Επιβλέποντες: Γιαννίση Φοίβη, Λυκουριώτη Ίρις, Τζιρτζιλάκης Γιώργος

Αριθμός Αναφοράς: 455

Η επίσκεψή μας στα Κορέστεια, πλινθόκτιστα χωριά στην Καστοριά, σηματοδότησε μια σειρά σκέψεων και ιδεών σχετικά με το χώμα ως οικοδομική τεχνική της υπαίθρου και την αντίθεσή τουως προς την “καθαρότητα”, σταθερότητα και στεγανότητα που προσίδει η κυριαρχία του μπετό στην σύγχρονη πόλη .Αρχική μας πρόθεση ήταν να εξευρευνήσουμε θεωρητικά και πρακτικά τα χαρακτηριστικά τουχώματος (άργιλος) ως οικοδομικό υλικό κι έπειτα να διερευνήσουμε την παρουσία και την μεταβολή του στον αστικό χώρο, “κατασκευάζοντας” ένα σενάριο αστικής δράσης και αρχιτεκτονικής παρέμβασης.

Το σενάριο αυτό εφορμάται από τις θεωρητικές και εμπειρικές γνώσεις μας σχετικά με την αρχιτεκτονική του χώματος και εξελίσσεται στα πλαίσια της βασικής μας ιδέας ότι το χώμα ως φτηνή πρώτη ύλη, αποτελεί ένα από τα πιο οικεία και γνώριμα φυσικά υλικά πουθα μπορούσε να αλλάξε ιτηνεικόνα του αστικού τοπίου μέσα από μια διαδικασία συμμετοχικού σχεδιασμού και κατασκευής μικρής κλίμακας αστικών παρεμβάσεων.

Το εργαστήριοωμο πλινθοδομών είναι ένα υπαίθριο εργαστήριο παραγωγής πλίνθων με τη συμμετοχή των κατοίκων της πόλης. Πραγματοποιείται κατά τη διάρκεια ενός καλοκαιρινού μήνα, καθώς είναι απαραίτητο το φυσικόστέγνωμα των πλίνθων στον ήλιο και οι δράσεις του λαμβάνουν χώρα κάθε σαββατοκύριακο από διαφορετικές ομάδες που προετοιμάζουν μείγματα διαφορετικής σύστασης που απαιτούν και διαφορετικούς χρόνους στεγνώματος. Τοτελευταίο σαββατοκύριακο του μήνα και αφού επέλθει ο απαραίτητος χρόνος ξήρανσης, οι ομάδες συνεργάζονται για την κατασκευή της αστικής παρέμβασης από ωμόπλινθους. Τοεργαστήρι δομείται χωρικά από την επανάληψης μιας γραμμικής μονάδας που συγκεντρώνει τις βασικές λειτουργίες επεξεργασίας του χώματος και της μεταποίησής του σε πλίνθο. (τρίψιμο, κοσκίνισμα, ανάμειξη, καλούπωμα, στέγνωμα).

Η συμμετοχική αυτή διαδικασία ενεργοποιεί τη δυνατότητα των πολιτών να επέμβουν δυναμικά στο χώρο μέσα από τα στάδια της γραμμής παραγωγής πουμετατρέπει το χώμα σε δομικήμονάδα κι έπειτα τη δομική μονάδα σε  αστικές τοπιογραφίες. Η φθαρτή φύση του υλικού στις καιρικές συνθήκες επιτρέπει την παρακολούθηση τωναλλαγών που παρουσιάζουν οι δομές κατά την πλήρη τελικά απορρόφησή τους από το περιβάλλον.

Επιβλέπουσα: Γαβρήλου Έβελυν

Αριθμός Αναφοράς: 465