Το μάθημα εξοικειώνει τους φοιτητές με τις αναλυτικές και συνθετικές στρατηγικές δημιουργίας της σημαίνουσας εικόνας. Οι σκοποί του μαθήματος αναζητούνται μέσα από την κατανόηση παραδειγμάτων και την περαιτέρω διερεύνηση της σχεδιαστικής πρακτικής, ώστε να διευρύνεται η οπτική αντίληψη και να αποσαφηνίζονται τα επίπεδα επαφής του ορατού κόσμου με τις αναπαραστάσεις του. Το μάθημα είναι εργαστηριακό και συσχετίζει την αισθητική θεωρία και την παρατήρηση του φυσικού κόσμου με τις τεχνικές παραγωγής της εικόνας, έτσι ώστε να επιτυγχάνεται η πληρέστερη κατανόηση των μεταφορών της εικαστικής σύνθεσης, ανάμεσα στην υλικότητα των εφαρμογών και στο επιδιωκόμενο κατά περίσταση νόημα. Κύριος μαθησιακός στόχος είναι η ανάπτυξη μιας δυναμικής εικαστικής σκέψης και μεθοδολογίας γύρω από τα σχετικά με τις αναπαραστάσεις θέματα.
Με την ολοκλήρωση του μαθήματος οι φοιτητές και φοιτήτριες:
· Θα έχουν βαθύτερη γνώση των στοιχείων που συνθέτουν την εικόνα.
· Θα έχουν κατανοήσει τις απαιτούμενες συνάψεις και μεταφορές ανάμεσα στις ιδέες και στις εικόνες.
· Θα έχουν περισσότερη και βαθύτερη πληροφορία για τη χρήση των υλικών.
· Θα έχουν την δυνατότητα να προσεγγίζουν τα δημιουργικά προβλήματα ενσωματώνοντας εξαρχής την εικαστική αντίληψη στην συνολική επεξεργασία του θέματος και όχι μόνο για την τεχνική της χρησιμότητα στο στάδιο των τελικών αναπαραστάσεων.
· Θα έχουν γνωρίσει πληρέστερα το έργο διακεκριμένων καλλιτεχνών του 20ου αιώνα.
Το μάθημα είναι εργαστηριακό με στοιχεία θεωρίας και αποτελείται από διαλέξεις με στοχευμένη παρουσίαση οπτικού υλικού. Εκτός από το εργαστήριο περιλαμβάνει διαλέξεις, συζήτηση, και σχολιασμό συγκεκριμένων ζητημάτων από τους φοιτητές.
Στη πορεία του μαθήματος ερευνάται ο χειρισμός των υλικών και των εφαρμογών τους κατά την δημιουργική πράξη. Η μικρή αυτή έρευνα δεν περιορίζεται στις τεχνικές συμπεριφορές των υλικών, αλλά εκτείνεται στην ιστορική τους διαδρομή, στις αναφορές και τους συμβολισμούς τους.
Οι φοιτητές χειρίζονται βασικά εικαστικά υλικά (μολύβια, μελάνια, χρώμα, φωτογραφία, κα) και αναζητούν τις πολυσχιδείς πιθανές εφαρμογές τους ώστε να ξεδιπλώσουν στο μέγιστο βαθμό την εκφραστική τους κλίμακα. Αναλύονται έργα και εικαστικές πρακτικές από την Ιστορία της μοντέρνας και σύγχρονης Τέχνης με έμφαση στις δυναμικές προσεγγίσεις κομβικών καλλιτεχνών (Ν. Κεσσανλής, Βλ. Κανιάρης, Γ. Κουνέλης,) αρχιτεκτόνων ( C. Scarpa, T. Ando, Δ. Πικιώνης, Α. Κωνσταντινίδης, κα κ.α., αλλά και ανώνυμων μαστόρων του λαϊκού πολιτισμού.
Τέχνη και οπτική αντίληψη, Rudolf Arnheim
Η ωμότητα των πραγμάτων, David Sylvester
Το άγνωστο αριστούργημα, Honore de Balzac
Τα παπούτσια του Van Gogh, συλλογικό
Τα ημερολόγια 1898-1918, Paul Klee
CITY, Alecandro Barrico Μοιάζει με άνθρωπο, Θανάσης Μουτσόπουλος