Στόχος και κεντρική φιλοσοφία του μαθήματος της οικοδομικής είναι, πλην της καθαρά επιστημονικής γνώσης των υλικών και μεθόδων κατασκευής, να πείσει τους σπουδαστές της αρχιτεκτονικής ότι οι ιδέες τους μπορούν να υλοποιηθούν. Για να συμβεί αυτό πρέπει ο φέρων οργανισμός του κτιρίου, οι βασικές επιλογές των υλικών και οι κατασκευαστικές μέθοδοι να αποφασιστούν παράλληλα με την επεξεργασία της ιδέας και την αρχιτεκτονική επίλυση του θέματος και αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της.
Τα αρχιτεκτονικά μνημεία- σταθμοί της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς, διατηρήθηκαν στον χρόνο, επειδή οι δημιουργοί τους ήταν άριστοι γνώστες της οικοδομικής τέχνης, ξεπερνώντας πολλές φορές τα όρια και τις δυνατότητες της τεχνολογίας της εποχής τους. Η ανώνυμη ελληνική αρχιτεκτονική, η οποία έγινε γνωστή και αποδεκτή διεθνώς, είχε σαν βασικό της γνώρισμα την κλίμακα, τον σεβασμό της φύσης και του περιβάλλοντος και την απλή, ποιοτική και λειτουργική κατασκευή. Οι δράσεις του μαθήματος ακολουθούν τέσσερις βασικούς άξονες: - Θεωρητική προσέγγιση του γνωστικού αντικειμένου υπό μορφήν διαλέξεων, ήτοι: - Φέρων οργανισμός - Θεμελιώσεις - Εξωτερικό περίβλημα (εξωτερικοί τοίχοι, επικαλύψεις κτιρίων, δώματα, μονώσεις, εξωτερικά κουφώματα) - Εσωτερικό περίβλημα (εσωτερικοί τοίχοι, εσωτερικά κουφώματα, πατώματα) - Κλιμακοστάσια - Επισκέψεις σε εργοτάξια: Γίνεται προσπάθεια, οι επισκέψεις να συμβαδίζουν με το αντικείμενο των διαλέξεων, ούτως ώστε να επιλύονται και οι σχετικές απορίες των σπουδαστών. - Ασκήσεις αποτυπώσεων: π.χ. η αποτύπωση ενός κλιμακοστασίου ή μίας μικρής παραδοσιακής κατοικίας
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΟΙΚΟΔΟΜΙΚΗΣ (Κ.ΑΔΑΜΑΚΗΣ- Δ.ΦΙΛΙΠΠΙΤΖΗΣ)- ΕΚΔΟΣΗ Π.Θ ΘΕΜΑΤΑ ΟΙΚΟΔΟΜΙΚΗΣ – Ε.Μ.Π