Αντικείμενο μελέτης της διπλωματικής εργασίας, αποτελεί η δημόσια σκάλα στη συμβολή των οδών Λαχανά και Σκοπέλου, στην Άνω Κυψέλη Αττικής. Ανήκει σε ένα δίκτυο δημόσιων κλιμάκων, που βρίσκονται στην ευρύτερη περιοχή του λόφου Λαχανά, με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που τη διαφοροποιούν από τις υπόλοιπες. Η σκάλα γειτνιάζει με τις πολυκατοικίες που ορίζουν την μία πλευρά του δρόμου, με αποτέλεσμα η πρόσβαση σε μέρος των διαμερισμάτων τους να πραγματοποιείται μέσω των πλατύσκαλων. Απόρροια της ιδιαιτερότητας αυτής είναι ότι κομμάτι της ιδιωτικής ζωής των κατοίκων διαδραματίζεται στο δημόσιο χώρο της σκάλας, γεγονός που συγχέει τα όρια ιδιωτικού και δημόσιου, και της προσδίδει έναν ιδιαίτερα θεατρικό χαρακτήρα. Η πολυπολιτισμική κοινωνική σύσταση της περιοχής αποτελεί ένα άλλο σημείο ενδιαφέροντος.

Η μέθοδος προσέγγισης βασίστηκε σε συλλογή ανθρωπολογικών στοιχείων μέσω ερωτηματολογίων αλλά και σε προσωπική εμπλοκή με τους κατοίκους. Στηρίχτηκε σε επί τόπου κατοίκηση της σκάλας και ημερολογιακή καταγραφή της ζωής της κατά τη διάρκεια μίας εβδομάδας. Σκοπός ήταν η κατανόηση και η ανάδυση του ιδιαίτερου χαρακτήρα της, ως αφορμή για τη δημιουργία αρχιτεκτονικών συμβάντων.

Η συλλογή των στοιχείων οδήγησε στην κατάδειξη των χαρακτηριστικών κάθε σκαλοπατιού, μέσω συγκεκριμένων ονομάτων και τελικά στην δημιουργία δύο νοητών κλιμάκων, αύτη της ανόδου και αυτή της καθόδου. Η χωρική αναπαράσταση των ονομάτων αποτέλεσε συνθετική αφετηρία για μια γλυπτική επεξεργασία του χώρου της σκάλας. Το γεγονός αυτό με τη σειρά του επηρέασε τη σχεδιαστική πρόταση, που στοχεύει στη μεταφορά και την παγίωση στον χώρο της εμπειρίας της κατοίκησης μας, δημιουργώντας μία εγκατάσταση ξεχωριστών αστικών δωματίων κατά μήκος της σκάλας. Η πρόταση, που περιλαμβάνει 7 αστικά δωμάτια ( χώρος στάθμευσης, χωλ, λουτρό, καθιστικό, μαγειρείο, υπνοδωμάτιο, πλυσταριό ), η διαδοχή των οποίων ακολουθεί την τυπολογία διαρρύθμισης του εσωτερικού μίας τυπικής κατοικίας, απευθύνεται στο δίκτυο των γειτονικών πολυκατοικιών, δημιουργώντας έναν μικρόκοσμο, που εισάγει ιδιωτικές χρήσεις στο δημόσιο χώρο και δημόσιες στον ιδιωτικό.

Επιβλέπων: Κοτιώνης Ζήσης

Αριθμός Αναφοράς: 21

Επιβλέπουσα: Τροβά Βάσω

Αριθμός Αναφοράς: 7

Σκοπός της διπλωματικής εργασίας είναι η μεταφορά στον πραγματικό χώρο του θεωρητικού υπόβαθρου της οργανικής αρχιτεκτονικής που μελετήθηκε στο ερευνητικό θέμα. Ο γενικότερος προβληματισμός μου σχετικά με έννοιες όπως οργανικότητα, οργανισμός, φύση είναι αυτός που οδήγησε τόσο στην επιλογή του τόπου, στον οποίο τοποθετείται το κτίσμα, αλλά και στην επιλογή της ίδιας της λειτουργίας αυτού ως Ερευνητικό Κέντρο και της σχέσης του με την ευρύτερη περιοχή και την πόλη του Βόλου.

Με τη δημιουργία του Θεσσαλικού Κέντρου Βιολογικών και Αγροτικών Ερευνών θα επιτευχθεί η ανάπτυξη του ερευνητικού τομέα και η βιολογική και αγροτική μελέτη της χλωρίδας της περιοχής, καθώς και η ανάδειξη της τελευταίας ως κέντρο - πόλος έλξης της καθημερινής ζωής του Βόλου. Αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα την ενίσχυση της περιοχής σε τοπικό, πανελλαδικό και διαβαλκανικό επίπεδο, από τη στιγμή που θα λαμβάνουν χώρα αντίστοιχα προγράμματα.
Το κύριο χαρακτηριστικό του Θεσσαλικού Κέντρου είναι πως απευθύνεται στο ευρύ κοινό και όχι μόνο στους ερευνητές. Για το λόγο αυτό υπάρχει μια εσωτερική κλιμάκωση ως προς την προσβασιμότητα στους χώρους, ενώ ορισμένοι από αυτούς μπορούν να λειτουργήσουν ανεξάρτητα. Το Κέντρο, δηλαδή, μπορεί να θεωρηθεί ως ένα σύνολο παροχής και φιλοξενίας δραστηριοτήτων επισκέψιμο από το ευρύ κοινό σε καθημερινή βάση.

Επιβλέποντες: Στυλίδης Ιορδάνης, Τζιρτζιλάκης Γιώργος

Αριθμός Αναφοράς: 34

Το θέμα της διπλωματικής εργασίας είναι ο σχεδιασμός και ένταξη ενός συνόλου κτιριακών εγκαταστάσεων σε κατάλληλη τοποθεσία του Εθνικού Θαλάσσιου Πάρκου Αλοννήσου – Βορείων Σποράδων στο οποίο θα συγκεντρώνονται και θα πραγματοποιούνται όλες οι δραστηριότητες που σχετίζονται με αυτό. Προτείνεται, δηλαδή, η δημιουργία ενός κέντρου στο οποίο θα στεγάζονται μαζί ο Φορέας Διαχείρισης και η Εταιρεία για τη Μελέτη και Προστασία της Μεσογειακής Φώκιας (Mom). Κάθε ενότητα θα λειτουργεί αυτόνομα και θα περιλαμβάνει τους χώρους που απαιτούνται. Στην ενότητα του Φορέα Διαχείρισης θα υπάρχουν γραφειακοί χώροι και εργαστήρια ενώ στη MOm μονάδα περίθαλψης και αποκατάστασης φωκιών. Βοηθητικοί χώροι όπως αμφιθέατρο, βιβλιοθήκη και προβλήτα θα μοιράζονται από κοινού. Παράλληλα, το κέντρο αυτό θα αποτελεί και την είσοδο για το Εθνικό Θαλάσσιο Πάρκο Αλοννήσου – Βορείων Σποράδων. Οι επισκέπτες θα μπορούν να ενημερωθούν για το πάρκο μέσα από τους εκθεσιακούς χώρους του Φορέα και της MOm και στη συνέχεια να μεταβούν στο ίδιο το πάρκο. Στόχος της ίδρυσης αυτού του κέντρου είναι η συνεισφορά στη σωστή και αποτελεσματική τέλεση όλων των ενεργειών που σχετίζονται με το πάρκο και, παράλληλα, στην ανάπτυξη του οικοτουρισμού και άλλων δραστηριοτήτων μέσα στο όλο σύστημα του.

Επιβλέπων: Παπαδόπουλος Σπύρος

Αριθμός Αναφοράς: 39

  Το διαδίκτυο αποτελεί ένα τόπο που η πληροφορία ρέει προς διάφορους κόµβους. Ωστόσο, η σύγχυση που προκαλεί ο γενικότερος βοµβαρδισµός µε πληροφορίες οδηγεί τελικά στον αποπροσανατολισµό.
   Η αστική µονάδα διαχείρισης και διάχυσης δεδοµένων καλείται να φιλτράρει την πληθώρα της πληροφορίας που προέρχεται από την πόλη (π.χ. από τα τµήµατα του πανεπιστήµιου που πραγµατοποιούν έρευνες και από διάφορα τεχνολογικά κέντρα) και να την µεταδώσει ξανά στην πόλη, αφού µε κάποιο τρόπο τη διαχειριστεί. Η διάχυση της πληροφορίας αποτελεί τον σηµαντικότερο ρόλο που καλείται να διαδραµατίσει η αστική µονάδα. ∆εν έρχεται να αντικαταστήσει υπάρχοντες τόπους παραγωγής πληροφορίας αλλά δρα σε συνεργασία µε αυτούς βοηθώντας στη διάχυση της γνώσης(των µετα-δεδοµένων),εκεί που εντοπίζεται πρόβληµα.
   Προτείνει λοιπόν, τρεις τρόποι διάχυσης πληροφορίας: α) στο εσωτερικό του κτιρίου µέσα σε χώρους παρουσίασης κατάλληλα εξοπλισµένους –αµφιθέατρο, χώρους προσοµοιωτών, χώρους για εκθέσεις, installations κ.α. β) µέσα από διάφορα events που θα συµβαίνουν στην πόλη, µε την βοήθεια των κινητών µονάδων, των vans και των info kiosks. Η λογική σε αυτή την περίπτωση είναι πως η πληροφορία µεταδίδεται και έξω από τα όρια του οικοπέδου άµεσα στους πολίτες γ)διαδικτυακά, όπου ο καθένας θα έχει τη δυνατότητα να «κατεβάσει» στον σκληρό του πληροφορίες σχετικά µε το υλικό που διαχειρίζεται το κτίριο.
   Θα πρέπει να αναφερθεί πως το κτίριο αποτελεί ένα κοµβικό σηµείο ενός ευρύτερου δικτύου που αναπτύσσεται ανάµεσα σε αντίστοιχα µοντέλα άλλων χωρών ή πόλεων.
 

Επιβλέπουσα: Γαβρήλου Έβελυν

Αρχείο: 10DanilatouMarkisis_file.avi

Αρχείο: 10DanilatouMarkisis_file.avi

Αριθμός Αναφοράς: 10

Είκοσι μονάδες φιλοξενίας καλλιτεχνών σε συνδυασμό με χώρους που θα υποδέχονται δραστηριότητες εικαστικής έκφρασης, τοποθετούνται στο επιβλητικό τοπίο μιας ακτής του Πηλίου.

Η αρχιτεκτονική σύνθεση καλείται να ικανοποιήσει τη συνθήκη για καλλιτεχνική δημιουργία αποκαθιστώντας μια αρμονική σχέση ανάμεσα στο κτιστό και το φυσικό περιβάλλον.

Ο φυσικός χώρος διεισδύει στον τεχνητό, ακριβώς όπως το κτίριο εισχωρεί στη γη, καλύπτοντας με τον τρόπο αυτό την ανάγκη επαφής με τη φύση.

Η αρχιτεκτονική δημιουργία περιβάλλει, περιέχει και περιέχεται, προσφέροντας μια θέση εποπτείας του συνόλου των φυσικών τεμαχισμών της συγκεκριμένης τοπιογραφίας.

Ενας εμπλουτισμός ερεθισμάτων στις εικόνες της πόλης.

Μια εμπειρία κατανόησης της ανθρώπινης δράσης σε ένα τοπίο ιδιαίτερου φυσικού κάλλους. Πόλος έλξης, εικαστικό σημείο αναφοράς ή απόπειρα για μια αρχιτεκτονική σύνθεση συγχρονισμένη με το φυσικό υπόβαθρο που την υποδέχεται, καλώντας τον επισκέπτη να την εγκαταλείψει διαφορετικός.

Επιβλέπων: Τριανταφυλλίδης Γεώργιος

Αριθμός Αναφοράς: 29

Η διπλωματική εργασία μου έχει μια φυσική συνέχεια με την διάλεξη που παρουσίασα λίγους μήνες πριν, που λεγόταν ‘’Σχολεία για παιδιά με ειδικές ανάγκες’’. Γενικές αρχές και εφαρμογή τους στα σχολεία για οπτικές ανάγκες.

Η διαφορά ανάμεσα στη διάλεξη και την διπλωματική εργασία μου, είναι ότι η πρώτη ήταν περισσότερο μια θεωρητική συλλογή γενικών στοιχείων για το θέμα, ενώ η δεύτερη είναι μια πρόταση για ένα συγκεκριμένο κτίριο. Γι’ αυτόν τον λόγο, μόνο ένα μέρος από τα γενικά στοιχεία που είχα μαζέψει, χρησιμοποίησα στην διπλωματική μου δουλεία, δηλαδή μόνον εκείνα που μπορούσαν να εφαρμοσθούν σ’ένα κτίριο για χειροτεχνική εκπαίδευση, όπου δουλεύουν μαζί παιδιά που έχουν και άλλα που δεν έχουν ειδικές ανάγκες.

Συγκεκριμένα, το κτίριο με το οποίο ασχολήθηκα, το χρησιμοποιούν περίπου 100 νέοι ή και πιο μεγάλα άτομα, από τους οποίους περίπου το 1/3 έχουν ειδικές ανάγκες. Οι ειδικές ανάγκες που εξυπηρετεί αυτό το κέντρο καλύπτουν μόνον ένα μέρος της γενικής κλίμακας ειδικών αναγκών. Δηλαδή το κέντρο δουλεύει με άτομα χωρίς σοβαρές σωματοκινητικές, συναισθηματικές και οπτικές ανάγκες. Με λίγα λόγια, το κτίριο θα το χρησιμοποιούν άτομα με ειδικές ανάγκες που μπορούν να επικοινωνήσουν αρκετά ικανοποιητικά ή τέλεια με τους άλλους και που έχουν ικανοποιητικό βαθμό κίνησης και χρήσης των χεριών τους και μπορούν να κινηθούν έστω και με τη χρήση ειδικών οργάνων, π.χ. καρότσια.

Ο λόγος για τον οποίο όρισα έτσι την αποστολή αυτού του κτιρίου είναι κυρίως ότι ήθελα να κάνω ένα εκπαιδευτικό κτίριο όπου να δουλεύουν μαζί άτομα που έχουν κάποιες ειδικές ανάγκες, με άτομα που δεν έχουν. Αυτό δεν είναι δική μου αυθαιρεσία, αλλά πηγάζει από την γνώμη των ειδικών* από το 1960 και μετά, ότι ο εκπαιδευτικός αυτός τρόπος φέρνει πολλά καλά, όχι μόνο στα άτομα με ειδικές

*Αυτοί που μελετούν την αρχιτεκτονική ειδικών αναγκών θεωρούν σαν ‘’πατέρα’’ της αρχιτεκτονικής αυτής τον Timothy Nugent, έναν Αμερικανό μελετητή (υγειονολόγο) που δούλεψε πολύ για να γίνει νομοθετημένος κανονισμός στην Αμερική (και στον κόσμο) για standards σχεδιασμού κτιρίων που να είναι προσβάσιμα από ανθρώπους με ειδικές ανάγκες. Ο Timothy Nugent δούλευε στο πανεπιστήμιο του Ιλινόις. Η σχέση του με τις ειδικές ανάγκες ήταν ότι ο πατέρας του ήταν κουφός και μερικός τυφλός και η μικρή του αδελφή ήταν τυφλή από τα 7 της χρόνια. Μετά από την θέσπιση των standards αυτών ( τον Οκτώβριο 1961) ο Nugent συνέχισε τον αγώνα του κάνοντας πολλά συνέδρια, δημοσιεύσεις κ.λ.π.

ανάγκες αλλά και στα συνηθισμένα άτομα της ομάδας, αλλά και γενικά στην κοινωνία ολόκληρη: Δηλαδή:

• Ετοιμάζει τα άτομα με ‘’ελαφρές’’ ειδικές ανάγκες για να αντεπεξέλθουν στις συνθήκες του πραγματικού κόσμου και της αληθινής ζωής.
• Βοηθάει τα κανονικά άτομα να καταλάβουν ότι αυτοί που έχουν ειδικές ανάγκες είναι, κατά τα άλλα, και αυτοί κανονικά άτομα.
• Επιτρέπει και ενθαρρύνει τα άτομα με ειδικές ανάγκες να προσφέρουν στην κοινωνία τις ικανότητές τους και την πείρα τους. (Πολλά από αυτά τα άτομα είναι ιδιαίτερα προικισμένα).
• Βοηθάει την κοινωνία να απαλλαγεί σιγά-σιγά από ανόητες προκαταλήψεις και μεσαιωνικές προλήψεις, όπως π.χ. μερικούς αιώνες πριν ορισμένες κοινωνίες θεωρούσαν ότι ένας ανάπηρος πάσχει από την αναπηρία του γιατί δεν είναι καλός (αυτός ή οι πρόγονοί του!!) και τον τιμωρεί η θεία δίκη. Απαλλασσόμενη από προλήψεις τέτοιου είδους η κοινωνία εξευγενίζεται και προάγεται.
• Δεν επιβαρύνει τα κράτη με το μεγάλο κόστος που απαιτεί το να κάνουν και να διατηρούν/ εξοπλίζουν ειδικά σχολεία, και άλλα δημόσια κτίρια για ειδικές ανάγκες, όταν πολλοί από τους ανθρώπους που θα τα χρησιμοποιήσουν είναι αρκετά ικανοί να χρησιμοποιούν συνηθισμένα κτίρια με μικρές τροποποιήσεις και μικρό πρόσθετο εξοπλισμό. Τα ειδικά κτίρια κατασκευάζονται για ανθρώπους που έχουν τόσο σοβαρές ειδικές ανάγκες ώστε να μην είναι δυνατόν να χρησιμοποιήσουν τα συνηθισμένα ακόμα κι αν αυτά έχουν ειδικές (σχετικά μικρές) προσαρμογές.
 

Επιβλέπων: Κοτιώνης Ζήσης

Αριθμός Αναφοράς: 6

Πρόκειται για ένα κέντρο, στο οποίο ενσωματώνεται ένας αριθμός συστημάτων που χρησιμοποιούν τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, καθώς και διάφορες ενεργειακές τεχνολογίες για λόγους επίδειξης, παρακολούθησης και αξιολόγησης της απόδοσης τους, στα πλαίσια Ευρωπαϊκών προγραμμάτων. Οργανώνονται τεχνικά και επιστημονικά σεμινάρια, εκδηλώσεις, διεθνείς συναντήσεις, με σκοπό την διάδοση της τεχνολογίας. Το κτίριο τοποθετείται στην περιοχή Ζωγράφου του Νομού Αττικής, εντός της Πανεπιστημιούπολης, σε ένα οικόπεδο στο οποίο γίνονται ήδη ενεργειακά πειράματα σε λυόμενες κατασκευές. Λόγω των δυσμενών συνθηκών εργασίας προτείνεται η δημιουργία ενός κτιρίου, το οποίο περιλαμβάνει τις υπάρχουσες χρήσεις και άλλες επιπλέον, που προκύπτουν από τις ανάγκες των εργαζομένων. Συνολικά περιλαμβάνει αμφιθέατρο, αίθουσα συνεδριάσεων, βιβλιοθήκη, γραφειακούς χώρους, εργαστήρια, χώρους πειράματος, εκθεσιακό χώρο, καφέ, καθώς και χώρο διαμονής για τους ερευνητές.

Το κτίριο αναπτύσσεται γραμμικά κατά μήκος του άξονα Ανατολής – Δύσης, ενός βασικού άξονα κυκλοφορίας, εκατέρωθεν του οποίου συγκεντρώνονται οι παραπάνω χρήσεις. Ο σχεδιασμός του παραπέμπει σε ένα αυτόματο μηχανικό σύστημα. Πρόκειται για το σύστημα (building management system) που ελέγχει την άνεση των χώρων, τις ηλεκτρομηχανολογικές εγκαταστάσεις και την ενεργειακή κατανάλωση του κτιρίου, σύμφωνα με τις πληροφορίες που λαμβάνει σχετικά με τις επικρατούσες εξωτερικές καιρικές συνθήκες. Για την λειτουργία του συστήματος, απαιτείται μια μονάδα λήψης δεδομένων (μετεωρολογικός σταθμός), ένας επεξεργαστής (διοικητικό μέρος του κτιρίου) και ένα σύστημα καταγραφής των αποτελεσμάτων (αίθριο), που βοηθάει στην εφαρμογή (πειραματικοί χώροι). Η μεταφορά των δεδομένων από το ένα στάδιο στο άλλο, γίνεται μέσω μιας πορείας (άξονας) που είναι πάντα η ίδια.

Όσον αφορά τον ενεργειακό σχεδιασμό, έχει τοποθετηθεί στο κτίριο διπλή γυάλινη πρόσοψη στην νότια πλευρά του, που λειτουργεί αποδοτικά τόσο κατά την διάρκεια του καλοκαιριού όσο και του χειμώνα, εξωτερικές περσίδες σκίασης, καθώς επίσης, έχουν μελετηθεί τα ανοίγματα στους εξωτερικούς τοίχους και την οροφή. Στόχος είναι να επιτευχθεί φυσικός αερισμός και φωτισμός του κτιρίου, έτσι ώστε να καταναλώνει χαμηλά ποσά ενέργειας και ταυτόχρονα να προσφέρεται άνετο εργασιακό περιβάλλον στους χρήστες.

Επιβλέποντες: Παπαδόπουλος Σπύρος, Τσαγκρασούλης Aριστείδης

Αριθμός Αναφοράς: 24