Στις σημερινές πολεις, με την πυκνη κατοίκηση υπαρχει ενα νεο έδαφος δομικα εξαρτημένο απο την ίδια τη πόλη, σαν προβολη αυτης προς τα πανω, στα δωματα των πολυκατοικιών. Αυτοί οι χώροι αποτελούν ένα δίκτυο , έναν οργανισμό υποδοχής.Έχουν την ικανότητα να δεχτούν προσθετικές κατασκευές , νέες χρήσεις.
Στη φύση υπάρχει η ανάλογη σχέση ανάμεσα στο παράσιτο και τον ξενιστή. Μια κατάσταση ισορροπίας κατα την οποία οι δυο οργανισμοί ωφελούνται αμοιβαία, ονομάζεται συμβίωση.
Η ανάπτυξη ευέλικτων , εφήμερων συστημάτων που «παρασιτούν» στο χώρο αυτό πάνω απο τη πόλη, δίνει λύση στο πρόβλημα της πυκνής δόμησης και έλλειψης χώρου και μπορεί να φιλοξενήσει κοινόχρηστους χώρους για τους κατοίκους της πολυκατοικίας και του τετραγώνου.
Η χρήση των δωμάτωνθα βελτίωνε πάρα πολύ την εικόνα ττης πολης, και θα μπορούσε να σημάνει το έναυσμα για νέες αρχιτεκτονικές αναζητήσεις στο πεδίο της πόλης.
Επιβλέπων: Στυλίδης Ιορδάνης
Αριθμός Αναφοράς: 323
Η πόλη της Τρίπολης τοποθετείται ανατολικά του όρους Μαινάλου στην καρδιά της Αρκαδίας. Παρόλο που η ιστορία της δεν είναι πολύ παλαιά, αποτέλεσε ένα σημαντικό οικονομικό και διοικητικό κέντρο λόγω κυρίως της αξιόλογης γεωγραφικής της θέσης.
Για την πραγματοποίηση της έρευνας της διπλωματικής εργασίας, ως οικόπεδο μελέτης επιλέχθηκε η πλατεία Άρεως, στην πόλη της Τρίπολης. Η πλατεία μπορεί να χαρακτηριστεί ως ένας αξιόπιστος μάρτυρας που περιγράφει με τον καλύτερο τρόπο την εξελικτική πορεία του τόπου μέσα στο χρόνο.
Στόχος της διπλωματικής αυτής εργασίας είναι η εφαρμογή ενός project το οποίο θα μετατρέψει την πλατεία σε ένα ισχυρό τοπόσημο αναφοράς που θα αναδεικνύει τον πολιτισμικό χαρακτήρα αυτής και συγχρόνως θα αναβαθμίζει το βιοτικό επίπεδο των πολιτών της. Για την επίτευξη αυτού του στόχου, η πλατεία διατηρεί την χρόνια επίπεδη μορφή της. O χώρος που επιλέχθηκε να λειτουργήσει ως υποδοχέας δράσεων και δραστηριοτήτων είναι το κτηριακό μέτωπο που βρίσκεται κατά μήκος της πλατείας. Η διαμόρφωση αυτού δεν στοχεύει στην επισκίαση της. Αντίθετα, την πλαισιώνει, την ενισχύει και την αναδεικνύει σε έναν πυρήνα πολιτιστικών εξελίξεων για την πόλη, όπως ίσχυε και στο παρελθόν.
Στο μέτωπο κατά μήκος της πλατείας, αναπτύσσεται και εξελίσσεται ένας πολυπρογραμμματικός πυκνωτής, ο οποίος συγκεντρώνει δράσεις και λειτουργίες, τόσο από το παρελθόν όσο και σύγχρονες, και τις διαμορφώνει και τις εντάσσει στο συγκεκριμένο χώρο. Με την συνεργασία και την συμβίωση αυτών, δίνεται στον επισκέπτη η δυνατότητα, μέσα από την εναλλαγή χώρων, εικόνων, ατμοσφαιρών και με τη βοήθεια των οπτικοακουστικών μέσων που εφαρμόζονται, να εκπαιδεύεται, να αποκτά γνώσεις και εμπειρίες, στα πλαίσια πάντα της διασκέδασης και της αναψυχής.
Ο τρόπος με τον οποίο φορτίζεται και επαναλειτουργεί ο δημόσιος αυτός χώρος της πλατείας, στοχεύει στο να αποτελέσει παράδειγμα για την γενικότερη ενεργοποίηση ανεκμετάλλευτων και παραγκωνισμένων χώρων στον ιστό της πόλης με βασικό κανόνα ανάπτυξης το δίπολο εκπαίδευση-αναψυχή.
Επιβλέπουσα: Γαβρήλου Έβελυν
Αριθμός Αναφοράς: 321
Στο βορειοανατολικό άκρο του νομού Δράμας, πάνω στην οροσειρά της Ροδόπης, βρίσκεται η παραγκούπολη – λουτρόπολη των Θερμιών. 120 περίπου καλύβες, κατασκευασμένες από κάθε λογής υλικό φιλοξενούν μια ιδιαίτερη κοινότητα, αποτελούμενη από κυνηγούς και παραθεριστές. Ορισμένες απ’ αυτές τις καλύβες είναι λουτρά ανοιχτά στον κόσμο. Οι υπόλοιπες είναι καταλύματα.
Σκοπός του Δήμου Παρανεστίου, στον οποίο ανήκει η περιοχή των λουτρών, είναι να την εκμεταλλευτεί τουριστικά, αντικαθιστώντας την παραγκούπολη με σύγχρονες λουτρικές εγκαταστάσεις και χώρους φιλοξενίας.
Η αντιπρότασή μας σε αυτήν την προοπτική του Δήμου, είναι η δημιουργία ενός νέου κτηρίου σε γειτνίαση με τον υπάρχοντα οικισμό, και παράλληλα η δημιουργία μέσα σ’ αυτό, μιας δεύτερης κοινότητας αλληλοεξαρτώμενης με την παλιά. Φιλοδοξούμε, έτσι, να δημιουργήσουμε μια νέα ισορροπία ανάμεσα στους ενοίκους της περιοχής, καθιστώντας τους μεν απαραίτητους στους δε.
Αν και ο οικισμός των Θερμιών έχει μια προσθετική λογική στην δομή του, εμείς επιλέξαμε να αφαιρέσουμε τμήματα του γρανιτοειδούς βουνού, ώστε οι χώροι που θα προκύψουν να γίνουν υποδοχείς των λειτουργιών που προτείνουμε. Μια γραμμική πλατεία παράλληλη με το ρέμα που περνά δίπλα απ’ τα Θερμιά, φιλοξενεί τις λουτρικές δραστηριότητες του συγκροτήματος. Οι χωρικές ποιότητες που φέρει αυτή η πλατεία, έχουν προκύψει ύστερα από έρευνα στον παλιό οικισμό. Πέντε επιπλέον μικρότερες πλατείες, κάθετες στην προηγούμενη, δημιουργούν ανάμεσα τους τέσσερις βραχίονες βουνού. Οι βραχίονες δεν καλύπτονται με κάποιο υλικό, μιας και ο γρανίτης της περιοχής είναι τέτοιας ποιότητας που το επιτρέπει αυτό. Ακόμη και η φύτευση πάνω απ’ αυτούς διατηρείται εν μέρει.
Μέσα στους βραχίονες και σε διάφορα ύψη, έχουν ανοιχθεί τρύπες, στις οποίες τοποθετούνται τα δωμάτια φιλοξενίας.
Πέρα από τα δημόσια λουτρά, κάθε κατοικία έχει και το δικό της ατομικό λουτρό. Όλα αυτά τα λουτρά, με τον τρόπο που εντάσσονται στα δωμάτια, αιωρούνται εν μέρει πάνω από τις πέντε πλατείες.
Επιβλέποντες: Πανηγύρης Κωστής, Κουζούπη Ασπασία
Αριθμός Αναφοράς: 324
Στόχος της εργασίας είναι η χωροθέτηση και ο σχεδιασμός του Κεντρικού Σταθμού υπεραστικών λεωφορείων Αθηνών. Με δεδομένα την εγγύτητα με τους βασικούς αυτοκινητοδρόμους, την εύκολη πρόσβαση με μέσο σταθερής τροχιάς, την θέση της περιοχής προς το κέντρο της πόλης και τις ιδιαίτερες συνθήκες της, επιλέγεται η περιοχή του Ελαιώνα, και πιο συγκεκριμένα το οικοδομικό τετράγωνο όπου βρίσκεται το αμαξοστάσιο του μετρό, η οροφή του οποίου προτείνεται να για το συγκεκριμένο σκοπό. Η υψομετρική διαφορά της άνω επιφάνειας της οροφής του αμαξοστασίου από το επίπεδο του δρόμου αξιοποιείται ως στοιχείο με στόχο να διαχωριστούν οι κινήσεις των πεζών ανθρώπων από τις κινήσεις των οχημάτων, η οποίες τοποθετούνται σε διαφορετικά επίπεδα. Παράλληλα χρησιμοποιείται ο παρακείμενος χώρος πρασίνου για να βελτιώσει την πρόσβαση στο επίπεδο του Σταθμού ενώ συγχρόνως αποτελεί προέκταση του σταθμού τη στιγμή που και ο σταθμός μπορεί να λειτουργήσει ως προέκταση του συγκεκριμένου πάρκου. Κατόπιν προτείνονται τριών τύπων κατασκευές για να καλύψουν τις ανάγκες του σταθμού. Στο χώρο κίνησης των ανθρώπων προτείνονται περίπτερες κατασκευές ορθογωνικής κάτοψης που φιλοξενούν σημεία στάσης. Γύρω από αυτό το χώρο τοποθετούνται οι άξονες κίνησης και τα σημεία στάσης των οχημάτων, τα οποία διαμορφώνονται λαμβάνοντας υπ’ όψιν την τροχιά κίνησης τους με αποτέλεσμα καμπυλόμορφες σε επίπεδο κάτοψης κατασκευές. Τέλος, οι δυο προηγούμενες καταστάσεις περικλείονται από τοπολογικής γεωμετρίας επιφάνειες, ανεπτυγμένες σε ορθογωνικό κάναβο. Οι κατασκευές αυτές σηματοδοτούν κινήσεις πεζών είτε υπό τη μορφή στεγάστρου, είτε σαν διαμόρφωση της επιφάνειας του εδάφους. Η συνολική διαμόρφωση του Σταθμού λεωφορείων φιλοδοξεί να αποτελέσει ευκαιρία για τη σύνθεση νέων αστικών προγραμμάτων.
Επιβλέπων: Πανηγύρης Κωστής
Αριθμός Αναφοράς: 320
Το θέμα της διπλωματικής εργασίας, αφορά τη δημιουργία ενός κέντρου γεωργικών δραστηριοτήτων στο τμήμα του Αλμυρού και της Ευξεινούπολης. Η περιοχή μελέτης επικεντρώνεται σε ένα οικοδομικό τετράγωνο ανάμεσα στις δύο περιοχές έκτασης 27 στρεμμάτων. Το συγκεκριμένο τμήμα θεωρήθηκε το ιδανικό καθώς είναι το σημείο όπου ενώνονται οι δύο περιοχές και μέχρι στιγμής είναι ανεκμετάλλευτο από τον Δήμο Αλμυρου.
Μέσα από ένα ερωτηματολόγιο που συμπληρώθηκε από νεαρά παιδιά της περιοχής, σε σχέση με το τι πιστεύουν ότι λείπει από την πόλη τους, οδηγηθήκαμε την δημιουργία ενός πολυχώρου διαφόρων δραστηριοτήτων.
Σε συνδυασμό όμως με το γεγονός ότι βρισκόμαστε σε μία αγροτική περιοχή, και με την ανάγκη των νέων να μάθουν πώς να καλλιεργούν και να παράγουν από την γη , μελετήθηκε η δημιουργία ενός κέντρου ψυχαγωγίας που θα έχουν όμως σχέση με την γη.
Ένα κτίριο με την ονομασία ‘Playtime’ , ( ψυχαγωγία), μιας και ο σκοπός του κέντρου αυτού είναι μέσα από το παιχνίδι τα παιδιά, και όχι μόνο, να αγαπήσουν ξανά την γη. Στο εσωτερικό του θα συναντήσουμε χώρους διδασκαλίας, ένα βιβλιοπωλείο- καφέ, ένα αμφιθέατρο, έναν χώρο που θα λειτουργεί η αγορά των προϊόντων που παράγονται στο εξωτερικό χώρο του κέντρου και διάφοροι βοηθητικοί χώροι . Στο οικόπεδο όπου βρίσκεται το κέντρο αυτό, σαν ένας πίνακας ζωγραφικής υπάρχουν οριοθετημένα τμήματα όπου θα καλλιεργούν διάφορα προϊόντα τα ίδια τα παιδιά και θα μπορούν κατά της διάρκεια του χρόνου να βλέπουν την διαδικασία ανάπτυξης τους.
Επιβλέπουσα: Τροβά Βάσω
Αριθμός Αναφοράς: 348
Επιβλέπων: Τριανταφυλλίδης Γεώργιος
Αριθμός Αναφοράς: 361
Όσο περνάνε τα χρόνια και οι ανθρώπινες κοινωνίες εξελίσσονται πνευματικά και μεταπλάθονται χωροταξικά, μας γίνετε όλο και πιο ξεκάθαρο ότι οι αρχικές μορφές οργάνωσης των κοινωνιών ήτανε και οι πιο ανθρώπινες. Όσο πιο πίσω γυρνάμε σε προηγούμενους αιώνες, τόσο πιο έντονα συναντάμε τα δύο βασικότερα και αγνότερα στοιχεία του ανθρώπου στο θέμα της κοινωνικής οργάνωσης: την αλληλοβοήθεια και τον αλληλοσεβασμό.
Σε κοινωνίες όπου τα μέσα παραγωγής δεν ήταν προνόμιο και ιδιοκτησία μιας κοινωνικά ευνοημένης τάξης αλλά ολόκληρης της κοινωνίας και τα αγαθά δεν παράγονταν από τις κατώτερες τάξεις, αλλά από όλα τα άτομα της κοινωνίας για τους ίδιους, ο άνθρωπος ζούσε και εξελίσσονταν με τους πιο αγνούς και ελευθεριακούς όρους. Όλα τα μετέπειτα καταπιεστικά συστήματα, από την φεουδαρχία, την μοναρχία μέχρι τον σημερινό σύγχρονο καπιταλισμό, το μόνο που κατάφεραν να αποδείξουν, ήτανε η πλήρη αποτυχία τους. Άλλωστε εξ ορισμού, αυτά τα συστήματα από την στιγμή που σαν βασική αρχή έχουν την διχοτόμηση και τον κατακερματισμό της κοινωνίας σε άτομα-μονάδες, δεν μπορούν να λειτουργήσουν εργαλειακά στον τομέα οργάνωσης και διαχείρισης των ανθρώπινων ομάδων και πληθυσμών.
Βάζοντας λοιπόν απέναντι αυτές τις δύο ιστορικές στιγμές, την αρχή της ανθρωπότητας και το σημείο στο οποίο βρίσκεται τώρα με όλο αυτόν τον κοινωνικό αναβρασμό -εν μέσω κρίσης σε παγκόσμιο επίπεδο-, γεννιέται το μεγάλο ερώτημα: “Είναι η κατάλληλη στιγμή για την ριζική αλλαγή αυτού του κόσμου” ; Η απάντηση είναι θετική και αναγκαία όσο ποτέ.
Αυτή λοιπόν η μελέτη προσπαθεί να δώσει ή έστω να δομήσει μια απάντηση απέναντι σε αυτό το ερώτημα που για άλλους αποτελεί μια άμεση ανάγκη, για άλλους την ουτοπία, για άλλους την αναγκαιότητα της ολοκλήρωσης μιας ιδανικής κοινωνίας.
Όλα τα ριζοσπαστικά κινήματα (κομμουνιστικά και αναρχικά) ευαγγελίζονται αυτό το γεγονός ως την μόνη διέξοδο από τον καταπιεστικό κόσμο των εξουσιών και των κοινωνικών ανισοτήτων, αλλά κανένα από αυτά δεν απάντησε ολοκληρωμένα πως θα μπορούσε αυτό να γίνει και στην πράξη. Αυτό βέβαια οφείλετε στο γεγονός ότι η πρακτική των εξεγερμένων δεν μπορεί να ωθήσει την κοινωνία στην καταστροφή αυτού του γερασμένου κόσμου, γιατί η θεωρία δεν εμπεριέχει την ουτοπία και όπως πολύ εύστοχα αναφέρει ο Λεφέβρ:
“Σήμερα περισσότερο από ποτέ, δεν υπάρχει σκέψη δίχως ουτοπία. Γιατί αλλιώς ευχαριστιόμαστε να παρατηρούμε, να επικοινωνούμε, να επικυρώνουμε αυτά που βρίσκουμε μπροστά στα μάτια μας. Δεν πάμε μακρύτερα, στεκόμαστε με τα μάτια καρφωμένα στο πραγματικό λέγοντας είμαστε ρεαλιστές. Αλλά δεν σκεφτόμαστε. Δεν υπάρχει σκέψη που δεν εξερευνά μια πιθανότητα, που δεν προσπαθεί να βρει έναν προσανατολισμό. Υπονοείτε βέβαια, πως από την στιγμή που αποφεύγουμε έναν ποσιβιτισμό, ο οποίος σε μπερδεύει και δεν είναι τίποτα περισσότερο από απουσία σκέψης, βρισκόμαστε μπροστά σε σύνορα, ανάμεσα στο δυνατό και το αδύνατο, που δύσκολα ξεχωρίζονται. Μα εν τούτοις, δεν υπάρχει σήμερα και ειδικά στο πεδίο που μας αφορά, σκέψη δίχως ουτοπία.”
Η μελέτη αυτή λοιπόν, προσπαθεί να γεφυρώσει το χάσμα μεταξύ του ¨πριν¨ και του ¨μετά¨ και να δώσει λίγη ακόμη τροφή για σκέψη, για το πώς θα μπορούσε να δομηθεί η ιδανική κοινωνία στην πράξη.
Επιβλέπων: Στυλίδης Ιορδάνης
Αριθμός Αναφοράς: 325
Θέμα της παρούσας διπλωματικής εργασίας αποτελεί η αναδιαμόρφωση της εμπορικής προβλήτας του λιμανιού του Βόλου και η μετασκευή της σιταποθήκης (ΣΙΛΟ) σε ξενοδοχειακή μονάδα.
Από τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά στοιχεία της πόλης του Βόλου ξεχωρίζει το εκτεταμένο θαλάσσιο μέτωπο, το οποίο σε μεγάλα τμήματά του λειτουργεί συμπληρωματικά με τον οικιστικό ιστό, ή διαθέτει χαρακτηριστικά που επιτρέπουν μια μελλοντική ενσωμάτωσή του στον οικιστικό ιστό.
Ο ελεύθερος υπαίθριος χώρος της προβλήτας, που επιτρέπει την κίνηση των φορτοεκφορτωτών μηχανημάτων, ευνοεί την επέκταση του αστικού ιστού και τη σύνδεση του με τα υπάρχοντα δίκτυα δρόμων, ποδηλατοδρόμων και πεζοδρόμων. Το κτίριο του Σιλό και κατ’ επέκταση η προβλήτα κατέχει στρατηγική θέση μέσα στην πόλη, καθώς αποτελεί το όριο ανάμεσα στο βιομηχανικό και το αστικό μέτωπο της παραλίας.
Στόχος του σχεδίου ανάπτυξης είναι η διαμόρφωση μιας νέας αστικής ενότητας με ανάμεικτες χρήσεις τουρισμού/αναψυχής, εμπορίου και πολιτισμού. Το σχέδιο αυτό θα αποτελέσει την αρχή μιας μελλοντικής αστικοποίησης όλου του κεντρικού προβλήτα του λιμανιού, που θα ενεργοποιήσει το παραλιακό μέτωπο της πόλης και θα ενώσει το πάρκο του Αναύρου με τον αστικό πυρήνα των Παλαιών, με απώτερο στόχο τη δημιουργία δικτύου πεζοδρόμων, ποδηλατοδρόμων και πάρκων που θα καταλήγουν στο πεδίο του ‘Άρεως (Πολυτεχνικές σχολές).
Η μετασκευή του Σιλό σε ξενοδοχειακή μονάδα και η αναδιαμόρφωση της προβλήτας με προσθήκη χρήσεων που απευθύνονται σε επισκέπτες της πόλης αλλά και στους κατοίκους της, αποβλέπουν στην ανάδειξη του Βόλου σε μητροπολιτικό κέντρο με περισσότερες ευκαιρίες αναψυχής και στην ενίσχυση της τουριστικής ανάπτυξης της πόλης.
Επιβλέπων: Κοτιώνης Ζήσης
Αριθμός Αναφοράς: 358