Η παρούσα διπλωματική εργασία έχει θέμα την δημιουργία ενός Κέντρου πειραματικής ξυλοναυπηγικής στη Σαλαμίνα. Πιο συγκεκριμένα το Κέντρο βρίσκεται στο άκρο της χερσονήσου Πούντα στα Αμπελάκια Σαλαμίνας, απέναντι από την ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη του Περάματος και γειτνιάζει με τον ιστορικό και αρχαιολογικό χώρο της αρχαίας Σαλαμίνας, το αρχαίο λιμάνι καθώς και τη θαλάσσια περιοχή όπου έγινε η Ναυμαχία της Σαλαμίνας. Στην περιοχή αυτή σήμερα λειτουργούν ναυπηγεία και διαλυτήρια πλοίων και ο ιστορικός χώρος παραμένει ανεκμετάλλευτος. Η περιβαλλοντική υποβάθμιση της περιοχής, η εγκατάλειψη και η κατάχρηση της γης και της θάλασσας έχουν οδηγήσει στη σημερινή κατάσταση απαξίωσης και αδιαφορίας για τον τόπο αυτό. Αναγνωρίζοντας την ιστορική αξία της περιοχής καθώς και τη σημασία της τοπικής ναυπηγικής παράδοσης, δημιουργούμε ένα κέντρο στο οποίο θα λειτουργούν πλήρως εξοπλισμένα εργαστήρια ξυλοναυπηγικής με αίθουσες διδασκαλίας, αμφιθέατρο και χώρους εκθέσεων. φιλοδοξούμε να επανέλθει το ανθρώπινο στοιχείο στην περιοχή, να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας και οι άνθρωποι (ερευνητές, μαθητές, ερασιτέχνες κ.α.) να γνωρίσουν την τέχνη της ξυλοναυπηγικής, που είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την ιστορία και την κουλτούρα του νησιού. Επίσης να έρθουν σε επαφή με τις παραδοσιακές αλλά και τις σύγχρονες τεχνικές και να πάρουν μέρος στο ''χτίσιμο'' ενός σκάφους από τον σχεδιασμό την κοπή των ξύλων μέχρι την κατασκευή το βάψιμο και την καθέλκυση του. Με αυτόν τον τρόπο θα συμμετέχουν σε ένα πείραμα το οποίο θα έχει ως καταλύτες τις υπάρχουσες γνώσεις και τεχνικές, μέσα στο περιβάλλον της σύγχρονης εποχής και το οποίο θα εξάγει συμπεράσματα αλλά και νέα γνώση πάνω στην ναυπηγική. Στο Κέντρο θα λειτουργεί μουσείο και χώροι εκθέσεων και μια βιβλιοθήκη με θέματα που θα αφορούν τη σύγχρονη και την αρχαία Σαλαμίνα, την ναυπηγική και άλλα θέματα που σχετίζονται άμεσα η έμμεσα με την λειτουργία του Κέντρου. Απώτερος στόχος του Κέντρου αυτού είναι να αναβαθμιστεί συνολικά η περιοχή να γίνει προσβάσιμη στο κοινό έτσι ώστε να μπορούν οι επισκέπτες να περιπλανηθούν στον χώρο της αρχαίας Σαλαμίνας να περιοριστεί η λειτουργία των διαλυτηρίων και των ναυπηγείων και να αποκτήσει η περιοχή έναν πιο ανθρώπινο χαρακτήρα.
Επιβλέπων: Πανηγύρης Κωστής
Αριθμός Αναφοράς: 558
Σκοπός της παρούσας διπλωματικής εργασίας είναι η επανάχρηση των παλιών εγκαταστάσεων του εργοστασίου «Κύκνος» στο Μπολάτι της Αργολίδας, προσφέροντας ζωή στην ευρύτερη περιοχή της Αργολίδας. Συγκεκριμένα, οι χρήσεις, οι οποίες δίνονται στους χώρους σχετίζονται με την ανάπτυξη του πολιτιστικού γίγνεσθαι της Αργολίδας, καθώς και με την ανάμνηση της βιομηχανικής μονάδας με τη μετατροπή της σε μουσείο του εαυτού της.
Στο επίκεντρο της παρούσας μελέτης βρίσκεται η σχέση του παλιού με το καινούριο, του επισκέπτη με το μόνιμο κάτοικο και της εξέλιξης με τη γέννηση της βιομηχανικής μονάδας. Επιπλέον, κύριο μέλημά μου είναι ο σεβασμός απέναντι στη βιομηχανική κληρονομιά της περιοχής και συγκεκριμένα του οικοπέδου μελέτης και η δημιουργία ενός νέου αρχιτεκτονικού σχεδιασμού, ο οποίος συνδυάζεται αρμονικά με το σχεδιασμό των υφιστάμενων κτιρίων και δημιουργεί μια δυναμική σχέση μεταξύ αυτών και των νέων κτιριακών μονάδων. Οι νέες χαράξεις αφ’ ενός ακολουθούν τον ορθοκανονικό κάνναβο των υφιστάμενων κτιρίων, αποτελώντας μια ήπια μορφή παρέμβασης στο χώρο, αφ’ ετέρου δημιουργούν μία νέα περιήγηση στο οικόπεδο, έτσι ώστε να αναδειχθεί ολοκληρωτικά.
Όσον αφορά στα υλικά, τα οποία χρησιμοποιούνται στις νέες κατασκευές δίνεται ιδιαίτερη προσοχή στη σχέση τους με αυτά των υφιστάμενων κτιρίων. Χρονολογικά, το εργοστάσιο κατασκευάζεται το 1937 χρησιμοποιώντας πέτρα και ξύλο και έως το 1945 γίνονται προσθήκες από τούβλο και σκυρόδεμα. Η δική μου πρόταση περιλαμβάνει ήπιες κατασκευές από εμφανές σκυρόδεμα, προκειμένου να γίνει μια διακριτική παρέμβαση και κατασκευές από μέταλλο και γυαλί, έτσι ώστε να επιτευχθεί η διαφάνεια, η οποία χρειάζεται για να παραμείνουν τα κελύφη των διατηρητέων κτιρίων εμφανή στον επισκέπτη.
Συνοψίζοντας, πρόθεσή μου είναι να δημιουργηθεί ένας χώρος, ο οποίος θα συμβάλλει στη δημιουργία πολιτιστικών και κοινωνικών ερεθισμάτων, ενεργειών και δράσεων, με σκοπό να δημιουργηθεί ένας νέος παλμός στα κοντινά αστικά κέντρα και να αναζωογονηθεί η ευρύτερη περιοχή της Αργολίδας.
Επιβλέπων: Αδαμάκης Kώστας
Αριθμός Αναφοράς: 546
Η παρούσα διπλωματικήεργασία επιχειρείνα προσεγγίσει την έννοια του αποβλήτου σε χωρικόκαι κοινωνικόεπίπεδο μέσα απότο πρίσμα του διπολισμού.
Απόβλητο μπορείνα θεωρηθείένα αντικείμενο, ένα υποκείμενο, μια πράξη ήιδέα. Το απόβλητο φέρει την ταυτότητα του αρνητικού πόλου καθώς φορτίζεται με το αρνητικόπρόσημο, ενώταυτόχρονα αποκλείεται και διαχωρίζεται απότο αντίθετότου, το οποίο κατ’ επέκταση φορτίζεται θετικάκαι εντάσσεται σε ένα κατασκευασμένο απότη κοινωνία πλαίσιο. Αναζητούμε τα στοιχεία που καθιστούν κάτι απόβλητο, δηλαδήτους όρους και τις προϋποθέσεις της εκάστοτε ταξινόμησης- αξιολόγησης.
Χρησιμοποιώντας, λοιπόν, το εργαλείο του διπολισμού, ως μια συνεχόμενη ταξινομητική διαδικασία παραγωγής αποβλήτων-απορριμάτων διαμέσου της ενέργειας του αποκλεισμού, επιχειρούμε την αναζήτηση τους στο σύγχρονο αστικότοπίο. Κατάτη διάρκεια αυτής της αναζήτησης, προέκυψε η έννοια του ορίου, ως ένα κατασκευασμένο στοιχείο του θετικούπόλου για την επιβολήτης τάξης, την προφύλλαξη των ενταγμένων στοιχείων και τον αποκλεισμότων απορριμάτων. Τα υποσύνολα, όμως, καθώς εντάσσονται στο ευρύτερο μεταβαλλόμενο σύνολο της πόλης, διεκδικούν περισσότερο χώρο με αποτέλεσμα να συγκρούονται. Απότη μεταξύτους σύγκρουση δεν προκύπτει μονάχα η μεταβολήτων ορίων αλλάκαι η δημιουργία ρωγμών, οι οποίες δίνουν την δυνατότητα επαφής και αλληλεπίδρασης των δύο αυτών πόλων. Οι ρωγμές αυτές, αποτελούν μεταβατικούς χώρους - περάσματα, κατώφλια επικοινωνίας και αλλαγής των συνθηκών στο εσωτερικότου εκάστοτε υποσυνόλου.
Στην παρούσα εργασία αναγνωρίζουμε την πόλη ως μια δομήπου εμπεριέχει πληθώρα υποσυνόλων-θυλάκων, που άλλοτε αξιολογούνται με θετικόκαι άλλοτε με αρνητικόπρόσημο, και επιχειρούμε, στη συνέχεια, τον εντοπισμότων αποβληθέντων στοιχείων στο σύστημα αυτό. Για την επίτευξη μιας πιο κατανοητής ανάλυσης, η εργασία επικεντρώνεται στο δίπολο πάνω πόλη-κάτω πόλη, αξιοποιώντας τα στοιχεία που παράχθηκαν απότην θεωρητικήανάλυση, στο αστικότοπίο υπόκρίση, αυτότης Αθήνας. Κάνοντας την παραδοχήότι στο υπόγειο βρίσκεται το απόβλητο της πόλης, αναζητούμε και ερευνούμε την υλικήυπόσταση της υπόγειας Αθήνας. Συλλέγουμε πληροφορίες και τις τοποθετούμε παράλληλα με τις έννοιες που διερευνούμε, σε μία διαρκήαναζήτηση των στοιχείων του συσχετισμούτους.
Τέλος, επιλέγουμε τρεις υπόγειους χώρους, στο εσωτερικότων οποίων κατασκευάζουμε μια ατμόσφαιρα, που βασίζεται κάθε φοράσε ένα βασικό, στοιχείο του απορρίμματος που έχει ανιχνευθεί. Οι τόποι αυτοι είναι 1.το καταφύγιο, 2.ένα τμήμα του αρχαίου τείχους της πόλης των Αθηνών, και 3.ο υπονομευμένος και εγκιβωτισμένος ποταμός Ιλισός. Φορτίσμένοι ο κάθε ένας με ένα διαφορετικόχαρακτηριστικότου αποβλήτου, 1.το ά-λογο, 2.το έγκλειστο και 3.το νεκρό, συνθέτουν την ατμόσφαιρα που περιγράφει και τοποθετεί, το θεωρητικόσχήμα που παρουσιάστηκε σε επίπεδο χώρου.
Επιβλέποντες: Τζιρτζιλάκης Γιώργος, Παπαδόπουλος Λόης-Θεολόγος
Αριθμός Αναφοράς: 568
Σκοπός της διπλωματικής είναι η ανάπτυξη ενός προγράμματος που υπηρετεί την ημιμόνιμη κατοίκηση και η σχεδιαστική εφαρμογή αυτού σε διαθέσιμα κτίρια του κέντρου της πόλης. Το φαινόμενο του σύγχρονου νομαδισμού και της κινητικότητας πληθυσμών (population shift/mobility) καθίσταται ολοένα εντονότερο. Πληθυσμοί μετακινούνται για λόγους επαγγελματικούς, οικογενειακούς, επιβίωσης, σπουδών, κα. Συχνά οι μετακινήσεις αυτές έχουν χαρακτήρα προσωρινής μονιμότητας. Μία τέτοια μονιμότητα επιτρέπει στο υποκείμενο να γίνει για ένα χρονικό διάστημα μέλος της εκάστοτε πόλης, να δώσει και να πάρει - θέτοντας τα δικά του όρια - σε μία τη συναλλαγή με αυτήν.
Η διπλωματική ασχολείται με την αλληλεπίδραση τοπικού και παγκόσμιου, τη συσσώρευση κτιριακού αποθέματος στα κέντρα των πόλεων, τη διαμητροπολιτική ζωή και τη διαλεκτική της εγκατάστασης και της «απελευθέρωσης από τα δεσμά του τόπου».
Επιβλέπων: Πανηγύρης Κωστής
Αριθμός Αναφοράς: 556
Πολυχώρος έκθεσης και παραγωγής στο Ξενία Ναυπλίου
Η παρούσα διπλωματική εργασία έχει ως αντικείμενο μελέτης την φιλοξενία μουσείου ενδυμάτων στο χώρο του εγκαταλελειμμένου Ξενία Ναυπλίου, στον ιστορικό λόφο της Ακροναυπλίας. Πρόκειται για ένα τριώροφο κτίριο 3.293 m2 με υπόγειο και πατάρι. Σχεδιάστηκε από τον αρχιτέκτονα Ι. Τριανταφυλλίδη και λειτουργούσε ως ξενοδοχείο από το 1958 ως τα τέλη της δεκαετίας του 80’.
Το μουσείο πολιτισμού του ενδύματος δεν αποτελεί ένα συμβατικό μουσείο αλλά στοχεύει στην αλληλεπίδραση της παραγωγής ενδυμάτων και της έκθεσης τους. Εκτός της κεντρικής έκθεσης που βρίσκεται στον ισόγειο χώρο, στον πρώτο όροφο θα φιλοξενεί μικρά ατελιέ-εκθέσεις προς ενοικίαση για νέους και μη, σχεδιαστές. Στο δεύτερο όροφο σχεδιάστηκαν ξενώνες φιλοξενίας τόσο για τους σχεδιαστές όσο και για τους προσκεκλημένους του μουσείου. Παράλληλα, η κεντρική αίθουσα έκθεσης θα διαμορφώνεται κατάλληλα και θα φιλοξενεί επιδείξεις μόδας (catwalks).
Τους καλοκαιρινούς μήνες οι επιδείξεις μόδας θα μεταφέρονται στον υπαίθριο χώρο του κτιρίου όπου θα κατασκευαστεί πισίνα 800m2. Τις υπόλοιπες ώρες η πισίνα θα είναι ελεύθερη προς χρήση για το κοινό με αποδυτήρια και ντους στον χώρο του υπογείου. Τόσο στο εσωτερικό του κτιρίου όσο και στον υπαίθριο χώρο λειτουργούν καφέ καθώς και ένα κατάστημα για την οικονομική υποστήριξη του πολυχώρου. Στον δεύτερο όροφο βρίσκονται τα γραφεία του προσωπικού, ενώ στον υπόγειο χώρο σχεδιάστηκαν χώροι αποθήκευσης σύμφωνα με τους κανόνες συντήρησης υφασμάτων και αντικειμένων ένδυσης.
Όσον αφορά στο μουσειολογικό πρόγραμμα του κτιρίου, τα εκθέματα προέρχονται από τις συλλογές του Πελοποννησιακού Λαογραφικού Μουσείου με ενδύματα και αξεσουάρ τόσο Ελλήνων όσο και ξένων σχεδιαστών.
Επιλέχθηκε η αποκατάσταση του κτιρίου να γίνει χωρίς ιδιαίτερες αλλαγές και να διατηρηθεί η λιτή μορφή και το ύφος του αφού φυσικά γίνουν οι απαραίτητες ενέργειες για την εξάληψη των σημαδιών του χρόνου και των βανδαλισμών. Στους ορόφους, συγκεκριμένα, διατηρείται η τυπολογία των δωματίων του υφιστάμενου ξενοδοχείου. Για την διαμόρφωση του υπαίθριου χώρου ακολουθήθηκαν χαράξεις σύμφωνα με το τοίχος που περιβάλει το χώρο με προσπάθεια για την συντήρηση και την ανάδειξη του.
Επιβλέπων: Κολώνας Βασίλης
Αριθμός Αναφοράς: 565
Στην παρούσα διπλωματική εργασία ερευνάται η σχέση των αρχαιολογικών ερειπίων και του αγροτικού χαρακτήρα του τοπίου μέσα από το βλέμμα του τουρίστα/επισκέπτη. Το ερείπιο - ένας στατικός φορέας γνώσης και μνήμης - συνδιαλέγεται με τις καλλιέργειες και τα βοσκοτόπια - ένα ζωντανό σύστημα, μια ενεργή διαδικασία - με όρους ανταγωνιστικούς. Η σύγχρονη προσέγγιση και διαχείριση των αρχαιολογικών καταλοίπων οδηγεί στη μονομερή ανάδειξη των ερειπίων, αγνοώντας πολλές φορές τις διαδικασίες πίσω από αυτά, καθώς και τη σημασία του τόπου/τοπίου που τα περιβάλλει. Εστιάζοντας σε μία νέα μορφή διαχείρισης της μνήμης και της πολιτιστικής και φυσικής κληρονομιάς, ως μια ενεργή, βιωματική διαδικασία, η μελέτη εξερευνά τρόπους ανάδειξης αρχαιολογικών και αγροτικών αφηγήσεων στα πλαίσια της πρότασης ενός εναλλακτικού τρόπου αναγνώρισης ενός τόπου/τοπίου για τον επισκέπτη.
Επιβλέποντες: Γιαννίση Φοίβη, Τροβά Βάσω
Αριθμός Αναφοράς: 533
Η ανθρώπινη παρέμβαση στο φυσικό τοπίο της Γορίτσας για την λειτουργία του λατομείου έχει αφήσει ανεξήτιλα τα σημάδια της. Το ισχυρό ανάγλυφο του εδάφους, αλλά και οι υφιστάμενες διαμορφώσεις και κατασκευές για την λειτουργία του λατομείου τροφοδότησαν το ενδιαφέρον μας για την αξιοποίηση της θέσης αυτης φιλοδοξώντας να αναβαθμιστεί η περιοχή. Οι έντονες κλίσεις και η σχέση με την θάλασσα διαδραμάτισαν καθοριστικό ρόλο στην τελική επιλογή της περιοχής για τον σχεδιασμό συνεδριακού κέντρου και ξενοδοχειακής μονάδας.
Η έλειψη ένος μεγάλου συνεδριακού κέντρου στην πόλη του Βόλου, για την πραγματοποίηση επιστημονικών συνεδρίων, διαλέξεων και παρουσιάσεων καθιστά αναγκαία την δημιουργία του, το οποίο θα μπορεί να καλύψει τις ανάγκες όχι μόνο της πόλης αλλά και της ευρύτερης περιοχής. Το συνεδριακό αυτό κέντρο σε συνδυασμό με κατάλληλη ξενοδοχειακη μονάδα που θα λειτουργεί υποστηρικτικά ως προς τα υπόλοιπα ξενοδοχεία του Βόλου θα αποτελέσει πόλο έλξης τουρισμού και θα συμβάλει στην οικονομική τόνωση της περιοχής.
Στην παρούσα εργασία θα αναλυθεί η στρατηγική του σχεδιασμού, η δομή και η οργάνωση του κτιρίου και θα γίνει αναφορά στον "κοινό τόπο" συνέδρων, παραθεριστών και κατοίκων της πόλης που φιλοδοξεί να είναι το προτεινόμενο κτίριο.
Επιβλέπων: Αδαμάκης Kώστας
Αριθμός Αναφοράς: 536
Η διπλωματική εργασία επικεντρώνεται στο σχεδιασμό επέκτασης της πόλης στην περιοχή των παλιών λατομείων στα Τουρκοβούνια.
Η οροσειρά των Τουρκοβουνίων βρίσκεται ανάμεσα σε τέσσερις δήμους της Αθήνας, τους οποίους ενώνει και παράλληλα χωρίζει. Εξαιτίας της πίεσης που δέχθηκε λόγω της επέκτασης του αστικού ιστού, περιλαμβάνει πλέον δύο ξεχωριστές περιοχές. Η πρώτη έκταση ανήκει στην εντός σχεδίου περιοχή με τον χαρακτηρισμό του άλσους. Η δεύτερη ανήκει στην εκτός σχεδίου περιοχή Τουρκοβουνίων – Ομορφοκκλησιάς και πρώην λατομείων. Αποτελείται από τρεις λόφους αξονικά τοποθετημένους με ιδιαίτερο χαρακτηριστικό τους την έντονη παρουσία του κατεστραμμένου γεωφυσικού περιβάλλοντος εξαιτίας της λατομικής εκμετάλλευσης της περιοχής. Στο κεντρικό τμήμα, στο οποίο επιχειρείται η επέμβαση, ο ασβεστολιθικός τόπος, είναι εγκλωβισμένος μέσα στον αστικό ιστό, τον οποίο διακόπτει απότομα και λειτουργεί ως αστική νησίδα πρασίνου, ολοκληρωτικά περικυκλωμένη από την πόλη.
Η πρόταση επιχειρεί να συσχετιστεί με το τοπίο που έχει δημιουργηθεί από τις λατομικές δραστηριότητες αλλά και με τον τρόπο με τον οποίο έχει παραχθεί. Γίνεται προσπάθεια διατήρησης του ανάγλυφου του εδαφούς, με τη διάνοιξη «φαραγγιών» και την τοποθέτηση των κτιρίων κάτω από καλλιεργήσιμη γη. Πρόκειται για μια αντιστροφή της πόλης, η οποία τώρα αναπτύσσεται κάτω από το επίπεδο του εδάφους και ακολουθεί το ανάγλυφο του τοπίου.
Επιβλέπουσα: Τροβά Βάσω
Αριθμός Αναφοράς: 548