Το “The Crukinble” είναι ένα κτίριο εκδόσεων έντυπου τύπου το οποίο στεγάζει παράλληλα και δραστηριότητες ενίσχυσης και διάδοσης του ηλεκτρονικού και του έντυπου βιβλίου. Οι διάφορες λειτουργίες διαπλέκονται μέσα από τη δομή του, δημιουργώντας ένα τοπόσημο στο κέντρο της Αθήνας. Ταυτόχρονα αποτελεί ένα ενεργό πείραμα συνύπαρξης επαγγελμάτων με τη λιγότερη δυνατή ιεραρχική διάκριση μεταξύ τους.

Η ονομασία του αποτελεί συνδυασμό των λέξεων crucible και kindle. Crucible σημαίνει χοάνη και kindle είναι με άλλη λέξη το tablet. Η χοάνη χρησιμοποιείται ως όρος και κυριολεκτικά και μεταφορικά, αφού το αίθριο του κτιρίου παραπέμπει στο σχήμα της, αλλά και ολόκληρο το κτίσμα θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί ως ένα μέρος συγκέντρωσης και διάδοσης έντυπου και ηλεκτρονικού υλικού.

Η κύρια λειτουργία του κτιρίου είναι ο εκδοτικός οίκος. Τα επαγγέλματα που απασχολούνται είναι αρκετά και ποικίλουν. Η κάτοψη των εργασιακών χώρων είναι μορφής open plan και όλα τα γραφεία βρίσκονται σε κοινούς χώρους. Δεν υπάρχουν ξεχωριστά γραφεία για τους υψηλά ιστάμενους και όλοι οι εργαζόμενοι συνυπάρχουν στο ίδιο μέρος. Η μοναδική διάκριση που υπάρχει είναι με βάση τον τομέα του καθενός, καθώς το κάθε τμήμα έχει τοποθετηθεί σε διαφορετικό μέρος του κτίσματος, όχι όμως αποκομμένο από τα υπόλοιπα. Ο διαχωρισμός επιτυγχάνεται με κινούμενα πανέλα, προσφέροντας μία δυναμική στο χώρο. 

Άλλες λειτουργίες είναι η βιβλιοθήκη, η οποία έχει περισσότερο την μορφή αρχείου και είναι προσβάσιμη στους εργαζόμενους αλλά και σε εξωτερικούς επισκέπτες. Επίσης υπάρχουν αρκετοί χώροι για συναντήσεις και διαλέξεις. Το κυριότερο σημείο του κτιρίου είναι το επίπεδο του ισογείου και συγκεκριμένα η βάση του αίθριου στην οποία καταλήγουν όλες οι προσβάσεις από έξω και από την οποία ξεκινούν όλες οι κινήσεις προς το εσωτερικό του κτιρίου. Στο ισόγειο βρίσκονται ένας εκθεσιακός χώρος και αίθουσα διαλέξεων ικανά να φιλοξενήσουν εκθέσεις και παρουσιάσεις βιβλίων, προσδοκώντας να μετατρέψουν τον χώρο σε ένα σημείο συνάντησης στο κέντρο της Αθήνας.

Επιβλέποντες: Τσαγκρασούλης Aριστείδης, Γαβρήλου Έβελυν, Λυκουριώτη Ίρις

Αριθμός Αναφοράς: 492

Το θέμα της παρούσας διπλωματικής εργασίας αφορά τον χώρο του πρώην Στρατοπέδου Σπυρούδη, που βρίσκεται στο Δήμο Αγίας Παρασκευής στην Αθήνα. Tο οικόπεδο μελέτης χωροθετείται στο βορειοανατολικό τμήμα της περιοχής στους πρόποδες του Υμηττού, ανάμεσα στα τελευταία οικοδομικά τετράγωνα και τον ορεινό δασικό όγκο. Φιλοξενεί το Εργαστήριο Τέχνης του Δήμου Αγίας Παρασκευής, καθώς και αθλητικές και προσκοπικές λέσχες, αξιοποιώντας κατά κύριο λόγο τα προϋπάρχοντα κτίσματα του στρατοπέδου. Σκοπός και κυρίως θέμα της εργασίας είναι η αναβάθμιση του χώρου με τη διατήρηση και ενίσχυση της υπάρχουσας λειτουργίας του, με τη δημιουργία ενός μεγαλύτερου κέντρου τέχνης και πολιτισμού, που θα περιλαμβάνει και αθλητικές εγκαταστάσεις ενώ θα έχει τόσο τοπικό όσο και υπερτοπικό χαρακτήρα και σημασία.

Ο χώρος μελέτης, με εμβαδόν που πλησιάζει τα 40 στρέμματα, παρουσιάζει ιδιαίτερο χαρακτήρα, με διαφορετικές χωρικές ποιότητες και λειτουργίες εντός της έκτασης του. Η εμφανής αντίθεση ανάμεσα στο κεντρικό του τμήμα, που παρουσιάζει εικόνα εγκατάλειψης, και το βόρειο και νότιο σκέλος του που αξιοποιούνται σχεδόν πλήρως, αποδυναμώνει τη δυναμική και το ενδιαφέρον της λειτουργίας του, καθιστώντας αναγκαία μια διαφορετική προσέγγιση του. Η έμφαση στην τέχνη και τον πολιτισμό, που ήδη αποτελεί τη βάση του χαρακτήρα του οικοπέδου, μπορεί επίσης να αποτελέσει τον πυρήνα μιας διευρυμένης παρέμβασης στον χώρο. Αξιοποιώντας την προνομιακή του θέση στον αστικό ιστό αλλά και μετατρέποντας τις αδυναμίες του, όπως η ασυνέχεια της μορφής του και οι μεγάλες κλίσεις του εδάφους στο εσωτερικό του, σε πλεονεκτικά στοιχεία, προτείνεται η ιδέα ενός συγκροτήματος με πολιτιστική και καλλιτεχνική λειτουργία αλλά με περισσότερο ευρεία έννοια και πολυπρογραμματικό χαρακτήρα.

Αποτέλεσμα αυτής της προσδοκίας είναι η σύσταση ενός συμπλέγματος 4 επιμέρους ‘’φυσαλίδων’’ (bubbles) που λειτουργούν ως ξέφωτα μέσα στο πυκνό δάσος, με το καθένα να εστιάζει σε διαφορετική δραστηριότητα πολιτισμού, εκμεταλλευόμενο την τοποθεσία του οικοπέδου στα όρια μεταξύ της πόλης και του ορεινού δάσους και ενσωματωμένο αρμονικά στο πολυδιάστατο περιβάλλον του.

Επιβλέπουσα: Τροβά Βάσω

Αριθμός Αναφοράς: 525

Η παρούσα διπλωματική εργασία πραγματεύεται τη δημιουργία ενός χώρου εστίασης και αγοράς στην πόλη του Βόλου και τη διαμόρφωση του δημόσιου χώρου γύρω από αυτόν. Η χωροθέτηση του γίνεται στο κέντρο της πόλης, επιδιώκοντας την αποσυμφόρηση αυτής και την ένταξη μιας πράσινης κοιτίδας στο αστικό τοπίο.

Η προσπάθειά μας επιζητά την ανάδειξη της τοπικής κουλτούρας του Βόλου. Αφουγκραζόμενες τα προβλήματα της σημερινής εποχής κι επιλέγοντας τοπικούς παραγωγούς και καλλιεργητές για την τροφοδοσία του χώρου, επιτυγχάνεται η λειτουργία του χωρίς μεσάζοντες και κατ’ επέκταση, η διατήρηση του κόστους σε χαμηλά επίπεδα.

Κατά τη διάρκεια της εκπόνησης αυτής της εργασίας μελετήθηκαν παρόμοιοι χώροι κι έγινε καταγραφή των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών τους. Δεν επιχειρήθηκε η αντιγραφή των παραδειγμάτων, αλλά η κριτική αυτών, για την όσο το δυνατό καλύτερη σχεδίαση του χώρου στα πλαίσια της πόλης του Βόλου.

Ο πολυχώρος εστίασης και αγοράς θα αποτελέσει μια πρότυπη εστία συνεύρεσης των διαφορετικών στοιχείων, που συγκροτούν τον ετερογενή καμβά της ελληνικής γαστρονομίας, εστιάζοντας κυρίως στην ευρύτερη περιοχή της πόλης του Βόλου. Παραγωγοί, μάγειρες, φορείς, Έλληνες και ξένοι επισκέπτες και γευσιγνώστες θα συμβάλλουν στην πολιτιστική και οικονομική ανάπτυξη του τόπου. Βασική μας επιδίωξη είναι η επιμόρφωση των κατοίκων της περιοχής σε θέματα διατροφής. Εκδηλώσεις και μαθήματα μαγειρικής για παιδιά και ενήλικες θα συμβάλλουν σε αυτό. Παράλληλα, γίνεται προσπάθεια να προωθηθεί και να τονιστεί η έννοια του ομαδικού - κοινοτικού φαγητού και του εθελοντισμού. Στοχεύουμε στην προώθηση της τοπικής ιδιοσυγκρασίας και στη σύνδεση της υγιεινής διατροφής με την απόλαυση. Θα ήταν επιθυμητό η δημιουργία αυτής της εξειδικευμένης κατάστασης να αποτελέσει πολιτική κίνηση.

Επιβλέποντες: Παπαδόπουλος Λόης-Θεολόγος, Ψυχούλης Αλέξανδρος

Αριθμός Αναφοράς: 504

Η έρευνα που προηγήθηκε οδήγησε σταδιακά στην προσπάθεια ανάλυσης μιας συνθετικής διαδικασίας που σχετίζεται με ένα υπαρκτό και σημαντικό πρόβλημα της ευρύτερης περιοχής της Περιφέρειας της Στερεάς Ελλάδας και της Εύβοιας. Η ερώτηση: ‘Σε ποιο κοινό απευθύνομαι;’ θέλει να καθορίσει σταδιακά τόσο τον τρόπο όσο και την πορεία της σχεδιαστικής σκέψης. Το κοινό αυτό λοιπόν, είναι εκείνο που έχει την ανάγκη μιας πλήρους εκπαίδευσης, βασισμένη αλλά και προσαρμοσμένη στα δικά τους μέτρα και σταθμά. Άνθρωποι – παιδιά και έφηβοι- με ιδιαιτερότητες αντιμετωπίζουν τον κόσμο με τις αισθήσεις τους, ίσως περισσότερο απ όσο εμείς οι υπόλοιποι. Όραση, Αφή, Ακοή, Όσφρηση και Γεύση, αποτελούν τα κανάλια της επικοινωνίας τους με τον υπόλοιπο κόσμο. Μέσω ή και με τη βοήθεια αυτών, μπορούν να εξελιχθούν και κατά συνέπεια ενδεχομένως να προκύπτει η ανάγκη μια ειδικής εκπαιδευτικής διαδικασίας, αλλιώτικη της καθιερωμένης. Μια ειδική αγωγή βασισμένη στον τρόπο λειτουργίας του ανθρώπινου σώματος, και στα μέσα αλληλεπίδρασής του, με το γενικότερο περιβάλλον. Γίνεται λοιπόν λόγος, για ένα σχολείο, το οποίο βασίζεται στις ανθρώπινες αισθήσεις, ως ανάγνωση της ύπαρξης αλλά και ως εξήγησης της εξέλιξης. Μια ολοκληρωμένη εκπαιδευτική αγωγή, που μπορεί να αναλάβει τα παιδιά από τα πρώτα τους σχολικά βήματα, ως και την αποφοίτησή τους. Ένα ειδικό αισθητηριακό σχολείο, με μια μονάδα Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης (Δημοτικό), αλλά και Δευτεροβάθμιας (Γυμνάσιο και Λύκειο), δύναται να υποστηρίξει μαθητές με διαφορετικέ μαθησιακές δυσκολίες και ιδιαιτερότητες.

Επιβλέπουσα: Τροβά Βάσω

Αριθμός Αναφοράς: 526

Η συγκεκριμένη διπλωματική εργασία έχει σαν θέμα της την ανασυσταμένη λίμνη Κάρλα. Αναγνωρίζοντας  τη διπλή κλίμακα του τοπίου (η Κάρλα ως ένα μελετημένο τεχνικό έργο, αλλά και ως ένα απόσπασμα φύσης) η επέμβαση γίνεται σε δύο επίπεδα, τα οποία λειτουργούν συμπληρωματικά.

Στην μεγάλη κλίμακα το σύστημα οργανώνεται ποσοτικά, με βάση τέσσερα επίπεδα κανάβου που προβάλλονται στο τοπίο και μετρούν συγκεκριμένα μεγέθη της λίμνης, δίνοντας μας μια εικονική πτυχή του τοπίου. Στη μικρή, ανθρώπινη κλίμακα γίνεται μια προσπάθεια να εισαχθεί το βίωμα εκ νέου στην εμπειρία της αποκάλυψης του τοπίου, με την εισαγωγή βιωματικών πλατφορμών που λειτουργούν τόσο προς μια ίαση του τοπίου όσο και ερμηνευτικά  ως προς το τοπίο και τον τρόπο ζωής που αναπτύχθηκε στη λίμνη μέχρι την αποξήρανση της το 1962.

To σενάριο κατοίκησης ολοκληρώνεται με την εισαγωγή της τυπικής βάρκας της Κάρλας, της πλατσίδας, ως μέσο προσπέλασης του τοπίου αλλά και ως βασικής μονάδας κατοίκησης. Συμπληρωματικά, οι βασικές λειτουργίες (εστίαση, υγιεινή, κλπ) τοποθετούνται σε μόνιμες κατασκευές σε τρία σημεία της λίμνης δίνοντας τους κομβικό χαρακτήρα. Το σύστημα έτσι αποκτά ένα νομαδικό χαρακτήρα με τις έννοιες του ταξιδιού και του προορισμού να αποκτούν ιδιαίτερη σημασία.

Επιβλέπων: Κοτιώνης Ζήσης

Αριθμός Αναφοράς: 523

Η συγκεκριμένη διπλωματική, έχει ως θέμα τον ανασχεδιασμό του κεντρικού παραλιακού μετώπου της Πάτρας. Η πόλη εδώ και χρόνια, έχει χάσει την επαφή της με την θάλασσα, καθώς το μεγαλύτερο τμήμα του παραλιακού μετώπου της, καταλαμβάνεται από τις χρήσεις του εμπορικού και του επιβατικού λιμανιού. Πλέον, η απόφαση του δήμου να μεταφέρει το επιβατικό λιμάνι σε άλλο σημείο της πόλης, ελευθερώνει ένα σημαντικό τμήμα του παραλιακού μετώπου. Βασικός στόχος είναι να γίνει μια ρεαλιστική πρόταση, η οποία θα προκύψει μέσα απότην αναγνώριση της περιοχής και της υπάρχουσας κατάστασης, και θα ορίσει τις απαραίτητες χρήσεις που θα ενισχύσουν την επισκεψιμότητα της περιοχής. Στην πορεία της πρότασης, παρουσιάζεται μια σειρά από επεμβάσεις στην εξωτερική διαμόρφωση της περιοχής, οι οποίες δημιουργούνχώρους πρασίνου και ανάπαυσης στους πολίτες της πόλης. Στη συνέχεια, γίνεται μια παράθεση τεχνικών σχεδίων των κτιρίων που τοποθετούνται στην περιοχή, ανάλυση των λειτουργιών τους και παρουσίαση τρισδιάστατων εικόνων που αντιπροσωπεύουν το τελικό αποτέλεσμα. Η πρόταση περιλαμβάνει ένα κτίριο πολιτιστικού χαρακτήρα - που θα περιέχει αμφιθέατρο, βιβλιοθήκη και εκθεσιακούς χώρους - ένα διαχειριστικό κέντρο - που θα στεγάζει γραφεία και αίθουσες συσκέψεων - ένα κτίριο καταστημάτων - με καφέ, εστιατόριο και info-pointγια την πόλη, αθλητικές εγκαταστάσεις - με γήπεδα τέννις, μπάσκετ, γυμναστήριο και αποδυτήρια - και τέλος μια υπαίθρια αγορά τροφίμων η οποία στεγάζεται σε μία από τις παλιές αποθήκες του λιμανιού. Απώτερος στόχος αυτής της επέμβασης, είναι να αποκτήσει ξανά η πόλη της Πάτρας καθημερινή επαφή και σχέση με την θάλασσα όπως αξίζει σε μια παραθαλάσσια πόλη.

Επιβλέπων: Τριανταφυλλίδης Γεώργιος

Αριθμός Αναφοράς: 483

Η συγκεκριμένη εργασία μελετά τις βιομηχανικές περιοχές σε περίοδο κρίσης και ερευνά τις δυνατότητες που έχουν να φιλοξενήσουν ένα νέο συλλογικό μοντέλο εργασίας και να μετασχηματιστούν ανάλογα με τις κοινωνικές ανάγκες, όχι ως μία ουτοπική λύση αλλά ως μία πραγματική απάντηση στο σήμερα. 

Οι βιομηχανικές ζώνες εμφανιστήκαν κατά την περίοδο ακμής της βιομηχανίας ως περιοχές συγκέντρωσης βιομηχανιών και εργατικών κατοικιών, άναρχα δομημένες που αργότερα μετασχηματίστηκαν σε οργανωμένες ζώνες που παρείχαν κίνητρα εγκατάστασης και οικονομικά πλεονεκτήματα. Το φαινόμενο της αποβιομηχάνισης αργότερα όμως οδήγησε στη σταδιακή ερήμωση των βιομηχανικών περιοχών, η οποία κορυφώθηκε κατά την περίοδο της κρίσης.

 Εστιάζοντας στη ΒΙΠΕ Βόλου, παρατηρούμε ότι πλέον είναι μία έρημη περιοχή, στην οποία μειώνεται συνεχώς το εργατικό δυναμικό που απασχολείται, βιομηχανίες κλείνουν, οι εργασιακές σχέσεις αλλάζουν, εδραιώνονται καθεστώτα όπως αυτό της εκ περιτροπής εργασίας, υπάρχει απλήρωτη εργασία και μειώσεις μισθών ενώ ελάχιστα εργοστάσια λειτουργούν χωρίς σημαντικά προβλήματα. Έτσι, διαπιστώνεται ότι υπάρχει μεγάλο κτιριακό απόθεμα, εργατικό δυναμικό με γνώσεις και ταυτόχρονα πρόβλημα ανεργίας. Κατά συνέπεια επιχειρείται ο ανασχεδιασμός της περιοχής με άξονα τη διαφορετική θεώρηση της εργασίας σε μία βάση όπου θα έχουν αλλάξει κάποια δεδομένα συνολικά, όπως το καθεστώς ιδιοκτησίας και η ύπαρξη δυνατοτήτων εργατικού ελέγχου.

Οπότε, η ΒΙΠΕ μετασχηματίζεται σε μία περιοχή αστικού χαρακτήρα που θα συνδυάζει εργασία και κατοίκηση, θα έχει υπερτοπικό χαρακτήρα και θα αποτελεί συνέχεια και οργανικό κομμάτι της πόλης. Εγκαθίστανται πέντε μονάδες έρευνας εκπαίδευσης και παραγωγής σε τομείς υψηλής τεχνολογίας, σχεδιασμού επίπλων, πρότυπων καλλιεργειών, παρασκευής υλικών και μηχανημάτων, σε παλιά βιομηχανικά κτίρια. Οι κατοικίες συγκεντρώνονται στα όρια των τετραγώνων, των βιομηχανικών οικοπέδων. Δίνεται έμφαση στο κτίριο της ΜISKO, ως πόλος έλξης της περιοχής. Στους χώρους εργασίας υπάρχουν δημόσιες χρήσεις και ελεύθερη πρόσβαση. Διαμορφώνονται πάρκα, βελτιώνονται οι συγκοινωνίες και δημιουργείται επαρκές δίκτυο ποδηλατοδρόμων. Τέλος, υπάρχει αγροτική παραγωγής σε αστικούς κήπους που καλλιεργούνται από τους εργαζόμενους και τους κατοίκους της περιοχής.

Επιβλέπων: Κοτιώνης Ζήσης

Αριθμός Αναφοράς: 505

Η διπλωματική «Αστικά Δωμάτια στο Διδυμότειχο» βασίστηκε σε αρχαιολογικά συμπεράσματα σχετικά με το όνομα της πόλης του Διδυμοτείχου.

Η πόλη απλώνεται μεταξύ δύο λόφων (Κάστρο του Καλέ και Αγία Πέτρα). Ανασκαφές στον δεύτερο έφεραν στην επιφάνεια ύπαρξη θαμμένης πόλης ρωμαϊκής εποχής.  Οι αρχαιολόγοι μιλούν για  καταστροφή της πόλης τον 7ο αιώνα και μετακίνηση του πληθυσμού στον πλησιέστερο λόφο, το Κάστρο του Καλέ. Οι λόγοι που συνέτρεξαν στην μετακίνηση του πληθυσμού αφορούν την καλύτερη οχυρωματική θέση που προσφέρει η νέα τοποθεσία και πιθανόν κάποια ολική καταστροφή της πρώτης πόλης. Ωστόσο, την περίοδο αυτής της μετατόπισης υπάρχει φάση ταυτόχρονης κατοίκησης των δύο τειχών. Αυτή γίνεται η συνθήκη για να λάβει η πόλη το όνομά της.

Ευρήματα περασμένων αιώνων, είναι διακριτά μέσα στον ιστό της πόλης, στην πλειονότητά τους στο επίπεδο του εδάφους, δίνοντάς του αφηγηματική δύναμη. Το γεγονός της μεθοριακότητας και η μη λειτουργίας της πόλης ως πολιτικό κέντρο επιτρέπει σε χαρακτηριστικά των πολιτισμών να διατηρηθούν δίχως να απαλλοτριωθούν.

Η ανάγνωση του Flusser από τον Αριστείδη Αντονά σχετικά με την αναλογία γραφής και αρχιτεκτονικής, και το ερώτημα που θέτει όσον αφορά αυτό το συσχετισμό, δηλαδή τί μπορεί να σημαίνει η σταδιακή μετάβαση από την ενχάρακτη γραφή, στην γραφή πάνω σε χαρτί και στη συνέχεια στην πληκτρολογούμενη  και άυλη γραφή, αποτέλεσαν ζητήματα προς διερεύνηση.

Οι έννοιες του διδύμου και του  διπόλου ως κυρίαρχο στοιχείο της συνθετικής σκέψης οργάνωσαν τις έννοιες του σχεδιασμού, δίδυμοι λόφοι, ανατολή - δύση, έδαφος - οροφή, πραγματικό - ψηφιακό.

Το σχεδιαστικό αποτέλεσμα περιλαμβάνει δάπεδο που διατρέχει τη διαδρομή από το λόφο του Καλέ στο λόφο της Αγίας Πέτρας και υπογραμμίζει σε μία ενοποιητική πορεία το κοινό έδαφος των ευρημάτων. Το σχήμα ολοκληρώνεται με εισαγωγή ψηφιακών οροφών (συνδυασμός διπολικής σχέσης δάπεδο - οροφή και πραγματικός - ψηφιακός χώρος), ορατές με τη χρήση τεχνολογίας Google Glass που λειτουργούν ως ψηφιακά ευρήματα οροφής και καθοδηγούν τον επισκέπτη στα σημεία πύκνωσης δράσης κατασκευάζοντας αστικά δωμάτια.

Επιβλέπων: Αντονάς Αριστείδης

Αριθμός Αναφοράς: 509