Το Studio επικεντρώνεται στην αμφισβήτηση των εύθραυστων περιοχών των σύγχρονων πόλεων και στην ανάπτυξη μιας κριτικής ανάγνωσης των κοινών και των υφιστάμενων αστικών πτυχών, η οποία  εξατομικεύει τις συνθήκες, τα συστατικά στοιχεία και τα κενά, τις σχέσεις μεταξύ των κτιρίων, την κλίμακα και τις αποστάσεις. Αυτή η αρχική έρευνα και στη συνέχεια τα επόμενα στάδια της διαδικασίας του σχεδιασμού θα δημιουργήσουν μια κρίσιμη σχέση μεταξύ της αρχιτεκτονικής και της πόλης με στόχο τη διερεύνηση  και την αναδιάταξη της οργάνωσης του χώρου.

Το έργο θα πρέπει να προσπαθήσει να ξανά-συναρμολογήσει τα υφιστάμενα αστικά υλικά και να επεξεργαστεί εκ νέου τα στοιχεία, τις ροές και τις συνδέσεις με σκοπό να παράγει αντιπαράθεση και συνύπαρξη. Το θέμα δεν είναι πώς καθορίζεται το σχήμα ενός επίπεδου από μια συντεταγμένη και ελεγχόμενη αστική διαδικασία ή μια ιδέα σχεδιασμού, αλλά πώς θα συνεχιστούν διαδικασίες συσσώρευσης και διαστρωμάτωσης. Hαρχιτεκτονική μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως μέθοδος έρευνας για να θέσει ερωτήσεις και  να κάνει υποθέσεις για μελλοντικές μετατροπές της πόλης.

Οι φοιτητές θα εργαστούν σε ομάδες. Η τελική αξιολόγηση θα βασισθεί σε ασκήσεις, περιοδικές και τελικές αξιολογήσεις.

J. Corner (ed.), Recovering Landscape: Essays in Contemporary Landscape Architecture. New York: Princeton Architectural Press, 1999.

M. Gausa (ed.), Housing + single-family housing. Boston, Mass.: Birkhauser-Publishers for Architecture, c2002.

D. Leatherbarrow, Architecture Oriented Otherwise. New York: Princeton Architectural Press, 2009.

D. Leatherbarrow, Uncommon Ground, Architecture, Technology and Topography. Cambridge: MIT Press, 2002.

F. Lorraine, Drawing for Urban Analysis. London: Laurence King, 2011.

F. Maki, Investigations in Collective Form. St. Louis: Washington University, 1964.

P. Matvejevic, Mediterranean: A cultural Landscape. Berkeley: University of California Press, c1999.

A. Rossi, The Architecture of the City. Cambridge, Mass.: MIT Press, 2007.