Το μάθημα εισάγει τους φοιτητές και τις φοιτήτριες στον σχεδιασμό της πόλης. Εστιάζει στην ανάπτυξη της πόλης του 20ου αιώνα επιχειρώντας να καταδείξει ότι τα εργαλεία του σχεδιασμού της πόλης δεν είναι ουδέτερα αλλά ότι έχουν διαμορφωθεί με συγκεκριμένες ιδέες, οράματα, στόχους και πολιτικές και σε συγκεκριμένα πολιτικά και κοινωνικά συγκείμενα.
Με αφετηρία την έκρηξη της πόλης μετά την βιομηχανική επανάσταση το μάθημα εξετάζει τις μεγάλες αστικές παρεμβάσεις του Haussmann, τις πολεοδομικές ουτοπίες (από τον Fourierστον Scholeri), τις κηπουπόλεις, τις πόλεις της επανάστασης (Σοβιετική Ένωση 1917-1932, Κόκκινη Βιέννη), τα οράματα για την πόλη του μοντέρνου κινήματος (CIAMκαι Χάρτα της Αθήνας) και τις εφαρμογές στην μεταπολεμική Ευρώπη. Ακολουθεί η ανάλυση της γένεσης των αντιδράσεων στο μοντέρνο (ΤΕΑΜ Χ), η επιστροφή στην αστική πραγματικότητα (Jacobs, Lynch, Cullen) και στον ρόλο του κατοίκου και των κοινωνικών ομάδων (Αlexander, συμμετοχικός σχεδιασμός). Αναλύεται η ιστορικότητα ως στοιχείο του σχεδιασμού στην πόλη (Rossi, Aymonino, RoweandKoetter) και παρουσιάζεται η κριτική ανακατασκευή της πόλης (ΙΒΑ, Βερολίνο 1980-90) και ο σχεδιασμός στην «πόλη – καμβά» (Βαρκελώνη, Δουβλίνο). Τέλος αναφέρεται στις απόψεις περί γενικής πόλης (Koolhaas) και πόλων παρέμβασης.
Σημαντικό στοιχείο του μαθήματος αποτελεί κάθε φορά η μεταφορά των μοντέλων από τον διεθνή στον ελληνικό χώρο και η διαφοροποίησή τους εξαιτίας των ειδικών ελληνικών συνθηκών (ελληνικές κηπουπόλεις, προφυγικοί οικισμοί, οργανωμένη δόμηση και εργατική κατοικία, αντιπαροχή, αυθαίρετα, αναπλάσεις κέντρων πόλεων κλπ).
πολεοδομία