Το μάθημα, με παραδειγματικό τόπο μελέτης την πόλη του Βόλου, επικεντρώνεται στην διεύρυνση των τρόπων παρατήρησης, δηλαδή των τρόπων αντίληψης, ερμηνείας, οικειοποίησης και επεξεργασίας τοποθεσιών, περιβαλλόντων, γεγονότων και αντικειμένων. Η πρακτική της ανασύνθεσης της «εικόνας παρατήρησης» -με την επιλογή και ενεργοποίηση δεδομένων και συνειρμών- θεωρείται προϋπόθεση και ιδρυτική πράξη του σχεδιασμού.

Ο χώρος προσεγγίζεται ως τόπος εμπειρίας. Με κέντρο το πιο χρήσιμο αντικείμενο ενός τυχαίου κατοίκου του Βόλου, ο φοιτητής χαρτογραφεί την πόλη ως δίκτυο τόπων που πλέκονται γύρω από αυτό και την χρήση του, περνώντας από όλες τις κλίμακες. Ακολουθεί η συλλογή πληροφοριών γύρω από το αντικείμενο, την υλικότητά του, την κατασκευή του, την ιστορία του και την σχέση της χρήσης του με τον χώρο και τον άνθρωπο, η ανάλυση κειμένων, ταινιών ή μουσικής που αναφέρονται σε αυτό, και τέλος η κατασκευή σε κλίμακα 1:1 ενός «προσ-θέτου» αντικειμένου-στοιχείου-θέσης που το συμπληρώνει, διαφοροποιεί ή βελτιώνει. Μέσα: Παράλληλα με την σταδιακή εξοικείωση με τις ψηφιακές μεθόδους σχεδιασμού, στις προτεραιότητες του μαθήματος είναι η χειροποίητη επεξεργασία και αναπαράσταση με διάφορες μεθόδους καθώς και η εισαγωγή στην τρισδιάστατη υλική κατασκευή.

Le Corbusier , Για μια αρχιτεκτονική ,Vers une architecture, Μεταφραστής: Τουρνικιώτης Παναγιώτης, Εκκρεμές 2004 INTERNATIONALE SITUATIONNISTE , ΤΟ ΞΕΠΕΡΑΣΜΑ ΤΗΣ ΤΕΧΝΗΣ.ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ ΚΕΙΜΕΝΩΝ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΙΑΚΗΣ ΔΙΕΘΝΟΥΣ, ΥΨΙΛΟΝ, ΑΘΗΝΑ< 1999 Μ.ΓΚΑΙΗΛ, ΝΤΑΝΤΑ ΚΑΙ ΥΠΕΡΡΕΑΛΙΣΜΟΣ, ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ, 1999