Υπάρχει μια τοποθεσία. Τοποθεσία σχεδόν ερημική, παραθαλάσσια, σφηνωμένη ανάμεσα σ’ ένα ψηλό βράχο μ’ έναν αρχαίο οικισμό και σ’ άλλον, ακόμη ψηλότερο, μ’ ένα φρούριο χτισμένο στην κορυφή του, το φρούριο του Ναβαρίνου και μια σπηλιά, του Νέστωρα, απ’ όπου τώρα κανείς αγναντεύει το πέλαγος και παλιότερα χρησίμευε για ορμητήριο των πειρατών. Στα βράχια αυτά ένα μάτι πιο προσεκτικό και με μια σχολαστικότητα, ίσως διακρίνει τους ακίνητους χαμαιλέοντες που έχουν γίνει ένα με το έδαφος και αντί να τρέξουν να κρυφτούν ανάμεσα στα χορτάρια, στέκουν εκεί μ’ ένα θάρρος και κοιτάζουν. Τη στιγμή που κάποιο ανθρώπινο μάτι τους εντοπίζει, γίνεται αυτή η ανταλλαγή του κοιτάγματος σαν ένας εσωτερικός διάλογος με τη φύση στην τοποθεσία αυτή, στον κόλπο της Βοιδοκυλιάς με τη ρηχή, πολύ ρηχή θάλασσά της που την αγκαλιάζουν σφιχτά αυτά τα δυο βράχια και προστατεύοντάς την σαν από πάντα. Φυσικά υπάρχουν αμέτρητοι αμμόλοφοι , ψηλοί μερικοί πολύ ψηλοί και θάμνοι σκόρπιοι και καλάμια στο πίσω μέρος των αμμόλοφων και πιο πίσω ακόμη μια λιμνοθάλασσα που τη λένε Ντιβάρι. Γι’ αυτή την τοποθεσία θα μπορούσαν να γίνουν εκτενείς περιγραφές και σίγουρα το μάτι που θα την κοιτάξει, που θα περιστρέψει το βλέμμα του για 180°, θα την αποτυπώσει, ή μάλλον θ’ αποτυπώσει πολλά και μικρά αποσπασματικά στοιχεία τα οποία όλα μαζί, το καθένα με την απόχρωσή του της στιγμής και τη διαφορετική του βαρύτητα, φτιάχνουν την παραλία της Βοιδοκυλιάς που ξεφεύγοντας από μια απλή εικόνα στο μυαλό, απομνημονεύεται σαν μια εντύπωση, σαν ένα κομμάτι φύσης ξεχασμένο από το παρελθόν με μια εσωτερική δύναμη τέτοια που το εκτοξεύει την κάθε στιγμή σ’ ένα μέλλον απώτερο το οποίο τα μάτια που τώρα το κοιτούν μπορούν ν’ αποτυπώσουν στον ενεστώτα χρόνο και με μια επιφύλαξη.

  Η διπλωματική εργασία που παρουσιάζω θα μπορούσε να αποτελεί μια από τις πολλαπλές αναγνώσεις αυτού του τόπου. Στη Βοιδοκυλιά δημιουργείται ένας μικρός οικισμός προσωρινής διαμονής για surfers. Έχοντας ακολουθήσει τις ταμπέλες και τον επαρχιακό δρόμο, αυτός φτάνοντας στο τέλος του μπαίνει μέσα στην άμμο όπου και εξαφανίζεται το ίχνος του. Στο σημείο αυτό σταματά και το αυτοκίνητο. Προχωρώντας κατά μήκος της παραλίας αλλά από την πίσω μεριά ανάμεσα σε αυτούς τους θάμνους και τους αμμόλοφους, βρίσκεται μισοχωμένο μέσα στην άμμο το κεντρικό κτίσμα, από μπετόν, όπου μέσα βρίσκονται αποθηκευμένα όλα τα στοιχεία των συναρμολογήσεων του οικισμού οι οποίες είναι οι τέσσερις κοιτώνες. Πρόκειται να συναρμολογηθεί η βασική μονάδα και τα πολλαπλάσιά της μέχρι το τέσσερα, σε αντίστοιχα σημεία γύρω από αυτή την κεντρική κατασκευή όπου βρίσκονται αναμονές για τη στήριξή τους, από μπετόν, καθώς και παροχές ρεύματος. Η κάθε μονάδα αποτελείται από συναρμολογούμενες οριζόντιες και κατακόρυφες σιδερένιες ράβδους επάνω στις οποίες εφαρμόζουν επιφάνειες από κόντρα πλακέ θαλάσσης για να δημιουργήσουν το πάτωμα, τα κρεβάτια, τα τραπέζια και τα ράφια. Οι τοίχοι των συναρμολογήσεων είναι διάφανοι και υφασμάτινοι. Καλύμματα από το υλικό gote-tex το οποίο είναι αδιάβροχο, αντιανεμικό και αναπνέον, τυλίγουν γύρω από τους μεταλλικούς σκελετούς κλείνοντας με φερμουάρ γύρω από κάθε πλευρά και «κουμπώνοντας» διπλά στις οριζόντιες ράβδους περιμετρικά του πατώματος των συναρμολογήσεων. Υπάρχει επίσης δυνατότητα σύνδεσης της κάθε συναρμολόγησης με παροχή ρεύματος, ενώ η κεντρική μονάδα χρησιμεύει σαν χώρος κοινής χρήσης, κουζίνα, τραπεζαρία, εργαστήριο υπολογιστών. Οι τουαλέτες είναι κοινόχρηστες και υπαίθριες όπως και οι βρύσες-ντουζιέρες, ενώ ένα πλυσταριό γίνεται και υπαίθρια μπανιέρα επάνω στην άμμο. Δεν υπάρχει στον οικισμό παροχή ζεστού νερού, εξάλλου αυτός κατοικείται κυρίως κατά τους καλοκαιρινούς μήνες. Τα σημεία όπου βρίσκονται οι αναμονές ακολουθούν το ίχνος μιας νοητής σπείρας με κέντρο της τη μόνιμη κατασκευή. Ο οικισμός συνολικά φιλοξενεί 10 surfers και θα μπορούσε να αποτελεί έναν εποχιακό πόλο συγκέντρωσης, των ατόμων αυτών που απαρτίζουν μια μικρο-κοινωνία μέσα στη σύγχρονη κοινωνία μας, με κοινό ενδιαφέρον το surf σαν σπορ, αλλά και σαν τρόπο ζωής. Οι surfers περνούν τις μέρες των διακοπών τους στη Βοιδοκυλιά, και περιμένοντας το βορειοδυτικό άνεμο τα φυσήξει, επιδιώκουν μαζί με τη σωματική τους ισορροπία επάνω στο σανίδι τους καθώς σχίζουν τα κύματα και μια ψυχική ισορροπία η οποία στην τοποθεσία αυτή, κοντά στη φύση, μέσα στην ηρεμία του τοπίου, παίρνει άλλες διαστάσεις, αποκτά την πραγματική της αξία και μπορεί να δράσει ουσιαστικά, ενδυναμώνοντας και θεραπεύοντας.
 

Επιβλέπων: Τζιρτζιλάκης Γιώργος

Αριθμός Αναφοράς: 17

Ξεκινώντας από μία επισκόπηση της συνάντησης της σύγχρονης Αθήνας με το πρότυπο της πόλης των δικτύων, των ροών και της κινητικότητας, η προτεινόμενη εγκατάσταση κόμβου ροών επιχειρεί να διαπραγματευθεί τις μεταβολές που συνεπάγεται η πραγματοποίηση της αθηναϊκής autopia, εκεί όπου οι επιδράσεις της φαίνονται περισσότερο καθοριστικές: στον αντιφατικό και ραγδαία αναπτυσσόμενο προαστιακό χώρο των Μεσογείων. Ο κόμβος, τοποθετημένος στην περιοχή της Κάντζας σε σημείο τομής του άξονα της Αττικής Οδού και ενός τοπικού χειμάρρου αναπροσδιορίζει, εκτρέπει και επεκτείνει την καθοριστική για τον αντιληπτικό χάρτη της περιοχής κίνηση του αυτοκινήτου, επιδιώκοντας ταυτόχρονα τη συμφιλίωσή του με το κατεξοχήν στοιχείο κινητικότητας, το νερό, και με τις ροές των πεζών. Η ογκοπλασία ακολουθεί την κίνηση των αυτοκινήτων σε έξι νέους δρόμους-επιλογές και την αντιπαράθεση των πολλαπλών ροών. Οι χρήσεις (καταστήματα, εκθεσιακοί χώροι-γκαλερί, αμφιθέατρο, καφέ, εστιατόριο, έκθεση αυτοκινήτου) ‘εξαρτώνται’ επί του σκελετού που προκύπτει. Διερευνάται τελικά η συνδιαλλαγή του τόπου της κίνησης και του τόπου της στάσης και ο αμοιβαίος αναπροσδιορισμός τους στο νέο προαστιακό αττικό τοπίο.

Επιβλέπων: Κοτιώνης Ζήσης

Αριθμός Αναφοράς: 37

Η μελέτη αφορά στην λειτουργική ανάπλαση των κεντρικών πάρκων του συγκροτήματος του Αριστοτελείου Πανεπιστήμιου Θεσσαλονίκης.
Προτείνεται η δημιουργία ενός ενιαίου πλέγματος από ελισσόμενες διαδρομές που συνδέουν:
• Το campus με τον ευρύτερο αστικό χώρο.
• Τα περιμετρικά κτίρια των πανεπιστημιακών σχολών.

Χρησιμοποιώντας την έννοια της συνεχούς πτυχωτής επιφάνειας ως εργαλείο σχεδιασμού δημιουργούμε νέα μονοπάτια και αναπλάθουμε τα υπάρχοντα (διαμορφωμένα ή ίχνη). Στην πορεία τους αυτά παραλαμβάνουν λειτουργίες βοηθητικές για τους φοιτητές και δημιουργούν σημεία στάσης και ξεκούρασης.
 

Επιβλέπων: Τριανταφυλλίδης Γεώργιος

Αριθμός Αναφοράς: 11

   Κοινωνική ομάδα: Πρόσφυγες. Στόχος σχεδιασμού : Προσωρινή στεγαστική τους αποκατάσταση. Αφετηρία έρευνας: Η παρατήρηση του τρόπου κατοίκησης και εγκατάστασης των μεταναστών στο κέντρο της Αθήνας. Διαδρομή διπλωματικής εργασίας: Η διαδικασία παραγωγής από την αφετηρία στην άφιξη στο τελικό προϊόν, απαραίτητη προϋπόθεση το ταξίδι. Πρόκειται για μια διαδρομή που ξεκινά με το σχεδιασμό μονάδων υποδοχής και φιλοξενίας άστεγων προσφύγων στο κέντρο της Αθήνας και καταλήγει στο σχεδιασμό της ένδυσης κατοίκησης των περιπλανώμενων προσφύγων με την ιδιότητα τους ως ταξιδιώτες. Ένα πέρασμα από τον κτιστό χώρο εγκατάστασης, στον ενδιάμεσο χώρο του ενδύματος, την πρώτη προσωρινή κατοικία κατά τη διάρκεια της μετακίνησης. Το καθεστώς για τον πρόσφυγα είναι ένα καθεστώς απώλειας ταυτότητας και τόπου. Μια μετέωρη συνθήκη ανάμεσα στην αναγνώριση και την απόρριψη, την εγκατάσταση και την μετακίνηση. Πρόσφυγας σημαίνει να μην κουβαλάς βαλίτσα, να μην έχεις να κρεμάσεις τίποτα στην ντουλάπα του χώρου υποδοχής, να μην έχεις κλειδί ή ιδιοκτησία. Επίσης σημαίνει παράνομο ταξίδι για αρκετούς μήνες, υπάρχοντα στην πλάτη, σωματική εξάντληση και αναμέτρηση με φυσικές και καιρικές συνθήκες. Το ένδυμα είναι για αυτούς ένα προσωρινό καταφύγιο που κουβαλάνε πάντα μαζί. Η τελική σχεδιαστική πρόταση περιλαμβάνει πολυχρηστικά αντικείμενα ένδυσης καταφυγής : μια φορητή πτυσσόμενη σκηνή μετατρέψιμη σε αδιάβροχο μπουφάν, ένα ένδυμα επιλεκτικής χρήσης ως μπλούζα, φόρεμα, παντελόνι, τσάντα, ένα κάλυμμα-σάκο ύπνου που ντύνει έναν μαλακό σκελετό γύρω από το σώμα για να αποτελέσει μια ολοκληρωμένη πρόταση ένδυσης και μαλακά υποδήματα που φοριούνται στον πάτο του παπουτσιού κάθε φορά ανάλογα με τις καιρικές συνθήκες. Τα ενδύματα καταφυγής με κατάλληλους μηχανισμούς και δομές μετατρέπονται, καλύπτουν, περιβάλλουν το σώμα επιλεκτικά, ανάλογα με τις συνθήκες μετακίνησης. Καταρρίπτουν τους συμβατικούς και τυποποιημένους τρόπους και αισθητικές ρουχισμού ενώ εξασφαλίζουν μια επιλεκτική ένδυση ή κατοίκηση, ελάχιστη, αναγκαία, πρωταρχική. Το ένδυμα μετά το γυμνό σώμα του μετακινούμενου και ο χώρος που ορίζεται ανάμεσα στο σώμα, το ύφασμα και το εξωτερικό περιβάλλον αποτελούν τη δεύτερη επιδερμίδα του πρόσφυγα.

Επιβλέπων: Κοτιώνης Ζήσης

Αριθμός Αναφοράς: 19

Η συγκεκριμένη διπλωματική εργασία παρουσιάζει την κατασκευή συναυλιακής πλατφόρμας και διαπραγματεύεται στοιχεία της γενικότερης παραγωγής συναυλίας μεγάλου ροκ συγκροτήματος με τοποθεσία πραγματοποίησής της το Πανθεσσαλικό στάδιο Βόλου.
Η πλατφόρμα της συναυλίας αυτής αποτελεί κινητή κατασκευή που απαρτίζεται από στοιχεία τα οποία μεταφέρονται στο στάδιο με σκοπό τη συναρμολόγησή τους για την πραγματοποίηση της συναυλίας και την αποσύνδεσή τους με μια αντίστροφη διαδικασία μετά το τέλος αυτής.
Η ιδέα για τη δημιουργία της εξέδρας αυτής προέκυψε από το συσχετισμό ροκ συναυλίας με τους Rolling Stones και τη δομή και τα ποιοτικά χαρακτηριστικά ενός φλίπερ. Το πεδίο παιχνιδιού στο φλίπερ , όπως και η εξέδρα μιας συναυλίας, αποτελεί ένα υπόβαθρο από σταθερά και κινητά στοιχεία συσχετισμένο με φώτα και ήχους, στο οποίο κινείται η μπάλα όπως και το συγκρότημα και κυρίως ο Mick Jagger στο περιβάλλον της εξέδρας με παίχτη το κοινό, σε μια κοινή βάση την οποία αποτελεί μια διαδραστική σχέση παίχτη- μπάλας και κοινού-group αντίστοιχα.
Η εξέδρα μαζί με τα παρασκήνια τοποθετείται στο βόρειο τμήμα του Πανθεσσαλικου σταδίου καλύπτοντας όλη την περιοχή κατά μήκος της μικρής πλευράς του σταδίου από τη μια πλευρά των κερκίδων ως την άλλη. Κύρια στοιχεία της δομής των συναυλιακών σκηνικών αποτελούν μια κεντρική πλατφόρμα και δυο μικρότερες, η μία εκ των οποίων βρίσκεται ανάμεσα στο κοινό, ένα σύστημα από σκαλωσιές που συνιστά όλο το πίσω μέρος της κεντρικής πλατφόρμας, μια κατασκευή που λειτουργεί ως επιφάνεια προβολής video η οποία εμφανίζεται κατά τη διάρκεια της συναυλίας ,ένας βασικός διάδρομος που διατρέχει την κεντρική πλατφόρμα και τέσσερα πλαίσια από τετράγωνα χωροδικτυώματα που τα δυο εκ των οποίων κινούνται με μηχανισμό. Στα δομικά στοιχεία της εξέδρας τοποθετείται ο εξοπλισμός που απαιτείται για μια ροκ συναυλία ο οποίος σχετίζεται με τον ήχο, το φωτισμό και τις προβολές βίντεο.
 

Επιβλέποντες: Παπαδόπουλος Σπύρος, Βροντίση Μαρία

Αρχείο: 23ANTONIOU_DTPresentation.pdf

Αρχείο: 23ANTONIOU_DTPresentation.pdf

Αριθμός Αναφοράς: 23

   Η πειραματική κουζίνα είναι το σχεδιαστικό μόρφωμα της συμπεριφοριστικής αποτύπωσης του ανθρώπινου σώματος κατά τη μαγειρική διαδικασία, σύμφωνα με τη θεωρία των ενεργειακών φυσαλίδων. Η μελέτη των συνηθειών, της τυπολογίας, των κινήσεων, της μεθοδολογίας της διαδικασίας της επεξεργασίας, της πλύσης, της παρασκευής, της κατανάλωσης και της αποθήκευσης οδήγησε στην οργάνωση της μαγειρικής διαδικασίας σε επιστημονικά πεδία, τα οποία μεταφράστηκαν σχεδιαστικά σε όγκους-αντικείμενα που τονίζουν τη σημασιολογικότητα της κάθε διαδικασίας. Το περιβάλλον φαγητού, σύνθεση των επιμέρους μέγα αντικειμένων, αποτελεί μία πρόταση νέου τρόπου ζωής, όπου ο κάτοικος – χρήστης προσεγγίζει ανάλογα με τη διάθεση και τις ανάγκες του κάθε φορά. Η μονολιθικότητα στον τρόπο κατασκευής, η προσαρμοστικότητα και η ποικιλία στην μορφή, καθώς και ο βιομηχανικός τρόπος παρασκευής, το καθιστούν ένα γλυπτικό αντικείμενο – περιβάλλον styling, καθώς και ένα λειτουργικό χώρο εργασίας και ελεύθερου χρόνου.

Επιβλέπων: Τζιρτζιλάκης Γιώργος

Αριθμός Αναφοράς: 18

Το έργο αφορά στην περιοχή που περιβάλλει τη συμβολή των οδών Πειραιώς, Ερμού και Ιεράς Οδού, δηλαδή στο διάμεσο της Τεχνούπολις του Δήμου Αθηναίων (“Γκάζι”) και του αρχαιολογικού χώρου του Κεραμεικού. Αποσκοπεί στην δημιουργία ενός πόλου ο οποίος θα συμπληρώνει το τρίπτυχο του Ιστορικού Μητροπολιτικού Κέντρου της Αθήνας, του οποίου οι δύο άλλοι πόλοι είναι το Σύνταγμα και η Ομόνοια. Ο προτεινόμενος αυτός πόλος προτίθεται να αποτελέσει την 3η Πλατεία των Αθηνών, σημείο αναφοράς ανάλογο των άλλων δύο πλατειών , και να ολοκληρώσει το τρίγωνο πάνω στο οποίο στηρίζεται η πολεοδομική oργάνωση της πόλης. Το κέντρο της πρωτεύουσας θα διαβάζεται ξεκάθαρα πια ως το διάμεσο τριών πλατειών – σημείων αναφοράς στον αστικό ιστό της πόλης.
Η πρόταση αποσκοπεί στην αναβάθμιση και ανάδειξη της περιοχής σε ένα πολυλειτουργικό, κυρίως πολιτιστικό “κύτταρο”. Το έργο ευελπιστεί εκτός από το πολιτιστικό επίπεδο σε μια ουσιαστική, πολεοδομική και κυκλοφοριακή βελτίωση μιας σημαντικής πύλης-εισόδου στη δυτική Αθήνα η οποία αποτελούσε ανέκαθεν κύρια προσπέλαση στην πόλη. Επιθυμεί να συμβάλει στην αναβάθμιση του ιστορικού κέντρου, στην ανάδειξη της πλούσιας ιστορίας της Αθήνας και στη δημιουργία χώρων πολιτισμού, αναψυχής και γενικότερα ιδιαίτερων αστικών συμβάντων απαραίτητων για μια σύγχρονη μητρόπολη.
Η θέση ανάμεσα στον αρχαιολογικό χώρο του Κεραμεικού, το Γκάζι και τις υποβαθμισμένες συνοικίες της δυτικής Αθήνας αποτελεί κλειδί και κύριο σημείο αναφοράς για τη σύνδεση των ανατολικών και δυτικών τομέων της πόλης. Η Πειραιώς χωρίζει ως ποτάμι την υποβαθμισμένη με την αναπτυσσόμενη περιοχή. Η εν λόγω μελέτη διαπραγματεύεται την “συρραφή” του αστικού ιστού στο νευραλγικό αυτό σημείο . Η Κunsthalle λαμβάνεται ως ένας χώρος άρθρωσης, με σκοπό την αποκατάσταση της συνέχειας του αστικού ιστού και την δημιουργία ενός πόλου ο οποίος θα οδηγήσει σε μια περαιτέρω ανάπτυξη του υποβαθμισμένου δυτικού τομέα της πόλης.
Η μελέτη αντιλαμβάνεται το γενικότερο τοπογραφικό ως οικόπεδο επέμβασης. Τα επιμέρους κομμάτια που συνθέτουν το υπό εξέταση οικόπεδο είναι το Γκάζι, ο Κεραμεικός, και τα οικόπεδα εκατέρωθεν (βόρειο και νότιο οικόπεδο) του σημείου συνάντησης τους. Βασική παρατήρηση της εξέλιξης του project αποτελεί η ύπαρξη μιας νοητά σχηματιζομένης πλατείας στο “intermezzo” των τεσσάρων αυτών οικοδομικών τετραγώνων. Η αίσθηση μάλιστα αυτή ενισχύεται αν αναγνώσει κανείς το βόρειο και νότιο οικόπεδο ως πόλους συσπείρωσης και δημιουργίας του ενδιάμεσου-μεταβατικού αυτού χώρου .Κύριος στόχος αυτής της μελέτης η δημιουργία αυτής της πλατείας με ένα χαρακτήρα “ομφαλού” και ως ένα “intermezzo” σημαντικών αστικών γεγονότων , καθώς και η ενίσχυση τον πόλων με σκοπό την δημιουργία ενός ενιαίου πολιτιστικού χώρου Γκαζιού-Κεραμεικού.
Η πρόταση αποτελεί σε επίπεδο χωροθέτησης κάτοψης μια πτύχωση η οποία εξελίσσεται σε τρία βασικά τμήματα. Τα δύο ακραία της τμήματα εδράζουν στο βόρειο και νότιο οικόπεδο με δυο μεγάλα υπόγεια parking 2 ορόφων. Στο βόρειο οικόπεδο, το οποίο αποτελεί ελεύθερο χώρο στον οποίο δεσπόζει άνευ χρήσης τρύπα του μετρό, προτείνεται το Design center.Πρόκειται για κτίριο με την μορφή μιας τεράστιας σπείρας – ράμπας η οποία έχει σαν σκοπό να οδηγήσει τον επισκέπτη μέσω “δωματίων εφηρμοσμένης τέχνης” στην πλατεία. Στο νότιο οικόπεδο, στο οποίο συναντάται το παρηκμασμένο οικοδομικό τετράγωνο της Κορεατικής συνοικίας, χωροθετείται ένα συνεδριακό κέντρο. Πρόκειται για ένα μεγάλο ισόγειο φουαγιέ τριών ορόφων στην οροφή του οποίου βυθίζονται σε διαφορετικά ύψη τρεις κτιριακοί όγκοι που αποτελούν αντίστοιχους συνεδριακούς χώρους – αμφιθέατρα. Στα ορια των δυο οικοπέδων με το τμήμα που χαρακτηρίστηκε ως διάμεσο (“intermezzo”) χωροθετούνται δυο πολυόροφα “κτίρια-στοές” τα οποία λειτουργικά αναλαμβάνουν τις κατακόρυφες επικοινωνίες των τριών οικοπέδων σε συνδυασμό με επιπλέον χρήσεις ανά επίπεδο (βοηθητικοί και υγροί χώροι στις υπόγειες πλάκες, διοίκησης στις ενδιάμεσες και αναψυχής στα ρετιρέ τους) . Μαζί με τους “διαδρόμους” που ξεκινούν από αυτά με την ίδια γεωμετρία και αγκαλιάζουν τα όρια του Γκαζιού και του Κεραμεικού, αποτελούν τους πόλους που θα δημιουργήσουν την ένταση - ροηκότητα στο διάμεσο, ορίζοντας παράλληλα την ένωση του Γκαζιού με τον Κεραμεικό.
Ο ομφαλός όμως της πρότασης που είναι ο χώρος της Κunsthalle και της πλατείας (αποτελεί την ενδιάμεση πτύχωση) αναπτύσσεται σε ένα χώρο στον οποίο ουσιαστικά δεν υπάρχει οικόπεδο αλλά αντίθετα ένα όριο που διαχωρίζει το αρχαίο από το νεότερο, το αναπτυσσόμενο με το υποβαθμισμένο. Δανείζεται το οικόπεδο της από τμήμα του οικοπέδου του Γκαζιού, του Κεραμεικού και τμήμα της Πειραιώς η οποία βυθίζεται στο συγκεκριμένο σημείο με σκοπό να πάψει να διαχωρίζει την ενότητα Γκαζιού – Κεραμεικού.
Τι είναι όμως η Κunsthalle; O γερμανικός όρος Κunsthalle χρησιμοποιείται για να δηλώσει ένα χώρο ο οποίος φιλοξενεί τέχνη του παρόντος χωρίς μόνιμη έκθεση. Πρόκειται για χώρο με πειραματικό και ερευνητικό χαρακτήρα.Η Aθήνα ως μητρόπολη στερείται χώρων σύγχρονης τέχνης. Η ελληνική Κunsthalle, ακολουθεί τις δύο προαναφερθείσες αρχές του γερμανικού προτύπου, ενώ παράλληλα διατίθεται να αποτελέσει ένα κέντρο καλλιτεχνικής δημιουργίας , ένα μεγάλο χωλ τρέχουσας τέχνης, ένα χώρο σύγχρονης δημιουργίας βλέποντας την πόλη ακολουθώντας την λογική του streetlife. Θα μπορεί να φιλοξενεί εγχώριες και διεθνής πολιτιστικές αναζητήσεις , να αποτελεί συνάντηση τεχνών εθνοτήτων αποκτώντας κατά αυτόν τον τρόπο υπερτοπική χρήση.
Γεωμετρικά η Κunsthalle έχει ένα διττό χαρακτήρα. Αποτελείται από ένα δάπεδο, την “κάτω πλατεία” και μια υπερυψωμένη πορεία. Η κάτω πλατεία ενώνει δάπεδα, αποτελεί ένα intermezzo σε μια μεγάλη σχηματιζόμενη ενότητα, αυτή του μεγάλου πολιτιστικού πάρκου Γκάζι – Κεραμεικός αποτελώντας την είσοδο των δύο αυτών χώρων. Αυξάνει την ροηκότητα μεταξύ των δύο ενοτήτων λειτουργώντας ως ένα φίλτρο της πόλης . Η δε υπερυψωμένη πορεία αποτελεί έναν υπέργειο δρόμο, μια παγιδευμένη μορφή στο κάνναβο κολονών (με προσανατολισμό Βορρά-Νότου) του κτιρίου. Η ροηκότητα αυτού του δρόμου με πράγματα του παρόντος που ενώνει συμβολικά το Γκάζι με τον Κεραμεικό, επιθυμεί την συνομιλία με την ροηκότητα της Ιεράς Οδού. Αποκτά τον χαρακτήρα μιας περιπατητικής στοάς ανάμεσα στις δύο πλατείες (άνω και κάτω πλατεία), με τον στροβιλισμό της φόρμας της να ακολουθεί τις ίδιες γεωμετρικές αρχές με τα αρχαία ερείπια. Το ίδιο το κτίριο επιδιώκει να συμμετέχει στο γεγονός της Kunsthalle, στο γίγνεσθαι της πόλης. Λειτουργεί ως ένας πυκνωτής παρελθόντος και μέλλοντος με την Kunsthalle να επιταχύνει την ροή.
Το δώμα της Kunsthalle αποτελεί την Άνω πλατεία. Πρόκειται για ένα μεγάλο, ελαφρά κεκλιμένο ώστε να εντείνει την ροή “deck” το οποίο έχει την λογική ενός μεγάλου καταστρώματος πλοίου. Επιθυμεί να φιλοξενεί εκτός από τις καθημερινές ανάγκες μιας πλατείας τυχαία αστικά γεγονότα, καθώς και παραστάσεις συναυλίες και άλλες παρόμοιες εκδηλώσεις. Αποτελεί ένα Βelvedere. Παρέχει μια θέα από ψηλά της πόλης, του Γκαζιού και του Κεραμεικού με το βλέμμα να κορυφώνεται στην θέα προς την Ακρόπολη.
Ολοκληρώνοντας θα πρέπει να τονίσουμε την σημασία που λαμβάνει η έννοια της έκθεσης στο συγκεκρίμενο project. Το Design center είναι η έκθεση αντικειμένων, η Κunsthalle η έκθεση έργων τέχνης, το συνεδριακό η έκθεση ιδεών ενώ τέλος η πλατεία αποτελεί την έκθεση της ίδιας της πόλης και των κατοίκων της.

Επιβλέπων: Τριανταφυλλίδης Γεώργιος

Αριθμός Αναφοράς: 25

Θέμα της παρούσης διπλωματικής εργασίας αποτελεί η πρόταση δημιουργίας κτιρίου φοιτητικής εστίας για αλλοδαπούς φοιτητές στην περιοχή του Ψυρρή. Μέσα στους στόχους της είναι η δημιουργία ενός κτιριακού συνόλου οικιστικών μονάδων που εντάσσεται σε ενιαίο εξωτερικό κέλυφος, σε ένα οικοδομικό τετράγωνο και όχι η διάχυση ανεξάρτητων μονάδων κατοίκησης στον ευρύτερο ιστό της περιοχής. Το οικοδομικό τετράγωνο που επιλέχθηκε βρίσκεται μεταξύ των οδών Αισώπου, Καραϊσκάκη και Μίκωνος και περιλαμβάνει στη σημερινή του κατάσταση ανάμεσα στα υπάρχοντα κτίσματα και 4 διατηρητέα. Τα διατηρητέα κτίρια παραμένουν στη λύση και εντάσσονται στο κτιριολογικό πρόγραμμα ενώ τα υπόλοιπα κατεδαφίζονται. Η οδός Αισώπου βρίσκεται μέσα στο δίκτυο πεζοδρόμων της περιοχής, ενώ προτείνεται και η πεζοδρόμηση της οδού Μίκωνος.

Επιβλέποντες: Γαβρήλου Έβελυν, Τριανταφυλλίδης Γεώργιος

Αριθμός Αναφοράς: 16