Η εργασία των σπουδαστικών ομάδων επιχειρεί να διαπραγματευτεί την πόλη ως σύνολο μέσω τοπικών και συγκεκριμένων (bottom-up) προσεγγίσεων. Διεκδικεί ένα διευρυμένο πεδίο για την αρχιτεκτονική, τη στιγμή που η οικονομική και ηθική συγκυρία θέτουν σε αμφισβήτηση τις ολιστικές και αφηρημένες πρακτικές ελέγχου του αστικού χώρου.

Το εργαστήριο έχει ως θέμα του το κέντρο της Αθήνας. Η μεθοδολογία του μαθήματος στηρίζεται σε μια σύγκλιση προσεγγίσεων: απ’ τη μια της ερευνητικής/ αναλυτικής, απ’ την άλλη συνθετικής/ δημιουργικής. Έτσι, το πρόβλημα του κέντρου αντιμετωπίζεται συγχρόνως τόσο ως ζήτημα προς ανάλυση, όσο και ως προβολή – project. Ως ζήτημα παρουσιάζει ένα κυρίαρχο ερώτημα, τι εννοείται με τη λέξη κέντρο. Ως project – πρόβλημα, παίρνει τη μορφή μιας προσδοκίας, ενός κενού. Το κεντρικό κενό παρουσιάζεται ως ένα απόθεμα, ως ένας πόρος και συγχρόνως ως μια έλλειψη, μια ανάγκη κάλυψης του: απ’ τη μια πλευρά τι είναι κέντρο, δηλαδή τι είναι αρκετά πλήρες (πληθυσμού, κτισμένου όγκου, νοήματος, μνήμης) ώστε να έλκει γύρω του μια μητρόπολη, από την άλλη πώς αυτό το κέντρο είναι ικανά κενό ως πεδίο ανάδυσης των εν δυνάμει νεωτερικών χαρακτηριστικών του.

Προτείνονται δύο βιβλία. Κάθε φοιτητής παίρνει δωρεάν ένα βιβλίο από τα δύο προτεινόμενα. Κοτιώνης Ζ. (2004), Η ΤΡΕΛΑ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ – ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ ΣΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΤΟΠΙΟ, Εκδόσεις ΕΚΚΡΕΜΕΣ. Μανωλίδης Κ. Καναρέλης Θ. (επιμ.) (2009), Η ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗ ΤΗΣ ΥΠΑΙΘΡΟΥ, Εκδόσεις ΙΝΔΙΚΤΟΣ / Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας.

αρχιτεκτονική σύνθεση