Με πεδίο δράσης το Γεράνι Αττικής και με αφορμή τα συμπεράσματα που εξαγάγαμε κατά τη διάρκεια της ερευνητικής εργασίας μας με τίτλο “Η αίσθηση της πύκνωσης, ένα ημερολόγιο καταγραφής εμπειριών και παρατηρήσεων στο κέντρο της Αθήνας”, ξεκινήσαμε την εκπόνηση αυτής της διπλωματικής εργασίας. Επικεντρωθήκαμε σε 4 στοιχεία - τελέσεις που εμφανίζονται και πραγματοποιούνται στην πόλη:

1.την πανοπτική θέαση από τους λόφους

2.την πτώση του σώματος στον ιστό της πόλης - πτώση Ικάρου

3.τις πυκνώσεις και αραιώσεις καθώς και

4.τις κρυφές υπερπυκνώσεις.

Μελετώντας αρχικά 4 λόφους των Αθηνών: το Λυκαβηττό, το Στρέφη, τα Τουρκοβούνια, την Ακρόπολη (συνειρμικά και τη Σαντορίνη), προσπαθήσαμε να αναλύσουμε τα “ανεβάσματα-βυθίσματα”, την κατοίκηση, τις κινήσεις, την εκσκαφής τους και την τοποθέτηση των κτηρίων προκειμένου να απομονώσουμε τυπολογίες, χρήσεις και λειτουργίες, κλιμακώσεις και εξάψεις του φαινομένου. Τα συμπεράσματα αυτής της ανάλυσης προσπαθήσαμε να τα εφαρμόσουμε στην τυπική πολυκατοικία της Αθήνας θεωρώντας την ως έναν ακόμα λόφο.

Στη συνέχεια της έρευνας και με επίκεντρο πλέον το οικοδομικό τετράγωνο μεταξύ των οδών Αναξαγόρα-Μενάνδρου-Σοφοκλέους-Γερανίου έγινε μια απόπειρα ανύψωσης των κτηρίων πειράζοντας τον κανόνισμο περί μέγιστου επιτρεπόμενου ύψους του ΓΟΚ και χρησιμοποιώντας ψηφιακές εφαρμογές και εμπειρικό “patchwork”. Καταλήξαμε σε ένα νέο κανονισμό περί ύψους εφαρμόσιμο σε όλη την περιοχή Γεράνι.

Επόμενο στάδιο της κοπτοραπτικής πάνω στο νέο μοντέλο πόλης και κατεπέκταση κτηρίων ήταν με βάση τα συμπεράσματα της πρώτης άναλυσης περί λόφων η εφαρμογή τους σε 5 κτήρια του οικοδομικού τετραγώνου που γειτνιάζουν μεταξύ τους μέσω του ακαλύπτου. Νέες προσθήκες ορόφων, αφαίρεση όγκου από χαμηλότερους ορόφους, εσωτερική και εξωτερική εφαρμογή νέων κινήσεων (σκάλες και ανελκυστήρες), άνοιγμα του ακάλυπτου, ενίσχυση πίσω όψεων που μας παραπέμπουν ένα προς ένα σε ένα διαφορετικό λόφο των Αθηνών. Ένας ουτοπικός ρεαλισμός άμεσα εφαρμόσιμος στην Αθήνα που  παρουσιάζει τις νέες τις δυνατότητες για νεούς χώρους με πρωτόγνωρες για τα αθηναικά δεδομένα ποιότητες αλλά κυρίως νέες εμπειρίες που μπορούν να βιώσουν οι κάτοικοι της Πόλης.

Επιβλέπουσα: Γαβρήλου Έβελυν

Αριθμός Αναφοράς: 596

Στους πρόποδες του Πεντελικού όρους, σε οικόπεδο, απέναντι από το Σταθμό Δουκίσσης Πλακεντίας ανεγείρεται διενοριακό συγκρότημα, στεγάζοντας τις χωρικές ανάγκες των 3 γειτονικών ενοριών που δεν καλύπτονται από ήδη υπάρχοντα κτήρια.

Εκτός από την δεδομένη λατρεία-λειτουργία, η Εκκλησία έχει την αποστολή να κηρύξει, και να πληροφορήσει όχι μόνο με τα λατρευτικά κτήρια αλλά και με τα κέντρα νέων μέσων πληροφόρησης, διδασκαλίας  και ενημέρωσης των πιστών αλλά και των επισκεπτών.

Το δι-ενοριακό κέντρο διαθέτει εκτός από χώρους λατρείας, γραφεία συμβουλευτικής, διαλόγου και ανταλλαγής ιδεών, βιβλιοθήκη πολυμέσων, αίθουσες εκδηλώσεων και εστίασης αλλά και μονάδες βραχείας διαμονής ανθρώπων σε κρίσεις.

Τυπολογία

Βασική επιθυμία για την συνολική διάρθρωση του συγκροτήματος ήταν η δημιουργία της αίσθησης μιας πόλης μέσα στην πόλη σε συσχετισμό με τα δόκιμα πρότυπα ενός αρχαιοελληνικού οίκου ή μιας ορθόδοξης μονής, με την αυλή ως κυρίαρχο αλλά και ενοποιό στοιχείο.

Αρχές σύνθεσης

Το συγκρότημα χαρακτηρίζεται από:

-Λειτουργικότητα

-Ενότητα και Συνδετικότητα

-Άνεση και ευκολία προσανατολισμού κινήσεων

-Διαπερατότητα - Διαφάνεια

-Ένταξη στον περιβάλλοντα αστικό ιστό

-Προσβασιμότητα για ΑΜΕΑ

-Απλότητα

-Βιωσιμότητα

-Ασφάλεια

Για τους χώρους λατρείας έγινε προσπάθεια να δημιουργούν:

- αίσθηση της υπέρβασης

- ανάταση

- προσανατολισμένη εστίαση προσοχής και να διευκολύνουν την ατομική και κοινή συμμετοχή με όλες τις αισθήσεις, χρησιμοποιώντας συγκρατημένο συμβολισμό και τάξη ανάλογη προς το τελετουργικό.

Για την αίθουσα διαλέξεων / εκθέσεων, προσέχθηκε η ακουστική πρωτευόντως και δευτερευόντως ο φυσικός φωτισμός, ώστε να ευνοούνται και καλλιτεχνικές εκθέσεις.

Άνεση και ευελιξία-μεταβλητότητα χρήσεων χαρακτηρίζουν τα γραφεία / εργαστήρια και τους βασικούς χώρους υποδοχής της δυτικής πτέρυγας, όσο και τη βιβλιοθήκη πολυμέσων και τις αίθουσες διδασκαλίας.

Οικιακή θαλπωρή ήταν η εστία σχεδιασμού του Εστιατορίου.

Ιδιωτικότητα αλλά και εγγύτητα διέπουν το σχεδιασμό των μονάδων βραχείας διαμονής που συνορεύουν με το χώρο άθλησης.

Yλικότητα-Ενέργεια

Το συγκρότημα από οπλισμένο λευκό εμφανές σκυρόδεμα έχει τοιχοποιίες πλήρωσης οπτοπλινθοδομής με μόνωση ή διαφράγματα κατά περίσταση.

Για τον τρούλο του ναού και του παρεκκλησίου χρησιμοποιείται ελαφρομπετόν.

Διάτρητα πάνελ υψηλού βαθμού ακουστικής απορρόφησης χρησιμοποιούνται για την βελτίωση της ακουστικής .

Ενώ για τον φυσικό αερισμό προτείνονται όσο το δυνατό περισσότερο διαμπερή ανοίγματα, για τη θέρμανση και ψύξη, συνιστάται η χρήση χωροκλιματικής οροφής.

Οι επίπεδες στέγες επιτρέπουν την τοποθέτηση φωτοβολταϊκών πινάκων για την παραγωγή ηλεκτρικού ρεύματος.

Επιβλέπων: Καναρέλης Θεοκλής

Αριθμός Αναφοράς: 578

 Αφετηρία της διπλωματικής εργασίας υπήρξε ο προβληματισμός σχετικά με το τι είδους κοινωνικές σχέσεις προάγονται από το σχεδιασμό των κατοικιών στον υφιστάμενο, πυκνό, αστικό ιστό των κέντρων των ελληνικών πόλεων και συνακόλουθα, το κατά πόσον ένα σχεδιασμένο, οικοδομικό τετράγωνο,καλύπτει τις σύγχρονες ανάγκες διαβίωσης,χωρικής αισθητικής ποιότητας, συλλογικότητας, την ανάγκη για επικοινωνία που θα προάγεται από το χώρο και  θα συνάδει με τους ταχείρυθμους ρυθμούς της καθημερινότητας, την ιδέα της ενεργειακής αυτονομίας και την ικανότητα να είναι λειτουργικά εύπλαστο και ευέλικτο, έτσι ώστε να μπορεί να προσαρμόζεται στις εκάστοτε αλλαγές του πληθυσμού που θα φιλοξενεί. Το πρώτο μέρος, αφορά στη μελέτη δεκαπέντε κατόψεων διαμερισμάτων τυχαίας επιλογής, χωρίς να κατονομάζεται ο δημιουργός τους, η πηγή εύρεσής τους, ούτε κάποιο άλλο χαρακτηριστικό τους, που θα μπορούσε να επηρέασει αυτήν την πρώτη καθαρή ματιά. Όλες αυτές οι κατόψεις συναποτελούν μια δυσδιάστατη μηχανή παραγωγής ιδεογραφημάτων με βάση κάποια συγκεκριμένα ερωτήματα. Ιδιαίτερη σημασία δίνεται στους χώρους που παρουσίαζονται ως ενδιάμεσοι, αυτοί στους οποίους διευθετείται η ροή, επιτυγχάνεται η ομαλότητα της διάβασης ή έχουν ερμηνευτικά ακαθόριστη χωρική ταυτότητα .Αφού πραγματοποιηθεί η παραπάνω ανάλυση, προστίθενται στοιχεία_σχόλια και γίνονται επεμβατικοί πειραματισμοί πάνω στο σχεδιασμό, δημιουργώντας νέους χώρους, συγκρίνοντας τις κατόψεις μεταξύ τους, αναδιατάσσοντας τμήματά τους και συνδέοντας τα, δημιουργώντας με αυτόν τον τρόπο ένα κολάζ κατόψεων, ικανών να πυροδοτήσουν μια νέα μελέτη και ένα καινούργιο θεωρητικό, χωρικό λεξιλόγιο, στο οποίο θα βασιστούμε στη συνέχεια. Το δεύτερο αφορά στο καθαρά συνθετικό κομμάτι, στη δημιουργία (μελέτη – σχεδιασμό) ενός οικοδομικού τετραγώνου με βάση τα δεδομένα που προέκυψαν από την έρευνα, τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της περιοχής (Αϊβαλιώτικα, στις παρυφές του Βόλου) και ένα σαφές αρχιτεκτονικό πρόγραμμα. Επιχειρείται η συγκρότηση μιας απάντησης σε σχέση με το πως αλλιώς μπορεί να είναι η κατοίκηση στα όρια της πόλης, λαμβάνοντας όμως υπόψη το κέντρο της.

Επιβλέπων: Στυλίδης Ιορδάνης

Αριθμός Αναφοράς: 574

IT’S ALL ABOUT WATER

Κουτιά στην παραλία με input-output. Σκοπός μας ήταν ένα εστιακό σημείο ανοιχτό, που θα το διαπερνά κανείς χωρίς εμπόδια (τοίχους) με μη οριοθετημένες θεάσεις. Ελευθερώσαμε την παραλία και είναι ανοιχτή στο κοινό, αφαιρώντας μαύρα κουτιά, δέντρα και φράχτες για να έχει μία καλή οπτική η πόλη με την θάλασσα και το εστιακό μας σημείο. Το εστιακό σημείο είναι η απόληξη της πόλης και των αξόνων της, δημιουργώντας μια ακόμη βραχονησίδα στο αττικό υδάτινο τοπίο. Η πόλη έχει ορίσει το εστιακό σημείο. Οι άξονες-διαδρομές που έχουν προκύψει μέσα στη θάλασσα είναι η μία στα 6μ. ύψος για να μπορούν να περνούν από κάτω σκάφη, κολυμβητές κλπ. Και  η άλλη είναι στο 1,5 μ. όπου περνούν μόνο κολυμβητές. Το εστιακό σημείο στηρίζεται βασικά από έναν βασικό πυλώνα όπου στο εσωτερικό του υπάρχει ανελκυστήρας που σε εκτοξεύει από το επίπεδο της θάλασσας στα 14 μέτρα. Επίσης στηρίζεται σε υποστυλώματα ανά 10 μ. πάχους 0,3 εκ. τα οποία ακολουθούν την γεωμετρία των αξόνων της πόλης, ενώ οι πλάκες προεξέχουν αυτών σαν πρόβολοι, ως βατήρες-βουτήρες. Οι υπόλοιποι άξονες της πόλης είναι στην θάλασσα σαν άυλες γραμμές, με φωτιζόμενες σημαδούρες. Για λόγους αποφυγής μεγάλων κυματισμών προστέθηκε ένας κυματοθραύστης στην δυτική πλευρά, με βάση την ακτή και την διεύθυνση των ανέμων. Οι υπαίθριοι χώροι των εξεδρών φιλοξενούν πολλαπλές χρήσεις όπως: λουτρά, παρατηρητήριο, συναυλιακό χώρο, ανοιχτό θέατρο, βατήρες, πισίνα κολύμβησης, χώρους αναψυχής και καθιστικά για λουόμενους.

Επιβλέποντες: Γαβρήλου Έβελυν, Πανηγύρης Κωστής

Αριθμός Αναφοράς: 587

Στην περιοχή των Καμένων Βούρλων, γνωστή για τις θερμές πηγές της και τις ευεργετικές τους ιδιότητες, μέσα σ’ έναν προστατευμένο χώρο, προσδοκούμε να στήσουμε την βάση για την παραγωγή καταστάσεων χαλάρωσης και ανανέωσης, λαμβάνοντας υπόψιν σύγχρονες ανάγκες, υπάρχον απόθεμα, διαθέσιμο προϊόν, ταυτότητα τοποθεσίας και την ανάγκη αναθεώρησης του ελληνικού τουριστικού προϊόντος.

Η αρχιτεκτονική σχετίζεται με το γυμνό σώμα, τη σκιά και το φως. Το σώμα σ’ έναν οριοθετημένο και σαφώς ορισμένο λαβύρινθο αφήνεται να περιπλανηθεί - περπατάει, στέκεται, κάθεται, βρέχεται, κολυμπάει. Ο χώρος προκύπτει από την ερμηνεία ενός προγράμματος, το “πρόγραμμα ευεξίας”, το οποίο καθορίζει τι πρέπει να κάνει το σώμα μέσα στο χώρο και σχετίζεται με τις διάφορες ανάγκες του όταν γίνεται αθλητική ή θεραπευτική άσκηση. Η σειρά του προγράμματος, συγκεκριμένη και απόλυτη, θα παράξει τα κάθετα και οριζόντια στοιχεία, τα κενά, τα πλήρη, την προοπτική και τελικά την αίσθηση που  έχει ο κάθε χώρος, σε μια προσπάθεια μετατροπής του λεκτικού σε αρχιτεκτονικό λεξιλόγιο.

Το είδος του χώρου που δημιουργείται είναι  μια εμπειρία εσωτερικού, ένας περισσότερο απτικός χώρος. Πέρα από το τοπίο της σύνθεσης, το οριζόντιο γύρω τοπίο είναι αντίστοιχα ένα ομοιογενές τοπίο, όπου δεν εξέχουν περίοπτα αντικείμενα αλλά συνεχή όρια, φυσικά και τεχνητά, δημιουργούν χώρους. Οι χώροι κλειστοί και υπαίθριοι αποτελούν ένα συνεχές “χαλί”. Η συνοχή και η οργάνωση τους προκύπτει από την εμπειρία, την σωματική εμπειρία του χώρου και του υδάτινου στοιχείου αρθρωμένων πάνω σε αφηγηματικές πορείες. Η κάτοψη είναι μια συνεχής πλοκή τοίχων που ορίζουν χώρους. Κάποιοι απ’ αυτούς είναι στεγασμένοι ή κλειστοί, άλλοι είναι υπαίθριοι. Οι πλάκες, όπως αντίστοιχα και οι τοίχοι, “χύνονται” στον χώρο δημιουργώντας μεγαλύτερες ενότητες και τονίζουν την απτική - αφηγηματική υπόσταση της σύνθεσης. Δεν υπάρχει ένα κτίριο, αλλά αρχιτεκτονικά στοιχεία που συνεργάζονται και συνδέονται παράγοντας χώρους.

Το συγκρότημα αποτελείται από τρεις χωρικές καταστάσεις- κλειστό, στεγασμένο, υπαίθριο καθώς και πέντε αρχιτεκτονικά στοιχεία- τοιχίο, κολώνα, γυαλί, πλάκα και νερό. Τα στοιχεία αυτά απλώνονται και δημιουργούν τις παραπάνω χωρικές καταστάσεις με βάση το πρόγραμμα ευεξίας.

Εικονολόγιο. Για την σαφέστερη κατανόηση της αίσθησης του χώρου, παράχθηκε ένα εικονολόγιο το οποίο αποτελείται από μια σειρά εικόνων που ανταποκρίνονται σε στιγμιότυπα καταστάσεων μέσα στο κτίριο. Η σειρά που ακολουθούν διαγράφει μια πορεία στην κάτοψη, από την κεντρική είσοδο, στα λουτρά και στα διαμερίσματα. Οι εικόνες αποτελούν ένα είδος ψηφιακού κολλάζ. Δεν στοχεύουν στην τρισδιάστατη, φωτορεαλιστική απεικόνιση του συγκροτήματος, αλλά στην αποτύπωση της συναισθηματικής κατάστασης ή διάθεσης του επισκέπτη στο κάθε σημείο. Για αυτό τον λόγο η τρίτη διάσταση είναι κάπως “αφελής” ή μερικώς υπαρκτή, ο χώρος είναι περισσότερο επίπεδος. Τα υλικά (πέτρα, κουρασάνι, γυαλί, νερό), το φως, η προοπτική και το σώμα συνθέτουν μια συναισθηματική πορεία.

Επιβλέπων: Πανηγύρης Κωστής

Αριθμός Αναφοράς: 591

Η παρούσα διπλωματική εργασία εκπονείται με αφετηρία τον επαναπροσδιορισμό της σχέσης ανθρώπου – ζώου όπως αυτή ορίζεται από την κτηνοτροφία του σήμερα. Μελετώντας βιωματικά αλλά και ιστορικά αυτή τη σχέση και τους όρους συνύπαρξής των δυο υποκειμένων, γεννήθηκε ο προβληματισμός και η ανάγκη αναζήτησης δεδομένων , με σκοπό τη χαρτογράφηση της πραγματικότητας  κατά το πέρασμα των χρόνων. Η σχετική έρευνα που εκπονείται συμπεριλαμβάνει την στατιστική ανάλυση της παραγωγής και της κατανάλωσης  καθώς και την ιστορική εξέλιξη στης κτηνοτροφίας. Παράλληλα  επικεντρώνεται στις ανάγκες ανθρώπων και ζώων και  την παρακαταθήκη της συνύπαρξης τους σε χωρικό επίπεδο.  Το συμπέρασμα αυτής της έρευνας οδήγησε σε μία επαναδιαπραγμάτευση της θέσης του αρχιτεκτονικού έργου μέσα στις σχέσεις παραγωγής καταλήγοντας σε μία ιδέα χωρικής αφήγησης για την κτηνοτροφία με θέμα την εντατικοποίηση της βραδύτητας. Η αναζήτηση μιας συνύπαρξης φυσικού και τεχνητού οδήγησε στην επιλογή ενός λατομικού τοπίου, που αγκαλιάζεται από έναν φυσικό βοσκότοπο,  ως το σημείο επέμβασης. Η δημιουργία ενός διαδραστικού κτηνοτροφικού πάρκου διαμορφώνεται με μία γεωμετρικοποίηση του φυσικού εξυπηρετώντας τις ανάγκες του τεχνητού. Πραγματοποιείται η διαδικασία σχεδιασμού πάνω στο αποτύπωμα του ίχνους του νερού στο έδαφος δημιουργώντας μία πορεία απορρόφησης  των κλίσεων με σκοπό την ένταξη στο τοπίο.

Επιβλέπουσα: Γαβρήλου Έβελυν

Αριθμός Αναφοράς: 583

Η παρούσα διπλωματική εργασία ασχολείται με την κατασκευή τουριστικής μονάδας στο ανενεργό λατομείο στα Τούρλα, στο δήμο Αυλίδας στη Σαλαμίνα. Το λατομείο διακρίνεται από τον Πειραιά, που αποτελεί μεγάλο αστικό κέντρο της χώρας και η θέση του το καθιστά ορατό και από τα διερχόμενα πλοία της γραμμής που προσεγγίζουν το λιμάνι του Πειραιά. Αυτό αποτέλεσε έναν από τους λόγους επιλογής της τοποθεσίας, καθώς ο τουρισμός στα νησια του Αργοσαρωρικού κόλπου αρχιζει να θεωρείται δημοφιλής, κοντινός προορισμός σε σχέση με την Αθήνα. Η εγγύτητα του προορισμού των διακοπών στο τόπο κατοικίας δίνει την δυνατότητα αυθόρμητων ολιγοήμερων εξορμήσεων, μικρότερου κόστους διακοπών και γρήγορη και άμεση μετάβαση από την ρουτίνα της καθημερινότητας σε μια ειδυλλιακή πραγματικότητα-παύση, σε ένα ευχάριστο ξεκούραστο περιβάλλον.

Οπτικά το ξενοδοχείο θα μπορούσε να παρομοιαστεί, λόγω σχήματος και θέσης, με μια οθόνη. Η αρχική μας ιδέα ήταν να τοποθετήσουμε μία πλάκα, όπου έρχεται και καλύπτει το λατομείο και ακολουθεί την κλίση των βαθμίδων. Έτσι συντίθεται μια κεκλιμένη ξενοδοχειακή μονάδα, η οποία φαίνεται σαν μια οθόνη πεσμένη στις βαθμίδες του λατομείου. Η πλάκα αυτή απομακρύνεται - ανασηκώνεται από τις βαθμίδες, δημιουργώντας ενδιάμεσο χώρο, στον οποίο προεκτείνονται οι κοινόχρηστες χρήσεις του ξενοδοχείου.
Ως προς τη λειτουργία του, το ξενοδοχείο αποτελείται απο 18 ορόφους, που ξεκινούν από τη τρίτη βαθμίδα και ανα τρείς ορόφους συναντούν την επόμενη. Σε αυτούς συμπεριλαμβάνονται δωμάτια δικλινα, τετράκλινα, σουίτες και κοινόχρηστοι χώροι. Η τοποθεσία των κοινοχρήστων είναι εμφανής στην όψη, αφού η αφαίρεση του όγκου και η μεταφορά του προς τα πίσω δημιουργεί 4 κενά - ημιυπαίθριους χώρους για τις δραστηριότητες που μπορούν να είναι σε εξωτερικό χώρο, ενώ εντός των βαθμίδων έχουν τοποθετηθεί οι στεγασμένες δραστηριότητες.

Τέλος, το σύστημα κίνησης του κτιρίου, αποτελείται απο τρεις πυλώνες, οι οποίοι διατρέχουν το λατομείο απο πάνω μέχρι κάτω και είναι ενιαίοι σε όλη την έκταση τους. Αποτελούνται από μια σκάλα και ένα κεκλιμένο λιφτ και στη μορφή τους θυμίζουν βαγονάκια λατομείου. Τα τρία αυτά στοιχεία σκίζουν τις βαθμίδες και αποτελούν και το σκελετό του κτιρίου, στον οποίο στηρίζεται η κατασκευή.
 

Επιβλέποντες: Γαβρήλου Έβελυν, Πανηγύρης Κωστής

Αριθμός Αναφοράς: 581

Η εργασία συγκροτείται από τα στοιχεία της έρευνας ενός ιδιάζοντος οικοδομικού τετραγώνου στο κέντρο της Αθήνας (Ο.Τ. 66018, περιβαλλόμενο από τις Δραγατσανίου-Αγίων Θεοδώρων-Αριστείδου-Πεσματζόγλου-Σταδίου) και μία σειρά από αρχιτεκτονικούς προγραμματισμούς σχετικά με αυτό. Σε πρώτο στάδιο συλλέγονται όλα τα στοιχεία του Ο.Τ. σχετικά με την κατασκευαστικότητα του, τους φέροντες οργανισμούς, τα δημόσια και ιδιωτικά δίκτυα, τα δίκτυα των στοών καθώς και τα στοιχεία σχετικά με την κατάτμηση της ιδιοκτησίας σε αυτό, ενώ παράλληλα μελετάται το ιστορικό και νομικό πλαίσιο στο οποίο παράχθηκαν αυτά. Σε δεύτερο στάδιο, επιχειρείται η μεταγραφή του αρχαιολογικού αυτού υλικού σε νέες ταξινομητικές διαδικασίες (γραφιστικές, συγγραφικές, εικονιστικές) για την καλύτερη επεξεργασία του, την ομαδοποίηση και την προσωπική καταγραφή που θα συμβάλει στη μετέπειτα άρθρωση του ενός νέου αρχιτεκτονικού προγράμματος που αφορά  τη διαχείριση του εναπομείναντος αποθέματος στο υπόγειο δίκτυο στοών του O.T. Μέσα από τη διερεύνηση των εννοιών της ιδιοκτησίας, των μεσότοιχων, των νομικών χειρισμών σχετικά με τα κτίρια και τις στοές στο κέντρο της Αθήνας μέσα σε ένα ενδεδειγμένο βάθος χρόνου από τη στιγμή της κατασκευής κάθε κτίσματος του Ο.Τ. έως τη σημερινή συνθήκη της κρίσης, παράγονται τρία έντυπα τεύχη που περιλαμβάνουν:

1. Την αρχαιολογική συλλογή του Ο.Τ.,

2. Τις μετεγγραφές του υλικού του Ο.Τ.,

3. Την αρχιτεκτονική πρόταση για το Ο.Τ. σήμερα.

Προτείνεται, λοιπόν, η διαχείριση του υπογείου δικτύου των κτισμάτων του Ο.Τ. που διαθέτουν ήδη δημόσια στο κοινό πρόσβαση και η ενοποίηση τους με την κατεδάφιση των μεσότοιχων. Αυτή η απόφαση προκύπτει από το ήδη ανεκμετάλλευτο και μεμονωμένο δίκτυο υπογείου κάθε κτίσματος, την ύπαρξη του αρχαίου τείχους σε εμφανή σημεία αυτού και τις ιδιαίτερες τυπολογίες ιδιοκτησιών του. Συστήνεται έτσι ένα πρόγραμμα αρχιτεκτονικό αλλά και νομικό για τα υπόγεια των κτισμάτων αυτών, τα οποία μέσα από μια σειρά ελεγχόμενων κατεδαφίσεων και νομικών αποφάσεων γίνονται ένα δίκτυο, αποτελούν μια διαδρομή παράλληλη στο Θεμιστόκλειο τείχος ενώ ταυτόχρονα αναθεωρείται το παλιό σχέδιο για τις ιδιοκτησίες αυτές.

Επιβλέπων: Αντονάς Αριστείδης

Αριθμός Αναφοράς: 595