Με αφορμή τον χαρακτηρισμό της πόλης της Καλαμάτας ως «πόλη του χορού» η παρούσα διπλωματική εργασία στοχεύει στην υποστήριξη και ολοκλήρωση των υπαρχόντων δομών που σχετίζονται με την τέχνη του χορού στην Καλαμάτα, το μέγαρο χορού και το αμφιθέατρο του κάστρου. Δημιουργείται ένας άξονας που ενοποιεί τους υφιστάμενους τόπους διεξαγωγής χορευτικών συμβάντων, καταλήγοντας στο οικόπεδο που έχει επιλεχθεί για την μελέτη, ώστε να μετατραπεί σε πάρκο χορού.
Το πάρκο χορού περιλαμβάνει επαγγελματική σχολή χορού, εστία φιλοξενίας των σπουδαστών και χορευτών που λαμβάνουν μέρος σε παραστάσεις (διεθνές φεστιβάλ χορού κ.λ.π) , βιβλιοθήκη καθώς και κέντρο φυσιοθεραπείας ανοιχτό σε όλη την πόλη. Η βασική ιδέα στηρίζεται στην ανάγκη χρήσης συγκεκριμένων χώρων όλο το εικοσιτετράωρο από τους κατοίκους του πάρκου, τους χορευτές, όταν όλοι οι υπόλοιποι χώροι παύουν να λειτουργούν. Πρόκειται για χώρους-κόμβους με πρόσβαση από τις εστίες, αποτελώντας παράλληλα τους ενδιάμεσους χώρους μετάβασης από το ένα μέρος στο άλλο. Αυτοί οι κόμβοι είναι η μία αίθουσα χορού, ανεξάρτητη από αυτές της διδασκαλίας, που μπορεί να χρησιμοποιηθεί ανά πάσα στιγμή, μία εσωτερική πισίνα και η βιβλιοθήκη. Το κεντρικό θέμα του πάρκου, οι αίθουσες διδασκαλίας δηλαδή καθώς αποτελούν προϋπόθεση δημιουργίας των υπολοίπων, είναι κατακόρυφα κατανεμημένες σχηματίζοντας έναν γυάλινο όγκο- οθόνη ορατό και εκτός του πάρκου.
Τέλος, το ίδιο το σώμα των χορευτών, η κίνηση το καθημερινό τους πρόγραμμα και οι ανάγκες τους ήταν τα ερεθίσματα που επηρέασαν τον συνολικό σχεδιασμό.
Επιβλέποντες: Κοτιώνης Ζήσης, Πανηγύρης Κωστής
Αριθμός Αναφοράς: 386
Σκοπός της διπλωματικής εργασίας, είναι η εναπόθεση κατασκευών φιλοξενίας στο Κουφονήσι, ώστε να δημιουργηθούν προϋποθέσεις να «ξαναανακαλυφτεί» το τοπίο, από προοπτικές ανθρώπινων κατασκευών ή τοπικών θέσεων που έχουν παρακμάσει ή παραβλεφθεί οι χρήσεις τους. Το Κουφονήσι είναι ένας προορισμός που ενδείκνυται καθαρά για πεζοπορία και κυρίως για εξερεύνηση παραλιών. Η πρόσβαση στις παραλίες ,με οποιοδήποτε μέσο μεταφοράς ,σταματάει σε ένα σημείο και συνεχίζεται η εξερεύνηση με τα πόδια. Σε ένα σημείο της διαδρομής υπάρχει ένα μονοπάτι που ενώνει δυο μεγάλες παραλίες. Παλαιότερα λειτουργούσε ως χώρος κατασκήνωσης, όπου αργότερα απαγορεύτηκε η λειτουργία του για υγειονομικούς λόγους. Προτείνεται να γίνει μία αναδιαμόρφωση της συγκεκριμένης περιοχής, ώστε να επαναφερθεί αυτή η ζωντάνια και η ένταση σε εκείνο το σημείο. Ο γραμμικός χειρισμός αποτέλεσε οδηγό μορφοποίησης του τοπίου λαμβάνοντας υπόψιν τις λέξεις κίνηση-στάση-σώμα στο σχεδιασμό.Η τελική χάραξη έγινε πάνω σε ίχνη παλαιών μονοπατιών που προϋπήρχαν .Το υπάρχον παραλιακό μονοπάτι ορίζεται από τους θάμνους (υπάρχουσα φύτευση της περιοχής) και από ένα πέτρινο τοιχίο το οποίο βρίσκεται κατά μήκος της περιοχής.Παράλληλα με την εξωτερική διαδρομή προτείνεται και η δημιουργία μίας νέας διαδρομής ,εσωτερικά της περιοχής.Οι κατασκευές φιλοξενίας αποτελούνται από ένα αναψυκτήριο στην εσωτερική διαδρομή με αποθηκευτικούς χώρους , ένα χώρο αποδυτηρίων και ένα χώρο wc. Κατασκευή φιλοξενίας αποτελεί και το πρότυπο που δημιουργήσαμε ,καθώς μεταλλάσσεται σε σκίαστρο στην εσωτερική διαδρομή και σε ξαπλώστρα στην εξωτερική διαδρομή.Τα υλικά που χρησιμοποιούνται στις κατασκευές μας και γενικότερα σε όλη τη σύνθεση του τοπίου είναι υλικά της περιοχής που προϋπήρχαν ,όπως το καλάμι. Προσπαθούμε να αναδείξουμε την πορεία του εκάστοτε μονοπατιού ως ελκυστικού περιπάτου με δυνατότητες στάσεις και ανάπαυσης.Οι δύο διαδρομές που δημιουργούνται η μία από φυσικό όριο και η άλλη από τεχνητό καθώς και τα μικροσυμβάντα στην περιοχή έρχονται να ξαναζωντανέψουν την περιοχή . Ο χρήστης χρησιμοποιεί τη μονάδα προσωρινής φιλοξενίας ανάλογα με τη δική του προσωπικότητα ,φαντασία και επιθυμία και σύμφωνα με τους περιορισμούς και τις δυνατότητες του χώρου.
Επιβλέπων: Κοτιώνης Ζήσης
Αριθμός Αναφοράς: 422
Η παρούσα διπλωματική εργασία πραγματεύται την πόλη ως ένα σύστημα και τις συνθήκες λειτουργίας της ως οργανισμό. Είναι ένα σύστημα το οποίο γεννιέται, αναπτύσσεται και πεθαίνει όπως κάθε ζωντανός οργανισμός. Το «μέρος» εξαρτάται από το «όλον» και το αντίστροφο. Το μεμονωμένο κτίριο είναι μέρος του συνόλου και όχι ξεχωριστή μονάδα μέσα στον ευρύτερο αστικό ιστό. Επίσης, η μονάδα/το κύτταρο συνθέτει τον αστικό ιστό. Έτσι, η μονάδα αφορά πολύ καθαρά την πόλη, ενώ ο εσωτερικός χώρος της είναι η αντανάκλαση των εξωτερικών κοινόχρηστων χώρων. Οι δύο αυτοί αντίθετοι χώροι αλληλοκαλύπτονται δημιουργώντας ένα αυτογενές πολεοδομικό σύστημα.
Η μονάδα /κύτταρο πολλαπλασιάζεται και καλύπτει το χώρο όπως ένα μωσαϊκό, όπως μια συλλογή τετραγώνων που καλύπτουν μια επιφάνεια. Μια τέτοια συλλογή τετραγώνων είναι και τα πολυόμινα.
Η εν λόγω έρευνα ξεκίνησε να πειραματίζεται με τα τρία πολυόμινα του RogerPenrose,- δηλαδή το δωδεκάμινο, το εικοσιδυάμινο και το τριαντατετράμινο- με αναπτύγματα αυτών και στις τρεις καρτεσιανές διαστάσεις (δωδεκάκυβος, εικοσιδυάκυβος, τριαντατετράκυβος)
Το πολυόμινο που επιλέχθηκε για περεταίρω μελέτη είναι το δωδεκάμινο- δωδεκάκυβος.
Το σχήμα του επιλεχθέντος δωδεκάκυβου είναι τέτοιο ώστε όπως και να τοποθετηθεί στο χώρο, ο κάθε μονόκυβος που το αποτελεί, έχει πάντοτε μία πλευρά ανοιχτή για τον σωστό ηλιασμό και αερισμό των επιμέρους μονάδων. Οι συνδυασμοί των δωδεκάκυβων προκύπτουν με αντιγραφή (copy), περιστροφή (rotate) και αντανάκλαση (mirror).
Η πρόταση που προκύπτει συνθέτει τελικά ένα πρότυπο που μπορεί να εφαρμοστεί σε μια ευρύτερη περιοχή ανεξάρτητα απο τοπικές και γεωγραφικές συνθήκες. Λόγω των πολλών συνδυασμών που προκύπτουν υπάρχει πολυμορφικότητα και πολυπλοκότητα στα αναπτύγματα των ιδιωτικών και δημόσιων χώρων.
Επιβλέπων: Κοτιώνης Ζήσης
Αριθμός Αναφοράς: 421
Σε ένα πιθανό μέλλον όπου μαζικές πυρηνικές τήξεις έχουν αυξήσει τα επίπεδα ραδιενέργειας στον πλανήτη πέρα από τα βιώσιμα, οι άνθρωποι καταφεύγουν σε καραντίνα στο υπέδαφος. Μία νέα πόλη κάτω από την πόλη που κατοικείται όποτε προκύπτει έκτακτη ανάγκη και όταν οι συνθήκες διαβίωσης στην επιφάνεια της γης είναι δυσχερείς. Η νέα αυτή πόλη θα συνθέτει ένα σύστημα απομόνωσης από τον έξω κόσμο και θα παρέχει στους πολίτες της τα απαραίτητα για την επιβίωσή τους για το διάστημα που θα χρειαστεί να ξαναγίνει κατοικήσιμη η επιφάνεια. Σε αυτή την νέα πραγματικότητα της μόλυνσης η επιφάνεια της γης μετατρέπεται σε ένα εχθρικό περιβάλλον για τον άνθρωπο, ο οποίος για να προστατευθεί θα πρέπει να κρυφτεί κάτω από την γη. Εκεί, σε ένα κλειστό και ελεγχόμενο περιβάλλον, η κοινωνία μεταλλάσσεται για να ταιριάξει στα νέα δεδομένα επιβίωσης.
Το καταφύγιο στην περιοχή του Λυκαβητού αποτελεί παράδειγμα υπόγειων καταφυγίων τα οποία βρίσκονται στο εσωτερικό ορεινών μορφών. Αυτά γίνονται βιώσιμα έχοντας εφαρμόσει τεχνικές και μεθόδους υπόγειας λατόμευσης, όπως αυτές των υπόγειων λατομείων μαρμάρου της Πεντέλης, προσφέροντας παράλληλα πολύμορφους χώρους και προστασία. Η τοποθεσία του καταφυγίου επιτρέπει την πρόσβασή του από όλες τις περιοχές του κέντρου της πόλης, παρέχοντας προστασία και στέγαση σε περίπου 40.000 κατοίκους. Με πρόφαση τα πρόσφατα γεγονότα ραδιενεργής μόλυνσης της Ιαπωνίας, το καταφύγιο σχεδιάστηκε αρχικά ως πυρηνικό καταφύγιο το οποίο όμως τελικά μπορεί να χρησιμοποιηθεί για έναν μεγάλο αριθμό απειλών, από βιολογική ή χημική μόλυνση έως και πλημμύρες.
Επιβλέπων: Πανηγύρης Κωστής
Αριθμός Αναφοράς: 369
Η εργασία αναφέρεται στη ζώνη των έξι τετραγώνων που περικλείεται από τις οδούς Σταδίου, Πεσμαζόγλου, Σοφοκλέους, Μενάνδρου, Ευριπίδου και Δραγατσανίου. Είναι μια ζώνη που βρίσκεται στο μεταίχμιο διαφορετικών κεντρικοτήτων που παρουσιάζονται στις εκατέρωθεν περιοχές του κέντρου της Αθήνας, και επιπλέον δημιουργεί μια ενδεικτική εικόνα για το ότι το κέντρο της Αθήνας βρίσκεται σε ένα στάδιο αναστολής της εξελικτικής του διαδικασίας.
Η διαρκής αύξηση του αστικού παραπληρώματος σε συνδυασμό με την εγκατάλειψη των παραδοσιακών χρήσεων που αυτό φιλοξενούσε οργάνωσε την εργασία μας ως μια έρευνα γύρω από την επανάκτηση του κενού χρήσης. Κατά τη διαδικασία της επανάκτησης, προέκυψε ο συσχετισμός της κενής κτιριακής μάζας με την έννοια του λανθάνοντος αστικού πορώδους.
Για την ενεργοποίηση του πορώδους, απαιτήθηκε ο επαναπροσδιορισμός των εννοιολογικών τυπολογιών. Ο σχεδιασμός λειτούργησε ρυθμιστικά των συντελεστών της μετεξέλιξης στην οποία βρίσκεται μια πόλη, μετατρέποντας την κενή κτιριακή μάζα σε θύλακα εμβόλιμων πεδίων φυσικής αναπαράστασης του ατόμου, προσδίδοντας στον χώρο τη δημόσια συνθήκη.
Επιβλέπων: Ωραιόπουλος Φίλιππος
Αριθμός Αναφοράς: 407
Η Παιδεία και ο Πολιτισμός είναι αλληλένδετες έννοιες. Συνεπώς, ένα πανεπιστήμιο, από τη φύση του εμπεριέχει και τα δύο στοιχεία. Η ίδια η λειτουργία και παρουσία ενός πανεπιστημίου αποτελεί πηγή πολιτισμού και ταυτόχρονα μηχανισμό διάχυσης του. Η φοιτητική και ευρύτερα πανεπιστημιακή κοινότητα, αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της κοινωνίας του Βόλου και ως τέτοιο, έχει καταστεί κομμάτι των κοινωνικών και πολιτιστικών διεργασιών της πόλης. Το Πανεπιστήμιο, θα πρέπει να παροτρύνει και να ενθαρρύνει τους φοιτητές, όχι μόνο να παρακολουθούν τα πολιτιστικά δρώμενα της πόλης, αλλά να συμμετέχουν σε αυτά ενεργά.
Το κτίριο το οποίο προτείνουμε μέσα στα πλαίσια της διπλωματικής μας εργασίας, έχει στόχο να αποτελέσει ένα πολύ σημαντικό άξονα παραγωγής πολιτισμού τόσο στο πλαίσιο της πανεπιστημιακής κοινότητας, όσο και στο ευρύτερο κοινωνικό πλαίσιο της πόλης του Βόλου.
Βασικός μας στόχος είναι να δημιουργήσουμε ένα "διαδραστικό" δομημένο περιβάλλον, ένα σημείο όπου ο πανεπιστημιακός πολεοδομικός ιστός θα συναντά την πόλη αλλά και ένα σημείο όπου η ίδια η πόλη με τις διαφόρου είδους «εκφάνσεις της» θα εισέρχεται στην πανεπιστημιακή κοινότητα μέσω της «πύλης» που θα καθορίσει αυτός ο νέος πολιτιστικός χώρος . Έτσι η σαφώς οριοθετημένη πανεπιστημιακή ενότητα δεν θα αποτελεί πλέον ένα αποκομμένο, κλειστό, αστικό χώρο αλλά θα επικοινωνεί και θα επιτρέπει την ενσωμάτωση των δραστηριοτήτων της κάθε αστικής και κοινωνικής ομάδας.
Αυτή την ομαλή σύνδεση πόλης και πανεπιστημίου επιτυγχάνεται συνθετικά, σχεδιάζοντας ένα κτίριο το οποίο υπακούει σε κανόνες "ρευστότητας".Δυναμικές λωρίδες δομημένου χώρου ξεδιπλώνονται και εντείνεται η εναλλαγή εδάφους και κτιρίου (το ίδιο το έδαφος γίνεται κτίριο), καταργώντας τα αυστηρά όρια με την πόλη και διαμορφώνοντας μια αίσθηση «συνέχειας» και αλληλοδιείσδυσης. Παράλληλα η έντονη εδαφική έξαρση και η βιαιότητα της μορφής καθιστούν το κτίριο ορόσημο για τη περιοχή δημιουργώντας ένασημείο αναφοράς για το πολιτισμό και για τη πόλη του Βόλου.
Οι εγκαταστάσεις του κτιρίου θα περιλαμβάνουν χώρους που θα προσφέρονται για συνέδρια, σεμινάρια, ημερίδες, διαλέξεις, συναντήσεις εργασίας, εκθέσεις και πολιτιστικά γεγονότα, ενώ θα διαθέτει εξειδικευμένο και έμπειρο τεχνικό προσωπικό για τη στήριξη των εκδηλώσεων.
Συμπερασματικά το Συνεδριακό και Πολιτιστικό Κέντρο της Πολυτεχνικής σχολής Βόλου θα αποτελεί ένα πόλο έλξης και μοχλό ανάπτυξης της επιστημονικής και πολιτιστικής ζωής της ευρύτερης περιοχής, προσφέροντας έναν χώρο διεθνών προδιαγραφών και υψηλής ποιότητας.
Επιβλέπων: Κοτιώνης Ζήσης
Αριθμός Αναφοράς: 417
Αφορμή για την επιλογή της περιοχής, και μετέπιπτα η επιλογή του θέματος της διπλωματικής μου εργασίας, ήταν ο διαγωνισμός που πραγματοποιήθηκε για την ανάπλαση του παλιού λιμανιού της Λεμεσού. Το συγκεκριμένο παλιό λιμάνι βρίσκεται στο κέντρο της Λεμεσού στην νότια πλευρά της Κύπρου, όπου σε αυτό το σημείο, την συγκεκριμένη περίοδο γίνεται η ανάπλαση του, και ταυτόχρονα κατασκευάζονται διάφορα έργα γύρο από την περιοχή μελέτης (μαρίνα της Λεμεσού, αναδιαμόρφωση του γραμμικού πάρκου του μόλου, ανάπλαση κέντρου πόλης) για την εξέλιξη της περιοχής.
Η συγκεκριμένη επέμβαση στο χώρο έχει στόχο την δημιουργία και κατασκευή ενός πολύ-λειτουργικού κτιρίου. Το θέμα της διπλωματικής εργασίας είναι Πολυκινηματογράφος-Εμπορικό κέντρο. Στόχος της μελέτης είναι η δημιουργία και η κατασκευή τριών αιθουσών κινηματογράφου μαζί με διάφορα καταστήματα όπου είναι το κύριο μέρος του κτιρίου και μαζί συμπεριλαμβάνονται διάφοροι χώροι αναγκαίοι για την λειτουργικότητα του κτιρίου. Το κτίριο αποτελείται από 4 επίπεδα. Το υπόγειο στο -3.58μ, το ισόγειο στο +1.00, τον όροφο στο +5.10 μ, τον ημιώροφο στο +6.60μ και ακόμα ένα επίπεδο του ημιώροφου στο +8.10μ. Συνολικό εμβαδό του κτιρίου είναι 3490 m2
Ο χώρος του ισογείου αποτελείται από την αίθουσα υποδοχής όπου συμπεριλαμβάνει το ένα από τα δυο κυλικεία του κτιρίου, τα ταμεία του κινηματογράφου, είσοδο προς το υπόγειο και είσοδο προς τον όροφο. Στο ισόγειο υπάρχει ακόμα και το εξωτερικό αίθριο του κτιρίου που συμπεριλαμβάνει κλιμακοστάσιο προς το υπόγειο και τον όροφο.
Ο χώρος του υπογείου αποτελείται από 3 αίθουσες κινηματογράφου, το δεύτερο κυλικείο του κτιρίου, παρασκήνια , χώρο προσωπικού μαζί με w.c, κουζίνα προσωπικού, αποθήκες μαζί με δωμάτια έλεγχου ήχου, w.cθεατών και μηχανοστάσια.
Ο όροφος του κτιρίου στην αίθουσα υποδοχής αποτελείται από διάδρομο που οδηγεί προς τα καταστήματα του κτιρίου, στο διάδρομο συμπεριλαμβάνεται και καθιστικό. Ο ημιώροφο όπου βρίσκονται τα καταστήματα αποτελείται από 7 καταστήματα, τουαλέτες και κλιμακοστάσιο που οδηγεί προς το εξωτερικό αίθριο και το υπόγειο.
Επιβλέποντες: Φιλιππιτζής Δημήτρης, Καναρέλης Θεοκλής
Αριθμός Αναφοράς: 377
Ψηφιοποίηση Κτηριακών Πληροφοριών (BuildingInformationModelling) ονομάζεται η διαδικασία εισαγωγής δεδομένων στα στοιχεία ενός κτιρίου, αρχικά ψηφιακά και στη συνέχεια στην κατασκευή, ώστε να είναι εύκολα διαχειρίσιμα (FacilityManagement) από οποινδήποτε έχει πρόσβαση σε αυτά, καθ’όλη τη διάρκεια ζωής του κτιρίου.
Ιδανικά το σύνολο των δεδομένων αυτών θα οδηγούσε σε ένα αέναα μεταβαλλόμενο κτίριο που να ανταποκρίνεται συνεχώς στις ανάγκες των χρηστών του.
Το κτίριο της Κίτρινης αποθήκης στο Βόλο που επιλέχθηκε ως πρότυπο, αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα κτιρίου με ελεύθερη κάτοψη το οποίο καλείται ναστεγάσει το ερευνητικό κέντρο του Κ.Ε.ΤΕ.Α.Θ (Κεντρο Έρευνας και Τεχνολογικής Ανάπτυξης Θεσσαλίας).
Στόχος ήταν η δημιουργία ενός συστήματος που να καλύπτει τις ανάγκες εργαζομένων και επισκεπτών σε προσωπικό επίπεδο (π.χ. θερμική άνεση, εργονομία κ.λ.π) και ταυτόχρονα να αποτελεί μια αρχιτεκτονική λύση ικανή να εφαρμοστεί σε οποιοδήποτε υπάρχον κτίριο.
Αυτή η απόπειρα για σχεδιασμό βασισμένο στους χρήστες και όχι στο κτίριο αποφέρει σημαντική εξοικονόμιση οφέλιμου χώρου και ενέργειας αλλά ταυτόχρονα μπορεί να έχει και ενδιαφέρουσες κοινωνικές προεκτάσεις.
Επιβλέπων: Μπουρδάκης Βασίλης
Αριθμός Αναφοράς: 405