να δραστηριοποιηθούν σε έναν ανοιχτό χώρο, και ταυτόχρονα να έρθουν σε επαφή μεταξύ τους.
Για να προκληθεί το ενδιαφέρον των πολιτών, αποσκοπείτε η δημιουργία ενός χώρου που θα μπορεί να υποστηρίξει διαφορετικού τύπου εκδηλώσεις.
Η σύνδεση του χώρου αυτού με την καθημερινότητα των κατοίκων αποτέλεσε κεντρικό προβληματισμό, στον ορισμό των κινήσεων στο εσωτερικό αλλά και από έξω προς τα μέσα. Ένας σημαντικός παράγοντας που θα έλκυε τον κόσμο να κινηθεί προς το εσωτερικό είναι η θέαση προς τη θάλασσα.
Κατά την εξέλιξη του αστικού ιστού φαίνεται το σημείο αυτό να αποτελεί ένα χάσμα μεταξύ της παλιάς πόλης και της νέας. Το γεγονός αυτό δημιούργησε την ανάγκη αυτός ο χώρος να γεφυρώσει το χάσμα, αναδεικνύοντας και τις δύο πλευρές. Σημαντικό ρόλο σε αυτό έπαιξε και η ύπαρξη του δημαρχείου στο οικόπεδο, ως ένα από τα μεγαλύτερα τοπόσημα της πόλης. Παράλληλα, η θέση του οικοπέδου, σε συνδυασμό με τη θάλασσα, που βρίσκεται απέναντί του, όρισε έναν ακόμη παράγοντα σχεδιασμού ώστε να σηματοδοτήσει την είσοδο στην πόλη.
Όλοι οι παραπάνω παράγοντες θα πρέπει να συνδυαστούν, έχοντας ως βασική προϋπόθεση τον αρχικό χαρακτήρα του οικοπέδου ως χώρος πρασίνου.
Επιβλέπων: Μανωλίδης Κωνσταντίνος
Αριθμός Αναφοράς: 616
Η διπλωματική αυτή εργασία βασικό στόχο έχει τον επαναπροσδιορισμό τόσο της κατοίκησης όσο και της εργασίας, μέσα σε ένα συρρικνούμενο αστικό περιβάλλον. Η δομή της είναι τριμερής και αποτελείται από μια αρχική ερευνητική υπόθεση, την ανάλυση δεδομένων για την καλύτερη κατανόηση της σύγχρονης αστικής συνθήκης και την τελική σχεδιαστική πρόταση.
Η ερευνητική υπόθεση, η οποία εξάγεται από το παράδειγμα της Αθήνας,συνοψίζεται στην αναγωγή του μοτίβου ‘αύξηση – συρρίκνωση’ , ως τη διαδικασία εκείνη που χαρακτηρίζει τη χρονική συνέχεια μιας πόλης. Στη σύγχρονη εκδοχή παρατηρείται ένα προγραμματικό ‘ξεφούσκωμα’ το οποίο και αποτυπώνεται μέσω επιτόπιας καταγραφής αλλά και συλλογής επίσημων στατιστικών δεδομένων. Η εικόνα, λοιπόν, που προκύπτει για την Αθήνα από τα παραπάνω δεδομένα, είναι μιας πόλης με διεσπαρμένη κενότητα, και με έντονη μεταβολή των βασικών χαρακτηριστικών που προσδιόριζαν μέχρι τώρα τόσο την εργασία όσο και την κατοικία. Ως εκ τούτου η πρόταση που παρουσιάζεται έχει ως αφετηρία αυτό το κτηριακό απόθεμα και προτείνει το σχεδιασμό ενός νέου είδους κατοίκησης με έμφαση στην προσωρινότητα και εργασίας με έμφαση στην ανασφάλεια, που τοποθετούνται στην κατώτερη ζώνη της ελληνική πολυκατοικίας [ισόγειο, πρώτος, δεύτερος], η οποία και αποτελεί ήδη τη χωρική μεταφορά αυτού του προγράμματος [κατοικία-εργασία].
Κατά τον επαναπροσδιορισμό, λοιπόν, του κατώτερου αυτού κομματιού των πολυκατοικιών δημιουργείται μια ζώνη με έντονο porosityπου σπάει τον συμπαγή χαρακτήρα της πολυκατοικίας και δημιουργεί ένα διάτρητο κομμάτι μεταξύ της συμπαγούς πάνω ζώνης και του αστικού εδάφους, που στην επανάληψή του λειτουργεί ως ένας αστικός αρμός για την πόλη.
Επιβλέπουσα: Γαβρήλου Έβελυν
Αριθμός Αναφοράς: 619