Αντικείμενο μελέτης της παρούσας διπλωματικής εργασίας είναι ο σχεδιασμός μιας πλατφόρμας που θα φιλοξενεί κυρίως δραστηριότητες αναψυχής και ψυχαγωγίας σχετικές με το νερό, στο θαλάσσιο μέτωπο της περιοχής «Εναέριος», στη Λεμεσό.
Μέσω της κατασκευής αυτής επιδιώκεται ο επαναπροσδιορισμός της σχέσης της θάλασσας με το αστικό τοπίο της Λεμεσού, που χρόνο με τον χρόνο αλλοιώνεται.
Αυξάνοντας τα όρια της ακτογραμμής της πόλης και ενισχύοντας τις ήδη υπάρχων δραστηριότητες της περιοχής, η κατασκευή αυτή έχει ως στόχο την αποσυμφόρηση του ανατολικού παραλιακού μετώπου της πόλης και την ανάδειξη της περιοχής σε κέντρο δραστηριοτήτων.
Η περιοχή του Εναερίου, για ογδόντα πέντε περίπου χρόνια (1904 -1988), αποτελούσε σημείο αναφοράς για τους κατοίκους της πόλης και είχε μεγάλη εμπορική και οικονομική σημασία για ολόκληρη την Κύπρο. Εκεί, μέσω του εναέριου σιδηρόδρομου, κατέφθαναν και φυλάγονταν σακιά με αμίαντο μέχρι και την στιγμή της εξαγωγής τους, από το ομώνυμο με το ορυκτό, χωριό του Πάνω Αμιάντου. Σήμερα, η περιοχή αυτή, πέραν της αποβάθρας που διατηρήθηκε, δεν θυμίζει σε τίποτα την παλαιότερη εικόνα της, παραμένει ωστόσο, μια από τις σημαντικότερες περιοχές της πόλης. Παρουσιάζει μεγάλη πυκνότητα κόσμου ολόχρονα και αυτό οφείλεται στο ότι συνδυάζει αρμονικά πολλές δραστηριότητες διαφορετικού χαρακτήρα, όπως εργασία, εμπόριο, ή δραστηριότητες αναψυχής και ψυχαγωγίας.
Δραστηριότητες του ιδίου τύπου συμπεριλαμβάνονται, μεταξύ άλλων, στην πλατφόρμα και η ανάγκη για τον σωστό συνδυασμό τους, χωρίς η μία να αναιρεί την άλλη, ήταν αυτό που καθόρισε και τη βασική μορφή της κατασκευής, η οποία αποτελείται από σταθερά και πλωτά μέρη.
Γενικότερα, το ήπιο κλίμα της πόλης της Λεμεσού, καθώς και τα ζεστά νερά της Μεσογείου, επιτρέπουν την ολόχρονη χρήση της πλατφόρμας, εξυπηρετώντας έτσι τους χρήστες της περιοχής, αλλά και της ευρύτερης πόλης. Ταυτόχρονα, κατά της εποχιακές εναλλαγές που επηρεάζουν τη στάθμη της θάλασσας, τα πλωτά σημεία της κατασκευής, προσαρμόζονται ανάλογα δημιουργώντας μια διαφορετική εικόνα κάθε φορά η οποία αλληλεπιδρά με την πόλη.
Πέραν των χρήσεων αναψυχής και ψυχαγωγίας, στην κατασκευή εντάσσεται και ένα ενεργειακό πάρκο παραγωγής βιομάζας από άλγη, ανοικτό για το κοινό, συνδέοντας έτσι, έμμεσα, την περιοχή με το βιομηχανικό της παρελθόν. Η σχέση των αλγών σαν οργανισμοί με το υγρό στοιχείο, καθώς και το αυξανόμενο ενδιαφέρον που παρουσιάζεται τα τελευταία χρόνια για την προσφορά τους στον ενεργειακό σχεδιασμό, είναι οι λόγοι για τους οποίους επιλέχθηκαν να ενταχθούν στην κατασκευή.
Τέλος στα πλαίσια του περιβαλλοντικού σχεδιασμού, στην πλατφόρμα υπάρχει πρόνοια για αντιμετώπιση της έντονης ηλιοφάνειας και την αποκοπή των επικρατούντων ανέμων, αλλά και δυνατότητα προσαρμογής του αστικού εξοπλισμού ανάλογα με την εποχή και τις ανάγκες του χρήστη.
Επιβλέπουσα: Τροβά Βάσω
Αριθμός Αναφοράς: 480
Το θέμα της διπλωματικής εργασίας αφορά την κωδικοποίηση ενός γενικού συστήματος κατασκευών καλλιτεχνικού ενδιαφέροντος, οι οποίες παρεμβάλλονται μέσα στον ιστό της πόλης. Μέσα από την κατασκευή ενός πολυχώρου τέχνης δίπλα στο Τελωνείο του Βόλου στην περιοχή των Παλαιών, δίπλα στο θαλάσσιο μέτωπο, στο οποίο περιλαμβάνονται εργαστήρια, αίθουσες προβολών και θεάματος, χώροι διημέρευσης και διδασκαλίας, προτείνονται διάφοροι τρόποι εισχώρησης και σύνδεσης προϋπαρχόντων φορέων με καινούρια στοιχεία. Οι τρόποι με τους οποίους μπορεί να επιτευχθεί αυτό μπορεί να είναι: είτε η προσθήκη καινούριων όγκων που ενσωματώνονται στους παλαιότερους (εμβόλιμοι σε κομβικά σημεία), είτε με την αφαίρεση κάποιων μη δομικών στοιχείων, των οποίων το κενό είναι ικανό να οριοθετήσει αισθητικά ενδιαφέροντες και πρακτικούς χώρους, είτε τέλος με τις χρήση συνδετικών στοιχείων, όπως σκάλες, ράμπες, καθώς και διάδρομοι επικοινωνίας. Πρακτικά δηλαδή μπορεί να προκύψει ένα κτιριακό μοτίβο σε περιπτώσεις πυκνής δόμησης και έλλειψης χώρου, ως αποτέλεσμα προσθηκών, αφαιρέσεων ή και αντικαταστάσεων.
Στην κύρια περιοχή όπου μελετάται μπορεί κανείς να παρατηρήσει και τις 3 περιπτώσεις συνδέσεων. Από το βασικό όγκο έχουν αφαιρεθεί τμήματα, δημιουργώντας μια ημιυπαίθρια πλατεία κ έναν υπαίθριο χώρο στο ισόγειο και πρώτο όροφο αντίστοιχα. Πέραν των βασικών στοιχείων του ισογείου, όπως το γραφείο ενημέρωσης, το αμφιθέατρο προβολών και το φουαγιέ ως χώρος ανάπαυσης, παρατηρούμε το δεύτερο στοιχείο σύνδεσης: το διάδρομο επικοινωνίας, ο οποίος συνεχίζει και διατρέχει το επόμενο επίπεδο του συγκροτήματος, φέρνοντας τον άνθρωπο σε επαφή με τη αίθουσα ψηφιακού υλικού, την αίθουσα Η/Υ και την κεντρική σκηνή του συγκροτήματος, η οποία καταλαμβάνει και το μεγαλύτερο τμήμα του. Με προσθήκη ισχυρών δομικών υλικών στις στέγες των πέτρινων αποθηκών του Τελωνείου έχουμε τη δημιουργία μεταλλικών αιθουσών πάνω από αυτές, οι οποίες χρησιμοποιούνται για καλλιτεχνικά δρώμενα, για περίπατο, παρατήρηση, αλλά και ξεκούραση. Τέλος, έχουμε την οριοθέτηση κάποιων χώρων μέσα στις πέτρινες αποθήκες, που χρησιμοποιούνται ως εργαστήρια τεχνών.
Επιβλέπουσα: Γαβρήλου Έβελυν
Αριθμός Αναφοράς: 486
Ολοένα και περισσότερο γίνεται λόγος για τις νέες «εναλλακτικές» μορφές τουρισμού (αγροτουρισμός, οικοτουρισμός, γαστρονομικός τουρισμός, εκπαιδευτικός, υγείας, αρχαιολογικός κλπ). Ο επισκέπτης πια προσπαθεί να συνδυάσει αναψυχή και ξεκούραση με τη διεύρυνση του τρόπου ζωής του, ικανοποιώντας την ανάγκη του για γνώση πρωτόγνωρων εμπειριών καθώς επίσης και για επαφή με ένα παρθένο φυσικό περιβάλλον απαλλαγμένο από οποιαδήποτε ανθρώπινη παρέμβαση. Στα πλαίσια αυτά εντάσσονται πλέον νέοι προορισμοί με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και νέες μονάδες υποδοχής των τουριστών στις περιοχές αυτές.
Στόχος της παρούσας διπλωματικής είναι η δημιουργία ενός σύγχρονου συγκροτήματος αγροτουρισμού στην ευρύτερη περιοχή της λίμνης Τριχωνίδας. Το σύστημα χωροθετείται εκτός του οικισμού των Σιτραλώνων, που απέχει 30χλμ από την πόλη του Αγρινίου. Το οικόπεδο επιλέχθηκε λόγω της αμφιθεατρικής του θέσης, της καταλληλότητας του για τις επιλεγμένες καλλιέργειες και τις κοντινές του αποστάσεις από τα αστικά κέντρα της περιοχής, Αγρίνιο και Θέρμο.
Η πρόταση περιλαμβάνει τη κατασκευή ξενώνων, εργαστηρίων για την επεξεργασία των προϊόντων, χώρου υποδοχής-αγοράς προϊόντων-αναψυκτηρίου, κοινού εστιατορίου για τους κατοίκους και χώρων καλλιέργειας (ελαιώνας-αμπελώνας- μελίσσι).
Η πρόταση έχει σκοπό την ενεργή ενασχόληση ατόμων στη γραμμή παραγωγής καθώς και την εξοικείωση τους με σύγχρονους τρόπους και μέσα καλλιέργειας. Ο κάτοικος έχει τη δυνατότητα να μετέχει στις εργασίες του αγροκτήματος και να μαθαίνει τους νέους τρόπους καλλιέργειας και επεξεργασίας. Δίνεται η δυνατότητα δημιουργίας νέων σχέσεων με τη γη, τη φύση.
Πέρα τούτων η δημιουργία του συγκροτήματος θα αναδείξει την περιοχή και θα δώσει ώθηση στη τοπική βιομηχανία τουρισμού. Σε ένα μέρος της δυτικής Ελλάδας ιδιαίτερα παραγκωνισμένο τουριστικά και κυρίως σε ότι αφορά τον αγροτουρισμό, προτείνεται η δημιουργία μιας μονάδας αναγκαίας για την προβολή της περιοχής. Ο επισκέπτης-κάτοικος θα έχει τη δυνατότητα παράλληλα με τη συμμετοχή του στις εργασίες και την εκμάθηση των νέων τεχνολογιών στην παραγωγή, να μάθει για την ιστορία και τη σχέση των όσων καλλιεργούνται με την περιοχή, πως επέδρασαν στους κατοίκους, τις μεταβολές που επήλθαν και τη σχέση όλων αυτών με τη μεγαλύτερη λίμνη της Ελλάδας, την αναγκαιότητας της για την ύπαρξη όλων των ζωντανών πλασμάτων που εγκαταστάθηκαν στη περίμετρο της. Εκτός βέβαια των δραστηριοτήτων που συνδέονται με το αγρόκτημα, οι επισκέπτες θα μπορούν να συμμετέχουν σε εκδρομές και περιπάτους σε παραλήμνια μονοπάτια για να γνωρίσουν από κοντά την πανίδα και τη χλωρίδα της λίμνης και σε κοντινούς οικισμούς, ώστε να κατανοήσουν τη σημασία της λίμνης στον τρόπο ζωής των κατοίκων τους.
Επιβλέπων: Τριανταφυλλίδης Γεώργιος
Αριθμός Αναφοράς: 513
Η περιοχή Γεράνι, λίγα λεπτά μακριά από την Πλατεία Ομόνοιας στην Αθήνα, συγκεντρώνει μία σειρά προβημάτων οικονομικής και κοινωνικοπολιτικής φύσης που τα τελευταία χρόνια την έχουν οδηγήσει σε βαθιά υποβάθμιση και περιθωριοποίηση. Ως αποτέλεσμα, ο ντόπιος πληθυσμός την απαξιώνει και έχει αποστασιοποιηθεί. Τα κτήρια ερειπώνουν και υποκύπτουν στη φθορά με εκθετική αύξηση ενώ στην όλη κατάσταση παρασιτούν παραβατικές συμπεριφορές που τη χειροτερεύουν περισσότερο. Η ομώνυμη οδός στην καρδιά του Γερανίου είναι και η πλέον διαβόητη, το «γκέτο» της Αθήνας, το άβατο.
Εντοπίζοντας μία σειρά πλεονεκτημάτων και δυνατοτήτων που υφίστανται παρά την υποβάθμιση, παίρνουμε την πρωτοβουλία να προτείνουμε ένα σχέδιο για την αναζωογόνηση της περιοχής, εστιάζοντας στην οδό Γερανίου. Ένα σχέδιο που αρθρώνεται προτείνοντας λύσεις στα επιμέρους ζητήματαπου δημιουργούν το συνολικό πρόβλημα, ξεκινώντας με κριτήριο αλλά και κίνητρο τους ανθρώπους που θα θέλαμε να διαχειρίζονται, να κατοικούν και να απολαμβάνουν την πόλη και τις δομές της.
Οι κεντρικοί άξονες της πρότασης έρχονται να δώσουν νέο σχήμα στη μορφή της ιδιοκτησίας και της διαχείρισης σε οικονομικό επίπεδο, στη διαχείριση του κτηριακού αποθέματος, στη σχέση ανθρωπογενούς και φυσικού περιβάλλοντος και κυρίως στο πρόγραμμα των λειτουργιών και στο πώς αυτές διανέμονται σε ένα σύστημα δομών σε συνάφεια. Φιλοδοξούμε ότι ένα συνολικό πλάνο αστικής αναζωογόνησης που αναγνωρίζει την πόλη ως ένα πολύπλοκο δίκτυο σχέσεων και συσχετισμών μπορεί να ανατρέψει την αρνητική συνθήκη, και να αποτελέσει έναυσμα για την εφαρμογή ανάλογων χειρισμών σε ευρύτερη κλίμακα.
Επιβλέποντες: Γαβρήλου Έβελυν, Στυλίδης Ιορδάνης
Αριθμός Αναφοράς: 518
Θέμα της παρούσας εργασίας είναι ο σχεδιασμός συνεδριακού κέντρου μεσαίου μεγέθους στην παραλίμνια ζώνη της πόλης των Ιωαννίνων.
Τα Ιωάννινα, πρωτεύουσα του ομώνυμου νομού, είναι μία πόλη με πλούσια πολιτιστική και ιστορική κληρονομιά που καλείται στο παρόν να αποδείξει τις δυνατότητες της, στοχεύοντας στη βιώσιμη ανάπτυξη της και στη δημιουργία μιας ισχυρής ταυτότητας.
Η ανάδειξη της πόλης των Ιωαννίνων μέσα από την ενίσχυση εναλλακτικών μορφών τουρισμού, όπως αυτή του συνεδριακού αποτελεί μία παράμετρο που η πόλη θα ήταν ωφέλιμο να μελετήσει αλλά και να επιδιώξει, καθώς ο τελευταίος διαθέτει σημαντικό αναπτυξιακό δυναμικό.
Βασικοί στόχοι του σχεδιασμού υπήρξαν η δημιουργία ενός κτηρίου τοπόσημου, ο συσχετισμός του τόσο με το αστικό μέτωπο από τη νότια πλευρά του, όσο και με το φυσικό τοπίο από τη βόρεια, η δημιουργία πράσινων χώρων ανοιχτών προς την πόλη.
Κεντρικό στοιχείο της σύνθεσης αποτελεί ο κεντρικός άξονας που δημιουργείται ως συνέχεια υπάρχοντα άξονα του αστικού ιστού και ενώνει τις δύο μεγάλες πλατείες καθώς και η δημιουργία ενός στεγάστρου που στεγάζει και ενοποιεί τόσο τους χώρους του συνεδριακού κέντρου, όσο και την κεντρική διαδρομή.
Στη συνέχεια, η δυνατότητα αυτόνομης λειτουργίας τμημάτων του συνεδριακού κέντρου, συνέβαλε στη δημιουργία πυρήνων, δηλαδή σε έναν τύπο κτηρίου μέσα στο κτήριο, οι οποίοι παρέλαβαν τις χρήσεις του κτηριολογικού προγράμματος με διαχωριστικό αλλά και ενοποιητικό στοιχείο τους κοινοχρήστους χώρους μεταξύ αυτών.
Το κτήριο φιλοξενεί ένα αμφιθέατρο χωρητικότητας 1000 θέσεων και ένα μικρότερο 250 θέσεων, αίθουσες συνεδριάσεων, συσκέψεων και σεμιναρίων, χώρους εστίασης, μία μικρή βιβλιοθήκη καθώς επίσης και υπόγειο χώρο στάθμευσης.
Όσον αφορά την κατασκευή , δημιουργούνται δύο κατασκευαστικά συστήματα, ένα των πυρήνων του κτηρίου και ένα του μεταλλικού στεγάστρου.
Επιβλέπων: Τριανταφυλλίδης Γεώργιος
Αριθμός Αναφοράς: 488
Το θέμα της διπλωματικής εργασίας αφορά τον σχεδιασμό ενός συμπλέγματος τεσσάρων ψηλών κτιρίων που ενώνονται μεταξύ τους στο ισόγειο. Χωροθετημένο σε ένα οικόπεδο 20.000 τμ στο κέντρο των Τιράνων, η πρόταση επεμβαίνει στο αμήχανο μέχρι σήμερα ‘πάρκο’ που βρίσκεται πίσω από το ιστορικό κτίριο της Όπερας των Τιράνων, με σκοπό να εντατικοποιήσει την χρήση του και να το εντάξει στην αστική σφαίρα της πόλης.
Η κεντρική ιδέα της πρότασης μπορεί να συνοψιστεί στην παρακάτω δήλωση: "αντί ένα μέτριο πάρκο, δύο εντατικοί αστικοί πυκνωτές, δηλαδή ένα 'αστικό δάσος' και ένα σύνολο κτιρίων με μεικτό πρόγραμμα για την πόλη". Με αυτόν τον τρόπο το μισό οικόπεδο χτίζεται στον περισσότερο δυνατό όγκο που μπορούν να επιτρέψουν οι οικοδομικοί κανονισμοί της πόλης, δηλαδή 63.500 τμ, ενώ το πάρκο δίπλα του αποκτά πυκνότερη βλάστηση και χρήσεις ώστε να καταστεί πιο χρήσιμη και ελκυστική η παρουσία του στον αστικό ιστό.
Στο επίπεδο του δρόμου η πρόταση αναπαράγει την (τυπολογική) μικροκλίμακα και το πρόγραμμα της πόλης των Τιράνων στην συγκεκριμένη περιοχή. Με αυτόν τον τρόπο η βάση των κτιρίων λειτουργεί σαν ένα στέγαστρο που ορίζει/εμφωλεύει τέσσερις βασικές κατηγορίες δραστηριοτήτων: αγορά/εμπόριο, σύγχρονη τέχνη/εκπαίδευση, πολιτισμικές δραστηριότητες/ ψυχαγωγία και άθληση. Οι τέσσερις αυτές προγραμματικές θεματικές τοποθετούνται η κάθε μια σε μια πλευρά της σταυροειδής βάσης και συνδέονται στην κάθε πλευρά τους με την πόλη μέσω των υπαρχόντων ή των ειδικά σχεδιασμένων πεζοδρομίων. Τα όρια του κτιρίου στο ισόγειο είναι σαφώς ορισμένα και πλήρως διάφανα ώστε να μη διακόπτεται η συνέχεια με το αστικό πλαίσιο.
Στην κάθε από τις τέσσερις γωνίες της σταυροειδής βάσης υπάρχει και από ένα κτίριο διαφορετικού μεγέθους, με το ψηλότερο από αυτά (100 μέτρα) να φιλοδοξεί να γίνει το νέο τοπόσημο των Τιράνων. Ας ονομάζουμε τα κτίρια αυτά ‘Πύργους’ (στα Αλβανικά ‘Kulla’), μιας και για την κλίμακα της συγκεκριμένης πόλης θεωρούνται ψηλά κτίρια. Οι πύργοι αυτοί λοιπόν, ακολουθούν την παράδοση των τελευταίων δεκαπέντε ετών στα Τίρανα, να χτίζονται ψηλά κτίρια στο κέντρο με σκοπό την πύκνωσή του. Το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της μορφής των Πύργων έγκειται στην λοξή τομή στην βάσης τους και την αφαίρεση ενός μεγάλου κομματιού όγκου, καθώς και στην κάθετη ‘προγραμματική διαφθορά’ τους ώστε να υποδέχονται δημόσιες χρήσεις πέρα της κατοίκησης/διαμερίσματα και της εργασίας/γραφεία. Το ύψος των Πύργων, καθώς και το ύψος της λοξοτομής ορίζονται από τα γειτονικά κτίρια με σκοπό την ένταξή τους στην ογκοπλασία της περιοχής.
Με τον τρόπο αυτό τα κτίρια της πρότασης κάνουν αισθητή την παρουσία τους μόνο πάνω από την κορυφογραμμή της πόλης, καθώς κάτω από αυτήν "απαντούν στο χτισμένο αστικό πλήρες με αστικό κενό". Στο αστικό τους κενό δημιουργούνται ανοιχτοί δημόσιοι χώροι στους οποίους μπορούν να εκφραστούν οι εσωτερικές δραστηριότητες της βάσης: προγραμματική συνέχεια του μέσα (κτίριο) με το έξω (πόλη).
Τους ανοιχτούς αυτούς χώρους στις βάσεις των κτιρίων στελεχώνουν επιπρόσθετα στοιχεία όπως: το ‘αστικό δάσος’ λειτουργεί σαν υπαίθρια συνέχεια των χώρων άθλησης στην Βόρια πλευρά της βάσης, η πίσω αυλή του κτιρίου της Όπερας λειτουργεί σαν ένας καλά καδραρισμένος ανοιχτός χώρος εκδηλώσεων απέναντι από την πολιτισμική πτέρυγα της βάσης στα Δυτικά κλπ.
Την όλη σύνθεση ενοποιεί ένα μεγάλος γραμμικός περίπατος/πεζόδρομος που ξεκινά από την πλατεία Skenderbeu και τελειώνει στην Ανατολική πλευρά του οικοπέδου.
Επιβλέπων: Πανηγύρης Κωστής
Αριθμός Αναφοράς: 502
Αντικείμενο της διπλωματικής μας εργασίας αποτελεί η προοπτική εξόδου της Δραπετσώνας προς τη θάλασσα μέσω της δημιουργίας ενός ανοιχτού δημόσιου χώρου μητροπολιτικής εμβέλειας στη θέση του πρώην βιομηχανικού συγκροτήματος Λιπασμάτων. Η περιοχή διατηρεί εδώ και χρόνια το χαρακτηριστικό του απροσπέλαστου χωρίζοντας με έναν συνεχή τοίχο την πόλη από τη θάλασσα. Τα ίχνη της προηγούμενης χρήσης της σβήνουν σταδιακά στο πέρασμα του χρόνου, ενώ νέες δεν έχουν προκύψει παρ όλες τις προτάσεις που έχουν κατατεθεί. Αποτελεί ακόμη ένα διαχρονικό πεδίο διεκδίκησης από την τοπική κοινωνία, λόγω τη απεριόριστης δυνατότητας της να αποτελέσει χώρο πρασίνου, σε μία περιοχή η οποία χαρακτηρίζεται από την πυκνή αστική δόμηση, όπως αυτή έχει διαμορφωθεί μέσα στον 20ο αιώνα.
Επιχειρούμε να απαντήσουμε στα παραπάνω ζητήματα επεκτείνοντας τον οδικό άξονα που συνδέει το κέντρο της Δραπετσώνας με τα Λιπάσματα. Δημιουργούμε μια προβλήτα που λειτουργεί ως άξονας περιπάτου προς τη θάλασσα, ένα νέο έδαφος σε απόσταση και σχέση με το υπάρχον. Το νέο αυτό έδαφος λειτουργεί ως μηχανισμός ανακάλυψης του υπάρχοντος, τόσο για την ίδια την πόλη, όσο και για το έδαφος των Λιπασμάτων.
Αντιστρέφοντας καθ ύψος την εικόνα της πόλης τοποθετούμε επίπεδα δραστηριοτήτων προγραμματικά σχετικών με τον ελεύθερο χρόνο κάτω από την προβλήτα. Τα επίπεδα αυτά λειτουργούν ως διαμεσολαβητές στην έξοδο της πόλης προς το έδαφος των Λιπασμάτων όπου δημιουργούμε τέσσερις άξονες περιπάτου και πρασίνου που διασχίζουν την περιοχή. Συμβάλουμε έτσι στην προσπάθεια ανακατάληψης του εδάφους που επιχειρεί το φυσικό στοιχείο εκμεταλλευόμενο την εγκατάλειψη και τις δύο δεκαετίες από την κατεδάφιση των εγκαταστάσεων και οραματιζόμαστε την επικράτηση του σε ένα μητροπολιτικό πάρκο.
Προσεγγίζουμε το υπάρχον έδαφος ως ένα συνονθύλευμα από ίχνη ερειπίων που αδυνατεί να συγκροτήσει την εικόνα της προηγούμενης χρήσης. Επιχειρούμε να απαντήσουμε στο ζήτημα της ιστορικής μνήμης που προκύπτει από αυτό όχι με την αναβίωση ή την κατάργηση του παρελθόντος, μα με μια δυναμική ιστορική καταγραφή που συνομιλεί με το σήμερα και αναζητά νέες χρήσεις κρατώντας ανοιχτά τα μάτια στο χθες.
Επιβλέποντες: Γαβρήλου Έβελυν, Πανηγύρης Κωστής
Αριθμός Αναφοράς: 493
Η διπλωματική εργασία πραγματεύεται τη μελέτη και το σχεδιασμό ξενώνα οικολογικού προφίλ σε αγροτουριστικό πλαίσιο, το οποίο θα έχει χωρητικότητα 34 κλίνες. Η τοποθεσία βρίσκεται μεταξύ των χωριών Άνω και Κάτω Κεφαλαρίου στο Ν. Δράμας. Σκοπός του σχεδιασμού είναι η απαρχή μιας ήπιας αγροτουριστικής ανάπτυξης της περιοχής. Η φυσική ένταση και οι ανεξάντλητες φυσικές πηγές στην περιοχή είναι ένα φαινόμενο αξιοπρόσεκτο. Το άφθονο νερό που αναβλύζει δημιουργεί ποτάμια με διακλαδώσεις, εποχιακές λίμνες και μια ιδιαίτερη φυσική βλάστηση που διαχέεται στις παραπάνω ροές. Η διαδρομή του νερού επηρεάζει καταλυτικά τον περιβάλλοντα χώρο που αριθμεί πολλά χωρία, χιλιάδες στρέμματα καλλιεργειών και τοπόσημα της ευρύτερης περιοχής.
Αυτά είναι: 1. Η ιχθυοκαλλιέργεια μεταξύ Άνω και Κάτω Κεφαλαρίου 2. Η πλατεία του Άνω Κεφαλαρίου 3. Το πευκοδάσος Κυργίων 4. Το πάρκο αρπακτικών στη Αγορά 5. Ο αρχαιολογικός χώρος Φιλίππων και το πρώτο χριστιανικό βαπτιστήριο στην Ευρώπη που βρίσκεται στη Λυδία 6. Το πυλοθεραπευτήριο Κρηνίδων και 7. Το Ευρωπαϊκό μονοπάτι 04. Ενωτικό τους στοιχείο θα αποτελέσει ένας ποδηλατόδρομος που τα διαπερνά και τα ενώνει με τον υδροτουριστικό μας ξενώνα.
Σημαντικός παράγοντας της επιλογής της τοποθεσίας αποτελεί η μεγάλη μονάδα ιχθυοκαλλιέργειας που λειτουργεί στην εγγύς περιοχή. Οι θαμώνες θα έχουν την ευκαιρία να απασχοληθούν και να αποκτήσουν εμπειρία στην πρωτογενή παραγωγή προϊόντων, στην συγκεκριμένη περίπτωση της πέστροφας και του οξύρυγχου. Η ιχθυο-παραγωγή συμπληρώνει ένα «κλειστό κύκλωμα» καλλιεργειών που αποτελείται από υδροπονικές καλλιέργειες λαχανικών, μανιταρο-καλλιέργειες, καλλιέργειες σκουληκιών και καλλιέργειες λέμνας.
Ο σχεδιασμός των βασικών γραμμών του οικισμού-ξενώνα μιμείται την τυχαιότητα της κίνησης του νερού και τα όρια που συνθέτει, και τα εντάσσει στο φυσικό τοπίο της περιοχής. Αναλύεται σε εφτά επίπεδα 1. Το φυσικό δάσος της περιοχής, 2. Η ροή του ποταμού, 3. Το οδικό δίκτυο και το δίκτυο του ποδηλατοδρόμου, 4. Το κλειστό κύκλωμα των καλλιεργειών, 5. Η βάση του οικισμού (ξύλινο ντεκ), 6. Οι μονάδες κατοίκισης και 7. Τα κοινόχρηστα κτίρια.
Ο ξενώνας δεν είναι μεγάλος, αχανής και απρόσωπος, αλλά μια, εναρμονισμένη με το περιβάλλον και την αρχιτεκτονική δόμηση του τόπου, μονάδα. Σε αυτό το πλαίσιο το κύριο υλικό είναι το rammed earth. Η αρχική ιδέα γεννιέται από τη δημιουργία των πηγών. Το νερό κυλά υπογείως, ανάμεσα σε πέτρες, χώμα και κενά, ενώνεται και δημιουργεί ροή. Η ροή αυτή δημιουργείται από τυχαία όρια και γωνιάσεις, δημιουργώντας ένα εξίσου τυχαίο σχήμα. Η διαχείριση των χώρων στάσης, κίνησης, θέασης, γειτνίασης φιλοδοξεί να δημιουργήσει και να εντείνει το αίσθημα του συνόλου-κοινότητας αλλά παράλληλα να προστατέψει τον ιδιωτικό χώρο των εφήμερων κατοίκων του ξενώνα. Όπως και στο Kresge College του Ch. Moore, το συγκρότημα «χορεύει» με τη φύση και τα όρια του ενός χάνονται στο άλλο.
Το πρόγραμμα διαμορφώνεται ως εξής: Έχουμε δύο ομάδες κτιρίων τα ιδιωτικά και τα δημόσια. Τα ιδιωτικά αποτελούνται από δίκλινες μονάδες και ζευγάρια κατοικιών που μπορούν να χρησιμοποιηθούν σαν τετράκλινα. Τα κοινόχρηστα είναι το κέντρο υποδοχής, το κέντρο εκπαίδευσης και πληροφόρησης γύρω από τις εναλλακτικές καλλιέργειες, το κέντρο εστίασης και το κατάστημα. Η κατοικία ακολουθεί μια λιτή, σχεδόν, τεκτονική λογική και μια καθαρή ορθογωνική τυπολογία. Οι απέριττες επαναλαμβανόμενες μονάδες τοποθετούνται σε κλονισμένους άξονες, ενταγμένες στην λογική της ροής. Ο σχεδιασμός του layer των κατοικιών έχει τις ρίζες του στο συγκρότημα των κατοικιών στην Επίδαυρο του Α. Κωνσταντινίδη. Τα ιδιαίτερα σχήματα των δημόσιων κτιρίων, που δεν ακολουθούν το κανόνα της ορθής γωνίας, έρχονται σε αντίθεση με τη λογική των κατοικιών, ενισχύοντας την σημασία του δημόσιου χώρου.
Επιβλέπων: Τριανταφυλλίδης Γεώργιος
Αριθμός Αναφοράς: 500