Επιβλέπων: Παπαδόπουλος Σπύρος

Αριθμός Αναφοράς: 97

Η ονομασία «3MP BOX» είναι μια σύντμηση του: micro-mobile-multiuse public box, ή αλλιώς: μικρό-φορητό-πολυχρηστικό δημόσιο κουτί. Πρόκειται για μια προκατασκευασμένη μονάδα, ένα τυποποιημένο λυόμενο σύστημα, με προοπτικές για μαζική παραγωγή, που προορίζεται κατά κύριο λόγο για δημόσια χρήση.
Βασισμένα σε παρατηρήσεις δημόσιων δραστηριοτήτων, αναπτύσσονται φανταστικά σενάρια που θέτουν τη βάση για ένα ευρύ φάσμα δραστηριοτήτων που κυμαίνεται από αγορά και πώληση φαγητού και έντυπου υλικού, έως ομιλίες και μίνι συναυλίες. Τυποποιημένα στοιχεία μπορούν στη συνέχεια να επιλεγούν και να συνδυαστούν για να σχηματίσουν τον «αστικό πυρήνα»: έναν επαναπροσδιορισμό του τυπικού αστικού περιπτέρου ή της τυπικής αστικής καντίνας.
Η δομή του 3mp box βασίζεται λοιπόν σε έναν λυόμενο κυβικό σκελετό πάνω στον οποίο προσαρτώνται τυποποιημένα στοιχεία με τη μορφή πλαισίων. Τα πλαίσια αυτά μπορούν με τη σειρά τους να τυποποιηθούν με τη χρήση μικρότερων στοιχείων. Έτσι έχουμε τα βασικά στοιχεία του σκελετού, τα στοιχεία οροφής και δαπέδου, τα κάθετα στοιχεία πλήρωσης, και τα στοιχεία που χρησιμοποιούνται για τη σύνδεση των μονάδων. Για κάθε κατηγορία στοιχείων υπάρχει ένας αριθμός επιλογών, ως προς τη μορφή, το υλικό ή τα εξαρτήματα που μπορούν να προστεθούν. Η ευελιξία του συστήματος στηρίζεται τόσο στην εύκολη μεταφορά του όσο και στην δυνατότητα επιλογής των στοιχείων πλήρωσης. Ο διαφορετικός συνδυασμός τους μπορεί να παράγει έναν απεριόριστο αριθμό δυνατών λύσεων, που επιτρέπουν την προσαρμογή σε έναν απεριόριστο αριθμό περιπτώσεων αντίστοιχα.

Σε ένα από τα φανταστικά σενάρια που αναπτύχθηκαν, το βιομηχανικά παραγόμενο 3MP BOX, λειτουργεί σαν «μαγνήτης» του έντυπου υλικού μιας περιοχής, στην οποία τοποθετείται και της οποίας επιχειρεί να προσδιορίσει και να αποτυπώσει την «έντυπη ταυτότητα». Βασικό στοιχείο σ’ αυτό το εγχείρημα είναι ότι επιδιώκει να προκαλέσει, να υποκινήσει την συμμετοχή του περαστικού. Ο δέκτης εικόνων, ανασυνθέτει την προσλαμβάνουσα εικόνα και γίνεται με αυτό τον τρόπο δημιουργός-πομπός στο δημόσιο χώρο και συμμετέχει ενεργά στην παραγωγή της «εικόνας της πόλης» του.
Η συγκεκριμένη χρονική στιγμή, ο τόπος, η συμμετοχή του πολίτη και το στοιχείο του τυχαίου, συνθέτουν ένα ζωντανό έργο πάνω στα πάνελ του «κουτιού». Όταν το κουτί, ή τα κουτιά, αλλάζουν τόπο, τα πάνελ αντικαθιστούνται και ξεκινάει ένα νέο «κολάζ». Παράλληλα με αυτούς τους πίνακες ανακοινώσεων-κολάζ, μπορούν να φιλοξενούνται κι άλλες δραστηριότητες και έτσι τα κουτιά αυτά να μετατρέπονται σε «πυρήνες δημόσιας ζωής».
Στα πλαίσια αυτού του σεναρίου, έγινε μια απόπειρα εφαρμογής σε πραγματικό τόπο και χρόνο, με τη χρήση μιας αυτοσχέδιας κατασκευής.

Επιβλέπων: Τζιρτζιλάκης Γιώργος

Αριθμός Αναφοράς: 69

«…να φέρουμε στο φως τις κρυφές μορφές που προσλαμβάνει η διασκορπισμένη στρατηγική και αυτοσχέδια δημιουργικότητα ομάδων ή ατόμων…
Όταν ωθούνται στα ιδεώδη όριά τους, αυτές οι διεργασίες και τα τεχνάσματα συγκροτούν ένα δίκτυο ισχυρό και αυτόνομο…»

Με εφαλτήριο αυτή τη φράση του Michel Le Certeau και με βάσεις τόσο στην προσωπική εμπειρία όσο και στις ιστορικά καταγεγραμμένες αξιοποιήσεις του αστικού ιστού ως μέσο ψυχαγωγίας, δημιουργείται στο Βόλο ένα δίκτυο χώρων προώθησης της επικοινωνίας μεταξύ των ατόμων που επιλέγουν να περιπλανηθούν στη πόλη και να μοιραστούν με άλλους τους διάφορους τρόπους έκφρασής τους. Αυτή η δυνατότητα προσφέρεται μέσω της αποθήκευσης (σε ψηφιακή ή παραδοσιακή μορφή μέσων) των εικόνων, ήχων, animation και κειμένων που θα θέλει να καταθέσει σε κοινή θέα, ο εκάστοτε χρήστης της κατασκευής, η οποία είναι τοποθετημένη σε κάποια τυφλή όψη πολυκατοικίας.
Τα σενάρια προσέγγισης της κατασκευής περιλαμβάνουν από απλή αναρρίχηση έως πιο σύνθετες κινήσεις αντλημένες από το λεξιλόγιο του parkour, και υποδεικνύονται με ειδική σήμανση σε στρατηγικά σημεία της πορείας προς αυτήν.

Επιβλέπων: Κοτιώνης Ζήσης

Αριθμός Αναφοράς: 84

Στους φρενήρεις ρυθμούς που οι σύγχρονες συνθήκες ζωής στην πόλη επιβάλλουν, οι μετακινήσεις μέσα σ’ αυτήν αποτελούν μια καθημερινή ρουτίνα για τους περισσότερους κατοίκους της, μετακινήσεις που επιβάλλει η εργασία, οι κοινωνικές σχέσεις και ποικίλες υποχρεώσεις και ανάγκες. Σε μια εποχή που η ποιότητα ζωής είναι αναπόφευκτα συνυφασμένη με το χρόνο, η εξοικονόμηση, κυριολεκτικά, του κάθε λεπτού, μοιάζει περισσότερο με αγχωτικό στόχο, παρά με υποσχόμενη, αυτής της ποιότητας, ιδέα. Οι δρόμοι γεμίζουν με Ι.Χ. αυτοκίνητα, ταξί, λεωφορεία, τρόλεϊ, τραμ-το επιβατικό κοινό συνωστίζεται σε συρμούς και βαγόνια και ακόμα και στην περίπτωση της άνεσης ενός αμαξιού ή της θεωρητικά άμεσης, ιδιωτικής εξυπηρέτησης ενός ταξί, η κίνηση στους δρόμους, το καθημερινό μποτιλιάρισμα που μπορεί να δημιουργηθεί οπουδήποτε και με την πιο ασήμαντη αφορμή, μετατρέπουν την μετάβαση στον επιθυμητό προορισμό σε μια αγχωτική και ψυχοφθόρο διαδικασία-σπατάλη του πολύτιμου, ‘σύγχρονου’ χρόνου.
Στην πόλη της Αθήνας, χαρακτηριστικό παράδειγμα πόλης όπου συναντώνται όλα τα προαναφερθέντα προβλήματα, εστιάζει η παρούσα μελέτη, προτείνοντας την εγκατάσταση ενός νέου, εναέριου μέσου μαζικής μεταφοράς, του HypAIRtram.
Το HypAIRtram αποτελεί ένα μέσο σταθερής τροχιάς, με χαρακτηριστικά παρόμοια με αυτά του υπόγειου ηλεκτρικού σιδηροδρόμου όπως συρμοί με σταθερή συχνότητα διέλευσης, προκαθορισμένες διαδρομές, μαζική εξυπηρέτηση επιβατικού κοινού, κίνηση σε άξονες που δεν επηρεάζουν, άμεσα τουλάχιστον, το συνολικό σύστημα κυκλοφορίας της πόλης. Η σύνδεση και των δύο με τον επίγειο ιστό της πόλης και την ευρύτερη αστική ζωή, επιτυγχάνεται με κάθετους άξονες-στάσεις. Η κατακόρυφη μετατόπιση μιας δημόσιας χρήσης στον εναέριο χώρο της πόλης, δημιουργεί, κατ’ επέκταση, ένα νέο πεδίο-επίπεδο ανάπτυξης δημοσίων δραστηριοτήτων-χρήσεων, αντίστοιχων με αυτές που συναντώνται να αναπτύσσονται σε συνδυασμό ή παράλληλα με τα δίκτυα μαζικής μεταφοράς στο επίπεδο του εδάφους.
Η τοποθέτηση του εξετάζεται πάνω στην υπάρχουσα διαδρομή του τραμ Σύνταγμα-Γλυφάδα, αντικαθιστώντας αυτό, εκμεταλλευόμενη κυρίως την ήδη υπάρχουσα χωροταξική και πολεοδομική διαρρύθμιση που αυτή υπέστη για το τραμ.
Τα βασικά στοιχεία του δικτύου αποτελούν οι πυλώνες στήριξης που τους συναντάμε κάθε 100μ, οι στάσεις σε απόσταση μεταξύ τους περίπου 400μ, ένας κομβικός σταθμός με επιπλέον χρήσεις δημόσιου χαρακτήρα στην παραλία της Έδεμ και ο τερματικός σταθμός όπου γίνεται επισκευή και φύλαξη των οχημάτων στη Γλυφάδα.

Επιβλέποντες: Τζιρτζιλάκης Γιώργος, Γαβρήλου Έβελυν

Αριθμός Αναφοράς: 68

Πάνω από το τοπίο της γης υπάρχει ένα δεύτερο, άυλο και αόρατο. Ένα τοπίο που συντίθεται από ροή πληροφορίας που ανταλλάσσεται μεταξύ τεχνολογικών δικτύων. Συνεχώς κινούμαστε σε ένα τοπίο διακίνησης πληροφορίας.
Με την χρήση των μέσων συνειδητοποιούμε την ύπαρξή του. Αυτά μεσολαβούν μεταξύ αυτού και του εαυτού μας. Τα μέσα αναλαμβάνουν και αποκωδικοποιούν για εμάς την πληροφορία που εκπέμπουν τα δίκτυα μέσω των σημάτων. Με αυτό τον τρόπο έχουμε σήμα και μιλάμε στο κινητό μας τηλέφωνο, σήμα στην τηλεόρασή μας και βλέπουμε προγράμματα, έχουμε ασύρματη πρόσβαση στο διαδίκτυο κτλ .
Προτείνεται ένας μηχανισμός ο οποίος παρεμβαίνει στα τηλεοπτικά και ραδιοφωνικά δίκτυα. Ένας μηχανισμός ο οποίος χρησιμοποιεί τα ίδια τα μέσα του συστήματος με εναλλακτικό τρόπο που μπορεί να οδηγήσει στην αναίρεσή του. Το τέχνασμα που εφαρμόζεται είναι η παρέμβαση στις συχνότητες των δικτύων με εκπομπή κενού μέσω συμβατικών τηλεοπτικών και ραδιοφωνικών πομπών. Μια μεθοδολογία η οποία τεχνικά λειτουργεί όπως η τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές αναμεταδόσεις.
Χρησιμοποιούνται ένας πομπός FM, ένας πομπός UHF VHF, μια φορητή ραδιοτηλεόραση και ένα κιβώτιο αλουμινίου για μεταφορά. Τα αντικείμενα συναρμολογούνται μέσα στο κιβώτιο. Προκύπτει μια φορητή συσκευή φτιαγμένη από αντικείμενα του εμπορίου. Η συσκευή μπορεί να συνδεθεί με αντίστοιχες κεραίες για μεγαλύτερη ένταση και εμβέλεια σήματος. Η μηχανή έχει τη δυνατότητα να παρέμβει σε επιλεγμένες συχνότητες των FM, UHF και VHF δημιουργώντας κενό.
Στην προβληματική αυτή τα μέσα του συστήματος (τηλεόραση, ράδιο, πομποί, κεραίες) αναδιαμορφώνονται νοηματικά. Οι υπάρχουσες αυτές συσκευές και ο συνδυασμός τους αποτυπώνονται και σχεδιάζονται κάτω από το νέο τους πλαίσιο.
Ο μηχανισμός τίθεται σε λειτουργία τρεις φορές στα πλαίσια τριών δράσεων παραγωγής κενού οι οποίες καταγράφονται.
Οι τρεις χώροι που δημιουργούνται στα πλαίσια των δράσεων αποτυπώνονται σε σχέδια και διαγράμματα πάνω στο τοπογραφικό υπόβαθρο και προτείνονται σαν κενές ζώνες στα ραδιοτηλεοπτικά δίκτυα .

Επιβλέποντες: Αντονάς Αριστείδης, Τζιρτζιλάκης Γιώργος

Αρχείο: Arvanitis_DTP_void_network_spaces_el.pdf

Αρχείο: Arvanitis_DTP_void_network_spaces_en.pdf

Αριθμός Αναφοράς: 83

Τα τελευταία χρόνια, η τάση της Αρχιτεκτονικής προς τις οικολογικές-οικονομικές κατασκευές, θέτει νέους στόχους στον σχεδιασμό τόσο του κελύφους ( παθητική Αρχιτεκτονική) όσο και των συστημάτων που χρησιμοποιεί (ενεργητική Αρχιτεκτονική).

Η μελέτη του τόπου, του τρόπου κατασκευής του κτιρίου, των τεχνικών εμποδίων (γειτονικά κτίρια) και των φυσικών στοιχείων (έδαφος-δέντρα, ήλιος-άνεμος) είναι αυτά που θέτουν τους όρους και τους περιορισμούς κατά τον σχεδιασμό.

Τεχνικές μέθοδοι αποδίδουν στον χώρο τις απαραίτητες συνθήκες φωτισμού και θέρμανσης, καλύπτοντας τις ανάγκες του ανθρώπου για οπτική και θερμική άνεση.

Επιβλέπων: Τσαγκρασούλης Aριστείδης

Αριθμός Αναφοράς: 64

Το αντικείμενο της μελέτης που πραγματευόμαστε ξεκίνησε ως μία ιδέα διπλωματικής εργασίας, η οποία θα είχε να κάνει με την σχέση του κτιστού, της ανθρώπινης κατασκευής, της ακτής και του υγρού στοιχείου. Τέτοιες κατασκευές απαντώνται σχεδόν παντού στην περιοχή του Παγασητικού, με κυριότερες τα καρνάγια και τους παραδοσιακούς ταρσανάδες. Αν και ο τομέας των μικρών ναυπηγικών εργαστηρίων έφθινε κατά το παρελθόν, νέοι ναυπηγοί με τεχνική εκπαίδευση αναζητούν τον επαναπροσδιορισμό της εργασίας τους στην σημερινή ανταγωνιστική αγορά.
Αποφασίστηκε έτσι η μελέτη ενός ναυπηγοεπισκευαστικού εργαστηρίου με έμφαση στην βιωσιμότητα ενός τέτοιου εγχειρήματος στον ελλαδικό χώρο.
Στην μελέτη γίνεται προσπάθεια να καλυφθούν οι λειτουργικές ανάγκες, όπως αυτές καθορίζονται από τις σύγχρονες τάσεις, με γνώμονα την διευκόλυνση της κατασκευής και παράλληλα των επισκευαστικών εργασιών ενός τέτοιου εργαστηρίου. Από την άλλη, μας προβλημάτισε η συνύπαρξη με τον περιβάλλοντα χώρο στην θέση που επιλέχτηκε για την κατασκευή. Επιχειρήθηκε η όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ένταξη της μελέτης με τον χαρακτήρα της περιοχής.

Επιβλέπων: Μανωλίδης Κωνσταντίνος

Αριθμός Αναφοράς: 108

Η πρόταση αφορά την ανάπλαση της περιοχής του Ναυτικού ομίλου στη Χίο και βασικός της στόχος είναι η δημιουργία ενός συγκροτήματος που θα επαναπροσδιορίσει το χαρακτήρα της περιοχής ως χώρου αθλητισμού και αναψυχής, αναδεικνύοντας την παράκτια ζώνη της πόλης. Η θέση του οικοπέδου βρίσκεται παραπλεύρως του κεντρικού λιμένα του νησιού, οπού πρόσφατα έγινε επιχωμάτωση για την κατασκευή νέας ακτογραμμής. Η περιοχή περιλαμβάνει τις παλαιές εγκαταλελειμμένες εγκαταστάσεις του Ν.Ο.Χ, ενώ ο χώρος που δημιουργήθηκε από την επιχωμάτωση λειτουργεί ως υπαίθριος χώρος στάθμευσης αυτοκινήτων. Η κεντρική θέση του οικοπέδου, σε συνδυασμό με τις υπάρχουσες, εγκαταλελειμμένες εγκαταστάσεις του Ναυτικού Ομίλου Χίου και κυρίως το κτίριο του Ν.Ο.Χ, αποτέλεσαν τη βασική αιτία επιλογής της συγκεκριμένης τοποθεσίας ως προς ανάπλαση και έδωσαν τις κύριες κατευθυντήριες γραμμές στην ανάπτυξη μιας νέας πρότασης, Η κεντρική συνθετική ιδέα βασίζεται στην δημιουργία κτιριακών ενοτήτων γύρω από μια μαρίνα ελλειπτικής μορφής. Στη συνολική πρόταση περιλαμβάνονται : - Μαρίνα για ιστιοφόρα και μικρά μηχανοκίνητα σκάφη. - Υπόστεγα σκαφών ιστιοπλοΐας και κωπηλασίας - Κεντρικό κτίριο με αποδυτήρια, μηχανοστάσιο, αίθουσα συσκέψεων, γραφεία προπονητών-διαιτητών, γυμναστήριο κ.α. - Δύο πισίνες γλυκού νερού (παιδική- ενήλικων). - Υπόγειου χώρου στάθμευσης πίσω από τις κερκίδες της πισίνας, με ταυτόχρονη δημιουργία πλατείας. - Αποκατάσταση του κτιρίου του Ν.Ο.Χ. - Ξενοδοχείο με χώρους στάθμευσης , εστιατορίου, αμφιθέατρου κ.α. - Κυματοθραύστης-νησίδα με υπαίθριους χώρους, κλαμπ, υπόστεγο μπαρ. - Πεζογέφυρα. - Αγκυροβόλια σκαφών.

Επιβλέπων: Μανωλίδης Κωνσταντίνος

Αριθμός Αναφοράς: 98