Το μάθημα παρέχει στους φοιτητές εποπτεία μεγάλου φάσματος αρχιτεκτονικών έργων που εκφέρονται ως πρωτοποριακά σε συνάρτηση με το πεδίο της πρακτικής που διαρκώς εξελίσσεται, καθιστώντας κατανοητές έννοιες, μεθόδους και συνθήκες υλοποίησης των έργων αυτών όπως προκύπτουν από υπολογιστικά ελεγχόμενες ή και συμβατικές τεχνολογίες κατασκευής. Συν της εποπτείας της τρέχουσας αρχιτεκτονικής παραγωγής επιδιώκεται η αφομοίωση μεθοδολογικών εργαλείων μέσα από πρακτική άσκηση.

Το μάθημα εξερευνά τη σύγκλιση θεωρητικών ζητημάτων με τις εφαρμογές ψηφιακού λογισμικού στον αρχιτεκτονικό σχεδιασμό όπως διαπιστώνεται στην αναδρομή της παραγωγής της τελευταίας δεκαπενταετίας. Συγκροτείται μια δεξαμενή εννοιών, μεθόδων και τεχνικών γύρω από τον όρο ‘αρχιτεκτονική της πτύχωσης’. Η έρευνα επικεντρώνει κυρίως σε μορφογενετικές διαδικασίες με έμφαση στο ρόλο της επιφάνειας και των μετασχηματισμών της (πτύχωση – ανάπτυγμα - υποδιαίρεση – παραμόρφωση – υφή – περιβαλλοντικός διάκοσμος). Επίσης επικεντρώνει στην ανάλυση οργανωτικών δομών που διαπραγματεύονται τη σχέση μονάδας και συνόλου μέσα από λογικές συνάθροισης, επανάληψης και μετατροπίας.

Αδηλενίδου Γ. και  Βυζοβίτη Σ. (επιμ), 2008, συν_αθροίσεις, Αθήνα: Εκδόσεις Παπασωτηρίου